Πίνακας συμμετοχής

Σίγουρα χρειάζεται πιο ολοκληρωμένη δουλειά στην ενορχήστρωση και εκτέλεση. Καλό είναι να αρχίσεις να χρησιμοποιείς κάποιο έτοιμο ρυθμό, που μάλλον προσφέρει το πρόγραμμα που χρησιμοποιείς. Επίσης θα σου πρότεινα να κάνεις κάποιο μάθημα κιθάρας εστω και μεσω skype (στις αγγελίες θα βρεις πολλούς δασκάλους) που θα σε βοηθήσει πολύ να αναπτύξεις τις συνθέσεις και τις ενορχηστρώσεις σου. Καλή σου μέρα.

Γιώργο είναι άτοπο να συγκρίνεις αυτα τα μικρόφωνα όπως το κάνεις μιας και είναι 2 κόσμοι. Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το άρθρο σχετικά με την τοποθέτηση των μικροφώνων πρώτα.

Ομολογώ ότι δεν έχω ''ψάξει'' πολύ τον συγκεκριμένο, και τον γκούγκλαρα χτες και διαπιστώνω ότι το επίθετο της γυναίκας του είναι... Gibson ?

Οι Ιάπωνες ανέκαθεν ήξεραν καλύτερα να φτιαΝουν χλιδατες strat , ή το κανεις ολοκληρωμένα ή δεν το κάνεις

Με αυτά τα inlays το μπράτσο μοιάζει αντικατάσταση. Στο συγκεκριμένο κλιπ δεν έπαθα με τον ήχο αλλά αν θέλετε να ακούσετε σοβαρό ήχο και παίξιμο από τον Shepherd, να ακούσετε το Goin' Home του 2014.

Η "καψα" του Tracer (που βρισκεται στη μερια που γραφεται το ονομα του μικροφωνου) κοιταζει το ταβανι. Πιστευω οτι το γνωριζεις αυτο στην τοποθετηση που εκανες και το εκανες εξ επι τουτου. Το πυκνωτικο Tracer λοιπον, μου μοιαζει σαν το κουμπι bright που εχουν πολλοι ενισχυτες. Στους ενισχυτες το bright ακουγεται καλα οταν παιζεις clean. Μολις πας στο βρωμικο καναλι, ακουγεται σαν κουρεμενενη γατα. Ετσι και στα clips.

Εγώ ξέρω ότι φέτος κατάφερα να πάρω το πρώτο πραγματικά δικό μου όργανο, μια κιθάρα που έψαχνα καιρό. Παίζω τόσο πολύ που πρέπει να κάνω διάλειμα γιατί πονάνε τα δάχτυλά μου. Πραγματικά το ευχαριστιέμαι. Βέβαια η δική μου φάση δεν έχει καμία σχέση με την καραντίνα, αλλά είμαι σίγουρος ότι αρκετοί κατάφεραν να αξιοποιήσουν τυχόν παραπάνω χρόνο (και βαρεμάρα) -λόγω καραντίνας- μέσω της μουσικής.

Καλησπέρα στην παρέα, έχω μία 1997 Gibson Les Paul Studio με Rosewood fretboard. Το χρώμα του fretboard είναι αρκετά ανοιχτό κάτι το οποίο με τα χρόνια όλο και περισσότερο άρχισε να μην μου αρέσει. Έψαχνα εάν υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορεί κάποιος να σκουρύνει το χρώμα μίας ταστιέρας. Βρήκα λοιπόν για το ''Ebonizing'' . Γνωρίζεται κάποιον ''επαγγελματία" που αναλαμβάνει μία τέτοια διαδικασία και να κάνει καλή δουλειά ? (καθώς φοβάμαι να το αναλάβω εγώ ο ίδιος). Είναι ασφαλές για το fretboard? Mε την πάροδο του χρόνου θα φύγει το χρώμα που θα προστεθεί στην ταστιέρα? Θα βγάζει μαυρίλες μετά από ώρες παιξίματος? Επηρεάζονται τα inlays από το χρώμα? Εκτιμώ την οποιαδήποτε πληροφορία. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας

Ζηλεύεις γιατι δεν μπορείς να παίξεις έτσι.

Δυστυχώς η εμπειρία μου με την "σκούρυνση" ταστιέρας δεν συνηγορεί προς αυτό. Ο χημικός τρόπος αποκλειεται, αφου αυτός αφορά ακατεργαστο ξυλο, προ ή στο στάδιο κατασκευής. Από τα χρώματα εμποτισμού που ειναι είναι πιο κατάλληλα γι αυτη τη δουλειά, δηλ. ανιλίνη spirit based και india ink, έχω δοκιμάσει μονο το πρώτο, αλλα δυστυχώς αφηνει υπόλειμμα στα δάχτυλα καθώς παίζεις. Επίσης ειναι πολύ εύκολο να γινει χάος. Να εισχωρήσει ανιλίνη, μεσω τριχοειδούς φαινομένου, βαθιά μεσα σε μικρά ή και αόρατα cracks στο βερνίκι. Επίσης, θα χρειαστεί να αφαιρεθεί το χρώμα πάνω απο τα inlays. Η ανιλίνη επίσης είναι συνδεδεμενη με διάφορες επιβαρυνσεις της υγείας. Θεωρώ τον καλύτερο τρόπο για να γινει αυτό, το "Fenderizing", δηλ να βαφεί μαύρη η ταστιερα και να πεσει πανω matte βερνίκι ή απλό σήλερ, όπως ακριβώς κανει η Fender. Αλλά ειναι διαδικασία πολύ πέραν του "απλού".

Βρες τον Κώστα Κακανιάρη στο www.jokergguitars.gr

οσο πιο ξερό ειναι το ξύλο τοσο θα ανοίγει το χρώμα του, όσο πιο πολύ παίζεις τόσο πιο πολύ θα μαυρίζει απο τα έλεα του ιδίου του σώματός σου. Ισως να το περναγες και με λεμον οιλ 2-3 φορές τον χρόνο. οπως καταλαβαίνεις είμαι άκρως αντίθετος με αυτο που πας να κάνεις, αν είσαι τόσο τρελαμένος, τότε βάλε προσωρινά μαύρο ξυλόστοκο έτσι να μην σου μείνει το χατήρι (φεύγει αέρα με ξυραφάκι) αλλά και αυτο παρακινδυνευμένο είναι. Αν δεν σου αρέσει η κιθάρα, δώστην και παρε μια άλλη, η απλά πάρε μια άλλη. Να σου πω την δικιά ου ιστορία, πάντα ήθελα μια καταλευκη στρατ με μαπλ ταστιέρα... ε μετετρεψα την 1980 Aria μου, αρχικά κανονικά sunburst, rosewood σε λευκή με βάψιμο και άλλαξα και μπράτσο σε ένα με μαπλ ταστιέρα. Μια χαρά έπαιζε, αλλά με έτρωγε το σαράκι να την επαναφέρω. Τελικα το κατάφερα, και μηδενικές απώλειες (μου βγήκε η πίστη με το white spirit). Δεν άκουγα βλέπεις οταν με συμβούλευαν να μην το κάνω.

Οπως και να χει οφειλω να ευχαριστησω τον Superfunk, αναβαθμισα την αγαπημενη κιθαρα μου με μολις 6,5€.

Πρεπει να προσαρμοσεις το δεξι χερι, εκτος ρυθμισεων προενισχυσης, για να βγαλεις τον βελτιστο ηχο. Ειμαι σιγουρος πως θα σε αποζημειωσει το μικροτερο gauge. Δωστου λιγες μερες ωστε να το συνηθισεις.

Εμπλεξα και γω... Ακουσα τον αγαπητο ακατανομαστο...και εβαλα GHS Boomers 10 38 στην tele μου... πρωτες εντυπωσεις... πιο <<vintage correct >> ηχος στα καθαρα και στο fuzz... για τους ηχους με overdrive δεν ειμαι σιγουρος...αλλαξα λιγο τις ρυθμισεις στα πεταλια και ειμαι σε καλο δρομο...Λογω επαγγελματικων υποχρεωσεων δεν ειχα διαθεσιμο χρονο να ασχοληθω περισσοτερο. Πρωτο συμπερασμα...χρειαζομαι και μια δευτερη tele με 10 46....περαστικα μου... Ελεγα να δοκιμασω τις 10 38 και στην les paul μου με τους P90. Λεω να μην μπλεξω...στοιχιζει ακριβα...

δεν μου αρέσει η ιδέα ότι θα βάζω τα δάκτυλα μου σε κάτι σκουριασμένο, αυτό λέω. θα βρεις άλλες αναρτήσεις στο ίντερνετ που προτείνουν αυτή την τεχνική ανεπιφύλακτα, εγω σου παρέθεσα αυτή που μου αρέσει εμένα, όπως κάνω πάντα

Ενδιαφερον θέμα. Και πολυ σωστες οι ερωτησεις του φιλου. Για πεστε μας οι γνωριζοντες tips...

Η εκδοση Hendrix ειναι αυτη, με το αναποδο headstock??

Το μικρό headstock μου φαίνεται καλύτερο, το μεγάλο μου φαίνεται κάπως υπερβολή.

Μπλε γκρι κάδος δευτερος (η τριτος όροφος) με πρασινη σιτα... Σουπερφανκ ΞΕΡΩ που στο Παγκρατι μενεις!!! Να περάσω να μου ΧΑΡΙΣΕΙΣ την άσπρη τελε; ?

Βάλτο όπως πρώτα τότε ? Disclaimer:Δεν έχω ιδέα πως είναι το μικρόφωνο ,τι pattern έχει και που κοιτάζει η κάψα του ? Στη φωτογραφία εξακολουθείς και το έχεις ελαφρά off axis , έκτος και αν ξεγελά η κάμερα. Δες και εδώ https://townsendlabs.com/why-mic-axis-matters/

Ἔστι μὲν οὖν Αμερική καὶ το Μεξικόν.

Αυτό είναι απειλή...; ???

Ενταξει το app, καμμια vintera πουλαει?

Αρ γιου Σουρ;

Ο καλός γ@m1@? είναι ο σαβουρογ@mh$.

Ο χρόνος που ...προέκυψε τελευταία μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ λίγο με κάποια "στοιχειωμένα" projects που έμεναν στο ράφι... Το παλιό μου (DIY να ξηγιόμαστε...) Uni Vibe ήθελε λίγο ξεσκόνισμα. Με γνώμωνα το "εχθρός του καλού είναι το καλύτερο", άνοιξα κιτάπια, έψαξα, αγόρασα και βούρ για update. Εδώ αξίζει να δώσω κάποια στοιχεία για την δομή/λειτουργία του πεταλιού. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε βασικά με ένα 4 stage phase shifter, όπου κλασσικά το καθαρό σήμα μιξάρεται με το "πειραγμένο". Βασίζεται σε διακριτά τρανζίστορ των οποίων οι "ατέλειες" και οι παραμορφώσεις προσδίδουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα στην συμπεριφορά του εφφέ. Κάθε διακριτό στάδιο "σαρώνει" την μετάθεση της φάσης και όλο το "κόλπο" βασίζεται στην μεταβολή της τιμής μιας αντίστασης. ...και εδώ είναι ένα απο τα σημαντικότερα μέρη της δουλειάς... Οι αντιστάσεις αυτές είναι ουσιαστικά φωτοαντιστάσεις, δηλαδή στοιχεία των οποίων η αντίσταση μεταβάλλεται με την ποσότητα του φωτός που πέφτει πάνω τους. Πολλά έχουν γραφτεί για τα "μαγικά" LDRs (φωτοαντιστάσεις) των original uni vibes και πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας να βρεθούν "άξια" αντίγραφα. Το μυστικό στα "σωστά" LDR είναι το εύρος της αντίστασης που ιδανικά πρέπει να κυμαίνεται απο μερικά Ωμ σε κατάσταση φωτισμού, έως αρκετά ΜέγκαΩμ στο σκοτάδι. Επίσης, επειδή τα LDR δεν έχουν γραμμική συμπεριφορά καθώς και οι χρόνοι μετάβασης απο την μια κατάσταση στην άλλη διαφέρουν, όλα αυτά μαζί συνθέτουν μεγάλο μέρος της όποιας "μαγείας" στην σάρωση των συχνοτήτων και στο τελικό προιόν που ακούμε. Αρκετά σημαντική είναι και η "ποιότητα" της λειτουργίας της λυχνίας πυρακτώσεως που διεγείρει τα LDR, καθώς ο κύκλος του ανάματος - σβησίματός της συμβάλει πολύ στον ήχο του uni Vibe. Αυτό έχει να κάνει και με καθαυτή την λυχνία, αλλά φυσικά και με το κύκλωμα που την υποστηρίζει (LFO_ταλαντωτής). Στην πράξη όλα αυτά τα "καλούδια" είναι κλεισμένα σε ένα κουτί που τα απομονώνει απο τον έξω κόσμο με σκοπό να είναι όσο το δυνατόν πιο ανεπηρέαστα απο τις εξωτερικές συνθήκες. Αρκετά όμως με τα τεχνικά μπλα μπλα... Στην μοντέρνα αγορά θα δείτε να γράφονται πολλά για matched, sealed, unsealed LDRs, για original spec transistors και λοιπά, ανάλογα με το πόσο ακριβά θέλει να πουλήσει ο καθένας την κατασκευή και τον ...κόπο του. Ω ναι, αν μιλάμε για κόπο υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας καθώς κάθε _μα ΚΑΘΕ_ univibe "παίζει" διαφορετικά και είναι κυριολεκτικά a bitch να το κάνεις να παίζει δεόντως... Το να καταφέρει κανείς να συνδυάσει όλα τα "μαγικά" και μη υλικά, να τα ταιριάξει και να τα ρυθμίσει όπως πρέπει, χρειάζονται δοκιμές που κοστίζουν σε χρόνο και ...χρήμα. Γιαυτό άλλωστε δεν θα βρείτε original spec uni vibe σε προσιτή τιμή. Ιδίως αν κάποιος προσπαθήσει να βγάλει στην παραγωγή μονάδες με "παρόμοια" συμπεριφορά μεταξύ τους. Τελοσπάντων είπα κι εγώ να ασχοληθώ με την παλιότερη κατασκευή μου, μπάς και καταφέρω να το κάνω καλύτερο απο πρίν. Κάθισα και ξεχώρισα 4 LDR με όσο το δυνατόν συγγενή χαρακτηριστικά, βρήκα original spec transistors (τα οποία κατα γενική ομολογία δεν συνεισφέρουν στον ήχο, απλά μ' έτρωγε...), δοκίμασα πυκνωτές (όχι που δεν θα το' κανα), αντιστάσεις κλπ... Σε δουλειά να βρισκόμαστε... Πιστεύω οτι κάτι κατάφερα τελικά, επιβεβαίωσα (The hard way) γνωστές αλήθειες, βελτίωσα πράγματα και εν ολίγοις πέρασα αρκετό χρόνο με κολλητήρια, καλώδια, πολύμετρα κλπ... Εξωτερικά δεν άλλαξε κάτι (πέρα απο τα status LEDs), αλλά ρίξτε μια ματιά πως είναι (και ήταν...). Αυτή την φορά όμως το πήγα πιο καλά. Κατάφερα και έγραψα μερικά κλιψ! Το συνδύασα με το overdrive που είχα φτιάξει καθώς και με ένα παλιό Marshallοπέταλο πάνω στον twin reverb, αλλά και στον μικρούλη Vox (όπου εκ φύσεως του εφφέ ταιριάζει καλύτερα κατα γενική ομολογία). Παίζει η fiesta red Strat και λίγο η λευκή Swamp ash ...και μια αναμνηστική του event προς SF: η fiesta έχει πανάρχαιες χορδές που παίζουν σαν παραβρασμένα spaghetti... ? Breathe.wav Vox dirty_Fiesta.wav Braindamage.wav Clean vibe speeds.wav Heybaby_Full speed Vib-Cho.wav Through Marshall pedal.wav Through OD pedal.wav Us+Them_Vib-Cho.wav Vox dirty_Blonde.wav

Συμφωνώ στα περι αίσθησης της ελαστικότητας. Εχω την διαίσθηση οτι τελικά δεν αλλάζει κάτι. Τι εννοώ, για να κάνεις bend ενός τόνου πάνω, πρέπει να πετύχεις την σωστή τάση. Μπορει στην στρατ να φαίνεται οτι γίνεται πιο εύκολα το μπεντ, αλλά στην ουσία θα χρειαστεί περισσότερο σήκωμα για να πετύχεις την ίδια τάση (λόγω ελαστικότητας), σε σχέση με την superstrat με το locking nut, στην οποία λόγω έλλειψης ελαστικότητας θα χρειαστεί λιγότερο σήκωμα για την ίδια τάση. Οπότε τελικά νομίζω οτι η προσπάθεια/δύναμη που ασκείται απο τον παίκτη παραμένει σταθερή. Απλα στην πιο "stiff" περίπτωση αυτο επιτυγχάνεται πιο "γρήγορα". (όπως και με τα fanned frets) Βεβαια στο παραπάνω παράδειγμα θεωρώ fixed bridge και στις 2 περιπτώσεις, καθότι τα ελατήρια του floyd θα προσέδιδαν κάμποση ελαστικότητα.