Πίνακας συμμετοχής

There will be blood (2007) σκηνοθετημένο από το θεο Paul Thomas Anderson (δηλώνω τεράστιος φαν), με την εξωπραγματική ερμηνεία του Daniel Day Lewis και την υπογραφή του Johny Greenwood (Radiohead) στη μουσική. Δε περιγράφω, απλά δείτε τη (προειδοποιώ, δύσκολη ταινία) Εδω όλο το soundtrack το οποίο πετυχημένα υποστηρίζει μια περασμένη εποχή (αρχές 20ου αιώνα) με αυτοπεποίθηση και αισθητική 21ου:

Gibson LP > Pod HD500 > Steinberg UR44 > Cubase 5 Οτι ειναι μετα το mixer (ντιλει βαθεια κλπ) ειναι bypassed

Ενα νεο κοβερακι σε ενα παλιο κομματι (με LP τιμης ενεκεν)

Όπως τα λές, φίλε @gvour. Και στο "old love"που έβαλες από το unplugged δίνει ρέστα,και στη φωνή και στο σόλο. Για πάρτη σου κι εσένα.

Κοίτα τώρα ευτυχία. Έρχομαι εδώ, ακούω blues, πάω στο διπλανό νήμα, ακούω jazz-fusion, πάω στο παραδίπλα, ακούω soundtracks. Το noiz στα καλύτερά του.

Ευχαριστω. Εκτός απο πεντακάθαρο παιξιμο εχεις και τρομερό ηχο!

Πολύ ιδιαίτερος παίχτης,Στράτο. Δεν τον ήξερα.

Νο comments! Σπύρο σε παρακολουθώ και στο fb , τα λόγια ειναι περιττά...

ευχαριστώ πολύ Πάνο. Το ότι σου θύμισε Τζιμάκο μόνο τιμή με περιποιεί. Ευχαριστώ πολύ αγαπητέ γιά το εύστοχο σχόλιο. Το έχω διαπιστώσει, και σε νέα version θα το δουλέψω ως προς τη γέφυρα ή κάτι άλλο που λες. Ωστόσο η διάρκεια λίγο δύσκολο γιατί έχει μπόλικους στίχους, εκτός κι αν ανεβάσω το τέμπο. Δεν ξέρω, θα δω.

Tρομερη εκτελεση!Το signal chain ποιο ειναι;

Ειδα μερικα headstock ΝΑ ΜΗ ΣΠΑΝΕ...και η δικη μου αισθανομαι οτι αν το παρακανω με κανα bend θα κλεισει σα σουγιας....

https://www.facebook.com/100006946534775/posts/2621416684766524/?app=fbl

Φανταστική ταινία, φανταστική. Σε όλα που γράφεις συμφωνώ, εκτός από το ότι είναι "δύσκολη". Να πω επίσης ότι έχει βασιστεί στην νουβέλα "Oil" του τεράστιου Upton Sinclair.

λάτρεψα τον Hekselman από τη πρώτη στιγμή. λυρισμός και ρητορική στο παίξιμο του υψηλής αισθητικής.

Εδώ ένας αυτοσχεδιαστικός τυφώνας ...

Προσυπογράφω και με τα δύο χέρια.

Αυτο αδερφε μου ειναι μπλουζ,πιο μπλου δε γινεται. Ξερεις πως το εννοω και να χεις την ευχη μου. Το ξανακουω παλι σημερα και με στελνει διαρκως. Θα συμφωνησω απολυτως,το From the Cradle λχ ειναι ολο δισκαρα. Ειναι κι αυτη η φωνη..... Υπαρχουν βεβαια στιγμες που η κιθαρα του Κλαπτον δεν ειναι απολυτως του γουστου μου. Και αλλες επισης που συμβαινει ακριβως το αντιθετο. Η φωνη του ομως με στελνει παντα αδιαβαστο. Φωναρα και ερμηνεια. Γιγαντας. Και οταν σκεφτομαι "η κιθαρα του Κλαπτον δεν ειναι παντα του γουστου μου",ακουω τα αποκατω και λεω"ποσο ανοητος εισαι"? Για την παρτη σου φιλε Αετός.

Μιας και το remake της ταινίας είναι στα σκαριά.

Ένας κιθαρίστας ετών 37, γεννημένος στο Ισραήλ το 1983. Χαρακτηριστικά του, το πολύ σύχρονο ύφος και φρασεολογία, καθώς και η αντιστικτική του προσέγγιση στις εσωτερικές φωνές των συγχορδιών, τις οποίες χρησιμοποιεί σολιστικά ως ξεχωριστές μελωδίες, ταυτόχρονα με την top/melody note. Τα σολιστικά του μέρη έχουν επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Αξίζει τον κόπο να τον ακούσετε. Εδώ σ' ένα κομμάτι του Baden Powell.

Yann Tiersen - Amélie Με πέτυχε στην “τρυφερή” ηλικία των 19. Το λάτρεψα. Αγαπημένο μου κομμάτi το μελαγχολικό Comptine d'un autre été

Πολυ καλο Θανο μου θυμισε λιγο Πανουση.

Ο επάνω σχολιαστής απευθύνεται στον Tom Morello των RATM.Με την απάντηση έκλαψα.