Πίνακας συμμετοχής

Ένα θέμα,του Νίκου Μαμαγκάκη,από την "Εκδρομή".

Αριστουργηματική ταινία,με υπέροχη μουσική. Randy Newman. Ακούστε και τα υπόλοιπα θέματα.

Μια καταπληκτική ταινία το "The Professor and the Madman" δείτε την. Έχει όμως και καταπληκτική μουσική που έγραψε ο Bear McCreary.

Είναι πραγματικά τόσα πολλά. Ενδεικτικά μόνο: 1) Howard Shore - Lord of the Rings Trilogy 2) Maurice Jarre - Lawrence of Arabia 3) James Horner - Braveheart 4) Και κάτι απο video game Diablo I (Tristram theme)

Yann Tiersen - Amélie Με πέτυχε στην “τρυφερή” ηλικία των 19. Το λάτρεψα. Αγαπημένο μου κομμάτi το μελαγχολικό Comptine d'un autre été

Το μοναδικό soundtrack που έγραψαν οι Pink Floyd (το "the wall" δεν πιάνεται...). Δύο φορές προσπάθησα να δω την ταινία και τις δυό την παράτησα πριν την μέση...Δεν βλέπετε, όπως ίσως δεν ακούγεται και η μουσική των Floyd....Προσωπική γνώμη και για τα δύο. To Nile song που ανεβάζω εδώ είναι μάλλον το μοναδικό άσμα που ψιλοακούγεται και εντύπωση κάνει η "αγριάδα" της φωνής του Δαυίδ. Ξανατραγούδησε έτσι (λιγότερο έντονα πάντως) στο Time και μετά από χρόνια στο Young lust.

Clint Mansell - Requiem for a Dream Ταινια! Soundtrack! Όλα!!! Ανατριχιαστικο! Καταπληκτική live εκτέλεση!

Νταξει, το λες δε το λες και οφ τοπικ

Charles Mingus στη ταινία Shadows (1958) του John Cassavetes . Ο Κασαβετης αρχικά ήθελε τον Davis για τη ταινία αλλά του έκατσε ακριβός και πήγε με plan B στον Mingus (ε δε το λές και άσχημα για plan B...) Ωραίες πληροφορίες γύρω απο όλο το έργο παρακάτω: http://recordcollectornews.com/2016/09/shadows-of-charles-mingus/ Και εδώ ένα απο τα πολλά διαμάντια που δημιουργήθηκαν για αυτή τη ταινία Εδώ η ολόκληρη ταινία για όποιον ενδιαφέρεται με επίσης πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες στο description.

Πολύ ωραία εκτέλεση Σπύρο! Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο Gary έκοψε όλη την κορύφωση του solo στη version του Run for Cover. Την οποία κράτεισε σε όλες τις μετέπειτα live εκτελέσεις.

Α Noted! Ακριβή ρέπλικα δεν ξέρω αν θα μπορέσω να φτιάξω αλλά θα προσπαθήσω να είμαι κοντά. Να πω την αλήθεια μου τη σπάει λίγο η έλλειψη straight string pull στις Gibson, τόσο στις V όσο και στις εξπλόrer. Η καλύτερη φάση ειναι η Firebird αλλά το χέντστοκ της δεν ταιριάζει εδώ.... Σωστά;;; (Μου πέρασε από το μυαλό για λίγο και μετά λέω... σοβαρέψου... ο Μποναμάσας το έκανε με Λες Πωλ και ήταν ας πούμε άκομψο - όχι οτι αν μου τη χάριζαν δε θα τη δεχόμουν αλλά να ´χαμε να λεγαμε). Κάτι άλλο που δε σχολιάσα για την 58άρα V, που ισχύει και στην αντίστοιχη explorer, είναι o extra long tenon που ξεπερνάει το route του Neck μαγνήτη, νομίζω φαίνεται στις φωτοζ. Επίσης άλλη διαφορά είναι ότι το σώμα έχει πιο κάθετους «ώμους» σε σχέση με το μανίκι από ό,τι σε μια redesigned V του ‘67. Η τελευταία φωτό από Πνοή και Νύξη.

από τα δυό που έβαλες η ηχογράφηση ακούγεται για μένα πιό σωστή συχνοτικά. Μπορεί να υστερεί λίγο στο χαμηλο, αλλά αυτό από τη σελίδα του καλλιτέχνη είναι μουντό και θολό και μπουκωμένο. Μια λύση άμεση στο θέμα σου θα ήταν η αλλαγή κεφαλής, αλλά και πάλι θα είναι κορώνα γράμματα. Η αίσθησή μου είναι ότι έχεις μάθεις να ακούς με υπερτονισμένα μπάσα και να τα ψάχνεις ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν. Μια άλλη λύση είναι να κάνεις τις ηχογραφήσεις σου (που επαναλαμβάνω μου ακούγονται παρα πολύ καλές) και να προσθέσεις όταν ακούς αυτά που θες με ένα γραφικό eq.

Για αυτό και μόνο να ξέρεις σε αγάπησα.

Μωρ' ντου βαράου του κιαρατά. Μπαίνεις λέει σ' ένα μπαράκι. Ημίφως, κάπνα του θανατά. Υπόγα του κερατά. Δυο μπρατσωμένοι έγχρωμοι στην είσοδο. Ένα διπλό bourbon έρχεται, και προσπαθείς να διακρίνεις την μπάντα μέσα στην καπνίλα. Βλέπεις έναν λευκό στο πιάνο, και οι άλλοι έγχρωμοι. Και ακούς αυτό .... τέλος.

Εμεις δηλ κυργιος,τι νομιζεις οτι κανουμε εδω και 2 ωρες? Οτι υπαρχει βαρτου!

Δοκίμασες τα 300Κ στους GAS και δεν καθάριζαν, ή άλλαξες ταυτόχρονα μαγνήτες και pots?

Τι πρέπει δηλαδής, να ντα πιούμε όλα μονομιάς? Αφιερωμένο σε όσους δουλεύουν αύριο ...

Γνωστό και δεδομένο. Όμως προσφέρει και περισσότερα γενικά. Ελπίζω να τα καταφέρεις. Αξίζει τον κόπο νομίζω.

Ο Miles ήδη στον δρόμο σκέψης που θα οδηγήσει στο Kind Of Blue. Δισκάρα.

Μην αγχώνεσαι να τα βάλεις όλα μαζί. Σιγά σιγά θα ακούσουμε πολλά ελπίζω. Κάθε μέρα πια όταν ξυπνάω, πρώτα φτιάχνω καφέ, και μετά βάζω το thread και ακούω.

Δεν ξέρω τι βάζει στα custom shop μοντέλα...αλλά σε standard και κάτω είναι μέτριες προς κακές...και λάθος υλικά (σύμφωνα με τι φόραγαν οι gibson τότε). Είχα βρει και άκρη να πάρω από το εργοστάσιο που έφτιαχνε τα bridge...αλλά το κόστος ήταν 180+ και δεν ήθελα...καθώς πάνω από όλα ήταν τεστ...άσχετο που μου έκατσε καλά. Να το πω διαφορετικά...η κιθάρα ακούγεται πολύ καλύτερα ακουστικά χωρίς ενισχυτή

Το τερμάτισες .... Σχόλιο από κάτω ... "Note: Entire score improvised while screening the film"

και ενα αριστουργημα.... https://www.youtube.com/watch?v=Wc4tT-55ZzI

Με συγκινεί κάθε φορά.

Και για να συνεισφέρω στο οφτοπικ, λόγο ιδιοσυγκρασίας... γενικα πρέπει να στρίψεις πολλές φορές για να κάτσει, όσο πιο πολλές φορές στρίψεις τόσο πιο πιθανό είναι να κάτσει, δηλαδή στη ουσία παίρνεις ότι κάτσει, καμία σχέση με το τι αξίζεις, και τι σημαίνει αξίζεις... αξίζεις άμα σου χει κάτσει

Αν και πάμε offtopic, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Στη ζωή, είτε μιλάμε για επαγγελματική δραστηριότητα είτε για ό,τι άλλο, σε πολύ λίγους σχετικά τομείς υφίσταται μετρήσιμη και αντικειμενική αξία για το άτομο. Ο καθένας παίρνει, κυρίως, αυτό που πιστεύει ότι αξίζει και διεκδικεί καλύτερα από τον ανταγωνισμό. Αυτό εντός κάποιων ορίων λογικής προφανώς, δηλαδή αν εγώ πιστεύω ότι αξίζω να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ, όσο κι αν το διεκδικήσω, δε θα το πετύχω ποτέ. Απλά η εικόνα της αξίας που έχουμε για τους ανθρώπους είναι, σε πλειοψηφικό βαθμό, καθρέπτισμα της αξίας που πιστεύουν ότι έχουν. Να το πω και λίγο μπακάλικα, πιο προσανατολισμένα στο μουσικό πεδίο. Πολύ συχνά, ο καλύτερος μουσικός, δε θα πάρει τη θέση. Θα την πάρει ο λίγο χειρότερος ο οποίος όμως προωθεί τον εαυτό του αποτελεσματικότερα. Γενικά ως είδος, δεν έχουμε πολύ καλή σχέση με την ουσία των πραγμάτων (αντικειμενικότητα). Είμαστε συναισθηματικά όντα που σημαίνει ότι εντυπωσιαζόμαστε, συγκινούμαστε, παθιαζόμαστε και κυρίως πιστεύουμε με ένταση πράγματα που δε βασίζονται πουθενά. Ωραία όλα αυτά αλλά απ' την άλλη θολώνουν τα νερά.