Πίνακας συμμετοχής

Squier Korean E series Είμαστε μαζί από το 1989 Έχουν γίνει πολλές αλλαγές βασικά μόνο το μπράτσο έχει μείνει ? Το οποίο είναι κ αυτό που λάτρεψα σ' αυτή την κιθάρα, έχει ένα σαν V σχημα (αλλα λεπτο),δεν το εχω δει σε καμια strat. Έχουν αλλαχτεί τα κλειδιά σε vintage kluson (ειχε Gotoh) εχει αλλαχτει το nut με κοκκαλο, το μπρατσο εχει 7,25 radius με προσφατα αλαγμενα ταστα fender narrow tall τυπου 6105 (Το καλυτερο ταστο προσωπικη αποψη) Πρόσφατα αποφάσισα να την κάνω hardtail ετσι πηρα ενα σωμα alder ελαφρυ απο guitar build, nitro χρωμα και light relic απο τον Retro 169 Μαγνήτες tonerider city limits

Πολλές κούκλες εδώ μέσα - και η από πάνω Squier απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ!! «Η» κιθάρα ως γνωστόν δεν υπάρχει Η αγαπημένη μου ηλεκτρική είναι η πρώτη μου - μια blackie Strat American Std με ένα λαιμό σαν βούτυρο - δεν θα την αποχωριζούμουν ποτέ και για τίποτε - αλλά, πως θα ζούσε κανείς μόνο με μονούς, όποτε... έχω και άλλες αγάπες - στο πνεύμα του νήματος όμως θα ποστάρω την παρακάτω - ειδικά γιατί ήταν η δυσκολότερη απόφαση για αγορά ever - η 36 άτοκων δόσεων 000-28, ιδανική για πεντάλεπτα finger picking

Ε... όχι! Σήμερα το τιμήσαμε. Είχα απο το καλοκαίρι να φάω μπριζόλα και μου βγήκε λουκούμι. Ψήθηκε στη βεράντα στην γνωστή ψηστιέρα με το νερό (που δεν καπνίζει) και φυσικά υπήρχε και μισό τεμάχιο για την νέα μας μικρή συντροφιά. Κόκκινο merlot και λαχανοσαλάτα ψιλοκομμένη και την κάναμε ταράτσα. Τσικνοπέμπτη γαρ. Παρεμπιπτόντως οι γεμιστές πιπεριές Φλωρίνης με τυρί είναι μεζές βαρβάτος. Έτοιμος απο το ΑΒ.

Φτιασαμε και εμείς το κατιτΣ μας

Θυμάμαι ότι αρχές των '90s είχα στήσει ένα μεσαίας κλάσης μηχάνημα για τον Δημήτρη τον Γκερσάνη (jazz μπασίστας της Θεσ/νίκης που όσοι δεν τον άκουσαν δεν γνωρίζουν τι έχασαν, ήμασταν συγκάτοικοι για 3+ χρόνια, όποιος θέλει να μάθει περισσότερα ας στείλει μήνυμα) με μια Yamaha Waveforce 192XG PCI soundcard (Νακας, διπλή τιμή ως συνήθως) και Windows XP. Δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα, μικρή latency, καθόλου κολλήματα και ούτε απρόβλεπτες και ατεκμηρίωτες συμπεριφορές. Το σημαντικότερο, καλογραμμένοι drivers, υπήρχαν 1-2 known issues τα οποία λίγο αν έψαχνες το ιντερνέτου τα έλυνες. Το PC αυτό δούλεψε χωρίς προβλήματα για 2+ δεκαετίες με ένα ενδιάμεσο soft σέρβις, και έτρεχε κυρίως Cubase (και εγώ είμαι της σχολής Steinberg στα DAW μου). Γράφτηκαν πολλές καλές συνθέσεις σε αυτό, αλλά το PC είχε άδοξο τέλος (κλοπή μέσα από τα χέρια του Δημήτρη στο δρόμο). Δεν απορώ που τα αγγλικά αεροπλανοφόρα ακόμα φοράνε XP (Windows for Warships), εξακολουθεί να είναι η καλύτερη λύση σε σταθερότητα και responsiveness μετά από ένα realtime linux kernel. Αν το στήσετε όπως πρέπει σε μια VMware virtual machine, θα είναι πιο σβέλτο και πιο νευρικό από τον host. Στο άμεσο μέλλον φημολογείται ότι θα υποστηρίζεται καλύτερα το PCI pass-through στο audio, όπως γίνεται τώρα με τις κάρτες video, οπότε περιμένω κάποιες θαμμένες licences και κάποιες θαμμένες κάρτες ήχου να ξαναζωντανέψουν... Ο δεκάλογος των Ηθικών Διδαγμάτων προς τους νεώτερους, και γεροντότερους μη κομπιουτεράδες, αν θέλουν να ακούσουν (στήνω μηχανήματα από το 1986): 1. Ο υπολογιστής για music production και/ή DAW ΔΕΝ συνδέεται ΠΟΤΕ στο διαδίκτυο. Πλήρες air gap δια ροπάλου. 2. Aν είναι συνδεδεμένος σε LAN, η κάρτσα δικτύου γίνεται enable μόνο κατά τη στιγμή της επικοινωνίας (ακόμα και αν βγάλετε το καλώδιο, τα interrupts δουλεύουν με #2 προτεραιότητα) 3. Ο υπολογιστής ΔΕΝ φοράει antivirus 4. Ο υπολογιστής ΔΕΝ φοράει κανένα από τα καθαριστικά της μοδός πχ. Ccleaner, iobit shit etc. 5. Tο ένα και μοναδικό μηχάνημα από το οποίο θα προέρχονται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τα αρχεία που ταξιδεύουν προς αυτό φοράνε πληρωμένο και όχι δωρεάν antivirus (το μόνο αποδεκτό για μένα είναι το ESET, το Kaspersky είναι επίσης καλό αλλά πιο βαρύ) 6. Η αγορά antivirus, δύο τουλάχιστον backup δίσκων (ποτέ SSD, δεν σώζονται αν πάθουν ζημιά!) και η χρήση Hard Disk Sentinel είναι η καλύτερες και φτηνότερες επενδυσεις στη ζωή σας. Αυτό προκύπτει από το αξίωμα "Το φτηνό είναι ακριβό και το ακριβό είναι φτηνό). 7. Μακριά, προς Θεού, από Windows 10. Έως Windows 7 και μή παρέκει, και όσα fake news ακούτε και διαβάζετε για τα επτάρια περί ντεμέκ bad security κλπ είναι κινδυνολογίες του πρωκτού. Είπαμε ότι το μηχάνημα ΔΕΝ το συνδέουμε στο ιντερνέτου, γκέγκε; 8. Ποτέ ανακατεμένα λειτουργικό/προγράμματα και μουσικά προϊόντα στον ίδιο φυσικό δίσκο. Ποτέ μουσική, documents και πολύτιμα προσωπικά αρχεία στο default "My Documents" ("Τα έγγραφά μου" για τους αγγλομαθείς). Θα τα χάσετε κάποτε και θα με βρίζετε επειδή ήξερα γιατί το πάθατε. 9. Κάθε μέρα το αρχείο στο οποίο δουλεύουμε το μετονομάζουμε σε -(ν+1). Π.χ. Fanfare-1 --> Fanfare-2. Με αυτό τον τρόπο αν χτυπήσει το αρχείο ή αν γίνει διακοπή ρεύματος ή σεισμός, η δουλειά της προγούμενης ημέρας εξακολουθεί να υπάρχει άθικτη και έχετε χάσει μόνο μια μέρα δουλειάς. 10. Πάντα ελέγχουμε ότι είναι ενεργοποιημένα τα Restore Points και κάνουμε ένα κάθε βδομάδα (με το χέρι (ποτέ schedules, scripting και ντεμέκ αυτοματισμοί στα θέματα εθνικής ασφαλείας). Η ενδεκάτη εντολή είναι ότι "Ένα σύστημα παραγωγής που δουλεύει ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΙΡΑΖΟΥΜΕ". Αυτό ισχύει για όλα τα υλικά και μη υλικά αγαθά της ζωής (πχ όχι γκόμενες άμα γουστάρουμε τη γυναίκα μας). Η εντολή αυτή είναι πόρισμα του αξιώματος "Δεν τα ξέρουμε όλα, ρωτάμε έναν ειδικό, σκεφτόμαστε δέκα ώρες και ενεργούμε για ένα λεπτό". Η δωδέκατη εντολή είναι "Μάθετε να χρησιμοποιείτε έναν σωστό dual-pane File Manager: Total Commander για windoze και Double Commander για Linux". Είναι όπως ο Norton Commander που χρησιμοποιεί ο παππούς στο πρώτο ποστ: Εξοικονομείτε χρόνο (είναι και πιο γρήγορο στη χρήση από ψάξε αφετηρία+κόπι ψάξε προορισμό+πάστε και πιο γρήγορο στην μεταφορά αρχείων), χρήμα (είναι nagware), βλέπετε άμεσα από πού έρχονται τα αρχεία και πού πάνε, έχει ενσωματωμένο search, unpack, batch renamer και ό,τι άλλο χρειαστείτε, και ανοίγετε τα προγράμματα που χρησιμοποιείτε κάθε μέρα από το icon bar χωρίς να ψάχνετε σε ένα χαοτικό desktop ή start menu (θα μπορούσα να μιλάω ώρες). Τελικά μάλλον το café το έκανα Υπολογιστές, αλλά αν πιστεύει κανείς ότι όσα φλυαρώ και τιτιβίζω πρωί-πρωί κάνουν για cross-post αλλού, ας το κάνει. Μπαι δε γουέι, ο καφές (για να είμαστε και on topic) είναι φρεσκοαλεσμένος βιολογικός κόκκος και στο καφενείο μου, το οποίο ονομάζεται "Η αλανιάρα τσιπούρα" (βλ. φωτο) είστε όλοι οι μουσικοί ευπρόσδεκτοι: σερβίρονται 5 ποικιλίες 100% arabica υπό τους ήχους Fusion (τουλάχιστον Brand X, Weather Report, Return to Forever, Flecktones, καθόσον το Πάνθεον είναι ο Percy, ο Alphonso, ο Jaco, ο Stanley, και ο Victor και άλλοι πέντε). Sponsored by AUTh, Ibanez, Rotosound, Yamaha & Magnat. ΥΓ: Για όποιον απορεί γιατί το παραπάνω σεντόνι είναι τόσο μεγάλο, τόσο λευκό και τόσο σιδερωμένο, να ενημερώσω ότι είμαι της σχολής Κομφούκιου: "Όποιος γνωρίζει, έχει την υποχρέωση να διδάσκει".

Αυτό που φτιάχνω εγώ, δεν είναι πιλάφι. Είναι ρύζι, που τρώγεται μαζί με άλλα πράγματα (πχ με τον κοκκινιστό αρακά που λέγαμε, ή με λαχανικά ανάμικτα, ή με ντομάτα, μαρούλι, κρεμμύδι και τόνο, κλπ), και ακριβώς γι' αυτό η γεύση του σκέτο, είναι σχετικά ουδέτερη. Εγώ απλά χρησιμοποιώ συνήθως parboiled ρύζι (είναι πιο "σκληρό", δεν κολλάει και μου αρέσει στην υφή και στην γεύση), σε αναλογία 1 μέρος ρύζι / 2 και ένα κλικ μέρη νερό. Σε μάτι με 3 βαθμίδες το βράζω στο 2, μέχρι να σωθεί το νερό. Λίγο πριν σωθεί το νερό, πετάω μέσα τον κουρκουμά (ή το κάρυ) και ανακατεύω. Αν θέλω πιο έντονη γεύση, βράζω πλατάρια κοτόπουλου, και βράζω το ρύζι μέσα σ' αυτό τον ζωμό. Αν θέλεις, μπορείς να βράσεις τα πλατάρια σε άσχετη στιγμή, και αφού βράσουν, τα αφαιρείς από την κατσαρόλα, και αφήνεις τον ζωμό να βράσει τόσο, όσο να σωθεί το πολύ νερό, και να πήξει λίγο. Αυτός είναι συμπυκνωμένος ζωμός, που άνετα βάζεις στην κατάψυξη, και τον χρησιμοποιείς όποτε θέλεις. Ξαναλέω, δεν θα αρέσει σε πολλούς το ρύζι έτσι. Οι περισσότεροι θα το προτιμήσουν σωταρισμένο σε βούτυρο, πριν μπει το νερό, και λόγω υφής και λόγω γεύσης (θωρακίζεται εξωτερικά το ρύζι, και είναι πιο σπυρωτό και λιγότερο λαπαδέ, γι' αυτό εγώ που το κάνω αλλιώς, χρησιμοποιώ parboilled που δεν έχει τέτοια θέματα). EDIT: Παλιά που δεν βαριόμουνα, όποτε υπήρχε στο σπίτι φαγητό με κρέας, δεν πετούσα τα κόκκαλα που περίσσευαν. Τα έσπαγα (όχι λιώμα, απλά ράγισμα) και τα έβραζα, κρατώντας τον ζωμό στην κατάψυξη. Αν πετάξεις τέτοιο ζωμό πχ σε λαχανόρυζο (όταν το μαγειρεύεις), θα τρελαθείς.

Εδώ και πολλά χρόνια αυτή. Την έχω ξαναποσταρει σε κάποιο θέμα για τελεκαστερ εδώ πριν χρόνια. Ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε κάνοντας αλλαγές που προέκυπταν από ανάγκη πάνω σε μια fender am.standard του 1997. Φοράει μπράτσο allparts maple fat με 6150, γέφυρα JoeBarden και NickSilver pickups Django. Έχει παίξει σχεδόν σε ότι ηχογράφηση έχω κάνει, και στα περισσότερα live. Επίσης είναι η κιθάρα πάνω στην οποία αισθάνομαι καλύτερα. Η πρώτη επιλογή που σηκώνω από το stand με τις ηλεκτρικές.

Νεκρα βλεπω σημερα τσικνοπεμπτη . Εχετε πεσει στο πεδιο της μαχης.

+100000 Επίσης να πω, με Windows Xp Tiny, δεν είχα ούτε ένα πρόβλημα σε live. Για 3 χρόνια έπαιζα με ένα Toshiba Satellite Amd 2x, με 4g ram. Ειχα του VST το πανηγύρι φορτωμένο στο Cantabile, και το τρεχα αποκλειστικα, με ενα midi controller, χωρις να έχω hardware synth. Τα Windows Χp 32bit, με το 3g switch και ήταν όλα πύραυλος.

μέχρι 2 υπολογιστές πριν είχα (έχω, διότι λειτουργούν όλοι παράλληλα) NC και θα έλεγα οτι μου λείπει ακόμα, καθώς καθημερινά ακόμα το χέρι μου θέλει να κάνει copy και ψάχνει F5/F6, F3 για να δει αρχεία κλπ.... Δυστυχώς κάποτε ο Norton ήταν για μας που ξεκινήσαμε υπολογιστές στα τέλη του 80 ευαγγέλιο, και κατάντησε μετά κατάρα.

Άντε να σου πω και ακόμα ένα μυστικό... Βάλε dashi ,είναι 100% φυσικό,ακόμα και το φτηνό powdered που εχουν εδώ τα ασιατικά, ή μάλλον τα ιαπωνικά, μαγαζιά και απογειώνει τη γεύση, https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ντάσι https://www.learntowok.gr/tip/zomos-dashi/ Τωρα για κάτι που μπορείς να βρεις παντού ειδικά στα στιφαδα με κρέατα και στις κόκκινες σάλτσες οι αντζουγιες είναι επίσης μια καλή εναλλακτική.

Το πρώτο μου ήταν 486/40 + math coprocessor + EGA οθόνη με 16 χρώματα. Προσπαθούσαμε με dither να δούμε πιο όμορφα τα picz από τις BBS (π.χ. τα τρία πουλάκια) . Το photoshop δεν έτρεχε σε EGA. Αργότερα που ήρθαν οι VGA μπόρεσα να τρέξω και PS και Quark Xpress. Μετά ήρθε το Trumpet TCP/IP stack και το διαδίκτυο. Μέχρι τότε δουλεύαμε σε Apple ][, Spectrum, Amstrad 128 και BBC. Να προσθέσω ότι αρχικά δεν υπήρχε audio. Μετά ήρθε η Creative και οι μεγάλες κάρτες ISA που είχαν και IDE controller και πρόσθετα μνημάκια για soundfonts και midi playback με το soft synth της Yamaha.

εμένα ειναι αυτή. την είχα ανεβάσει όταν είχα πρωτογραφτει στο νοιζ σε θεμα "δείξτε την τελε σας" και μου είχε κάνει εντύπωση ότι και άλλοι άνθρωποι δεν έχουν μόνο στρατ. δεν είναι η καλύτερη τελε που έχω πιάσει στα χέρια μου, δεν την επέλεξα ανάμεσα σε πολλές, ιν φακτ την είχα πάρει επειδή δεν την παρέλαβε κάποιος που την είχε παραγγείλει σε ένα κατάστημα της Αθήνας το 2001 (?) και είχε καλύτερη τιμή. Είναι american standard του 1999. Έχει παίξει σε όλες τις ηχογραφήσεις που έχω κάνει, και σε ηχογραφήσεις και λάιβ φιλων μου. είναι η κιθάρα που καταλαβαίνω πολύ καλύτερα από όλες τις άλλες και είναι αναντικατάστατη ενώ δεν έχω κανένα δέσιμο με κανένα άλλο αντικειμενο. έχω βάλει έναν lollar στην bridge θέση και ένα killswitch.

Αν και εχουμε ανοιξει thread με το gear μας και την ανανεωση του εδω θέλω να παρουσιάσετε ΤΗΝ κιθαρα σας.... Ποια ειναι δηλαδη η κιθαρα που εχει "μεινει μαζι" σας μεσα στα χρονια,που ποτε δεν θα πουλήσετε και που συνήθως παιζετε με αυτη (η παιζετε σχεδον ΜΟΝΟ με αυτη και ας εχετε...πολλες....) ? Ποια ειναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ κιθαρα που θα κρατουσατε αν επρεπε να κρατήσετε μόνο μια κιθαρα απο τη συλλογη σας (άν έχετε βεβαιως συλλογή)? Ξεκινάω με την δική μου.... Είναι μια partscaster που έφτιαξα πριν 25 χρόνια περίπου από ένα ακόμα πιο παλιό (πρεπει να είναι σήμερα 35 ετων περιπου) Warmoth μπρατσο που είχα σε μια άλλη partscaster της οποιας πουλησα το σώμα και ενα σωμα Mark Jenny με τα πάντα επανω (μαγνητες,pickguard,ηλεκρονικα,γέφυρα) που αγορασα σε γελοία τιμή (νομιζω 200 δολλάρια με τα μεταφορικα από το φόρουμ των τελεκαστερακιδων στις ΗΠΑ) . Το μόνο που έχω αλλάξει πάνω της ειναι η γέφυρα πριν 3 χρόνια μια και ερωτεύτηκα τις Gotoh modern γεφυρες και πλεον τις χρησιμοποιω αποκλειστικα. Είναι η ελαφρυτερη τελε που εχω παιξει (6,6 pounds με vintage γεφυρα,6,8 με την Gotoh) και οι μαγνητες της ειναι απλά..εξωφρενικοι....twangy αλλά και γεμάτοι ,ζεστοί αλλά και bright....τα κάνουν όλα και συμφέρουν.... Απίστευτα ευέλικτη κιθάρα και φυσικά με έχει συνοδέψει σε όλα σχεδόν τα live μου τα τελευταία 25 χρόνια και έχει και την πρωτοκαθεδρία στις ηχογραφήσεις μου όταν γράφω με tele. Specs: Neck:Warmoth total vintage construction, flat-sawn maple,Boatneck (1'' all the way),7 1/4'' radius,6150 medium jumbo (21) frets,brazillian rosewood fretboard,bone nut,Kluson Tuners) Body: MJT swamp ash, thinline, full nitro relic,fiesta red finish Pickups: James LeClair ,custom wound vintage tele. Electronics: stock post 1966 tele wiring ,electrosocket jack.

είχα ένα ολόϊδιο...γύρω στο 1988 με Hercules και 640Κ με 8088 δείτε τι γρήγορα που φορτώνουν τα windows και ....τι πολλά πράγματα κάνουν. Όταν βγήκαν τα θεωρούσαμε ένα άχρηστο gadget

Από το '85 δουλεύω και αγοράζω αποκλειστικά Asus για μένα και τους πελάτες μου. Είμαι πλέον της κουλτούρας Asus και νιώθω άνετα μέσα σε αυτήν. Υπάρχουν άλλοι αντίστοιχοι στο στρατόπεδο της Gigabyte που καταφέρνουν τα ίδια και καλύτερα. Συνεπώς, θέλει εξειδικευμένες γνώσεις, δεν υπάρχουν universal λύσεις και απαντήσεις. Εξάλλου το έχω ήδη γράψει: το ακριβό είναι φτηνό, ιδίως από την άποψη του χρόνου που απαιτείται για troubleshooting ghosts in the machine.

Σύντροφοι, μην ξεχνάτε το βασικό: μητρική μόνο Asus και με επιφυλάξεις Gigabyte. Όλα τα υπόλοιπα είναι επίφοβα και με μικρό user base που δεν ξέρει να δίνει feedback στη μαμά να διορθώνει τα bugs. Επίσης, ποτέ δεν ψωνίζουμε το latest and greatest, πρέπει οι τεχνολογίες να ωριμάζουν τουλάχιστον 1.5 χρόνο.

εμένα ακόμα αυτή η ιδέα δεν μου έφυγε από το μυαλό. Μετά από 3 μηχανήματα με intel χωρίς παραξενιές, με τον ryzen....κάτι δεν πάει καλά....

πιάσε τ αυγό και κούρευ'το

new video alert! μίνι tutorial - οδηγός για την λογική και επεξεργασία του drum bus σε περιβάλλον DAW. Σκοπός, δυναμική επεξεργασία, ισοστάθμιση και gain staging Με το βίντεο αυτό ολοκληρώνεται μία σειρά από free mini tutorials γύρω από την επεξεργασία τυμπάνων σε ψηφιακό περιβάλλον εργασίας...στο κανάλι μου θα βρείτε και τα υπόλοιπα σχετικά videos της σειράς (kick, sanre, toms, room) καθώς και αρκετά ακόμη ενδιαφέροντα videos... So subscribe, share & enjoy!

Εγώ δεν είμαι της παράδοσης. Την τσικνοπέμπτη την γιορτάζω την μεγάλη Παρασκευή.

Μαζική απάντηση σε όλους: 1. Λέμε/μαθαίνουμε στον πελάτη/μαθητή αυτά τα 12 για να κάνει 5. Αν του ζητήσουμε 5, δεν θα κάνει ούτε το ένα. 2. Total Commander (portable of course) = www.ghisler.com , ο ελβετικός σουγιάς χωρίς τον οποίο δεν γίνεται τίποτα. Υπάρχει μια ιδιωτική έκδοση super ultra ultimate absolute με φορτωμένα 500 plugin που ψήνουν και καφέ = 1.5 GB εγκατεστημένο. Δεν μιλάμε για αυτές τις υπερβολές. Αν χρειάζεσαι ftp plugin το εγκαθιστάς. Συνιστώ να παίξετε με το ADB plugin, ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειρίζεστε το κινητό σας και το tablet σας θα αλλάξει ριζικά και αμετάκλητα. 3. Στα μηχανήματα το λειτουργικό γερνάει επειδή το φορτώνουμε συνέχεια πράγματα που δεν είναι portable. Ακόμα και αν κάνουμε uninstall κάτι που δοκιμάσαμε για μία ώρα, θα αφήσει μύρια σκουπίδια πίσω του. Όπως γράφω στο ρέντιτ όπου θα με βρείτε ως NeverWin10 (το πιάνετε το υπονοούμενο;) τα δικά μου C:\Program Files (32 + 64) είναι 5.4 GB ενώ το D:\PortableApps (HDD) είναι ~46GB. Στο C:\PortableApps (SSD) κρατάω μόνο ότι χρειάζεται να εκκινεί στιγμιαία δηλ. File Manager (Total Commander), file copier (Tera Copy), music player (Wacup + Winamp), picture viewer (IrfanView), Process Explorer, and Nir Utilities. Όλα τα άλλα, από LibreOffice μέχρι Skype, Viber, browsers, Coreldraw, pdf editors, MS Office, Handbrake, Origin, Paragon, you name it, είναι όλα portable. Η registry είναι και παραμένει άσπιλη παρθένος. 4. Τα ανωτέρω προφανώς ισχύουν για το 2ο PC το οποίο είναι το "γενικής χρήσης". Το 1ο PC έχει εγκατεστημένα μόνο όσα χρειάζονται για music και τίποτα άλλο. Απαράβατη αρχή: "Ένα μηχάνημα με Windows δεν φτάνει για όλα - χρειάζεσαι ένα για δουλειά (μουσική), ένα για γενική χρήση και ιντερνετ και ένα εντελώς ξέχωρο για παιχνίδια". Mε Linux και με Mac, που είναι εντελώς διαφορετική αρχιτεκτονική, γίνεται. 5. Η επολογή μου είναι όταν το πρόγραμμα της αρεσκείας μου σταματάει να υποστηρίζει τα Win7, σταματάω να το αναβαθμίζω και σε καμία περίπτωση δεν αλλάζω λειτουργικό. Επειδή ο δρόμος έχει λακούβες δεν πουλάς το αμάξι σου για να πάρεις ένα τανκς. Αν τα Win10 χρειάζονται οπωσδήποτε, ή θέλω να δοκιμάσω κάτι που τρέχει μόνο σε Win10, το εγκαθιστώ μέσα σε μια virtual machine. Πρόσφατο παράδειγμα, στο VMware Workstation έκανα για αρκετά φεγγάρια εκτεταμένη εθελοντική υποστήριξη με πολλά post σε βοήθεια χρηστών. Από τότε όμως που πήγε πρόσφατα στην έκδοση 16 που δεν υποστηρίζει Win7, το αγνοώ πλήρως και μένω στην v15.5.6. 6. Τα TinyXP ήταν μια κίνηση ματ, ιδιαίτερα για τους μουσικούς. Το Tiny7 επίσης. Στα Win10 δεν υπάρχει καμία ελπίδα για σοβαρή light ή tiny έκδοση, είναι γεμάτα booby traps. Εδώ εμποδίζουν τους κανονικούς χρήστες να κοντρολάρουν το μηχάνημά τους όπως θέλουν - με το ζόρι "όχι, θα το κάνεις όπως θέλουμε εμείς". Θα ζητήσουν reboot για update στην πιο ακατάλληλη στιγμή (π.χ. σε live) και δεν υπάρχει τρόπος να τα εμποδίσεις (μοναδική εξαίρεση τα Enterprise και τα LTSC). Οι χρήστες εφευρίσκουν συνεχώς τρόπους να ελέγξουν την συμπεριφορά του μηχανήματος (που υποτίθεται ότι το έχουν αγοράσει και τους ανήκει) και η MS το συντομότερο δυνατόν κλείνει αυτές τις τρύπες στο επόμενο update. Συνεπώς ο μόνος δρόμος πια που σέβεται την ελευθερία σου (και την ιδιωτικότητά σου) είναι το Linux. Και για να προλάβω τις τυχόν ενστάσεις που θα μιλάνε για το οικονομικό, έχω και γι' αυτό λύση: Refurbished μηχανήματα. To 95% των πραγμάτων μου είναι μεταχειρισμένα. Αν θέλω κάτι με εγγύηση το ψωνίζω από έμπιστο μαγαζί, π.χ. έχω δώσει πάνω από 10 κομμάτια σε φίλους και πελάτες από αυτό το γενικής χρήσης PC http://unique.gr/product.asp?pid=508

Κοίτα όπως λέει και ο Marco Pier White "O λόγος που σας αρέσουν περισσότερο τα φαγητά στα καλά εστιατόρια από αυτά στο σπίτι σας είναι γιατί έχουν 2 φορές περισσότερο αλάτι, 3 φορές περισσότερο ζωμό και 4 φορές περισσότερο βούτυρο από αυτά που φτιάχνετε εσείς σπίτι σας" :)

Εναλλακτική για το Rock Star σε Virtuoso, είναι ωραία λέξη :)

Είναι που ζμπρώχνεις τον κόσμο στις tele ασούμε. Εσύ και ο ΣΦ.

Μόνη ένσταση αυτό το "Rock Star". Είναι - πως να το πω - σαν να είναι rock site το noiz, δίνει δηλαδή μουσική κατεύθυνση, και δεν το θεωρώ σωστό. Τώρα θα μου πείτε "άσε μας ρε μάστορα τώρα" και θα έχετε δίκιο ....

Ντάξει, να απαιτήσω απο τον ακροατή......πως; Και τι; Το καλύτερο που μπορώ να κάνω για τη δουλειά μου (στην παρούσα φάση) είναι να τη προσαρμόσω με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αναπαραχθεί αξιοπρεπώς στα μέσα ευρείας κατανάλωσης (λαπτοπ, κινητά κλπ). Φαντάζομαι πως θέμα μίξης/ψευτομαστερινγκ είναι. Αυτό βέβαια είναι μια τεράστια σχολή και θέλει το χρόνο του. Ένα βήμα κάθε φορά.

Οι κιθάρες που χρησιμοποιώ πιο πολύ και έχουν φάει πάρα πολλές ώρες στο πάλκο χωρίς να με προδώσουν είναι αυτές οι 2. 1. Gibson SG Standard Limited edition 2011 2. H custom strato -tele φτιαγμένη απο την συμφορουμητη και φίλο Argytar.

Ευχαριστώ που δεν μπορώ να ξαναγίνω καλλιτέχνης... είναι πια πίσω αυτό εναλλακτικά: Artist [0 αναρτήσεις] Dummy [απο 1+ αναρτήσεις] Noizholic Musician Mumm-Ra [50.000 +]

Κ εμενα η αγαπημενη και αυτη που μενει παντα πισω ειναι μια strat plus του '89! Με 57/62 μαγνητες!

Η πρωτη μου αγαπη και μοναδικη, κυριως για συναισθηματικους λογους. Fender USA Strat Plus 1997 Την πηρα δοκιμαζοντας αναμεσα σε πολλα ιδια μοντελα απο το υπογειο stock του Στολλα στη Πατρα το φθινοπωρο του 1999 Δεν ξερω τι ΚΣυλο ειναι το σωμα οποιος ειναι γνωστης ας μου πει.... Το μανικι maple/rosewood, locking tuners και φορουσε 3 lace sensors gold μονους. Εχουν περασει παμπολλα σετ απο πανω της και τελικα κατεληξε με tonerider classic blues. Εχει γραψει απειρες ωρες σε μαγαζια και στουντιο μεχρι το 2013 Μπαρουτοκαπνισμενη και δεν εχει πει οχι πουθενα. Απο το 2013 που εκλεισε το μαγαζι που δουλευα, δεν εχει παιξει καθολου...με λυπει πραγματικα...δεν θελω να πιστεψω οτι δεν θα βγει αλλο σε live. Θελω να αναβαθμισω το τρεμολο για να σκαει περισσοτερο (φουλ steel ) κλπ Ειχα γυρω στις 15 αναμεσα τους ej signature, 4 rockinger parts, prs se, godin freeway, hondo LP και αλλες που εχω ξεχασει. Ποτε δεν ενιωσα οπως με αυτη και ουτε προκειται...παντα παρεουλα με τον mark iii, ελπιζοντας... Να ειστε ολοι καλα.

Τηγανια καντονεζικο bacon (air cured, με soy sauce μελι και ροδονερο (!)) με πιπεριες κρεμμυδακια φρεσκο τσιλι κλπ κλπ. Το εχω κανει και σε ελληνικη βερσιον με απακι και τελειωμα λευκο κρασι, λεμονι, ριγανη. Killer.

Δεν πρόλαβα φωτό. Όποιος καταλάβει κατάλαβε.

Παρακαλώ .... πιάστε καμιά πετσέτα, γιατί αν σας πέσουν τα σάλια στο πάτωμα θα φωνάζει η σύζυγος. Κυρίες και κύριοι σηκωθείτε τώρα από καρέκλες, πολυθρόνες, ντιβάνια, κρεβάτια, μπαούλα και ψαροκασέλες ..... Για τους εραστές του λάχανου.... Λαχταριστοί με αυγολέμονο .... ΛΑΧΑΝΟΝΤΟΛΜΑΔΕΣ ..... Στην κατσαρόλα ... Στο πιάτο ανφάς ...... και προφίλ.

Αν και οι περισσότεροι ειστε παραδοσιακοί με tele, strat κλπ θα τολμήσω να κανω τη διαφορά με μια Ibanez prestige 2570 vsl του 2004 η οποία με συντροφεύει από τότε έχοντας κάνει πολλά λάηβ και ηχογραφήσεις. Γύρω στο 2005 εγκατέστησα το fernandes sustainer και το tremol-no (απο το οποίο έχω παράπονα βέβαια κάποια στιγμή θα αντικατασταθεί με ξύλινο τάκο). Με τον καιρό έφυγαν όλοι οι μαγνήτες και βρεθηκα με έναν high output στην μεσαια θέση, δεν θυμαμαι καν ποιος ειναι, και ένα 59 custom hybrid στη γεφυρα https://www.seymourduncan.com/single-product/59-custom-hybrid Μετα απο τόσα χρονια έχω να πω ότι έχω συγκλονιστεί ότι ο πενταθέσιος διακόπτης και το volume pot δεν έχουν χαλασει (!!) ούτε παρουσιαζουν ενοχλητικά χρατσα - χρούτσα. Επίσης η κιθάρα αποκτήσει ένα relic που μου αρέσει. Τέλος είναι τόσο μοναδική στις μόντες που αν ποτε την δειτε εκεί έξω χωρίς εμένα τότε πιθανότατα μου την έχουν κλέψει! ?

Αν είχα μία κιθάρα θα ήταν αυτή ? καμμία άλλη, ή ίσως η επόμενη 335 style κατασκευή μου

Αυτή. Jazzmaster AVRI με Lollar Charlie Christian για neck και επίσης κάποιον Lollar για bridge που τώρα ξεχνάω ποιος είναι. Αυτή θα μπορούσε άνετα να ειναι η μόνη κιθάρα που έχω.

Έχουν περάσει μερικές κιθάρες απ'τα χέρια μου την περασμένη δεκαετία, είχα φτάσει να έχω 3-4 κάποια στιγμή. Εν τέλει έμεινα με μία (προσωρινά ελπίζω), αλλά αυτή είναι η κιθάρα μου, χωρίς να εξηγείται το γιατί. Είναι η πρώτη μου Τέλε, ενώ πέρασα πολλά χρόνια ως Στρατοκαστεράκιας. Κάτι έγινε όμως με αυτή την κιθάρα και με το που την έπιασα κουμπώσαμε. Έχει vintage specs/parts εκτός από 2 πράγματα, το 9.5 radius και τον Dimarzio Chopper T στη γέφυρα (μαγνήτης συνδεδεμένος με τον Richie Kotzen). Δυστυχώς την κιθάρα αυτή την πήρα σε περίοδο που πλέον δεν έπαιζα live και όσο περνάει ο καιρός το βλέπω όλο και πιο απίθανο να συμβεί. Ούτως ή άλλως νιώθω πιο άνετα πίσω από το home studio, παρά μπροστά στη σκηνή. Ορίστε και μία γιορτινή φωτό. Tokai TTE-50, εξ Ιαπωνίας.

alder body rockinger maple/ebony soft V neck 9,5r Extra jumbo frets απο τα 1α custom που εκανε το site Northwest guitars wilkinson bridge και tuners και βεβαια Toneriders Pure Vintage με 500k CTS Pots και CRL Switch ειμαστε μαζι απο το 2007 εαν θυμαμαι καλα και ελπιζω για παντα

Guild F-130, η μοναδική πλέον ακουστική που διαθέτω. Αγοράστηκε περίπου το 2013-2014 και ομολογώ ότι κάποια στιγμή πρέπει να τοποθετήσω ένα tortoise pickguard.

Για πάρα πολλά χρόνια είχα μόνο μια κιθάρα. Δεν ήταν η πρωτη ηλεκτρική. Ήταν η δεύτερη. Αλλά ήταν διάσημη, το έγραφε στην ούγια και ήταν από καλή και σπάνια οικογένεια. Όταν ήταν να την αγοράσω ήταν rare beast και μου έκανε τέτοια εντύπωση που επισκίασε το όνειρο μιας ζωής που ήταν μια Stratocaster. Είχε αυτό το ελκυστικό, αυτό το ξανθό, το βάρος, το μανίκι, τους μαγνήτες, το τρέμολο. Ήξερα ότι η ζωή μου δεν θα ήταν πια ίδια. Εφτιαξα τα καλύτερα όνειρα μαζί της και συνδέθηκε τότε με την εικόνα μου και την εικόνα του group. Χρόνια μετά λέγανε και μου λένε, "ναι θυμάμαι εσύ με εκείνη τη fender". Σε λίγο θα κλείσει τα 47 της χρόνια, από τα οποία 42 μαζί μου. Εδώ και 5-6 χρόνια άλλοι αντίζηλοι ήρθαν να επισκιάσουν την κούκλα μου. Όλες με τα δικά τους κάλλη και πάντα με τις δικές μου επεμβάσεις. Ό,τι και να γίνει θα μείνει όμως αυτή, η κιθάρα μου.

Η πρώτη και μοναδική μου ηλεκτρική. Fender hw1 strat αγορασμένη καινούρια το 2008. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα άλλαξα μαγνήτες σε kinman noiseless αλλά έφυγαν γρήγορα και αντικαταστάθηκαν από fralin vintage hot. Επίσης έχω περάσει από φάσεις bridge decked, floating, ξανά decked, διάφορα ελατήρια και πάει λέγοντας, ώσπου κατέληξα σε floating με 3 ελατήρια. Πάντα κάτι με χάλαγε όμως. Έτσι πέρασα κατά καιρούς από διαφορά μαγαζιά και δοκίμαζα διάφορα fenderοειδή χωρίς να μου κάνει κάποιο κλικ. Η μόνη που μετάνιωσα που δεν αγόρασα ήταν απ’ τις πρώτες fender roadworn 50 tele 2t sunburst στην αστεία τιμή των 850 ή κάπου εκεί κοντά, από ελληνικό μαγαζί, μετά ξέφυγαν οι τιμές τους. Η μεγάλη αλλαγή ήρθε όταν άλλαξα το άβολο για τα γούστα μου fender modern C μπράτσο, σε warmoth boatneck all vintage. Από ηλεκτρικά έχει μπει treble bleed και no load tone pots. Μετά και από το εξαιρετικό setup από εξαιρετικό τεχνικό η κιθάρα έγινε άλλο όργανο. Η σιγουριά που νιώθω κάθε φορά που την πιάνω και γενικά όλο το feel δεν περιγράφεται. Άσε που ανακαλύπτω ξανά τους μαγνήτες και ειδικά τον middle και τον bridge με λίγο χαμηλωμένο το tone. Νομίζω έχει αλλάξει και ο ήχος προς το καλύτερο ή ίσως και να φταίει το πολύ καλό setup του μάστορα. Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι πέρασα τα ποιο ενεργά μουσικά μου χρόνια με το άβολο μπράτσο και πλέον δεν ασχολούμαι όσο θα ήθελα.

Dean Chicago Flame Flame Maple Top • Mahogany Body • 24-3/4” Scale • 1-11/16” Nut • Set Mahogany V Neck • Ebony Fingerboard • Abalone Dot Inlays • Single Ply Cream Body & Neck Binding • Grover Tuners • Chrome w/ Gold Plate & Output Jack Hardware • Tune-O-Matic String-Through Bridge • DiMarzio® Super Distortion Bridge & Neck Pickups Αγορά δεύτερο χέρι πριν έξι χρόνια και απόλυτη σχέση αγάπης/μίσους. Την πούλησα μια φορά, την ξανα-αγόρασα από τον ίδιο, δοκίμασα λίγο αργότερα να την ξαναπουλήσω αλλά το μετάνιωσα τελευταία στιγμή (δεν ξέρω τι σκεφτόμουν, μην ρωτάτε). Ο προηγούμενος είχε αλλάξει τα grover tuners σε gibson deluxe που θα πάρουν πόδι σε λίγο και εγώ άλλαξα τους μαγνήτες σε Railhammer αρχικά και πλέον σε Axesrus Model 24/Wraith για full power. Αγαπημένη πλέον, πανάλαφρη, ελπίζω να μην με αφήσει ποτέ....? D

Δεν έχω πουλήσει ποτέ κιθάρα για να είμαι ειλικρινής, ούτε έχω κάποια που χρησιμοποιώ περισσότερο από τις άλλες. Η παρακάτω ''lonestar'' stratocaster (δεκαετίας '90) δεν είναι ούτε η πρώτη μου, ούτε η πιο ακριβή,ούτε η πιο όμορφη, ούτε η πιο all around, ούτε καν η καλύτερη ηχητικά κιθάρα που έχω. Συμπαίκτες και φίλοι προτιμούν άλλες. Όμως για κάποιο λόγο είναι η κιθάρα που θα το σκεφτόμουν λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη για κάποιο ''σημαντικό''gig πχ. Συνδυάζει ό,τι χρειάζομαι, δηλαδή αξιοπιστία, άνεση, βάρος, playability, ηχητική ευελιξία, λιγότερο άγχος για μεταφορά-κακομεταχείριση-καιρικές συνθήκες, looks κτλ, ενώ όντας η πρώτη μου Fender, είναι ίσως η κιθάρα με τα περισσότερα ''χιλιόμετρα'' επομένως τα χέρια μου είναι καλύτερα ''προσαρμοσμένα'' σε αυτήν από οποιαδήποτε άλλη ίσως. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν έπρεπε να μείνω με μια μόνο αν θα ήταν αυτή, καθώς δεν έχω κάποια ''αγαπημένη'' αλλά νομίζω απάντησα κάπως στο θέμα.

Πρώτη αγάπη, έφτασε στα χέρια μου μεταχειρισμένη πριν 25 χρόνια. Την αγόρασα για να μάθω ηλεκτρική κιθάρα με προτροπή φίλου. Δεν είναι αυτή που χρησιμοποιώ περισσότερο, είναι όμως αυτή που έμεινε ?. Hamer Phantom A7 Σώμα μαόνι, μπράτσο maple / rosewood, 22 τάστα, 14" radius, 24,75 scale. Khaler τρέμολο. Βάρος γύρω στα 3,9 Kg. Μαγνήτες Hamer Slammer φτιαγμένους από Di Marzio Ένας humbucker σε συνδυασμό με single coil και single coil στο neck. 5 θέσιο επιλογέα, επιλογών τύπου stratocaster. Επιπρόσθετα έχει και ένα εξαφωνικό μαγνήτη μαζί με το κύκλωμα και τη διεπαφή για σύνδεση με roland guitar synth (π.χ. GR-700), τον οποίο ποτέ δεν χρησιμοποίησα.

Έρωτας με την πρώτη ματιά. Ένιωσα κιθαριστής και όχι χορδοκρούστης από το πρώτο δευτερόπλεπτο. Η κιθάρα που όταν με βλέπουν φίλοι να λένε , τώρα σοβάρεψαν τα πράγματα. Δεν είναι η πιο ακριβή, δεν είναι η πιο αιθέρια δεν είναι η καλύτερη. Αλλά είναι η μία ;) Michael Kelly Patriot Limited Κελεμπέκι μαόνι κελεμπέκι μαόνι φίλντισι και πάει λέγοντας. Σερβάντα.

Εγω ναι μεν εχω πολλες κιθαρες, αλλα απο την αλλη τις εχω στην κατοχη μου λιγο καιρο, αρα και δεν εχω προλαβει να δεθω με καποια συγκεκριμενη. Εαν επελεγα μια κιθαρα με single coils, θα ηταν η λευκη tele MIM, με Q pickups. Μου καθεται εξαιρετικα στα χερια, και στις ηχογραφησεις μου χρησιμοποιω κυριως αυτην, καθως ειναι πολυ ευκολοπαιχτη και με εξαιρετικο ηχο. Της εχω μια σχετικη αδυναμια. Ειναι και κουκλα. Απο τις κιθαρες με διπλους μαγνητες, θα επελεγα την PRS 245 με μαγνητες tonerider birmingham. Ειναι ελαφρια, σουπερ ευκολοπαιχτη, εχει εξαιρετικο ηχο, και καθαριζει τελεια με το vol pot. Εαν θα επρεπει να εχω αποκλειστικα μια κιθαρα, και καμια αλλην, θα επελεγα την prs se 24 custom, καθως ειναι η πιο ευκολοπαιχτη που εχω, και με αισθηση και ηχο μεταξυ τελε και lp. Best of both worlds.

Δεν είναι ούτε Τέλε, ούτε LP. Δεν είναι καν ενός έτους. Αλλά αυτή είναι, είναι η πρώτη μου, έχει όλα αυτά που ήθελα και θα την κρατήσω για πάντα. Solar A1.7D Limited Edition 7string, 673/26.5 scaling Evertune Bridge, locking tuners Duncan Solar pickups που μπορεί να γίνουν Bare Knuckle Juggernaut κάποια στιγμή στο μέλλον.

Πφφφφ...πολύ δύσκολη ερώτηση καθώς για μένα οι κιθάρες μου δεν είναι τόσο "εργαλεία" της δουλειάς μου αλλά συνδεδεμένες με σημαντικά γεγονότα....(γέννηση παιδιών...πατέρας...κτλ...) Υπό αυτή την οπτική δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω μια...από τις 9 που έχω τώρα στην κατοχή μου...για διαφορετικούς λόγους οι παρακάτω είναι σημαντικές για μένα και δεν θα τις έδινα... 1995 squier Affinity 2011 Gibson Les Paul Classic Custom Antique Natural 2014 Trussart Style StellaCaster 2017 F16 TelAIRcaster