Πίνακας συμμετοχής

Από το προσωπικό μου αρχείο για τους φίλους των Socrates και του Γιάννη Σπάθα, ένα λάιβ από 3/12/2005 "Στον Αέρα" Ζωντανή εμφάνιση των Socrates στο "Στον Αέρα" στις 3/12/2005 Guitar : Yannis Spathas Bass and Vocals : Antonis Tourkogiorgis Drums : Makis Gioulis Keybords : Asterios Papastamatakis Back Vocals : Markella Panagiotou 1. Born Again (from album "Breaking Through" 1981) 0:00:44 2. Stray Dogs (from album "Plaza" 1983) 0:04:05 3. No Prisoners 0:09:09 4. Queen of the Universe (from album "Phos" 1976) 0:13:40 5. Killer (from album "Phos" 1976) 0:17:23 6. Mr W.C. (from album "Waiting For Something" 1980) 0:21:18 7. Lady (from album "Waiting For Something" 1980) 0:24:44 8. Most People I Know (from album "Waiting For Something" 1980) 0:28:11 9. Time Of Pain (from album "Phos" 1976) 0:32:02 10. High Speed Ride 0:35:45 1. Living In A Hot Town (from album "Plaza" 1983) 0:39:00 12. See See Rider (from album "Taste Of Conium" 1972) (Animals) 0:42:18 13. Solo Bass 0:46:05 14. The Visitor 0:49:00 15. Jenny And Penny (from album "Breaking Through" 1981) 0:52:36 16. Solo Drums 0:56:27 17. Red House (Jimi Hendrix) 1:01:23 18. Message of Love (Jimi Hendrix) 1:07:35 19. Little story from high school 1:11:47 20. Mountains (from album "Waiting For Something" 1980) 1:12:51 21. Credits 1:19:00 22. Starvation (from album "Phos" 1976) 1:20:20 23. Sunshine Of Your Love (Cream) 1:24:45 24. Wild Thing (Jimi Hendrix) 1:27:11 .

Σορρυ παιδες αλλα δεν το εχω το κομματι καλα. Πριν τη δοκιμη το κοιταξα λιγο.

εγώ πάντως μέχρι Τζένη Βάνου φθάνω... τις κιουρίες δεν τσι γνώριξα πολύ καλώς ως ακροατής συγχωράτε με... ενδρέπομαι...? ΥΓ. πλάκα πλάκα προ αμνημονεύτων την Βανδή την γνώρισα ως Ροδίτη (νομίζω και με άλλο μικρό που δεν θυμάμαι, πάντως όχι Δέσποινα) πριν κάνει δισκογραφία... ήταν σε ένα καλοκαιρινό σχήμα παραλία και έκανε γυναικείο λαϊκό ως τρίτο όνομα... είχα περάσει από τις πρόβες και ακούγοντάς την σε κομμάτια της Μαρινέλας μου είχε κάνει πολύ καλή εντύπωση με την ερμηνεία της (εντάξει ήμανε και μικρούλης και οι τραγουδίστριες με φωνητικά προσόντα πλην των πρώτων σπάνιζαν)... αλλά με είχε κερδίσει και με το χαμόγελο τον χαρακτήρα και το επίπεδό της σε σχέση με ότι είχα συνηθίσει στον χώρο μάλλον γι αυτό και μου έχει μείνει η γνωριμία... στην εμφάνιση ακόμα δεν το είχε ιδιαίτερα το σέξυ άθλημα... μάλλον συνηθισμένη και λίγο αφρατούλα όπως την φέρνω τώρα στο μυαλό μου... νόμιζα ότι θα κάνει πράγματα και της το είχα πει αλλά μετά από αρκετά χρόνια όταν την ξανάκουσα ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χατζηδάκης της λαικοποπ την είχε ήδη "τακτοποιήσει" προς το στριγκλέ και το στρινγκ εν γένει και έχασα πάσα ιδέα...

ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

είναι λίγο light. χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα??

Ναι μολις εφτασε και βγηκε απο την κουτα. Ενα περιεργο πραγμα ομως. Γιατι γινανε ετσι τα χερια μου? Πρωτη φορα το βλεπω.

Ναι αυτή είναι. Σε pod hd500. Το κλασσικό μου preset πειραγμένο από το eq του cubase. Ντουπλαρισμένες φυσικα οι κιθάρες όπως στους Μετάπλυτα. Ενδέχεται να βάλω τους emg αν στον κανονικό ενισχυτή κλάνει ο ηχος των roswell.

ένα θέμα που την εποχή των DAW based studio αποκτά ιδαίτερη σημασία είναι η επεξεργασία ή όχι του προς ηχογράφηση σήματος... το βίντεο που ακολουθεί πραγματεύεται αυτό ακριβώς το θέμα και πιο συγκεκριμένα την χρήση EQ κατά την ηχογράφηση τυμπάνων. Το EQ ως ένα πολύ επιδραστικό εργαλείο μπορεί να βοηθήσει ώστε να πετύχουμε ένα πιο mix ready αποτέλεσμα, πολλές φορές όμως μπορεί να αποβεί μοιραίο είτε λόγω υπερβολικής και αλόγιστης χρήσης είτε απλά λόγω των παράπλευρων επιπτώσεων μιας τόσο παρεμβατικής επεξεργασίας. Που βρίσκετε λοιπόν η χρυσή τομή? Στο παρακάτω mini tutorial σας παρουσιάζω κάποιες ενδιαφέρουσες (θέλω να πιστεύω) πτυχές του συγκεκριμένου workflow (eq prior to recording).

Πω πω .... μεγάλη λέξη, 36 γράμματα έχει .....

She is my priiiiiide and joy!

Δεν θα με δώσει στεγνά ο Γιώργης ρε. Είναι φίλος. Χαίρομαι που σας διασκέδασα αγαπητέ Φώτη. (αλλά τα εννοώ, και εσύ ακόμα και να ήξερες που μένω δεν θα έκανες 500 χλμ. μόνο και μόνο για να με πετροβολήσεις, ε; )

@Spyros Delta ίσως φταίνε οι χορδές. Στο παραδοσιακό που γρατζουνάω και φοράει πάντα χορδές σονατα, το παθαίνω πάντα όταν έχω φρέσκιες χορδές και μετά από καμιά εβδομάδα σταματάνε να βγάζουν αυτή τη μαυρίλα.

Εγώ νομίζω ότι πρέπει να παίζει λίγο πιο αργά. Άναψε η ταστιέρα απ' την ταχύτητα. Μπορεί να φταίνε και οι χορδές όμως. Edit: Σπύρο, χαλάρωσε τις χορδές, πάρε λίγο χαρτί κουζίνας, φτύστο, και τρίψε την ταστιέρα να δεις αν όντως φταίει το βάψιμό της και όχι οι χορδές. Αν όντως φταίει το χρώμα στην ταστιέρα, και θέλεις να το ξεφορτωθείς γρήγορα, ίσως λίγο ζιπέλαιο σε ένα πανάκι βοηθήσει (περίμενε να πάρεις κι άλλες γνώμες όμως). Το θέμα είναι και να δεις τι ξύλο έχει από κάτω, μήπως και δεν είναι έβενος (που δεν το πιστεύω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις). Ή εναλλακτικά, πας για επιστροφή, μην τυχόν και σου πούνε μετά ότι έβαλες χέρι στο όργανο, και δεν στο αλλάζουν.

Με ό,τι και να παίξεις ηχάρα έχεις Σπύρο, δε μετράει. ?

Η άλλη δεν θέλει να εμβολιαστεί,μην αλλοιωθεί το dna της,και έστελνε χρόνια πολλά στον Καζαντζάκη,ανήμερα του Αγίου Νικολάου.

Τζένη την λέγανε κι όλα τα παιδάκια κλαίγανε.

https://www.thomann.de/gb/harley_benton_het_550_aw.htm

Τα είπες όλα δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Αλλά αυτή την παρθένα Αμαζονίου .... που σταδιάλα την βρήκανε στην Κινεζία ασούμε? Expedition στείλανε? Έχει σημασία αν είναι παρθένα Αμαζονίου στο τύλιγμα και στον ήχο? Αν δηλαδής ήτανε παρθένα από αλλού θα πείραζε? Τώρα θα μου πεις (και με το δίκιο σου) "ρε λαλάκα, που αλλού νομίζεις ότι θα βρεις παρθένα την σήμερον ημέραν?" Για το νησί του Πάσχα σκεφτόμουν, θα κάνει δουλειά?

Eιναι μια σπανια explorer απο εξωτικα ξυλα, σωμα αγριοπασατεμπια και ταστιερα φασκομηλια. Μαγνητες τυλιγμενοι στο χερι απο παρθενα Αμαζονιου και παιζω σε ενισχυτη που τον εφτιαξε ο ιδιος ο Jim Marshall προς τιμην μου. Πειτε τωρα μεταξυ σας και θα μπω το βραδακι μετα τα μαθηματα να γραψω λεπτομεριες. .

Ακκόρντα που έπιανα εγώ πριν 20 χρόνια με κάνουν να τα παρατήσω, όχι του Holdsworth :) :) :) :) :)

Ευχαριστω! Το backing ειναι παιγμενο στο ενσωματωμενο λουπερ του boss, αλλιως θα το ανεβαζα λιγο στο Daw. Αυτη την κιθαρα την εχω πανω απο δεκαετια, και εχει παιξει αρκετα σε απειρα μαθηματα, επισης αρκετα σε θεατρικες παραστασεις. Ειναι στοκ, δεν εχω αλλαξει κατι, και δεν εχει βγαλει ποτε προβλημα. Φοβερα βολικη για καναπε, ταξιδια, ενιοτε προβες κτλ. Εχω παρει ενα εξαρτημα απο thomann ωστε να βαζεις ολα τα σετ χορδων και οχι μονο double ball. Αξιοπρεπεις μαγνητες. Το μονο που δεν μου αρεσει ειναι το zero nut που εχει, θα προτιμουσα παραδοσιακο κοκκαλο. Αψογο playability, τρεμολο χωρις προβληματα. Βεβαια τωρα εχει παει στα 400 ευρω, εγω την ειχα παρει καμμια 200αρα απο αμερικη. Αλλα αν κανεις θελει travel guitar ειναι πολυ τιμια προταση.

Χωρίς να θέλω να παροτρύνω ή να αποτρέψω κανέναν (τι λόγο μπορεί να έχω άλλωστε) θέλω με την ευκαιρία που έχουμε εδώ τον Sami, να γράψω για την πολύ μικρή εμπειρία μου με δασκάλους μουσικής. Πριν αρκετά χρόνια πήγα να μάθω αποκλειστικά θεωρία με ιδιαίτερα, αυτό που συνέβη με όλους τους δασκάλους που απευθύνθηκα ήταν ότι προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν κάτι το οποίο δεν καταλάβαινε κανένας από αυτούς. Μου έδιναν λίστες με πράγματα που πρέπει να αποστηθίσω και κανένας δεν απαντούσε στο ερώτημα μου, στο γιατί είναι έτσι τα πράγματα. Το συμπέρασμα μου είναι ότι δεν μπορείς να μάθεις κάτι σε κάποιον αν δεν το καταλαβαίνεις πρώτα ο ίδιος. edit Το κορυφαίο που θυμήθηκα τώρα ήταν με αγανάκτηση: ''σταμάτα να προσπαθείς να κατευθύνεις το μάθημα'' το οποίο το δέχομαι από μαθηματικό σε δημόσιο σχολείο, αν σου δώσω μεροκάματο έχουμε πρόβλημα.

Δεν εχει σχέση αυτο που γράφεις. Εκείνοι περα από ιστορικές φιγούρες της σύγχρονης μουσικης (που μονο αστείο είναι να τους βάζουμε στην ίδια πρόταση με τις εν λογω διασκεδαστριες) έγραφαν τα τραγούδια τους κατα μονας ή με τις μπάντες τους. Ο Λου Ριντ δε θα εμενε στην ιστορία αν δεν είχε γράψει και ερμηνεύσει τα δικά του χαρακτηριστικά τραγούδια. Το ιδιο και ο Ντίλαν (εξού και το νομπελ λογοτεχνίας). Παλι ατοπο και αστείο, αλλα πιο μεγάλη συνάφεια εχει ο Καρβελας με αυτούς που έγραψες παρα οι Βίσση-Βανδη. Για μενα, σε εναν καλλιτέχνη ειναι πιο σημαντικό οι επιλογές που κάνει πάρα αυτές καθεαυτες οι δυνατότητές του. Δυστυχώς η Βίσση ενω ήταν καλή τραγουδιστρια, τραγούδησε έναν τεράστιο όγκο σκουπιδοτραγουδων και αναλώθηκε στη νύχτα. Αυτό λέει πολλά για την καλλιτεχνική της παιδεια. Η Βανδή από την αλλη δε θα μπορούσε να κάνει και τπτ αλλο. Όταν ξεκίνησε, έκανε κάτι σεσσιον λαϊκά κλπ αλλα δε θα γινόταν ποτέ πρώτη μούρη. Και όλα αυτά πρέπει να κανονικοποιηθουν με την ελληνική πραγματικότητα και τις ίσως περιορισμένες επιλογές που είχαν (ή δεν είχαν). Ετσι πιστεύω τουλάχιστον. Χρόνια πολλά.

......Nestoras, cigaret13 κ.τ.λ....!

Mια χαρά φωναρες είναι και οι δύο.Η Βίσση εχει πολύ περισσότερα και πιο διαχρονικά τραγουδια... Live που τις έχω δει...η Βανδή είχε σπάσει στο φάλτσο (πολύ ψηλά ανέβαινε...έπαιζε στο όριο) είχε όμως πιο εντυπωσιακη σκηνική παρουσια....αλλά πάνε πολλά χρόνια από τότε....σίγουρα έχει βελτιωθεί πολύ τεχνικά. (Προσωπικά μετά τη Βίσση θα έβαζα τη Θεοδωρίδου και μετά τη Βανδή) Μόλις και η Βανδή αποσυρθει δεν ξέρω αν θα έχει ένα "Δωδεκα" η έναν "Τελευταίο Χορό" ωστε να έχει και υστεροφημια.Η Βίσση είχε και πιο έντονη ζωη με πιο πολλά ups and downs μένοντας στην επικαιρότητα για ακόμα ένα λογο.Φυσικά ειναι και οι δύο τους πολλά χρόνια στο κουρμπετι με image makers και μανατζαραιους ώστε να ξέρουν πως αυτή η υποτιθέμενη "κόντρα" δεν πρέπει ούτε να διαψεύδεται ούτε να επιβεβαιώνεται ώστε να... συντηρείται. Είναι και οι δύο πρώτες στο χωριό.... Η Βίσση είναι και λίγο τελευταία στην πόλη... Η Βανδή ....δεν έχει πάει στην πόλη... Μην εκπλαγειτε μετά τα οικονομικά στριμοκωλιδια που έφαγε όλος αυτός ο κλάδος λόγω κορωνοιου μην τις δούμε και μαζί στο σανίδι με την πρώτη ευκαιρία....να βγουν τα σπασμένα...

Καλησπερα και χρονια πολλα σε ολους! Παραθετω ενα νεο βιντεο που γυρισα πριν λιγες ωρες κι ελπιζω να το χαρειτε οσο κι εγω! Ευχομαι καλη χρονια σε ολους σας με υγεια κι ευτυχια. Καλη ακροαση/θεαση παιδες!

Koίτα, το να βγάλεις ποιοτικό ήχο από την αρχή, σπάνια παίζει. Τις περισσότερες φορές κοπανάνε σε τρελό βαθμό σχεδόν στάνταρ μέχρι επίπεδο μέσης τάξης. Παίρνει κάποια χρόνια μέχρι να μην ακούγεται κανείς ότι κοπανάει το πιάνο ανελέητα. Από την άλλη, σίγουρα είναι πιο γρήγορη διαδικασία από το μηδέν μέχρι το να μην ακούγεσαι άθλια, σε σχέση με την αντίστοιχη ακριβώς πορεία π.χ. στο βιολί ή στα πνευστά, στα οποία είναι πραγματικό βασανιστήριο η όλη φάση, και παίρνει καιρό μόνο και μόνο για να στρώσεις ΥΠΟΦΕΡΤΟ ήχο, όχι ποιοτικό. Άρα, νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τι λες εδώ. Αυτό που δεν παλεύεται με τίποτε είναι το θέμα της ανεξαρτησίας των χεριών από τη μία, ότι είναι στην πραγματικότητα δύο ανεξάρτητοι πιανίστες από τον ίδιο εγκέφαλο, και η ανεξαρτησία ήχου και μικρορυθμικής από το κάθε δάκτυλο από την άλλη, κάτι που φτάνει σε εντελώς τρελά επίπεδα στα υψηλότερα κλιμάκια. Όλα αυτά πέρα από την αντικειμενική δυσκολία της παρτιτούρας, που καταλήγει εντελώς ανελέητη. Φαντάζομαι έχεις εικόνα του τι εννοώ, βλ. διασκευή Petrushka του Στραβίνσκυ για ένα πιάνο, πραγματικός εφιάλτης. Όλη η ορχήστρα με ελάχιστα μέρη που δεν παίζονται. Πραγματική τρέλα. Με άλλα λόγια: είναι μεν πιο γραμμική η ανάπτυξη του πιάνου μέχρι το επίπεδο ανωτέρας. Από επίπεδο ανωτέρας και πάνω δεν υπάρχει πλέον γραμμικότητα. Είναι εντελώς νορμάλ ένα έργο να κάνεις μήνες να παίξεις τις νότες σωστά στο χρόνο, χωρίς πραγματική εκφραστική, εκτός από ειδικές καταστάσεις με φωτογραφικές μνήμες κτλ., ειδικές περιπτώσεις μυαλών. Οπότε, η γραμμικότητα είναι μέχρι ένα σημείο. Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο ότι είναι το όργανο που δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς να ξεκινήσεις μόνος σου. Αν είναι κάτι, είναι το όργανο που, αν έχεις ξεκινήσει σωστά, μπορείς να συνεχίσεις για λίγο μόνος σου, εφόσον φυσικά έχεις καλά τις βάσεις για να σε πάνε λίγο παρακάτω. Μόνος σου μπορείς πραγματικά να μείνεις μόνο στο υπερυψηλό επίπεδο, και εκεί δεν είναι σίγουρο, καθώς πολλοί από τους μεγάλους σολίστ κάνουν μαθήματα σε ακαδημίες ειδικές για τα ρεπερτόρια που κάνουν σε επίπεδο διδακτορικού και πάνω, όντας ήδη φουλ professional level κονσερτίστες. Ο καλός δάσκαλος με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου και πολύ καλή εμπειρία από συναυλίες σε πολλά έργα είναι εντελώς επιβεβλημένη, εφόσον μιλάμε για κλασσική μουσική, αν θέλει κανείς να μην πηγαίνει νοσοκομείο με τενοντίτιδες συχνά. Αρκεί μία σπουδή του Σοπέν να σε στείλει οff για μήνες αν η τεχνική σου δεν είναι η τέλεια για το χέρι σου, και ακόμη και τότε πάλι μπορεί να κινδυνεύεις. Είπαμε, ύπουλο όργανο το πιάνο...

που να χα και tv.

??????? Νά'σαι καλά βρε Χάρη που μού'φερες το γέλιο ξανά στο χειλάκι μου μετά από πολύυυυ καιρό!

Να πω επισης οτι η παραγγελια εγινε 19/12 και σημερα (28/12) το πρωι, παρελαβα με UPS. Μαλιστα επειδη ελειπα με πηρε ο μεταφορεας τηλεφωνο και μου βρηκε ο ιδιος λυση για να μη ταλαιπωρηθω να βρω το δεμα. Με ρωτησε αν υπαρχει καποιος φιλος ή συγγενης στην πολυκατοικια, να του μιλησω στο τηλεφωνο να παραλαβει αυτος. Οπερ και εγενετο. Ωραια ξηγηθηκε. .

Εγώ Μετάλληρα τους ήξερα.

Σιγά την τρολιά, δεν σου κρύβω όμως ότι γέλασα γιατί ήταν σαν επιβεβαίωση του τίτλου του thread. Στο βίντεο που είδα με τις δυο αοιδούς πάντως, η "Αννούλα" πλέον τραγουδάει σαν την Μαρινέλλα και το Δεσποινάκι σαν την Αννούλα. Επίσης, σε συνέχεια του σχολίου σου περί βαρύτητας, θα προσθέσω ότι παρά τα χρονια τους, η Αννα κάνει καλύτερο ποδήλατο από τον Bod Dylan, γιατί γυμνάζεται καθημερινά, ενώ εκείνος τρέχει στα Νόμπελ. Προφανές. Αννα και Δέσποινα, τέλος, τραγουδούν και ερμηνεύουν (whatever) καλύτερα από τον Ringo Star, τον Don Henley και τον Levon Helm, για νσ πάμε και σε συναδέλφους σου ντράμερ!

Άρχισε να διαγράφεται το χόκυ στικ..

να συνηγορήσω κι εγώ στο ότι αν ξεκινήσεις κάτι (ειδικά στην κλασική μουσική) κάντο σωστά αλλιώς μην το ξεκινήσεις καν αν σε ενδιαφέρει η μουσική σου εξέλιξη... κατά κανόνα αν μάθεις κάτι λάθος (ειδικά στον "τρόπο") θα χρειαστείς επώδυνα πολλαπλάσιο χρόνο να το "ξεμάθεις" και να το φέρεις στον σωστό δρόμο... ο καλός δάσκαλος είναι το "άλφα" (και ως αρχή το ήμισυ του παντός)... έτσι κι αλλιώς το "ωμέγα" λίγοι το ατενίζουν έστω και στον ορίζοντά τους...?

Eυχαριστουμε Σπυρο!!Απο το 1970 τους παρακολουθουσα ανελλειπως (περα απο τις προσωπικες φιλιες και παρεες μας με τους 2- Σπαθα & Τουρκογιωργη ) ημουν φανατικος οπαδος τους.Ελπιζω να ειμαστε καλα και να τους θυμομαστε για οσα εχουν προσφερει στην μουσικη σκηνη του Rock.Aν θελετε να τιμησετε και να βοηθησετε τον Αντωνη Τουρκογιωργη αγοραστε το βιβλιο του: Το Συγκροτημα.Εκδοσεις Ιανος .Ολη η ιστορια των SOCRATES και οχι μονο .Απιστευτες καταστασεις .Καλη χρονια σε ολους με υγεια.

ναι στο Ποσειδώνειο αλλά το όνομα δεν το θυμάμαι...

ΟΚ, ίσως να παρασύρθηκα λόγω της τροπής που πήρε η συζήτηση. Σόρυ.

Τι μου θυμισες..........τους ειχα δει καπου σε ενα υπογειο στη Βικτωρια το 2006-07 εποχες νιατων και ελευθεριας.........Ηταν απο τις λιγες φορες που βλεποντας τους ξεχναγα το περιβαλλον "τρυπα" κ ειχα την εντυπωση οτι εβλεπα καποια μπαντα διεθνους εμβελειας η οποια απλα βρεθηκε σε αυτο το μαγαζακι στα κρυφα και εδινε πονο σε λιγους εκλεκτους. Φοβερη μπαντα και ποσο κριμα και για τους δυο frontmen. Μην ξεχναμε και τον επισης καταπληκτικο Τουρκογιωργη.

απλα οι αντιγραφες του αργυρη τρελαινουν τους υπολοιπους.......

δυνατό. Πολύ ωραίο.

Κομμάτια του Σοπέν υπάρχουν από πολύ εύκολα μέχρι υπερβολικά δύσκολα. Don't worry (για Σατί σε βλέπω στα αρχικά στάδια ?). Τα άσχημα όταν μαθαίνεις μόνος σου πιάνο είναι: - Θα κάνεις διάφορα μικρά λάθη - ακόμη και εάν προσπαθείς να εφαρμόσεις 100% αυτά που θα διαβάζεις. - Τα λάθη αυτά δεν θα τα ξέρεις και δεν θα τα καταλαβαίνεις εσύ, άρα θα είναι δύσκολο να τα "ξεμάθεις" κάποτε.. - Κλασικά τέτοια σημεία: στάση σώματος/χεριών, δακτυλισμοί, "μετάφραση" σημείων παρτιτούρας, τρόπος μελέτης κλπ. - Διαβάζοντας ένα βιβλίο θα υπάρχουν πάντα πολλά μικρά σημεία που δεν θα αποσαφηνιστούν ποτέ. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που δεν θα ξέρεις ποια κατεύθυνση του ρεπερτορίου θα πρέπει να ακολουθήσεις.. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που η πρόοδος θα είναι πολύ δύσκολη γιατί χρειάζεται μεγάλη εξατομίκευση στη διδασκαλία (αυτό χρειάζεται δάσκαλο). - Ένα άλλο δύσκολο σημείο είναι ότι τα διάφορα κομμάτια θα πρέπει γενικά να τα μάθεις με κάποια σειρά η οποία θα υπακούει σε κάποιες λογικές - μόνος σου είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις αυτό.. (η σειρά αυτή είναι λίγο-πολύ στυλιζαρισμένη μόνον όταν κάποιος ξεκινά να παίζει σε μικρή ηλικία). - Συν το ότι είναι δύσκολο να ξέρεις πόση πρόοδο κάνεις επειδή δεν έχεις κάποιον να σε ελέγχει.. - Συν το ότι όταν παίζεις μόνος σου μερικές φορές δεν θα έχεις κίνητρο και θα μένεις πίσω στην προσπάθεια.. - Βέβαια, για να διορθώσεις τα παραπάνω θα πρέπει να βρεις το δάσκαλο που σου ταιριάζει.. Σπάνια έχω δει να μένει κάποιος με ένα δάσκαλο από την αρχή μέχρι το τέλος.. - Υπάρχει και μια "μεσοβέζικη" λύση: κάνεις μαθήματα αλλά σε αρκετά αραιά χρονικά διαστήματα.. (π.χ. 1 δίωρο το μήνα). Έτσι θα αποφύγεις κάποια λάθη που θα βλέπει και θα διορθώνει ο δάσκαλος, αλλά θα έχεις και ένα μέρος της ελευθερίας που θέλεις.. - Τώρα, πώς θα μάθεις εύκολα και γρήγορα να διαβάζεις νότες.. και μάλιστα σε 2 πεντάγραμμα.. χμ.. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να μάθεις μόνος σου μέχρι ενός σημείου αλλά θέλει αρκετή υπομονή στην αρχή..

Στο κόκκινο. Κάτσε να τελειώσει Ο ΝΑΟΣ στα Φιλαδέλφεια, να πηγαίνει κάθε Κυριακή να φχαριστιέται μπάλα.

ok

Ενώ συμφωνώ με το πνεύμα των παιδιών από πάνω, διαφωνώ σε κάποια σχόλια που γράφτηκαν και θέλω να γράψω την γνώμη μου. Έχω όμως και κάποιους προβληματισμούς για σένα που θέλεις να ξεκινήσεις. Δηλαδή .... 1. Αν δεν σου άρεσε η κλασσική κιθάρα, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου αρέσει το κλασσικό πιάνο? 2. Ακούς Chopin, και σχετικά πράγματα, ή απλά θεωρείς ότι φτάνοντας εκεί θα έχεις πετύχει κάτι? Το κίνητρο δηλαδή είναι ο στόχος, ή το ότι σου αρέσει να το κάνεις αυτό (να παίζεις Chopin)? Γιατί αν σου αρέσει ο Chopin, μπορείς να παίξεις και με κλασσική κιθάρα, που όμως τα μαθήματα γι' αυτήν δεν σου άρεσαν. Σκέψου το λίγο καλύτερα. Δεν προσπαθώ να σε αποθαρρύνω, ίσα ίσα, προσπαθώ να σε κάνω να συγκεκριμενοποιήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Εδώ διαφωνώ. Αν στην κιθάρα μπορεί κάποιος να μάθει να παίζει "τρία ακκόρντα", μπορεί και στο πιάνο, και πιο εύκολα μάλιστα, για τον απλούστατο λόγο ότι στο πιάνο όλα είναι μπροστά του, και μάλιστα στην σειρά. Δεν υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες της κιθάρας στην μηχανική του οργάνου. Κι εδώ διαφωνώ. 1. Θεωρώ το πιάνο, ένα από τα πιο "εύκολα" (δεν υπάρχουν εύκολα βέβαια, γι' αυτό και έβαλα εισαγωγικά στην λέξη) όργανα από την άποψη της αντίληψης. Εύκολα δηλαδή καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, όλα είναι στην σειρά. Γι' αυτό και αντιπροσωπεύει την εξέλιξη της κλασσικής μουσικής, γιατί είναι το πιο ικανό και απλό στην σύλληψη εργαλείο για την αποτύπωση και δημιουργία μουσικής. 2. Το αντίθετο συμβαίνει στην πραγματικότητα. Για να μάθεις δηλαδή προχωρημένη αρμονία, πρέπει να μπορείς να παίζεις πιάνο τουλάχιστον σε ικανό βαθμό. Το ίδιο και για να προχωρήσεις σε φούγκα, κλπ. 3. Γιατί να μην τον οδηγήσει πουθενά (αν αυτό ήθελε βέβαια)? Το ίδιο γίνεται στην κιθάρα. Αν θέλεις να μάθεις τραγουδάκια, θα τα μάθεις. Αν θέλεις να προχωρήσεις περισσότερο, πρέπει να στρώσεις πωπό, όπως γίνεται με τα πάντα. Ξαναλέω ότι συμφωνώ με το πνεύμα των ποστ σας παιδιά. Απλά ήθελα να θίξω δυο τρία πραγματάκια με τα οποία εγώ προσωπικά διαφωνώ.

Τοσα χρονια την εχω αυτη την κιθαρα και με εχει βολεψει αφανταστα, σκυλι. Οποτε της το χρωστουσα ενα βιντεακι, αυτοσχεδιασμος πανω σε τζαζ μπλουζ φορμα. Ο ηχος ειναι καρφι σε ενα Boss Gt-1, με μιξη στο reaper του ηχου της καμερας και direct..

Καλησπερα σε ολους! Παραθετω ενα βιντεο που πολυς κοσμος ζητουσε καιρο! Μια συνεργασια μου με τον αγαπημενο Gus Drax. Ελπιζω να σας αρεσει και να το χαρειτε οπως εμεις!