Πίνακας συμμετοχής

Τιρινίνι εννοείς ....

Αν και οι περισσότεροι ειστε παραδοσιακοί με tele, strat κλπ θα τολμήσω να κανω τη διαφορά με μια Ibanez prestige 2570 vsl του 2004 η οποία με συντροφεύει από τότε έχοντας κάνει πολλά λάηβ και ηχογραφήσεις. Γύρω στο 2005 εγκατέστησα το fernandes sustainer και το tremol-no (απο το οποίο έχω παράπονα βέβαια κάποια στιγμή θα αντικατασταθεί με ξύλινο τάκο). Με τον καιρό έφυγαν όλοι οι μαγνήτες και βρεθηκα με έναν high output στην μεσαια θέση, δεν θυμαμαι καν ποιος ειναι, και ένα 59 custom hybrid στη γεφυρα https://www.seymourduncan.com/single-product/59-custom-hybrid Μετα απο τόσα χρονια έχω να πω ότι έχω συγκλονιστεί ότι ο πενταθέσιος διακόπτης και το volume pot δεν έχουν χαλασει (!!) ούτε παρουσιαζουν ενοχλητικά χρατσα - χρούτσα. Επίσης η κιθάρα αποκτήσει ένα relic που μου αρέσει. Τέλος είναι τόσο μοναδική στις μόντες που αν ποτε την δειτε εκεί έξω χωρίς εμένα τότε πιθανότατα μου την έχουν κλέψει! ?

Εδώ λοιπόν σε αυτό το κανάλι κάνουμε Metal Διασκευές σε ελληνικά λαικο-ποπ κομμάτια! Ελπίζω να το βρείτε ενδιαφέρον και περιμένω γνώμες!

απλά μην υπολογίζεις τον Φάσιον

You are giving VANGELIS a hard time

Αν είχα μία κιθάρα θα ήταν αυτή ? καμμία άλλη, ή ίσως η επόμενη 335 style κατασκευή μου

Δεν μου κάνει καμία αίσθηση. Το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης μουσικής στηρίζεται στην πρόκληση. Από το rock n roll και το punk έως το black metal και το grindcore η αισθητική της σύγχρονης μουσικής είναι παρόμοια: πρόκληση της κοινωνικής ηθικής, αντικειμενοποίηση του ανθρώπινου σώματος, εξάρσεις βίας και παραβατική συμπεριφορά. Μέχρι ενός σημείου είναι θεμιτό, δλδ καλώς η κακώς πουλάει το αίμα. Το ζήτημα είναι κατά πόσο ένας έφηβος μπορεί να τραβά τις κόκκινες γραμμές του στο βαθμό που θα αντιγράψει το ίνδαλμα του. Δλδ και εμείς αγαπάμε King Diamond, δεν κάναμε καμία θυσία στο σατανά όμως. Τώρα στην περίπτωση του τράπ αυτό συνδέεται και με χάλια μουσική (στα αυτιά μου) αλλά υπάρχει μια λογική: οι τράπερς είναι οι παλιοί ρόκσταρ, δλδ αρκετοί χτίζουν μύθο γύρω από το πρόσωπο τους (ακόμα και μούφα να είναι) με τα ναρκωτικά και τις γκόμενες την στιγμή οι οι ροκ-μεταλλάδες ανεβάζουν φωτογραφίες με την οικογένεια τα Χριστούγεννα.

Με αφορμή άλλου θέματος θυμήθηκα μια παλιά κόντρα , σχετικά ποιος έγραψε τι και τελικά τι έγινε από κάτι. Το τραγούδι της επιτυχίας είναι το Final Countdown. Η μήτρα του είναι το Love Is Meant To Last Forever. Το πρώτο λένε τους το "φόρεσε" ο παραγωγός. Το δεύτερο υπήρχε καιρό, αλλά το είχαν δευτεράτζα, μέχρι που κάτι πλήκτρα πέσανε καταλάθος. Τέλος πάντων κάπου υπάρχει και η ιστορία πως και γιατί. Να είναι καλά το internet. Παραθέτω και τα βίδεα. Εσείς ξέρετε άλλες τέτοιες περιπτώσεις ;

Η παράδοση και οι πανάρχαιοι θρύλοι ? θέλουν το τραγούδι να είναι "τιρινίνι". Το γνωστό ανέκδοτο μιλάει για... "μήν ανησυχείς coach, μού μυρίζει τιρινίνη". Και η "αράχνη" τό επιβεβαιώνει! (τεράστιος που τό έβαλε και σε μπλούζα! ??):

Αυτή δεξιά...

Τι είναι αυτό?

δε μαλώνουμε. Γνώμες λέμε και ξέρεις τι λένε για τις γνώμες.... ?

Καλησπερα σε ολους! Μολις εκανα rec ενα funky/fusion καπως σολακι. Ελπιζω να σας αρεσει! Καλη ακροαση!

Ε, εντάξει, την έχεις την trap από παλιά.

ερώτηση παγίδα για να ξετρυπώσει τους πραγματικούς τραπερς

Γιατί το λες αυτό? Σε 10 χρόνια που ίσως τις αλλάξω, να του τις δώσω του παιδιού, δεν έχω θέμα.

έλα ντε, είναι να απορείς...

Καλησπέρα, δεν νομίζω ότι είναι η καλύτερη λύση. Εάν βρίσκεσαι Αθήνα υπάρχει πάντως στις αγγελίες ενισχυτής μπάσου με λιγότερα χρήματα μεταχειρισμένος.

Τώρα που το άκουσα έχεις δίκιο. Έχει πολλά κοινά και στην ενορχήστρωση και στο στίχο. Και βέβαια μια διαφορά. Ο Πασχάλης τραγουδάει ενώ ο Maine ξύνει τη μύτη του.

και αριστερά διακρίνεται το μαλλί της γριάς

Θα το σκεφτώ. Δεν έχω το χρόνο να δουλέψω ήρεμα.

Εγω τυρι ρι ρου το ήξερα αλλα οπως ειπαμε δε θα μαλωσουμε

δεν είναι δημοφιλής αλλά για μένα είναι ο #1 singer songwriter από το 1972 που τον ακούω

δεν πάει στα δικαιώματα η γνώμη. Λέμε αν το τιριρι είναι εισαγωγή ή θέμα. Εκεί είναι το...θέμα...?

Η εισαγωγή ενός τραγουδιού είναι απο μόνη της μουσικό μέρος ασχέτως της διάρκειας. Πιστεύω αδιαμφισβήτητο. Η συγκεκριμένη τιρινινι εισαγωγή όμως είναι ένα μουσικό θέμα, μεγάλης βαρύτητας μάλιστα μιας και δεν είναι πχ ένα απλό επαναλαμβανόμενο ρυθμικό σχήμα μικρής διάρκειας παρά μια πολύ συγκεκριμένη μελωδία με αρχή-μέση-τέλος (κοινώς ανάπτυξη). Νομίζω ότι και οι δύο, combined, έχετε δίκιο σε όσα λέτε οπότε....ειρήνη υμιν

Λίγο τα μπερδεύουμε. Το εν λογω δεν ειναι ριφφ. Ειναι μουσικο θεμα ή μουσικο μερος. Ειναι ισαξιο του vocal. Και κτγμ ανωτερο.

No VOCAL melody=No Song.

Βλέπω το αναστημένο νήμα και λέω ας γράψω μια λίστα κι εγώ...μετά σκέφτομαι, λες να έχω απαντήσει ήδη παλαιότερα; Ας κρατήσω τα καινούργια και πριν τα ποστάρω να κάνω έναν έλεγχο. Κάνω έλεγχο, είχα απαντήσει παλιά. Τσεκάρω λίστα του τότε με την τωρινή. Τα ίδια. ?

To manual το λέει ξακάθαρα ΜΗΝ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΚΑΜΠΙΝΑ Το σήμα έρχεται απο τον προενισχυτή αλλά συνεχίζει να πηγαίνει στις τελικές λάμπες οπότε δεν μπορείς να το δουλέψεις χωρίς καμπίνα και ειναι και 100w, δεν ειναι 5w για να συνδέσεις το μικρό μεγάφωνο? βρές καμπίνα O Koch Studiotone 20w για να παίξει silent σε τέτοιες περιπτώσεις έχει επιλογή με διακόπτη που δίνει το σήμα σε αντίσταση 8Ω / 25w

Και ξαναλέω ... εδώ ... εκεί .... που είναι ο ...

Εμένα μου άρεσαν. Ακόμα τους ακούω. Όλα μου αρέσουν. Και PUNK. Όλα κάτι έχουν να μου πουν μουσικά. Άσε τους στίχοι. ?

η μάσκα του ΟΑΕΔ στο mourmourista με άφησε τόπο, είναι χειρότερη από το φιατ που νοίκιασες

Τι είναι το Skunk ρε παιδιά...; https://www.usay.gr/3-top-dexia/sok-synelifthi-14chronos-me-narkotika/

μετά απο αρκετό καιρό και με τις συζητήσεις ακόμα φρέσκιες για τον κρυπτονίτη-Καορίτη που πρέπει να περιέχει μια 335 για να παίζει καλά είπα να συνεχίσω το κιθαρόνι μπας και το ακούσουμε σύντομα? σειρά λοιπον με τα σκαψίματα για το μπράτσο και τους μαγνήτες Το στιβαρό makita επι το έργω, με το σκάψιμο φάνηκε και η ραχοκοκαλιά κάτω απο τα καπάκια, τα ελάτινα bracing εντζόι

Και ο σοσιαλισμός μου αρέσει. Και ως ερασιτέχνης συνθέτης μου αρέσουν δεν μου αρέσουν μελετάω όλα τα είδη και παίζω σε όλα τα είδη. Αν με διώξουν από το ΔΗΜΟΣΙΟ και πεινάσω και πιάσω την τέχνη και βρω καμιά γνωριμία και μου δώσει κάνα φράγκο για να του φτιάξω μουσική θέλω να είμαι έτοιμος για τη μουσική που θέλει να του γράψω. Δεν βλέπεις τι γίνεται έξω?? Πέραν της πλάκας εγώ μελετάω όλα τα είδη από μικρός. Και έχω πάρει από αυτό πιστεύω. Δεν είμαι και ΑΣΧΕΤΟΣ χαχαχαχαχαχαχαχαχχα Και με χαρακτηρίζει επίσης το γεγονός ότι ακούω πάλι από μικρός όλα τα είδη μουσικής ανάλογα με τη διάθεση, τη φάση της ζωής μου όπως και βλέπω πολλά είδη ταινιών και τσόντες και δράματα. Δεν περιορίζομαι εγώ πουθενά . Ούτε απορρίπτω κάτι εκτός και αν έχει σχέση με το μη σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. ήθελα να τα δοκιμάσω όλα. Έχω κυκλοφορήσει κάνοντας σούζες και έχοντας σουγιά η πεταλούδα στην τσέπη. Έχω βρεθεί και σε meetings, έχω ζήσει και ως γιάπης, έχω σώσει, προφυλάξει, περιθάλψει ανθρώπινες ζωές μιας και είναι το κύριο επάγγελμα μου και γενικά κάνω τα πάντα, και καλούπωμα σε οικοδομή έχω κάνει και λάδια στο αμάξι αλλάζω και τα κάνω όλα. Ναι, έχω πάει και με άντρα, δεν έχω ταμπού. Ότι γουστάρω κάνω. γι αυτό είμαι μια περίπτωση που του αρέσουν όλα τα είδη μουσικής,. Δεν ζήτησα από κανέναν να κάνει το ίδιο. Ούτε κατηγορώ όσους ακούνε ένα είδος μουσικής κολλημένα και δουλεύουν όλους τους άλλους. Εξ άλλου μου αρέσει ο σοσιαλισμός κυρίως αλλά μελετάω και ακούω απόψεις και για άλλα οικονομικά συστήματα και ότι μου αρέσει το κρατάω. Και στην μάχη όταν παλεύεις πρέπει να έχεις μελετήσει τον εχθρό και να τον σέβεσαι. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Κάπως έτσι. Βρέθηκε ένας αλλά από την άλλη ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο cos_dr θα φτιάξω ένα trap instrumental με στοιχεία EDM και τραβάω και ένα σόλο ηλεχτρικη στη μέση. χαχαχαχαχαχαχαχα

μερικές ακόμα σκέψεις σκόρπιες. Οι maiden και οι μετάλλικα άντεξαν 20-30 χρόνια. Ο "τραπίστ" (καλό; σαν τις μπύρες τις μοναστηριακές) πόσο θα αντέξει; Ακόμα και συναυλίες να δίνει για 10 χρόνια, θα πηγαίνει κανείς; 'Ενα άλλο είναι η αστειότητα του να μεταφέρεις την γκάνγκστα αμερικάνικη υποκουλτούρα των projects στα Λιόσια. Που πας ρε καραμήτρο; Γελοιότητες. Και στη τελική, φυσικά και είναι μουσική το τραπ. Και ένα ξύλο να βαράς και να βγάζεις κραυγές μουσική είναι. Το θέμα είναι αν είναι κάτι άξιο λόγου. Επίσης δε σας προβληματίζει το γεγονός ότι σε ένα μουσικό φόρουμ όπως το νόιζ μόνο ένας βρέθηκε που κάπως να του αρέσει η τραπ (o cos dr χαχαχαχαχαχαχα);

η δικιά μου προσωπικά, όχι ? δεν ξέρω.. ίσως είναι τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα που είχαμε τις τελευταίες δεκαετίες με την κρίση, και τώρα ο νέος ονειρεύεται το εύκολο χρήμα ξερω 'γω. Όχι ότι τις προηγούμενες δεκαετίες όλα ήταν οικονομικά ρόδινα, αλλά στα 90's πχ που είχαμε τους Nirvana από την μια και την ''επανάσταση των παιδιών απέναντι στους γονείς γιατί έτσι'' και από την άλλη τις καλλίγραμμες τραγουδίστριες και το γενικά ''σέξυ'' θέαμα που βλέπαμε στο MTV, δεν μπορείς να πεις ότι η μουσική τότε είχε ως επίκεντρο τον εύκολο πλουτισμό... κάτι ''get rich or die tryin''' του 50cent ήρθαν αρκετά αργότερα. κομματάρες, αλλά όπως ανέφερα παραπάνω με παράδειγμα την μάνα μου, έχω τις αμφιβολίες μου ότι όλα τα όντα του πλανήτη ταυτίζονται με αυτό ? Υποθετική ήταν η συζήτηση, αλλά ναι, σίγουρα του αρέσουν οι Beatles, αν και ποτέ δεν τον έχω ακούσει να μιλάει πολύ γι'αυτούς (και για classic rock γενικότερα), ίσως μόνο μια φορά που είχε μια κασσετίνα-συλλογή με albums των Beatles και του την έκλεψαν. Εννοείται ότι και εμένα μου αρέσουν. (πιο πολύ από τους Slayer :P .. αυτούς θα τους βάλω σπάνια, αν θέλω να θυμηθώ τα νιάτα, και πάντα ως background μουσική -όταν ασχολούμαι με κάτι άλλο δηλαδή- όχι όταν ακούω μουσική ''κανονικά''

Αποσπασματικά τα διάβασα....και διαγώνια. Για εμένα δεν είναι θέμα μελωδίας. Υπάρχουν μουσικές....ατονικές....η free jazz.....που όχι δεν έχουν μελωδία, αλλά αγγίζουν και τον θόρυβο, αλλά τις θεωρώ εξαιρετικές. Νομίζω το πρόβλημα με την τραπ δεν είναι η μουσική είναι κυρίως οι ηλίθιοι στίχοι (η θεματολογία) και οι ηλίθιες φάτσες τους. ?

ΠαναΓιαμ....

Μια απάντηση από Μυθριδάτη για το πως βγαινουν ευκολα.......... αυτου του ειδους τα ασματα. Γελασα πολύ

Όθωνα, χαίρε το made in greece τραγούδι πηγαίνει μια χαρά. Ποτέ δεν είχαμε τόσους νέους ταλαντούχους μουσικούς, σε κάθε είδος. Από το λαϊκό μέχρι την electronica και από τη ροκ μέχρι τη jazz, υπάρχουν μουσικάρες που κινούνται όμως κάτω από το ραντάρ. Ιδιαίτερα ευχάριστο είναι ότι τα τελευταία χρόνια πολλοί νέοι μουσικοί ασχολούνται ενεργά με την ethnic επίσης. Το δυσάρεστο είναι ότι όλη αυτή η πλειάδα μουσικών και δημιουργών, κινούνται εκτός των mainstream κουλτούρας και media, όπως και κάθε τι ουσιαστικό που συμβαίνει αυτη τη στιγμή στην Ελλάδα. Κι αν πρόκειται να αναζητήσουμε ανάμεσα στους πιο προβεβλημένους από τους -εκτός mainstream- καλλιτέχνες κάποιες αντιστοιχίες, προσωπικά, πιστεύω ότι και νέος <χατζιδάκις υπάρχει αυτη τη στιγμή εκεί έξω, και νέα λένα πλάτωνος και στιχουργοί που θα τους συζητάμε στο μέλλον (και ήδη) και νέοι Σαββόπουλοι κλπ κλπ, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, βάζω τον χαρακτηρισμό "νέος τάδε" χωρίς να θέλω να κάνω συγκρίσεις ή να μειώσω τη δουλειά των συγχρόνων μας. Περισότερα δεν μπορώ να γράψω γιατί θα αρχίσουν τα "ναι μεν αλλα" και τα "σιγα μην είναι ο Φοίβος ο νέος Λοϊζος" και η "Μελεντίνη η νέα Πλάτωνος", η "Κυρμιζή η ελληνίδα Τζόνι Μϊτσελ" (τυχαία ονόματα) κλπ. Έτυχε τις προάλλες και είδα ΑΝΤ1 το πρωί πρωί, την εκπομπή του Γ. Παπαδάκη, και φρίκαρα από το το ότι σε κάθε διαφημιστικό break ακούγονταν κάθε φορά δυο συγκεκριμένα σκυλοάσματα με παρόμοιο τίτλο - ένα της Θεοδωρίδου και ένας ενός άντρα που δεν θυμάμαι το όνομά του, αλλά και των δυο το νόημα ήταν "εμενα να ακούς σε δύσκολους καιρούς " κι έτσι... Μιλάμε για πλύση εγκεφάλου κανονικότατη.

Προσωπικά δεν με αφορά καθόλου το είδος και δεν το ψάχνω παραπέρα. Το τι είναι μουσική όμως πιστεύω δεν μπορεί να απαντηθεί. Αν πούμε ότι η τραπ δεν είναι μουσική, τότε το πρώτο σολο άλμπουμ του frusciante με τα ουρλιαχτά, τις στριγκλιές και τις ξεκούρδιστες κιθάρες είναι μουσική; disclaimer: αναφέρω τον frusci μόνο και μόνο επειδή τον υπεραγαπώ, είμαι θετικά προκατειλημμένος και έχω εντρυφήσει στην ακρόαση του ώστε να μπορώ να σχηματίσω σφαιρική άποψη Που θέλω να καταλήξω; ότι τελικά για μένα μουσική είναι οτιδήποτε σημαίνει για τον καθένα η έννοια μουσική και ας μην με αφορά. Live and let live

συμφωνώ με @panoriosερχόμενος μια 10ετια μετά. Διαφωνώ με το πόση διαφορά έχει η ραπ από την τραπ, νομίζω δεν είναι πολύ μικρή, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή η προσωπική μου οπτική θέλει να τα βλέπει έτσι. Σχετίζεται με το τι μας επηρέασε στα 20s μας σίγουρα, αλλα σε αυτό το θέμα, θα διάλεγα την πολιτική επίδραση που είχε το ραπ στην αρχή του (όπως τη γνωρίζω από ντοκιμαντέρ, γιατί κι εγώ δεν την πρόλαβα από κοντά) έναντι στην αιτία που δημιουργησε και την επίδραση που έχει το τραπ (που ούτε ξέρω ποιά είναι ούτε μπορώ να την παρακολουθήσω). Στο docuseries hip hop evolution και σε άλλες πηγές έχω διακρίνει ότι μερικές αλλαγές έγιναν γιατί απλά οι νέοι βαρέθηκαν την αυθεντία των παλιών. Σκέτο βαρέθηκαν, τίποτα άλλο, και εμένα μου κάνει για εξήγηση. Στο προσωπικό μου σαβουάρ βιβρ, το 2017 που το ok computer έγινε 20 ετών, μου αφαίρεσα το δικαιωμα να απευθυνθώ σε νεότερο ατομο υποδεικνύοντας του τι είναι καλό να ακούσει, γιατί θυμάμαι ότι όταν εγώ άκουγα τον ίδιο δίσκο ενώ ήταν φρεσκος, βαριόμουν αφόρητα τους 30+ που μου έλεγαν να μην ακούω μαλακίες. Αργοτερα που πήρε τα ηνία η γενιά μου, έκανε ακριβώς το ίδιο και επιμένει ότι είναι ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών. Καλησπέρα, δηλαδή. Στο ερώτημα αν βγαίνει κάτι καλό σήμερα, θα απαντήσω σε συμφωνία με άλλους, ότι ναι, και τους ακούνε οι φίλοι τους και λίγοι παραπερα, με μικρή πιθανότητα να τους δούμε να εκτίθενται σε μεγάλο κοινό, γιατί "η αγορά κανονισε" άλλο πράμα να εννοώ εγώ μουσική, άλλο εσύ, και άλλο η τηλεόραση. (τα εισαγωγικά γιατί δεν είναι η αγορά ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο η αγορά. είναι οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις μαζί με τις οικονομικες, κλπ).

Για να παραφράσω τον Μίλτον...που είχε πει οτι "Όταν κάτι το έχουν όλοι τελικά κανεις δεν έχει τίποτα ".... "Όταν και η κουτσή Μαρία μπορεί να ανεβάσει κομμάτι στο γιουτιουμπ και η κουφη Φρόσω μπορεί να το ακούσει ΔΩΡΕΑΝ θα ακούμε όλοι ΤΡΑΠ κοιταζοντας τον πωπο της καρντασσιαν" :)

Φυσικα και εβγαλε.Τους ΡΕΜΠΕΤΕΣ!!!

Έχουν περάσει μερικές κιθάρες απ'τα χέρια μου την περασμένη δεκαετία, είχα φτάσει να έχω 3-4 κάποια στιγμή. Εν τέλει έμεινα με μία (προσωρινά ελπίζω), αλλά αυτή είναι η κιθάρα μου, χωρίς να εξηγείται το γιατί. Είναι η πρώτη μου Τέλε, ενώ πέρασα πολλά χρόνια ως Στρατοκαστεράκιας. Κάτι έγινε όμως με αυτή την κιθάρα και με το που την έπιασα κουμπώσαμε. Έχει vintage specs/parts εκτός από 2 πράγματα, το 9.5 radius και τον Dimarzio Chopper T στη γέφυρα (μαγνήτης συνδεδεμένος με τον Richie Kotzen). Δυστυχώς την κιθάρα αυτή την πήρα σε περίοδο που πλέον δεν έπαιζα live και όσο περνάει ο καιρός το βλέπω όλο και πιο απίθανο να συμβεί. Ούτως ή άλλως νιώθω πιο άνετα πίσω από το home studio, παρά μπροστά στη σκηνή. Ορίστε και μία γιορτινή φωτό. Tokai TTE-50, εξ Ιαπωνίας.

Αυτή είναι η δικιά μου. Μια Gibson R7 aged απο Tom Murphy από το 2006. Την πήρα μεταχειρισμένη στην όταν έμενα Ολλανδία. Αν και Tom Murphy aged, είχε πάνω της κάποιες μετατροπές και δεν ήταν αυτό που λέμε stock. Πάντως αν και «πειραγμένη» οι αλλαγές μου άρεσαν (όχι όλες….έκανα και εγω μερικές). Είχε πάνω: Aλλαγμένα period correct (57’) inlays από Dave Johnson Κάτι period correct πλαστικά Voodoo PAFs 58 Είχα ένα θεματάκι με τον ήχο όμως στο neck μαγνήτη και έβαλα έναν Kloppmann 58. Αφού εμπλεξα με αλλαγές, άλλαξα και τα pots με RS, και έβαλα και κάτι original vintage Sprague, PIO bumblebee caps που είχα στοκ απο ένα άλλο project. Βάρος λίγο πάνω από τα 4 κιλά, στα 4.040 Το αποτέλεσμα μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι η βασική μου κιθάρα από το 2011 που την έχω, και αν και έχουν περάσει διάφορες από τα χέρια μου, είναι αξεπέραστη. Δεν νομίζω να τη δώσω ποτέ.

Παντως στο στιχουργικο που υποτιθεται ειναι και το δυνατο τους σημειο κανουν κι αυτοι το rip off τους αμα λαχει...

Πάντως άκουσα ένα καλό.