Πίνακας συμμετοχής

Η ακρόαση μιας παραγωγής από διαφορετικά μέσα αναπαραγωγής δεν είναι κάτι καινούριο. Ανέκαθεν, ή για να είμαι πιο ακριβής από την στιγμή που δημιουργήθηκε η ανάγκη λόγω ραδιοφώνου, τηλεόρασης κλπ τα στούντιο ηχογραφήσεων φρόντιζαν να παρέχουν την δυνατότητα ακρόασης σε υποδεέστερα συστήματα αναπαραγωγής από τα nearfield monitor speakers της εποχής ως τα λεγόμενα grot boxes (ηχεία ή ήχείο ενός δρόμου μικρής διαμέτρου και με sealed καμπίνα). Η λογική πίσω από αυτό ήταν να επιτευχθεί κατά το δυνατόν ένα σωστό audio translate. Τι εννοουμε με τον όρο audio translate? την "σωστή" απόδοση του ηχητικού υλικού σε διαφορετικά συστήματα. και όταν λέμε σωστή απόδοση δεν αναφερόμαστε φυσικά στην συχνοτική και δυναμική απόκριση καθώς αυτά τα στοιχεία όπως είναι απόλυτα λογικό καθορίζονται από τις δυνατότητες και τους φυσικούς περιορισμούς του εκάστοτε μέσου αναπαραγωγής. Αναφερόμαστε στην διατήρηση ή μη των ισσοροπιών μεταξύ των οργάνων και επιμέρους στοιχείων του ηχητικού υλικού, στην αποτύπωση της αίσθησης της ενορχήστρωσης και στην γενικότερη απόδοση των διαφορετικών συστατικών ενός mix, στοιχεία που θα καθορίσουν και την επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος ασσχέτως μέσου αναπαραγωγής. Με απλά λόγια και με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι πολυ λογικό να μην ακούμε το low end μιας μπασογραμμής σε ένα μικροσκοπικό bluetooth ηχείο πρέπει όμως να μπορουμε να διακρίνουμε την μπασογραμμή και τον ρόλο της στο συνολικό arrangment. Αντίστροφα και αντίστοιχα είναι πολύ λογικό η ίδια μπασογραμμή να είναι πολύ πιο "γεμάτη" και με έντονη παρουσία σε ένα μεγάλο 2.1 σύστημα αναπαραγωγής, εντούτοις και πάλι θα πρέπει να διατηρεί την θέση της και τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει μέσα στο track και να μην υπερκαλύπτει τα πάντα. Θα έλεγα λοιπόν πως σήμερα και με την ολοένα και αυξανόμενη ακρόαση μουσικής μέσα από ηχεία με περιορισμένες το λιγότερο δυνατότητες (όχι μόνο συχνοτικά αλλά και ως δυναμικό έυρος και δυνατότητα αποτύπωσης της στερεοφωνικής εικόνας) η ανάγκη ύπαρξης ενός grot box ηχείου ώς στοιχείο αναφοράς είναι σχεδόν επιτακτική.

Παίρνοντας αφορμή απο διάφορες συζητήσεις που γίνονται κατά διαστήματα εδώ, θέλω να ρωτήσω την άποψη σας. Υπάρχει το δεδομένο του όσο καλύτερο εξοπλισμό ακρόασης διαθέτουμε (ηχεία, ενισχυτές, ακουστικά) τόσο πιο σωστά θα μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τον ήχο ενός οργάνου, του οποίου ακούμε η βλέπουμε μια δοκιμή. Φυσικά και τα αυτιά παίζουν τον ρόλο τους αλλά αυτό είναι μια άλλη - πονεμένη - ιστορία. Τι γίνεται όμως αν επιχειρήσουμε να συγκρίνουμε δύο η και περισσότερα όργανα ακούγοντας απο χάλια εξοπλισμό, έχοντας όμως μια αναφορά, μια σταθερά στην κρίση μας; Δηλαδή, αν ακούσουμε μια Historic R9 και μια Custom shop Stratocaster και σχηματίσουμε μια κάποια εντύπωση για τα όργανα με τον δεδομένο εξοπλισμό, όταν στη συνέχεια ακούσουμε μια Squier η μια Harley Benton LP θα έχουμε την ίδια αντίληψη της απόστασης που χωρίζει τα όργανα; Η πτώση της ποιοτητας του ήχου θα επηρεάσει και τη διαφορά που θα κατανοήσουμε στη μια και στην άλλη περίπτωση; Τα ρωτάω γιατί συχνά πυκνά ακούω συγκριτικά με ηχειάκια της πλάκας, επειδή όμως έχω reference συνήθως αντιλαμβάνομαι σωστά τις διαφορές. Θεωρούμε βέβαια πως ενισχυτής και μικρόφωνα του τεστ είναι τα ίδια η έστω παραπλήσια. UPDATE. Το ίδιο θα ρωτούσα ακόμα και για δίσκους. Εφόσον ξέρω πως ακούγεται ένας καλοηχογραφημένος δίσκος, θα καταλάβω με τις μπαχατέλες την διαφορά με τον κακοηχογραφημένο στην ίδια έκταση που θα αντιλαμβανόμουν αν τα άκουγα με ακριβά μηχανήματα;

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ κιθάρας Jackson Marty Friedman Kelly (KE-1) USA Σκοπός ήταν να κατασκευαστεί ένα High End όργανο και πιστό αντίγραφο της Jackson Marty Friedman Kelly KE-1 USA (με Kahler γέφυρα όχι Floyd Rose), με σύγχρονες και μοντέρνες μεθόδους κατασκευής από επιλεγμένα ξύλα και από τα καλύτερα περιφερειακά και με Σκληρή θήκη. Για όσους δεν γνωρίζουν την κιθάρα ο Friedman είχε δύο από αυτές η μία είχε 22 τάστα και rosewood ταστιέρα και η άλλη 24 τάστα και έβενος ταστιέρα. Η τελευταία ήταν η κύρια κιθάρα στα χρόνια των Megadeth 1990-2000, όπου με αυτή ηχογραφήθηκαν οι δίσκοι Rust In Pease, Countdown to Extinction, Youthanasia και τα βίντεο κλιπς αυτών, καθώς επίσης και τα προσωπικά του άλμπουμ του Friedman. Πραγματικά ένα σημαντικό κομμάτι της μέταλ ιστορίας. Για περισσότερες πληροφορίες της ιστορικής αυτής κιθάρας σας παραθέτω λεπτομέρειες στο τέλος αυτής της παρουσίασης. Πριν αναλυθούν τα στάδια κατασκευής της κιθάρας, παρακάτω παρουσιάζεται η κιθάρα ολοκληρωμένη: - Σχεδίαση Πρώτο βήμα αφορά τον σχεδιασμό της κιθάρας σε υπολογιστή. Εδώ έχουν υπολογιστεί όλα όσο χρειαζόμαστε για την κατασκευή της, κλίμακα (scale), neck angle, truss rod κανάλι, ανθρακονήματα στο μπράτσο, τοποθέτηση γέφυρας σε σχέση με την neck angle, βάρος κτλ. Να τονιστεί ότι η κιθάρα είναι neck through δηλ το μπράτσο είναι ένα ενιαίο κομμάτι από το headstock έως το πίσω μέρος της κιθάρας. Πατρόν (templates) Αφού η κιθάρα σχεδιάστηκε στον υπολογιστή κόπηκαν τα templates με CNC. Επιλογή των ξύλων Η πρωτότυπη ΚΕ-1 του Marty Friedman είναι κατασκευασμένη από ισόβενο Σφενδάμι (quarter saw maple) και Σκλήθρα (Alder). Επίσης μετέπειτα και κάποιες φτιάχτηκαν από λεύκα (Poplar). Σώμα (body) : Ο λόγος που επιλέχτηκε για το σώμα Σκλήθρα (Alder επιστημονική ονομασία Alnus rubra) δεν είναι άλλος από το να κρατήσει το ΒΑΡΟΣ της κιθάρας χαμηλό μιας και λόγο της ιδιομορφίας του σώματος της, η επιλογή άλλου ξύλου θα την έκανε πολύ βαριά. Μπράτσο (neck through) : ισόβενο Σφενδάμι (quarter saw rock maple επιστημονική ονομασία Acer saccharum) + wenge + ανθρακόνημα (carbon fiber rods) + ταστιέρα από έβενο. Προφίλ μπράτσου (neck through) Η κιθάρα είναι κατασκευή τύπου neck through. Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε το κεντρικό ξύλο της κιθάρας, όπου από αυτό θα κοπούν τρία κομμάτια. Ταίριασμα-Τοποθέτηση-Κόλλημα ξύλων Το μπράτσο θα κατασκευαστεί από 5 ξύλα. 3 σφενδάμι (rock maple) + 2 wenge + 2 ανθρακονήματα. Αυτός ο συνδυασμός μαζί με τα ατσαλένια τάστα μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε ένα σύγχρονο μπράτσο που το χαρακτηρίζει η απόλυτη σταθερότητα στις κλιματικές αλλαγές και όχι μόνο, για αυτό και δίνουμε ΕΦΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ΕΓΓΥΗΣΗ για σκέβρωμα, στρέβλωση κτλ. Πλάνισμα Scarf Joint Διαμόρφωση του headstock τύπου scarf joint. Πλάνισμα και κόλλημα. Μπράτσο/Μανίκι/Neck Άνοιγμα καναλιών για μπουν τα ανθρακονήματα και το truss rod. Η κατασκευή με τέτοια ξύλα και σε συνδυασμό με το ανθρακόνημα προφέρουν την απόλυτη ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ στο μανίκι, πράγμα πολύ σημαντικό για ένα μπράτσο. Κατασκευή ταστιέρας Η κατασκευή της ταστιέρας επιβάλλεται να γίνετε με μηχανήματα ακριβείας. Η συγκεκριμένη ταστιέρα έγινε με CNC. ΤΙΡ η ακριβής κοπή των εγκοπών που θα τοποθετηθούν τα τάστα είναι το Α και το Ω για να ακουστεί η κιθάρα μας σωστά σε κάθε τάστο, οποιαδήποτε παρέκκλιση η κιθάρα θα ακούγεται εκτός τόνου (flat ή sharp) και το intonation δεν θα μπορεί να ρυθμιστεί σωστά. Σώμα κιθάρας Επόμενο βήμα, ένωση του σώματος με το κεντρικό τμήμα. Στη συνέχεια, χονδρικό και τελικό κόψιμο του σώματος. Headstock Επόμενο βήμα, διαμόρφωση του Headstock. Cavities Ανοίγουμε τις θέσεις για τον μαγνήτη και το ηλεκτρικό κύκλωμα. Πίσω μέρος του Μπράτσου Διαμόρφωση του πίσω μέρος του μάνικου. Εδώ φτιάχνουμε ότι μπράτσο επιθυμεί ο καθένας, λεπτό, χοντρό, κτλ Inlays Αληθινά όστρακα υψηλής ποιότητας Mother of Pearl Inlays premium quality. TIP = καλύπτουμε με χαρτοταινία τα αυλάκια των τάστων για να μην εισχωρήσει εκεί η κόλλα. Βλέπουμε στην 3η εικόνα την τέλεια τοποθέτηση χωρίς κενά. Περνάμε με ελαφριά πίεση με το sanding block για έλεγχο και τελική ισοπέδωση της ταστιέρας. Έλεγχος του βάθους των τάστων πριν την τοποθέτηση του binding της ταστιέρας. ΤΙΡ= παρατηρούμε ότι η θέση του nut ΔΕΝ έχει κενό στη μέση (κανάλι truss rod), ΑΥΤΟ σημαίνει ότι ΟΛΟ το nut πατάει πάνω στο ξύλο με ότι αυτό συνεπάγεται όσο αφορά το sustain στην περιοχή αυτή και εκτός αυτό προσδίδει και σταθερότητα στο μάνικο. Υπάρχουν κατασκευές που για λόγους ευκολίας ανοίγουν το κανάλι του truss rod κόβοντας δυστυχώς αυτή την περιοχή του nut. Binding Binding ταστιέρας, Headstock, Πλαϊνά σημάδια (Side Dots). Τάστα Ατσαλένια τάστα (Jumbo Stainless Steel Frets Jescar made in USA). Τοποθέτηση με πρέσα. Περιποίηση τάστων! Φάγωμα και διαμόρφωση γωνίας στις άκρες, ισοπέδωση (fret leveling), στρογγύλεμα (fret crowing), γυάλισμα (fret polishing). TIP = πριν την εισαγωγή των ατσαλένιων τάστων προσδίδουμε radius στα τάστα, ώστε να ταιριάζει με το radius της ταστιέρας και μετά τα τοποθετούμε με πρέσα (όχι με σφυρί). ΒΑΨΙΜΟ Προετοιμασία της επιφάνειας και βάψιμο. Διδυμάκια.. Επόμενο στάδιο αφορά το βερνίκωμα της κιθάρας. ΤΙΡ = πρέπει να περάσουν αρκετές μέρες για να στεγνώσει καλά το βερνίκι ώστε κατά την διαδικασία του γυαλίσματος να είναι τόσο σκληρό ώστε να μην αφήσουν γρατζουνιές οι βούρτσες γυαλίσματος (buffing). ΓΥΑΛΙΣΜΑ Υγρό τρίψιμο για να πάρουμε επίπεδη επιφάνεια. Γυάλισμα με βούρτσες. Αποτέλεσμα; καθρέπτης (deep Mirror Finish). ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΚΑΙ SETUP Μαγνήτης Seymour Duncan JB, GOTOH κλειδιά κουρδίσματος (Japan), CTS ποτενσιόμετρο (Japan), Switchcraft Jack (USA). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ Λίγα λόγια για την Ιστορία της κιθάρας. Στις αρχές του 1980 η κιθάρα Jackson Kelly και πήρε το όνομά της από τον Bradford Kelly ενός κιθαρίστα από μια Αυστραλέζικη μέταλ μπάντα με την ονομασία Heaven. Φημολογείται ότι o Bradford Kelly δεν πήρε φράγκο από το σχεδιασμό και τη δημιουργία της κιθάρας. Ο Bernd Kost (Sodom), ο Adam Darski (Behemoth) έπαιζαν με Kelly, αλλά η κιθάρα έγινε γνωστή από τον Marty Friedman. Αρχικά, η πρώτη του Jackson του Friedman ήταν η Kelly (ΚΕ #2) και ήταν γύρο στο 1985 όταν ο Friedman την αγόρασε από την Hawaii όταν έπαιζε σε μία μπάντα που ονομάζονταν Hawaii. Είχε χρώμα τιγρέ άσπρο-μαύρο, 22 τάστα, παλίσανδρο ταστιέρα και τρέμολο γέφυρα Kahler. Να πούμε εδώ ότι ο Friedman χρησιμοποιούσε τρέμολο στους πρώτους του δίσκους και αργότερα έβγαλε το τρέμολο και έβαλε σταθερή γέφυρα (Kahler Fixed bridge). Ήταν η μόνη κιθάρα στη συλλογή του που είχε τρέμολο και παλίσαναδρο ταστιέρα. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, ήταν από τις πρώτες και τις τελευταίες 500 κιθάρες που κατασκεύασε η Jackson. Η συγκεκριμένη κιθάρα έχει ημερομηνία κατασκευής 11 Ιανουαρίου 1985. Η ΚΕ-2 εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της μπάντας του Friedman, Hawaii - The natives are Restless το 1985. Εδώ να σημειώσουμε ότι μετά το 1987 ο Friedman προμόταρε τις κιθάρες των εταιριών Hurricane και Carvin, γ’ αυτό και οι κιθάρες αυτές εμφανίζονται στις επόμενες δουλείες του Friedman, στους Cacophony - Speed Metal Symphony το 1987, στο Go Off το 1988 και στο σόλο άλμπουμ του Marty Friedman το 1987 Dragon Kiss αλλά και στην οντισιόν για να μπει στους Megadeth. Αλλά ο Friedman είχε πει ότι δεν τις χρησιμοποίησε ποτέ στις ηχογραφήσεις αυτών των δίσκων και ότι είχε αυτές τις κιθάρες για να βγαίνει φωτογραφίες. Επίσης, το 1990 όταν ο Friedman πήγε στους Megadeth την έβαψε μαύρη και απέκτησε και μια δεύτερη Kelly την KE-1 η οποία είχε 24 τάστα αλλά ταστιέρα από έβενο. Με αυτές τις δύο κιθάρες KE-2 και KE-1 έγιναν ηχογραφήθηκαν το Rust In Pease, το Countdown to Extinction, Youthanasia. Το tornado of souls ηχογραφήθηκε με αυτήν την κιθάρα! και τα βίντεο κλιπς Holy Wars, Hangar 18, Symphony of distraction, A tout le Monde, Skin of my teeth, Foreclose for a dream, Reckoning day κ.ά. Ήταν οι κύριες κιθάρες στα χρόνια των Megadeth 1990-2000. Επίσης ηχογραφήθηκαν με αυτές και τα προσωπικά του άλμπουμ του Friedman Scenes το 1992, Introduction το 1994 και το True Obsessions το 1996. Όσο αφορά την KE-2 η κιθάρα είχε παίξει περίπου σε 1000 σόους. Όταν ο Friedman αποχώρησε από τους Megadeth την διατήρησε σε ελεγχόμενη θερμοκρασία και τελικά η κιθάρα στις 11 Μαίου 2011 μπήκε σε δημοπρασία για φιλανθρωπικό σκοπό και συγκεκριμένα για την καταπολέμηση της ασθένειας του Jason Backer. Τελικά πουλήθηκε στο ebay στα 10.100 δολάρια (8.383 ευρώ - με τιμή δολαρίου 0,83 ευρώ). Συνοψίζοντας: KE-2 = 22 τάστα και rosewood (παλίσανδρο ταστιέρα), serial number J0418 (1985 USA Jackson San Dimas Kelly #2). KE-1 = 24 τάστα και έβενος (ebony ταστιέρα) serial number J5781 Επίσης και τα παρακάτω βίντεο στο Youtube: Marty Friedman Guitar Lesson η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ 22 ΤΑΣΤΑ ΚΑΙ ROSEWWOD ΤΑΣΤΙΕΡΑ Guitar Lesson - Marty Friedman - The Essential η ΚΙΘΑΡΑ ΜΕ 24 ΤΑΣΤΑ ΚΑΙ ΕΒΕΝΟΣ ΤΑΣΤΙΕΡΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ …

Η βασική Τέλε μου, μια παρτκαστερ που απεδείχθη μοναδικό όργανο, έχει μια πολύ σπάνια αρετή. Στη μεσαία θέση, όταν οι μαγνήτες λειτουργούν εκτός φάσης, ο παραγόμενος ήχος είναι από τους καλύτερους που έχω ακούσει η δοκιμάσει ποτέ, ακόμα και από επιλογές τύπου Les Paul που διαθέτουν volume & tone pots ανεξάρτητα για κάθε μαγνήτη, κάτι που προσδίδει μια ανεπανάληπτη και ατέλειωτη παλέτα στην επιλογή των ήχων. Στην Τέλε, μπορεί να μην υπάρχει αυτή η δυνατότητα, όμως ο ένας και βασικός ήχος είναι αληθινά μαγευτικός. Και μάλιστα χωρίς να παρουσιάζει την πτώση στην ένταση που παρατηρείται συνήθως, να κρατάει όγκο και παρουσία αντίστοιχη των υπολοίπων θέσεων στον διακόπτη αλλαγής. Το αποδίδω στη μοναδική χημεία μεταξύ των δύο μαγνητών, και βασικά στην ύπαρξη του νεκ, ο οποίος είναι ένας Teisco goldfoil δεκαετίας ’60. Τον θεωρώ κορυφαία επιλογή γι αυτή τη θέση σε Τελε κιθάρες, εφόσον βέβαια κάποιος συμβιβαστεί με το να χάσει την εθιστική θολούρα της αυθεντικής πρότασης. Στη θέση μπριτζ, έχω δοκιμάσει 2-3 διαφορετικούς μαγνήτες, πάντα όμως αισθητικής και προδιαγραφών broadcaster era, flatpole A3 @ 8-10K. Ο Τέισκο είναι γύρω στα 5Κ με κεραμικούς μαγνήτες αλλά και διαφορετικό σύρμα τυλίγματος, 44awg σε αντίθεση με κείνους της γέφυρας που χρησιμοποιούν συνήθως 43 η 42awg. Κατά καιρούς έχω δοκιμάσει συνδυασμούς μαγνητών αμέτρητους, με χαμπάκερς, Ρ-90ς, άλλους μονοπήνιους τύπου CC, DeArmond, Strat, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Τα αποτελέσματα ήσαν από καλούτσικα μέχρι απογοητευτικά. Ποτέ δεν βρήκα μαγνήτη που να ταιριάξει με τέτοιον τρόπο με τους μπροντκαστερς σαν τον Τέισκο. Ο οποίος και από μόνος του είναι καταπληκτικός σε ήχο και ευαισθησία, φοβιστικά δυνατός, ταυτόχρονα δαίμονας και άγγελος, ανάλογα με το πλησίασμα, τις δυναμικές και το επίπεδο παραμόρφωσης. Εκεί όπου εμφανίζει και το μοναδικό αδύνατο σημείο του καθότι – ως ακέρωτος – συνήθως μικροφωνίζει σε υψηλές εντάσεις. Αποδίδω ένα μεγάλο μέρος της ιδιαιτερότητας και μαγείας της ενδιάμεσης oof θέσης στην ομική απόσταση των μαγνητών (περίπου διπλάσια ο μπριτζ), όχι όμως μόνο σε τούτο. Έχω δοκιμάσει μαγνήτες με αντίστοιχες ομικές προδιαγραφές αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν ίδιο. Μέχρι σήμερα, δεν έχω βρεί κανέναν (μουσικό, τεχνικό, ηλεκτρολόγο) που να μου έχει εξηγήσει επαρκώς το γιατί συμβαίνει αυτό, φαντάζομαι έχω συμβιβαστεί με την μοναδικότητα και το μυστήριο της υπόθεσης. Και ο μπριτζ πάντως επηρεάζει την μεσαία θέση, τα καλύτερα αποτελέσματα τα είχα με έναν OC Duff Plankster που για πολλά χρόνια ήταν στη Νο1. Τελευταία δοκιμάζω έναν Florance TE 50 Α5 περιπου 8Κ, ελαφρώς διαφορετικός σε προδιαγραφές, όχι τόσο εντυπωσιακός στην αγκαλιά του με τον Τέισκο αλλά από μόνος του ιδιαίτερα δαγκωτός και τραγουδιστός, κάτι που δένει πολύ καλά με τον χαρακτήρα του γιαπωνέζου. Χαιρετώ σας.

Σου γράφω δύο τρόπους για να αρχίσεις. 1. Βρες έναν καλό μάνατζερ να σου δημιουργήσει φωνητική υπεραξία. 2. Όταν πάει στο 1€ πούλα και ξαναγόρασε στα 0,70€, πούλα στο 1,20€ και ξαναγόρασε χαμηλότερα. Σε λίγα χρόνια θα έχεις φωνή των 200.000€ αλλά θα φοβάσαι ακόμα και να μιλήσεις μην στην κλέψουν, οπότε θα την έχεις μόνιμα κλειδωμένη στο χρηματοκιβώτιο.

*πρώτες, ανώριμες σκέψεις* Δεν πατάω ποτέ play στο κινητό, όταν προκειται για μουσική ή για κατι που να αφορά ηχο. Γι' αυτό και έχω τεραστια "to watch" λιστα. Με ένα ζευγάρι μέτρια household/dj ακουστικά, όλα γινονται πολύ πιο κατανοητά. Όσες φορές έχω προβεί σε αγορά προϊόντος (συνήθως πετάλια) μετά από εκτενείς ακροάσεις demo, ακόμη και λεπτομερώς με ακουστικά, εντός της εβδομάδας το έδιωξα. Από την άλλη: Όλη αυτή η άνθηση της μουσικής και το τεράστιο μπαμ, έγινε τη δεκαετία του 50 με πολύ υποδεέστερα μέσα αναπαραγωγής από αυτά του σήμερα.

Έχω μια φωνή των 0,69€, πως θα την κάνω ν' ακούγεται σαν φωνή των 75.492€; Υπ' όψιν ως τραγουδιστής έχω τη μεγαλύτερη επιτυχία στο Noiz.

απάντηση : απλα τους λές οτι την πήρες 1000 ευρώ.

(Για μουσικο εξοπλισμο θα μιλησω. Οι δισκοι δεν εχουν αλληλεπίδραση με τα χερια/παιξιμο μας). Σιγουρα θα ακουσουμε τις διαφορες (οποιος "ακουει" βεβαια, χωρις παρεξηγηση, αλλα ειναι η πικρη αληθεια), αλλα οσο πιο χαλια ειναι το μεσον ακροασης αλλα και η ποιοτητα ηχογραφησης, τοσο λιγοτερες διαφορες θα ακουσουμε. Επισης μπορει να ακουσουμε συχνοτητες και χαρακτηριστικα που δεν μας αρεσουν, και που δεν ειναι πραγματικες. Οπως και το αντιθετο, να μας διαφυγουν επειδη δεν αναδεικνύονται απο το μεσο ακροασης. Και ακομα και οταν γνωριζουμε τις αλλαγες που φερνει το συστημα ακορασης μας, σε αυτο που ακουμε, παλι δεν μπορουμε να γνωριζουμε ακριβως το ποσοστο αλλοιωσης κλπ Κι εγω πχ μιξαρω προχειρα με κατι ακουστικα που γνωριζω καλα και χρησιμοποιω πολυ καιρο, τα οποια δεν ειναι φλατ οπως τα μονιτορ μου, και ξερω πως θα ακουγεται στο περιπου οταν ακουσω τη μιιξη μετα στα μονιτορ, αλλα και παλι δεν το πετυχαινω παντα. Μερικες φορες μου ξεφευγει αρκετα καποια συχνοτητα. (ιδιως χαμηλη, χαμηλομεσαια) Ακομα ομως κι αν εχουμε το τελειο συστημα ακροασης και την τελεια ποιοτητα ηχογραφησης, δεν υπαρχει η αλληλεπιδραση με το οργανο και χανουμε παρα πολυ στην κριση μας. Σιγουρα θα σου εχει τυχει, να ακους σε ενα φυσικο χωρο ενα οργανο να το παιζει αλλος και να μη σου αρεσει τοσο και οταν το παιρνεις στα χερια σου να αρχιζεις .... να το συμπαθεις τουλαχιστον. Ή το αντιιθετο. Κυριως το αντιθετο. .

Ας ξεκινήσουμε από το πιο βασικό... εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρχει ένα all around μικρόφωνο, τουλάχιστον όχι με την έννοια που συνήθως παρουσιάζεται αυτό το "all around". Για να το κάνω πιο κατανοητό, για έναν ηχολήπτη σε ένα studio ένα "all around" μικρόφωνο είναι αυτό το οποίο θα καλύψει ικανοποιητικά σχεδόν κάθε περίσταση ΑΛΛΑ συνήθως εξυπηρετώντας μία άμεση ανάγκη για την οποία δεν υπάρχει η αντίστοιχη "ιδανική" επιλογή. Ποιά είναι όμως τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να κα΄νουν ένα μικρόφωνο "all around"? Αν θεωρήσουμε λοιπόν πως τα βασικά χαρακτηριστικά ενός μικροφώνου είναι η ευαισθησία, η συχνοτική απόκριση και η κατευθηντικότητα, τότε ένα πυκνωτικό μικρόφωνο διπλού διαφράγματος (ώστε να προσφέρει επιλογές σε ότι αφορά την πολικότητα του) είναι η λογική επιλογή: έχει εκτεταμένη συχνοτική απόκριση, υψηλή ευαισθησία αλλά και ικανοποιητική αντοχή στην πίεση και ευελικτο σε ότι αφορά την κατευθηντικότητα. Αν προσθέσουμε και το option μιας σχετικά αχρωμάτιστης συμπεριφοράς (flat freq response, ικανοποιητικό headroom και απουσία καποιου "χρωματισμένου" component πχ μετασχηματιστής εξόδου) τότε το 414 (xls γιατί το xlii είναι σαφέστατα πιο bright ως πιο vocal επιλογή) ή το TLM170 είναι πραγματικά ελβετικοί σουγιάδες... Αυτό παράλληλα σημαίνει πως αυτά τα μικρόφωνα δεν πρόκειται να "κολακέψουν" ή να "στρογγυλέψουν" καμία πηγή κάτι που τα κάνει απευθείας "μέτριες" ή καλύτερα επιλογές ανάγκης όταν μιλάμε για φωνή και ηλεκτρική κιθάρα αντίστοιχα.

όπως έχουμε ξαναπεί (και ήδη διαπιστώνεις στον κυκεώνα των επιλογών της αγοράς που αναγκαστικά μπλέκεις?), στην πράξη της καθημερινότητας η επιλογή των μέσων καταγραφής είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση, καθοριζόμενη τελικά από την αισθητική (σε συνδυασμό με τις όποιες παραστάσεις και εμπειρίες) του καθενός... οπότε οι προτάσεις χάνουν και λίγο το νόημά τους... πχ εγώ με ένα tlm 102 κι έναν καλό προενισχυτή στο σπίτι, θα ήμουν (σε συνδυασμό με τις δυνατότητες editing που πια μας δίνονται απλόχερα από την τεχνολογία) καλυμμένος σε υψηλό επίπεδο για ότι κι αν έκανα... αλλά τώρα αν είχα κι ένα ΝΤΚ ακόμα καλύτερα... κι ένα καλό πουράκι?... κι ένα καλό δυναμικό?... κι ένα ribbon?... κι αν στη θέση του 102 είχα ένα mc 740?... ένα tlm 67?... δεν τελειώνει ποτέ ο κατάλογος... και φυσικά εσύ και ο οποιοσδήποτε άλλος σε σχέση με τις παραπάνω μπορεί να έχει εκ διαμέτρου αντίθετες προτιμήσεις... ? και εντάξει για έναν επαγγελματία που λόγω δουλειάς έχει έρθει σε προσωπική επαφή με ένα ικανό πλήθος επιλογών τα πράγματα είναι πιο εύκολα (απλά "πιο") ώστε να επιλέξει "σωστά" (για τα δεδομένα και τις ανάγκες του πάντα) συγκρίνοντας... ο μέσος μουσικός όμως?... δύσκολα τα πράγματα και καλή τύχη μάγκες που έλεγε και ο δικός μας... βέβαια θα μου πεις το κλασικό "τι μας λες τώρα ρε θείο"... γενικούρες που ήδη ξέρουμε οι περισσότεροι... επ ευκαιρία λοιπόν να αναφέρω (για όσους δεν το ξέρουν) ότι ευτυχώς κάποιοι "καλοί" άνθρωποι έκατσαν και έφτιαξαν ένα καταπληκτικό εργαλείο (προσφέροντας το δυνατόν καλύτερες συνθήκες ως προς την εγκυρότητα και την αντικειμενικότητα), που μπορεί να βοηθήσει σε ένα μεγάλο βαθμό αποτελεσματικά τους πάντες, όχι μόνο στο να συγκρίνουν τις διαφορές στην ηχητική συμπεριφορά μεγάλου αριθμού επιλογών στην κατηγορία τιμής που μπορούν να κινηθούν, αλλά και στο να σχηματίσουν εμπεριστατωμένη άποψη και για τις ιδιαιτερότητες των διάφορων σχεδιαστικών προσεγγίσεων τεχνικά όπως και για πολλά απλησίαστα "αντικείμενα πόθου" (που κουβαλάνε μπόλικο hype σε βαθμό να αγγίζουν την έννοια των audio μύθων)... επισκεφτείτε τον παρακάτω διαδικτυακό χώρο, γραφτείτε (είναι δωρεάν) και εκμεταλλευτείτε τα πάμπολα επίπεδα σύγκρισης που προσφέρει... εννοείται (ή θα έπρεπε να) ότι δεν είναι πανάκεια (ακόμα συμπληρώνεται με νέα mics και τα είδη μουσικής είναι ενδεικτικά), αλλά για μένα είναι ότι καλύτερο έχει γίνει ποτέ ως τώρα και σε πλήθος επιλογών και εργονομικά αλλά και ως ένα είδος "χάρτη θησαυρού" στην κάθε προσωπική αναζήτηση ενός "ιερού audio δισκοπότηρου" όπως είναι το μικρόφωνο... https://app.audiotestkitchen.com/sessions/default/frequency-curves ΥΓ. μην αμελείτε κατά τη ακρόαση να κοιτάτε και τις συχνοτικές αποκρίσεις των μικροφώνων... θα εκπλαγείτε από το πως αντανακλούν ηχητικά στην εντύπωσή σας για το καθένα (όχι... δεν φτάνουν από μόνες τους ως κύριο κριτήριο για μια επιλογή...σας προλαβαίνω)...

Επειδή εισαι καλό παιδί και φιλότιμο, μαζευόμαστε να προσθέσουμε τα 75.491,31 που σου λείπουν. Αν και τωρα που το σκέφτομαι δεν εχεις τίποτα να ζηλέψεις απο τον Τζαγκερ.

Γενικά είναι αδόκιμο να επιλέγουμε ένα όργανο από το YouTube ή από κάποιο συγκριτικό σε κάποιο φόρουμ. Κάνε κάτι απλό: Βάλε την ΚΑΛΎΤΕΡΗ κιθάρα σου σε έναν Gorilla solid state amp και την ΧΕΙΡΌΤΕΡΗ κιθάρα σου σε έναν Fender Twin Reverb. Aν ο "ήχος" της καλύτερης κιθάρας σου εξακολουθεί και σου αρέσει περισσότερο από αυτόν της χειρότερης δεσμεΒομΕ να σου χαρίσω άλλη μια ? Όσον αφορά τις μουσικές παραγωγές, και αφού διευκρινίσω ότι προσωπικά πιστεύω ότι στην εποχή μας οι "κακές" παραγωγές είναι σχεδόν ανύπαρκτες, σίγουρα το να τις ακούμε από ένα άθλιο σύστημα ή ένα.... κινητό δεν αποτελεί και την καλύτερη πρακτική. Ναι υποτίθεται ότι το mastering γίνεται για να ακούγεται "παντού" αξιοπρεπώς το κομμάτι αλλά ,κακά τα ψέματα, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις συγκριτικό παραγωγών μέ το ηχειακι του Xiaomi.

Καλησπερα τωρα τελευταια ασχολουμαι με το diy pedals και εχω φτιαξει 4 πεταλια με τα οποια εχω μεινει πολυ ευχαριστημενος ενα απο αυτα ειναι το γνωστο klon centaur για το οποιο πηρα το pcb απο τον ceriatone ο οποιος εχει κανει πιστη αντιγραφη τα υπολοιπα υλικα τα πηρα διασπαρτα απο διαφορα μαγαζια το βαψιμο το εκανα στον αδερφο μου που εχει συνεργειο αυτοκινητων παραθετω μερικες εικονες και ενα βιντεο (δεν παιζω κατι ιδιαιτερο) με την τελε που μου εχει φτιαξει ο Νασος σε mesaboogie lonestar classic ο ηχος ειναι απτο κινητο ακουγεται καλυτερα με ακουστικα https://drive.google.com/file/d/1wZlfYQdMdpfU7Nh_joIqSc-VWAYjlkFt/view?usp=drivesdk

Μολις τα καταφερεις σε χαμηλη ενταση, θα εχεις κανει ενα τεραστιο βημα.

Αυτές είναι προτάσεις!

Θα ήθελα το σαξόφωνο και εγώ τοποθετημένο καλύτερα στη μίξη. Σκεπάζει πολύ τα υπόλοιπα ενώ αν αλληλεπιδρούσε καλύτερα μαζί τους θα έδινε καλύτερη αρμονία και ρυθμικότητα και θα αναδεικνυόταν και καλύτερα η ωραία ενορχήστρωση που έχει εξαιρετικές επιλογές στον ήχο και τον προγραμματισμό. Μπράβο πάντως. Άξιοι για άλλη μια φορά.

καλός ο παίκτης. Αλλα από εξοπλισμό .... τι έκανες ρε μπαγάσα και έχει φυσικό flanger?

H μια ηχογράφηση είναι με τον HT1R στο καθαρό κανάλι, και με ένα SL drive μπροστά του, απευθείας στην κάρτα ήχου. Η άλλη ηχογράφηση είναι με τον marshall origin 20 απευθείας στην κάρτα ήχου. Μπορείτε να ξεχωρίσετε ποιος drive ήχος προέρχεται από πετάλι και ποιος από τον ενισχυτή? clip A.mp3 clip B.mp3

Ε καλά, ήμανε σίγουρος πως θα παρατηρήσεις διάφορα...τον βιδωμένο μαγνήτη κλπ...τα 3 σελλάκια είναι απο 3 διαφορετικά πρότζεκτ μέσα στα χρόνια που βρίσκονταν πρόχειρα...το στηλ που βλέπεις στα καντίνια στην αρχή το είχα περάσει για να μη μετακινούνται οι χορδές (έχει εγκοπές - οδηγούς)...αργότερα δοκίμασα όλες τις αλλαγές θέσεων, όπως και ένα καλό καινούργιο σετ μπρας αλλά μάλλον είχα συνηθίσει πια τόσο τον ήχο της που τα γύρισα στην αρχική μορφή. Διαφορές φυσικά υπήρχαν, όμως μου άρεζε αυτό που είχα και δεν το ξαναπείραξα. Τι νάμαι σίγουρος, ούτε που θυμάμαι ποιός είχε κάνει τι (αν και μάλλον ήταν ο Τέλεγκαν)...αυτό που κσέρω είναι πως στη μια θέση παίζουν κανονικά όπως είναι συνηθισμένο στις τέλε μεσαία θέση και στην άλλη ζήτησα να γυρίσει η φάση...

Δάσκαλε για πες... βλέπω τα σελλακια στη γέφυρα και έχεις κάνει το ΑΚΡΙΒΏΣ ΑΝΤΊΘΕΤΟ από το συνηθισμένο...brass στη μι,λα,ρε,σολ και steel στην σι και μι. Τη μας κρειβΗς; ? Doctor είσαι σίγουρος ότι δεν είναι σε σειρά στη μέση;Έτσι ακούγεται η δικιά μου όταν την έχω ,με push pull, oof/series στη μέση.

Τώρα αυτό δε το λες καθαρά @dimsonic, τέτοια ώρα τέτοια λογια...χωρις κανενα εφε απο το κινητό μου και με χορδές όπως αρέσουν στον SF, περίπου οκταμήνου...?...μέχρι το 0.40" ένα σετάκι, μετά ακόμα ένα μέχρι το τέλος. Πρώτα ο μπριτζ, μετα ο νεκ και μετα και οι 2 oof, σε καθε σετ. 19 Δεκ, 19.00.mp3

Έχεις τσεκαρει αν η μεσαία θέση είναι σε ΣΕΙΡΑ? Γιατί και αυτό παίζει να έχει γίνει αν δεν πέφτει ΚΑΘΟΛΟΥ η ένταση όταν είσαι στη μέση, σίγουρα αν παίζει πιο ΔΥΝΑΤΑ τότε είναι σε σειρά. Ιν ενι κεισ που λένε και στο χωριό μου ? oi goldfoil τα σπάνε.

ΟΚ, θα ηχογραφησω κατι συντομο και θα επανελθω

η κάρτα ήχου έρχεται δεύτερη. Ή πιό κάτω ας πούμε. Το πρώτο πράγμα σε απώλεια ποιότητας και σε μεγάλο ποσοστό είναι τα ηχεία. Τα ηχεία monitor αν τα έχεις τα χρησιμοποιείς και για μουσική και για μείξη και για όλα. Επειδή είμαστε με ένα κινητό κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι το κινητό είναι για να επικοινωνούμε. ΟΧΙ για να ακούμε μουσική. Τα ath-m40x είναι πανεύκολα για οδήγηση απο οποιοδήποτε κινητό. Πλην όμως είναι εντελώς budget ακουστικά. Υπάρχουν απο εκεί και πέρα 10άδες ακουστικά που είναι πολύ μα πολύ καλύτερα. Όσο για το bluetooth....άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι καλο υπό προϋποθέσεις και εφ όσον έχουμε ήδη αποκλείσει την χρήση καλωδίου

Χαχχχαχ..εχω πολλά στον σωλήνα που παίζω με αυτήν...να ένα χαρακτηριστικό..

μπραβο μάστορα φτιάξε και μια Carvin Jason Becker να γουστάρουμε!

Δεν καταλαβαίνω τον προβληματισμό σου. Εμένα μου ακούγεται σαν ακουστική των 1504 ευρώ. Γιατί να θες να ρίξεις την ποιότητα;

Πολύ απλό.Θα δώσεις σε εμένα 75.491,31 και θα τραγουδήσω για σένα. Problem solved.

Οσο χαλια εξοπλισμο κι εαν εχει καποιος, εαν υπαρχει μια σταθερα, μπορει να αντιληφθει καποιες διαφορες αναμεσα σε δυο ή περισσοτερους διαφορετικους ηχους. Το θεμα ειναι οτι απο τις 10 διαφορες που υπαρχουν, θα γινουν αντιληπτες οι 2-3. Με ενα καλο ηχοσυστημα, πιθανον να γινουν αντιληπτες οι 7-8. Στην ηχογραφηση και αναπαραγωγη απο ενα ηχειο, οπως και να 'χει, θεωρω οτι χανονται αρκετες πληροφοριες. Και σε ποιοτητα εγγραφης ισχυει το ιδιο. Εαν ακουσεις ενα mp3 στα 128kbps και το ιδιο σε flac, θα ακουσεις διαφορες μονο σε ενα ηχοσυστημα αξιοπρεπες. Στο ιδιο ηχοσυστημα, εαν συγκρινεις flac με dsd, πιθανον να μην ακουσεις καμια διαφορα, ενω με ενα πολυ καλυτερο ηχοσυστημα θα μπορεσεις να αντιληφθεις καποιες διαφορες. Αρα, οσο μεγαλυτερες οι διαφορες, τοσο λιγοτερο χρειαζεσαι high end συστηματα ηχου για να τις εντοπισεις. Η προσωπικη αποψη ειναι.

Taylor 810 (1996) vs Sigma DMC STE+ (2019) Both with Elixir 12-53 nanoweb 80/20 bronze strings. Sigma with brand new strings. Taylor with 50 hours of use strings. Mic: Tracer Studio Pro Pick: Dunlop Tortex 60mm Sigma DMC STE+ specs : Top: Solid Sitka Spruce Back & Sides: Mahogany Neck: Mahogany, Low Profile Fingerboard: Micarta Nut & Saddle: Bone Tuning Machines: Chrome, diecast Taylor 810 specs: Top Wood: Solid Sitka Spruce Body Wood: Indian Rosewood Neck/Heel: Tropical Mahogany Fretboard Wood: Ebony Nut & Saddle: Tusq Nut/Micarta Saddle Tuners: Taylor Gold ------------------------------------------------------- Sigma DMC STE+ more specs : Body Size: D-14 Fret, Cutaway Construction: Dovetail Neck Joint Top: Solid Sitka Spruce Back & Sides: Mahogany Neck: Mahogany, Low Profile Nut & Saddle: Bone Fingerboard: Micarta Scale Length: 25.4” (645 mm) Neck width at nut: 1-11/16” (42,9 mm) Tuning Machines: Chrome, diecast Electronics: Fishman Presys II (with Tuner) Finish: High Gloss Top, Satin Back & Sides Taylor 810 more specs: Highlights: Scale Length: 25-1/2" Nut & Saddle: Tusq Nut/Micarta Saddle Bracing: Advanced Performance with Relief Rout Truss Rod Cover: Ebony Pickguard: Rosewood Number of Frets: 20 Tuners: Taylor Gold Case : Taylor Deluxe Hardshell Brown Body Length: 20" Body Width: 16" Body Depth: 4 5/8" Body Binding/Edge Treatment: Maple Top Finish: Gloss 3.5 Back Config: 2-piece No Wedge Backstrap Finish: None Rosette Size: Single Ring Bridge Inlay: None Back/Side Finish: Gloss 3.5 Armrest Binding: None Backstrap Wood: None Rosette Mat.: Abalone Stain/Sunburst: None Wedge: None Armrest: no Neck Neck Width: 1-3/4" Fretboard Inlay: Element Fretboard Binding/Edge Treatment: Maple Heel Cap Binding: Maple Type of Neck Joint: Taylor Neck Neck/Heel: Tropical Mahogany Fretboard Wood: Ebony Neck Finish: Satin Heel Length: 3-1/2" Peghead: Peghead Finish: Gloss Peghead Binding: Maple Peghead Type: Standard Peghead Purfling: None Headstock Overlay: Ebony Peghead Inlay: None Peghead Logo: Taylor Mother of Pearl Other: Bridge Pins: Ebony w/ Abalone Dots Buttons: Nickel Fingerboard Ext: None Edge Trim: Indian Rosewood .

Πιο σκληρη η sigma, το καπάκι δεν εχει ανοιξει ακομα από το παίξιμο δεν πάλλεται το ίδιο (και ουδείς ξερει πως θα εξελιχτει), εχει τον ηχο των χορδών και όχι πολύ απο το σώμα, αυτο που έχει η taylor δηλαδή που ακουγεται σαν ένα και πιο ισορροπημένα σαυτή τη σύγκριση (γιατι αν βαλουμε την taylor με μια καλοφτιαγμενη αντίστιχου κόστους δεν ξερουμε τι διαφορες θα ακουσουμε) Η sigma για τα λεφτα της ειναι μαλλον μια χαρα, η taylor ειναι που ακουγεται φτηνοτερη απο 4000 με το συμπαθειο

Αφού συμφωνήσω απόλυτα με τον @nikodemos θα ήθελα να επισημάνω ξανά ότι ειδικά για την ηχογράφηση ηλεκτρικής κιθάρας δεν υπάρχει λόγος over obsession ? Οποιοδήποτε αξιοπρεπες μικρόφωνο θα την κάνει την δουλειά αν τοποθετηθεί σωστά και οι προενισχυτες μας είναι αξιοπρεπεις. Έτσι κι αλλιώς μιλάμε ουσιαστικά μόνο για ΜΕΣΑΙΑ και για ένα όργανο το οποίο θα επεξεργαστεί δραστικά κατά τη διάρκεια της μίξης. Οπότε δεν θα "θυσίαζα" ένα καλό μικρόφωνο για ΦΩΝΗ και ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ όργανα για να πάρω ένα που να είναι "καλύτερο" και στην ηχογράφηση ενισχυτή κιθάρας. Δια του λόγου το αληθές πήγαινε στο 20.30 και άκου τι λέει και ο θεός, o οποίος δεν έχει ακριβώς και προβλημα.... επιλογής ή απόκτησης μικροφώνων..

Απο αυτο το thread ,κ με δεδομενο οτι μισω τα φυσικοηλεκτρονικομαθηματικα, εκατσα εψαξα και ΚΑΗΚΑ με το πως φτιαχνεις πεταλια. Το ειχα ξαναψαξει και παλιοτερα με εισαγωγικα diy βιντεακια αλλα ημουν σε αρνηση.Τεχνη κ επιστημη πραγματικα και ψηθηκα να παρω ενα κολλητηρι κ ενα fuzz kit και να φτιαξω ενα για αρχη.

δουλεψε με αυτα τα δυο βιντεος!

Το 2o ο Marshall...

Σπουδαίος μουσικός. Κρίμα.

Ο μάστορας αυτοπαρουσιάζεται και εξηγεί το πως κατέληξε να παίζει με τον μοναδικό του τρόπο αλλά και να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα. Masterclass.

μα δεν...εξακολουθει ,ΤΩΡΑ ,τα τελευταια 3-4 χρονια τα βαζει γιατι "τα θελει ο κοσμος", δυστυχως τα 6105 ταστα εχουν γινει πολυ της μοδας.......ειδικα στο...Nashville.....πριν που ειχε medium jumbos (περιπου 6150 που ειναι και τα αγαπημενα μου) ηταν καλυτερα. +1000 αλλα ενα ΤΕΡΑΣΤΙΟ μειονεκτημα της (γιατι τελε χωρις B+N απλα ΔΕΝ ειναι τελε) αλλα και αυτο αλλαζει.. Οποιοσδηποτε κλασσικος tele bridge ,neck μαγνητης με low output και οποιοσδηποτε κλασσικος strat μαγνητης με low output θα ειναι μια χαρα... αν εμενες σε Fender μαγνητες θα προτεινα το ωραιοτερο σετ που βγαζει αυτη τη στιγμη: https://www.thomann.de/gr/fender_pure_vintage_64tele_pickup.htm?glp=1&gclid=CjwKCAiAoOz-BRBdEiwAyuvA6zqXGJNfn7An_A913vV9htjFj4VsUvtyhVNX8kpchfhe5qNjZVJbYxoCAj4QAvD_BwE Ειναι τα ιδια που βαζει πλεον σε ολα τα μοντελλα της (ακομα και τα custom shop) και ειναι Ping (Korea) ,τα παλαιοτερα ηταν Schaller το οποια φυσικα ηταν καλυτερα ,παντως και τα τωρινα μια χαρα ειναι.

Σαν μελωδία, αρμονία, ενορχήστρωση και ατμόσφαιρα είναι όπως πάντα τέλειο. Αλλά οφείλω να κάνω κάποιες πολιτικές παρατηρήσεις Η όλη μίξη είναι πολύ μπάσα για το στυλ. Ιδιαίτερα στην αρχή. Η ηχόμπαρα που το ακούω, δηλαδή ένα σύστημα casual που συνήθως ακούμε μουσική φτάνει στα όριά της. Δεν μου έχει τύχει σε άλλο κομμάτι σου, σε αυτό χαμήλωσα για να μην την πάρω στα χέρια και τρέχω με click away. ? Επίσης στην κιθάρα που ριφάρει έχεις βάλει μάλλον πολύ delay και ιδιαίτερα όταν μπαίνει το solo μαζι μπερδεύονται και χάνεται η ρυθμικότητα που θα ήθελα να έχει. Θα ήθελα να φύγει λίγο delay και ίσως να έπαιζες και λίγο με τις συχνότητες τους να δέσουν καλύτερα και να μην αλληλοκαλύπτονται. Και το πλήκτρο χτυπάει πολύ στα μεσαία. Αυτά είχα να πω. Δεν ξέρω άμα συμφωνείς ή διαφωνείς, εγώ τα λέω και ας φάω ξύλο Δεν φοβάμαι το πολιτικό κόστος?