Πίνακας συμμετοχής

Έγραψα κάτι για τον Νίκο στο ΦΜ, το αφήνω κι εδώ σαν αποχαιρετισμό, μεγάλη στεναχώρια... ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ Πριν κάποια χρόνια, διάβαζα μια συνέντευξη του Peter Hammill που εξηγούσε πώς αποφασίστηκε να ξαναφτιαχτούν οι VDGG. Έλεγε λοιπόν με το περίφημο βρετανικό φλέγμα, πως παλιοί φίλοι και συνεργάτες, πλέον συναντιόντουσαν μόνο σε κηδείες, για ν' αποχαιρετίσουν κάποιον αγαπημένο συνοδοιπόρο που πέθανε. Εκεί, ανάμεσα σε μνήματα και κυπαρίσσια, συνειδητοποίησαν οτι το τραίνο της ζωής τους όλο και λιγοστεύει τις στάσεις του για ν' ανέβουν κι άλλοι. Και πως ο τερματικός σταθμός δεν είναι πια τόσο αλαργινά. Και αποφάσισαν ν' αφήσουν κατα μέρος διαφωνίες και αντιπαραθέσεις και να ενωθούν εκ νέου κάτω απο την σκέπη της τέχνης, προστατευμένοι, δημιουργικοί και φιλιωμένοι, κι όσο τους πάει ο δρόμος, όσο αντέξουν. Δεν συμπαθώ τις νουθεσίες η τις παραινέσεις, σήμερα όμως θέλω να πω στ' αδέλφια τους μουσικούς, όσο μπορούν να ξεχνούν τις τυχόν αντιπαλότητες τους και να τιθασεύουν ματαιοδοξίες κι εφήμερες δόξες, ν' αγαπάν, να σέβονται και να τιμούν φίλους και ομότεχνους, να διαλέγουν, να συγχωρούν και να πορεύονται με πίστη στο όραμα και τη δύναμη τους, να γεύονται με πάθος και χαρά τους χυμούς της ύπαρξης και να υπερασπίζονται τα δίκια του ανθρώπου. Απόψε μαθαίνω για την αναχώρηση του Νίκου Σπυρόπουλου, η είδηση αυτή είναι που ξύπνησε τις θύμησες κι έγραψα τα παραπάνω λόγια. Λίγο μεγαλύτερος απο μένα στην ηλικία, ένας θεόρατης σημασίας μουσικός. Πρόλαβα να τον αγκαλιάσω και του εξομολογηθώ την αγάπη μου, όπως κάνω με κείνους που σμίλεψαν με το ταλέντο και τις πληγές τους το μονοπάτι της τέχνης για να μπορώ να βαδίζω του λόγου μου πιο εύκολα. Και μαζί όλοι οι μεταγενέστεροι μουσικοί. Χρωστάμε πολλά εμείς σε τύπους σαν τον Νίκο, κι ακόμα περισσότερα ο τόπος και ο πολιτισμός του, αλίμονο, η ψωροκώσταινα αυτούς τους έχει παρατημένους στην τύχη τους, να παλεύουν με θεούς και δαίμονες, να υμνούν φτώχεια και μοναξιά. Και να λάμπουν σαν το πολυτιμότερο πετράδι, λοξοκοιτάζοντας με περιφρόνηση την φτήνια και τη βρωμιά του πλούτου γύρω τους. Ο Νίκος είναι υπεύθυνος για την ύπαρξη ογκόλιθων στη μουσική της χώρας μας, είναι ένα πνεύμα που θ' αγαπάμε για πάντα, μια ψυχή που θα ζει εσαεί χάρη στην τέχνη του και την έμπνευση που χαρίζει ασταμάτητα στους νέους που ξεκινάνε τον δικό τους δρόμο. Είναι εκείνος ο δρόμος που αν αποφασίσετε να τον περπατήσετε, θα παρατηρήσετε στις άκρες του πεταμένα νάυλον ντέφια και θα αισθανθείτε πως τα ψόφια κέφια έμειναν πίσω, μακριά.

Πετυχαίνει ακριβώς στην αλλαγή ωρών χρήσης των χορδών, όπου λιγο πριν ήταν στις 10 ώρες και μόλις μπήκε το 11ωρο συνέβη αυτό. Το άλλο που μπορεί να συμβαίνει είναι ατίθαση γραβάτα που ακουμπά τις χορδές, σακάκι, μακριά μαλλιά, του 'πεσε η πένα και το παίζει κουλ με το δάχτυλο σαν να μη συμβαίνει τίποτα, ή έβγαλε μαλλιά η ταστιέρα απ την πολλή φλυαρία. (Sorry, ευτυχώς υπαρχουν σοβαροι ανθρωποι όπως ο pipityri να σου λύνουν τέτοια θέματα και να μας ανοιγουν κι εμάς τα μάτια)

Σπύρο στείλε μου στοιχεία στο ινμποξ, να στο βαλω σ' ενα φακελο. Ειναι και satin chrome απ' ό,τι βλέπω, ταμαμ. Φετο(ς) κλεινω 10 χρόνια στο εργαστήριο. Το είχα πάρει το 2010 για κάποιον που το εχασε, δεν ήρθε να το πάρει ποτέ κι έκτοτε το είχα καταχωνιασμένο μπας και χρειαστεί. Τελικά απ' ό,τι φαινεται δεν τα χάνει ευκολα αυτά ο κόσμος. Και μια που λεμε για ultra και plus και roller nuts, ιδού με τι ασχολουμαι Παρασκευή μεσάνυχτα: Εγκατασταση ρημαδορόλερ νατ (τα απεχθάνομαι, sorry, ίσως περισσότερο κι απ' τα locking tuners)

Έγινε το πρώτο σέσχιον με ολα τα απαραιτητα μετρα οπως ζωνες από δερμα φιδγιού και το να μην πίνουμε ο ένας απ τον καφέ του άλλου! Πνοή και Νύξη fine industries. Προηγήθηκε ιστορικό / θερμομέτρηση.

Κάτσε όμως να βάλω και εγώ καμμιά φωτό από ΑΝΤΡΙΚΕΣ κιθάρες γιατί σε αΦτο το νήμα μια γυναικεία μόνο ανέβασα

Κορεκτεντ Μέχρι να γνωρίσω τον Sir νομιζα ότι είχα υψηλό action ? Αλλα μόλις τον γνώρισα είπα: "αΦτος ινε ανΤρας."

Άντε να βάλω και την δικιά μου 1978αρα, πανάλαφρη, αγορασμένη απο τον πρώτο ιδιοκτήτη, όλα πάνω της original (κι όταν λέμε όλα εννοούμε όλα), τα περί playability και ήχου, περιττά

Στράτο, στο 3.29.

Ακούω πολύ techno τελευταία ... Όχι Φώτη μου. Απλά φτιαχτήκαμε με τα ποστ του pipityri και αρχίσαμε έστω να ακούμε λίγο περισσότερο μουσική. Είχα σταματήσει ακόμα και να ακούω σκέψου. Σιγά σιγά όλα γίνονται όμως ...

Πέρα από την ομιλία, το χασμουρητό και την μάσα, καιρό είχα να ανοίξω το στόμα μου ? smokeon-strangeworld-spanish eyes.mp3 Είναι πρώτη εκτέλεση, για πλάκα που λένε. Δείξτε έλεος ? (με το φορητό tascam με ηχογράφησα)

α οκ...γιατι νόμισα 10-38. Είναι το μόνο είδος στο wishlist που έχω στον θωμά από προπερσι. Όλα τα άλλα είδη είναι out of stock... Μάλλον δεν τις παίρνει κανείς. btw επειδή μιλάμε για τελε.... αυτές οι 10-38 κάνουν και για τελε? γιατί τις είχε ο μακαρίτης ο τζίμης σε λιγότερο καλές κιθάρες...

Sissycaster?

Ειπα και γω να κανω ενα cover απο ενα αγαπημενο τραγουδι

Ζουμε για να σου αποδειξουμε την αξια μας?.Thanks Ευχαριστω Κυριάκο

Σε κανέναν δεν αρέσουν οι κιθάρες μου. Ο Yameth κάθε φορά *$#@#&^%$#@$#, αλλά τι να κάνω "περί ορέξεως ..."

Και η Boss ME-70 έχει το πολύ πιστικό Defretter.

Τα pog, hog ,microsynth και αλλα "συνθοπεταλα" που έχουν adsr φίλτρα ή και ένα σκέτο φίλτρο ενός συνθ με audio in (πχ arturia microbrute) έχουν αυτή τη δυνατότητα. Σε πολυεφε ψάξε για κάποιο σχετικό με slow gear. Αν δεν έχει η πεταλιερα σου (ποια έχεις?) , πάρε αυτό :

χαιρετω την παρεα και το καλυτερο ελληνικο μουσικο σαιτ! περιμενω τις αποψης σας για το new stuff!??

Θα ήθελα να μάθω τι συνδυασμούς πεταλιών ή και ενισχυτών χρησιμοποιείτε όσοι παίζετε με την Gibson 335 ή παρόμοιες κιθάρες semi-hollow που έχουν ένα πολύ χαρακτηριστικό ήχο στα χαμηλομεσαία. Οταν δε παραμορφωθεί με κάποιου είδους distortion pedal είναι για κλάματα εκτος και αν παίζεις grundge και West side psychedelia. Βέβαια ο μάστορας του ήχου για τα αυτιά μου πάντα, είναι ο Larry Carlton ο οποίος παίζει με 335. Εκείνος πετυχαίνει τον ήχο του με έναν Dumble ενισχυτή ή πιο πρόσφατα με τον Bloodotone αποκλειστικά όπως λέει ο ίδιος χωρίς πετάλια αλλά και ούτε έχει δείξει κάποια προτίμηση ποτέ σε κάποιο, απο τότε που τον παρακολουθώ. 40 χρόνια τώρα. Τετοιους ενισχυτές δεν είχα ποτέ. Νομίζω όμως πως δεν υπάρχουν άγια δισκοπότηρα και σίγουρα με έναν ενισχυτή του χιλιάρικου με ίδια κύρια χαρακτηριστικά, όπως 12ΑΧ7 και 6L6 ή 5881 λάμπες, κάπου κοντά θα έπεφτε κανείς. Κοντά στον ήχο που ακούω στις ηχογραφήσεις του, έχω βγάλει με Les Paul (solid body) κιθάρες. Με 335, όχι. Οσο και αν ο ήχος αυτός οφείλεται στα χέρια του Carlton σίγουρα, η 335 είναι ένα πολύ δύσκολο όργανο να δαμάσει κανείς στην break-up παραμόρφωση. Απο τα 400Hz μεχρι τα 800, κάτι γίνεται και τονίζονται κάποιες συχνότητες λόγω του σκάφους και οσο και αν δεν απασχολεί κανέναν το θέμα μιας και στα καθαρά αλλά και σε εμφάνιση σκίζει, παραμένει ένας μικρός εφιάλτης. Ακούστε τον Lee Ritenour πχ με 335 σε παλιές ηχογραφήσεις και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τελείως διαφορετικός ήχος απο του Larry και με όλα τα αρνητικά που ανέφερα. Γι αυτό και ο άνθρωπος κατέληξε να παίζει με Les Paul για overdrive και L5 για καθαρά αργότερα. Κι έτσι τείνω και εγω να καταλήξω σε αυτό το συμπέρασμα πως ο ήχος του Larry Carlton είναι μόνο στα χέρια του και η 335 παίζει διακοσμητικό ρόλο. Δεν είναι συλλέκτης και έχει μια κιθάρα που παίζει απο το 1969. Πριν πάρω λοιπόν για εικοστή φορά Les Paul με humbuckers, ρωτάω μήπως κανένας μάστορας απο εδω μέσα, έχει βρει την προενίσχυση - πετάλι - ενισχυτή που δάμασε την 335.

Στο 2ο (βελτιωμένο) οι ήχοι ταιριάζουν πιο πολύ μεταξύ τους. ?

Όταν είχε έρθει στην Αθήνα και τον είχαμε δεί παρέα με το Γιάννη, δεν είχε κανένα πετάλι, δεν θυμάμαι εαν είχε καν ενισχυτή και είχε τη κιθαρούλα του και ένα Μac laptop...Μήπως αντί να ταλαιπωρείσαι με πετάλια να πας να πάρεις ένα σοβαρό laptop??

Δεν έχω διαβάσει για το πως παίζει ο Κάρλτον, απο εμπειρία όμως να καταθέσω πως τα sweet spots στον ήχο που μας τρελλαίνουν, κυρίως τα κατάφερα με 50s wiring και "δούλεμα" στα ποτς. Ανεξάρτητα με το ποια πετάλια κι ενισχυτή χρησιμοποιείς, με δεδομένο πως έχεις αξιοπρεπή κιθάρα με καλούς μαγνήτες, αυτός είναι ένας tricky και δύσκολος - όμως αποτελεσματικός - δρόμος.

Δεν ρωτω εσενα... ?

2 mm αγγίζει τα όρια του γκεισμου ?

Βεβαίως. Πιστεύω να είναι 7.25, αλλιώς δεν έρχομαι.

Ωχ αλλά παλαιά και αντρικά.

Τον καταπληκτικό ήχο στους Steely τον είχε όμως με tweed (13.23). Επίσης χρησιμοποιεί το Zencudo (δηλ. το γιαπωνέζικο Zendrive) για Dumble ήχο. Άρα είναι στα χέρια.

Και οι χορδές; ?

Ηταν η παρηγορια μου στα ζορια του διδακτορικου

Συνέχισε έτσι και θα με κάνεις ν' αναιρέσω το παλαιό σχόλιό μου. ?

Εγώ πριν 25 μέρες.

Θα πάω στο χωριό τον Αύγουστο (Βερολίνο) θα ψάξω να σου βρω αν είσαι τυχερός μπορεί να έχει κανά ανταλλακτικό ξεχασμένο σε κανά κιθαρομαγαζο από τα 90s...

Allan Silva...

Αυτο εχω κανει

Γράφουμε καινούριο κομματάκι Στράτε και ψάχνουμε ήχους και εφέ...;

Είναι σίγουρα το POG, κάπου τον είχα δει που το έδειχνε-τον Rosenwinkel. Η αλήθεια πως, πριν χρόνια ένας φίλος έβγαζε παρόμοιο ήχο με χρήση compressor και το Noise Surpressor της Boss, κάπως έκανε την σύνδεση, δεν θυμάμαι πως,και έκοβε τελείως την ατάκα.

Δηλαδή εάν έβαζε ένα κομπρέσορα και ρύθμιζε ψηλά το attack (ώστε να χάνεται), με τσιμπημένο το sustain, δεν θα είχε αυτό το αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με χρήση των knobs της κιθάρας?

εξυπνάδες.... Εμένα γενικά μου αρέσουν του Πάνου. Όταν κάτι δε μου αρέσει το λεω. Κι όταν μου αρέσει το λεω. Είναι πολύ απλό το σύστημα.

Schaller είναι, Spertzel είχαν μέχρι το 1990. https://schaller.info/en/replacement-kits-for-machine-heads/262/m6-locking-screws-set-of-6 Στείλε τους ένα mail πρώτα να σιγουρευτείς ότι ταιριάζουν.

εμ για αΦτο την πηρα...και για τα locking tuners & το roller nut. πάντα την θεωρούσα την καλύτερη stratocaster ever ,ισως επειδή δεν ειναι και ...τοοοοσο stratocaster....ή ισως επειδή την πρωτη φορα που ειχα δει τον Edge στη ζωη μου,στην περιοδεια του Joshua Tree επαιζε με ΤΕΣΣΕΡΙΣ τετοιες και τιποτα αλλο...(μεταξυ μας μαλλον για το δευτερο λογο ?) ειχα 2 (η μάλιστα μια Jeff Beck ) στα 90s & ηλιθιωδως τις πουλησα....ηρθε η ωρα να διορθωσω το.... λαθος... (καλα ας μην ηταν FROST RED και θα σου ελεγα αν την επαιρνα.....) Της εβαλα και τα original saddles και φυσικα 010-038 και εγινε πυραυλος....

Γειά στην παρέα! Ένα κομμάτι του μεγάλου Shawn Lane για ηλιοβασιλέματα και καθαρή ζωή.

Δες και το post του Jazzjoker λίγο παραπάνω: μια απερίσκεπτη παπαριά που πριν 15 - 20 χρόνια θα περνούσε στο καθόλου ή στα ψιλά, σήμερα αντιμετωπίζεται σαν κατάλυση του Συντάγματος. Αν ο δημόσιος λόγος έχει καταντήσει να λαμβάνει χώρα σε ένα τέτοιο σχιζοφρενικό πλαίσιο, ας μην περιμένουμε πως όλη αυτή η πίεση θα αφήσει ανεπηρέαστο τον εργοδότη κάποιου ελαφρόμυαλου που δεν αφιέρωσε 30'' για να φτιάξει ένα burner account και να ξεδίνει χωρίς να φέρνει εαυτόν και συνεργάτες σε δύσκολη θέση.

κάπου εδώ είναι που αρχίζει το ενδιαφέρον

Μια προχειρη ηχογραφηση του Red Pony (του John Fahey), μιας που αλλαξα χορδες το πρωι στην κιθαρα και ειπα να κατσω να γρατσουνισω λιγο. Με μπολικες πρασιναδες μεσα αλλα δε βαριεσαι... Η κιθαρα ειναι μια Sigma JM-SG45 με Μartin Τony Rice Monel 13αρες χορδες. Η ηχογραφηση εγινε με ενα Rode M3 και ενα Superlux E205 καρφι στο Zoom R16 recorder, με editing/post στο Cakewalk. Red Pony.mp3

still got the blues..ωραιες εποχες!!(1η λυκειου αν θυμαμαι καλα) ακομα πιναμε νερο απο το λαστιχο της πλατειας!!!