Πίνακας συμμετοχής

Χωρίς ίχνος επιθετικής διάθεσης, αλλά το βλέπεις πολύ επιδερμικά. Μπορεί να έχεις διαφόρων βαθμών κατάθλιψης, καταθλιπτικών συμπτωμάτων, κλπ. Μπορεί να παίρνεις αγωγή και να είσαι οκ, μπορεί και να μην είσαι. Μπορεί να φαίνεσαι οκ (τις περισσότερες μέρες), μπορεί και να μη φαίνεσαι. Δε μπορούμε να κρίνουμε από ένα βίντεο τι κατάθλιψη έχει και "πόση". Ας μην κρίνουμε, ειδικά για τέτοια πράγματα. Edit: Συγγνώμη για το ύφος, απλά είναι ένα αρκετά ευαίσθητο ζήτημα για μένα.

Την εβδομάδα που μας πέρασε και κατά τη διάρκεια μια φωτογράφησης, σαν ανόητος που είμαι, κόλλησα ένα φωτιστικό 1000 watt στην τηλεόραση που είχα για καθημερινή χρήση (ευτυχώς, αν πάθαινε κάποια άλλη TV μου τίποτα θα αυτοκτονούσα) και υπερθερμάνθηκε (λογικό) και έλιωσαν στο σημείο εκείνο τα πλαστικά της και η οθόνη και άρχισε να βγαίνει και καπνός και .…μόλις που την πρόλαβα μην πιάσει και φωτιά. Φυσικά την πέταξα και την αντικατέστησα ΑΜΕΣΑ, με μια smart LG 24άρων ιντσών (δεν είχε άλλες πλέον "κανονικές" ) ....με 140 € και 12 δόσεις…..... Ασχολήθηκα κάνα μισάωρο μαζί της, και είδα ότι έχει δωρεάν ένα «μπουκέτο» διαδικτυακών καναλιών (μέσω Ethernet ή wi-fi σύνδεσης) το Rakuten TV, με πάνω από 60 κανάλια . Φυσικά έχεις τα γνωστά Ελληνικά, και τη δυνατότητα σύνδεσης usb για να βλέπεις και ταινίες. Και ξαφνικά σκέφτηκα πόσο φθηνή είναι και πόσα πράγματα μπορείς να δεις σε αυτή…........και θυμήθηκα την πρώτη μας έγχρωμη tv , την GRUNDIG SUPER COLOR A6600 SERIE ST3020 (1981),που ο πατέρας μου πλήρωσε τα μαλλιοκέφαλα του να την αποκτήσουμε, και είχαμε δύο κανάλια…..και ούτε καν VCR (πήραμε πολύ αργότερα το 1987). Και θυμήθηκα επίσης με πόση λαχτάρα περίμενα και είδα (την ώρα προβολής , όχι όποτε θέλω On demand) , το "victory” του 1981 του John Huston στην ΕΡΤ1 (θα το ξαναδώ σήμερα που το θυμήθηκα, τιμής ένεκεν, αλλά δεν θα είναι το ίδιο) , μια ταινία που περιμέναμε όλη την εβδομάδα όλοι στο σχολείο να δούμε, και αφού την είδαμε , την άλλη μέρα σε όλα τα διαλείμματα του δημοτικού τη συζητούσαμε με τους συμμαθητές μου (δεν ασχοληθήκαμε με το πολιτικό θέμα, δεν μας ένοιαζε, αλλά φυσικά με την μπάλα.…που έπαιζαν)…...και διαπίστωσα πως μετά από 40 χρόνια θυμάμαι και την tv και την ταινία και τις συζητήσεις με τους συμμαθητές μου και το feeling, και λέω ανάθεμα και αν μετά από μια εβδομάδα θυμάμαι τι είδα στην νεα LG και πως ήταν η ίδια η Tv, πώς μύριζε όταν ζεσταινόταν οι πύκνωνες της και αυτό το καφέ της ξύλο…...(που δεν έχει) . Τα πράγματα άλλαξαν, προς το χειρότερο αν με ρωτάτε, οι «πολυτέλειες» μας έκαναν μαλθακούς και αχόρταγους με μόνιμη ανηδονία, και το συνδέω και με το άλλο θέμα που τρέχει για την ....κατάθλιψη.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Αλλά κρύβει και μια παγίδα. Και εγώ αν ανοίξω τους σκληρούς μου τωρα και γενικά το αρχείο μου , θα βρω πάνω από 5000 τίτλους ταινιών (συλλεγω 40 χρόνια ταινιες). Ούτε εγώ ξέρω πόσες ταινίες σταμάτησα στο πρώτο 5 λεπτο και δεν τις είδα πότέ, επειδή κάτι μου την έσπασε. Μπορεί να είχα δίκιο, μπορεί όμως να έχασα και ταινιάρες (είναι πολύ αδικο να μην αφήνεις να εξελιχθεί μια ταινία.....να δεις που το παέι.....έτσι στο 5 λεπτο). Τότε.....με την Γκρουντινγκ και τους 2 σταθμούς.....ειχες μια ταινία στο καθε πότε, και τη ΡΟΥΦΟΥΣΕΣ.....την εβλεπες όλη.....και στο τελος εκρινες αν σου άρεζε ή οχι...διότι αν την έκλεινες στο πεντάλεπτο η επόμενη επιλογή σου ηταν το ΤΙΠΟΤΑ ?

Η Βάνα Μπάρμπα,διαβάζει noiz!

δεν βλέπω τον πρέποντα σεβασμό προς τον ΟΡ

Τελικα, εισαι ο μονος που δεν καταλαβες το νοημα του θρεντ ?

Α είναι όπως τα παιδιά στη Κρήτη, "έχω δύο παιδιά και δύο κορίτσια" φάση; Γιατί αν είναι έτσι, έχω μια κιθάρα, δύο κλασικές και μια ακουστική.

Ρε παιδιά, με το χέρι στην καρδιά τώρα, δεν είναι καθαρό Joe Pass αυτό? Και ήχος και παίξιμο και τα πάντα όλα. ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟ Joe Pass. Έτσι κι αλλιώς ο Julian είναι τέρατος, τεράστιος τέρατος. Αλλά πώς στο διάολα παίζει τόσο Pass-like? ΤΟΣΟ PASS-like? Ανατριχιαστικά εξωφρενικό!

Περισσότερες από όσες χρειάζομαι, και σαφώς λιγότερες από όσες θέλω.

Βασικά τα πρόσθεσα γιια σαρκασμό γιατι του Ελληνα αν του κόψεις το freddo και το internet τελειωσε. Συμφωνώ όμως και με οτι είπατε και οι δυο fusion και Otto. Το πρόβλημα δεν είναι το αντικείμενο αλλά πως θα το χρησιμοποιήσει ο κάθε υποκείμενος απο εμάς.

Έχει η πίτσα φαν προσφορά σαρβάιβορ σήμερα, "Φαγανοί εναντίον πεινασμένων". Πήρα μια σπέσιαλ με φιλαδέλφεια στο στεφάνι.

πλάκα κανείς; για το fredo ok, αλλά το ίντερνετ δε νομίζω πως συμβάλει στην υγεία μας. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Δε λέω, όλα έχουν γίνει πιο απτά και διαθέσιμα αλλά το κόστος είναι μεγάλο.

Όπως επίσης θεματάρα έχει και το άνοιγμα του live με το παρακάτω αλήτικο

Θε-μα-τά-ρες.... Απο το διπλό CD "Blues for Tony" (2009) με τους Allan Holdsworth (guitar), Alan Pasqua (keys) Jimmy Haslip (bass), Chad Wackerman (drums). Διαμάντι το λαιβακι!

"Όλες οι μεγάλες φυσιογνωμίες είναι μελαγχολικές" Αριστοτέλης. Για μάς η μουσική είναι το αϋλο Ζanax .....

αυτόν εκεί ιδίως, που πάει να μας ξεψαχνίσει

Here you go

Εύχομαι σε όλους υγεία, ευτυχία και μακροημέρευση.

να σου μιλήσω με αριθμούς? επί 35 χρόνια μια είχα (και ήταν τελε) δεν έπαθα τίποτα. Και πιό πριν απ αυτήν πάντα μία είχα. Μια χρειάζομαι. Τα τελευταία 5 χρόνια που έχω πιό πολλές συνήθως δεν ξέρω με ποια να παίξω. Νομίζω ότι αφήνω κάποιες παραπονεμένες. Μη φιλοσοφήσω τώρα και σου πω ότι δεν θα πάρω καμμιά μαζί μου

Τα περισσοτερα κομματια μου ξεκινουν απο το τιποτα. Καθομαι στην καρεκλα και λεω "τωρα θα ξεκινησω να γραφω κατι". Ή καθομαι στον καναπε και γρατζουνοντας μου ερχεται ενα ριφ ή μια ωραια αλληλουχια ακορντων.

Οχι. Αντιμετωπίζω την μουσική σαν εργασία την οποία υποχρεωτικά πρέπει να κάνω. Έχω καθημερινά συγκεκριμένα ωράριο μέσα στο οποίο θα δουλέψω. Κάποιες φορές βγαίνει αποτέλεσμα, κάποιες όχι. Θα δουλέψω όμως ότι κι αν γίνει. Σαν τον ψαρά ένα πράμα... Άλλες φορές βγάζει ψάρια, άλλες όχι, αλλά καθημερινά βγαίνει με τη βάρκα για ψάρεμα γιατί πρέπει να το κάνει. Αυτό το έκανα πάντα, και όταν έκανα "επαγγελματικά" μουσική αλλά και τώρα που το κάνω για προσωπική ευχαρίστηση κυρίως.

Συγχωρείστε μου τις τσαπατσουλιές στο intro, ελπίζω να μην αποσπούν την προσοχή από το ηχητικό αποτέλεσμα. Για κιθάρες χρησιμοποιώ το Neural DSP Nolly, για το μπάσο το Neural DSP Parallax. Στο τέλος του clip έχω τις κιθάρες μόνες τους. Είχα υποσχεθεί demo των plugins, ελπίζω να μπορέσω να ανεβάσω κι άλλα σύντομα. Υπάρχει και ένα μυστικό συστατικό, αν δεν το βρείτε θα το πάρει το ποτάμι άμεσα, δε θέλω να σας παιδεύω. ?

Είναι ένα απο τα ειδησεογραφικά που παρακολουθώ και θεωρω ρίχνει μια ευρύτερη ματιά και στον υπόλοιπο κόσμο πέρα απο την Αμερική κι Ευρώπη. Πάντα όμως ακούω with some salt. Εχουν κι αυτοί τα δικά τους όπως όλοι. Ετσι είναι αλλά όταν έχεις 1,5 ωρίτσα κουρασμένος να δεις κάτι να σε φτιάξει, δεν το αφήνεις στην τύχη.

Προσωπικά δεν συμφωνώ. Είναι όμως θέμα αντιμετώπισης, γιατί καταλαβαίνω πολύ καλά το point σου. Τεράστια κουβέντα είναι πάντως.

τωρα ειναι πολυ ειδικές συνθήκες, ίσως. Γενικα όμως, αν το σκεφτείς, έχουμε μπει σε ενα γκεζί με το ίντερνετ. το βλέπω και στη δουλειά μου. Όλα έχουν επιταχυνθεί που χάνεται το νόημα. για να μη πω για τον εθισμό που μας προκαλεί. μεγάλο το τίμημα, κατά τη γνώμη μου, για την αφθονη πληροφορία.

Για την καραντίνα το λέει βρε συ. Σκέψου να μην είχαμε όλοι μας κάποιον τρόπο επικοινωνίας τώρα.

Παιζουν , με rotation , μια φορα την εβδομάδα η κάθε μια , για συντήρηση από καμία ταινία, αλλά δεν θα τις βάνω να παίξουν και σαρβάιβορ. ?

Ουτε την χρειάζεται ούτε την αντέχει ο ανθρώπινος νους τόση πληροφορία.

H Lola της ηλεχτρικής!?

Γιώργο με ταξίδεψες πάλι. Το ακούω και είναι σαν να διηγείσαι μια ολόκληρη ιστορία! Έκανες το όργανο να μιλάει.

Είπαμε με τα παιδιά από Main Squeeze και τον εξαιρετικό Przemysław Kubera, να γράψουμε τη δική μας εκδοχή στο Midnight Hour του Clarence Gatemouth Brown. enjoy! ?

4 κι εγώ. μακράν ο πιο δημοφιλείς αριθμός απ ό,τι βλέπω. και τώρα μεταξύ μας, ακόμα κι ο steve vai να σαι πάνω από 2-3 κιθάρες δε χρειάζεσαι. όλοι οι υπόλοιποι είμαστε απλά θύματα του καταναλωτισμού :)

Εεεεελα μωρέ τώρα. Αφορμή για μπλα μπλα. Τι καλύτερο. Σαμπως θα βρεθεί κανένας με περισσότερες από δαυτον...; Βέβαια τον @fusiongtrνα φοβάστε γιατί για να λέει προνομιούχος......

Εγώ μπαίνω στο κουρσάρο και αυτομάτως παίζω παππάδες. Πολλές φορές οταν περπατάω εχω ιδεες στο μυαλό μου, ακουω διάφορα, αλλά μετα τα έχω όλα ξεχάσει. Βίντεο με live, συναυλίες, γενικά ότι μουσικό που φαίνεται ως άπιαστο, ειδικά τώρα με την κλεισούρα, αν αγοράσω νέο οργανο είναι μια ανανέωση (τελευταία αγορά πληκτρου εγινε το 2012) δυσκολίες στη μουσική που δεν ηξερα ή εχω αμελήσει, μπορεί πχ να μελετας κατι συγκεκριμένο και δυσκολο συνέχεια και ξαφνικά βλέπεις ότι εεεπ το αριστερό σου ζορίζεται λίγο στα 16α. Το Reason παραγγελιές του noiz Θέλω ενα Yamaha YC88, αλλα που money Την κατάρα μου να χεις Nord, Roland και KORG Tutorials και αλλα διαφορα Η ησυχία γενικά.

Και εκεί που νιώθεις τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου και πας να πρωτοστατήσεις με περηφάνια, ακούγεται μια φωνή απ'το πηγάδι και σκέφτεσαι "ευτυχώς δεν απάντησα. Πάλι ρεζίλι θα γινόμουν, ο μ@λ@κ@ς..." .

Ευχαριστώ, καλύφθηκα πλήρως :) Σούπερ!

Όχι μόνο για σένα.

σε σχωρνάμε, αλλά λείπει. Αν δεν σου λείπει εσένα...οκ μπαι μη

λείπει πολύς όγκος. Αλλά όταν το κομμάτι είναι τέτοιο...δεν δίνεις σημασία

Αυτή η τεχνική που χρησιμοποιεί ο μικρός είναι πολύ λάθος. Δε μπορείς να βγάλεις ολόκληρο live έτσι. Υπάρχουν τεχνικές screaming που είναι 100% ελεγχόμενες, και δε χρησιμοποιείς τόσο το λαιμό, αλλά το uvula/σταφυλή. Δεν είναι καθόλου εύκολο για να το πετύχεις, και ακόμα και επαγγελματίες στη metal έχουν πάει σε vocal coaches για να μη καταστρέφουν τη φωνή τους στα τουρς.

Έχεις δει εσύ κανένα από τους τεράστιους να μην έχουν τέτοιου είδους θέματα? Λίγοι την βγάζουν καθαρή, ειδικά από τους παλιούς. Εδώ μέχρι κι εγώ έχω τέτοια θέματα, φαντάσου αυτοί. Να 'ναι καλά ο άνθρωπος να παίζει, να τον ακούμε εμείς οι κοινοί θνητοί.

Συχνά αντιμετωπίζω θέματα "έμπνευσης" και καταλήγω να παρασκέφτομαι πράγματα. Πχ έχω δυσκολία στο να ξεκινήσω κάτι από το μηδέν, πρέπει συνήθως κάτι να ακούσω και να σκεφτώ πώς θα έκανα κάτι παρόμοιο με τη δική μου αισθητική. Βέβαια έτσι χάνεται η "αυθεντικότητα" της δημιουργίας, αλλά από την άλλη δεν υπάρχει και παρθενογένεση. Είναι περίεργο θέμα αυτό γενικά. Από τη μία θέλω να δημιουργώ γιατί κάνει καλό στην ψυχή μου, από την άλλη δεν είμαι ιδιαίτερα δημιουργικό άτομο, με την έννοια ότι λειτουργώ πολλές φορές τετράγωνα και μέσα σε πλαίσια. Ελπίζω μια μέρα να λυθούν τα δεσμά αυτά, της υπερβολικής σκέψης, των υπερβολικών απαιτήσεων και της υπερβολικής οργάνωσης. Ίσως τότε δημιουργήσω. Ως τότε, προσπάθεια και όπου βγάλει.

Πάρα πολύ ωραίο θέμα. Έμπνευση .... - Άκουσμα μουσικής εν γένει. Πολύ όμως, και όχι επίτηδες (για την έμπνευση). - Βίντεο. Ο συνδυασμός της όρασης με την ακοή, κάποιες φορές με εμπνέει. Όχι για να παίξω/γράψω κάτι σαν αυτό που βλέπω απαραίτητα. Η αίσθηση του τι παράγεται όταν κάποιος χτυπάει την χορδή κάποιες φορές με εξιτάρει. Φαντάζομαι τον εαυτό μου στην θέση του. Πολλές φορές, βλέπω βίντεο από gear για έμπνευση. Δεν με νοιάζει τι παίζουν. Με νοιάζει το πώς φαντάζομαι ότι θα μπορούσα εγώ να εκμεταλλευτώ τους νέους ήχους. Κάποιες φορές βάζω ένα guitar software σαν το amplitube και απλά παίζω πάνω από τα preset. Άλλοι ήχοι, άλλοι κόσμοι, τι μπορώ να κάνω μαζί τους? ΦΑΝΤΑΣΙΑ και ότι την διεγείρει. - Συναισθήματα. Όταν είναι έντονα, κάποιες φορές έχουν και ήχους μέσα τους. Όταν αισθάνομαι συναισθηματικά φορτισμένος, μπορεί απλά να πιάσω την κιθάρα και να βάλω τυχαία τα δάχτυλά μου πάνω της. Ως δια μεγείας, αυτό που θα ακούσω, έχει μεγαλύτερη σημασία εκείνη την στιγμή, κάτι περίεργο γίνεται και όλα δένουν σχεδόν μαγικά. - Νέοι ήχοι, που με πάνε σε άλλο παίξιμο (ενισχυτές, εφφέ, κλπ). - Καινούριες κιθάρες που επίσης με πάνε σε άλλο παίξιμο. - Νέα ακούσματα, πολύ σημαντικό. - Καμιά φορά είναι σαν τις γάτες που έχουν οίστρο. Τα πάντα είναι μουσική και κατά συνέπεια έμπνευση. Ήμουν στο λεωφορείο, και έκανε ένα παράξενο τακ τακ από τις ρόδες. Εγώ το μετρούσα, και φανταζόμουν μουσικό "ντύσιμο". - Τύχη. Άκουγα πολύ μουσική αλλά όταν κάποια στιγμή άκουσα κάτι που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν ήταν ιδιαίτερο, άρχισα να "δουλεύω" εσωτερικά. Συνήθως συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένεις, στις πιο "ακατάλληλες" στιγμές. Όμως .... .... ή και χρόνια θα πω εγώ. Και μετά παλεύεις να παρακολουθήσεις απλά την σκιά του πώς ήσουν και δεν την φτάνεις πια. Και στην αρχή είναι πιο εύκολο, παίζεις ένα μήνα και είσαι μέσα. Όταν όμως αυτό επαναλαμβάνεται, τότε δεν φτάνουν 5 - 6 μέρες να επανέρθεις. Και συμβιβάζεσαι με project. Να μελετήσω δηλαδή λίγο, ότι στυλ νομίζω ότι θα χρειαστεί παίξω στο κομμάτι. Αλλά δεν μου φτάνει. Έχω στο μυαλό μου κομμάτια και δεν κάθομαι να τα γράψω. Γιατί δεν ξέρω πώς πρέπει να είναι τα τύμπανα, το μπάσο, κλπ. Αν τα ψάξω αυτά, θα χάσω το κύριο θέμα. Και δεν με ακολουθεί και το μυαλό μου πια, θέλει να είμαι συνέχεια από πάνω, και δεν είμαι. Ούτε φυσικά και η τεχνική, αλλά αυτή, πάει στο διάολα έρχεται (λέμε τώρα) σε ένα βαθμό. Και δεν ακούω και μουσική πια. Πώς να έρθει η έμπνευση? Και άντε και ήρθε, τι να την κάνω?

Πλέον μόνο οι στίχοι... Λέω πλέον γιατί εδώ και κάποια κάμποσα χρόνια την κιθάρα την βλέπω μόνο σαν "μέσο-εργαλείο" για να γράφω μουσική. Καλή, κακή, μέτρια... δεν έχει σημασία, απλώς είναι το χόμπι μου και η διέξοδός μου. Δεν μιλάω μόνο για "αριστουργηματικούς" στίχους... ότι με αγγίξει-εμπνεύσει μου κάνει! Υπήρχαν στιγμές που μετά από διάβασμα κάποιων στίχων έγραψα instrumental κομμάτι, όσο χαζό κι αν ακούγετε αυτό...!

Γρατζουνάω από λίγο κάθε μέρα, εκτός αν δεν βρω χρόνο. Δεν παίζω κάτι συγκεκριμένο συνήθως, ούτε συνθέτω...απλά ''πασπατεύω'' το διαθέσιμο gear μου. Περαιτέρω ''έμπνευση'' για να γρατζουνίσω περισσότερο μια νέα προσθήκη στο gear, αν και ακούγεται κάπως καταναλωτικό αυτό, αλλά νομίζω όλοι το παθαίνουμε λίγο-πολύ όταν αποκτούμε κάτι καινούργιο. Νομίζω ότι αυτό που με γεμίζει περισσότερο είναι όταν πιάνω την κιθάρα για να βγάλω ένα ''νέο'' κομμάτι (ή να βελτιωθώ σε κάποιο κομμάτι που ήδη παίζουμε με την μπάντα πχ).

Απ' οταν πρωτοπιασα ηκεκτρικη, παιζω αδιακοπα. Δεν χρειαζομαι καμια εμπνευση για να την πιασω και να την γρατζουνισω, μεχρι και σημερα. Εκει που χρειαζομαι εμπνευση, καποιες φορες, ειναι στην παραγωγη μουσικης. Μπορει να μην εχω ανοιξει το pc για 2-3 βδομαδες και να βαριεμαι αφορητα να βαζω το μυαλο να δουλεψει για να φτιαξω κομματι. Μου εχει συμβει να βαζω λιγο μουσικουλα στο αμαξι (πλεον ακουω σπανια μουσικη), και αμεσως να ξεκινω να φανταζομαι αντιστοιχες ενορχηστρωσεις. Μεχρι να φτασω στο σπιτι εχω το γενικο πλανο ετοιμο. Αυτο μου εχει συμβει καμποσες φορες και τις περισσοτερες προχωρω και στην παραγωγη.

Να σε βοηθήσω, επειδή δεν ενεργοποιείται με κάποιο κλειδί και έχει μια διαδικασία. -Κατεβάζεις την εφαρμογή του iLok και κάνεις λογαριασμό. -Στο site της εταιρείας που δίνει το vst δωρεάν, εγώ κάποια στιγμή έβαλα μετά το nickname μου που είχα στο iLok. (κάπου μου το ζήτησε μέσα στο account που είχα φτιάξει στο site της state digital. -Αφού έχουν γίνει αυτά, πάς στο iLok και επιλέγεις στο ''File'' το ''Open Cloud Session'' που λέει και μετά το βρίσκει αυτόματα και το ενεργοποιεί στον υπολογιστή που το έχεις εγκαταστήσει. Εδώ και οδηγός: https://slatedigital.zendesk.com/hc/en-us/articles/360009910054-Activate-and-Use-my-Plugins-with-iLok-Cloud Ελπίζω να βοήθησα. Αν έχω παραλείψει κάτι μου λες να το ψάξω. ΥΓ: Γενικά το iLok είναι λίγο μπέρδεμα και πολλοί δεν το θέλουν, αλλά το χρησιμοποιούν αρκετές εταιρείες για τα plugin τους. Πάντως, ακολουθόντας τις οδηγίες σε όσα μου χρειάστηκε να τα ενεργοποιήσω μέσω iLok δε δυσκολεύτηκα. Τα λένε αναλυτικά τα βήματα.