Πίνακας συμμετοχής

Πειραματισμός σε άλλο ύφος και στυλ

Ένα κομματάκι καινούριο στα γνωστά μου μονοπάτια.... Άρχισα με τις καλύτερες προοπτικές (λέμε τώρα..) πριν περίπου 3 μήνες αλλά κάπου στην αρχή του χάθηκα και το παράτησα... Σήμερα με συνοπτικές διαδικασίες το τελείωσα (ξαναλέμε τώρα...)! Όχι τίποτα αλλά λυπάμαι τις ώρες που σπατάλησα με το "μολυβάκι" στο midi για το πιάνο.... Γνώμες, κρητικές?, όλα ευπρόσδεκτα...!

Έπαιζα Among Us με την παρέα, και συνειδητοποίησα ότι δεν έχει κάποιο soundtrack, αλλά έχει πολύ ωραία in-game sound effects. Βασισμένος σε αυτά, έφτιαξα αυτό το κομμάτι.

Πήρα μεταχειρισμένο αυτό το μηχανηματάκι της Marshall, το Regenerator, και είπα να πειραματιστώ με το step phaser που έχει. Τα εφέ που χρησιμοποιήθηκαν (όχι όλα συγχρόνως) είναι: Marshall Regenarator -> TC electronic Shaker mini -> Digitech Bad Monkey (Mixer output) -> ΕΗΧ Freeze -> ΕΗΧ POG-2 -> ΤC electronic Alter ego V1 -> Solid Gold FX Stutter lite tremolo -> EQD - Dispatch Master. Το αποτέλεσμα είναι ό,τι ηχογράφηαε ένα Digitech jamman stereo looper και αυτό που ακούτε είναι δυο layers (δυο κιθάρες).

Σαν το Χρώμα της Καρδιάς Βαρύς ο χειμώνας μα ακόμα στον κήπο ανθίζει μιας βροχής το λουλούδι θα γύρει για πάντα εκεί Καυτό καλοκαίρι μα ο ήλιος την πλάτη γυρίζει κάψε τσιγάρο μου στάχτη στα μάτια μου εσύ Χρώμα να μη δώσεις στα όνειρά μου, στα όνειρά μου μαύρο σαν το χρώμα της καρδιάς Ο κόσμος κι αν φωνάζει δεν θα αλλάξω , δεν θα αλλάξω χρώμα σαν το μαύρο της καρδιάς Υγρός ο Σεπτέμβρης σχολεία που ανοίγουν θυμίζει η πρώτη αγάπη κλεισμένη σ' ένα άδειο κουτί. Αν η Άνοιξη έρθει και η ελπίδα την πλάση γεμίζει κλείσε τα μάτια σου τραγούδα σαν να μουν εκεί Χρώμα να μη δώσεις στα όνειρά μου, στα όνειρά μου μαύρο σαν το χρώμα της καρδιάς. Ο κόσμος κι αν φωνάζει δεν θα αλλάξω , δεν θα αλλάξω χρώμα σαν το μαύρο της καρδιάς

Στίχοι/απαγγελία: Φώτης Τσίγγος Πλήκτρα: Κωνσταντίνος Δρίτσας Μουσική/φωνητικά/παραγωγή: Γιώργος Κουρμούλης Στίχοι: Εγώ, μπροστά στου σαλονιού μου την οθόνη παρουσιάστριες μιλούν, κριτές και πόρνοι ήχοι και χρώματα ζεστά, πανάκριβα τα σκηνικά μάτια σκληρά, μάτια υγρά, πουλούν ότι πουλά. Mισθωμένοι από αυτούς, που ξέρουνε καλά πως να ντυθούνε στα γκαλά, πως να ψωνίζουνε τεκνά. Ξέρουνε καλά, να ζωγραφίζουν στον καμβά τις ζωές παιδιών, όνειρα πλαστά να χειραγωγούν, να κόβουνε φτερά κι όλα αυτά, όχι μόνο για λεφτά. Κοπελίτσες κι αγοράκια που όνειρο τους έχουν όλοι να τους λατρέψουν κι όλοι να τους ζηλεύουν παγκόσμια αστέρια, να γίνουν κάποια μέρα βασίλισα και βασιλιάς, πάνω στην σκακιέρα. Δεν θέλουνε ν'ακούσουν, της λογικής φωνές είναι κολλημένοι, στις δικές τους εμμονές. Κι όλοι τους εκεί, με την tv στην διαπασών η μοίρα τους κοινή, μ'αυτή των ναυαγών που ψάχνουνε νησί, μήπως και σωθούν η'ελπίδα έχει χαθεί, κι όλοι τους σιωπούν

Αγαπητοί φίλοι, ένα καινούριο ορχηστρικό τεμάχιο. Ελαφρώς μεγαλύτερο το σύνολο σε σχέση με τα πιο πρόσφατα.