Πίνακας συμμετοχής

1) Είναι τόσο τεράστιος που η strat φάινεται κιθαρόνι επάνω του. 2) Είναι τόσο τεράστιος που έχει μια σειρά εξαιρετικών LP. (Προσωπική προτίμηση το Strong persuader). 3) Είναι τόσο τεράστιος που η original δουλιά του ακούγεται (φρέσκη - κατ' εμέ) ακόμη και σήμερα. Αυτά, όσο για τους νεόκοπους ακροατές έχω να πω πως κι' εγώ όταν άρχισα ν' ακούω μουσική για τα ινδάλματά μου (D. Cassidy etc) δεν δεχόμουν κουβέντα. Μετά από χρόνια ακροάσεων έχω πιο αποκρυσταλωμένη γνώμη.

Όταν έγραφα αυτό για τον Μάσα, είχα τον Κρέι στο μυαλό μου. Όχι απλά το πήγε κάπου, το πήγε κωλοφεράτζα. Πήρε λοιπόν τα μπλούζ, και τα πήγε προς την soul, προς την ποπ, τα έβαλε στα τσάρτς, αν και κιθαρισταράς, πουθενά στα κομμάτια του δεν θα ακούσεις να παίζει γιατί σημασία έχει το κομμάτι. Δεν είναι κιθαριστική η μουσική του, είναι τραγούδια. Βέβαια έχει και την φωνάρα να το στηρίξει αυτό, αλλά γράφει και κομματάρες που απέχουν αρκετά από το να χαρακτηριστούν αμιγή μπλουζ κομμάτια. Πάρε για παράδειγμα, αυτό, το "right next door". Τι σου πάει καλύτερα, να το χαρακτηρίσεις μπλουζ, ποπ, σόουλ, κλπ? Τα χρησιμοποίησε τα μπλουζ, για να φτιάξει κομμάτια, όχι για να επιδείξει κιθαριστικές ικανότητες. Πολλά κομμάτια του πατάνε στα μπλουζ, χωρίς όμως να είναι κλασσικά μπλουζ κομμάτια. Φαντάζομαι να κατάλαβες το πνεύμα μου.

Ό μεγάλος μου υιός (21) και όοοολοι οι γνωστοί και φίλοι του ακούνε Ελληνικό λαϊκοπόπ έως σχετικά παλιά λαϊκά και hip hop? Ό μικρός μου (16,5) μια από τα ίδια, παρ'όλο τις τελείως διαφορετικές παρέες τους και την διαφορά ηλικίας...ναι 4,5 χρόνια σε αυτές τις ηλικίες είναι πολλά! Κρίμα τις μουσικές που τους έβαζα ν'ακούνε μαζί μου από τότε που γεννήθηκαν...?

Δεν ξέρω τι έκανε ο Cray αλλά εχω πρόβλημα: δεν βρίσκω vid με άλλα χρώματα strat. Ισως ένα-δυο με sunburst. Για την ιστορία, έμπαινες σε ένα σύνηθες, mainstream μπαρ στη Θεσσαλονίκη των 90s και θα άκουγες Robert Cray. Σήμερα, Bonamassa, μόνο κατι κολλημένοι ηχολαγνοι σαν κι εμάς ακούνε. Ο κύκλος έχει στενέψει δυστυχώς. Το δάσος κάηκε κι εμεις ασχολούμαστε με το "ποιο δέντρο έμεινε πιο όρθιο".

Δυνατή ερώτηση. Πιθανολογώ: μήπως γιατί δε παίζει με τελε, που ειναι η καλύτερη κιθαρα στον κόσμο ολο; ? Οχι οτι συγκρίνατε, προς Θεού, αλλα προχτες δε σας αρεσε (ακούς ΦΑΣΙΟΝ) ο μποναμασας γιατι "παιζει μπλουζ αλλα δε το πηγε πουθενά". Ο Κρεις δηλαδή το πηγε καπου παραπέρα; Για να καταλάβω δηλαδη. Εμένα μου αρέσει κι αυτός παντός, έχω και 2 cd του. Πειράζει που μου αρέσει κι αυτός κι ο άλλος; Ή μήπως πρέπει να συγκρίνω τους πάντες μεταξύ τους και να βγάζω ζευγάρια που θα παλεύουν να φτάσουν στο μεγάλο τελικό; Γιατι αν το πάμε έτσι, μονο ο BBs θα το σηκώσει, αντε κι ο Ρόμπερτ Τζόνσον. Μου αρεσει πολυ και ο Χεντερσον. Οχι τοσο πολυ κατι μπλουζ δίσκους που έκανε. Τα δικά του. Ο Μειερ, παρεμπιπτόντως, δεν εσπρωχθει από τη μουσική βιομηχανία; Δεν προμοταριστηκε εντόνως; Οχι; Κι αυτος μου αρεσει πάντως.

Αφού σου λέει ο άνθρωπας ότι είχε συμφοιτητή τον Robert Cray ....

Τί κ@υλα στο 0:42!

Και γω ακουγα Cassidy. Ο φιλος μου που δεν παει τους beach boys να δεις πως τον ακουγε!

εντάξει το τερμάτισες τώρα. Ας συμφωνήσουμε απλα ποσο καλός ειναι ο Σκοτ Χεντερσον.

Φάνη εδω με μια μουσταρδί ανοιχτή και μια θαλασσιά εδώ με μια πρασινοκίτρινη με τορτουαζ πικγκαρντ? αλλά γενικά...πολύ ασυνήθιστα χρώματα

Κι εγω σε συμπαθώ Dim. Δεν τίθεται θέμα αντιπάθειας. Δηλαδη ο Μποναμάσας που ολη του τη ζωή ασχολείται με το μπλουζ και τπτ αλλο δε το υπηρέτησε; Δεν ειμαι φανατικός φαν του αλλα με προβληματιζουν αυτα τα επιχειρήματα. Δεν έχουν αληθινη βαση. Βασίζονται 90% στη προσωπική άποψη. Σου ξαναλέω, ο Μειερ που σου αρεσει σα μουσικος, δεν είναι προϊόν διαφήμισης και προμο; Γιατι δε βγάζεις αυτο το μενος; Ειναι λογικο να μη μας αρέσει/κολλάει/εκφράζει κατι ή κάποιος. Πολλες φορες ομως πέφτουμε στη λούμπα να προσπαθούμε να δικαιολογεισουμε αυτή τη την αντιπάθεια μας πάση θυσία. Δηλαδή, δε μας φτάνει να πούμε "Δε μου αρέσει ο τάδε και απλα θα αλλάξω καναλι", αλλα προσπαθούμε με λογικοφανη επιχειρήματα να αποδείξουμε οτι δε μας αρέσει διοτι ειναι αληθινά κακής ποιότητας ή σπρωγμενος ή.... Ειναι ανθρώπινο νομίζω. Σκέψου του. Όπως πάντα, μπορεί να εχω λαθος καθότι δεν είμαι ψυχολόγος.

Ο κρεις δεν το πήγε παραπέρα, αλλά πως να στο πω να το καταλάβεις.... το υπηρέτησε το είδος. Δεν μου έδωσε την ιδέα ότι το εκμεταλλεύτηκε (ΑΝ κάποιος πούμε ότι το εκμεταλλεύτηκε) Για τον Χεντερσον είπαμε. Για τον Mayer επίσης έχουμε αναλωθεί. Δεν μου αρέσει η περσόνα του, αλλά είναι πολύ καλός συνθέτης και παίκτης. Όσο για την "αντιπαράθεση" μπορεί να τραβήξει χρόνια. Σε συμπαθώ ιδιαίτερα θα έλεγα, ΟΚ διαφωνούμε σε αρκετά. Θα είχε ενδιαφέρον πάντα να είχαμε την γνώμη πχ του ez που είναι πιό καθαρόαιμος στο είδος.

Ένα χρώμα δεν είχε; Το inca silver, το οποίο αλλάζει απόχρωση ανάλογα το φωτισμό που θα φωτογραφηθεί και το οποίο, όπως όλα τα μεταλλικά, δύσκολα αντιλαμβάνεσαι την ομορφια του αν δεν το δεις από κοντά. (Είπε ο άνθρωπος που του αρέσει πλέον μέχρι και το ...antigua burst)

Never liked him ...

Οι συγκρίσεις αυτες είναι εκτός τόπου και χρόνου βρε Τζιμ. Ραδίκια με πλυντήρια πιάτων. Αναρωτιέσαι γιατί κάποιος που μεσουράνησε στα '80ς δεν είναι σήμερα ο ανταγωνιστής αυτού του 2020; Λες και θα μπορούσε ή θα ήθελε. Ο ένας 30-40 κι άλλος 60-70. Λες και είναι ίδιοι χαρακτήρες, λες και είχαν κοινό όραμα, λες και το κοινό είναι ίδιο, λες και η δισκογραφία είναι ίδια, λες και είχαν κοινούς manager, λες και χιλια τόσα λες. Εσυ είσαι της γενιάς του Cray. Άσε τους νεότερους να έχουν τους δικούς τους συνομήλικους θεούς. Ασε δε που ισχύει το Υ.Γ. Το σύστημα φταίει.?

Απλά ο ένας είναι μαύρος, και ο άλλος άσπρος. Αμερικάνοι ρατσισταί .... Και Jeff Healey, και SRV ....

"Και αυτός" είναι νομίζω η μόνη απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί στο ρητορικόν ερώτημα. Σύμφωνοι απλά εδώ γίνεται σιωπηλή σύγκριση με τον Μποναμάσα.