Πίνακας συμμετοχής

δεν ξέρω, δεν είμαι του αθλήματος. απλά το έκανα κάποτε σε λάπτοπ με σκοπό την αλλαγή του σκληρού σε ssd χωρίς να πρέπει να ξαναπερναω τα πάντα από την αρχη

Οι Laney είναι πολύ φτηνοί σε σχέση με τον βρώμικο ήχο που έχουν. Αλλά δεν έχουν ευρύ target group. Έχουν το κοινό τους, αλλά γενικότερα είναι μεταλλοενισχυτές. Δεν είναι για καθαρά. Και οι engl είναι ξεκινούν από 500, και οι πιο πολλοί 20ρηδες είναι κοντά στα 800. Παραπλήσιες τιμές με τους orange. Οι orange είναι ακριβοί, αλλά αποζημιώνει το γεγονός ότι παίζουν σχεδον τα πάντα, ή μάλλον είναι τοποθετημένοι στο μυαλό του μουσικοί ως ένας ενισχυτής που παίζει τα πάντα και απευθύνεται σε όλους. Νομίζω είναι και πιο iconic σε σχέση με τους engl.

Γενικά έχουν πολλές διαφορές και στα color options και στα neck shapes και στους μαγνήτες και φυσικά όλα αυτά είναι και πολύ inconsistent γιατί οι κιθαρες φτιαχνονταν μέχρι και το 68 με το....χέρι ...οποτε τα necks είναι all over the place. Γενικά μιλώντας χοντρά μπράτσα θα βρεις στα 50s και στα late 70s ,medium στα,late 60s + early 70s,thin το 59,60,61,62,63 ,medium chunky το 64,65. Με εξαίρεση το 54&55 + τα 70s που είναι U shape και τα late 50s που είναι soft v,τα περισσότερα είναι c shape.

Αν μιλάς για πραγματικές vintage κιθάρες και η 59 και η 61 είναι πιο desirable από την 62. Αν μιλάς για reissue απλά όταν έβγαλε τα reissue μοντέλα η Fender της ονομασε έτσι (στην πραγματικότητα ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές vintage 62) θεωρώντας "κομβικό" το 1962 ,δεν είναι όμως. :) Γενικά τώρα για τις διάφορες μεταξύ των διαφόρων περιόδων δεν μας φτάνουν ούτε δύο μήνες σεμινάρια :) ξεκίνα από εδώ αν ενδιαφέρεσαι http://www.guitarhq.com/fender.html

εγώ πρόσφατα χρησιμοποίησα το Macrium Reflect Free για να φτιαξω bootable κλώνο σε SSD για να αλλάξω δίσκο στο λάπτοπ της κόρης μου... πολύ εύκολο στη χρήση, δίνει τη δυνατότητα να κάνεις είτε bootable clone disk είτε image (στη λογική του back up) και φυσικά free. https://www.macrium.com/reflectfree Αντίστοιχα σε mac OS το Super Duper

Αν θες να παίρνεις κάθε τόσο backup τα data σου σε έναν εξωτερικό δίσκο, σίγουρα χρειάζεσαι ένα πρόγραμμα να σου κάνει τη δουλειά. Εγώ χρησιμοποιώ το FreeFileSync το οποίο είναι free. Παλιά χρησιμοποιούσα το synctoy. Δηλώνεις στο πρόγραμμα "ζευγάρια" π.χ. το drive d: στο pc μου θέλω να γίνεται synchronize στο φάκελο "DDrive" (mirror) του εξωτερικού δίσκου. Το τρέχεις μία φορά τη βδομάδα και έχεις πάντα ένα mirror. Μπορείς να εξαιρέσεις κάποια folders του d: που δε θες να παίρνεις backup.

Ο ΟP (από ότι καταλαβαίνω) έχει ήδη 2ΤΒ....

Σηκώνει πολλή ρύθμιση με τις βιδούλες. Σου προτείνω να τις βάλεις στη θέση τους, να χαμηλώσεις πάλι τους μαγνήτες, και να σηκώσεις ΟΛΕΣ τις υπόλοιπες βίδες από τρεις στροφές. Τις βίδες που βάλεις στη θέση τους, άφησε τις στην αρχική τους θέση, δηλαδή τέρμα σφιγμένες. Θα έχει δυνατό και πιο καθαρό ήχο, με εντονότερο twang. Εναλλακτικά, δοκίμασε να κάνεις το ίδιο όχι με 2 από κάθε μαγνήτη, αλλά με τις κλασικές 3+3 από κάθε μαγνήτη. Δοκίμασέ το και πες μου εντυπώσεις.

Σήμερα έκανα και το γνωστό hack με την αφαίρεση pole pieces από τους Filtertrons για περισσότερο clarity & twang..... Όντως η διαφορά είναι σημαντική ,πλέον η Ε & Α (των οποίων τα bass side pole pieces αφαίρεσα) έχουν σκάσιμο και twang & πολύ λιγότερη θολούρα και έχουν έρθει πολύ κοντά στον ήξο τον μονων HiLoTrons ,επειδή ήθελα να διατηρήσω τον όγκο και την γλύκα των Filtertrons στις υπόλοιπες χορδές και επειδή με την αφαίρεση των πόλων έπεσε το volume σήκωσα αρκετά πιο ψηλά τους "μονους" πολους για να έρθει ίδιο το volume κατι που έδωσε και περισσότερα πριμα που έτσι κι αλλιως χρειάζονται για twang. H κιθαρα ,ακομα και με fw που φοραει, απέκτησε πολύ περισσότερο twang στην Ε & Α & ξεθόλωσε ακόμα περισσοτερο στα χαμηλομεσαία. Highly recommended mod!

Τελικα δεν την περασα αλλο στρωμα γιατι και μου αρεσει ετσι και δε βοηθαει και ο καιρος τωρα! Ισως καλοκαιρακι να την περασω παλι! Και καπως ετσι αρχισε το δεσιμο... Καινουρια κλειδια, καινουρια ηλεκτρικα, roller string tree, tortoise pickguard, tonerider city limits pickups!

Τι θα γινει ρε παιδια, ουτε ενα θεμα εις μνημην του Λεωνιδα? 10/08/1909 - 21/03/1991

Eγώ πάντως τον ευχαριστώ γιατί ένωσε 2 χόμπυ μου...τη μουσική και τα συναρμολογούμενα. Όσα φεντεροειδή έχω είναι partcaster, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μου

Κατι εκανε και με ενισχυτές παντως

Πολλές καλημέρες στην υποκοινότητα του noiz που άρχισε την μουσική της εκπαίδευση με κλασική μουσική και συνεχίζει να απολαμβάνει το είδος. Στο σπίτι μου υπήρχε πικάπ και καμιά κατοσταριά δίσκοι της Deutche και της Archiv, και μεγάλωσα με τους μεγάλους κλασικούς μουσουργούς, αλλά και την Avant Garde (Ligeti, Stockhausen, Χenakis etc) πριν τους εγκαταλείψω όλους για άλλες αναζητήσεις. Την εποχή που έδινα πανελλήνιες (1976) ήμουν αποφασισμένος και ήταν συμφωνημένο στο σπίτι ότι αν δεν περάσω στο Χημικό ή το Φυσικό, θα πήγαινα στο Παρίσι να σπουδάσω μουσική με τον Xenakis, αν και δεν ήξερα ούτε θεωρία ούτε έπαιζα κανένα όργανο. Δεν ευοδώθηκε το plan B, και γι'αυτό είμαι εδώ μαζί σας. Η μουσική εξακολουθεί να είναι το 50% της ζωής μου. Λίγα ποστ πιο πριν κάποιος παρέθεσε μια εκτέλεση του Daniel Barenboim και ήθελα να επισημάνω ότι τρία βιβλία του έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά (βλ. https://www.skroutz.gr/books/search.html?keyphrase=barenboim). Μου έχουν κάνει δώρο πριν λίγα χρόνια το "Μια ζωή στη μουσική" και μπορώ να εγγυηθώ ότι ο άνθρωπος είναι ένας εκπληκτικός στοχαστής, μου προσέφερε εξαιρετικά και πρωτότυπα insights διασύνδεσης της Ζωής, της Σκέψης και της Μουσικής. Ανά περιόδους προσπαθώ να το τελειώσω αλλά συνέχεια το ξαναπιάνω από την αρχή, ως μία γραπτή Ημιτελής Συμφωνία. Δεν ξέρω αν παραβαίνω κανόνες της υποκοινότητας, αλλά θεωρώ την minimal ambient (της σχολής Brian Eno και των διαδόχων του) ως κατ' εξοχήν κλασική μουσική, και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το ταξίδι στην Ανατολή που με εισήγαγε πριν χρόνια στον Harold Budd, υπό τους ήχους του οποίου κοιμάμαι ανελλιπώς κάθε βράδι τα τελευταία 15 χρόνια και συγκεκριμένα το John Foxx & Harold Budd - Translucence (https://www.discogs.com/John-Foxx-Harold-Budd-Translucence-Drift-Music/master/904540) Το ταξίδι αυτό, η Kumbha Mela, άλλη μία πανάρχαια Ομηρική περι-πλάνηση, αποτελεί την αντανάκλαση πάνω στην επιφάνεια της Γης και του Νερού του Ηλιακού ενδεκαετούς Κύκλου (βλ. https://en.wikipedia.org/wiki/Kumbh_Mela).

Τεράστιε Leo σε ευχαριστούμε για όλα! Χωρίς εσένα που θα έφτανε σήμερα η Rock μουσική;;;

χοντρικά για strat έχουμε 1.1954-1958 one piece maple necks ,ash bodies 2.1959-early 1962 slab board rosewood fingerboard/maple neck,alder bodies 3.Mid 1962-1965 roundlam rosewood fingerboard/maple neck ,alder bodies 4.1966-1967 όπως το 3 αλλα εισάγεται το large CBS headstock 5.1968-1970 oπως το 4 αλλα αλλάζει το logo σε tv script και έρχονται τα F tuners και το poly finish και εμφανίζεται ξανά το one piece maple neck σαν option 6.1971-1976 oπως το 5 αλλα έρχεται το τριβιδο δέσιμο το neck tilt και το bullet truss rod και η ποιότητα του tremolo bridge είναι τραγική ,επίσης επανεμφανιζονται κάποια ash bodies. 7.1977-1981 οπως το 6 αλλα έρχεται ο 5θεσιος επιλογέας (μέχρι τότε είχε 3θεσιο) και τα ,πολύ βαριά, ash bodies Σε όλες τις περιόδους αλλάζουν αρκετά και οι μαγνήτες, γενικά όσο περνάνε τα χρόνια..αδυνατίζουν.. Και πολλά άλλα....που θα διαβάσεις στο λινκ

Και η δικη μου οικογενειακη φωτο, με το νεο μελος στα δεξια...

Ω ρε φίλε, και έπαιζες μουσική στην νοηματική?

Αντίθετα με τις περισσότερες νύχτες που ο Θεός μιλούσε στον Μότσαρτ, ο Εωσφόρος έσκυψε και ψιθύρισε στο αυτί του απόψε: Γράψε κάτι για εμένα. Γράψε ότι ανώτερη απόλαυση για τον άνθρωπο από μια καλή αφόδευση δεν υπάρχει. Γράψε για τη μηδαμινότητα της ύπαρξης. Για τον χαμό της νιότης.Ο Μότσαρτ ξύπνησε κεφάτος και απολαμβάνοντας μια ζεστή σοκολάτα συνέθεσε το 23ο κονσέρτο του για πιάνο. Η έναρξη χαριτωμένη, σχεδόν αόρατη, από ένα ιδιοφυές χέρι που στάζει μηχανικά μελάνι στο χαρτί.Στην δεύτερη κίνηση adagio παρουσιάζεται ο Εωσφόρος. Ακούγεται μεγαλόπρεπος και σαγηνευτικός. Δε διαφέρει πολύ η φωνή του με τη φωνή του Θεού. Ανορθόδοξα, εκφράζει λυγμό. Νοσταλγία για τους ουρανούς. Βαθιά ανάγκη επανένωσης με το θείο. Στην δεύτερη πράξη ο Μότσαρτ περιγελά τον Διάβολο. Στην τρίτη ξεκινά πάλι ο λυγμός του Εωσφόρου μα με κάτι που συμβαίνει μόνο στη μουσική ταυτόχρονα εκθέτοντας δύο παράλληλους διαλόγους ο Θεός απαντά στον Εωσφόρο, όχι αυστηρά. ούτε με αποστροφή: Είσαι ο αγαπημένος μου γιος. Η φωνή του είναι ακόμα πιο σαγηνευτική από αυτή του Εωσφόρου. Εδώ το adagio από την εκθαμβωτική Khatia Buniatishvili:

Σίγουρα οι Schecter είναι φουλ μεταλιάρικες και βρώμικες κιθάρες, αλλά... Κανένα σετ μαγνητών δεν είναι τόσο δα ενοχλητικά βρώμικο από μόνο του. Ακόμα και EMG, ή Bare Knuckle Juggernauts. Μήπως... λέω μήπως... - Εχεις πολύ ψηλά το gain της κάρτας ήχου και παραμορφώνει ο clean ήχος? - Έχεις δοκιμάσει να ακούσεις το DI - καθαρό σήμα (χωρίς guitar rig)? - Μήπως στο Guitar Rig δεν χρησιμοποιείς τις σωστές ρυθμίσεις? - Έχεις δοκιμάσει να ακούσεις την ίδια κιθάρα σε κάποιο review? Αν ναι, νιώθεις το ίδιο? Αυτά από κάτω που σου έχω, τα νιώθεις τόσο "κακά" όσο το δικό σου? Κάποια δείγματα που βρήκα στα γρήγορα: