Δεν έχω γιατί είναι ένα είδος που το απολαμβάνω μόνο με... μεζέδες! Δεν ξέρω πως και φτιάχτηκε τότε αυτό, πείραμα ήταν ουσιαστικά, έπαιζα με το midi και ευχαριστιόμουν με τα πολλά tracks και το editing.
Φωνή δύσκολο να έβαζα, μπουζούκι ούτε λόγος, οπότε μπηκαν ακορντεόν, φυσαρμόνικες και άλλα όργανα "της παρέας" για να δημιουργήσουν την όλη αίσθηση της... ρετσίνας (η οποία έχει αξία μόνο με παρέα).
Την αείμνηστη Μοσχολιού είχα την τύχη να την δω live και ήταν αξεπέραστη. Τι μου θύμισες....