Πίνακας συμμετοχής

Με αφορμή την κουβέντα που είχαμε νωρίτερα σχετικά με το κομμάτι του @gkourmoul1. Dreams, Fleetwood Mac. Εξαιρετικά πετυχημένο εμπορικά κομμάτι, από ένα θρυλικό LP. Δύο ακόρντα, ίδιος αρμονικός ρυθμός-με εξαίρεση το σημείο μετά το πρώτο chorus όπου έχουμε ένα ακόρντο ακόμα, στο σόλο της κιθάρας. Κατά τ'άλλα, τρία απολύτως διακριτά μέρη-verse, pre chorus, chorus-ενώ ένα από τα βασικά συστατικά, η αρμονία, παραμένει ίδιο. Τι αλλάζει? Στη μελωδία, στον ρυθμό, στην ενορχήστρωση? Τι όργανα παίζουν και πότε? Σε πιο beat μπαίνει η φωνή στα διάφορα μέρη του κομματιού? Τροφή για σκέψη.

Η κουβέντα αφορά το πως μπορούν να ελέγχονται οι διάφορες παράμετροι ώστε να δίνουν μορφή , να υπογραμμίζουν τα μέρη, να μετατρέπουν μια γραμμική αλληλουχία γεγονότων σε κάτι τρισδιάτατο.Ειδικότερα, με σταθερή την μία παράμετρο που συχνά χρησιμοποιούμε για να διαμορφώνουμε τα διάφορα μέρη, δηλαδή την αρμονία, τι γίνεται με τα υπόλοιπα στοιχεία που συχνά δεν τους δίνεται η πρέπουσα σημασία.Πιο ειδικότερα, στο context ενός τραγουδιού που θεωρώ υποδειγματικό ως προς τα παραπάνω, συμφωνώ με τον @Superfunk, πρόκειται για άλλη πίστα. Δεν συμφωνώ με αυτό που λέει ο @fusiongtr, ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στα instrumental.Ακόμα πιο ειδικότερα, η σκέψη πάνω σε τέτοια ζητήματα θα βοηθήσει πάρα πολύ πολλούς αγαπημένους συνφορουμίτες των οποίων οι προσπάθειες συχνά βαλτώνουν-και αδικούνται-από την απουσία της. ?

Δεν είναι μια νέα ιδέα. Γίνεται εδω και δεκαετίες και πληρώνεις έξτρα γι αυτό, συνήθως. Δηλαδή μπορείς να παρακολουθείς τη διαδικασία αν το επιθυμείς. Απαραίτητο ήταν εξ αρχής και γι αυτό προέκυψε η διαδικασία. Για την προετοιμασία μεταφοράς στο μέσο αναπαραγωγής. Σε ότι αφορά τον mastering engineer, αυτός είναι ο ειδικά εκπαιδευμένος και έμπειρος ηχολήπτης με ευρύτερη γνώση της μουσικής βιομηχανίας και broadcast. Τα εργαλεία δεν κάνουν τον μάστορα. Ο καλός ο μαστορας όμως με τα σωστά εργαλεία θα κάνει την καλή δουλειά. Όπως σε όλα. Κι επειδή οι περισσότεροι εδω μέσα κάνουμε home recording, καλό είναι να έχουμε και λίγη αυτογνωσία. Τα εργαλεία είναι πλέον ευρεως διαθέσιμα. Το ίδιο και η πληροφορία αλλά σε ξένη γλώσσα. Οταν είμαστε αυτοδίδακτοι μας διαφεύγουν πολλές φορές βασικές αρχές. Αυτές που κάνουν τον επαγγελματία. Γι αυτό ας μην είμαστε υπερόπτες. Προσωπικά στις δουλειές που πληρώνομαι, πάντα επιθυμώ να στείλω τη δουλειά στα καλύτερα mastering houses του κόσμου. Κι αυτό για να επιβεβαιωθώ για τις μείξεις μου. Οταν σου επιστρέφει υλικό απο το Abbey Road Mastering, τον Glenn Meadows απο το Mayfield Mastering ή τον Steve Fallone απο το Sterling Sound με credits Steely Dan, John Mayer κ.α. και οι διαφορές είναι ανεπαίσθητες, είναι μια επικύρωση για την καλή δουλειά σου.

Τα οποια βασικα ΕΙΝΑΙ το κομματι. Απο τα καλυτερα τυμπανα στην ιστορια της μουσικης .

Το θέμα δεν είναι τι μας αρέσει εδώ, αλλά το αντικείμενο μελέτης. Να πω ότι αυτό είναι τραγούδι, και το τραγούδι έχει διαφορές με τα ορχηστρικά. Παρακάτω ένα instrumental με μόνο δυο ακκόρντα, και χωρίς ρυθμικές αλλαγές. Όμως η φρασεολογία της σόλο κιθάρας είναι τέτοια, που χρήζει σοβαρής μελέτης. Όχι για το τι παίζει, αλλά για το πώς λέει την ιστορία της, πώς έχει αρχή - μέση - τέλος, για το πώς χτίζεται η ιστορία, το πώς δημιουργούνται θέματα και αναπτύσσονται, για το πώς κάτι που μοιάζει με σόλο δεν είναι απλό σόλο στην πραγματικότητα, είναι θέμα, ανάπτυξη, σόλο, κλπ. Είναι λίγο διαφορετικό το αντικείμενο εδώ, από αυτό στο οποίο εστίασε ο pipityri, αλλά νομίζω ότι κατ' αναλογία έχει αντίστοιχο ενδιαφέρον. Ψάξτε τα μέρη του (κάτι σαν κουπλέ - ρεφραίν), αξίζει τον κόπο. Ακούστε πόσο φυσιολογικά η μια φράση φέρνει την επόμενη, πόσο λογικά "ανεβαίνει" και "σβήνει", πόσο νόημα έχουν οι φράσεις η καθεμία ως ακολουθία της άλλης, ακολουθείστε τις "αναπνοές" στο σόλο παίξιμο.

Το καλύτερο που έχεις ανεβάσει ως τώρα. Υπέροχη η εισαγωγή τόσο ηχητικά όσο και συνθετικά. Το κομμάτι θα πετούσε με ένα καλύτερο ταμπούρο, αυτό που έχεις βάλει,όπως και η κάσα,είναι για μέταλ. Ψάξε στα drum samples σου κάποιο ξύλινο 3 η 4 ply πενταρι ή εξίμισιαρι (Ludwig,Rogers,Slingerland) ταμπούρο και κάποια μικρή ανοικτή χωρίς πολύ μπούκωμα κάσα (20αρα κατά προτίμηση)

και να πετάτε το προηγούμενο

να δούμε και κάτι άλλο? η ίδια δομή, 2 ακόρντα για verse chorus και άλλα 2 (βασικά ένα) για pre chorus. Όλο πάνω στην blue γραμμένο από την τεράστια Carole King και μια εξαιρετική εισαγωγή από τον οργανίστα Dave Rowberry πάνω στο βασικό ακκόρντο και το chorus και κάτι ακόμα πιό μινιμαλ και απλουστευμένο? μια βασική απλούστατη blue δομή I V IV, μια υπεραπλουστευμένη melody (?) line και μια σοφιστικέ (?) εισαγωγή.... Πέραν του γεγονότος ότι οι βασικοί συντελεστές παίζουν με τις καλύτερες κιθάρες του κόσμου ?, είναι και OBE. και να δούμε τι είναι αυτό που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι (no offence Carole !)

Ε τότε χρειάζεται να πείσεις την γυναίκα σου να κάνετε παιδί κάθε χρόνο. Για να παίρνεις τον εξοπλισμό δώρο στα παιδιά δηλαδής.

Ισα ,ισα ΕΚΕΙ ειναι που πρεπει να δωθεί ακόμα μεγαλυτερη προσοχη μια και δεν υπαρχει η φωνη που ,κακα τα ψεμματα, απασχολει αποκλειστικα το 90% των ακροατων

Τωρα μιλας για masters of the Universe.... ΑΛΛΗ πιστα αρχηγε.... Παρε και αλλο ενα....με ENA ακκορντο και ενα με περισσοτερα..

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους του noiz.gr. Στο σημερινό επεισόδιο Ask The Guitar Coach μιλάω για ένα θέμα εξοπλισμού, το οποίο πιστέυω πως ταλαιπωρεί πολλούς από εμάς. Πιο συγκεκριμένα η ερώτηση που μου στείλανε είναι η εξής: Αν έχετε κάποια απορία μην διστάσετε να την γράψετε από κάτω.

Σωστα. Απλα δεν ξερω ποσο καλο ηχο θα εχει, καθως δεν ξερω ποσο καλο pedal platform ειναι το thr. Σιγουρα θα επιτυχεις το στοχο σου κατα ενα μεγαλο ποσοστο, εαν οχι εξ' ολοκληρου.

Στο καθαρο καναλι του thr μπορεις να βαλεις ο,τι εφε θελεις, και ακολουθεις τον συνηθισμενο τροπο ηχογραφησης. Συνηθως οι ψηφιακοι ενισχυτες δεν δεχονται τα πεταλια οπως πρεπει, αλλα δεν γνωριζω τι ισχυει για τον yamaha.

Παρεμπιπτόντως ο Glen Meadows σε παρουσίαση του στο Mix του 2011, εξήγησε πως δουλεύει in the box:

Μπορεις να δοκιμασεις και treble bleed. Κανει πιο δραστικη δουλεια. Και μπαινει πολυ ευκολα.

Φυσικά και είναι. Όποιος με έχει ΕΠΙΛΈΞΕΙ δεν έχει μετανιώσει ποτέ είμαι μηχανιΣμα ψιλής πΓιοτητας με γερμανική αντοχή και ιταλική φινέτσα. Επίσης ΤΙ εννοείς με την λεξη "κωλοντιλεΙ" ; θες να πεις ότι το delay ΚΛΕΙΝΕΙ κι όλας; Ρε τι μαθαίνει κανείς... Το κομμάτι είναι πολύ καλό αν και εγώ αυτά τα δύσκολα κομμάτια με τις πολλές νοτες που κΣεπερνανε το τριλεπτο δεν μπορώ να τα πολυπαρακολουθησω...

Μπα....

στην αρχή το κομμάτι είναι άδειο, και κυρίως χαμηλά. Θέλει κάτι να κάνεις με τη μποτα. Βάθος θα είναι, όγκος, δεν ξέρω πρέπει να παίξει τον ρόλο του μπάσου και όταν μπει το μπάσο να επανέλθει στο νορμαλ. Την κιθάρα του σολο να τη φέρεις σταδιακά στη μέση. Τα crash είναι πολυ δυνατά....

Μα αυτό είναι το βασικό επιχείρημα. "Δεν πετάμε τα παιδιά, δεν πουλάμε τα δώρα που τους πήραμε"

Ο μόνος λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι να έχω μετοχές του Thomann!

Όχι βέβαια!

Χωρίς να πουλήσεις πρώτα τα παλιά εννοείς φαντάζομαι ....

Ευχαριστούμε!Ναι ναι,ο τραγουδιστής είναι πολύ καλός,φέρνει και σε Dickinson αλλά και σε άλλους.πχ Warrel Dane, Harry"the tyrant" Conklin, κ.α.Γενικά έχει ευρύ φάσμα.

Eίναι εξαιρετικές αυτές οι "ασκήσεις αυτοπεριορισμού" να το πω; Όπου καλείται κανείς να επιδείξει τι μπορεί να γινει εχοντας τον περιορισμό σε μία ή περισσότερες παραμέτρους ενός έργου και πώς μπορεί να το εμπλουτίσει/διανθίσει για να το καταστήσει ενδιαφέρον. Όπως συμβαίνει σε πολλά ιδιώματα και είδη ανα τον κόσμο, όπου για λόγους παράδοσης ή αυθεντικότητας ο μουσικός καλείται να επιδείξει την δημιουργικότητά του σε στενό, περιορισμένο πλαίσιο, άρα να αναπτυξει δεξιότητες που θα εξέλειπαν από την ελευθερία που θα είχε χωρίς το πλαίσιο αυτό. Πχ, το να περιορίσεις ενα lick της κιθάρας σε τρεις ίδιες νότες, οπότε αυτό που θα προσδώσει τον χαρακτήρα θα ειναι ο ρυθμός, η διαρκεια, οι τονισμοί, η θέση στην ταστιερα, τα φάλτσα, ο ήχος, η βαρυτητα κι ενα σωρό άλλα στοιχεια που τις περισσοτερες φορές αγνοουνται στο βωμό του μελωδικού ή αρμονικού στερεοτύπου. Συμπαθάτε με δεν έχω καμμία θεωρητική μουσική γνώση, οπότε η ορολογία μου και η κατανόηση όρων πασχει. Αλλά το θέμα μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω/ακούσω κι άλλα παραδείγματα. Παραθέτω ένα κι εγώ, δεν ξερω αν βοηθάει στην κουβέντα, αν έπιασα το νόημα ή είμαι εντελώς εκτός Κι άλλο ένα παράδειγμα, live παιγμένο, του πώς ένα απλό -αρμονικα- κομματι, με ακόμη πιο απλη μελωδικη γραμμή φωνής, μπορεί με απιθανη ενορχηστρωτικη οξυδέρκεια, να γινει ένα μνημείο groove κι αισθαντικότητας, βάζοντας ο καθένας το μερος που του αναλογει, χωρίς να μπλέκει στα πόδια του άλλου, ρυθμικά και αρμονικά, αλλα και σαν σύνολο οδηγώντας το κομμάτι σε κορυφώσεις και ξεκουράσματα. Το πλέον εντυπωσιακό, ειναι η απομάκρυνση όλων των θέσεων, όλων των οργανων από το beat (κατι σαν swing?), το αντίθετο δηλ. του quantizing, ενορχηστρωτικά. Αυτό ειναι και το κλειδί του κομματιού για μένα. Ελπίζω να μην ειμαι εκτός κλιματος

Αυτό εννοούσα βρε παιδιά, ότι με την απουσία της φωνής, χρειάζεται ίσως διαφορετικός χειρισμός αυτών των άλλων χαρακτηριστικών. Δεν είναι ξεκάθαρα (αν υπάρχουν στην μορφή ενός τραγουδιού) τα κουπλέ - ρεφραίν, επίσης συνήθως δεν υπάρχουν γέφυρες, κλπ. Οπότε θα πρέπει να δώσουμε μορφή με άλλο τρόπο (αφού δεν υπάρχει φωνή και στίχοι) στα διαφορετικά μέρη που απαρτίζουν την δομή).

Φωνάρα! Τον Bruce Dickinson φέρατε να τραγουδήσει; Εξαιρετικά backing vocals μου σηκώθηκε η τρίχα στην γέφυρα του 2:59. Ωραία σύνθεση και εκτέλεση, ο ηχος για home recording είναι μια χαρά!

Ανέβασε τώρα λίγο τα τύμπανα και (λιγότερο) το μπάσο.

Όπως λέει και ο ποιητής (να'ναι καλά εκεί που βρίσκεται) : Πρώτα βρίσκουμε τα λόγια με μεγάλη προσοχή, μια που κι άλλοι γράφουν χρόνια κι ίσως τα ‘χουνε πει και σιγά σιγά αρχίζεις να τους βάζεις μουσική, που όλο κάτι να θυμίζει και να μην ξέρουμε τι.

Το κατωτατο οριο συμμετοχης, στο παρον θρεντ, ειναι 3 τρεις λεξεις.

Μια μικρή γεύση, πλάνα από διάφορες πρόβες και ένα μικρό τμήμα της μουσικής.

Ο κόσμος της κιθάρας σήμερα πενθεί. RIP Julian Bream. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-53777949?fbclid=IwAR0TKvn6QvI5-dMcmBKmErmMtTvD_yAoOpG70UX8eA9DV3U-2UlGFJXUX9w