Πίνακας συμμετοχής

Καλά,άμα είναι έτσι,πιστεύω κι εγώ στον Άγιο Βαλεντίνο.

Από τα πιό αγαπημένα μου ποιήματα,του Τάκη Παπατσώνη. ΠΡΩΤΕΣ ΧΛΟΕΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ Οι πρόδρομοι όλοι στο προσκλητήριο απόψε παρόντες· η ψύχρα, η υγρασία, η σκοτείνια, όλη η κρυμμένη άνοιξη εδώ κάτου, τόσο χαμηλά, στο σβώλιασμα του χώματος, στο μέστωμα του αγριολούλουδου, κι ο ακαταπόνητος χτύπος της καρδιάς, (γιατί χτυπάει αυτή η καρδιά;) χίλιες εικασίες η κάθε σφυριά της κι άλλες τόσες αβεβαιότητες: ένας τυφλός δεν είναι πιο αβέβαιος ακούοντας να δουλεύει το σκεπάρνι, αν τάχα ο εργάτης φυτεύει τα νέα του δέντρα, ή αν ανοίγει βιαστικά μνήματα στις χλόες.

Προσπαθούσα κανένα μισάωρο τώρα να γράψω, αλλά .... Μάλλον μας την πέσανε οι Βαλεντίνοι με λέλουδα, αλλά ήτανε πολλοί ασούμε, και έπεσε ο σέρβερ. Ένας ένας παιδιά.