Πίνακας συμμετοχής

Δεν καταλαβαίνω τίποτε, τι λέτε;; ? (σόρυ...? )

Αν δεν ημουν εγω ακομα για τον οδοντίατρο θα λέγαμε

Σε μια τρίφωνη συγχορδία, η 1η και η 5η δίνουν το τονικό βάρος και η 3η την ποιότητα (μινόρε-ματζόρε). Αν εμείς θέλουμε να κάνουμε την συγχορδία πιο "ομιχλώδη", της αφαιρούμε τονικό βάρος μην παίζοντας την 5η (εδώ βέβαια η 5 είναι ελαττωμένη, οπότε καλό θα είναι να παιχτεί, γιατί η αλλοίωσή της είναι ενεργό μέρος της αρμονίας). Την πρώτη/τονική, συνήθως την παίζει το μπάσο (αν υπάρχει) οπότε υπάρχει, και έτσι η κιθάρα μπορεί (και ίσως να χρειάζεται καμιά φορά) να μην την παίξει, και να ασχοληθεί περισσότερο με upper structures. Ακόμα όμως και μπάσο να μην υπάρχει, πολλές φορές θέλουμε να αφήσουμε την τονική να υπονοείται χωρίς να την παίξουμε, και αυτό εξαρτάται από το context. Κάποιες φορές μπορεί να είναι επιθυμητό επίσης, να μην υπάρχει σαφής αναφορά στην τονική, έτσι ώστε το που πάει η αρμονία να μην είναι ξεκάθαρο. Υπάρχουν επίσης φορές, που από μια τριάδα, μπορούν και οι τρεις βασικές νότες να μείνουν απ' έξω, και να παιχτούν επεκτάσεις της συγχορδίας και μόνο, όλα αυτά εξαρτώνται από την αισθητική που θέλουμε να δώσουμε, πώς ακούμε, κλπ. EDIT: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΤΟ NOIZ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ

1) Είναι τόσο τεράστιος που η strat φάινεται κιθαρόνι επάνω του. 2) Είναι τόσο τεράστιος που έχει μια σειρά εξαιρετικών LP. (Προσωπική προτίμηση το Strong persuader). 3) Είναι τόσο τεράστιος που η original δουλιά του ακούγεται (φρέσκη - κατ' εμέ) ακόμη και σήμερα. Αυτά, όσο για τους νεόκοπους ακροατές έχω να πω πως κι' εγώ όταν άρχισα ν' ακούω μουσική για τα ινδάλματά μου (D. Cassidy etc) δεν δεχόμουν κουβέντα. Μετά από χρόνια ακροάσεων έχω πιο αποκρυσταλωμένη γνώμη.

Όταν έγραφα αυτό για τον Μάσα, είχα τον Κρέι στο μυαλό μου. Όχι απλά το πήγε κάπου, το πήγε κωλοφεράτζα. Πήρε λοιπόν τα μπλούζ, και τα πήγε προς την soul, προς την ποπ, τα έβαλε στα τσάρτς, αν και κιθαρισταράς, πουθενά στα κομμάτια του δεν θα ακούσεις να παίζει γιατί σημασία έχει το κομμάτι. Δεν είναι κιθαριστική η μουσική του, είναι τραγούδια. Βέβαια έχει και την φωνάρα να το στηρίξει αυτό, αλλά γράφει και κομματάρες που απέχουν αρκετά από το να χαρακτηριστούν αμιγή μπλουζ κομμάτια. Πάρε για παράδειγμα, αυτό, το "right next door". Τι σου πάει καλύτερα, να το χαρακτηρίσεις μπλουζ, ποπ, σόουλ, κλπ? Τα χρησιμοποίησε τα μπλουζ, για να φτιάξει κομμάτια, όχι για να επιδείξει κιθαριστικές ικανότητες. Πολλά κομμάτια του πατάνε στα μπλουζ, χωρίς όμως να είναι κλασσικά μπλουζ κομμάτια. Φαντάζομαι να κατάλαβες το πνεύμα μου.

καλημέρα παίδες. Ήταν ένα ομολογουμένως ενδιαφέρον νήμα. Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις και την συζήτηση. Τουλάχιστον κάτι έπιασα. Να το ξανακάνουμε!

Σωστά, ξεφύγαμε. Άρα, ή θα ακούγεται και η ανοιχτή D στην δική του πρόταση ή θα προσεγγιστεί ως Ab, άρα, αντικατάσταση δεσπόζουσας και πάλι μέσα θα είναι ή θα παιχτεί χωρίς D και ας παίξει και το μπάσο τίποτα. Ζητιάνοι θα γίνουν οι μπασίστες;

Πες του να πάρει μια που αρέσει σε εσένα.με τρία παιδιά στο εξάμηνο θα καταλάβει ότι δεν προλαβαίνει..οπότε μην φύγει σε ξένα χέρια το κιθαρονι..

Σ' αυτό είμαι ειδήμων!

Ευτυχως που δεν ειπα τιποτα για την τεχνικη. Θα με ρωτουσες τι λιπασμα βαζουμε στο τριφυλλι...

Ναι αλλά για την ταμπακιέρα (οινοπνευματικό βαθμό στις τσικουδιές) ούτε κουβέντα. ?

Τι κομματάρα το Don't do me like that. Τι δισκάρα το Damn the torpedoes.

Θα πρέπει να εξάγεις κάποιον κανόνα για κάθε περίσταση, του τύπου...για να έχω το τάδε ακόρντο, παίζω το δείνα voicing που απέχει το χ διάστημα από την τονική. Ακούγεται σαν rocket science, αλλά με μικρά βήματα, εστιασμένα σε ήχους που σου αρέσουν, βγαίνει άκρη.

Ό μεγάλος μου υιός (21) και όοοολοι οι γνωστοί και φίλοι του ακούνε Ελληνικό λαϊκοπόπ έως σχετικά παλιά λαϊκά και hip hop? Ό μικρός μου (16,5) μια από τα ίδια, παρ'όλο τις τελείως διαφορετικές παρέες τους και την διαφορά ηλικίας...ναι 4,5 χρόνια σε αυτές τις ηλικίες είναι πολλά! Κρίμα τις μουσικές που τους έβαζα ν'ακούνε μαζί μου από τότε που γεννήθηκαν...?

Δεν ξέρω τι έκανε ο Cray αλλά εχω πρόβλημα: δεν βρίσκω vid με άλλα χρώματα strat. Ισως ένα-δυο με sunburst. Για την ιστορία, έμπαινες σε ένα σύνηθες, mainstream μπαρ στη Θεσσαλονίκη των 90s και θα άκουγες Robert Cray. Σήμερα, Bonamassa, μόνο κατι κολλημένοι ηχολαγνοι σαν κι εμάς ακούνε. Ο κύκλος έχει στενέψει δυστυχώς. Το δάσος κάηκε κι εμεις ασχολούμαστε με το "ποιο δέντρο έμεινε πιο όρθιο".

Συμφωνώ. Θεωρώ πως στην πλειοψηφία των περιπτώσεων-ειδικά όταν υπάρχει άλλο αρμονικό όργανο ή section(πχ. πνευστά)-μιλάμε για 2,3,4φωνα voicings τα οποία όμως χρησιμοποιούνται με τέτοιον τρόπο ώστε να δίνεται ανεπτυγμένη αρμονία( 5,6,7φωνου επιπέδου) όταν αυτό είναι επιθυμητό.

Και πόσο δίκιο έχεις κυρ' δάσκαλε. Αν και είμαι ο πιο αδιάβαστος κατα πολύ απο όλους τους συμμετέχοντες, η εμπειρία μου σαν αυτοδίδακτος λέει πως όσους jazz κιθαρίστες έχω "μελετήσει" ποτέ δεν είδα να χρησιμοποιούν 6χορδα ακόρντα σαν αυτό του τίτλου, σε band context. Δηλαδή τι θα παίξει το μπάσο ή το πιάνο; Και χωρίς να ξέρω το συγκεκριμένο βιβλίο, ξέρω άλλα που έχουν οδηγήσει κόσμο να προσπαθεί να κάνει το χταπόδι για να παίξει ντζαζ και να τα παρατάει ή να μένουν κάποιοι αυστηροί θεωρητικοί που δεν παίζουν μεν αλλα επιμένουν πως το ακόρντο πρέπει να παίζεται και στις 6 χορδές με όλη την ανάλυση στην τζαζ. Θα ήθελα να μάθω τις απόψεις σας.

Δυνατή ερώτηση. Πιθανολογώ: μήπως γιατί δε παίζει με τελε, που ειναι η καλύτερη κιθαρα στον κόσμο ολο; ? Οχι οτι συγκρίνατε, προς Θεού, αλλα προχτες δε σας αρεσε (ακούς ΦΑΣΙΟΝ) ο μποναμασας γιατι "παιζει μπλουζ αλλα δε το πηγε πουθενά". Ο Κρεις δηλαδή το πηγε καπου παραπέρα; Για να καταλάβω δηλαδη. Εμένα μου αρέσει κι αυτός παντός, έχω και 2 cd του. Πειράζει που μου αρέσει κι αυτός κι ο άλλος; Ή μήπως πρέπει να συγκρίνω τους πάντες μεταξύ τους και να βγάζω ζευγάρια που θα παλεύουν να φτάσουν στο μεγάλο τελικό; Γιατι αν το πάμε έτσι, μονο ο BBs θα το σηκώσει, αντε κι ο Ρόμπερτ Τζόνσον. Μου αρεσει πολυ και ο Χεντερσον. Οχι τοσο πολυ κατι μπλουζ δίσκους που έκανε. Τα δικά του. Ο Μειερ, παρεμπιπτόντως, δεν εσπρωχθει από τη μουσική βιομηχανία; Δεν προμοταριστηκε εντόνως; Οχι; Κι αυτος μου αρεσει πάντως.

Έλα ντε... Το πιο ακραίο που έχω σκεφτεί αρμονικά τα τελευταία δύο χρόνια είναι Dorian. Μου κάηκε λίγο ο εγκέφαλος απόψε, η αλήθεια είναι.

Και αυτό, προσωπική προτίμηση. Εγώ, ας πούμε, σπάνια παίζω μπαρέ. Σπανιότατα.

Νομίζω πως πρόκειται για προσωπική προτίμηση του Baker. Προσωπικά, δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο voicing, μου φαίνεται κάπως βαρύ-μάλλον λόγω της 5ης ανάμεσα στο μπάσο και την επόμενη χορδή. Τι είμαστε, κύριε, να παίζουμε 5ες, τίποτα metalades? ?

Αφού σου λέει ο άνθρωπας ότι είχε συμφοιτητή τον Robert Cray ....

Mα πώς να σου αρέσει ο Steve Vai αν δεν τον καταλάβεις; Γλώσσα ειναι η μουσική η οποία εγείρει συναισθήματα, εντελώς συνυφασμενα με την ιδιοσυγκρασία και τις συγκυρίες τιυ καθενός. Τι πάει να πει δεν μ αρέσει ο Βάι; Κάπως έτσι δεν γεννώνται δογματισμοί και οι δεμαρεσουνισμοί;Είναι προβοκατόρικο, εκτός αν γνωριζόμαστε μεταξυ μας. Peace, love και πετάξτε τους δίσκους του Santana

Εφόσον δεν έχει πρόβλημα να δώσει περισσότερα χρήματα, και δεν είμαστε σε φάση θελω-την-ταδε-κιθάρα-με-αυστηρό-μπάτζετ-399-ευρώ-και-πενήντα-σέντς και αρχίσουμε να ποστάρουμε όλοι κιθάρες από τον Θωμά ή από το Smart Noiz ''με 25,78 ευρώ παραπάνω παίρνεις αυτήν και είσαι έτοιμος'', γιατί να μην πάτε επίσκεψη σε ένα κιθαρομάγαζο να επιλέξει εκεί αυτή που του αρέσει περισσότερο τόσο στην εμφάνιση όσο και στο στήσιμο-μανίκι-λειτουργικότητα? Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από επίσκεψη σε κατάστημα όπου ο φίλος σου (με την βοήθειά σου ενδεχομένως) θα επιλέξει το καλύτερο γι'αυτόν ανάμεσα στα άλλα όργανα, όπου μπορεί να αλλάξει και συλλήβδην άποψη (πχ να πήγαινε για strat αλλά να συνειδητοποιήσει ότι μια LP του κάθεται καλύτερα στο χέρι).

Ξεκαθαρίζουμε τους κανόνες του νήματος. Λέμε ποιούς κι αν χρειαστεί συζητάμε γιατί. Δεν έχει : γιατί δεν σου αρέσει ο "θεός" τάδε, ούτε δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τι δεν μας αρέσει. Μπορεί να είναι οι καλύτεροι του κόσμου. ΟΚ. Εμάς δεν μας αρέσουν. Προϋπόθεση: να τους αρέσουν σχεδόν ΟΛΟΙ οι άλλοι. Ελεγα να το κάνω poll, αλλά θα περιόριζα τα ονόματα. Όπως είναι μπορούμε να προσθέσουμε και άλλους που θα θυμηθούμε στην πορεία. FranK Marino Joe Satriani Yngwie Malmsteen Steve Vai John Petrucci Randy Rhoads Angus Young Scott Henderson Daryll Stuermer Joe Bonamasa Frank Gambale Steve Morse Prince Bill Connors Stanley Jordan Slash Joe Perry John Frusciante Tom Morello

Φετος δεν ειχε καλη σοδεια.

Φαντάσου να έπινα τι θα γινόταν...

Κουρεύτηκα και έπεσε η θερμοκρασία του. Είπα να αφήσω τα chords και να το πάω και λίγο στο σόλο. Δεν θα παίξω D, χαλάλι.

μπράβο,πάρα πολύ ενδιαφέρον.

Εννοείται. Όπως και οι κατοπινοί. Ο Sco παίζει το ίδιο ακόρντο μόνο με δύο νότες(Β-Α#, σε απόσταση 7ης). O Frisell από την άλλη, FA#BG, με το ημιτόνιο εσωτερικά. Όρεξη να΄χουμε να ψάχνουμε. ?

Συμφωνώ, πολύ μάστορες οι παλιοί, είχαν πολύ στυλ

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω κάτι σχετικό το βράδυ. ?

Τί κ@υλα στο 0:42!

εντάξει το τερμάτισες τώρα. Ας συμφωνήσουμε απλα ποσο καλός ειναι ο Σκοτ Χεντερσον.

Κι εγω σε συμπαθώ Dim. Δεν τίθεται θέμα αντιπάθειας. Δηλαδη ο Μποναμάσας που ολη του τη ζωή ασχολείται με το μπλουζ και τπτ αλλο δε το υπηρέτησε; Δεν ειμαι φανατικός φαν του αλλα με προβληματιζουν αυτα τα επιχειρήματα. Δεν έχουν αληθινη βαση. Βασίζονται 90% στη προσωπική άποψη. Σου ξαναλέω, ο Μειερ που σου αρεσει σα μουσικος, δεν είναι προϊόν διαφήμισης και προμο; Γιατι δε βγάζεις αυτο το μενος; Ειναι λογικο να μη μας αρέσει/κολλάει/εκφράζει κατι ή κάποιος. Πολλες φορες ομως πέφτουμε στη λούμπα να προσπαθούμε να δικαιολογεισουμε αυτή τη την αντιπάθεια μας πάση θυσία. Δηλαδή, δε μας φτάνει να πούμε "Δε μου αρέσει ο τάδε και απλα θα αλλάξω καναλι", αλλα προσπαθούμε με λογικοφανη επιχειρήματα να αποδείξουμε οτι δε μας αρέσει διοτι ειναι αληθινά κακής ποιότητας ή σπρωγμενος ή.... Ειναι ανθρώπινο νομίζω. Σκέψου του. Όπως πάντα, μπορεί να εχω λαθος καθότι δεν είμαι ψυχολόγος.

Ένα χρώμα δεν είχε; Το inca silver, το οποίο αλλάζει απόχρωση ανάλογα το φωτισμό που θα φωτογραφηθεί και το οποίο, όπως όλα τα μεταλλικά, δύσκολα αντιλαμβάνεσαι την ομορφια του αν δεν το δεις από κοντά. (Είπε ο άνθρωπος που του αρέσει πλέον μέχρι και το ...antigua burst)

Μπύρα έπρεπε να βάλω από νωρίτερα αν ήξερα ότι τράβαγε τόσο. Έχω 3-4 στο ψυγείο απ'την καραντίνα που θέλουν να καταναλωθούν απεγνωσμένα.

Θα βάλω #4 στη Dorian...

Επισυνάπτω κάτι που ίσως το βρεις χρήσιμο. Πρόκειται για voicings του ζεύγους A7/Eb7-απόσταση τρίτονου-με ανάλυση των προεκτάσεων για κάθε τονική.Είναι δηλαδή τα ίδια grips, με τονική A και Eb. A7-Eb7 voicings.pdf

Θα παίρνει πολύ ωραία half - whole, αλλά, αυτά τα tensions είναι πιο εύηχα σε μελωδία, εκτός αν πας για piano voicings.

Εγώ το είπα για να στο κάνω πιο εύκολο στο πιάσιμο, επειδή είπες ότι σε δυσκολεύει. Γενικώς με τα μπαρέ, υπάρχει το ζήτημα της επανάληψης κάποιας νότας, πράγμα που κάνει το ακκόρντο υπερβολικά τονικοβαρές. Και τι έγινε? Γουστάρουνε οι τρίτες η μια την άλλη σε dom7 ακκόρντα. Ειδικά αν τις βάλεις δίπλα δίπλα.

Συγκινούμαι, από την συγκεκριμένη σελίδα έμαθα τα πρώτα "jazz" ακόρντα μου. Μάλιστα το συγκεκριμένο το είχα χρησιμοποιήσει και σε ένα κομμάτι μου. Στην Jazz αρμονία, τα ακόρντα 7ης(Dom7) που απέχουν τρίτονο, είναι το ίδιο ακόρντο, λίγο πολύ. Για παράδειγμα, το D7 και το Ab7 χρησιμοποιούνται το ένα στη θέση του άλλου, αν για παράδειγμα έχεις D7-GMaj7, μπορεί να γίνει Ab7-Gmaj7 κλπ. Επιπλέον, όπως ήδη είπες, voicings του ενός είναι ταυτόχρονα και voicings του άλλου.

Απ ό,τι κατάλαβα ο dimsonic αναφέρει κιθαρίστες που δεν του αρέσουν. Ε με αυτή τη λογική εμένα δεν μου αρέσουν ΟΛΟΙ, δηλ. χιλιάδες δισκογραφημενοι κιθαρίστες, εκτός από αυτούς που ακούω. Από τους οποίους οι δέκα-δεκαπέντε ειναι αγαπημένοι και καμιά κατοστάδα που ΚΑΙ μου αρέσουν ΚΑΙ ακούω ή έχω ακούσει. Επίσης υπάρχουν είδη για τα οποία τρέφω εμπάθεια και ειναι εντελώς άδικο να αναφερω ονόματα γιατί απλά ΔΕΝ ακούω. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου λατρεύω κιθαρίστες απο είδη που δεν ακούω (παράδειγμα Nuno Bettencourt). Γενικώς παράξενες εποχές για να γεννάμε κι άλλα πάθη μεταξυ μας. Αλλά τι να κάνουμε, Deep Purple suck big time.

Σωστός είσαι, αλλά η δεξαμενή των υποψήφιων για θάψιμο, σιγά σιγά στερεύει. Εδώ συγκεντρώνεται νέο αίμα. Χρειάζονται αυτά τα νήματα.

Δεν έχω πρόβλημα με τους κιθαρίστες ,είμαι σίγουρος ότι είναι παικταραδες,αλλά αν πρέπει να κάνω μια λίστα με την ΜΟΥΣΙΚΗ των συγκροτημάτων στα οποία παιζουν κατά σειρά ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΑΠΕΧΘΕΙΑΣ ? έχουμε και λέμε Malmsteen Yes Genesis Jethro Tull Queen Dream theater Rush Muse Tool Όλα τα παραπάνω μου προκαλούν έντονο εγκεφαλικό, σωματικό και ψυχικο ΠΟΝΟ ? Αναγνώριζω βέβαια ότι είναι όλοι οι παραπάνω υπερταλαντουχοι μουσικΟΙ αλλά η μουσικΗ που παίζουν όχι απλά δεν με αφορά καθόλου αλλά με ενοχλεί σε μεγάλο βαθμό.

Υπαρχει παντα και η επιλογη P90. Ψαχνομαι για μια τετοια κιθαρα τωρα, αλλα θα προτιμουσα 330 απο 335 (καλη τυχη βεβαια να βρω αριστερη.. ) ) Για humbuckers ο ηχος του Freddie king πως σας φαινεται? Απο τους αγαπημενους μου..

Οι συγκρίσεις αυτες είναι εκτός τόπου και χρόνου βρε Τζιμ. Ραδίκια με πλυντήρια πιάτων. Αναρωτιέσαι γιατί κάποιος που μεσουράνησε στα '80ς δεν είναι σήμερα ο ανταγωνιστής αυτού του 2020; Λες και θα μπορούσε ή θα ήθελε. Ο ένας 30-40 κι άλλος 60-70. Λες και είναι ίδιοι χαρακτήρες, λες και είχαν κοινό όραμα, λες και το κοινό είναι ίδιο, λες και η δισκογραφία είναι ίδια, λες και είχαν κοινούς manager, λες και χιλια τόσα λες. Εσυ είσαι της γενιάς του Cray. Άσε τους νεότερους να έχουν τους δικούς τους συνομήλικους θεούς. Ασε δε που ισχύει το Υ.Γ. Το σύστημα φταίει.?

Να 'σαι καλά που μου άνοιξες τα μάτια ... Megan, Megan λέω, δεν ακούς? Όταν σηκωθείς απ' το κρεβάτι και ρίξεις κάτι επάνω σου, εκτός από τα πιάτα που είναι άπλυτα, έχω και κάτι κάλτσες και κάτι σώβρακα για πλύσιμο. Πλύνε αυτά, και μετά ... βγάλε ότι φοράς και ξαναξάπλωσε, εντάξει? Ξέρεις μωρή που θα σε πάω σε μια εβδομάδα? Στην Λούτσα. Όχι αυτήν, Λάμδα είναι το πρώτο γράμμα. Τι θα πει δεν την ξέρεις? Είναι δίπλα στο σπίτι μου στο Πόρτο Ράφτη. Θα τρελαθείς σου λέω, καλύτερα από εδώ είναι, και δεν έχει και γκαρχαρίες. Ναι βρε, πάνω στο γιώτ θα μείνεις εσύ, εγώ θα πεταχτώ μέχρι την λαχαναγορά στο Ρέντη για κανένα μεροκάματο, εεεε λάθος, να ψωνίσω λαχανικά.

Παντως το overdrive που θα δωσει ενας καλος λαμπατος σε εντασεις, ειδικα χωρις master volume, δε θα το δωσει ποτε κανενα πεταλι. Εγω τους πιο απολαυστικους ηχους με την 335 τους βγαζω στα λαιβ καρφι στον ενισχυτη, κανοντας το ολο απο την κιθαρα. Το μισο ειναι ο ηχος, το αλλο μισο η αποκριση, το πως καθαριζει, δυναμικες, κτλ. Μετα απο χρονια παιζοντας ετσι, ποτε δεν ευχαριστηθηκα πεταλι πραγματικα, και εχω δοκιμασει πολλα (εχω και ενα σωρο). Ωραια ειναι διαφορα, αλλα αισθανεσαι σαν να μπαινει κατι αναμεσα στην κιθαρα και στον ηχο σου..

Έγινε το πρώτο σέσχιον με ολα τα απαραιτητα μετρα οπως ζωνες από δερμα φιδγιού και το να μην πίνουμε ο ένας απ τον καφέ του άλλου! Πνοή και Νύξη fine industries. Προηγήθηκε ιστορικό / θερμομέτρηση.