Πίνακας συμμετοχής

Ότι λέει ο τίτλος. Καλό θα ήταν να παραθέτουμε φωτογραφίες και συνταγές (αν υπάρχουν και δεν είναι ντελιβερι) γιατί ωραία είναι να χορταίνει το μάτι αλλά να μαθαίνουμε και τίποτις καινούριο να γεμίζει η κοιλιά. Εγώ χθες βράδυ Sicilian Style πίτσα με ζυμάρι 24ωρης ωρίμανσης, μοτσα(τ)ρέλα, ντοματούλα (όχι μαγειρεμένη), ντοματίνι και βασιλικό. Πριν τη φώτο να πω οτι ποτέ δεν ήμουν φαν της παχιάς ζύμης στην πίτσα, σκληροπυρηνικώς το άκρως αντίθετο, αλλά με τη συγκεκριμένη έπαθα μεγάλη πλάκα. Προσοχή, θέλει πολύ λάδι η συνταγή. Για τη συνταγή ακολουθήστε κατα γράμμα τον παρακάτω: https://www.youtube.com/watch?v=ENbAEm2kiPA

not the best way to get introduced in a guitar forum

Μετά το μεσημεριανό καπιταλιστικό όργιο :) ακολουθώ τον @cos_dr στις απλές ,λαϊκές ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΕΣ γεύσεις :) Φάβα Σχοινούσας ,ανώτερη όλων ακόμα και της Σαντορίνης, με καραμελωμένα κρεμμύδια και ρύζι. Και το υπόλοιπο θεικο Παπαϊωάννου φυσικά :) Tip: Η φάβα απογειώνεται αν την κάνετε με τη συνταγή μου :) : Στην κατσαρόλα σωτάρετε μέχρι να καραμελωσουν 2 μεγάλα κρεμμύδια με ελάχιστη ζάχαρη, κύμινο, καπνιστό πιπέρι,τριμμένο ή σπασμένο στο γουδι κολιαντρο και λίγο αλάτι. Εντωμεταξύ πλένετε ΚΑΛΑ τη φάβα (φάβα όχι φτηνό σπασμένο μπιζελι,προτιμήστε κατά σειρά φάβα Σχοινούσα,Σαντορίνης ή Φενεου. Μόλις καραμελωσουν τα κρεμμύδια ρίχνετε και την φάβα και την σωτάρετε 1-2 λεπτά. Ρίχνετε βραστό νερό, περίπου 1,5 λίτρα για 500 γραμμάρια φάβα ΟΧΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ, 1 κύβο ζωμό κοτόπουλο ή λαχανικών, χαμηλώνετε πολύ τη φωτιά και βράζετε για 45 λεπτά με κλειστό καπάκι. Μετά ανοίγετε το καπάκι και με το beamer αλέθετε καλά. Συνεχίζετε τον βρασμό με ανοιχτό το καπάκι Αλλά 20 λεπτά μέχρι να πήξει αρκετά ώστε να γίνει σαν πηχτή βελουτέ σουπα (όταν κρυώσει θα πήξει εντελως). Τα όσπρια τα τρώμε ΠΑΝΤΑ με ρύζι και φυσικά δεν τα τρώμε την ημέρα που τα φτιάχνουμε αλλά την επόμενη αν θέλουμε την απόλυτη γεύση. Γκουτεναπετιτ!

Αφού δεν μπορείς να βρεις διαφορές σε μια "φθηνή" και μια "ακριβή" κιθάρα, πίστεψε με..., είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος!

Ο εγκλεισμός θέλει καλοπέραση. Έφερε ο Αποστόλης (Ο ψαράς στη γωνία) τόνο από Σποράδες....πήρα και ένα φρέσκο μπρόκολο, οπότε ένα θεϊκό βιολογικό chardonnay Παπαϊωάννου ήταν πλέον μονόδρομος... ΑΦτα ινε

@elephant O νόμος των diminishing returns ισχύει στις μέρες μας πολύ περισσότερο απ ότι παλαιότερα. Δηλαδή απο μια τιμή και πάνω, τα χρήματα που προσθέτεις δεν αποφέρουν την αντίστοιχη διαφορά σε ποιότητα. Οπως λες, κιθάρα καλόπαιχτη μπορείς να βρεις στα 300 ευρώ. Η διαφορά που θα δεις με μια 3.000 ευρώ δεν θα είναι η δεκαπλάσια αλλά ένα μικρότερο ποσοστό, ίσως και κάτω του 10% που ο καθένας αξιολογεί με υποκειμενικά κριτήρια. Το επίπεδο παραγωγής έχει ανέβει δραστικά στην μουσική βιομηχανία. Και μην ξεχνάμε πως και τις φτηνές κιθάρες οι ίδιες εταιρίες που πουλάνε τις ακριβες τις φτιάχνουν σαν εναλλακτική. Η τεχνογνωσία και το σχέδιο είναι το ίδιο, μονο που γίνεται με φτηνότερα υλικά και δεν παράγονται απο έμπειρους οργανοποιούς αλλά εκπαιδευόμενους και ανερχόμενους.

Αντε γεια.....

Οι προβληματισμοί σου είναι σωστοί, όπως και η παρατήρησή σου σχετικά με το πολύ ανώτερο φινίρισμα που είχε η ακριβή κιθάρα. Απλά συγκρίνεις δυο ανόμοιες κιθάρες και δεν τις έχεις παίξει σε κανονικό, αξιοπρεπή λαμπάτο ενισχυτή. Και είναι λογικό, λόγω διαφορετικού παικτικού στυλ, να σου φαίνεται πιο άνετη η Ibanez μέχρις ενός σημείου. Αν συγκρίνεις μια Τελεκάστερ των 300 ευρώ μια αυτήν του φίλου σου όμως, πέρα από το φινίρισμα θα προσέξεις σιγά σιγά και άλλες αλλαγές, πχ στην ταστοδουλειά και στα ηλεκτρικά, αλλά και στον ήχο, αν έχεις αξιοπρεπή ενισχυτή. Από την άλλη, 1800+ ευρώ για Τελεκάστερ είναι κατά την γνώμη μου υπερβολικά πολλά χρήματα, αλλά σίγουρα πληρώνεις και το όνομα. Το αντίστοιχο θα συμβεί επίσης αν συγκρίνεις την δικιά σου με μια high end Ibanez. Eκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν υπάρχει καμιά ''μούφα''. Αν είσαι πρακτικός τύπος, θα την καταβρείς με το όργανο που έχεις ήδη στην κατοχή σου και δεν θα σε νοιάζει τίποτα και θα 'σαι άρχοντας, γιατί είναι όντως μια χαρά όργανο. Αν όμως κάποια στιγμή σου δημιουργηθεί η επιθυμία να έχεις ένα όργανο ''για μια ζωή'', ένα prestige όργανο με το οποίο θα πορευτείς μουσικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, εκεί θα κοιτάς και άλλες λεπτομέρειες, όπως το finish, τα κλειδιά, τα ηλεκτρικά, το hardware κτλ. θα πας για κάτι πιο ακριβό, και στην τελικά ας πληρώσεις και το όνομα.

Αν η προτεραιότητα είναι τα ρούχα και οι διακοπές, παίρνεις ρούχα και πας διακοπές. Αν είναι το αυτοκίνητο, πας για αυτοκίνητο. Αν είναι το όργανο, τα σκας για το όργανο. Εγώ, κοιτάω πώς θα γλιτώσω τις διακοπές και τα ρούχα για να πάρω κανα μικρόφωνο, κανα plug-in, κανα οργανάκι. Προφανώς και όλοι έχουμε διαφορετικές προτεραιότητες, αλλά εμένα αν με ρωτήσεις για τις διακοπές, δεν θα σου πω "Έλα μωρέ, τι Λωζάνη τι Κοζάνη!" ή "Μου είπανε ότι η Μπαρτσελόνα είναι μ@#κία, πάλι καλά που δεν πήγα και τα 'κανα τα λεφτά πυκνωτικό." Τα όργανα έχουν διαφορές. Όμως δεν είναι διαφορές μετρήσιμες. Αν εσύ παίζεις με ικανότητα x στο όργανο σου, δεν σημαίνει ότι σε ένα άλλο όργανο θα παίζεις με x+ν ή x-ν. Θα παίζεις με x+κόκκινο ή x+μπλε. Αν σου ταιριάζει το κόκκινο και το μπλε, με γεια σου! Αν δεν σου ταιριάζει, δεν πειράζει. Πάντως διαφορές έχουν. Αν δεν τις ακούς, με γεια σου και χαρά σου, και μακάριος εί γιατί ποτέ δε θα χρειαστεί να βάλεις το χέρι στην τσέπη γι' αυτόν το σκοπό. Μπορεί να έχεις ήδη βρει το όργανο που σου ταιριάζει, και να σου δίνει αυτά που του ζητάς. Υ.Γ.: Και τα 1.500 που συζητάμε, σιγά τα λεφτά για όργανο. Θα μου πεις τη σήμερον ημέρα; Άλλο αυτό. Κι εμένα τώρα θα με τσούζανε να τα δώσω, αλλά όχι και "όσα δε φτάνω η αλεπού" να "τα κάνω κρεμαστάρια". Άλλος δίνει 1.200 για iphone ή samsung s800πουχουνφτάσειτώρα.

Εγώ έτυχε να πιάσω 2 Gibson Les Paul Standard του 3χίλιαρου, και μια Epiphone του 600άρικου. Η διαφορά μου φάνηκε υπερτεράστια χωρίς καν να τις ακούσω σε κάποιο rig. Τώρα δε ξέρω αν μια 2000 έχει μεγάλη διαφορά από 3000 ή 4000, αλλά ακόμα και από τα 500 στα 1000 βλέπεις μεγάλες διαφορές. Μόνο ένα καλό σετ μαγνητών μπορεί να φτάσει τα 400 από μόνο του. Μετά έχεις frets, tuners, bridge, knobs, switches, ακόμα και το τι βίδα και πώς είναι η βάση της. Μπορεί σε μια βραδιά να μη σου φάνηκαν οι διαφορές, αλλά ίσως φανούν στα 2-3 χρόνια, αν όχι νωρίτερα.

@Nikos Aravanisπιστεύω ο @fusiongtrθα τις αποκαλούσε χαμηλοβλεπούσες μπλε.

Αυτές που το παίζουν ντροπαλές να φοβάσαι Φώτη!!

Ένας Ολλανδός κιθαρίστας που τον ανακάλυψα πρόσφατα αν και είναι αρκετά μεγάλος πια. Απίστευτος bop κιθαρίστας, ακούστε το break του στο 1:26 !!!!!!!!

Και φωνή και παίξιμο και όλα . Γειά σου Γιώργο μας !

Μην μου βάζεις πολλά τέτοια γιατί έχω πάρει 5 κιλά αυτό το μήνα και είναι κλειστά τα γυμναστήρια? Αλλά δεν ανησυχώ. Θα τα κάψω στα γκούλαγκ που θα μας βάλουν όταν δηλώσουν επίσημα πως φαληρίσαμε?

Ταιριαξε γάντι! Κούκλα!

Εγω πιστεύω οτι σε μια ηλεκτρική κιθάρα, 3 πραγματα μετρανε: βάρος, ποιοτητα ηλεκτρικών, ταστοδουλειά. Μετά απο αυτά έρχονται τα υπολοιπα (βαφή, ξυλα, λοιπό hardware κλπ) Είχα και φτηνές, και ακριβές. αυτά τα 3 χαρακτηριστικά ήταν που έκαναν τις περισσότερες φορές μια ακριβή να ξεχωρίζει. Όχι όμως οτι δεν μπορείς να τα βρείς και σε φθηνές. Αν όχι όλα, κάποια και με ένα upgrade, να ανεβάσεις το όργανο κατηγορία. Πάντως αν δεις τη διαφορά και μάθεις έτσι, σου φαίνεται κάπως μετά αν κάποιοα κιθάρα υστερεί κάπου.

Ρε gvour δεν στρώνεις λωκό με τον fusion να κάνετε κάνα δίσκο έτσι ωραίο, ζουμερό, σοβαρό;

Θυμάμαι ότι στα 15 μου δούλεψα ένα ολόκληρο καλοκαίρι και δεν πήγα διακοπές για να αγοράσω την πρώτη μου κιθάρα. Τα επομενα πολλά χρόνια, είχα διάφορο εξοπλισμό που δεν ελπίζω πια να ξαναβρώ, τον οποίο αναγκάστηκα να ρευστοποιήσω λόγω της κρίσης - έναν twin reverb που είχα αγοράσει από έναν αμερικάνο στη βαση στο ελληνικο (!), μια telecaster του 70, μια δωδεκαχορδη ovation, ανάμεσα στα πιο σημαντικά. Πούλησα ό,τι πουλιόταν εκτός από εκείνη την πρώτη μου κιθάρα που την έχω ακόμα. Δεν ξέρω αν ήμουν χαζός που θυσίασα διακοπές και βόλτες με φίλους και πενταήμερα και κάτι άλλα που έγραψε ο ΟP, αλλά μπροστά στο να έχω μια LesPaul μαύρη, έστω και Stagg, αυτά δεν έπιαναν μια τότε. Και σήμερα σκέφτηκα ότι αν δεν το είχα κάνει, ίσως δεν είχα πάει μετά σε άλλες κιθάρες, ίσως είχα αρχίσει να παίζω ένα χρόνο μετά, ίσως το μετάνιωνα μετά όλη μου τη ζωή που έχασα χρόνο... Ενω για την πενταήμερη μα το θεό, χέστηκα. Και την κιθάρα αυτή δεν θα την πουλήσω ποτέ. (άσε που παίζει μια χαρά το μαονάκι με τους DiMarzio και είναι από lawsuite era, μέσα των 70s)

its only rock n roll cause i like it

τοτε δεν σου χρειάζεται DI. Βάζεις την κιθάρα σου σε μια μπροστινή είσοδο και επιλέγεις INST.

Μια χαρά είναι. Καλορίζικο.

Μέχρι κάποιου σημείου συμφωνώ με τον elephant. Σιγουρα μια Gibson Jimi Hendrix 1967 SG Custom των 10.000$ δεν είναι 22 φορές καλύτερη από μια epiphone SG Standard των 450$ ,απο καμία άποψη. Αλλά σε ένα όργανο, κατασκευαστικά, όσες εκπτώσεις κάνεις θα τις βρεις μπροστά σου. Ακόμα και τα καλύτερα υλικά να βάλεις υπάρχει πάντα ο παράγοντας χρόνος και εμπειρία. Προσωπικά προτιμώ την κιθάρα μου να την ελέγξει ένας έμπειρος κατασκευαστής για 1 ώρα και να ξέρει ότι διακυβεύεται το όνομά του, παρά ένας υπάλληλος με εμπειρία ενός έτους. Αυτός ήταν και ο λόγος που επέλεξα μια vigier και που μέχρι σήμερα 20 χρόνια μετά είναι η καλύτερη κιθάρα μου. Δεν την έχω δώσει ποτέ για σετάπ και μέχρι σήμερα είναι η μόνη κιθάρα που θα εμπιστευτώ σε κάποιο λαιβ. Και με την squire cv μπορώ να παίξω και ο ήχος μια χαρά μου αρέσει και στο χέρι σούπερ είναι αλλά στα 4 χρόνια έκανα 3 μετατροπές, μικροπράγματα αλλά και πάλι. Όπως και να'χει συμφωνώ μαζί σου ότι σήμερα δεν ισχύει απαραίτητα το "ότι πληρώνεις παίρνεις", τουλάχιστον για τις μεγάλες εταιρείες.

Είχα πει κάποια στιγμή ότι θα σου στείλω μια άσκηση. Δοκίμασέ το. άσκηση.mp3

Εγώ ακούω να έχεις κάνει πρόοδο, και ακούγεται περισσότερο στις ψηλές γιατί στις χαμηλές νομίζω ζορίζεσαι άδικα. Έκανες τεστ να δεις αν βγαίνει ακόμα αέρας απ'τη μύτη σου? Γενικά να ξέρεις, κανένας πόνος δεν είναι καλός. Οποιαδήποτε ενόχληση σημαίνει ότι κάτι κάνεις λάθος, ή κάτι ζορίζεις πάρα πολύ. Το τραγούδι επιβάλλει χαλαρώτητα γιατί μέσα από αυτή έρχεται και η αντοχή-διάρκεια.

Ναι σε αυτό έχεις δίκιο τώρα που το σκέφτομαι ήταν άδικη σύγκριση, θα επρεπε να γίνει μεταξύ ιδίων στυλ σε διαφορετικά price points

Ίσως τα plugin παιξαν το ρόλο τους γιατί στο neural dsp ότι κιθάρα και να βάλεις με λίγο πείραγμα θα ακούγεται άψογα οπότε μειώνει τις διαφορες

Μάθε και καμμπακτουας

Όλοι μακάκες είμαστε και εσύ ο ξύπνιος μάλλον.

Πέρασα κουρδιστήρια και τρύπησα για το maestro να είναι κεντραρισμένο. Θέλουμε ένα καλό γυαλλοχάρτισμα τώρα να αρχίσει το βερνίκωμα.

Ντροπαλός και χαμηλοβλεπούσος.

είχαμε κάνει πριν χρόνια ένα περιοδικό αφιέρωμα (Μονογραφίες) σε αυτόν και είχα μιλήσει αρκετά με ανθρώπους που τον έζησαν από κοντά... ήταν και αυτό το ήθος...?

@Panos Kostagiannis @dimsonic Σας ευχαριστώ πολύ , χαίρομαι που σας άρεσε. Τα φωνητικά είναι στο δρόμο και οπωσδήποτε θα γίνουν κάποιες τροποποιήσεις στα όργανα που ακούγονται, στα πλαίσια των δυνατοτήτων μου βέβαια , για ένα ωραίο αποτέλεσμα ! Να είστε καλά φίλοι μου !

Από τότε που τοπανεστοΙΝΤΕΡΝΕΤΣ. Ακου εδω αυτος ο ΑΣΧΕΤΟΣ και ΑΜΠΑΛΟΣ ποσο tone sucking εχει...

Σιγά- σιγά τα μάζεψα όλα. Απλά έπρεπε να γίνει η δοκιμή. Ήρθε και το bleeder cloth από τον Ανδρέου στο Μοσχάτο. (Ολόκληρο σεντόνι!) Έκοψα ένα μικρό κομμάτι για να κάνω δοκιμή με σκραπς. Λαδόκολλα πάνω από το καλούπι για να μην τρέξει η κόλλα και ποτίσει. Θα ψάξω για σελοφάν για την κανονική κόλληση. Δύο κομμάτια maple veneer σε cross grain. Καορίτης που ανακάτεψα με νερό. Άπλωσα με ρολό. Έβαλα στα 2/3 του νερού σκόνη κόλλας και μετά το υπόλοιπο και έγινε σαν κρέμα. Στην αρχή έβαλα δυο μεζούρες σκόνη και έπειτα το νερό. Σβώλιασε και το πέταξα. Το σωστό είναι: (αναλογία 2 μέρη σκόνης -1 νερού). Βάζω νερό στο ποτήρι, μετά τη σκόνη. Μετά το υπόλοιπο 1/3 του νερού και ανακατεύω. Η θερμοκρασία του δωματίου πρέπει να είναι πάνω από 22 βαθμούς Κελσίου. (το τελευταίο δεν ξέρω αν το πέτυχα). Τα βάζω στη σακούλα υποπίεσης. Εφαρμόζω το κενό στη σακούλα με την ηλεκτρική σκούπα. Με το breather cloth η πίεση φαίνεται πιο ομοιόμορφη. Σε δυο μέρες θα ξέρουμε αν «πέτυχε το πείραμα»...

Σήμερα είχα πολύ λίγο χρόνο οπότε είπα να ασχοληθώ με το inlay του headstock. Μέτρησα τη διάμετρο και δοκίμασα σε σκραπ ώστε να ταιριάζει καλά. Χρησιμοποίησα αρίδα στην οποία μπορείς να αλλάξεις την ακτίνα όσο θες μετακινώντας τη λάμα της. Έπειτα μαρκάρω στο headstock για να είμαι όσο πιο κεντραρισμένος γίνεται. Ανοίγω τρύπα στο headstock. ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτές οι δουλειές έπρεπε να γίνουν ΠΡΙΝ κολλήσω το μανίκι στο σώμα. Τώρα που θυμήθηκα να τα κάνω όλα αυτά έπρεπε να κρατάω ολόκληρη την κιθάρα πάνω στο κολωνάτο δράπανο με το αριστερό χέρι με λαβή jiu jitsu ξερωγώ και να κατεβάζω το τρυπάνι με το δεξί. Δεν πειράζει, θα ξέρω για την επόμενη φορά. Με το δρέμελ μέτρησα και έσκαψα ώστε να είμαστε στα 2 χιλιοστά βάθος. Κόλλησα το λογότυπό μου στο headstock με super glue. Το μεσαίο τμήμα που ήταν πιο βαθύ το γέμισα με λεπτό ροκανίδι και κόλλα. Σε λίγα λεπτάη κόλλα είχε στεγνώσει και το headstock ήταν έτοιμο για τρίψιμο. Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Hellfire που χάραξε με το laser του το logo. Nα προσθέσω ότι δοκίμασα το truss rod και δουλεύει αβίαστα. Θα υιοθετήσω αυτόν τον τρόπο κατασκευής από εδώ και πέρα. Δηλαδή κανάλι μέχρι την άκρη του μανικιού στο σημέιο που αρχίζει το nut και μετά κανάλι με τρυπάνι για να μην σηκώνεται το φιλέτο.

Αν θες να βρεις υλικό για τεχνική θα παίξεις polyphia και μεταλαδες symphony x κλπ ή jazzιστες alfa mist κλπ και σιγά σιγά χτυπώντας το κεφάλι σου στον τοίχο με μετρονομο να παίξεις ότι lick μπορείς γιατί δεν είναι και καθόλου εύκολα, βελτιώνεσαι , σε τι δε συμφωνεις?