Πίνακας συμμετοχής

Έχουν βγει όλοι οι βλαμμένοι χωρίς μάσκες στο δρόμο οπότε σήμερα δεν ξεμΥταΓω. Άπλετος χρόνος λοιπόν για μπελαλιδικα φαγητά. Μόλις βγήκε το ιρανογαλλικο ποίημα από το φούρνο. Μουσακάς ο οθωμανικός! Εγώ τον καΜω διαφορετικό και πΓιο ελαφρύ: Για ένα μεσαίο ταψί: Κόβω σε μικρούς κύβους 3 μεγάλες μελιτζάνες,2 κολοκύθια,2 πιπεριές Φλωρίνης και 3 μεγάλες πατάτες .Επίσης ψιλοκοβω και 2 κρεμμύδια. Τα βάζω στο ταψί, τα περιχύνω με ελαιόλαδο,προσθέτω μια κουταλιά πολτο σκόρδου,αλάτι,πιπέρι, καπνιστή πάπρικα, κολιαντρο τριμμένο, κύμινο, θυμάρι βάζω γάντια και κάνω καλό μασάζ ώστε να πάει το λάδι και τα μπαχαρικά παντού. Βάζω το ταψί σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 μέχρι να ψηθούν και πάρουν χρώμα τα λαχανικά. Στο μεταξύ ετοιμάζω τον κιμά: Τον ριχνω σε ελάχιστο ελαιόλαδο και τον σωταρω ΚΑΛΑ μέχρι να φύγει όλο το νερό και να άρχισε να "τραγουδά " και να βγάζει τα λίπη του ,όσο πιο πολύ τον καραμελωσουμε τόσο πιο νόστιμο θα γίνει το φαγητό. Μόλις καραμελωσει καλά τον αφαιρώ από την κατσαρόλα και στο ίδιο λαδι/λίπος που έχει μεινει σωταρω 2 κρεμμύδια, προσθέτω 1 κουταλιά πολτο σκόρδο ,κύμινο,1 στικ κανελα ,ΛΙΓΟ αλάτι και αρκετο καυτερο μπουκοβο και μόλις αρχίσει να καραμελωνει μια μεγάλη κουταλιά της σούπας πελτε. Σωταρω ΚΑΛΑ τον πελτε ώστε να ξεπικρισει και να πάρει ωραία καπνιστή γεύση και μετά σβήνω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, της προκοπής, προσθέτω τον κιμά, 2-3 κουπες βραστό νερό και εναν κύβο μοσχάρι και βράζω σε χαμηλή φωτιά μεχρι να έχω ένα ωραίο ΠΗΧΤΌ μίγμα χωρίς νερά. Φτιάχνω την μπεσαμελ ΚΑΝΟΝΙΚΑ με την παραδοσιακή συνταγή με βούτυρο και όχι φυσικά με έτοιμα φακελάκια και αλλες τέτοιες αηδίες. Μόλις γίνει προσθέτω 2 κρόκους αυγών ,μοσχοκάρυδο και 2 κουταλιές της σούπας τριμμένη παρμέζανα. Ήρθε τώρα η ώρα της συναρμολόγησης: Βγάζω τα λαχανικά από το φούρνο. Ρίχνω 2 γεμάτες κουταλιές από τη μπεσαμελ στον κιμά και ανακατεύω. Στρώνω τον κιμά πάνω από τα λαχανικά. Στρώνω τη μπεσαμελ πάνα από τον κιμά. Ρίχνω 3-4 κουταλιές σούπας παρμεζάνα πάνω από τη μπεσαμελ. Ρίχνω πάλι το ταψί στο φούρνο στους 200 για 50 λεπτά μέχρι να ροδίσει ωραία. Βγάζω το ταψί και αφήνω να κρυώσει για τουλάχιστον μια ώρα πριν κόψω κομμάτι... Ο μουσακάς αυτός είναι πιο ελαφρύς από τον παραδοσιακό που τηγανίζουμε φέτες λαχανικών και έχει και το συν ότι σε κάθε μπουκιά έχει όλα τα λαχανικά μαζί....

σπανακόπιτα custom στα μέτρα που ορίζει ο παίχτης για all around φαγητό. Καλή για πρόβα, λάιβ και recording. Συγκρίνεται με σπανακόπιτες θρυλικών ονομάτων. Αν το headstock έγραφε Gibson θα πουλαγες αμάξι για να την αποκτήσεις.

οι μονάδες μέτρησης είναι συμφωνημένες για να συνεννοούμαστε και επειδή είναι ορισμένες, ΘΑ συνεννοηθούμε. Το πολύ να χρειαστεί να κάνουμε έναν πολλαπλασιασμό ή μια πρόσθεση. Άρα, όλες οι μονάδες είναι καλές και δεν τίθεται θέμα καλυτεροτητας/βολικοτητας ενός συστήματος έναντι άλλου. Και γενικά δεν είναι όμορφο να βρίζουμε τις μονάδες των άλλων. Αν μεγάλωσες και ζεις στην Αθήνα αλλά όταν πιάνεις μια κιθάρα καταλαβαίνεις πόσες λίβρες είναι, ίσως έχεις υπερδυνάμεις. Γιατί είτε υπολογίζεις σε κιλά και πολλαπλασιάζεις με το 2,2 ή χειρότερα χαράμισες 2 σλοτς γνωστικής δεξιότητας για να πραγματοποιείς ΜΙΑ μέτρηση. Κάποιοι πιστευουν ότι είθισται κάποια πράματα να τα μετράμε όπως "πρέπει". Αυτό το "πρέπει" είναι αντικείμενο της ιστορίας της τεχνολογίας (ή της επιστήμης) και όποτε με απασχόλησε για να το ψάξω, βρήκα ότι το ταδε επιλέχθηκε τυχαία ή "για ιστορικούς λογους". Τυχαίνει να γνωρίζει κανείς γιατί στις κιθάρες επικρατεί το imperial system? Υποθέτω ότι προκύπτει από τη γεωγραφική έδρα των κολοσσών του χώρου, αλλά δεν μου αρκεί, θέλω κάτι πιο πικαντικο. ΥΓ. Δεν γνωρίζω επίσης αν τα αμερικανικά αυτοκίνητα που προορίζονται για Ευρώπη μετράνε την ταχύτητα σε mph. Γενικά, πως φέρνω Dodge Viper από Αμερική?

Μεγαλη αγαπη το μαγειρεμα, μπορω να φαω ολο το ΣΚ μου στην κουζινα ανετα. Μαγειρευω/τρωω πανω κατω τα παντα, αλλα ειδικα στην κινεζικη κουζινα (και δη του Sichuan) εχω τεραστια αγαπη και φτιαχνω πιατα απο εκει παρα πολυ συχνα πλεον. Σημερα ειπα να φτιαξω 2 πιατα, να υπαρχει φαι στο ψυγειο και για τις επομενες μερες. Το ενα ειναι αρνακι red braised, σιγομαγειρεμενο μεσα σε ενα απλο κινεζικο master stock (ζωμος κοτοπουλου, soy sauce, καρδαμο, κανελλα, γλυκανισος, ζαχαρη, ρυζοκρασο, μαυρο ξυδι, αποξηραμενο πορτοκαλι, σκορδο, τζιντζερ, κρεμμυδακι και φρεσκο chilli). Αυτο θα ειναι ετοιμο αργοτερα το απογευμα, μαζι με ενα ρυζακι και λιγη σαλατα στο πλαι ο,τι πρεπει για dinner. Το αλλο ειναι salt and pepper chicken. Oρεκτικο/side περισσοτερο, γιατι ειναι κυριως τηγανητο κοτοπουλο οποτε ισως οχι και η καλυτερη ιδεα να κατσεις να φας ενα πιατο ξεροσφυρι. Ειναι πολυ ευελικτο πιατο αυτο, μπορει να γινει με κοτοπουλο (σημερα εβαλα στηθος, το μπουτι κατ'εμε δουλευει ΠΟΛΥ καλυτερα αλλα ειχε ξεμεινει ο χασαπης), με λεπτες λωριδουλες μοσχαρι, με παιδακια χοιρινα, με καλαμαρακια (ειδικα με καλαμαρακια ειναι καταπληκτικο), ή αμα θες να νιωσεις εξτρα Βρετανος το κανεις απλα και με πατατες τηγανιτες αντι για κρεας (μεγαλο χιτακι εδω πανω τα salt n pepper chips, a staple of take away cuisine). (cont.) Πρωτα καβουρδιζουμε στο τηγανι ενα μειγμα απο χοντρο αλατι, πιπερι και πιπερι sichuan. Με το που αρχισει να μυριζει εντονα το βγαζουμε σε ενα γουδι και το τριβουμε. Μετα τηγανιζεις το κρεας - παντα κομμενο κομματακια, παναρισμενο με cornflour (γινεται πιο τραγανο και δεν ρουφαει σχεδον καθολου λαδι, βεβαια θα κανει ολη την κουζινα σας κατασπρη but such is life) και τηγανισμα σε βαθυ καυτο λαδι. Πρεπει να καει το λαδι και τα κομματια να ειναι μικρα για να μαγειρευτουν γρηγορα και να μη ποτισουν λαδι. Με το που τηγανιστουν τα βγαζουμε σε ενα πιατο με μια χαρτοπετσετα να ρουφηξει το λαδι (αν γινει σωστα η χαρτοπετσετα θα επρεπε ισα να λαδωσει, αν καταληξει να γινει μουσκεμα λες και ειχε τυλιξει αμφιλεγομενης ποιοτητας πιτογυρο τοτε κατι πηγε πολυ λαθος). Καθαριζουμε το τηγανι, βαζουμε ελαχιστο λαδακι και τσιγαριζουμε κρεμμυδι, κρεμμυδακι φρεσκο, πιπερια, σκορδο και τσιλι, ψιλοκομμενα. Με το που παρουν χρωμα φερνουμε ξανα στο τηγανι το κρεας, αλατωπιπερωνουμε με το αλατοπιπερο που φτιαξαμε πριν και ετοιμοι. Εξαιρετικο για μεζεδακι με μπυρα ή για ορεκτικο, προφανως ακαταλληλο για διαιτα ?

Κράτα γερά αδελφέ! Θα έρθουν μέρες πιο όμορφες και πιο λιπαρές, θα δεις.

Ούτε εγώ εχω πια ακριβά όργανα. Την είδα και λίγο υπαρξιακά - σε φάση, τι να τα κάνω, όταν τα gigs που θα παίξω πλέον είναι σε μάλλον περιορισμένο κοινό. Δεν ξέρω, αλλά άρχισε να μου φαίνεται κάπως το να βγαίνω π.χ. σε ένα street party να παίξω με κιθάρα των 2 χιλιάδων και πεταλια των 300 ευρώ. Ετσι, έχω καταλήξει σε κάτι moderate για τα κυβικά μου - κιθάρες μεσαίου κόστους, προσπαθώντας να καλύπτω τις ηχητικές μου απαιτήσεις. Δυο Squier Strat CV: upgraded με locking tuners και καλά tremoloblock, saddles κλπ , η μια με mini humbuckers και η άλλη με single coils. Και τις δυο τις αγόρασα από συμφορουμίτες για 180 και 280 ευρώ Les Paul (Stagg) (η πρώτη μου κιθάρα), upgraded επίσης με locking tuners και Di Marzio Dual humbuckers, κόστος 15.000 δρχ και 17.000 οι μαγνήτες ΤΟΤΕ από το Do Re Mi . Όλα αυτά τα χρόνια της έχω αλλάξει μια φορά τάστα Les Paul (Spear) βιετναμέζικη ! Σετ νεκ, με P90 - όλα στοκ, και ισως η καλύτερη κιθάρα που έχω αγοράσει ποτέ για 100 ευρώ! (σε ένα χωριό έξω απ τη Λιέγη, από έναν πιτσιρικά που μάλλον ήθελε κάτι πιο heavy metal). Εχει εντυπωσιακά καλό ήχο και με έχει βγάλει λάιβ σε φεστιβαλ, που μετά με ρωτούσαν τι κιθάρα είναι αυτή, γιατί δεν την είχαν ξαναδεί :) Tele custom made (κάποιοι ίσως τη θυμάστε που την είχα ποστάρει, με 1 P90 και δυο single coils), που όμως την ανταλλάσσω, γιατί δεν με εμπνέει και έτσι ενέδωσα στην πρώτη custom ανταλλαγή με μια αξιόλογη συναρμολογημένη strat (πάλι!) από παλιά Fender parts , μανίκι, locking tuners planet waves κλπ. Aξία ανταλλαγής 600 ευρώ που είχα δώσει λίγα λίγα αρχικά για την τέλε... Η συλλογή μου:

Το τωρινο φαι φτιαχνεται ακομα. Ας βαλω φωτο απο προηγουμενο εργο τεχνης Καυτή κοτόσουπα αυγολεμονο (ελαφρυ) με λαχανικά (καρότο, κολοκύθι, σέλερι, κρεμμύδι) και μαύρο σπιτικό ψωμί. Χωρις ρυζια κλπ

Την ομελετα του μωρου που δεν την εφαγε τρωω. Και με αλατι after.παλι καλα γιατι τα καλυτερα αυγα του μικρου μ8νο στην παρανομια τα τρωμε. Η γυναικα τα "προστατευει".... για το καλο του παιδιου...

Το βάρος των κιθαρωνΕ το μετράμε ΠΑΝΤΑ σε imperial units. Τα κιλά είναι για πΣαρια,περτιΚαλια και κρΟμμυδια

Ααααχ... τι thread είναι αυτό... κάνω δίαιτα... :(

Έχει πάει αλλού η κουβέντα αλλά εγώ επανέρχομαι στο συμπέρασμα του αρχικού ποστ: Δεν μπορούμε να βγάζουμε γενικευμένα συμπεράσματα για τιμές/μάρκες όταν έχουμε παίξει με μία κιθάρα μιας κατηγορίας. Προσωπικά όλες αυτές τις γενικεύσεις περί ακριβών/φτηνών τις ακούω ούτως ή άλλως βερεσέ αλλά αν είναι να δώσω βάση σε γνώμες ανθρώπων, θα είναι σε κάποιους που έχουν περάσει από τα χέρια τους ΠΟΛΛΑ όργανα όλων των κατηγοριών.

Ότι λέει ο τίτλος. Καλό θα ήταν να παραθέτουμε φωτογραφίες και συνταγές (αν υπάρχουν και δεν είναι ντελιβερι) γιατί ωραία είναι να χορταίνει το μάτι αλλά να μαθαίνουμε και τίποτις καινούριο να γεμίζει η κοιλιά. Εγώ χθες βράδυ Sicilian Style πίτσα με ζυμάρι 24ωρης ωρίμανσης, μοτσα(τ)ρέλα, ντοματούλα (όχι μαγειρεμένη), ντοματίνι και βασιλικό. Πριν τη φώτο να πω οτι ποτέ δεν ήμουν φαν της παχιάς ζύμης στην πίτσα, σκληροπυρηνικώς το άκρως αντίθετο, αλλά με τη συγκεκριμένη έπαθα μεγάλη πλάκα. Προσοχή, θέλει πολύ λάδι η συνταγή. Για τη συνταγή ακολουθήστε κατα γράμμα τον παρακάτω: https://www.youtube.com/watch?v=ENbAEm2kiPA

Κι εμεις δεν τις τηγανιζουμε πια τις μελιτζανες και τις πατατες στο μουσακα. Τις ψηνουμε στο φουρνο. Μη σου πω οτι ειναι καλυτερα κι απο γευση και δεν βλαστημας στην χωνεψη. Οπως και τα σουτζουκια (το σημερινο φαγητο), δεν τα τηγανιζουμε. Τα ψηνουμε στο φουρνο. Κι αν ειμαστε στο "κρατει" για να χασουμε κανα κιλο, δεν τα βαζουμε και σε σαλτσα.

Σ'ωραίος! Ρίξε και μια συνταγή να γουστάρουμε (αν δεν την έχεις κατοχυρωμένη ) Μπα μη το λές, δεν είναι η πλειοψηφία των Κρητικών έτσι. Ο πεθερός μου αν δει τη μοσχαρίσια με αιματάκι θα οπλίσει καραμπίνα χωρίς δεύτερη σκέψη.... @Spyros Deltaμίλα μας πρόστυχα! Όντως έργο τέχνης!

Μετά το μεσημεριανό καπιταλιστικό όργιο :) ακολουθώ τον @cos_dr στις απλές ,λαϊκές ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ γεύσεις :) Φάβα Σχοινούσας ,ανώτερη όλων ακόμα και της Σαντορίνης, με καραμελωμένα κρεμμύδια και ρύζι. Και το υπόλοιπο θεικο Παπαϊωάννου φυσικά :) Tip: Η φάβα απογειώνεται αν την κάνετε με τη συνταγή μου :) : Στην κατσαρόλα σωτάρετε μέχρι να καραμελωσουν 2 μεγάλα κρεμμύδια με ελάχιστη ζάχαρη, κύμινο, καπνιστό πιπέρι,τριμμένο ή σπασμένο στο γουδι κολιαντρο και λίγο αλάτι. Εντωμεταξύ πλένετε ΚΑΛΑ τη φάβα (φάβα όχι φτηνό σπασμένο μπιζελι,προτιμήστε κατά σειρά φάβα Σχοινούσα,Σαντορίνης ή Φενεου. Μόλις καραμελωσουν τα κρεμμύδια ρίχνετε και την φάβα και την σωτάρετε 1-2 λεπτά. Ρίχνετε βραστό νερό, περίπου 1,5 λίτρα για 500 γραμμάρια φάβα ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ, 1 κύβο ζωμό κοτόπουλο ή λαχανικών, χαμηλώνετε πολύ τη φωτιά και βράζετε για 45 λεπτά με κλειστό καπάκι. Μετά ανοίγετε το καπάκι και με το beamer αλέθετε καλά. Συνεχίζετε τον βρασμό με ανοιχτό το καπάκι Αλλά 20 λεπτά μέχρι να πήξει αρκετά ώστε να γίνει σαν πηχτή βελουτέ σουπα (όταν κρυώσει θα πήξει εντελως). Τα όσπρια τα τρώμε ΠΑΝΤΑ με ρύζι και φυσικά δεν τα τρώμε την ημέρα που τα φτιάχνουμε αλλά την επόμενη αν θέλουμε την απόλυτη γεύση. Γκουτεναπετιτ!

Αφού δεν μπορείς να βρεις διαφορές σε μια "φθηνή" και μια "ακριβή" κιθάρα, πίστεψε με..., είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

Συνταγη δε χρειαζεται,λαικης κοπης πραγματα οπως παντα. Αλλα νοστιμα. Και με τη μπυρα σωστα παγωμενη,ομορφιες. Στο τελος,ενα ετοιματζιδικο σαμαλι. Τι αλλο θες δηλ?

Δυσκολεύεις την ζωή σου μου φαίνεται. Όπως είσαι, πετάς στην πίτα και ψητό μανίταρο με ριγανίτσα, ψητή μελιτζάνα σε φέτες, και ψητές πιπεριές, από πάνω ανθότυρο, και γίνεται κόλαση, και διαιτητική μάλιστα.

Εαν η μοσχαρισια δεν εχει λιγο αιματακι, μου καθεται στον λαιμο.... Στη χοιρινη μολις ξεραθουν τα λιπη, ειναι ετοιμη (δυνατη φωτια και δυο γυρισματα θελει). Το μονο που γουσταρω καμμενο ειναι το ψωμι (με λαδοριγανη) στη σχαρα.

ολοκληρωσες τη μουσικη σου παιδεια κ τις μεταφυσικες σου αναζητησεις κ ηρθε επιτελους η ωρα να ασχοληθεις με τα προβληματα αυτου του γηινου κοσμου. ΠΑΣΟΚ ΣΩΣΕ ΜΑΣ.

Μωρέ η φωτο είναι μια χαρά. "Καλοψημένη" (δηλ.σολα) μπριζόλα δεν είναι μια χαρά.....

ΠεΖμουτορα ότι αυτή η μπριζολαρα ΔΕΝ είναι ψημένη medium rare ναφτοκτονισο

Συνταγή. Πας στον κρεοπώλη σου και του λες να σου δώσει μερικές ζουμερές σπαλομπριζόλες. Στην συνέχεια, σπίτι σου πλέον, βάζεις κάρβουνα στην ψησταριά τα ανάβεις, περιμένεις να "ασπρίσουν" και ρίχνεις τις μπριζόλες στην σχάρα, περιμένοντας να ψηθούν τις γυρνάς 2-3 φορές και τις βγάζεις. Προσοχή μόνο και μόνο τότε προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και ρίγανη. Εναλλακτικά αγοράζουμε τις μπριζόλες το προηγούμενο βράδυ, παίρνουμε ένα μεγάλο τάπερ ρίχνουμε μέσα ελαιόλαδο, κομμάτια κρεμμύδι-πιπεριά-λίιιιγο σκορδάκι και φυσικά τα κρέατα, τα ανακατεύουμε και το αφήνουμε στο ψυγείο όλο το βράδυ να μαριναριστεί! Και μην ξεχνάμε το παλιό ρητό του σοφού μας λαού...: Ψάρι ωμό, κρέας ψημένο!

Δεν εννοώ αυτό φυσικά. Λέω πως αν τα κάνεις όλα αυτά, θα πλησιάσει πολύ σε μια ακριβή και στα περισσότερα σημεία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Έίχα μια Stratocaster Custom shop του 2χίλιαρου (εκείνη την εποχή), και μια Haar Ολλανδική αρκετά καλής ποιότητας του χιλιάρικου. Τώρα έχω μια partscaster με MJT, μπράτσο παραγγελία, καλά ηλεκτρικά κλπ που μου πήγε 700. Και οι 3 ήταν στο ίδιο επίπεδο ως όργανα. Και είχαν και οι 3 τα 3 χαρακτηριστικά που λέω. Γι αυτό και οι 2 πρώτες έφυγαν και έμεινα με την partscaster. Είχα και απο μια ανταλλαγή μια μεξικάνικη στρατ με κάτι active ηλεκτρικά του χιλιάρικου περίπου που την έστειλα αμέσως. Ε, ήταν βαριά, τα ηλεκτρικά δεν έβγαζαν αυτό που έπρεπε για στρατ, και η ταστοδουλειά δεν ήταν σαν της Haar πχ. Θέλω να πω πως η τιμή δεν είναι πάντα συνώνυμο καλής δουλειάς στην κατασκευή.

οχι παντού. άμα μπεις στο τελεκαστερ φόρουμ λένε: "πολλές λίβρες μακακας" ή "την έχω πολλές ίντσες την...κιθάρα μου".

Αν κάποιου του βγαίνει εύκολα ή αυτόματα η παραμόρφωση δεν θα έχει πρόβλημα ακόμα και μετά από καιρό χρήσης, αν όχι τότε θα πρέπει να αποκτήσεις εμπειρία σε καθαρό ήχο, να στρώσεις την τεχνική σου και μετά με το σταγονόμετρο θα προσθέτεις μέχρι το σημείο που σε παίρνει. Επίσης μπορείς να βρεις συγκεκριμένα σημεία του κομματιού/φράσης που θα το χρησιμοποιήσεις και όχι να το έχεις στο 100% Ο συγκεκριμένος νομίζω ότι έχει λάθος τεχνική πράγμα που φαίνεται ειδικά στο 5.33 που είναι απαιτητικό μέρος και η φωνή του γίνεται ασταθής και μάλιστα στην κατάληξη της φράσης κατεβαίνει αναγκαστικά λόγο υπερβολικής κόπωσης. Παίζει και κιθάρα ταυτόχρονα οπότε ένας παραπάνω λόγος που καταπονεί τη φωνή του. Μικρός είναι δε θάχει πρόβλημα για αρκετά χρόνια ακόμη αλλά κάποια στιγμή σίγουρα θα καεί, προς το παρόν τραγουδάει πολύ ωραία πάντως. Άνοιξα το βίντεο σε νέο παράθυρο και είδα ότι το βίντεο είναι πριν από 6,5 χρόνια, οπότε λέω για να δω πως εξελίχθηκε και βάζω το In The End που είναι ο ορισμός της παραμόρφωσης...Έχει όντως ψιλοκαεί, ακούγεται πολύ ελαφριά βραχνάδα, το γρέζι είναι ελάχιστο και απότι καταλαβαίνω ακόμα και γιαυτό ζορίζεται, η φωνή του έχει αδυνατίσει σαν χροιά και φαίνεται ειδικά στις ψηλές ενώ μετά από 7 χρόνια μάλλον το αντίθετο - αν - θάπρεπε να γίνει. Συγνώμη και αν κούρασα

συνεχιζουμε με το king of tone και το delay δεν θα μπω σε λεπτομερειες για το king of tone γιατι υπαρχουν απειρες πηγες στο ιντερνετ να μαθει κανεις τα παντα για αυτο το delay ειναι ενα απλο delay χωρις tap tempo και subdivisions παρολαυτα ειναι analog dry through εχει τρεις τυπους (digital,tape,space) και γενικα ευχαριστημενος απο αυτο με τους οποιους περιορισμους και ενα ηχιτικο με tele σε port city pearl με μικροφωνα αυτη την φορα https://drive.google.com/file/d/1LCDFYiR_MY1hy-JimYq3n-8sP7cqvT0A/view?usp=drivesdk (ειναι λιγο μεγαλο φλυαρο και αμηχανο αλλα για να μπορεσω να δειξω λιγο και απο τα δυο πεταλια)

Εσυ μαεστρο να ξες(επειδη ειπες οτι σε ειχα λιωσει καποια στιγμη με κατι)οτι με ειχες διπλολιωσει με τη φωτο που ειχες βαλει παρεα με την Πιτσα.

Η άσπρη les paul είναι κούκλα!

έκανα φασολάκια και κουλουράκια βρώμη/μπανάνα.

Ικαριώτικη πίτα και φρεσκοψαρεμένο σαφρίδι

Καταραμένη φτώχεια....

Κλαψ κλαψ... δεν έχει ανθότυρο η δίαιτα. :( Μανιτάρια έχει! Δυσκολεύω τη ζωή μου που μπαίνω σ΄αυτο το thread. Ti pizza κόλαση ήταν αυτή που είδα!!!

Εσείς οι Κρητικοί δεν μετράτε.... άααλλα κόλπα!

για την ώρα

Θα φτιάξω μουσακά το μεσημέρι. Αν έχεις πιστοποιητικό εμβολιασμού ή τεστ κοβιντ 72 ωρών έλα να φάμε. Φέρε και κάνα καλό κρασί όχι καμμία Δεμεστιχα. 2 λίβρες Pinot Grigio η Gewurtzstamminer ταιριάζει πολύ. Αν δε βρεις φέρε 34 ounces Ξυνομαυρο.

Μαζεύτηκαν πολλά μυνηματα θα απαντήσω όσα είναι πριν την πέσω :p 1)Τι να κάτσω στο νεκρό φόρουμ να μιλάω μόνος μου? Το θεμα είναι η επικοινωνια 2)το ποστ δεν το ανέβασα με διάθεση να μαλώσω με κανέναν και δεν ήταν αιρετικό μόνο για να είναι αιρετικό, αυτό πιστεύω φάνηκε και από το τις μετέπειτα απαντήσεις μου που δεν ήταν εριστικες ή με υφακι σε αντίθεση με κάποιων που απάντησαν. Εκανα μια διαπίστωση όσοι ζοριζομαστε οικονομικά και μας έχουν πάρει τα μυαλά οι κιθαρες πρέπει να ξανασκεφτουμε πόσο value περνούμε. 3)τι παρατηρείς όταν βλέπεις μια κιθάρα? Εγώ ομορφιά, ήχο, αν κρατάει κούρδισμα και playability. Αναφέρθηκα σε όλα αυτά στο ποστ... Και η δικιά μου είναι μια χαρά 4)πως γίνεται να μην έχεις ακούσει μουσικούς να μιλάνε για ένα από τα πιο βασικα εργαλεία της μουσικής? Έπαιξα κλίμακες πάνω κάτω σε όλο τον λαιμό να τεστάρω την κιθάρα δεν κατάλαβα γιατί σου φάνηκε περίεργο. Για το ζορισμα που λες δεν είναι ότι δεν θα μπορέσεις να παίξεις επειδή είναι γκλος προφανώς, αλλά έχει αισθητή διαφορά από την αλλη ταστιερα προς το χειρότερο. 5)το Floyd αναφερθηκε επειδή είναι περίπλοκο σύστημα και πιο ευκολα θα φανεί η διαφορά μεταξύ φθηνού και ακριβού. 6)τα χρόνια δεν είναι τόσο σημαντικά όσο νομίζεις έχω γνωρίσει άτομα που παίζουν 20 χρόνια αλλά παίζουν συγχορδίες έντεχνες και πεντατονικες της πλακας οπότε κάποιος που ενδιαφερεται να μελετήσει και να γίνει τεχνικά καλός στα 4 τους έχει κάνει σκόνη. Αυτό που έχει σημασία είναι πόση όρεξη έχεις να μελετας και να ζορίζεις τον εαυτό σου συνέχεια να βγει από το comfort zone. Και να υπάρχει χρόνος φυσικά γιατί παίζουν και υποχρεώσεις αλλα όσο σου επιτρέπει ο χρόνος που μπορείς να αφιερώσεις να μην μένεις στάσιμος 7)δεν εξηγείς τι σου φάνηκε περίεργο οπότε δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα υπάρχει, έψαχνα δύσκολο υλικό γιατί μου αρέσει η κιθάρα και θέλω να γίνω όσο πιο καλός μπορώ ακομα και αν δεν ειμαι κάνα ταλεντο και είδα στο YouTube ότι πολλοι κορυφαίοι παίχτες ασχολούνται με μεταλ οπότε άρχισα να παίζω κάποια licks και σιγά σιγά μεγάλωσε ο ήχος μέσα μου και πλέον μαρεσει ενώ πριν δεν άκουγα. Στην τελική δεν κατάλαβα γιατι θίχτηκαν κάποια άτομα τόσο πολύ αυτό που είπα ήταν ότι επειδή έχω "υποφέρει" με αυτό το θέμα και έχω σκεφτεί πολλές φορές να μείνω ρεστος για μια κιθαρα κατάλαβα πλεον ότι αντικειμενικά με μια από το μεσαίο ράφι της τάξης των 300-500 ευρώ θα είσαι 90% in the zone και τις άλλες της αφήνω για όταν και άμα υπάρχει οικονομική άνεση, δεν χρειάζεται ούτε να φάει κάποιος τα λεφτά που έφτυσε αίμα να βγάλει όλη την σεζόν ούτε τίποτα παρόμοιο και αυτό είναι μια συμβουλή από εκεί κ πέρα ο καθένας ότι τον κάνει χαρούμενο πρέπει να κανει. Αν είναι να αρχίσουμε τα ψυχολογικά προφίλ θα έλεγα ότι αυτοί που μίλησαν άσχημα και άρχισαν ειρωνιες είναι κυρίως άτομα που πήραν ακριβές κιθάρες για το θεαθήναι και έχουν άγχος οτι πλήρωσαν αερα κοπανιστό και τριγκαραν, κάτι που εγώ δεν πιστεύω, το όνομα και η αίγλη είναι σημαντικα πράγματα δεν είναι αέρας, και σίγουρα θα εχουν το κατιτίς παραπάνω οι ακριβές αλλά οταν δεν έχεις κοιτάς να είσαι πρακτικός

Προφανως, το μανικι αλλαζει σε καποιες, αλλα θα πρεπει να ξοδεψεις περισσοτερα απ' οσο κοστιζει η φτηνη κιθαρα. Πλακα πλακα, σε μια squier εαν αλλαξεις μανικι, γεφυρα, ηλεκτρικα, μαγνητες, tuners με us made, θα σου εχει κοστισει πολυ πανω απο 1000ρικο το οργανο, και παλι θα εχει διαφορα οριτζιναλ us made, στο σωμα και στο mojo...

Αυτα που δεν μπορουν να αλλαχθουν στην φτηνη, ειναι που κανουν τη διαφορα στην ακριβη. Μανικι, ποιοτητα ξυλων, κατασκευη κλπ...

μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω, διότι και εγώ παρατήρησα ενδιαφέροντα πράγματα πάνω κάτω όπως κι ο Πάνος. Αλλά κυρίως γιατί την ώρα που εξελισσόταν το νήμα ήμουν σε φάση κινητού και δεν είχα ούτε χρόνο ούτε διάθεση. Ας πούμε ότι έχω τώρα. Παρατηρήσεις... 1. το νήμα έπρεπε να μπεί κάπου. Μπήκε σε άλλο φόρουμ όπου ...διαπιστώθηκε ότι το φόρουμ ...ήταν νεκρό....και αναγκαστικά second best....νοιζ 2. Πρώτο πόστ, και ξεκινάμε αιρετικά από τα αποδυτήρια.... (η διαπίστωση ότι ένα άλλο φόρουμ είναι νεκρό....σημαίνει ότι προφανώς δεν ξέρουμε κάν τι ρόλο βαράει το πρώτο, αλλά ψάχνουμε να βρούμε φόρουμ να γράψουμε...δείχνει μια...πρεμούρα να πω...?). Και ολίγον από ταύρος σε υαλοπωλείο. Υποθέτω η πρεμούρα να ανεβεί το πόστ δεν έδωσε περιθώρια ενασχόλησης με το τι πιστεύουν εδώ οι θαμώνες για φτηνές και ακριβές κιθάρες. 3. Πρώτη εντύπωση από την ακριβή κιθάρα....δεν ξεκούρδιζε, είχε ωραίο ήχο.... "Αλλά τα κάνει κι η δικιά μου αυτά". Αν το πρώτο πράγμα που παρατηρείς σε μια κιθάρα είναι τα παραπάνω, τότε μάλλον η δικιά σου τα έχει αυτά τα προβλήματα. 4. Κολλάς άν παίζεις γρήγορες κλίμακες....Εχω πολύ καιρό να ακούσω κάποιον να μιλάει για κλίμακες. Συνήθως παίζουμε μουσική...και συνήθως επίσης ένα γκλόσυ μανίκι όσο και να κολλάει δεν θα ζορίσει έναν μουσικό, εκτός αν ίσως ο μόνος στόχος είναι οι γρήγορες κλίμακες. 5. Floyd Rose....έχω πάαρα πολύ καιρό να ακούσω καλά λόγια για το συγκεκριμένο. Ίσως από τη δεκαετία του 90. 6. 6 χρόνια ...δεν θα έλεγα οτι αποτελούν σοβαρό εχέγγυο για να ποστάρεις ένα τέτοιο αξίωμα σε έναν χώρο που δεν γνωρίζεις αν οι συνομιλητές στο χώρο πόσα χρόνια ασχολούνται με κιθάρες ή παίζουν κιθάρες ή ασχολούνται με την μουσική. Υπάρχει κίνδυνος να ασχολούνται και με 10 και με 20 και με 40.... και τέτοια αξιώματα να ακούγονται...κάπως 7. Εκείνο που με ξένισε περισσότερο ήταν ένα άλλο αξίωμα... metal άρχισα προσφατα να ψάχνω χωρίς να μου αρέσει καθόλου σαν ειδος, ξεκάθαρα μόνο επειδή έχει τα πιο δύσκολα τεχνικά κομμάτια και ήθελα να τα μελετήσω για να γίνω καλύτερος αλλά σιγα σιγά άρχισε να μαρεσει κιολας... έκανα μία προσπάθεια να το προσπεράσω, αλλά...δεν απέδωσε. Με στείλανε να πάω να διαβάσω τα μαθήματά μου. Η άποψή μου για τις κιθάρες, αν αναρωτιέται ο φίλος έχει πολλές αποχρώσεις. Περισσότερες, πολύ, από 50 σίγουρα. Υπάρχουν φτηνές και ακριβές, υπάρχουν καλές και μέτριες, υπάρχουν κελεπούρια και φόλες, υπάρχουν κιθάρες που κάποιος θέλει να πουλήσει αμάξι για να πάρει μία και άλλες που κάποιος θέλει να τις πάρει, έτσι...για να τις έχει. Εχω χάσει τη μπάλα σχετικά με το πόσες φορές έχουμε συζητήσει το θέμα εδώ. Εχω και φτηνή και ακριβή κιθάρα. Την ακριβή την αγόρασα όταν ήμουν 22 χρονών και ήδη έπαιζα και εγώ τότε ηλεκτρική σχεδόν 6 χρόνια. Ξόδεψα μισθούς μιας χρονιάς. Τη φτηνή την αγόρασα πρόσφατα. Κόστισε ούτε μιας εβδομάδας λεφτά. Και οι δυό είναι πολύ καλά όργανα. Η ακριβή καλύτερο. Μπορώ να παίξω με την φτηνή? Ναι. Σίγουρα. Με ποιά παίζω πιό συχνά? Με μια φτηνή. Γιατί? Για διάφορους λόγους. Ενας γιατί την ακριβή βαρέθηκα να την παίζω. Ίσως την κούρασα. Ίσως γιατί οι καινούργιες είναι καινούργιες. Σίγουρα γιατί ακούγονται όλες αλλιώς. Αν κλείσω τα μάτια? Σε μισό δευτερόλεπτο θα σας πω ποια είναι ποιά. Γενικά πάντως...μου αρέσουν τα αξιώματα. Ιδίως όταν προέρχονται από ανθρώπους που έχουν κατασταλάξει και έχουν σχηματίσει γνώμη μετά από πολλά χρόνια.

Aπο τότε που αγόρασα την πιο ακριβή μου κιθάρα (μια Gibson Les Paul Classic Custom Antique Natural....1600ε το 2011) και παρ ότι δεν είναι παικτικα 3 φορές καλύτερη από την epiphone nightfall των 500ε που επίσης έχω...ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ.Αυτο λοιπόν το "είναι καλύτερη" με κάνει να θέλω να παίζω κιθάρα με την πρώτη ευκαιρία...αποτελεσμα να έχω γράψει καμιά 25ρια τραγούδια μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια και να έχω βελτιώσει το παίξιμο μου (Φυσικά εξακολουθώ να ΜΗΝ είμαι κανένας μεγάλος παιχταρας...που παίζει τις κάλτσες του αλλά καταλαβαίνω ότι έχω κάνει ένα κάποιο level up και αισθάνομαι καλυτερα....και θυμάμαι το συζητούσαμε αυτό εδώ όταν ρωτούσα τις γνώμες των γκουρού του φόρουμ για τη συγκεκριμένη κιθάρα πριν προχωρήσω στην αγορά της) Οπότε η 10 φορές πιο ακριβή κιθάρα....που ΔΕΝ θα σου δώσει 10 φορές καλύτερο ήχο...που ΔΕΝ είναι 10 φορές καλύτερη... δύναται να είναι η ΑΙΤΙΑ για πολλά άλλα τα οποία είναι ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ! ?

Εγω πιστεύω οτι σε μια ηλεκτρική κιθάρα, 3 πραγματα μετρανε: βάρος, ποιοτητα ηλεκτρικών, ταστοδουλειά. Μετά απο αυτά έρχονται τα υπολοιπα (βαφή, ξυλα, λοιπό hardware κλπ) Είχα και φτηνές, και ακριβές. αυτά τα 3 χαρακτηριστικά ήταν που έκαναν τις περισσότερες φορές μια ακριβή να ξεχωρίζει. Όχι όμως οτι δεν μπορείς να τα βρείς και σε φθηνές. Αν όχι όλα, κάποια και με ένα upgrade, να ανεβάσεις το όργανο κατηγορία. Πάντως αν δεις τη διαφορά και μάθεις έτσι, σου φαίνεται κάπως μετά αν κάποιοα κιθάρα υστερεί κάπου.

Οι προβληματισμοί σου είναι σωστοί, όπως και η παρατήρησή σου σχετικά με το πολύ ανώτερο φινίρισμα που είχε η ακριβή κιθάρα. Απλά συγκρίνεις δυο ανόμοιες κιθάρες και δεν τις έχεις παίξει σε κανονικό, αξιοπρεπή λαμπάτο ενισχυτή. Και είναι λογικό, λόγω διαφορετικού παικτικού στυλ, να σου φαίνεται πιο άνετη η Ibanez μέχρις ενός σημείου. Αν συγκρίνεις μια Τελεκάστερ των 300 ευρώ μια αυτήν του φίλου σου όμως, πέρα από το φινίρισμα θα προσέξεις σιγά σιγά και άλλες αλλαγές, πχ στην ταστοδουλειά και στα ηλεκτρικά, αλλά και στον ήχο, αν έχεις αξιοπρεπή ενισχυτή. Από την άλλη, 1800+ ευρώ για Τελεκάστερ είναι κατά την γνώμη μου υπερβολικά πολλά χρήματα, αλλά σίγουρα πληρώνεις και το όνομα. Το αντίστοιχο θα συμβεί επίσης αν συγκρίνεις την δικιά σου με μια high end Ibanez. Eκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν υπάρχει καμιά ''μούφα''. Αν είσαι πρακτικός τύπος, θα την καταβρείς με το όργανο που έχεις ήδη στην κατοχή σου και δεν θα σε νοιάζει τίποτα και θα 'σαι άρχοντας, γιατί είναι όντως μια χαρά όργανο. Αν όμως κάποια στιγμή σου δημιουργηθεί η επιθυμία να έχεις ένα όργανο ''για μια ζωή'', ένα prestige όργανο με το οποίο θα πορευτείς μουσικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκεί θα κοιτάς και άλλες λεπτομέρειες, όπως το finish, τα κλειδιά, τα ηλεκτρικά, το hardware κτλ. θα πας για κάτι πιο ακριβό, και στην τελικά ας πληρώσεις και το όνομα.

ακριβώς όπως τα λένε @yameth και @panorios. Αμέσως πέσατε να τον φάτε και να τον νουθετήσετε λες και δεν έχετε φαγωθεί οι περισσότεροι με το πόσο καλές είναι οι squier και οι harley benton. Επίσης ο άνθρωπος είπε ότι το λούστρο στο μανίκι δε του άρεσε. Δεν έχει άδικο, που βάζουν ένα τόνο λακα για να τις κάνουν χιστορικλι κορεκτ ή δε ξέρω γω. Πρέπει να βάλεις baby oil στα χέρια για να παίξεις :) Σιγά τη σύνθετη κατασκευή την τελεκάστερ που χρειάζονται 2 και 3000 ευρώ. Μη παρεξηγηθώ, εγώ είμαι φανατικά υπέρ της "ακριβής" κιθάρας υπό την έννοια ότι δε μου έχει τύχει ποτέ να με απογοητεύσει ακριβό αμερικάνικο όργανο ΑΛΛΑ νομίζω, ειδικά για απλές κιθάρες (χωρίς περίεργα τρέμολα, piezo, hollow κλπ), βρίσκεις και πιο φτηνά. Τώρα το "φτηνά" ειναι σχετικό με το πόσα λεφτά έχεις. Για μένα μπορεί φτηνο να ναι με 500 για άλλον με 1000 Ε. Για το μόνο που συμφωνώ είναι ότι καλύτερα να συγκρίνεις μήλα με μήλα και όχι ibanez με fender. Επίσης @elephant κατά τη γνώμη μου συνήθως η τελεκάστερ δεν ειναι και το πιο εύκολο όργανο για να βγάλεις τέτοια συμπεράσματα. Τι εννοώ; Δεν έχει contours στο σώμα ή κάποιο εργονομικό σχήμα, έχει πριμάτους μαγνήτες κλπ και ίσως σε παρασύρει να μπερδέψεις το αν σου αρέσει σαν όργανο με το αν σου αρέσει η ποιότητα κατασκευής του. Η τελε έχει φανατικό κοινό γιατί είναι απλό και παραδοσιακό όργανο. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι εξελιγμένο ή το πιο ευκολόπαιχτο.

@elephant O νόμος των diminishing returns ισχύει στις μέρες μας πολύ περισσότερο απ ότι παλαιότερα. Δηλαδή απο μια τιμή και πάνω, τα χρήματα που προσθέτεις δεν αποφέρουν την αντίστοιχη διαφορά σε ποιότητα. Οπως λες, κιθάρα καλόπαιχτη μπορείς να βρεις στα 300 ευρώ. Η διαφορά που θα δεις με μια 3.000 ευρώ δεν θα είναι η δεκαπλάσια αλλά ένα μικρότερο ποσοστό, ίσως και κάτω του 10% που ο καθένας αξιολογεί με υποκειμενικά κριτήρια. Το επίπεδο παραγωγής έχει ανέβει δραστικά στην μουσική βιομηχανία. Και μην ξεχνάμε πως και τις φτηνές κιθάρες οι ίδιες εταιρίες που πουλάνε τις ακριβες τις φτιάχνουν σαν εναλλακτική. Η τεχνογνωσία και το σχέδιο είναι το ίδιο, μονο που γίνεται με φτηνότερα υλικά και δεν παράγονται απο έμπειρους οργανοποιούς αλλά εκπαιδευόμενους και ανερχόμενους.

Ακριβώς αυτό!

Α, άλογο κούρσας και συ δηλαδή. Το περνάνε πολλοί στον κύκλο μου αυτή τη περίοδο. Όπως είπες, περίεργο συναίσθημα..... Το περνάω και γω κατα καιρούς και όταν το παίρνω χαμπάρι με χαστουκίζω και συνεχίζω το δρόμο μου. Εϊναι κάτι που αξίζει την εσωτερική αναζήτηση (εγώ δεν έχω τολμήσει ακόμα)

"Όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες είναι μελαγχολικές" Αριστοτέλης. Για μάς η μουσική είναι το αϋλο Ζanax .....