Πίνακας συμμετοχής

Από το προσωπικό μου αρχείο για τους φίλους των Socrates και του Γιάννη Σπάθα, ένα λάιβ από 3/12/2005 "Στον Αέρα" Ζωντανή εμφάνιση των Socrates στο "Στον Αέρα" στις 3/12/2005 Guitar : Yannis Spathas Bass and Vocals : Antonis Tourkogiorgis Drums : Makis Gioulis Keybords : Asterios Papastamatakis Back Vocals : Markella Panagiotou 1. Born Again (from album "Breaking Through" 1981) 0:00:44 2. Stray Dogs (from album "Plaza" 1983) 0:04:05 3. No Prisoners 0:09:09 4. Queen of the Universe (from album "Phos" 1976) 0:13:40 5. Killer (from album "Phos" 1976) 0:17:23 6. Mr W.C. (from album "Waiting For Something" 1980) 0:21:18 7. Lady (from album "Waiting For Something" 1980) 0:24:44 8. Most People I Know (from album "Waiting For Something" 1980) 0:28:11 9. Time Of Pain (from album "Phos" 1976) 0:32:02 10. High Speed Ride 0:35:45 1. Living In A Hot Town (from album "Plaza" 1983) 0:39:00 12. See See Rider (from album "Taste Of Conium" 1972) (Animals) 0:42:18 13. Solo Bass 0:46:05 14. The Visitor 0:49:00 15. Jenny And Penny (from album "Breaking Through" 1981) 0:52:36 16. Solo Drums 0:56:27 17. Red House (Jimi Hendrix) 1:01:23 18. Message of Love (Jimi Hendrix) 1:07:35 19. Little story from high school 1:11:47 20. Mountains (from album "Waiting For Something" 1980) 1:12:51 21. Credits 1:19:00 22. Starvation (from album "Phos" 1976) 1:20:20 23. Sunshine Of Your Love (Cream) 1:24:45 24. Wild Thing (Jimi Hendrix) 1:27:11 .

Κι εγώ δεν είχα για χρόνια. Εδώ έχει η μάνα μου, εγώ δεν βλέπω. Ώπα, αρχίζει το σαρβάιβορ, τα λέμε σε λίγο .....

Νομίζω κατέληξα (για σήμερα) πως το Barber θα πάρει τη θεση του OCD. Διαφορετικά πετάλια αλλά γι αυτό που έχω στη γκλάβα μου το Barber B.U.S.S. edition κάνει θαύματα μιας και είναι ένα Dumble style πετάλι που είναι αυτό που έψαχνα και για την 335. Σε διαφορετική θέση απο την παραπάνω ηχογράφηση, κοιτάξτε ποσο διαφορετικός είναι ο ήχος. Πιο λαμπερός και πιο δυναμικός παρα το ότι στην παραπάνω είναι με P90's ενω στο συνημμένο παρακάτω είναι με τους humbuckers της 335. Πραγματικά το κάνεις ότι θέλεις. Διευκρίνηση: η ηχογράφηση έγινε σε ένταση δωματίου. Μιλούσαμε και απο πάνω δηλαδή. barber335.mp3

Ενώ συμφωνώ με το πνεύμα των παιδιών από πάνω, διαφωνώ σε κάποια σχόλια που γράφτηκαν και θέλω να γράψω την γνώμη μου. Έχω όμως και κάποιους προβληματισμούς για σένα που θέλεις να ξεκινήσεις. Δηλαδή .... 1. Αν δεν σου άρεσε η κλασσική κιθάρα, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σου αρέσει το κλασσικό πιάνο? 2. Ακούς Chopin, και σχετικά πράγματα, ή απλά θεωρείς ότι φτάνοντας εκεί θα έχεις πετύχει κάτι? Το κίνητρο δηλαδή είναι ο στόχος, ή το ότι σου αρέσει να το κάνεις αυτό (να παίζεις Chopin)? Γιατί αν σου αρέσει ο Chopin, μπορείς να παίξεις και με κλασσική κιθάρα, που όμως τα μαθήματα γι' αυτήν δεν σου άρεσαν. Σκέψου το λίγο καλύτερα. Δεν προσπαθώ να σε αποθαρρύνω, ίσα ίσα, προσπαθώ να σε κάνω να συγκεκριμενοποιήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις. Εδώ διαφωνώ. Αν στην κιθάρα μπορεί κάποιος να μάθει να παίζει "τρία ακκόρντα", μπορεί και στο πιάνο, και πιο εύκολα μάλιστα, για τον απλούστατο λόγο ότι στο πιάνο όλα είναι μπροστά του, και μάλιστα στην σειρά. Δεν υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες της κιθάρας στην μηχανική του οργάνου. Κι εδώ διαφωνώ. 1. Θεωρώ το πιάνο, ένα από τα πιο "εύκολα" (δεν υπάρχουν εύκολα βέβαια, γι' αυτό και έβαλα εισαγωγικά στην λέξη) όργανα από την άποψη της αντίληψης. Εύκολα δηλαδή καταλαβαίνεις τι συμβαίνει, όλα είναι στην σειρά. Γι' αυτό και αντιπροσωπεύει την εξέλιξη της κλασσικής μουσικής, γιατί είναι το πιο ικανό και απλό στην σύλληψη εργαλείο για την αποτύπωση και δημιουργία μουσικής. 2. Το αντίθετο συμβαίνει στην πραγματικότητα. Για να μάθεις δηλαδή προχωρημένη αρμονία, πρέπει να μπορείς να παίζεις πιάνο τουλάχιστον σε ικανό βαθμό. Το ίδιο και για να προχωρήσεις σε φούγκα, κλπ. 3. Γιατί να μην τον οδηγήσει πουθενά (αν αυτό ήθελε βέβαια)? Το ίδιο γίνεται στην κιθάρα. Αν θέλεις να μάθεις τραγουδάκια, θα τα μάθεις. Αν θέλεις να προχωρήσεις περισσότερο, πρέπει να στρώσεις πωπό, όπως γίνεται με τα πάντα. Ξαναλέω ότι συμφωνώ με το πνεύμα των ποστ σας παιδιά. Απλά ήθελα να θίξω δυο τρία πραγματάκια με τα οποία εγώ προσωπικά διαφωνώ.

Η αλήθεια είναι πως αυτός είναι ένας απο τους πολλούς ήχους που βγάζει το πετάλι, απλά εγω ως αγιοβασιλιάτικο fanboy ενθουσιάστηκα με αυτόν χτες. Ισως κάνω ένα μικρό βίντεο πιο αναλυτικό και χρήσιμο. Πάντως το OD-3 καθαρίζει καλύτερα απο αυτό στα low gain και έχει περισσότερες δυναμικές ενω είναι πολύ διαφορετικό απο το OCD που fuzz-ίζει περισσότερο και είναι πιο λαμπερό μιας και είναι διαφορετικής φιλοσοφίας πετάλι. Όλα χρήσιμα μου είναι μιας και βγαίνουν ωραίοι συνδυασμοί μεταξύ τους αλλά δεν τα χωράει η νεα μικρή πεταλιέρα μου. Περισσεύει το tuner. Αν ήταν το delay μισό σε μέγεθος... αλλά το tap tempo μου είναι απαραίτητο. Για την ώρα το OD-3 για neck, το Barber και OCD για bridge, ενω το GE-7 για καθαρό boost ακολουθούμενο απο το Reptile 2 delay. Ανάλογα με την κιθάρα μάλλον θα εναλλάσσονται, Barber και OCD που είναι ταμαμ για Strat.

Ψάχνοντας τα κσύλα διάλεξα την Κορίνα που θα χρησιμοποιούσα. Αποφάσισα να έχω ένα κεντρικό κομμάτι μεγάλο και μικρότερα φτερά. Ο ήχος λένε είναι στα μονά... Άρχισα να κολλάω. Σημάδεψα για τους μαγνήτες στο σχέδιο 1: 1 που είχα εκτυπώσει στον γνωστό τοπογράφο της περιοχής Γιάννη Τσακούλη και ξάδερφο του JohnPs , ο οποίος έχει plotter και στηρίζει τη φάση. Μανίκι. Σημαδεύω προσεκτικά τη γωνία (17 μοίρες) και κόβω με το Κατάμπα τζαπανοπρίονο. Έπειτα φτιάχνω τζιγκ για να σκάψω το κανάλι του τρας ροντ με καμπύλη. Με τη φιλιέρα φτιάχνω τα πάσα που χρειάζομαι στη βέργα. (Και αρκετή υπομονή...) Αυτή τη φορά δεν βγήκα στο χεντστοκ αλλά κράτησα μέρος του ξύλου ώστε να μη σηκώνεται το φιλέτο όπως έπαθα την πρώτη φορά στη firebird και πέταξα το φιλέτο και το ξανακόλλησα. Το χεντστοκ σύμφωνα με το σχέδιο είναι σε τρία κομμάτια. Για γκαρντ έχω και μαύρο και λευκό υλικό. Δεν ξέρω ακόμη τι θα κάνω, θα δούμε.

Επειδή το θέμα είναι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ και δεν χωράει αστειΖμους ? η Βίσση είναι πολύ καλή τραγουδίστρια , μέχρι ενός σημείου βέβαια όπως στο βίντεο που... συγκρούεται με το ΒΟΥΝΟ ,και προς τιμήν της στο 01.50 και στο 03.25 το ΠΑΡΑΔΕΧΕΤΑΙ , Η Βανδή είναι μια χαρά διασκεδάστρια και προς τιμήν της έχει βελτιωθεί σημαντικά τεχνικά μέσα στα χρόνια . Τεχνικά, φωνητικά και ερμηνευτικά όμως η Βίσση είναι σε άλλο επίπεδο.

Θέλει προσοχή, Ναι, το πιάνο είναι εύκολο να ξεκινήσεις, αλλά έχει μακράν την πιο δύσκολη παρτιτούρα από όλα τα άλλα όργανα. όσον αφορά την πολυπλοκότητα, πολυρυθμικότητα κτλ. Ολόκληρες ορχήστρες γίνονται reduced σε δύο πιάνα, ή με κάποια δουλειά, ακόμη και σε ένα. Οπότε ναι μεν πατάς πλήκτρο και παίζει, αλλά για να φτάσεις να παίζεις σπουδές του Ligeti ο δρόμος είναι τεράστιος και πολύ τραχύς. To κύριο πρόβλημα όταν μαθαίνεις κάτι μόνος σου είναι ότι δεν έχεις feedback για το πότε κάνεις λάθος. Και στο πιάνο υπάρχουν αρκετές σωστές μέθοδοι για κάτι που να είναι εντελώς λάθος για κάτι άλλο. Παίζει τεράστιο ρόλο το μέγεθος χεριού, το ύψος που κάθεσαι, το ρεπερτόριο που θα παίξεις, ο ήχος που θέλεις να βγάλεις κτλ. Το σημαντικότερο: ο δάσκαλος να είναι ο ίδιος ενεργός σαν πιανίστας, ή να υπήρξε ενεργός. Να σου λέει πράξη, όχι θεωρητικολογίες όσον αφορά το παίξιμο - δε μιλάω για πραγματική μουσική θεωρία εδώ, μιλάω για το πως θα παίξεις κάτι. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει παίξει το έργο ή τουλάχιστον άλλα αντίστοιχης ή μεγαλύτερης δυσκολίας ώστε να μπορεί να το παίξει αν κάτσει, ώστε να σε συμβουλεύσει για το πως θα ξεπεράσεις τις δικές σου δυσκολίες σε αυτό, και να έχει αρκετή πείρα από διδασκαλία για να καταλαβαίνει τα μεγέθη χεριών, θέσεις που κάθεται κάποιος, τρόπους παραγωγής ήχου, τις διάφορες τεχνικές σχολές στο πιάνο κτλ. Όλα αυτά είναι δουλειά του δασκάλου, όχι δική σου. Άρα θες δάσκαλο που να ξέρει τι του γίνεται, αλλιώς πετάς τα λεφτά σου και το χρόνο σου χωρίς λόγο. Αν θέλεις πραγματικά καλούς δασκάλους, που θα έχουν όμως και απαιτήσεις, μου στέλνεις μνμ και σου λέω κάποιους που ξέρω. Φυσικά, δεν είναι μόνον αυτοί, απλώς αυτούς ξέρω εγώ...

Γιατι απορεις? Συμφωνα με τον εν λογω κυριο και ο Παοκ ειναι η κορυφαια ομαδα ολων των εποχων. ?

short version: Βρες ένα δάσκαλο να ξεκινήσεις, διότι μονος σου δεν θα καταφέρεις και πολλά long version: Μόνος σου μην το επιχειρήσεις. Είναι τόσο πολύπλοκη η εκμάθηση ενός οργάνου, που θα βαρεθείς και θα τα βροντήξεις. Βρες έναν δάσκαλο, εξήγησέ του ακριβώς τις στόχο έχεις, και άσε τον να ασχοληθεί εκείνος με το πρόγραμμα εκμάθησης. Το πιάνο δεν είναι μια κιθαρίτσα που μαθαίνουμε μόνοι μας τρία ακόρντα και παίζουμε το μισό ελληνικό ρεπερτόριο. Δεν θα ξέρεις από που να αρχίσεις και από που να τελειώθεις, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεις. Και εάν κατάφερνες να προχωρήσεις μόνος σου, με καποιον τρόπο, με τον δάσκαλο θα καλύπτες την ίδια πρόοδο στο 1/10 του χρόνου. Σε κάθε μαθημα θα βλέπεις άμεσα την βελτίωση. Όσον αφορά για τον πήχη και το πόσο ψηλά τον έχεις, σε συμβουλεύω ποτέ να μη λες ποτέ. Μπορεί να βάλεις τώρα στόχο να παίζεις Σοπέν, αλλά στη πορεία να ανακαλύψεις ότι δεν σου αρκεί αυτό. Ίσως να μη σου φαίνεται δημιουργικό το να διαβάζεις και να παίζεις κάτι που έχει γράψει καποιος άλλος. Ίσως αλλάξεις ρότα στην πορεία και αποφασίσεις να γίνεις πιο δημιουργικός με τη μουσική, με το να συνθέτεις κάτι δικό σου. Και αυτή η ανάγκη πιθανόν να δημιουργηθεί μόλις είσαι σε θέση να συνθέσεις κάτι δικό σου. Ή μπορεί να γίνεις ροκάς και να το ρίξεις στα πλήκτρα με κάνα γκρουπ, και να σας την πέφτουν τα κοριτσάκια. Για να γίνουν αυτά, όμως, πρέπει να βάλεις στόχο τον Σοπέν. Από εκεί ξεκινάς, βήμα βήμα με νότες, με κλίμακες, με ασκήσεις για τα δάκτυλα κλπ. Και στην πορεία θα δεις ότι θα αναθεωρείς συχνά τους στόχους σου, ακριβώς όπως γίνεται και με τη ζωή. Ανακαλύπτεις που είσαι δυνατός και έχεις έφεση, και αναπροσαρμόζεις τα σχέδια που κάνεις. Άρα πάρε πιάνο (ηλεκτρικό πιάνο είναι μια λύση) να ξεκινήσεις να ζεις μαζί του, και με την πρώτη ευκαιρία βρες ένα δάσκαλο να σε αναλάβει με τα βασικά. Μετά θα πάρεις τον δρόμο σου.

Καλές γιορτές σε όλους! Με υγεία! Το πρώτο βήμα ήταν η αγιουζ μονοκόμματη firebird. Το δεύτερο η 1958-1959 Korina Flying V. (Χρωστάω κλιπς - μου άρεσε ΠΑΡΑ πολύ). Σε κάθε ένα έμαθα και κάτι για την κατασκευή Gibsonοειδών οργάνων, κυρίως όσον αφορά στις γωνίες σώματος μανικιού, κατασκευή traditional truss rod κλπ. Το τρίτο βήμα είναι να κατασκευάσω μανίκι με την κλασική mortise and tenon ένωση. Η ευκαιρία θα δωθεί με την κατασκευή μιας άλλης θρυλικής και αγαπημένης μου κιθάρας. 1958 Gibson Korina Explorer Allen Collins inspired. Specs: Gold hardware 24.625” scale 12” radius korina body and neck madagascar rosewood fretboard 1/4” pearl dot inlays Maestro tremolo Halon steel guitar abr-1 bridge with brass saddles GAS Legend 58 Humbuckers (rock!) emerson cts pro pots 500k pio .022μF cap Switchcraft right angle switch DIY pickguard Kluson explorer tulip tuners (έχει βελτιωθεί πολύ τελευταία η μάρκα αυτή). traditional single acting truss rod Δεν θα είναι ακριβές αντίγραφο της κιθάρας του Collins, αν και λογικά θα μπορεί να μετατραπεί σε κάτι τέτοιο, αν βάλω τη Schaller roller γέφυρα που είχε ή τα κλειδιά που δεν ήταν original. Το πρότζεκτ ξεκίνησε πριν 9 μήνες και σιγά - σιγά φτάνει στο τέλος του.

Ευχαριστώ Άγιε μου Βασίλη που ήρθες έστω και μια μέρα μετα τα Χριστούγεννα (καταλαβαίνω τι τραβάτε στο επάγγελμα των παραδόσεων τελευταία) κι ας δώσαμε ραντεβού στα Πατήσια. Μου 'φερε ένα Barber Direct Drive v3.5 μάλλον μιας και έχει σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά με του 4 εκτός απο το midrange toggle που είναι για τα harmonics όπως στο 3. Έστειλε τον Μιχάλη αλλά δεν έμοιαζε με καλικάντζαρο (μια χαρά παιδί μου φάνηκε) και κουβεντιάσαμε και κανα τέταρτο για κιθάρες κλπ. Τι ωβαία που είναι τα Χριστούγεννα. Το δοκίμασα και μου έκανε εντύπωση πόσο εύκολα έβγαλα τον παλιό καλό ήχο του Santana αν και εγω το πήρα για το low gain και μάλλον θα αντικαταστήσει στην πεταλιέρα το OCD που έχω ήδη για bridge pickups, πλάι με το Boss OD-3 για neck. Εχει 3 επιλογές gain και αυτή που μου άρεσε περισσότερο σήμερα ήταν η high gain. Ίδωμεν. Πολύ ποιοτική κατασκευή όπως βλέπετε με Alpha pots, χωρίς να έχει να κρύψει τίποτα μπας και τον αντιγράψουν (αντιθέτως στο site του δίνει και σχέδιο για... service.) καθως και την υπογραφή του Ronni ενος εκ των δυο που τα συναρμολογούν όπως λέει ο ίδιος ο Barber.

Oκ, το καταλαβαίνω. Αλλά συνήθως δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό. Εννοώ ότι δεν υπάρχει λόγος να λες πράγματα που παίζει και να μην τα πιστεύεις για να καταδείξεις κάτι. Απλώς καταδεικνύεις απευθείας, είναι πιο αποτελεσματικό συνήθως. Αλλά δεν παρεξήγησα τιποτε, ούτε θα γίνω απολογητής του πιάνου ή της κιθάρας. Εκπληκτικά όργανα αμφότερα και το ξέρουμε όλοι φαντάζομαι. 2. Εγώ πιάνω μέχρι 10ες στο πιάνο, οπότε αν θες διαδοχικές 4ες μπορώ μέχρι 3 ανά χέρι, οπότε με υπέρθεση 3 + 1 ανάμεσα + 3 = 7. Κάποιοι σπάνιοι τύποι με χέρια - φτυάρια μπορούν και 4 4ες, οπότε εκεί πάμε σε 4+1+4 = 9 διαδοχικές. Για 5ες, φτάνεις μέχρι 2 (διάστημα 9ης) εκτός αν σε λένε Art Tatum ή Sergei Rachmaninoff οπότε μπορεί να χτυπήσεις και 3 στη σειρά (φτάνουν μέχρι 13η). Για τους νορμάλ ανθρώπους λοιπόν άντε να βάλεις 2 + 1 ενδιάμεση + 2 = 5 πέμπτες. Για τα φτυάρια 3+1+3 = 7 5ες στη σειρά. Δεδομένου ότι έχω μπορεί κανείς να χορδίσει μία κιθάρα σε 5ες αν θέλει, απευθείας έχει πλεονέκτημα τουλάχιστον απέναντι στα μη-φτυάρια. Άρα βλέπεις, έχει να κάνει με το κούρδισμα και το πόσο άνοιγμα στο πιάνο έχεις. Ύπουλο όργανο το πιάνο.

οποιο σαιτ και να διαβάσω, οποιο ραδιο, ακούω για αυτές τις μλκιες με τη Βίσση και τη Βανδη. οχι αλλο κάρβουνο. ελεος.

Ωδείο και δάσκαλο ΧΘΕΣ.

To κορίτσι είναι σούπερ. Για την καλύτερη δυνατή βοήθεια στο θέμα Ολλανδία, καθώς και για ενδεχόμενη προετοιμασία, σου προτείνω να αποτανθείς στην Ειρήνη Κωνσταντινίδη. Εξαιρετική φωνή, και έχει περάσει από Ολλανδία. Προσωπικά έχω αρκετούς φίλους και γνωστούς εκεί, αλλά για την εξειδικευμένη κατάσταση του vocal νομίζω ότι η Ειρήνη είναι ό,τι χρειάζεται. Υπάρχουν επίσης αξιόλογα ιδρύματα σε Βέλγιο, Δανία, Φινλανδία, Σουηδία, Νορβηγία κτλ., αλλά δεν ξέρω πόσα από αυτά είναι Αγγλόφωνα. Λογικά τα περισσότερα. Aν χρειάζεσαι πληροφορίες, μνμ.

Μη γίνεστε κακοί ρε μπαγάσες. Είναι δυο αναγνωρισμένες τραγουδίστριες που εκτιμά το πλατύ κοινό. Αν είναι οι καλύτερες όλων των εποχών... περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. Προσωπικά μου είναι αδιάφορες αλλά δεν αναιρεί τίποτα αυτό και στο κάτω - κατω, χεστήκανε τι νομίζω εγω.

και όχι μόνο....άφησε το πιάνο και θέλει να μας κλέψει τη δόξα, δε φτάνει που μας έκλεψε την κιθάρα των 1504 ευρώ. Αντε φτιάξτε κανα λογαριασμό στο φβ να τσιμπήσουμε κανα λαικ.... https://www.facebook.com/effiepanagiotidou/videos/3986659318025054

Koίτα, το να βγάλεις ποιοτικό ήχο από την αρχή, σπάνια παίζει. Τις περισσότερες φορές κοπανάνε σε τρελό βαθμό σχεδόν στάνταρ μέχρι επίπεδο μέσης τάξης. Παίρνει κάποια χρόνια μέχρι να μην ακούγεται κανείς ότι κοπανάει το πιάνο ανελέητα. Από την άλλη, σίγουρα είναι πιο γρήγορη διαδικασία από το μηδέν μέχρι το να μην ακούγεσαι άθλια, σε σχέση με την αντίστοιχη ακριβώς πορεία π.χ. στο βιολί ή στα πνευστά, στα οποία είναι πραγματικό βασανιστήριο η όλη φάση, και παίρνει καιρό μόνο και μόνο για να στρώσεις ΥΠΟΦΕΡΤΟ ήχο, όχι ποιοτικό. Άρα, νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τι λες εδώ. Αυτό που δεν παλεύεται με τίποτε είναι το θέμα της ανεξαρτησίας των χεριών από τη μία, ότι είναι στην πραγματικότητα δύο ανεξάρτητοι πιανίστες από τον ίδιο εγκέφαλο, και η ανεξαρτησία ήχου και μικρορυθμικής από το κάθε δάκτυλο από την άλλη, κάτι που φτάνει σε εντελώς τρελά επίπεδα στα υψηλότερα κλιμάκια. Όλα αυτά πέρα από την αντικειμενική δυσκολία της παρτιτούρας, που καταλήγει εντελώς ανελέητη. Φαντάζομαι έχεις εικόνα του τι εννοώ, βλ. διασκευή Petrushka του Στραβίνσκυ για ένα πιάνο, πραγματικός εφιάλτης. Όλη η ορχήστρα με ελάχιστα μέρη που δεν παίζονται. Πραγματική τρέλα. Με άλλα λόγια: είναι μεν πιο γραμμική η ανάπτυξη του πιάνου μέχρι το επίπεδο ανωτέρας. Από επίπεδο ανωτέρας και πάνω δεν υπάρχει πλέον γραμμικότητα. Είναι εντελώς νορμάλ ένα έργο να κάνεις μήνες να παίξεις τις νότες σωστά στο χρόνο, χωρίς πραγματική εκφραστική, εκτός από ειδικές καταστάσεις με φωτογραφικές μνήμες κτλ., ειδικές περιπτώσεις μυαλών. Οπότε, η γραμμικότητα είναι μέχρι ένα σημείο. Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω στο ότι είναι το όργανο που δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείς να ξεκινήσεις μόνος σου. Αν είναι κάτι, είναι το όργανο που, αν έχεις ξεκινήσει σωστά, μπορείς να συνεχίσεις για λίγο μόνος σου, εφόσον φυσικά έχεις καλά τις βάσεις για να σε πάνε λίγο παρακάτω. Μόνος σου μπορείς πραγματικά να μείνεις μόνο στο υπερυψηλό επίπεδο, και εκεί δεν είναι σίγουρο, καθώς πολλοί από τους μεγάλους σολίστ κάνουν μαθήματα σε ακαδημίες ειδικές για τα ρεπερτόρια που κάνουν σε επίπεδο διδακτορικού και πάνω, όντας ήδη φουλ professional level κονσερτίστες. Ο καλός δάσκαλος με μεγάλη γκάμα ρεπερτορίου και πολύ καλή εμπειρία από συναυλίες σε πολλά έργα είναι εντελώς επιβεβλημένη, εφόσον μιλάμε για κλασσική μουσική, αν θέλει κανείς να μην πηγαίνει νοσοκομείο με τενοντίτιδες συχνά. Αρκεί μία σπουδή του Σοπέν να σε στείλει οff για μήνες αν η τεχνική σου δεν είναι η τέλεια για το χέρι σου, και ακόμη και τότε πάλι μπορεί να κινδυνεύεις. Είπαμε, ύπουλο όργανο το πιάνο...

και οι δυο καλές είναι , έχουν τραγούδια που είναι τεράστιες επιτυχίες , ακόμα και παγκοσμίως και αυτό διότι Φοίβος και Καρβέλας έχουν αντιγράψει ξεδιάντροπα τις καλύτερες ροκ και electronic μουσικές των 90'ς και των 00'ς ??? ( βασικά τι λέω, στην περίπτωση της Βίσση ο Καρβέλας έχει κλέψει και τα 70'ς & 80'ς )

Κομμάτια του Σοπέν υπάρχουν από πολύ εύκολα μέχρι υπερβολικά δύσκολα. Don't worry (για Σατί σε βλέπω στα αρχικά στάδια ?). Τα άσχημα όταν μαθαίνεις μόνος σου πιάνο είναι: - Θα κάνεις διάφορα μικρά λάθη - ακόμη και εάν προσπαθείς να εφαρμόσεις 100% αυτά που θα διαβάζεις. - Τα λάθη αυτά δεν θα τα ξέρεις και δεν θα τα καταλαβαίνεις εσύ, άρα θα είναι δύσκολο να τα "ξεμάθεις" κάποτε.. - Κλασικά τέτοια σημεία: στάση σώματος/χεριών, δακτυλισμοί, "μετάφραση" σημείων παρτιτούρας, τρόπος μελέτης κλπ. - Διαβάζοντας ένα βιβλίο θα υπάρχουν πάντα πολλά μικρά σημεία που δεν θα αποσαφηνιστούν ποτέ. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που δεν θα ξέρεις ποια κατεύθυνση του ρεπερτορίου θα πρέπει να ακολουθήσεις.. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που η πρόοδος θα είναι πολύ δύσκολη γιατί χρειάζεται μεγάλη εξατομίκευση στη διδασκαλία (αυτό χρειάζεται δάσκαλο). - Ένα άλλο δύσκολο σημείο είναι ότι τα διάφορα κομμάτια θα πρέπει γενικά να τα μάθεις με κάποια σειρά η οποία θα υπακούει σε κάποιες λογικές - μόνος σου είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις αυτό.. (η σειρά αυτή είναι λίγο-πολύ στυλιζαρισμένη μόνον όταν κάποιος ξεκινά να παίζει σε μικρή ηλικία). - Συν το ότι είναι δύσκολο να ξέρεις πόση πρόοδο κάνεις επειδή δεν έχεις κάποιον να σε ελέγχει.. - Συν το ότι όταν παίζεις μόνος σου μερικές φορές δεν θα έχεις κίνητρο και θα μένεις πίσω στην προσπάθεια.. - Βέβαια, για να διορθώσεις τα παραπάνω θα πρέπει να βρεις το δάσκαλο που σου ταιριάζει.. Σπάνια έχω δει να μένει κάποιος με ένα δάσκαλο από την αρχή μέχρι το τέλος.. - Υπάρχει και μια "μεσοβέζικη" λύση: κάνεις μαθήματα αλλά σε αρκετά αραιά χρονικά διαστήματα.. (π.χ. 1 δίωρο το μήνα). Έτσι θα αποφύγεις κάποια λάθη που θα βλέπει και θα διορθώνει ο δάσκαλος, αλλά θα έχεις και ένα μέρος της ελευθερίας που θέλεις.. - Τώρα, πώς θα μάθεις εύκολα και γρήγορα να διαβάζεις νότες.. και μάλιστα σε 2 πεντάγραμμα.. χμ.. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να μάθεις μόνος σου μέχρι ενός σημείου αλλά θέλει αρκετή υπομονή στην αρχή..

Συμφωνώ απόλυτα σε όλα.

που να χα και tv.

Ε κλείσε σάιτ και ραδιόφωνα που λένε παπαριές, και πάγαινε να δεις κανένα μπάτσελορ να ξεσκάσεις λίγο βρε αδερφέ .....

Δεν είναι όλα τα πληκτροφόρα το ίδιο, καθώς σήμερα υπάρχουν και τα ηλεκτρονικά. Από τα ακουστικά, ναι, στο πιάνο δεν μπορείς να κάνεις βιμπράτο, αλλά υπάρχουν βαριάντες του που μπορείς, όπως και real-time bends, volume swells κτλ, πχ fluid piano. Θεωρείς το πιάνο ως εύκολο όργανο που δεν απαιτεί ιδιαίτερη επιδεξιότητα ούτε για να συνεχίσεις; Τι εννοείς με αυτό; Να συνεχίσεις τι, μέχρι που; Φαντάζομαι κάτι έχεις στο μυαλό σου για να το λες, διότι δεν μπορώ να φανταστώ να θεωρείς πχ το Opus Clambicembalisticum, το 3ο Ραχμάνινοφ, το Mists ή τα κομμάτια του Ferneyhough ή του Finissy για πιάνο εύκολα κομμάτια που δεν χρειάζονται επιδεξιότητα. Κάτι εννοείς αλλά δεν επικοινωνείται εδώ. Αρμονικές υπάρχουν, αλλά όχι με τον τρόπο που παίζονται στην κιθάρα. Χρησιμοποιούνται με κρατημένα πλήκτρα και συμπαθητικές δονήσεις, είναι κανονική τεχνική ιδιαίτερα στον 20ο και 21ο αιώνα. Δεν μπορείς να παίξεις με ευκολία ότι συγχορδία υπάρχει. Μπορείς σίγουρα περισσότερες από την κιθάρα, αλλά οι ανοικτές στην κιθάρα δεν είναι απλές για το πιάνο. Εξαρτάται από το χέρι και το spacing στο voicing. Συχνά, αν και όχι πάντα, η κιθάρα μεταφράζεται σε «αντιπιανιστικά» πιασίματα.

Να'σαι καλά Σπύρο. Χαρά και λύπη,μαζί...

Ευχαριστούμε πολυ

Αν χρειαστείτε κάτι για τα πιο πρακτικά, στείλε μου @dimsonic. Σε μερικούς μήνες -Covid επιτρέποντος- θα έχω εγκατασταθεί στο Amsterdam.

Φοβερά πράγματα!

Ο Μποτία ακόμα κλαίει.

...Και τον Antonio το Σαμαρά, μην ξεχνιόμαστε. Βγάζοντας το προσωπικό γούστο και την αισθητική απ' έξω, όμως, δεν τις λες και άφωνες. Έχει πέσει λίγη δουλίτσα...

Εγώ ήθελα να τονίσω οτι το πιάνο είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη θεωρία της μουσικής, και λάθος μου που το έθεσα μονόμπαντα, έχει δίκιο ο@fusiongtr Το πιάνο το θεωρώ δύσκολο γιατί δεν υπάρχουν τα patterns που υπάρχουν πχ στην κιθάρα. Παίζεις με 10 δάχτυλα + πόδια, έχει το μεγαλύτερο range σε νότες, και έχει και πολύ μεγάλο dynamic range. Φυσικά κάθε όργανο έχει τη δυσκολία του, και σίγουρα κάποιοι τα καταφέρνουν καλύτερα σε ένα όργανο από κάποιο άλλο. Ολοι νομίζω όμως συμφωνούμε στο ότι χρειάζεται οπωσδήποτε καθηγητής.

Τι, ο Κόλκας το έγραψε αυτό για την Βανδή?

Αυτό είναι το performance που και στην ιστορία έμεινε και δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν είναι από τις κορυφαίες σε όλα. Εγώ φαντάζομαι και η μισή Ελλάδα το είδαμε τότε και το βράδυ μάλιστα την παίξαμε για πάρτη της . Αυτή είναι πιο κορυφαία από τη Βίσση. Και έχει και υποκριτικό ταλέντο. Στο ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ μια χαρά έπαιξε τότε.

Μα ήθελα και μια explorer! Επίσης μαθαίνω ακόμη... μου αρέσει η διαδικασία! Αν δεις το thread της oddball θα φανει ότι στο τέλος θα διαφοροποιηθώ και στο χεντστοκ και στο wiring. Project είναι ... tribute είναι. Αργότερα θέλω να κάνω και κάποια δικά μου σχέδια. Ξαναλέω ακόμη μαθαίνω και tweekάρω. Πρέπει να μάθω την αλφαβήτα, πριν αρχίσω να γράφω ποιήματα, οπότε αν θέλεις είναι και μια άσκηση ύφους, που λέμε και στα μουσικά μας. Καλές γιορτές!! Και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

Συμφωνώ. Το πιάνο είναι αρκετά πιο εύκολο από την κιθάρα σε πολλούς τομείς, και ειδικά στα ακόρντα. Υπάρχουν κομμάτι που με το πιάνο με συνοδεύω πολύ άνετα (πχ My way), ενώ με την κιθάρα δεν μπορώ να πιάσω τα μισά ακόρντα, καθώς τα θεωρώ δύσκολα και δεν ασχολούμαι ώστε να γίνουν εύκολα. Και είμαι και "κιθαρίστας", υποτίθεται. Είναι, επίσης, πιο εύκολο να παίξεις μια ολοκληρωμένη μελωδία, με συνοδεία ακόρντων, και να ακουστεί σωστά. Άντε κάνε τα αυτά με την κλασική. Υπάρχουν, βέβαια, και κάποιες ποιοτικές διαφορές. Είναι, για παράδειγμα, άλλο πράγμα να πιάνεις το ακόρντο και άλλο πράγμα να μπορέσεις να παίξεις ρυθμικά σε ένα κομμάτι, και να ακουστεί ωραία. Εκεί είναι ευκολότερη η κιθάρα. Το σχόλιο μου είχε στοχο, όχι να δείξει τις διαφορές ανάμεσα στα δυο όργανα, αλλά να δείξω στο φίλο ότι η διαδικασία εκμάθησης από το μηδέν θέλει δάσκαλο, διότι το να μπορεί να παίζει fluently κλασικά κομμάτι από Σοπέν δεν είναι τρια ακορντα στην κιθάρα. Το "κιθάρα" το έβαλα τυχαία εκεί...

Τραγικη απωλεια - ο ανθρωπος αυτος ηταν σε μια κατηγορια απο μονος του. Το στιγμα του στην αμερικανικη μουσικη θα παραμεινει ανεξιτηλο.

Ο Γιώργος το έθεσε πολύ καλά. Δυστυχώς το πιάνο είναι ένα όργανο αρκετά πολύπλοκο, καθώς αντιπροσωπεύει πλήρως όλη την εξέλιξη της Δυτικής μουσικής θεωρίας, από το 1400 μέχρι και σήμερα. Για να φτάσεις μακριά χρειάζεται να γνωρίζεις ακόμα και προχωριμένη αρμονία (και άλλα κομμάτια μουσικής θεωρίας, όπως φούγκα και αντίστιξη). Ναι, μπορείς να μάθεις να παίζεις pop τραγούδια χωρίς να ξέρεις νότες, μαθαίνοντας ίσως κάποιες συγχωρδίες "στα τυφλά", αλλά δε θα οδηγήσει πουθενά. Μπορώ να σου πω πώς ήταν όταν κάναμε πιάνο στο σχολίο. - Καταρχάς ξέραμε ήδη να διαβάζουμε νότες γιατί κάναμε επιπλέον μαθήματα μουσικής θεωρίας. - Ο καθηγητής σου έδειχνε πρώτα το πώς πρέπει να κάθεσαι, ποια είναι η σωστή στάση του σώματος, και των χεριών. - Μάθενες πάντα πρώτα την κλίμακα Ντο μείζων (μόνο τα άσπρα πλήκτρα), κάθε χέρι ξεχωριστά. Πρώτα μια οκτάβα και μετά μέχρι δύο. Πολύ αργότερα σε έβαζε να προσπαθήσεις με τα 2 χέρια. - Αφού νιώσεις μια άνεση με το ένα χέρι, ξεκινάς ασκήσεις και μικρά τραγουδάκια με το ένα χέρι. Θυμάμαι είχαμε αυτό το βιβλίο: Μπορεί να "φαίνονται" παιδικά, αλλά μεχρι το τέλος του δεύτερου τεύχους, νομίζω ότι σίγουρα θα υπάρχει άνεση. Από εκεί και πέρα ο κάθε καθηγητής θα πρότεινε κάποια πιο εξειδικεύμένα βιβλία, ανάλογα το πόσο άνετα αισθανόσουν. Θυμάμαι πολύ καλά αυτά τα δύο βιβλία, αλλά άλλα παιδιά είχαν διαφορετικά, ανάλογα την πρόοδό τους. Όλα αυτά ήταν το κάπου στο 2004 βέβαια. Μάλλον θα υπάρχουν πλέον διαφορετικά και ίσως πιο εξειδικευμένα βιβλία. Αλλά, όλα αυτά, τα κανόνιζε κάποιος καθηγητής, που ήξερε, έβλεπε και έκρινε ανάλογα. Το πιάνο είναι φανταστικό όργανο, και εγώ προσωπικά ζηλεύω όλους όσους είναι fluent σε αυτό. Εγώ είμαι μέτριος και μετανιώνω που δεν πιέστικα αρκετά για να γίνω καλύτερος.

Φοβερός παίχτης.

Ξανακόψτες φίλε ....

Εάν μιλάς για φλέβες, εγώ τις έχω κόψει για την Julia εδώ και 35+ χρόνια... Ίσως το κομμάτι που με "άγγιξε"¨περισσότερο από ότι μουσική έχω ακούσει στην ζωή μου... Έπαιξαν ρόλο βέβαια πολλοί παράγοντες γι αυτό!

Ξανασκέψου το .... Κάποιες μουσικές Στράτο μου είναι "δεμένες" με την ζωή μας. Δεν έχει να κάνει με πιο είναι το καλύτερο τραγούδι του καλλιτέχνη....

Ίσως το Νο 1 για μένα από τον David Μετά από αυτό βέβαια... άντε διάλεξε Νο1 από Bowie..... Μέχρι το Diamond dogs μόνο αριστουργήματα έγραφε....

Αγάπη ο Bowie αλλά και ο παρακάτω Στράτε...

Επειδή με έφτιαξες (δεν ξέρω γιατί μου ήρθε ο Bowie στο μυαλό) .....

Τσεκαρε και αυτούς https://www.northwestguitars.co.uk/1-piece-eric-clapton-style-stratocaster-neck-medium-v-22-frets-satin-finish/

Έπεσε παραγγελία ... σσσσσ ακούνε αυτιά παντού. https://www.tubeampdoctor.com/en/tweed-one-5-5f1-style-amp-kit?c=80 Mε 12αρι και ασυναρμολόγητος. Τώρα στο έλεος των Courier (επέλεξα UPS και είδωμεν). Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια. Καλές γιορτές να έχουμε, μελωδικές και με υγεία.

Πολύ καλή παίκτρια η Ειρήνη και πολύ καλό παιδί. Είχα πάει να δω ένα σεμινάριό της πέρσι και είχα πάρει πολλά πράγματα σχετικά με το instrumental songwritting.

Με τις πολύ treble κιθάρες, το Riff/Raff του Τsakalis Audioworks με το οποίο παίζει η Ειρήνη, σκοτώνει. Όπως και το παίξιμό της!