Πίνακας συμμετοχής

Τι ωραια το εχτισες ρε φιλε.

ισως όχι το καθαρόαιμο ασιατικό, μου φέρνει αρκετά από δικό μας σύγχρονο ελληνικό μιξερ. Πάντως έχει ωραίο θέμα και καλοστημένα τα γύρω γύρω. Για καμιά Αλεξίου θα το έκοβα. Μια χαρά για βραδυνό. Και η μετατροπία ωραία έρχεται και τα κρουστά κι οι στάμνες.... Ίσως να ήθελε λίγη ανάπτυξη παραπάνω. Η ένα δεύτερο μέρος. Μου θυμίζει εισαγωγή για τίτλους ταινίας. Πάμε γερά !

Μας ταξιδεψες από την Ελλάδα στην Ιαπωνία σε 3:53! Πολύ ωραίο!

Γιώργη, κατ' αρχάς συμφωνώ απόλυτα με όλους τους συναδέλφους από πάνω. Άσμα ασμάτων! Έχω κάποιες μικρές παρατηρήσεις που θα στις πω και δε με νοιάζει. Άντε γιατί σε παραχαϊδέψαμε μου φαίνεται.?? Είναι απ' τη συλλογή "τι θα έκανα εγώ διαφορετικά σε κομμάτια άλλων, ενώ δεν μου πέφτει λόγος και στα @@ τους κιόλας". Το μπάσο στην εισαγωγή, στα ρεφρέν και στο πρώτο οκτάμετρο του σόλο (2:42 - 3:00) θα το ήθελα να παίζει σαφή, συνεχόμενα, τσαμπουκαλεμένα 8α και όχι να ακολουθεί ρυθμικά την κιθάρα ή να παίζει 4α. Θα δώσει ροή και θα σφίξει το ρυθμό. Το μπάσο στα κουπλέ θα το ήθελα να ακολουθεί ρυθμικά ακριβώς την κιθάρα και να μην κάνει τσαλίμια όπως π.χ. κάπου στο 0:56. Θα τονίσει το κοφτό σχήμα χωρίς να ενοχλεί το ρυθμικό ύφος. Στο 1:34 (περίπου) λείπει ένα ταμπούρο στο '4' του μέτρου. Λεπτομέρεια μεν αλλά όλες τις φορές που άκουσα το κομμάτι, μου χτύπησε άσχημα. Απαντήσεις του στυλ "κάνε μας τη χάρη ρε εξυπνάκια, που έχεις και άποψη" θα θεωρηθούν αντιδραστικές και θα αγνοηθούν. ?

Δύο έχω να πω. 1. ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ, είναι καταπληκτικό. Βασικά το ακούω ως μελοποίηση στίχων, και όταν οι στίχοι είναι καλοί (που είναι απίστευτοι), και η μουσική λιτή (απλά το κάδρο) τότε είναι επιτυχημένη η σύζευξη. 2. Μια μέρα, είναι πθανόν να γίνεις πλούσιος και διάσημος, θυμίσου το. Έχεις όλο το πακέτο, εκτός από ένα πράγμα, ΚΟΝΕ. Βρες το αυτό, και καθάρισες. Είπα ΜΠΡΑΒΟ? ΜΠΡΑΒΟ! Ιδιαίτερη μνεία (ως προς το μουσικόν του πράγματος) κάνω στην μετάβαση από το ρεφραίν στο κουπλέ. EDIT: Υπάρχουν τώρα στο noiz τρεις πολύ καλοί τραγουδοποιοί. Εσύ, ο Atreu, και ο JJ. Καθένας στο είδος του.

Τα είπαν όλα οι άλλοι. Είναι φανταστικό, τέλειο, το γουστάρω. Και για soundtrack ταινίας δεκαετίας 70 θα του ταίριαζε. Θα το ακούσω καλύτερα και αύριο γιατί τώρα τα αυτιά μου είναι καμένα. Έκανα κάτι δικά μου για κάνα δίωρο με ακουστικά και τώρα δεν ακούω καλά? Υποκλίνομαι κι εγώ για άλλη μια φορά. ? Αριστούργημα και στην version 3

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!! Κομμάτι γραμμένο για live, φτιαγμένο για καθαρό αυτοσχεδιασμό και μουσική επικοινωνία , πάνω σε ρυθμικά μοτίβα, και ριφφ. Μπράβο βρε dim που το αποτύπωσες τόσο καλά, και .... ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΡΙΞΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ!!!!!!!!!!

+1 Πολύ καλό! Τα δε σκασίματα στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα....... Έ-πος! Αν θεώρησα κάτι περιττό ήταν οι ηλεκτρονικοί ήχοι στην αρχή, μιας και δεν αποτελούν δομικό υλικό, αλλά και πάλι το ξεπερνώ με ευκολία.

Πολύ ενδιαφέρον και πληθωρικό. Σε live με μπάντα θα πρέπει να ήταν φοβερό.

άμα δεν πάω στο χωριό σύντομα αυτό θα κάνω.

Καποιες φορες που ειχα προβλημα με 1-2 παλια αναντικαταστατα πεταλια μου εξυπηρετηθηκα εδω: http://analogtouch.gr/

ή κρύα κόλληση, ή ραγισμένη πλακέτα ή εκείνες οι ακόλλητες επαφές. Ή κάτι που δεν πρέπει ακουμπάει στο σασί.

η τελευταία έχει ενδιαφέρον. Δυο ποδαράκια είναι στον αέρα. Δεν θα έπρεπε. Επίσης επάνω στο δεξί μαύρο καλώδιο. Σύνδεσε και κούνα τα τζακ στα σημεία των επαφών. Αν είχα κολητήρι θα ζέσταινα όλες τις κολλήσεις των επαφών.

Ολα καλα.Τον εφτιαξα μονος μου.Ειχαν καει 2 ασφαλειες μαζι.

Οι ήχοι είναι καλοί γισ άπω ανατολή αλλά η μουσική μου βγήκε..... μινόρε της Αυγής Χαχαχαχαχα..

ωρεμαναμ

και ενα με καλυτερο ηχο (το ατομο ειναι πυρηνική τραγουδιστρια,εχω παθει πλακα...) Και το ραπ το σκιζουμε αμα λαχει... (4 διαφορετικά beats με 4 διαφορετικά flows..για πλακα....οπως σωστα παρατηρει καποιος στα σχολια)

Η καλυτερη φωνη που εχω ακουσει εδω και χρονια στην Ελλαδα...απιστευτη και με εξωφρενικο versatility (απο βαρια λαϊκα μεχρι....ραπ....)

Νίκο σε ευχαριστώ πολύ!

εδώ έκλαιγα εγώ?

Ωραίο Κώστα αλλά όλα τα λεφτά είναι η φωτό,κλαίω ?

Περί μουσικών ταινιών, μερικές κλασικές και αγαπημένες χωρίς σειρά... 1) Nashville (1975): Αριστούργημα του Robert Altman, που σκιαγραφεί το κλίμα της εποχής στην Αμερική παίρνοντας αφορμή από μια μεγάλη μάζωξη στη Μέκκα της country. 2) This Is Spinal Tap (1984): Το κλασικό, απόλυτο mockumentary that "goes to 11"... 3) Leningrad Cowboys Go America (1989): Καλτίλα εκ Φινλανδίας ορμώμενη. 4) Once (2007): Μουσική, ρεαλισμός και ρομάντζο, στο κατάλληλο mix. 5) Inside Llewyn Davis (2013): Αδερφοί Coen στα καλύτερά τους, και Oscar Isaac απολαυστικός σαν τροβαδούρος. 6) Singin' In The Rain (1952): Κατά την ταπεινή μου άποψη, το πιο ωραίο μιούζικαλ όλων των εποχών, και μία από τις πιο απολαυστικές ταινίες γενικά που έχουν βγει. 7) Distant Voices, Still Lives (1988): Μία βρετανική οικογενειακή ιστορία δοσμένη μουσικά. 8) The Fabulous Bakes Boys (1989): Ωδή στον εργάτη μουσικό, με τα αδελφάκια Bridges να δίνουν ρέστα και την Michelle Pfeiffer να σαγηνεύει. 9) Saturday Night Fever (1977); Travolta κάνει παππάδες, θεϊκό soundtrack από Bee Gees και όχι μόνο, και μια πολύ στιλάτη (και αθώα) 70ίλα συνολικά. 10) The Double Life Of Veronique (1991): Μία ταινιάρα δια χειρός του "ποιητή" Krzysztof Kieslowski, που έχει αρκετή μουσική στο μενού λόγω των βασικών χαρακτήρων της. 11) Tenacious D In The Pick Of Destiny (2006): Αμφιβάλλω ότι υπάρχουν πολλοί που δεν θα την έχουν δει εδώ μέσα, αλλά πρέπει να αναφερθεί... Jack Black unleashing the rock. 12) Baby Driver (2017): Πολύ διασκεδαστική στο πρώτο μισό της, κάπως εμμονικά σκοτεινή στο δεύτερο, αλλά συνολικά μια ταινία που όλη η δράση της απορρέει από τον κεντρικό χαρακτήρα και την "ιδιαίτερή" του σχέση με τη μουσική. Ωραία σαν εύρημα σε κάθε περίπτωση. 13) Bird (1988): Μια βιογραφία για τον ένα και μοναδικό Charlie Parker, δια χειρός του γνωστού jazz lover Clint Eastwood. Εκπληκτική ερμηνεία από τον Forest Whitaker. 14) Ο θίασος (1975): Άλλο ένα αριστούργημα, με τη μουσική στο επίκεντρο. Ολόκληρη η ιστορία της προ και μεταπολεμικής Ελλάδας από τη ματιά του μεγάλου Θεόδωρου Αγγελόπουλου. 15) Pink Floyd: The Wall (1982): Άλλη μία κλασική βρετανική στιγμή της λίστας, σε ένα σουρεάλ διαχρονικό έργο που λογικά οι περισσότεροι έχουμε λατρέψει. 16) Searching For Sugar Man (2012): Μια μοναδική ιστορία, κι ένα από τα πιο ωραία ντοκιμαντέρ του νέου αιώνα. 17) Dreamgirls (2006): You gotta have some soul... Ουσιαστικά η ιστορία της Diana Ross και των Supremes, σε ένα μιούζικαλ γεμάτο ωραίες ερμηνείες που σε βάζει μέσα στα καυτά 60's. 18) The Umbrellas Of Cherbourg (1964): Μπορεί κάποιους μη μυημένους να τους κουράσει, αλλά μιλάμε για ένα μιούζικαλ πρωτοτυπία σε κάθε σκηνή του, καθώς δεν έχει στιγμές με τραγούδια και μια φυσιολογική ροή, αλλά τραγουδιέται ολόκληρο. Από τις πιο ιστορικές στιγμές του είδους. 19) O Brother, Where Art Thou? (2000): 2η επιλογή των αδελφών στη λίστα.. Μια πολύ διασκεδαστική road movie εποχής (κάτι σαν "Οδύσσεια" στον Αμερικάνικο Νότο) που η μουσική της είχε σαν αποτέλεσμα την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την bluegrass στην Αμερική. 20) High Fidelity (2000): Ταινία που εξυμνεί ό,τι κάνουμε πολλές φορές σε φόρουμ σαν κι αυτό... μιλάμε για μουσική και κάνουμε λίστες. Θέλει κανείς κάτι άλλο; Α ναι, έχει και ρομάντζο, λιστογενές και αυτό.

Όλοι οι ήχοι αρμονίου που ακούγονται στο βίντεο, προέρχονται από το αρμόνιο. ?

Σας ευχαριστώ πολύ που ακούτε και σχολιάζετε!

καταλαβαίνω. Κοίτα να δεις, δεν το έκλεισα εντελώς ακόμα το κεφάλαιο. Αφού το ανέβασα θυμήθηκα κανα δυο πραγματάκια που σκόπευα να κάνω και ξεχάστηκαν. Επίσης ξέρω ότι είναι παραφορτωμένο. Θέλει πολύ καλό σύστημα για να ακουστεί σωστά. Και όσον αφορά μίξη κλπ, ένας σωστός ηχολήπτης θα το έκανε σίγουρα καλύτερο. Ίσως κάποια στιγμή αργότερα.... Δεν ήταν edit. Remake ήταν. Οι συντελεστές ...ακόμα δεν το άκουσαν. (άσε που μπορεί να τα ...ακούσω κι όλας!)

ωραία τα υπερθετικά, και ευχαριστώ, αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ και από τα καλύτερά μας. Σίγουρα τότε ήταν αυτό που λέμε αβανταδόρικο, αλλά ποτέ δεν έπαψε να είναι μια συρραφή per se ετερόκλητων πραγμάτων με το έτσι θέλω. Φυσικά και έχει πάρα πολλή δουλειά πάνω του, όπως είπα ήταν τουλάχιστον 4 χρόνια στην ετοιμασία και οι προηγούμενες εκδόσεις του ήταν, με τα σημερινά κριτήρια, επιεικώς απαράδεκτες. Και η σύνθεσή του από τόσο διαφορετικά πράγματα ήταν αυτό που έκανε όλη τη διαδικασία να μην μπορεί να τελειώσει. Και ως συνήθως ας κάνω μερικές αναφορές. Αλλάχτηκε το μπάσο, διότι αρχικά ήταν παντού άταστο με αποτέλεσμα να μην ακούγεται τίποτα περισσότερο από μια λάσπη. Τώρα έχει κανονικό μπάσο και δυο σύνθ μπάσα. Το σχεδόν 5λεπτο σόλο κιθάρας κατέβηκε στα 3, ενώ προστέθηκαν ανταποκρίσεις. Το ακορντεόν (παλιά αγάπη) ήταν της τελευταίας στιγμής, προστέθηκε μόλις χτες και φυσικά δεν υπήρξε ποτέ. Το κομμάτι έχει σημεία χωρίς click track όπου κάποια τύμπανα τα παίζω με τα pads, ενώ τα υπόλοιπα είναι μίξη από λούπες και κομμάτια του ez drummer. Και έχει τουλάχιστον 3 αλλαγές τέμπο, 100, 120, 124. Τα δυο προτελευταία κιθαριστικά και πιό ήσυχα μέρη δεν ήταν ακριβώς έτσι. Προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια, και το προτελευταίο πριν 2 μέρες. Αντίστοιχα η συνομιλία κιθάρας και σύνθι στο τέλος πριν κανα χρόνο. Σε όλα αυτά που ξαναέφτιαξα πάντως, η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν πάντα να βγάλω στη φόρα δυό κιθαριστικούς χαρακτήρες, τον ένα εντελώς έξω από τα νερά μου και μάλιστα σαφώς υψηλότερου επιπέδου και να δώσω το δέσιμο και την αλληλεπίδραση 5-6-7 μουσικών μέσα από μια μηχανή.

Στράτο σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σου! Πάντα κάνεις τον έξτρα κόπο να γράφεις αναλυτικά τις σκέψεις σου. 1. Οι στίχοι γράφτηκαν πάνω στην μουσική, προσωπικά βρίσκω πολύ δύσκολη την αντίστροφη διαδικασία της μελοποίησης. Χαίρομαι πολύ που δίνεις σημασία και στους στίχους. Απ' ότι έχεις πει σε άλλα posts, γράφεις και εσύ στίχους. Σχεδιάζεις να ανεβάσεις κάτι κάποια στιγμή; Νομίζω ότι λείπει ένα section στο noiz για στίχους (ζητώ συγγνώμη αν ήδη υπάρχει και δεν το έχω αντιληφθεί). 2. Γράφω ανάλογα με την διάθεσή μου οπότε αν κάποια στιγμή το έκανα επαγγελματικά και πίεζα τον εαυτό μου να μπει σε νόρμες, προθεσμίες και καλούπια θα μου ήταν ιδιαιτέρως δυσάρεστο. Έχω ανάγκη να συνεχίσω να γράφω, να τα βγάζω από μέσα μου και να τα μοιράζομαι. Ελπίζω να κάνετε υπομονή και να συνεχίσετε να με ανέχεστε και στα καλά μου και στα (περισσότερα) άσχημά μου :)

美妙的音樂!

Ε ναι αλλά αφού δεν είναι Tele δεν έχει δύναμη στο Noiz :P

ήταν. Συνήθως μ αυτό κλείναμε.

το ακόρντον στο 52 με καθάρισε!

ήτανε να σου βάλω καρδούλα, αλλά επειδή το άκουσες όλο σου έβαλα κούπα. Πριν κάτι χρόνια είχες δυσανασχετίσει με το σόλο μέχρι το τότε 4ο λεπτό, οπότε για χάρη σου έβγαλα ένα ολόκληρο λεπτο ή κάτι τέτοιο από το σόλο. Να τα λέμε αυτά ε? ? μη νομίζετε ότι δεν σας ακούω

Masterpiece...

Αχ τι ωραίο θέμα! Εγώ θα πω κάποιες μουσικού τύπου, χρονολογικά. Βάζω αστεράκια στις πολύ αγαπημένες μου! - **Soul (2020), Animated, jazz-θεματική - ***Sound of Metal (2019), φανταστική και πολύ συναισθηματικά φορτισμένη - A Star is Born (2018), Ευχάριστη με Lady Gaga - Bohemian Rhapsody (2018) Βασισμένη στη ζωή του Freddie Mercury - *The Greatest Showman (2017) - Ωραίο musical με την ιστορία του τσίρκου - ***Whiplash (2014), Αριστούργημα - August Rush (2004), Οικογενιακή, ευχάριστη - Amadeus (1984), Παλιά ωραία ταινία βασισμένη στη ζωή του Mozart

Αλλά όμως γιατί αφού όπως λέει ο ss οι μαγνήτες είναι το 90% τότεσνες δεν μας νιοιάζει τα pots μιας και μοιράζονται το 10% μαζι με τους πυκνωτές,τις χορδές (ανα core,gauge,υλικό κτλ) τα γκζύλα,το set up (αφού περισότερο action είναι περισότερο tone) την κατασκευή (neck through,hollow body κτλ) το λοιπό hardware (bridge κτλ) Αλλά όμως αφούβ εγώ είμαι στην γκοζμάρα μου,ότι μπάσο έχω φτοιάξει,ότι μαγνήτες και αν έχω βάλει,ότι πυκνωτή και αν έχω βάλει,βάζω ΜΟΝΟ 220Κ γιατί απλά μου αρέσει να μην έχω 800 διαφορετικά ποτενσιόμετρα και χάνω την μπάλα και πήρα ενα τσουβάλι big bag τέτχοια να κάμνω το ντουλειά μου