Ρε συ Νίκο, όποτε καταφέρνω να ακούσω κάποιο από τα κομμάτια σου-γιατί συχνά λόγω δουλειάς κλπ δεν τα καταφέρνω-σιχτηρίζω για αυτά που δεν έχω ακούσει και τρέχω να κάνω κατσάπ. Και αν, μερικές φορές, μελωδικά μπορεί να μην είναι ακριβώς του γούστου μου, πάντα πρόκειται για δουλειές τρομερά προσεγμένες και συνεπείς.
Το συγκεκριμένο κομμάτι με άγγιξε βαθιά, την άκουσα με τα θέματα-κανονικότατα. Είναι, φυσικά, εξαιρετικά στημένο, υποδειγματικά ενορχηστρωμένο, μιλάμε για σεμινάριο. Σαν ύστατο κοπλιμάν, το layering στις ρυθμικές στην αρχή μου θύμισε Marr. Μου άρεσε όμως που αυτό δεν έγινε κυρίαρχο στοιχείο αλλά πήγε αλλού στην πορεία του κομματιού-κι αυτό μάλλον είναι ακόμα πιο ύστατο κοπλιμάν.
Μπράβο και ξαναμπράβο.