Πίνακας συμμετοχής

Τοπικό βαψιματακι Μένει λούστρο κ custom truss rod cover

Άλλαξα μαγνήτες σε μια κιθάρα μου χθες (tonerider ac4 classic) και έκανα μια γρήγορη δοκιμή σε Bm. Τίποτα το σπουδαίο. one chord blues.mp3

πάρε αυτό και τέλος https://www.thomann.de/gr/focusrite_scarlett_2i2_studio_3rd_gen.htm?glp=1&gclid=Cj0KCQiA-OeBBhDiARIsADyBcE4yR5-j4SSKtI3RdAm6q-5qs03MGkSoYnJfX7-viBSnRSuBtRW1nj8aAsKBEALw_wcB και θα το συνδέσεις με το στερεοφωνικό σου. Αργότερα πάρε ένα ζευγάρι ενεργά όπως αυτά https://www.thomann.de/gr/presonus_eris_e3.5.htm

Ευχαριστώ φίλε. Να έρθεις . Θα φάμε θα πιούμε που λένε. Θα τα κάψω τα ρημάδια τα bitcoins θα τα κάψω!

Αν μπορεί η διαχείριση να αλλάξει τον τίτλο του θέματος σε "Neural DSP Demo", θα ήμουν υπόχρεος. Ένα πιο modern δείγμα, από κάτι που έτυχε να γράψω γρατζουνώντας. Πείθει η τέλε για 7χορδη; ?

To 1984 πηγα να αγορασω την πρωτη μου strat. Μια κοκκινη maple strat με ασπρο pickguard του 1984 σαν του Knopfler. Στο μαγαζι υπηρχε παραπεταμενη και μια rosewood strat με μαυρο pickguard του 1979, που ειχε μεινει απουλητη, καθως ηταν χωρις χρωμα (Natural) πολυ ντεκαβλε για την εποχη και ηταν και 30% πιο χαμηλα η τιμη της. Λεω δεν την δοκιμαζω κι αυτη? Δυστυχως ενα χρονο μετα μου την κλεψανε. Ηταν η καλυτερη strat που εχω παιξει. .

Περασμένα .....ξεχασμένα .,...

Είμαι έτοιμος και το περιμένω όταν έρθει. Κι εγώ πρώην silver boy. Eurobank (αν δεν κάνω λάθος) εσύ, Εμπορικάριος εγώ.

Είδα ένα βιντεάκι πρόσφατα, έφαγα κόλλημα ως συνήθως και έκτοτε ακούω συνέχεια Μότσαρτ ? Στη λούπα είναι και Μπαχ, Μπετόβεν, με πιο “ελαφριά” κάποια movie scores.

Μπήκα, πόσταρα το από πάνω, και μετά είδα ότι πόσταρες το ίδιο φουλ ΛΟΛ

Αφού ο πρίγκηπας καρδινάλιος Κολλορέντο πέταξε τον φτωχό Μότσαρτ με τις κλωτσιές από το παλάτι του ο νεανίας υπέστη τέτοιο νευρικό κλονισμό που δύσκολα θα ξεχνούσε για το υπόλοιπο της ζωής του. Σαν αποτέλεσμα εκείνου του διωγμού ο νεανίας εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Βιέννη όπου και θα έβρισκε έναν καλό φίλο στο πρόσωπο του Βαρόνου Βαν Σβίτεν ο οποίος θα τον εισήγαγε στην μουσική των Μπαχ και Χάντελ. Την ίδια εποχή γράφει στην αδελφή του: " Σου στέλνω ένα πρελούδιο και φούγκα για τρεις φωνές. Είναι γραμμένο για την αγαπημένη μου Κονστάνσα που δεν δέχεται να ακούσει τίποτα εκτός από φούγκες, ειδικά του Χάντελ και του Μπαχ, και όταν μ' ακούει να τις παίζω, συνήθως από μνήμης, με ρωτάει αν έχω γράψει κι εγώ. Όταν της απαντώ "όχι" με μαλώνει και μου ζητά να γράψω μία για εκείνη." Ένα μνημειώδες δίπτυχο έχει γεννηθεί. Μία νέα τέχνη μέσα από την οποία ξαναζεί η παλιά, εμπλουτισμένη με την τολμηρότητα και την εμπειρία που έχει καταφέρει να συσσωρεύσει στη διάρκεια της μικρής του ζωής.

Όσο υπάρχω εγώ, υπάρχει?