Πίνακας συμμετοχής

Ο Zappa τον προσέλαβε όταν ήταν 17 χρονών, αφού άκουσε το παίξιμο του σε κασέτα και διάβασε το trascribtion του Black Page που του έστειλε. Έχω την εντύπωση πως μια χαρά θα τα πήγαινε ο μικρός. ?

Πώς φαίνεται ότι δεν είσαι πΑνκ ? Ωραίες εποχές πάντως τότε... πρώτα φτιάχναμε το συγκρότημα, μετά αγοράζαμε όργανα,μετά κάναμε την πρώτη μας εμφάνιση και μετά ΑΡΧΙΖΑΜΕ να μαθαίνουμε να παίζουμε....

Ποιος μωρέ, ο Vai? Σιγά τα νούφαρα. Έτσι που το πάτε μερικοί εδώ μέσα, σε λίγο θα βγάλετε κιθαρισταρά και τον Satriani ασούμε. ΤΙΝΑΦΤΑΡΕ

Ωραίος ο Τιραμόλα!

Είμαι καλύτερος από αυτόν. Απλά δεν ασχολούμαι. χαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα

Ίδια, όσο και η σχέση τους με το παρόν νήμα.....?

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα ότι έχουμε μαζευτεί όλοι που δε μας αρέσει ο Vai και τη λέμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει.

Το καγκιοζιλίκι είναι αναπόσπαστο στοιχείο κάθε rock performance που σέβεται τον εαυτό της. Ακόμα και η μη πόζα είναι πόζα. Ο Vai απευθύνεται σε rock κοινό με, κυρίως, instrumental μουσική. Χωρίς το visual μέρος δουλεμένο όπως είναι, θα είχε πολύ μικρότερη απήχηση.

Άρα και καλός στο marketing... Έπιασε τον σφυγμό και τα θέλω του κοινού. Πάντως και για να αποδώσουμε τα του καίσαρι στον καίσαρα.... Ο πρώτος που τα έκανε αυτά (ίσως περισσότερο, ίσως λιγότερο...) ήταν ο Hendrix. Φωτιές στην strat, παίξιμο με τα δόντια κ.τ.λ... Δεν άκουσα ποτές να πει κάποιος κάτι γι αυτά... και για να προλάβω, δεν συγκρίνω τίποτα!

Συμφωνώ με pipityri, jj, yameth, otto, cigaret, κλπ. Αλλά ρε παιδιά, όσο σοβαρός είναι κάτω από την σκηνή, τόσο καραγκιόζης είναι πάνω σ΄αυτήν. Αυτό φυσικά είναι άσχετο με την μουσική του αρτιότητα και ικανότητα. Είναι και λίγο "πειραγμένος" με την καλή έννοια, και μου αρέσει αυτό. Κάποτε πριν μπει στο στούντιο έκανε νηστεία και διαλογισμό. Για να είναι εντελώς συγκεντρωμένος όταν γράφει, και να είναι πιο εσωτερικά αυτά που του βγαίνουν. Γενικώς οι "πειραγμένοι" μου είναι πολύ συμπαθείς.

τον παρακολουθώ τα τελευταία ~20 χρόνια και έχω καταλάβει οτι ειναι εξαιρετικός sound engineer εκτός απο κιθαρίστας με τρομακτική ικανότητα. Επίσης, όπως έγραψε κάποιος φίλος πιο πάνω, είναι σοβαρός. Δηλαδή δε λέει μπούρδες οταν μιλάει, ούτε κανει φαμφαρες και τα γνωστά ροκσταριλικια. Ακόμα και όταν αναφέρεται στις ροκ σταρ εποχές του έχει μια μουσικοκεντρικη αντιμετώπιση και όχι sex drugs RnR. Τον έχω δει live 2 φορες και είναι τρομακτικος performer. Η μουσική του είναι ιδιόρρυθμη αλλα αυτό ειναι που τον έκανε να ξεχωρίσει από το συρμό. Τέλος ειναι και σοβαρος επιχειρηματίας. Αν δείτε τη συνέντευξή του στον Beato εξηγεί πως κατάφερε να έχει όλη τη κυριότητα της μουσικής του και να μην είναι δέσμιος των εταιρειών. Και μιλάμε για μια εποχη που οι εταιρίες ήταν παντοδύναμες. Πολύ επίκαιρο και για τους σημερινούς μουσικούς που προσπαθούν μέσω ytb.

Τεράστιος. Και ωραίο κομμάτι-το είδα μόλις το ανέβασε και, να σου πω, με πρόλαβες, ετοιμαζόμουν να το βάλω κι εγώ. Γελάω, γιατί ποστάραμε την ίδια στιγμή, τελείως διαφορετικά πράγματα. ?

Περί της τεχνικής δυνατότητας του Vai δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί, είναι άλλωστε πασιφανές. Το "κομμάτι" πάντως δεν ακούγεται.

Είχε έρθει σε μια συναυλία που έκαναν κάτι πανκηδες φίλοι μου στον Πήγασο... Στο "soundcheck" (λΑιμε τώρα) έσπασε η ΜΙ στο μπάσο. Ο μπασίστας βγήκε με τρεις χορδές μόνο και φυσικά δεν έκανε τον κόπο καν να κουρδίσει. (Φαντάσου μπάσο KUMIKA μαμά χορδές..και να σπάσει η μι και να μην κουρδισεις και να έχεις πιει και δώδεκα μπύρες...) Στο επόμενο τεύχος του ΗΧΟΥ δημοσίευσε κριτική της ... συναυλίας την οποία αποθέωσε και ΕΙΔΙΚΑ τον τρομερό μπασίστα και τις ΔΥΣΤΡΟΠΕΣ ΚΛΙΜΑΚΕΣ που... έπαιζε (έτσι ακριβώς τις ονόμασε)... ? Τρομερός δημοσιογράφος...τυφλα να έχει ο Max Bell...

https://www.discogs.com/Greg-Kihn-Love-And-Rock-And-Roll/release/1756959

εμένα αυτός και ένας Σατριάνης πάντα μου άρεσαν. Έχω πάρει πολλές ιδέες ακούγοντάς τους.

Φύγετε όλοι σας ρε. Αφήστε με μόνο μου σε μια γωνιά, δεν θέλω να παίζω μαζί σας. Θα παίζω μόνος μου με τα παιχνίδια μου. Δεν θα σας αφήσω να ξαναπαίξετε με τα στρατιωτάκια μου, δεν θα σας δανείσω τα ποπάυ μου να διαβάσετε, και θα πω και στην μαμά μου να μην σας ξαναφτιάξει κεφτεδάκια.

Δεν ξέρω, αλλά όταν ο Vai έπαιζε με τον Zappa, ο Satriani είχε μια χαρά μαλλί, αφάνα. Τι να το κάνεις όμως ... άτυχο παλικάρι. Έχασε τα μαλλιά του και φοράει μπαντάνα, και μου φαίνεται ότι έχασε και την όρασή του. Όλο με κάτι μαύρα γυαλιά τούμπανα τον βλέπω τελευταία. Από αυτά δηλαδής που φόραγε και ο Stevie Wonder ασούμε.

δεν ξέρω, στον Φώτη φαίνεται δεν είπε. Δεν σε παρεξηγώ, αλλά το "τα έζησα" (το άλλο το προσπερνώ) είναι για μένα ισχυρό πιστεύω. Δεν το κάνω για να προβοκάρω, είναι πεποίθηση. Σχετικά με το θέμα δεν ξέρω γιατι δεν βγάζει νόημα η αντιμετώπιση. Ούτε ακριβώς "ποιά είναι" η αντιμετώπιση. Τίθεται ένα ένα θέμα προς σχολιασμό. ΟΚ δεν μου αρέσει ο Vai. Θα μου πεις, δεν σου αρέσει μη σχολιάζεις. Και όμως φαίνεται ότι δεν ήμουν ο μόνος που είχε την ίδια άποψη (και κατ επέκταση απορία, γιατί ενώ είναι καταξιωμένος δεν ταιριάζει σε κάποιους) και το ίδιο πράγμα το σχολίασαν άλλοι δυό τουλάχιστον. Επίσης συζήτηση κάνουμε και προσπαθούμε να καταλάβουμε πως αντιλαμβάνεται ο καθένας τη μουσική. Στο πλαίσιο αυτό ο Vai μου έδινε πάντα την εντύπωση ότι ήταν καλός επι Zappa και όχι μόνος ή με άλλους. Και μιλώντας για Zappa το inca roads είναι για μένα η πεμπτουσία του. Ενα κομμάτι και ένα σόλο συγκεκριμένο που ενσωματώνει όλη την τέχνη του Zappa. Αν την έφτανε αυτήν ο Vai ίσως τον έβλεπα διαφορετικά. Όπως έβλεπα και βλέπω (σε αντίθεση από τον Vai) τον Colaiuta που είναι ακριβώς ή αντίστοιχη περίπτωση του Vai. Αυτόν και μαζί με τον Zappa αλλά και με άλλους και μόνο του τον παραδέχομαι όσο τίποτα. Και για να κλείσω την παρένθεση: καλώς ή κακώς έζησα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου θέλοντας να είμαι μουσικός, κάτι που δυστυχώς δεν το κατάφερα. Εδώ και τρία τέσσερα χρόνια πλέον μπορώ και καταφέρνω έστω και τώρα αυτό που ήθελα και δεν κατάφερα για διάφορους λογους μέχρι σήμερα. Το 90% της μέρας μου που είμαι ξύπνιος ασχολούμαι με τη μουσική, παίζοντας, διαβάζοντας, ακούγοντας, συμμετέχοντας σε φόρα. Βλέπω με απογοήτευση ότι αυτό το τελευταίο πάει να παρεξηγηθεί. Τουλάχιστον δυό φορές πρόσφατα, είδα κάποιοι να μετράνε ακόμα και τα ποστ στο φόρουμ αυτό (δε λέω για σένα otto##) ως...κουσούρι...

το έβαλα για να δω τι θα πεις. Δεν τον πάω με τίποτα.

Με πρόλαβες το διόρθωσα , ναι στο 6.45 ναι έπαιζε bibop με λίγο ποιο rock αισθητική τότε για αυτό λοιπόν είχα μείνει κάγκελο στο half note που έπαιξε τον άκουγα στα 4 μέτρα μακριά και δεν μπορούσα να συνηδητοποιήσω ότι αυτές οι νότες είχαν περάσει 50 χρόνια τουλάχιστον και ζυμωθεί από δεκάδες κιθαρίστες πρωτοπόρους της Jazz και τις άκουγα να βγαίνουν αβίαστα από τον τύπο και όλα αυτά τα ηχοχρώματα να αλλάζουν σε δευτερόλεπτα

Ο γίγαντας ο ΦΑΣΙΟΝ το είχε ανοίξει το θέμα πάνω από ένα χρόνο πριν, κι ας είναι παλαιοχορδίτης.

Εγώ δεν σε έβρισα. Σ' έβρισα?

Και άλλο ένα κομμάτι για το πως παίζει blues ένας jazzίστας με την ευρεία έννοια να μην παρεξηγηθώ στα χνάρια του μεγάλου drummer Elvin Jones

Εννοείς στο 6:45 φαντάζομαι, γιατί στο 5:45 παίζει κάτι diminished κόλαση. Θα έλεγα ότι ό Sco έχει μια πιο rock αισθητική από τον Kreisberg, αλλά όντως στα sequences και τα μεγάλα διαστήματα με string skipping θυμίζει πολύ.

Ωραίος ο Corryel μας άφησε τελευταία κάθε φορά που ακούω τον Johnathan το μυαλό μου πάει σε αυτό το παίξιμο και σε αυτό το δίσκο που ειναι για σεμινάριο , τι licks , syncopation, ημιτονιακό out , επίτηδες φάλτσα σηκώματα στη χαραμάδα, ένας ειναι και μετά οι επίγονοι δίσκος του 1977 νομίζω ακούστε το bluesy θέμα στο 6.45 ήταν το μόνο που μπορούσα από όλα αυτά

κάτι δεν πάει καλά με τους βιορυθμούς μας σήμερα. Το παραπάνω, από το Δεν και μετά, για ποιόν το γράφεις? Αν το γράφεις για μένα (= ο οποιοσδήποτε που παίζει κιθαρα κλπ) τότε λέω "ναι, και εγώ δεν το καλαβαίνω πως μένω αδιάφορος" Αν το γράφεις για σένα ΟΚ. Αυτό λέω γούστα. Είναι εξαιρετικός, καταξιωμένος, αλλά δεν μου κλικάρει με τίποτα. Όπως πχ ο Henderson. όπως είπα, πιο πάνω, γούστα Πάντως το κομμάτι θεωρείται ιστορικό σημείο στην καριέρα του Ζαππα, λόγω των απίστευτων φωνητικών διαστημάτων που έχει, των διαρκώς εναλλακτικών και δύσκολων (=μονών) αλλαγών τέμπο και φυσικά του ιστορικού σόλο που μεταφέρθηκε από συναυλία, μαζί με rhythm section απο άλλη συναυλία στην ηχογράφηση του στούντιο. Το θεωρώ ίσως από τα καλύτερα και πιό ευφάνταστα σόλο ever, όχι του Ζαππα, ολονών. Και αυτά τα κομμάτια σε σημαδεύουν. Δεν γίνεται να σου πει πολλά σήμερα 50 χρόνια μετά το κομμάτι αυτό. Ή το ακούς και γίνεσαι ένα μαζί του όταν βγαίνει στα 16 σου ή πας παρακάτω.

Δεν είναι θέμα καλού και κακού. Εμένα δεν μου αρέσει, δεν μου πάει αυτό, δεν πουλάει σε μένα, δεν με αντιπροσωπεύει αυτή η αισθητική. Από εκεί και πέρα το θεωρώ κάπως ... Έχω τους λόγους μου.

Θεωρώ πως, μεταφορικά μιλώντας, τα φώτα τότε δεν ήταν τόσο δυνατά.

Ψυχεδελικού τύπου θα έλεγα.

Φώτη, άσε το Hendrix. Το show που έκανε εκείνος ήταν εσωτερικού τύπου. Άλλο που μετά το κοινό τον λάτρεψε.

Είναι τεράστιος ποζεράς πράγμα που το λέει κι ο ίδιος δηλαδή. Είμαι σίγουρος ότι έχει προσαρμόσει κομμάτι του live performance του ώστε να φαίνονται τα δάχτυλά του ωραία στο κοινό π.χ. Να μην πούμε για μαλλί, εκφράσεις προσώπου κλπ.

Έψαξα, βρήκα και άκουσα αυτό το "Inca Roads".. Τι το ιδιαίτερο έχει ρε παιδιά; Μια μ@λ@κιούλ@ και μίση είναι.... Sorry κιόλας, καλή η "δύσκολη" αρμονία και τα πολύ καλά παιξίματα, αλλά το κομμάτι δεν ακούγετε! Edit: Κάθισα και το άκουσα όλο...10 λεπτά μαρτύριο!

Δεν ξέρω τι σχέση έχει αυτό. Και μένα μου αρέσει το Inca Roads. Αν προσέξεις, δεν μίλησα για τι μου αρέσει και τι όχι. Είπα πως δεν μπορώ να καταλάβω το πως και το γιατί κάποιος δεν μπορεί να αξιολογήσει με σοβαρότητα τη συνεισφορά του Vai-ή του Johnny Marr ή του Derek Bailey κλπ-στο όργανο. Δεν πρόκειται ούτε για απόψεις ούτε για γούστα.

Όντως. Ισχύει. ? Που λέν' και τα άτομα προχώ. Είναι αρχιμάστορας είτε μας αρέσει η μουσική του, είτε όχι. Προσωπικά εκτίμησα το καθαρό παίξιμο που δεν βολεύεται σε 5 τόνους distortion και έντασης. Δεν ισχύει γι αυτόν βέβαια όπως είναι εξόφθαλμα προφανές αλλά είναι άλλο ένα καλό που βγήκε απο το lockdown.

Του ταιριάζει πολύ και ο καθαρός ήχος και η στρατ. Με ΤΕΛΕ βέβαια θα ακούγονταν δραματικά καλύτερα όλο αυτό το ημι- chicken pickin. Το "κομμάτι" δεν μου αρέσει. O ανθρωπΑς βέβαια σαν κιθαρίστας και σαν ΜΟΥΣΙΚΟΣ είναι τρομακτικός... οποιαδήποτε συζήτηση για τις ...... δυνατότητες του ή όχι είναι γελοία.

Εγώ αυτή την στιγμή μπορώ να σκεφτώ μόνο ένα, και όχι ολόκληρο-μόνο το σόλο. Αλλά, αυτό δεν έχει να κάνει. Είναι πολύ μεγάλος μουσικός-και όλοι μπορούμε να μάθουμε κάτι από κιθαρίστες τέτοιου επιπέδου. Επιπλέον, είναι πολύ σοβαρός και ιδιαίτερα εύστοχος σε αυτά που λέει.

Απίστευτος κιθαρίστας και παίζει αυτό το μπίμποπ στυλ που ξεκίνησε ο Pat Martino , αλλά σε ποιό μοντέρνα έκδοση συνέχισε ο Sco στη δεκαετία του 80 και συνεχίζουν τώρα οι Kreisberg , Rosenwinkel

Νταξει, καταπληκτικός.... Στο πρώτο βίντεο, στο 5:47 (λιγο πριν πέσει το 5:48) ο ***στης τι μαχαιριά περνάει εκεί μέσα; Κατευθείαν στα νεφρά!!! Το δεύτερο βίντεο, εισαγωγάρα! Γουσταρω φουλ μουσικούς που περνάνε, τόσο όσο, μουσική τεχνολογια στο παίξιμο τους χωρίς να γίνεται επιτηδευμένα ή αυτοσκοπός. Δυσκολες ισορροπίες.

Φώτη αυτό που παίζει εδώ imo δεν είναι για ακρόαση χωρίς εικόνα. Το λέει κι ο ίδιος άλλωστε ότι πρόκειται για ένα challenge ουσιαστικά που έβαλε στον εαυτό του. Φυσικά ισχύει πάνω απ' όλα το περί ορέξεως.

Πάντως από όσο μπόρεσα να διακρίνω πίσω του, δεν είδα καμιά tele....

Απίθανος.

Ίσως εάν το άκουγες χωρίς να το(ν) βλέπεις...; ? Σπύρο αυτοί οι θεατρινισμοί του (ακόμα κι εδώ..) είναι που με χαλάνε!

Μα ... με strat παίζει στην ουσία.

Κι άλλο ένα

Εξακολουθώ να μην βρίσκω ιδιαίτερο Coryell στον Kreisberg βρε dim..