Πίνακας συμμετοχής

Και επειδή πιάσαμε τα παλιά και συγκινήθηκα..., μια φωτό πριν 34 χρόνια της ακουστικής μου.. Χριστούγεννα του '86 στας Φέρες του Έβρου, μπας και πάρουμε κάποια τιμητική άδεια..... Τελικά τζάμπα παίξαμε!

Πολυ ωραιο. Oντως η φωνη του Φωτη εχει αυτο το κατι. Ο Γιωργος παλι ειναι εξαιρετος κιθαριστας για τα γουστα μου,μελωδικος και με συναισθημα. Θυμιζει οντως Moore. Το ολο παντρεμα ειναι δυνατο και μπραβο σας παλικαρια. Απο τα καλυτερα σας. Να γραφετε να ακουμε.

σκέτη κάβλα με το συμπάθιο.

Δεν ξέρω, ξέρω όμως πως εγώ σας ζηλεύω που παίζετε κιθάρες και έτσι όπως παίζετε. Η ζήλια μου πάει αποκλειστικά για εσάς. Δεν σας φθονω όμως γιατί σας αγαπάω. Απλά σας ζηλεύω και δαγκωνω τα χέρια μου από τη ζήλια όταν ακούω αυτά που παίζετε με την κιθάρα. Θα έλεγα πως θα πεισμωσω, θα σας φτάσω, θα σας περάσω αλλά πια νιώθω γι αυτό too damn old and tired. Σας ζηλεύω, γιατί σας χρειάζομαι. Χαχαχαχαχα

Εντάξει όχι από καλύτερα σου, αλλά σίγουρα ένα από τα πιο "δυνατά" σου.... Ζηλεύω όλους τους πληκτράδες με όλα αυτά τα "μέσα" και τα μπιμπλίκια που έχετε για να δημιουργείτε! Φυσικά αυτή η "ζήλια" δεν πάει σε σένα Κώστα.... Εσύ και μόνο με ένα γιουκαλίλι ή με μια χαρμόνικα θα μεγαλουργούσες...?

To επόμενο λέω να είναι μια διασκευή (μην πω και cover...) του "Emma's Wedding".....? Θα βάλω και στίχοι!!!!? Superhit θα γίνει... θα μας μάθει όλος ο κόσμος!?

Εδώ και 3 μήνες την έφερα σπίτι από το πατρικό μου γιατί την ήθελε ο δευτερότοκος υιός. Μαθαίνει από το νετ. Δεν με θέλει για δάσκαλο. Εντάξει όπου κολλάει ρωτάει..... πάλι καλά!

Νύχτα με φεγγάρι σε παραλία...., φωτιά, μεγάλη παρέα γύρω της, να παίζω στην ακουστική μου Yamaha και να τραγουδώ το "να μ'αγαπάς".... Αλήθεια!

Ξεχάσαμε κάτι πολύ βασικό, του στίχους. Από έναν αγαπημένο μου ποιητή τον Λιβανέζο Χαλίλ Γκιμπράν, το ποιήμα του ""Όταν η αγάπη σε καλεί"" Εδώ οι στίχοι...: Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησε την, παρ'όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά και απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει. Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψέ την, μόλο που η φωνή της μπορεί να σκορπίσει τα όνειρα σου σαν το βοριά, που ερημώνει τον κήπο. Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμα σου. Κι όπως ανεβαίνει ως την κορυφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου, που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο, έτσι κατεβαίνει και ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.