Πίνακας συμμετοχής

Χωρίς ίχνος επιθετικής διάθεσης, αλλά το βλέπεις πολύ επιδερμικά. Μπορεί να έχεις διαφόρων βαθμών κατάθλιψης, καταθλιπτικών συμπτωμάτων, κλπ. Μπορεί να παίρνεις αγωγή και να είσαι οκ, μπορεί και να μην είσαι. Μπορεί να φαίνεσαι οκ (τις περισσότερες μέρες), μπορεί και να μη φαίνεσαι. Δε μπορούμε να κρίνουμε από ένα βίντεο τι κατάθλιψη έχει και "πόση". Ας μην κρίνουμε, ειδικά για τέτοια πράγματα. Edit: Συγγνώμη για το ύφος, απλά είναι ένα αρκετά ευαίσθητο ζήτημα για μένα.

Την εβδομάδα που μας πέρασε και κατά τη διάρκεια μια φωτογράφησης, σαν ανόητος που είμαι, κόλλησα ένα φωτιστικό 1000 watt στην τηλεόραση που είχα για καθημερινή χρήση (ευτυχώς, αν πάθαινε κάποια άλλη TV μου τίποτα θα αυτοκτονούσα) και υπερθερμάνθηκε (λογικό) και έλιωσαν στο σημείο εκείνο τα πλαστικά της και η οθόνη και άρχισε να βγαίνει και καπνός και .…μόλις που την πρόλαβα μην πιάσει και φωτιά. Φυσικά την πέταξα και την αντικατέστησα ΑΜΕΣΑ, με μια smart LG 24άρων ιντσών (δεν είχε άλλες πλέον "κανονικές" ) ....με 140 € και 12 δόσεις…..... Ασχολήθηκα κάνα μισάωρο μαζί της, και είδα ότι έχει δωρεάν ένα «μπουκέτο» διαδικτυακών καναλιών (μέσω Ethernet ή wi-fi σύνδεσης) το Rakuten TV, με πάνω από 60 κανάλια . Φυσικά έχεις τα γνωστά Ελληνικά, και τη δυνατότητα σύνδεσης usb για να βλέπεις και ταινίες. Και ξαφνικά σκέφτηκα πόσο φθηνή είναι και πόσα πράγματα μπορείς να δεις σε αυτή…........και θυμήθηκα την πρώτη μας έγχρωμη tv , την GRUNDIG SUPER COLOR A6600 SERIE ST3020 (1981),που ο πατέρας μου πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλα του να την αποκτήσουμε, και είχαμε δύο κανάλια…..και ούτε καν VCR (πήραμε πολύ αργότερα το 1987). Και θυμήθηκα επίσης με πόση λαχτάρα περίμενα και είδα (την ώρα προβολής , όχι όποτε θέλω On demand) , το "victory” του 1981 του John Huston στην ΕΡΤ1 (θα το ξαναδώ σήμερα που το θυμήθηκα, τιμής ένεκεν, αλλά δεν θα είναι το ίδιο) , μια ταινία που περιμέναμε όλη την εβδομάδα όλοι στο σχολείο να δούμε, και αφού την είδαμε , την άλλη μέρα σε όλα τα διαλείμματα του δημοτικού τη συζητούσαμε με τους συμμαθητές μου (δεν ασχοληθήκαμε με το πολιτικό θέμα, δεν μας ένοιαζε, αλλά φυσικά με την μπάλα.…που έπαιζαν)…...και διαπίστωσα πως μετά από 40 χρόνια θυμάμαι και την tv και την ταινία και τις συζητήσεις με τους συμμαθητές μου και το feeling, και λέω ανάθεμα και αν μετά από μια εβδομάδα θυμάμαι τι είδα στην νεα LG και πως ήταν η ίδια η Tv, πώς μύριζε όταν ζεσταινόταν οι πύκνωνες της και αυτό το καφέ της ξύλο…...(που δεν έχει) . Τα πράγματα άλλαξαν, προς το χειρότερο αν με ρωτάτε, οι «πολυτέλειες» μας έκαναν μαλθακούς και αχόρταγους με μόνιμη ανηδονία, και το συνδέω και με το άλλο θέμα που τρέχει για την ....κατάθλιψη.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Αλλά κρύβει και μια παγίδα. Και εγώ αν ανοίξω τους σκληρούς μου τωρα και γενικά το αρχείο μου , θα βρω πάνω από 5000 τίτλους ταινιών (συλλεγω 40 χρόνια ταινιες). Ούτε εγώ ξέρω πόσες ταινίες σταμάτησα στο πρώτο 5 λεπτο και δεν τις είδα πότέ, επειδή κάτι μου την έσπασε. Μπορεί να είχα δίκιο, μπορεί όμως να έχασα και ταινιάρες (είναι πολύ αδικο να μην αφήνεις να εξελιχθεί μια ταινία.....να δεις που το παέι.....έτσι στο 5 λεπτο). Τότε.....με την Γκρουντινγκ και τους 2 σταθμούς.....ειχες μια ταινία στο καθε πότε, και τη ΡΟΥΦΟΥΣΕΣ.....την εβλεπες όλη.....και στο τελος εκρινες αν σου άρεζε ή οχι...διότι αν την έκλεινες στο πεντάλεπτο η επόμενη επιλογή σου ηταν το ΤΙΠΟΤΑ ?

Η Βάνα Μπάρμπα,διαβάζει noiz!

δεν βλέπω τον πρέποντα σεβασμό προς τον ΟΡ

Τελικα, εισαι ο μονος που δεν καταλαβες το νοημα του θρεντ ?

Α είναι όπως τα παιδιά στη Κρήτη, "έχω δύο παιδιά και δύο κορίτσια" φάση; Γιατί αν είναι έτσι, έχω μια κιθάρα, δύο κλασικές και μια ακουστική.

Ρε παιδιά, με το χέρι στην καρδιά τώρα, δεν είναι καθαρό Joe Pass αυτό? Και ήχος και παίξιμο και τα πάντα όλα. ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ Joe Pass. Έτσι κι αλλιώς ο Julian είναι τέρατος, τεράστιος τέρατος. Αλλά πώς στο διάολα παίζει τόσο Pass-like? ΤΟΣΟ PASS-like? Ανατριχιαστικά εξωφρενικό!

Περισσότερες από όσες χρειάζομαι, και σαφώς λιγότερες από όσες θέλω.

Βασικά τα πρόσθεσα γιια σαρκασμό γιατι του Ελληνα αν του κόψεις το freddo και το internet τελειωσε. Συμφωνώ όμως και με οτι είπατε και οι δυο fusion και Otto. Το πρόβλημα δεν είναι το αντικείμενο αλλά πως θα το χρησιμοποιήσει ο κάθε υποκείμενος απο εμάς.

Έχει η πίτσα φαν προσφορά σαρβάιβορ σήμερα, "Φαγανοί εναντίον πεινασμένων". Πήρα μια σπέσιαλ με φιλαδέλφεια στο στεφάνι.

πλάκα κανείς; για το fredo ok, αλλά το ίντερνετ δε νομίζω πως συμβάλει στην υγεία μας. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Δε λέω, όλα έχουν γίνει πιο απτά και διαθέσιμα αλλά το κόστος είναι μεγάλο.

Όπως επίσης θεματάρα έχει και το άνοιγμα του live με το παρακάτω αλήτικο

Θε-μα-τά-ρες.... Απο το διπλό CD "Blues for Tony" (2009) με τους Allan Holdsworth (guitar), Alan Pasqua (keys) Jimmy Haslip (bass), Chad Wackerman (drums). Διαμάντι το λαιβακι!

"Όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες είναι μελαγχολικές" Αριστοτέλης. Για μάς η μουσική είναι το αϋλο Ζanax .....

αυτόν εκεί ιδίως, που πάει να μας ξεψαχνίσει

Here you go

Εύχομαι σε όλους υγεία, ευτυχία και μακροημέρευση.

να σου μιλήσω με αριθμούς? επί 35 χρόνια μια είχα (και ήταν τελε) δεν έπαθα τίποτα. Και πιό πριν απ αυτήν πάντα μία είχα. Μια χρειάζομαι. Τα τελευταία 5 χρόνια που έχω πιό πολλές συνήθως δεν ξέρω με ποια να παίξω. Νομίζω ότι αφήνω κάποιες παραπονεμένες. Μη φιλοσοφήσω τώρα και σου πω ότι δεν θα πάρω καμμιά μαζί μου

Τα περισσοτερα κομματια μου ξεκινουν απο το τιποτα. Καθομαι στην καρεκλα και λεω "τωρα θα ξεκινησω να γραφω κατι". Ή καθομαι στον καναπε και γρατζουνοντας μου ερχεται ενα ριφ ή μια ωραια αλληλουχια ακορντων.

Οχι. Αντιμετωπίζω την μουσική σαν εργασία την οποία υποχρεωτικά πρέπει να κάνω. Έχω καθημερινά συγκεκριμένα ωράριο μέσα στο οποίο θα δουλέψω. Κάποιες φορές βγαίνει αποτέλεσμα, κάποιες όχι. Θα δουλέψω όμως ότι κι αν γίνει. Σαν τον ψαρά ένα πράμα... Άλλες φορές βγάζει ψάρια, άλλες όχι, αλλά καθημερινά βγαίνει με τη βάρκα για ψάρεμα γιατί πρέπει να το κάνει. Αυτό το έκανα πάντα, και όταν έκανα "επαγγελματικά" μουσική αλλά και τώρα που το κάνω για προσωπική ευχαρίστηση κυρίως.

Κατά καιρούς περνάω μια φάση που χάνω το ενδιαφέρον μου να παίζω μουσική. Μπορεί να περάσουν βδομάδες ή και μήνες μέχρι κάτι να με ξυπνήσει και να με κάνει να δραστηριοποιηθώ. Όσο παίζαμε με την μπάντα κρατιόμουν σε μια μόνιμη διάθεση αλλά με τις συνθήκες της απομόνωσης χαλάρωσα. Πέτυχα έναν τύπο στο youtube που με έκανε να ζηλέψω και με ενέπνευσε. Κάνει live στο Twitch, είναι πολύ συμπαθής και ταλαντούχος. Εσάς τι σας εμπνέει; Υπάρχει κάτι που να σας βάζει σε δημιουργική διάθεση;

Είναι ένα απο τα ειδησεογραφικά που παρακολουθώ και θεωρω ρίχνει μια ευρύτερη ματιά και στον υπόλοιπο κόσμο πέρα απο την Αμερική κι Ευρώπη. Πάντα όμως ακούω with some salt. Εχουν κι αυτοί τα δικά τους όπως όλοι. Ετσι είναι αλλά όταν έχεις 1,5 ωρίτσα κουρασμένος να δεις κάτι να σε φτιάξει, δεν το αφήνεις στην τύχη.

Η αλήθεια είναι πως είμαι σε μια (τουλάχιστον) οθόνη μπροστά τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Και το περιεχόμενο μπορεί να είναι δουλειά και παράλληλα το Al Jazeera με ειδήσεις, ενω εύκολα καταλήγω και στο Youtube ή σε μια συζήτηση. Είναι για μένα δύσκολο να ξεχωρίσω την τηλεόραση απο τον υπολογιστή. Ναι μεν υπάρχει και μια μεγάλη οθόνη στο living room και την συναντώ μετα τις 10μμ με την υπόλοιπη οικογενεια να κουτσομπολέψουμε τη μέρα και να δούμε κάποια σειρά στο Netflix. Αυτό δε που μου έχει κάνει η on demand υπηρεσία και η πληθώρα επιλογών, είναι να διακόπτω συχνά μια ταινία στο πρώτο τέταρτο λόγω προβλέψιμης συνέχειας ή χολυγουντιανής σκηνοθεσίας και περιεχομένου. Δύσκολα βρίσκω και κάποια στα γούστα μου είναι η αλήθεια αφου γέρασα ρε φίλε, βαριέμαι τα fiction και action movies και τελευταία δεν κυκλοφορεί και τίποτ' άλλο. Το σίγουρο πάντως είναι πως η τηλεόραση είναι παντού πια (υπολογιστές, κινητά) και δεν είναι μια συσκευή σαν το ψυγείο στην κουζίνα. Αρα δεν υπάρχει τηλεόραση! Βλέπουμε τα υπόλοιπα της και είναι άλλη μια αυτόνομη συσκευή σαν τα βίντεο που έπαψαν να υπάρχουν. Οθόνες με ασύρματη συνδεσιμότητα για περιεχόμενο απο οποιαδήποτε multitasking συσκευή θα είναι, οι δε παραδοσιακοί τηλεοπτικοί σταθμοί ήδη έχουν χάσει το νόημα ύπαρξης τους μιας και στη γενιά του γιού μου που είναι 25 ετών είναι σχεδόν άγνωστοι, αφου το προκατ πρόγραμμα μεταξύ διαφημίσεων που προσφέρουν είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος που απευθύνεται σε πολύ ευρύ ηλικιακό κοινό και εξυπηρετεί μόνο τις προηγούμενες γενιές που θα χαθούν μαζί τους.

τωρα ειναι πολυ ειδικές συνθήκες, ίσως. Γενικα όμως, αν το σκεφτείς, έχουμε μπει σε ενα γκεζί με το ίντερνετ. το βλέπω και στη δουλειά μου. Όλα έχουν επιταχυνθεί που χάνεται το νόημα. για να μη πω για τον εθισμό που μας προκαλεί. μεγάλο το τίμημα, κατά τη γνώμη μου, για την αφθονη πληροφορία.

Για την καραντίνα το λέει βρε συ. Σκέψου να μην είχαμε όλοι μας κάποιον τρόπο επικοινωνίας τώρα.

Παιζουν , με rotation , μια φορα την εβδομάδα η κάθε μια , για συντήρηση από καμία ταινία, αλλά δεν θα τις βάνω να παίξουν και σαρβάιβορ. ?

έχω εθισμό. Μου το έχουν πει οι γιατροί. Και γιατρό στην οικογένεια είχα και από 5 χρονών μου έλεγε πως είμαι εθισμένος στα κομπιούτερ και στα παιχνίδια και τα synthesizer. Είμαι εθισμένος στην πληροφορική. Δεν υπάρχει σωτηρία για εμένα. Και έκανα κι άλλα πράγματα, όλα τα άλλα τα έκανα, αλλά αυτό μου πήρε τον περισσότερο χρόνο στη ζωή μου. Με ρούφηξε μέσα του και με κατάπιε. Αυτός είναι ο κόσμος μου, εγώ έχω μάθει έτσι από μικρός. Απλά συμμετείχα αναγκαστικά και στον πραγματικό κόσμο. Και ο έξω κόσμος πολλές φορές με πλήγωσε, με απογοήτευσε., Ενώ ο ψηφιακός κόσμος δεν με πρόδωσε ποτέ?

Για όσους έχουν το kontakt.

H Lola της ηλεχτρικής!?

Εσϋ ξερεις φίλε. Σε ενα βαθμο καταλαβαινω αυτα που περιγραφεις. Θα ελεγα τοτε καλυτερα οτι η μουσικη μας "προψυλασει" ασυνειδητα απο πολλα κακα. Φιλοσοφια, μουσικη, αθλητισμος.... τα τρια των αρχαιων Ελληνων για ευρωστια. Βεβαια το 2021 θα πρόσθετα και freddo με wi-fi δυνατό.....

4 κι εγώ. μακράν ο πιο δημοφιλείς αριθμός απ ό,τι βλέπω. και τώρα μεταξύ μας, ακόμα κι ο steve vai να σαι πάνω από 2-3 κιθάρες δε χρειάζεσαι. όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απλά θύματα του καταναλωτισμού :)

Εεεεελα μωρέ τώρα. Αφορμή για μπλα μπλα. Τι καλύτερο. Σαμπως θα βρεθεί κανένας με περισσότερες από δαυτον...; Βέβαια τον @fusiongtrνα φοβάστε γιατί για να λέει προνομιούχος......

Δύο "ηλεκτρονικές"?... Η παρακάτω Aria είναι η πρώτη μου, αγορασμένη από το Do Re Mi Θεσσαλονίκης το ΄81. Παροπλισμένη εδώ και ~25 χρόνια στο πατρικό μου σπίτι... Και η δεύτερη η παρακάτω.., Φενδερ Στρατ Σπέσιαλ, αγορασμένη από Thomann το 2011 και πλέον η κύρια κιθάρα μου....

Ευχαριστώ, καλύφθηκα πλήρως :) Σούπερ!

Ο αριθμός μεταβάλλεται διαρκώς πάνω η κάτω χάριν των εμπειριών, δοκιμών, περιέργειας και της χαράς και έμπνευσης που φέρνει κατα κανόνα μαζί του ένα νέο όργανο. Επι του παρόντος μέτρησα 10 (6 ηλ. & 4 ακουστικές), πριν λίγες μέρες ήταν 12, τον άλλο μήνα μπορεί να είναι 8 η 9. Εκεί γύρω. ?

Αυτή η τεχνική που χρησιμοποιεί ο μικρός είναι πολύ λάθος. Δε μπορείς να βγάλεις ολόκληρο live έτσι. Υπάρχουν τεχνικές screaming που είναι 100% ελεγχόμενες, και δε χρησιμοποιείς τόσο το λαιμό, αλλά το uvula/σταφυλή. Δεν είναι καθόλου εύκολο για να το πετύχεις, και ακόμα και επαγγελματίες στη metal έχουν πάει σε vocal coaches για να μη καταστρέφουν τη φωνή τους στα τουρς.

Για να μην με πιάσει και μενα κατάθλιψη με κάτι pots που παραγγειλα, τηλεφωνικώς, και δεν ταιριάζουν σε καμία κιθάρα μου, είπα να αποβάλλω τον πόνο μου πάνω σε ένα ωραίο backing track που βρήκα... A minor blues.mp3

Έχεις δει εσύ κανένα από τους τεράστιους να μην έχουν τέτοιου είδους θέματα? Λίγοι την βγάζουν καθαρή, ειδικά από τους παλιούς. Εδώ μέχρι κι εγώ έχω τέτοια θέματα, φαντάσου αυτοί. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος να παίζει, να τον ακούμε εμείς οι κοινοί θνητοί.

Ανεξάρτητα αν τραγούδησε και "φτηνά" τραγούδια ανά περιόδους η Στανίση, δεν παύει να είναι μια εξαιρετική λαϊκή τραγουδίστρια. Είναι από τις λίγες γυναίκες τραγουδίστριες που μπορούσε να πει καλά zεϊμπέκικο, έχει "μαγκιόρικια" φωνή... Όσον αφορά τον Στέλαρα συμφωνώ και επαυξάνω, εγώ ως Πόντιος, του έχω και μια αδυναμία παραπάνω...:)

Άλλες φορές παίζω και γράφω μουσική όταν με εμπνέει ένα θέμα, κάτι που βίωσα, που είδα, που σκέφτηκα, ένα άκουσμα από κάπου. Έχω επίσης τη συνήθεια να μουρμουράω μελωδίες η έναν ρυθμό κάνοντας μόνος μου ντοπου ταπ του παπα του παπ πτσ τουκου τακ π.χ. και πάνω στο ρυθμό ενορχηστρώνω στο μυαλό μου και άμα μου αρέσει κάθομαι και το γράφω. Και ή το γράφω όπως το σκέφτηκα ή στην πορεία το αλλάζω. Αναλόγως τα κέφια και τη διάθεση Με εμπνέει όταν ψάχνω την ηχητική παλέτα ενός synth, ενος vst κλπ. και να παίζω και να πειράζω τους ήχους και πάνω σε κάτι από αυτά που μου αρέσει, συνήθως ενορχηστρώνω κάτι. Άλλες φορές κοιτάω εκεί τη γωνιά με το SYNTHESIZER και το υπόλοιπο σύστημα που έχω στο σπίτι και εμπνέομαι να παίξω και τις περισσότερες φορές άμα κάτσω να παίξω γράφω και κάτι και σιγά σιγά το συμπληρώνω μέχρι να τελείωσει, σε λίγες ώρες κάποια, μετά από μέρες κάποια άλλα και τα βάζω στο νοίζ να τα ακούσει και κανας άλλος και τα στέλνω και σε κάνα φίλο/φίλη, την αδελφή μου ή τη μάνα μου και περιμένω αντιδράσεις και άμα μου λένε πως τους αρέσουν αρχίζω να χαϊδεύομαι στον καθρέφτη και να μου λέω πόσο σπουδαίος είμαι ? χαχαχαχαχαχαχχχα

αυτές τις μερες φτιάχνω κάτι, που είναι στη βάση αυτή. Ή μάλλον σχεδόν. Είχα ένα riff στο μπάσο. Αυτό και μόνο. Το είχα γράψει και το άφησα. Ήταν εκεί σχεδόν 1.5 μήνα. Μετά άρχισα να προσθέτω. Όταν το ολοκληρώσω και πάνε όλα καλά γιατί έχω αρκετή τρεχάλα, ίσως το κάνω και βίντεο, πως να φτιάξει κανείς κάτι από το σχεδόν τίποτα....

Εγώ πλέον ισορροπώ κάπου ανάμεσα σε κάποια απο αυτά που είπε ο @fusiongtr και ο @Superfunk. Θυμάμαι ανέκαθεν τον εαυτό μου να δέχεται δεκάδες εξωτερικά ερεθίσματα παντός τύπου τα οποία το μυαλό μου αυτόματα προσπαθούσε να αποκωδικοποιήσει/αποδώσει μουσικά με αποτέλεσμα να εμπνέεται παντού. Πήγαινα για τρέξιμο, έβλεπα ένα ακαθόριστο σύνολο σύννεφων και σκεφτόμουν "πως θα ακούγονταν άραγε αυτό αν ήταν κυματομορφή;". Καθόμουν στο μπαλκόνι και άκουγα αυτό το συνεχές ηχητικό κολάζ που ζούμε και φανταζόμουν μουσικές απο πάνω του. (τρελός με δίπλωμα) Φυσικά όλα αυτά ήταν το έναυσμα μόνο για να στρωθώ (το αν έπιανε τόπο η έμπνευση είναι άλλη ιστορία). Πλέον, με το να έχω κάνει επάγγελμα και να κάθομαι καθημερινά για να δημιουργήσω κάτι, ξέρω πολύ καλά οτι δε γίνεται εξαναγκάσεις την έμπνευση γιατί απ'τη μια χάνει τη μαγεία του, απ'την άλλη προσπαθώντας το, χτυπάει τη πόρτα ακάλεστη η κόπωση....(και ούτε μια μπύρα δε κρατάει βρε αδελφέ) Εκεί έρχεται για μένα να σώσει τη κατάσταση η τέχνη. Διάλειμμα και βουτιά σε όλα τα υπάρχοντα μέσα χωρίς να σκέφτομαι οτι πρέπει να δημιουργήσω/εμπνευστώ. Μουσικές (νέες ή παλιές), βιβλία, ταινίες κλπ για να ξεκουραστεί το μυαλό και όλα επανέρχονται στη φυσιολογική τους ροή. Συνήθως μάλιστα μόλις φτάσω σε ένα συγκεκριμένο σημείο χαλάρωσης οποιοδήποτε μέσο έχω επιλέξει να με ξεκουράσει μου εμπνέει και μια νέα ιδέα. Δε πιστεύω οτι είναι τυχαίο που το έμπνευση βγαίνει απο εν + πνέω (πνοή, αναπνοή) δηλαδή τη πιο θεμελιώδη ανάγκη μας.... Φυσικά όταν υπάρχει deadline, και δη στόχος, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά και το μυαλό μπαίνει σε πιο ορθολογικό mode λόγω των απαιτήσεων του πελάτη και της πίεσης του χρόνου (εκεί να δεις αναπνοές, λες και πέφτω για μακροβούτι.....)

Συνήθως έρχεται έμπνευση σε ακατάλληλες ώρες. Κυρίως το βράδυ πριν κοιμηθώ, όταν ξυπνάω τη νύχτα, ή το πρωί και συνήθως τότε δεν έχω κάτι να την αποτυπώσω. Εχω βάλει διάφορα στο κινητό, και μόνο δυό τρεις φορές σηκώθηκα να τα σώσω. Μετά προχώρησαν. Πλέον δεν την ζητάω, τα τελευταία δυο χρόνια μπορώ πλέον και ξεκινάω από το μηδέν. Κάθομαι στην κιθάρα και παίζω κάτι που έχει εξελιχτεί από άσκηση, ή κάθομαι στο πιάνο και παίζω ένα δυο ακόρντα με μια υποψία θέματος. Μετά χτίζω. Πολλές φορές όμως ξεκινάω και λέω σήμερα θα φτιάξω ένα καινούργιο κομμάτι. Ξεκινάω από το ρυθμό, το ύφος, βάζω τα πρώτα ακόρντα και συνεχίζω. Παραδόξως έχει 100% επιτυχία. Εννοώ φτιάχνεται. Το μόνο θέμα είναι να βρω την διάθεση να κάνω την αρχή. Αν γίνει, είναι σίγουρα τελειωμένο σε λίγες μέρες. Εννοείται βέβαια ότι από ένα σημείο και μετά δεν το κουράζω. Φτάνω κάπου και το αφήνω. Μπορεί να το πιάσω το απόγευμα, την άλλη ή σε μια εβδομάδα, και τότε θα βάλω κάτι και πάλι το αφήνω. Αν αποκτήσει τρελλό ενδιαφέρον μπορεί και να ξενυχτήσω μια δυο μέρες να το κλείσω. Για μένα η ενορχήστρωση ή το ντύσιμο μετράει πάρα πολύ. Μπορεί να αφιερώσω και 2 ή 3 μήνες σε ένα κομμάτι αν θέλει δουλειά εκεί. Γενικά πιστεύω ότι είναι μια δουλειά που όσο την παιδεύεις τόσο την μαθαίνεις καλύτερα. Φυσικά η καθαρή έμπνευση είναι ΑΛΛΗ ιστορία, αλλά σπάνια θα έχεις μια πλήρη εικόνα. Συνήθως είναι ψήγματα ιδεών και πρέπει να τα εκμεταλλευτείς κατάλληλα.

Μια και ανεβασαμε κΣενα ντουετα ΘΕΩΝ με κοινους θνητους ας ανεβασω και ενα ελληνικο... Καλα το παει η κυρια...το να τραγουδας με εναν απο τους 10 μεγαλυτερους τραγουδιστες ολων των εποχων στον πλανητη γη (αν και αυτος εξωγηινος ηταν και μας δουλευε...) δεν ειναι και ευκολακι.....

Πλέον μόνο οι στίχοι... Λέω πλέον γιατί εδώ και κάποια κάμποσα χρόνια την κιθάρα την βλέπω μόνο σαν "μέσο-εργαλείο" για να γράφω μουσική. Καλή, κακή, μέτρια... δεν έχει σημασία, απλώς είναι το χόμπι μου και η διέξοδός μου. Δεν μιλάω μόνο για "αριστουργηματικούς" στίχους... ότι με αγγίξει-εμπνεύσει μου κάνει! Υπήρχαν στιγμές που μετά από διάβασμα κάποιων στίχων έγραψα instrumental κομμάτι, όσο χαζό κι αν ακούγετε αυτό...!

Απ' οταν πρωτοπιασα ηκεκτρικη, παιζω αδιακοπα. Δεν χρειαζομαι καμια εμπνευση για να την πιασω και να την γρατζουνισω, μεχρι και σημερα. Εκει που χρειαζομαι εμπνευση, καποιες φορες, ειναι στην παραγωγη μουσικης. Μπορει να μην εχω ανοιξει το pc για 2-3 βδομαδες και να βαριεμαι αφορητα να βαζω το μυαλο να δουλεψει για να φτιαξω κομματι. Μου εχει συμβει να βαζω λιγο μουσικουλα στο αμαξι (πλεον ακουω σπανια μουσικη), και αμεσως να ξεκινω να φανταζομαι αντιστοιχες ενορχηστρωσεις. Μεχρι να φτασω στο σπιτι εχω το γενικο πλανο ετοιμο. Αυτο μου εχει συμβει καμποσες φορες και τις περισσοτερες προχωρω και στην παραγωγη.

Αποστολε ευχαριστώ πολυ.Για το κανονικο πιανο έχεις δικιο....Φταϊνε ομως οι courier. Παρήγγειλα ενα Bösendorfer Imperial , εβαλα τα 200Κ€ , και δεν μποροϋσαν οι αλήτες να ανεβάζουν 590 κιλά στον 2ο όροφο...άκου πράγματα....