Πίνακας συμμετοχής

και όχι μόνο....άφησε το πιάνο και θέλει να μας κλέψει τη δόξα, δε φτάνει που μας έκλεψε την κιθάρα των 1504 ευρώ. Αντε φτιάξτε κανα λογαριασμό στο φβ να τσιμπήσουμε κανα λαικ.... https://www.facebook.com/effiepanagiotidou/videos/3986659318025054

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ κιθάρας Jackson Marty Friedman Kelly (KE-1) USA Σκοπός ήταν να κατασκευαστεί ένα High End όργανο και πιστό αντίγραφο της Jackson Marty Friedman Kelly KE-1 USA (με Kahler γέφυρα όχι Floyd Rose), με σύγχρονες και μοντέρνες μεθόδους κατασκευής από επιλεγμένα ξύλα και από τα καλύτερα περιφερειακά και με Σκληρή θήκη. Για όσους δεν γνωρίζουν την κιθάρα ο Friedman είχε δύο από αυτές η μία είχε 22 τάστα και rosewood ταστιέρα και η άλλη 24 τάστα και έβενος ταστιέρα. Η τελευταία ήταν η κύρια κιθάρα στα χρόνια των Megadeth 1990-2000, όπου με αυτή ηχογραφήθηκαν οι δίσκοι Rust In Pease, Countdown to Extinction, Youthanasia και τα βίντεο κλιπς αυτών, καθώς επίσης και τα προσωπικά του άλμπουμ του Friedman. Πραγματικά ένα σημαντικό κομμάτι της μέταλ ιστορίας. Για περισσότερες πληροφορίες της ιστορικής αυτής κιθάρας σας παραθέτω λεπτομέρειες στο τέλος αυτής της παρουσίασης. Πριν αναλυθούν τα στάδια κατασκευής της κιθάρας, παρακάτω παρουσιάζεται η κιθάρα ολοκληρωμένη: - Σχεδίαση Πρώτο βήμα αφορά τον σχεδιασμό της κιθάρας σε υπολογιστή. Εδώ έχουν υπολογιστεί όλα όσο χρειαζόμαστε για την κατασκευή της, κλίμακα (scale), neck angle, truss rod κανάλι, ανθρακονήματα στο μπράτσο, τοποθέτηση γέφυρας σε σχέση με την neck angle, βάρος κτλ. Να τονιστεί ότι η κιθάρα είναι neck through δηλ το μπράτσο είναι ένα ενιαίο κομμάτι από το headstock έως το πίσω μέρος της κιθάρας. Πατρόν (templates) Αφού η κιθάρα σχεδιάστηκε στον υπολογιστή κόπηκαν τα templates με CNC. Επιλογή των ξύλων Η πρωτότυπη ΚΕ-1 του Marty Friedman είναι κατασκευασμένη από ισόβενο Σφενδάμι (quarter saw maple) και Σκλήθρα (Alder). Επίσης μετέπειτα και κάποιες φτιάχτηκαν από λεύκα (Poplar). Σώμα (body) : Ο λόγος που επιλέχτηκε για το σώμα Σκλήθρα (Alder επιστημονική ονομασία Alnus rubra) δεν είναι άλλος από το να κρατήσει το ΒΑΡΟΣ της κιθάρας χαμηλό μιας και λόγο της ιδιομορφίας του σώματος της, η επιλογή άλλου ξύλου θα την έκανε πολύ βαριά. Μπράτσο (neck through) : ισόβενο Σφενδάμι (quarter saw rock maple επιστημονική ονομασία Acer saccharum) + wenge + ανθρακόνημα (carbon fiber rods) + ταστιέρα από έβενο. Προφίλ μπράτσου (neck through) Η κιθάρα είναι κατασκευή τύπου neck through. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε το κεντρικό ξύλο της κιθάρας, όπου από αυτό θα κοπούν τρία κομμάτια. Ταίριασμα-Τοποθέτηση-Κόλλημα ξύλων Το μπράτσο θα κατασκευαστεί από 5 ξύλα. 3 σφενδάμι (rock maple) + 2 wenge + 2 ανθρακονήματα. Αυτός ο συνδυασμός μαζί με τα ατσαλένια τάστα μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο μπράτσο που το χαρακτηρίζει η απόλυτη σταθερότητα στις κλιματικές αλλαγές και όχι μόνο, για αυτό και δίνουμε ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΕΓΓΥΗΣΗ για σκέβρωμα, στρέβλωση κτλ. Πλάνισμα Scarf Joint Διαμόρφωση του headstock τύπου scarf joint. Πλάνισμα και κόλλημα. Μπράτσο/Μανίκι/Neck Άνοιγμα καναλιών για μπουν τα ανθρακονήματα και το truss rod. Η κατασκευή με τέτοια ξύλα και σε συνδυασμό με το ανθρακόνημα προφέρουν την απόλυτη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ στο μανίκι, πράγμα πολύ σημαντικό για ένα μπράτσο. Κατασκευή ταστιέρας Η κατασκευή της ταστιέρας επιβάλλεται να γίνετε με μηχανήματα ακριβείας. Η συγκεκριμένη ταστιέρα έγινε με CNC. ΤΙΡ η ακριβής κοπή των εγκοπών που θα τοποθετηθούν τα τάστα είναι το Α και το Ω για να ακουστεί η κιθάρα μας σωστά σε κάθε τάστο, οποιαδήποτε παρέκκλιση η κιθάρα θα ακούγεται εκτός τόνου (flat ή sharp) και το intonation δεν θα μπορεί να ρυθμιστεί σωστά. Σώμα κιθάρας Επόμενο βήμα, ένωση του σώματος με το κεντρικό τμήμα. Στη συνέχεια, χονδρικό και τελικό κόψιμο του σώματος. Headstock Επόμενο βήμα, διαμόρφωση του Headstock. Cavities Ανοίγουμε τις θέσεις για τον μαγνήτη και το ηλεκτρικό κύκλωμα. Πίσω μέρος του Μπράτσου Διαμόρφωση του πίσω μέρος του μάνικου. Εδώ φτιάχνουμε ότι μπράτσο επιθυμεί ο καθένας, λεπτό, χοντρό, κτλ Inlays Αληθινά όστρακα υψηλής ποιότητας Mother of Pearl Inlays premium quality. TIP = καλύπτουμε με χαρτοταινία τα αυλάκια των τάστων για να μην εισχωρήσει εκεί η κόλλα. Βλέπουμε στην 3η εικόνα την τέλεια τοποθέτηση χωρίς κενά. Περνάμε με ελαφριά πίεση με το sanding block για έλεγχο και τελική ισοπέδωση της ταστιέρας. Έλεγχος του βάθους των τάστων πριν την τοποθέτηση του binding της ταστιέρας. ΤΙΡ= παρατηρούμε ότι η θέση του nut ΔΕΝ έχει κενό στη μέση (κανάλι truss rod), ΑΥΤΟ σημαίνει ότι ΟΛΟ το nut πατάει πάνω στο ξύλο με ότι αυτό συνεπάγεται όσο αφορά το sustain στην περιοχή αυτή και εκτός αυτό προσδίδει και σταθερότητα στο μάνικο. Υπάρχουν κατασκευές που για λόγους ευκολίας ανοίγουν το κανάλι του truss rod κόβοντας δυστυχώς αυτή την περιοχή του nut. Binding Binding ταστιέρας, Headstock, Πλαϊνά σημάδια (Side Dots). Τάστα Ατσαλένια τάστα (Jumbo Stainless Steel Frets Jescar made in USA). Τοποθέτηση με πρέσα. Περιποίηση τάστων! Φάγωμα και διαμόρφωση γωνίας στις άκρες, ισοπέδωση (fret leveling), στρογγύλεμα (fret crowing), γυάλισμα (fret polishing). TIP = πριν την εισαγωγή των ατσαλένιων τάστων προσδίδουμε radius στα τάστα, ώστε να ταιριάζει με το radius της ταστιέρας και μετά τα τοποθετούμε με πρέσα (όχι με σφυρί). ΒΑΨΙΜΟ Προετοιμασία της επιφάνειας και βάψιμο. Διδυμάκια.. Επόμενο στάδιο αφορά το βερνίκωμα της κιθάρας. ΤΙΡ = πρέπει να περάσουν αρκετές μέρες για να στεγνώσει καλά το βερνίκι ώστε κατά την διαδικασία του γυαλίσματος να είναι τόσο σκληρό ώστε να μην αφήσουν γρατζουνιές οι βούρτσες γυαλίσματος (buffing). ΓΥΑΛΙΣΜΑ Υγρό τρίψιμο για να πάρουμε επίπεδη επιφάνεια. Γυάλισμα με βούρτσες. Αποτέλεσμα; καθρέπτης (deep Mirror Finish). ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΚΑΙ SETUP Μαγνήτης Seymour Duncan JB, GOTOH κλειδιά κουρδίσματος (Japan), CTS ποτενσιόμετρο (Japan), Switchcraft Jack (USA). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ Λίγα λόγια για την Ιστορία της κιθάρας. Στις αρχές του 1980 η κιθάρα Jackson Kelly και πήρε το όνομά της από τον Bradford Kelly ενός κιθαρίστα από μια Αυστραλέζικη μέταλ μπάντα με την ονομασία Heaven. Φημολογείται ότι o Bradford Kelly δεν πήρε φράγκο από το σχεδιασμό και τη δημιουργία της κιθάρας. Ο Bernd Kost (Sodom), ο Adam Darski (Behemoth) έπαιζαν με Kelly, αλλά η κιθάρα έγινε γνωστή από τον Marty Friedman. Αρχικά, η πρώτη του Jackson του Friedman ήταν η Kelly (ΚΕ #2) και ήταν γύρο στο 1985 όταν ο Friedman την αγόρασε από την Hawaii όταν έπαιζε σε μία μπάντα που ονομάζονταν Hawaii. Είχε χρώμα τιγρέ άσπρο-μαύρο, 22 τάστα, παλίσανδρο ταστιέρα και τρέμολο γέφυρα Kahler. Να πούμε εδώ ότι ο Friedman χρησιμοποιούσε τρέμολο στους πρώτους του δίσκους και αργότερα έβγαλε το τρέμολο και έβαλε σταθερή γέφυρα (Kahler Fixed bridge). Ήταν η μόνη κιθάρα στη συλλογή του που είχε τρέμολο και παλίσαναδρο ταστιέρα. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, ήταν από τις πρώτες και τις τελευταίες 500 κιθάρες που κατασκεύασε η Jackson. Η συγκεκριμένη κιθάρα έχει ημερομηνία κατασκευής 11 Ιανουαρίου 1985. Η ΚΕ-2 εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της μπάντας του Friedman, Hawaii - The natives are Restless το 1985. Εδώ να σημειώσουμε ότι μετά το 1987 ο Friedman προμόταρε τις κιθάρες των εταιριών Hurricane και Carvin, γ’ αυτό και οι κιθάρες αυτές εμφανίζονται στις επόμενες δουλείες του Friedman, στους Cacophony - Speed Metal Symphony το 1987, στο Go Off το 1988 και στο σόλο άλμπουμ του Marty Friedman το 1987 Dragon Kiss αλλά και στην οντισιόν για να μπει στους Megadeth. Αλλά ο Friedman είχε πει ότι δεν τις χρησιμοποίησε ποτέ στις ηχογραφήσεις αυτών των δίσκων και ότι είχε αυτές τις κιθάρες για να βγαίνει φωτογραφίες. Επίσης, το 1990 όταν ο Friedman πήγε στους Megadeth την έβαψε μαύρη και απέκτησε και μια δεύτερη Kelly την KE-1 η οποία είχε 24 τάστα αλλά ταστιέρα από έβενο. Με αυτές τις δύο κιθάρες KE-2 και KE-1 έγιναν ηχογραφήθηκαν το Rust In Pease, το Countdown to Extinction, Youthanasia. Το tornado of souls ηχογραφήθηκε με αυτήν την κιθάρα! και τα βίντεο κλιπς Holy Wars, Hangar 18, Symphony of distraction, A tout le Monde, Skin of my teeth, Foreclose for a dream, Reckoning day κ.ά. Ήταν οι κύριες κιθάρες στα χρόνια των Megadeth 1990-2000. Επίσης ηχογραφήθηκαν με αυτές και τα προσωπικά του άλμπουμ του Friedman Scenes το 1992, Introduction το 1994 και το True Obsessions το 1996. Όσο αφορά την KE-2 η κιθάρα είχε παίξει περίπου σε 1000 σόους. Όταν ο Friedman αποχώρησε από τους Megadeth την διατήρησε σε ελεγχόμενη θερμοκρασία και τελικά η κιθάρα στις 11 Μαίου 2011 μπήκε σε δημοπρασία για φιλανθρωπικό σκοπό και συγκεκριμένα για την καταπολέμηση της ασθένειας του Jason Backer. Τελικά πουλήθηκε στο ebay στα 10.100 δολάρια (8.383 ευρώ - με τιμή δολαρίου 0,83 ευρώ). Συνοψίζοντας: KE-2 = 22 τάστα και rosewood (παλίσανδρο ταστιέρα), serial number J0418 (1985 USA Jackson San Dimas Kelly #2). KE-1 = 24 τάστα και έβενος (ebony ταστιέρα) serial number J5781 Επίσης και τα παρακάτω βίντεο στο Youtube: Marty Friedman Guitar Lesson η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ 22 ΤΑΣΤΑ ΚΑΙ ROSEWWOD ΤΑΣΤΙΕΡΑ Guitar Lesson - Marty Friedman - The Essential η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ 24 ΤΑΣΤΑ ΚΑΙ ΕΒΕΝΟΣ ΤΑΣΤΙΕΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ …

Η πιο αχρηστη αγορα ... για μενα. Κενες χορδες γιοκ.

Για να δείτε και ακούσετε τι μουσικάρες βγάζει η Αλεξάνδρεια... Με τον Μητσάρα (κιθάρα) είχαμε γκρουπάκι τότενες στα παλιά τα καλά αγνά χρόνια...

Ε,Ε,ΕΡΧΕΤΑΙ!

Τωρα να γελασω ή να κλαψω? Παντα παιζω κενες. Το ιδιο το οργανο εχει φτιαχτει για τις κενες χορδες. Η ιδια η μουσικη που γραφτηκε για αυτο και σε αυτο το οργανο, στηριζεται βασικα στις κενες χορδες, Οι κενες χορδες ειναι η αρχη ολων. ? .

Αυτό που άλλοι πασχίζουν να ελέγξουν με τα χέρια τους άλλοι το κάνουν με ένα χριτς χρατς.......πανάθεμα! Δε λέω φυσικά οτι είναι κακό....κοτζαμ κιθαρισταράδες το χρησιμοποιούν άλλωστε. Απλά θεωρώ οτι το αθόρυβο παίξιμο (ανευ βοηθήματος) είναι μια κορυφαία ικανότητα αν κατακτηθεί και το επίπεδο της αντίληψης του παίκτη ανεβαίνει πολλά σκαλοπάτια με αυτή.

η ουσία βρίσκεται εν πολλοίς στη φράση του Μάκη... η "ιδανική" κατάσταση για μια "αντικειμενική" σύγκριση καθίσταται όταν η μόνη διαφορά έγκειται σε αυτά καθαυτά τα αντικείμενα που κρίνονται... κι αυτό με προαπαιτούμενο ότι τα αυτιά μας και η ψυχική μας διάθεση βρίσκονται σε μια μέση καλή κατάσταση που δεν θα επηρεάσει με λάθος προσλαμβάνουσες το αποτέλεσμα θολώνοντας την κρίση μας... στο αρχικό παράδειγμα του Ηλία λοιπόν, η μόνη περίπτωση "συμπερασματικής σιγουριάς" (κι αυτή εν δυνάμει) περί των ουσιαστικών στην πράξη διαφορών, είναι το να σηκωθεί φράπα μια μέρα μετά από έναν γεμάτο ύπνο, να κάνει την τουαλέτα του, να αράξει πίνοντας τον καφέ του μπροστά στον αγαπημένο του ενισχυτή με αραδιασμένες δίπλα του τις προς σύγκριση έγχορδες κυρίες στα σταντ τους και αφού ξυπνήσει καλά και ωραία, να αρχίσει να τις θωπεύει με το ίδιο σταθερό πάθος εναλλάξ σε unplug και ηλεκτρικές οργασμικές περιπτύξεις (? ντάξει το τερμάτισα σχώρα με Ηλία ?)... σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση υπεισέρχονται οι μύριοι αποπροσανατολιστικοί ως προς την αντικειμενικότητα της κρίσης παράγοντες που έχουν (οι περισσότεροι) αναφερθεί ήδη στην συζήτηση... όμως εντάξει θα μου πείτε (μάλλον ήδη είπατε) υπάρχει μια αναλογία των όποιων artifacts που είναι σταθερή ως ποσοστό effect στα αντικείμενα προς σύγκριση (η ποιότητα αποτύπωσης και αναπαραγωγής είναι κοινή κάθε φορά για αυτά)... ναι μεν, (με ένα μεγάλο) αλλά δε... δεν είναι ταυτόχρονα και "γραμμική" (ως προς την προσλαμβάνουσα εντύπωση που θα ορίσει την σημαντικότητα των διαφορών)... στο youtube π.χ. ως μέσο, πρέπει να προσθέσουμε στην κοινή απωλεστική ως προς την αρχική ηχητική πληροφορία καταγραφή των σημάτων από το ίδιο και τις εγγενείς αδυναμίες των μέσων αναπαραγωγής που θα χρησιμοποιήσουμε (στο εύρος της δυναμικής περιοχής, στην απόκριση συχνότητας, στον λόγο σήματος προς θόρυβο, στην αρμονική παραμόρφωση κλπ)... όλα μαζί έχουν εμφανέστατο αποτύπωμα στην "πιστότητα"... και κάθε απομάκρυνση από αυτήν μας απομακρύνει κι από το ειδυλλιακό ξύπνημα του Ηλία στο δωμάτιο του (με τις ιδανικές συνθήκες σύγκρισης μπλα μπλα μπλα...)... όλα αυτά (πηγή, προενισχυτής, ενισχυτής, ηχεία) αποτελούν τους κρίκους της λεγόμενης ηχητικής αλυσίδας... το συνολικό performance αυτής όμως, δυστυχώς καθορίζεται πάντα από τον πιο αδύναμο κρίκο της... έτσι πχ η υποδειγματική διαφάνεια και ανάλυση στα έρμα ATC SCM100 των 20 κολλαριστών χιλιάρικων θα περιοριστεί στα επίπεδα του απωλεστικού αλγόριθμου που χρησιμοποιεί το yt αν το χρησιμοποιήσουμε ως πηγή για να παίξουμε τα ηχητικά samples προς σύγκριση... θα "περιοριστεί" είπα?... χμ!... αν αλλάξουμε την φύση της ανάγνωσης θα μπορούσαμε να πούμε πως απλά τα ATC μας αποκάλυψαν (σε μεγάλο βαθμό) τις αδυναμίες του youtube σε σχέση με την ικανότητα να αποδώσει πιστά ένα αρχικό ηχητικό ερέθισμα... αν τώρα στην θέση των ATC βάλουμε τα φτωχά πλην τίμια entry level JBL 305 των 2 κατοστάρικων, η εντύπωση που θα σχηματίσει ο εγκέφαλός μας από τα δείγματα θα αλλάξει άρδην... μάλιστα κατά κανόνα θα μας ακουστούν και πιο "ωραία"... οξύμωρο?... όχι... απλά αυτά θα μας φέρουν λιγότερες αδυναμίες στην επιφάνεια... κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με την αντικειμενικότητα της κρίσης... αλλάζοντας τώρα οποιονδήποτε κρίκο σε κάποια audio αλυσίδα αυτή η αντικειμενικότητα επηρεάζεται πάντα συνδυαστικά με πολλαπλούς τρόπους και παράγοντες... π.χ. αν βάλουμε στο παιχνίδι και τα άριστα σε μια ιδιότυπη semi pro κατηγορία Yamaha HS8, θα παρατηρούσαμε ότι η αντίληψη της εμφανούς διαφοράς τους μεταξύ των JBL και των ATC δεν μπορεί να "βαθμονομηθεί" με κάποιον τεχνικό τρόπο και ξεγυμνώνεται εντελώς τελικά στην (δυναμική στην εξέλιξή της) ψυχοακουστική αντίληψη του καθενός μας... και για να μη το ζαλίσω περισσότερο η απάντηση στην ερώτηση του Ηλία για το αν θα έχουμε την "ίδια αντίληψη" είναι "όχι απαραίτητα"... μπορεί και χονδρικά ναι, αλλά συνήθως όχι στο βαθμό λεπτομέρειας που θα δικαιολογούσε μια "τυφλή" αγορά εξ αποστάσεως με ελαφριά την καρδία... ο βαυκαλισμός και η εκ των υστέρων απογοήτευση από την προδοσία των προσδοκιών που έχουμε καλλιεργήσει είναι πάντα ένα σοβαρό ενδεχόμενο... εν κατακλείδι (μια και πάλι ξέφυα) η ταπεινή μου γνώμη: αν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε δια ζώσης επαφή με τα αντικείμενα του πόθου (όχι στο δωμάτιο του Ηλία ρε ?), προσπαθούμε (το δυνατόν για τον καθένα εννοείται) να ακούμε ασυμπίεστα ηχητικά δείγματα στο καλύτερο αναπαραγωγικό σύστημα που μπορούμε να έχουμε πρόσβαση... ----------------------------------------------------------- ΥΓ 1... προς θεού τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν μπορούμε να έχουμε "άποψη", αλλά το ότι πρέπει να έχουμε επίγνωση της υποκειμενικότητας της και κατ επέκταση της "βαρύτητάς" της σε σχέση με τις συνθήκες που την διαμορφώσαμε... ΥΓ2... εκτός της κρίσης-σύγκρισης συσκευών τα παραπάνω ισχύουν ως κανόνας (ακριβώς όμως) και για τους δίσκους και οποιαδήποτε ηχογραφημένη μορφή μουσικής (με την κατά συνθήκη εξαίρεση του κατ επάγγελμα ηχολήπτη που στα πονήματα λογικά θα συνυπολογίσει και παράγοντες από marketing rules)... ΥΓ3... όντως Ηλία η εμπειρία παίζει μεγάλο ρόλο, αν όμως την βάλουμε στην "σωστή" της διάσταση... σίγουρα εσύ μπορείς πολύ πιο εύκολα από εμένα ας πούμε να διακρίνεις ηχητικές διαφορές ανάμεσα σε κιθάρες λόγω μακροχρόνιας παίδευσης (και εκπαίδευσης) με το αντικείμενο (και ταλέντου και αντίληψης και εξ αυτού), αλλά το όλο πλέον υπόκειται εν πολλοίς στους κανόνες της υποκειμενικότητας που ανέφερα παραπάνω... δυστυχώς η ηχητική (ή ακουστική) μνήμη είναι ιδιάζουσα περίπτωση όπως κάθε αισθητήριο που υπόκειται στις διαθέσεις του εγκεφάλου... στην "τέλεια" βραχυπρόθεσμη μορφή της διαρκεί ελάχιστα (3-4") και είναι "ασυνείδητη" με τα ακριβή δεδομένα της να χάνονται χωρίς επεξεργασία... στην ασαφή κατά κανόνα μακροπρόθεσμη μορφή της είναι πολυσύνθετη η διαμόρφωσή της, με πρώτο "θύμα" την αντικειμενικότητα της (επαναοργανώνεται, παραποιείται από προσδοκίες, πεποιθήσεις, επηρεάζεται από άγχη, περιπλέκεται συνδυαζόμενη με καταστάσεις, πρόσωπα άλλες αισθήσεις και γενικώς άστα να πάνε ως προς την πιστή ανάκληση του αρχικού ερεθίσματος)... προσπάθησε να περιγράψεις ένα τοπίο που είδες κάποτε... μετά προσπάθησε να περιγράψεις έναν ήχο που άκουσες κάποτε... ουπς!...?

Ναι, ο Peter-Lord-Of-The-fucking-Rings-Jackson.

Αντί να κάτσει να κάμει καμιά ταινία της προκοπής, κάθεται και ασχολείται με ένα γκρουπ που διαλύθηκε πριν μισό αιώνα.....

Ακριβο το πηρες

Και κούκλα.... παρόλο που έμοιαξε στον μπαμπά......

Υπάρχουν κάποια σημεία που χρήζουν προσοχής. Όπως το ότι η Yamaha έχει λεπτό (thinline) σώμα (όλη η APX σειρά είναι έτσι). Θα είναι πιο άνετη στο πιάσιμο ίσως, αλλά πιο αδύναμη ηχητικά unplugged. Αν ενδιαφέρεται ο αδερφός σου περισσότερο για τον ακουστικό ήχο, εγώ δεν θα την συνιστούσα. Θα την προτιμούσα για ηλ/ακουστικό live περισσότερο. Θα κοιτούσα κάτι με άλλο τύπο σώματος προσωπικά. Αλλά γούστα είναι αυτά. EDIT: Αφού θέλει να κινηθεί σε grand auditorium, εγώ θα κοιτούσα αυτές (αλλά αυτός είμαι εγώ, και η άποψη απόλυτα προσωπική). https://www.thomann.de/gr/furch_blue_gc_cm.htm https://www.thomann.de/gr/takamine_p3nc_pro_serie.htm https://www.thomann.de/gr/guild_om_150ce_nat_westerly.htm Οι παραπάνω είναι all solid wood, κάτι που δεν είναι η Taylor, και δεν είμαι σίγουρος για την Yamaha (μάλλον δεν είναι κι αυτή).

Σουπερ το κοριτσι, Να την χαιρεστε και να την υποστηριζετε!

Αγγελική φωνή! Συγχαρητήρια, να την χαίρεστε! Της αξίζει και το πιάνο και η κιθάρα και όλα τα καλά του κόσμου!

Τα λατρευω (και ειμαι απο αυτους που βασικα...μισουν το reverb σαν εφε) https://www.waves.com/plugins/abbey-road-chambers?gclid=CjwKCAiArIH_BRB2EiwALfbH1A5Xgj6pw41G0d4kD-2MAJruJticR6VkNMFe20SXsRZtOqS3vT3HARoCme8QAvD_BwE https://www.waves.com/plugins/abbey-road-reverb-plates?gclid=CjwKCAiArIH_BRB2EiwALfbH1NFkv89GCLXkXux9suMK0AkN7ytNp5lHzLshIoHpA6F4vss5E3RFRBoClssQAvD_BwE#introducing-abbey-road-reverb-plates

Ο ηχογραφημενος ηχος ειναι παντα το αθροισμα του πραγματικου ηχου που βγαζουν οργανα και ενισχυτης, συν τον τροπο και τα εργαλεια ηχογραφησης, συν την εξτρα επεξεργασια σε πλατφορμες οπως το youtube κτλ. Συν το συστημα αναπαραγωγης που χρησιμοποιουμε για να το ακουσουμε. Ειναι πολυ δυσκολο επομενως (αν οχι αδυνατο) να κρινεις εναν μονο κρικο απο το συνολο, να πεις δηλαδη οτι μια κιθαρα ειναι καλη η οχι ακουγοντας μιαν ηχογραφηση. Μηχανηματα οπως ηλεκτρικες κιθαρες και ενισχυτες φτιαχνονται για να αποδιδουν σε δυνατες εντασεις και συνθηκες γκρουπ, και μονο ετσι νομιζω οτι μπορουν τελικα να κριθουν. Οτιδηποτε ηλεκτρικο μπορει να ακουστει καλα η ασχημα σε μια ηχογραφηση, αλλα μια λαιβ σκηνη (η και μια προβα) ειναι αποκαλυπτικη για το ποσο καλο ειναι ενα οργανο η ενας ενισχυτης τελικα. Τουλαχιστον εγω, μετα απο δεκαετιες παιξιματος και αρκετα οργανα, μονον ετσι μπορω πραγματικα να καταλαβω, ολα τα αλλα ειναι εικασιες. Επισης, ενα οργανο, και πολυ περισσοτερο ενας ενισχυτης (η και ενα συστημα ηχογραφησης), εχει και μια αισθηση, μια ευαισθησια και μια αποκριση, δυναμικες, ηχητικη παρουσια στο χωρο κτλ, πραγματα που πολλες φορες κανουν ολη την διαφορα, και δεν γινονται ευκολα αντιληπτα στο τελικο αποτελεσμα μιας ηχογραφησης. Εγω συνηθως ακουω σε active monitor, εχω ενα σετ tascam με woofer και ενα alesis. Δινω μηδενικη βαση σε τεστ ποιοτητας απο ηχογραφησεις, πχ το ταδε φτηνο εναντι στο ταδε ακριβο.. Για την ερωτηση του Ηλια, πιστευω οτι οσο καλυτερο ενα συστημα, τοσο πιο εμφανεις οι διαφορες στην ποιοτητα. Οσες φορες ειχα μετριες κιθαρες, τη βγαζανε καθαρη οταν τις επαιζα σε ενα τρανζιστορατο ενισχυτη η χαμηλα κτλ. Στο πρωτο ομως λαιβ η και δυνατη προβα πανω σε ενα καλο λαμπατο.. υπηρχε γυμνια.. μετα τις πουλαγα ? . Το ιδιο και με ενισχυτες, πανω σε ενα vintage twin η super reverb πχ δεν μπορει να κρυφτει τιποτε, ενω σε ενα μετριο μηχηνημα ολες πανω κατω καλα ακουγονται.. Και φυσικα με τα χρονια και την πειρα γινεσαι καλυτερος στο να βλεπεις τις διαφορες.. εχω φιλους που τροπος του λεγειν καταλαβαινουν αν ειναι καλη μια κιθαρα απο φωτογραφια.. ?

Όχι.. όταν το έγραφα ήταν μπροστά και η πόντια γιατί της έβαλα να ακούσει το κομμάτι, που της άρεσε πάντα πολύ!

ασε μας ρε τζόβενο....? που όλα από το κινητό τα κάνεις...

μια χαρά είναι. Εγώ που χρυσοπλήρωσα το tc electronics....τι να πω. Τώρα μου γυρεύει η μικρή... μωρέ και γω συμφωνώ και είχα διαβάσει ένα σωρό θετικές και αρνητικές κριτικές. Και μάλιστα όχι θετικές αρνητικές. ΑΚΡΑΙΕΣ. Αλλά όταν βλέπεις πχ την Carol Kaye να έχει μόνιμα κάτι τέτοιο αρχίζεις και το σκέφτεσαι. Τελευταία είδα τον Macuso. Και εξαρτάται τι παίζεις και πότε το παίζεις. Πχ είδα που το ανεβοκατεβάζει όλη την ώρα. Και αυτό γιατί ανάλογα σε ποιά θέση παίζεις κόβει δυσάρεστες αρμονικές όταν το βάλεις στη σωστή θέση. Προφανώς σε κομμάτι που παίζω με τις μισες ανοιχτές μου είναι όχι απλώς άχρηστο, καταστροφή. Αλλά αυτά τα έπαιξα τα ήχογράφησα και τέλος. Τώρα αυτά που κάνω θέλουν ...μπούκωμα.

Καθαρές, κρυστάλλινες χαμηλές, κλειδωμένες πάνω στις νότες, γυρίσματα, φαλσέτα, όλο το πακέτο το έχει η κοπέλα!

Superb!

ναι Νασο εχεις δικιο,θα κανω κατι και γιαυτο ευχαριστω! ναι εχω βρει και εχω παρει κιολας απλα εχω την δυνατοτητα να τα βαψω σε χρωματα που μου αρεσουν πιο πολυ ?

Μπράβο ωραία δουλειά. Να συμπληρώσω ότι καλο είναι να προσέξει κανείς το καλάι,το οποίο παίζει μεγάλο ρόλο στην κόλληση. Αν θέλεις κάνε μια έρευνα για τα κουτιά. Στο παρελθόν έτυχε να βρω έτοιμο βαμμένο κουτί στα ίδια λεφτά με το απλό.

Η εποξεική είναι μάλλον καλύτερη είχα δει ένα βίντεο με σάντουιτς που την έβαζε με ρόλλερ χρησιμοποίησα titebond με γρήγορες κινήσεις, δεν υπάρχει θέμα με τη σακούλα η πίεση ειναι μεγάλη και δεν αφήνει κενο όταν τα έβαλα με παράλληλα νερά σε ένα σημείο κόλλησε με κάποιο κυματισμό όταν στέγνωσε η κόλλα γιατί στα κάθετα νερά οι ίνες δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθούν αν θυμάμαι καλά την κόλλα την αραίωσα λίγο με νερό για να απλώνει καλύτερα Ξέρεις πως αποφάσισα να φτιάξω σάντουιτς καπάκια? οι κιθάρες hollow body που έφτιαξα μικροφώνιζαν και δεν μπορούσα να παίξω σε καλές εντάσεις, στις πρόβες ήμουν πάντα στο όριο να μικροφωνίσει, βέβαια εκεί ειναι η γλύκα στον ήχο να αισθάνεσαι να δονείται το όργανο χωρίς να μικροφωνίζει κάποια στιγμή είδα στο Jazz club ένα εκπληκτικό κιθαρίστα τον Jonathan Kreisberg να βγάζει τέλειο ήχο σε καλές εντάσεις με μια es 175 και τότε κατανόησα γιατί φτιάχτηκε αυτό το όργανο, καταλαβαίνεις λοιπόν ποιά θα είναι η επόμενή το μόνο που βαριέμαι όπως και συ το νέο καλούπι

Εμένα μου αρέσει πολύ το πώς κάθονται οι φωνές στη μίξη, οτιδήποτε άλλο νομίζω θα υπονόμευε την αίσθηση του τραγουδιού. Μου φέρε στο μυαλο Yo La Tengo, νομίζω είναι υποδειγματικό γι αυτό που είναι!