Πίνακας συμμετοχής

Γιατι... το ότι κρύβονται τα στοιχεία επικοινωνίας και μπαίνει και η κοκκινη κορδέλα ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ δεν είναι αρκετο λες ε...?

σαν σημερα 25 χρονια πριν ''εφυγε'' ο γιγαντας......

Με αφορμή τα δύο clips που είδαμε χθες, μια ιδέα για το είδος της κουβέντας που θα μπορούσαμε να κάναμε, αν είμασταν λίγο πιο φειδωλοί στους αφορισμούς και τις παπαρολογίες. Από το πρώτο clip του Jonathan Kreisberg. Περίπου στο 4.15 παίζει ένα φανταστικό sequence. Πρόκειται για arps από την G Melodic Minor. Επισυνάπτω το sequence σε ανιούσα μορφή, με τα fingerings χρησιμοποιώ εγώ. Θα βρείτε δύο εκδοχές, μία στις 3 πρώτες χορδές και μία στις 3 επόμενες, με ανάλυση. Από τις πρώτες φορές, πιτσιρικάς, που έμαθα για αυτήν την χρήση των arps πάνω σε στατική αρμονία, ήταν από ένα άρθρο του Larry Coryell στο GP, όπου παρουσίαζε μια ένα σόλο του από το No More Blues Minor Blues. Μια φράση τέτοιας λογικής πάνω σε E Dorian. Φυσικά, οι απαρχές βρίσκονται στο modal παίξιμο του Coltrane. Από το clip του Vai...στο 2.53, φανταστικό lick τρίφωνα arps από καθαρές 5ες. Επισυνάπτω το tab, με τo fingering του Vai, σε 3ηχα για πιο εύκολη ανάγνωση. Η πρώτη νότα κάθε arp ανεβαίνει-λίγο πολύ-σε Ε Mixolydian, αλλά καθώς τα διαστήματα παραμένουν καθαρά, χωρίς να προσαρμόζονται στις βαθμίδες της σκάλας, έχουμε κάποιες juicy έξω νότες. Τα δύο τελευταία arps είναι απλά power chords. Ελπίζω να τα βρείτε χρήσιμα. Εγώ, επειδή όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μουσικός, κάνω αυτό που έχω ακούσει πως κάνουνε αυτοί. Βάζω τον κώλο μου κάτω και μελετάω. Τα παραδείγματα που μοιράζομαι είναι, θεωρώ, ενδιαφέροντα και προέρχονται από κιθαρίστες οι οποίοι το αν μου αρέσουν ή όχι, δεν έχει καμία απολύτως αξία στα πλαίσια μιας δημόσιας κουβέντας Ανεκδοτολογικά, να σας πω το εξής. Είμαι μέλος σε forum στο οποίο είναι και μέλη πολλοί γνωστοί μεγάλοι παίχτες. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι μαλακία του κατέβει-απλά διαγράφεται με συνοπτικές. Πριν λίγο καιρό, κάποιος ¨κριτίκαρε¨ ένα clip του Henderson-ο οποίος επίσης είναι μέλος. O Henderson απάντησε..."σ'ευχαριστώ για τα σχόλια σου για το παίξιμο μου, θα χαρώ πολύ να ανεβάσεις κι εσύ ένα δείγμα του δικού σου ώστε να σχολιάσω κι εγώ." Vai's p5 mixolydian lick.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 1.pdf Johnathan Kreisberg M.M arp sequence 2.pdf

σε συμβουλεύω να βρεις το τηλέφωνο του Κεχαγιόγλου. Εστω του Κούγια

Πες!!! Κι εδώ είμαι εγώ! 1,82 105 κιλά... Στην ανάγκη φωνάζουμε και τον gvour..?

Μονο αν επιλέξεις να τις ανοίξεις θα εμφανιστούν όλες με swipe. Κι αυτό για να μην καταναλώνεις τα data σου όταν η κάθε φωτογραφία μπορεί να είναι και 3mb. Γι αυτό είναι σημαντικό να επιλέγουμε την πιο ενδεικτική φωτό του αντικειμένου σαν αυτή που φαίνεται πρώτη.

Αλλο ηχειο δουλευει για τις χαμηλες (στερνο), αλλο για μεσαιες (στομα) και αλλο για ψηλες (μετωπο). Τοποθετουμε τον ηχο αναλογα με τη νοτα...

φασιον βαλε φωτο με τη Κουλιανου εσύ ?

Mα όντως ήταν μ@lak1@. Εσύ αγόρασες, εγώ την είχα αγκαλιά!

Μονο σε αυτο το θρεντ εχεις τοσα, οσα εχω συνολικα ολη τη βδομαδα...?

πολλοί σε επηρρεάζουν στη μουσική που "φτιάχνεις". Αλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο. Με αλλους ξεκινάς, με άλλους προχωράς και στο δρόμο σε κάθε στροφή βρίσκεις άλλους. Συνήθως ένας μόνος σε κάνει να αναθεωρήσεις τα πάντα. Εγώ μ δαύτον είπα, ξεχνάω τα πάντα, total erase. Ή ανεβαίνω στον έκτο και πετάω την κιθάρα ή total erase και Gott mit uns. Αν σήμερα χρησιμοποιούμε τον όρο fusion το οφείλουμε σ αυτόν. Ο καλός θεούλης ας αναπαύσει την ψυχούλα του εκεί που είναι.

Όταν τον πρωτοάκουσα, δεν θυμάμαι τώρα το κομμάτι, αμέσως σε θυμήθηκα. Καπάκι άκουσα δυο δικά σου στο Soundcloud και ξανά καπάκι τον Scott. Τόσο μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ομοιότητα...

Μάλλον το αντίθετο γίνεται....? αλλά μην το πάρεις και κατάκαρδα!! Εντάξει η λέξη "αντιγράφει" είναι βαριά.. Είσαι επηρεασμένος θά'λεγα.?

Δηλαδής .... με αντιγράφει?

Δεν ειμαι κανας ειδικος, αλλα οι ψηλες νοτες βγαινουν, πιο επιτυχημενα, απο κροταφους/ματια μερια. Κλασικο παραδειγμα, freddy mercury. Το χρησιμοποιουσε κατακορων..

Πολυ καλο. Η φωνη ακουγεται πολυ "πανω" απο το κομματι. Προσπαθησε με καποιο preset eq και λιγοτερο reverb, να την βαλει "μεσα" στο κομματι.

Στην αρχη δε νομιζω να το τραβηξω περισσοτερο θα ακουγεται βαρετο, λογο και του επαναμβαλομενου στιχου ηδη ειναι λιγο βαρετο αλλα στο τελος εχεις δικιο πρεπει να το μεγαλωσω να γινει και πιο καλο το ριφακι της ηλεκτρικης.Η φωνη θελει πολυ δουλεια οπως λες και συ,ισως να πειραματιστω λιγο με μερικα πισω φωνητικα να γεμισει λιγο.Ευχαριστω για τις συμβουλες

Ωραίο είναι! Ισορροπημένο μου φαίνεται και ενδιαφέρον! Εάν έπρεπε να πω κάτι πάντως: Η φωνή ίσως θέλει κάμποσο reverb (πιθανόν και τα υπόλοιπα λίγο). Ίσως και λίγο chorus effect να της έκανε καλό. Πιθανόν και - λίγο - πιο δυνατά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα. Επίσης, ίσως και λίγο μεγαλύτερη εισαγωγή και φινάλε χωρίς τη φωνή (μερικά μέτρα ακόμη πριν και μετά).

Why, που φώναζαν κι εκείνες οι ωραίες αφίσες με τους αμερικάνους που σκοτώνονταν στο Βιετνάμ.... Θέλεις να πεις ότι ο Larry σου αρέσει...;

Έλα ρε και έλεγα να κάνουμε ένα κομμάτι μαζί! χωρίς πλάκα... Έχει να μπει κι ο LK κάμποσες μέρες στο Νόιζ... Κι όλα αυτά γιατί δεν ήξερα τον Larry? ?

καλημέρες, χαιρετούρες, νεύματα κομμένα όλα στο εξής με το δικηγόρο σου πάω να το πω στην Tracy... την ακολουθώ στο sc

Ποιος είναι αυτός....; Κάτσε να τον γκουγκλάρω..

Να προσθέσω ότι όταν πρωτομπαίνει η φωνή ξενίζει λιγάκι,σαν να μην πάτησε σωστά στον χρόνο,δεν ξέρω αν το περιγράφω σωστά. Συνέχισε το Πάνο,μπορεί να γίνει πολύ καλύτερο.

Alan H. ? Μαζί γράφαμε και δεν είδα το L.C..

Μην μου αγριεύεις βρε Φώτη, φοβάμαι .... L.C.

Λιώσαν όλα....;??

Άστον αυτόν..., αδυνάτισε και πούρεψε, δεν το λέει πια η καρδούλα του!??

Χαλαρωσε, συγκεντρωσου στην διαχειρηση της αναπνοης σου και στα ηχεια του σωματος σου, και θα βγει σωστα. Ισως οχι "σημερα" ή "αυριο". Σιγουρα "μεθαυριο".

Ειναι πολυ σημαντικο που αναγνωριζεις μονος σου τα λαθη σου. Συνεχισε την προσπαθεια, και μολις θεωρεις πως το λες αψογα, τοτε θα εχει περισσοτερο νοημα να το ανεβασεις.

Αν και τους ξέρω και απλά δεν μου έκαστε ποτέ η britpop , δε θεωρώ ότι είναι δύσκολο να μου δώσεις να καταλάβω . Παίζει ρόλο φυσικά αν θέλω να κάτσω να μου εξηγήσεις ? όχι ρε συ , όχι ροκ η μπιλι ελις ? @fusiongtr το καταλαβαίνω το παράδειγμα με τον Πελέ, έχει μεγάλες δόσεις αλήθειας . Εγώ το πρόβλημα που εντοπίζω , επιμένω , δεν είναι ο ελιτισμός ( δεν τον θεωρώ τέτοιον αλλά ρομαντισμό ) αλλά η εξιδανίκευση του παρελθόντος Πως να το πω , με ενοχλεί το " τι να μας πει κι ο Μεσσι εγώ έζησα και είδα Μαραντόνα " . Ασχέτως αν συμφωνώ ότι ο Μαραντόνα ήταν κλάσεις ανώτερος Παίζουν τεράστιο ρόλο τα ακούσματα που είχες όταν ξεκίνησες να ψάχνεσαι με την μουσική . Είναι αυτά που σε διαμορφώνουν , το βλέπω και σε μένα και σε πολλούς . Όταν τα βλέπεις αποστασιοποιημένα και εκτός της εποχής τους σίγουρα δεν πρόκειται να να αντιληφθείς στο 100 % . Δε διαφωνώ σε αυτά

Να αποκαλύψω εδώ κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημόσια. Κάποτες είχα πάει σε ένα σεμινάριο του Greg Howe. Όταν λοιπόν τελείωσε, μου είχα καρφωθεί να πάω να τον ρωτήσω κάτι που δεν θα μπορούσε να πει δημόσια. Πήγα λοιπόν backstage, και αφού του ζήτησα συγγνώμη για την "έφοδό" μου, τον ρώτησα ποιος γνωστός κιθαρίστας δεν του άρεσε. Του εξήγησα ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός, απλά ποιος δεν του έκανε κλικ παιχτικά/συνθετικά. Αφού του είπα την δική μου άποψη, και το σκέφτηκε λίγο, μου είπε "Steve Vai". Τον ευχαρίστησα και έφυγα ....

Να αυτά βλέπει η Μαντόνα και πέφτει ξερή. Νέστορα ... ζηλεύει ακόμα.

Για να ειμαι ειλικρινής, δεν μιλαω για "ενδιαφέρον" αλλά για φουλ δώσιμο. Είναι άλλο πράμα "τα ακούω" και άλλο "τραγουδάω τους στίχους και τα σολο όλου του άλμπουμ απ' έξω". Και η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών που άκουγα τότε-παράλληλα με τους επίκαιρους- ήταν ετεροχρονισμένη. 70s δεινόσαυρους άκουγα κατά 70-80%. Αλλά τους άλλους τους έβλεπες στα δισκοπωλεία, στα "νεες κυκολφορίες", στα ΜΤV και τους ακουγες στα ραδιοφωνα και τα μπαρ που δεν έπαιζαν αποκλειστικά δεινόσαυρους. Πώς να δώσω να καταλάβει ο 20άρης τι σημαινει Suede, Stone Roses ή Happy Mondays. Αντστοίχως όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να πιάσω την billie eilish, δηλ. τη σύγχρονη Ροκ. Τα εξηγει ωραια και ο φασιον με τον πελέ. Που να καταλάβει το πιτσιρίκι τι εστί Χατζηπαναγής. Που εδώ που τα λέμε, πατάει κάτω ακόμη και τα τωρινά παλικάρια του εγχώριου θεάματος. Με τις τότε ικανότητες.

Πολύ πιό πριν έγραφε στον Ηχο. Αυτά είνα μετά. μπορώ να σου πω τι έγραφε για τον δίσκο του Peter Frampton I'm in you Φέρτε τον εξορκιστή!

Για τον Ζήλο να πω ότι τον διάβαζα στο ΠΟΠ & ΡΟΚ. Ακόμα θυμάμαι μια κριτική του για κάποιο δίσκο. Αυτόν που είχε αυτό το κομμάτι. Λοιπόν η κριτική του ήταν .... "Φέρτε μου τον DJ που της έσωσε την ζωή να λογαριαστούμε ...."

Δεν συνηθίζω να κάνω quote ολόκληρο post. Αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι το αξίζει! Μια μόνο αντίρρηση περί της γυναίκας έχω, αλλά θα την καταπιώ...

Όχι ρε φίλε. Να το πω απλά. Έχεις προλάβει την εποχή Πελέ. Την έχεις ζήσει, μεγάλωσες τότε. Εντυπωσιάστηκες. Το ποδόσφαιρο του Πελέ ήταν τότε το καλύτερο, και έμεινε το ότι είναι το καλύτερο όλων των εποχών. Και έρχεται μετά ο Μαραντόνα, κάποιοι μεγάλωσαν μαζί του και υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών. Αλλά εσύ που μεγάλωσες με τον Πελέ, βλέπεις τον Μαραντόνα κατώτερο, όλα τα συγκρίνεις με τον Πελέ, αλλά μπαίνει στην εξίσωση και το ότι μεγάλωσες μαζί του. Αυτό για σένα που ζούσες τότε όλο αυτό το γεγονός της μεγάλης Βραζιλίας είναι κομμάτι του εαυτού σου, δεν γίνεται να μπει στην γωνία. Πάντα θα κατέχει την τιμητική θέση, θα είναι το καλύτερο. Κι έρχεται μετά ο Ροναλντίνιο που χορεύει στο γήπεδο και ξεφτιλίζει την μπάλλα, έρχεται ο άλλος ο κοντοπ@##ος ο Μέσι που έχει μαρμελάδα στα πόδια, εσύ εκεί. Ο Πελέ, δεν γίνεται αλλιώς. Και φαίνεται σαν κάποιου είδους σνομπισμός αυτό, αλλά είναι κάτι βαθύτερο. Όπως όταν ήσουνα 18 χρονών ασούμε και ξεχείλιζες ορμόνες. Και γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου, ωραία γυναίκα για τότε, για σένα η ομορφότερη για πάντα. Και περνάνε τα χρόνια, και δείχνεις την φωτογραφία της σε πιτσιρικάδες, που σου λένε, "εντάξει, καλή είναι, αλλά έλα το βράδυ στο μπαράκι να δεις κάτι κωλαράκια να μου πεις μετά εσύ". Αλλά οι ορμόνες σου δεν είναι πια στο peak τους, καλά τα κωλαράκια, αλλά της άλλης της έπιανες το στήθος και πέθαινες τότε. Άλλη κατάσταση. Η δική σου κατάσταση. Αλήθεια ή ψέμα? Η δική σου αλήθεια. Όταν όμως το καταλάβεις αυτό, αλλάζει το πράγμα. Αλλάζει άραγες? EDIT: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τα παραπάνω ισχύουν για τον καθένα από εμάς. Το σε ποιο βαθμό .... εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.

Είχε έρθει σε μια συναυλία που έκαναν κάτι πανκηδες φίλοι μου στον Πήγασο... Στο "soundcheck" (λΑιμε τώρα) έσπασε η ΜΙ στο μπάσο. Ο μπασίστας βγήκε με τρεις χορδές μόνο και φυσικά δεν έκανε τον κόπο καν να κουρδίσει. (Φαντάσου μπάσο KUMIKA μαμά χορδές..και να σπάσει η μι και να μην κουρδισεις και να έχεις πιει και δώδεκα μπύρες...) Στο επόμενο τεύχος του ΗΧΟΥ δημοσίευσε κριτική της ... συναυλίας την οποία αποθέωσε και ΕΙΔΙΚΑ τον τρομερό μπασίστα και τις ΔΥΣΤΡΟΠΕΣ ΚΛΙΜΑΚΕΣ που... έπαιζε (έτσι ακριβώς τις ονόμασε)... ? Τρομερός δημοσιογράφος...τυφλα να έχει ο Max Bell...

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα ότι έχουμε μαζευτεί όλοι που δε μας αρέσει ο Vai και τη λέμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει.

Καιρό είχα να βγω και να κάνω επίσκεψη απο covid19 αλλά την έκανα αρμένικη και πήγα στον φίλο μου τον Νέστορα να δοκιμάσω πεταλάκια και να ακούσω τον Rivera του με την δεύτερη καμπίνα. Τι να περιγράψω δηλαδή... αφου είναι γνωστός παίκτης και συλλέκτης (με έμφαση στο παίκτης). Θα ανεβάσω 2-3 φωτογραφίες για του λόγου το αληθές. Ο τύπος δεν αφήνει στον εαυτό του ερωτηματικά τύπου: πως να ακούγεται άραγε εκείνο το overdrive... κι ας έχει άλλα δέκα (τουλάχιστον). Σε αντίθεση με εμένα που παρ' ότι μεγαλύτερος (κι ας μη μου φαίνεται!) ποτέ δεν κράτησα κάτι εις διπλούν. Εκείνος πχ έχει 4 stratocaster, 2 Les Paul μια PRS και μια SG. Διαλεχτες φυσικά όπως αρμόζει σε ένα παίκτη. Players instruments δηλαδή. Εγω θα είχα ή έχω απο μια. 1x Les Paul, 1x 335, 1x Strat, 1x 502 Yamaha, 1x Epiphone jazzbox κλπ. Τέτοιους φίλους όμως πρέπει να 'χεις (όπως τους σκαφάτους) για να καθαρίζουν και τ' αυτάκια σου πότε - πότε και να παίζεις κι εσυ σαν παιδάκι με τα όμορφα παιχνίδια. Που μπαίνουν στη διαδικασία να σου στήνουν πεταλάκια και σερβίρουν και καφέ. (Νέστορα δεν έχεις καράφλα, βγάλε το χέρι απο εκεί.) Αυτά ήταν όσα δοκίμασα. Το OD-3 μόνο είναι δικό μου που δεν αλλάξω αλλά ένα Barber ένα Sparkle Drive και ένα Zendrive τα ήθελα ευχαρίστως αν και το τελευταίο το είχα και το έδωσα. Και τα παραπάνω είναι standby μιας και στα live παίρνει μια απο τις 2 έτοιμες βαλίτσες. Μια για humbuckers και μια για Stratocaster. Αλλά είναι ωραία να τα βγάζεις απο τα κουτιά τους μιας στις τόσες. Thank you Nestoras.

Ωραία πράγματα,ζήλεψα και ανεβάζω και εγώ μια φωτό από τα πετάλια μου!?

Περί της τεχνικής δυνατότητας του Vai δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί, είναι άλλωστε πασιφανές. Το "κομμάτι" πάντως δεν ακούγεται.

Εγώ πάντως, όταν σκέφτομαι Frusciante & RHCP τους ταυτιζω με την Stratocaster

Γιγαντας. Ίσως ο αγαπημένος μου κιθαρίστας. Τέρας ήχου, songwriter ολκής, anti-celebrity, γούστο στις κιθάρες, guitar layering σε ηχογραφήσεις για σεμινάριο, ευρηματικός σε licks και φωνητικά, βράχος ρυθμικά, χωρίς κιθαριστικά κλισέ. Η επιτομή του εύστοχου και περιεκτικού band member. Για χάρη του πήρα καποτε ένα EHX English Muffin' κι έψαχνα να βρω Ibanez Wah. To εδωσα σε μια εβδομάδα. Σταμάτησα να ψάχνω και το Ibanez και να τρέφω αυταπάτες ότι θα ακουστώ εστω και λιγο σαν κι αυτόν.

Ο Yameth? Για 45 τον κόβω.