Σας ευχαριστώ όλους για την ακρόαση και τα σχόλια.
Φυσικά υπάρχει η αναφορά στους συνθέτες που αναφέρθηκαν, σε όλο αυτό το στυλ του μινιμαλισμού με την χρήση της επανάληψης, των επιπέδων που αλληλοσυμπληρώνονται/αλλάζουν φάση μεταξύ τους και, κυρίως, στον συνειδητό περιορισμό του διαθέσιμου υλικού. Ό,τι συμβαίνει στο κομμάτι είναι προΪόν ενός και μόνο μοτίβου, επιπλέον η βασική εξέλιξη του είναι μια σειρά από μεθοδεύσεις που θα οδηγούσαν στην "πανηγυρική" παρουσίαση του. Όταν τελικά ήρθε η ώρα, δεν υπήρχε θέση πια για αυτό και άρα μπήκε στην άκρη-στο συρτάρι, που λέγαμε τις προάλλες. Από κει και πέρα το κομμάτι πήρε διαφορετική τροπή από ό,τι είχε αρχικά σχεδιαστεί.