Πίνακας συμμετοχής

Ac10c1 Ο ac10 είναι ένα από τα αγαπημένα μου μηχανήματα. Δυστυχώς, δεν τον χρησιμοποιώ συχνά διότι είναι υπερβολικά δυνατός για διαμέρισμα. Κατά την ηχογράφηση των κλιπ, άρχισαν να με ενοχλούν τα αυτιά μου όσο ανέβαζα gain. Κατά τα άλλα, είναι ένα εξαιρετικό μηχάνημα με ήχο που είναι πολύ κοντά στα μεγάλα του αδερφάκια ac15 και ac30. Έχει σχεδόν την ένταση του ac15 με το μισό βάρος. Αυτό το καθιστά αρκετά εύκολο για να το παίρνει κανείς μαζί του σε πρόβες και live χωρίς να του φεύγει η μέση. Εμφάνιση/Ποιότητα κατασκευής: Ο ενισχυτής είναι κατασκευασμένος στην Κίνα. Σαν κατασκευή είναι σχετικά απλή. Φαίνεται αρκετά στιβαρός και ανθεκτικός σε έντονη χρήση. Το tolex είναι αρκετά ποιοτικό, τα chicken knobs έχουν ομαλή λειτουργία, και γενικότερα η συναρμολόγηση είναι αρκετά καλή. Εμφανισιακά είναι μικρογραφία των δυο μεγαλύτερων αδερφών του. Βγαίνει και σε διάφορες εκδόσεις χρωμάτων, για όποιον δεν θέλει το κλασικό μαύρο/καφέ. Έχει σχετικά compact διαστάσεις (52x21x41cm) για ενισχυτής με 10 ίντσες μεγάφωνο, και ανάλογο βάρος γύρω στα 12 κιλά. Αξίζει να αναφέρω ότι ενίοτε ακούω κάποιους συντονισμούς και μικροτριξίματα, αλλά το πιο πιθανό να προέρχονται από κάποιο αντικείμενο κοντά στον ενισχυτή. Το εργαστασιακό celestion VX10 θα μπορούσε να είναι καλύτερο, θεωρώ. Στην πρώτη και βασική έκδοση του φορούσε αυτό. Σε μια περιορισμένη έκδοση φορούσε greenback και στην τελευταία περιορισμένη έκδοση φορά το celestion v-type, το οποίο είναι και το μεγάφωνο που το φορώ αυτή την στιγμή. Και με το μεγάφωνο αυτό, ο ενισχυτής παίζει όπως πρέπει να παίζει. Λειτουργίες: Ο ενισχυτής με το top boost κύκλωμα έχει πέντε knobs (gain, bass, treble, reverb, volume), έναν on/off διακόπτη και ένα διακοπτάκι ECO στο πίσω μέρος του, το οποίο απενεργοποιεί τον ενισχυτή μετά από κάποιο ορισμένο χρόνο. Αναλυτικότερα για τα knobs, και ξεκινώντας από το τέλος, έχουμε: volume: To χειριστήριο της έντασης δεν επηρεάζει και τόσο την ένταση. Είτε είναι στο 4 είτε είναι στο 10 μικρή η διαφορά. Αυτό που επηρεάζει είναι η ποιότητα του ήχου. Μετά το 5 ο ήχος αρχίζει να κοπρεσσάρει και να γλυκαίνει. Κάτω από το 5 ο ήχος είναι κάπως πιο ξερός. Μπορεί να παίξει και σε χαμηλή ένταση στο 1,5-2, αλλά ο ήχος δεν είναι αυτό που πρέπει. Reverb: Το ψηφιακό αυτό εφέ είναι αρκετό για να κάνει τη δουλειά. Η συνηθισμένη ρύθμιση είναι περίπου στο 2. Από εκεί και πάνω αρχίζει και γίνεται πολύ έντονο. Treble: Ο ρυθμιστής των πρίμων είναι αρκετά ευαίσθητος. Η παραμικρή αλλαγή είναι αισθητή στον ήχο. Συνήθως, όταν παίζω με καθαρά το έχω στο 5 και όταν ανεβάζω gain το φέρνω στο 2-3. Bass: Ομοίως και για τον ρυθμιστή του μπάσου. Όταν παίζω καθαρά το έχω στο 4 και όταν ανεβάζω gain το ρίχνω στο 1. Με το εργαστασιακό VX10 μεγάφωνο (το οποίο το έχω αντικαταστήσει) το έριχνα στο μηδέν, και πάλι μπούκωνε ο ήχος από το πολύ μπάσο. Το μεγάφωνο τραβούσε ζόρια να αναπεξέλθει σε υψηλές εντάσεις. Με το ηχείο που φοράει τώρα (celestion v-type 10 inch) υπάρχει πολύ καλύτερη συμπεριφορά στην διαχείριση της του δυνατού μπάσου. Gain: Το gain είναι ταυτόχρονα και volume. Όταν είναι στο 2 ο ήχος είναι καθαρός, άριστη πλατφόρμα για πετάλια. Όσο ανεβάζουμε το gain, ανεβαίνει και η ένταση αναλογικά. Στο τέρμα, ανάλογα και με τους μαγνήτες, ο ήχος είναι αρκετά crunchy, ιδανικός για μπλουζ και κλασικό ροκ. Επίσης υπάρχει και μια έξοδος για καμπίνα στα 16 Ohm, η οποία όταν είναι συνδεδεμένη, όπως είναι λογικό, φέρνει σε σίγαση το ενσωματωμένο μεγάφωνο. Ήχος/Χειρισμός: Ο ήχος είναι το δυνατό του προσόν. Τόσο τα καθαρά, όσο και τα βρώμικα. Μπορεί να τον χρησιμοποιήσει κανείς από τζαζ μέχρι και για hard rock. Τα κάνει όλα καλά, αν και η απουσία fx loop περιορίζει αρκετά τη χρήση του με ψηλά το gain. Από ένταση είναι αρκετός για εσωτερικό χώρο με 50-70 άτομα, χωρίς μικρόφωνο σε νορμάλ εντάσεις. Με τέρμα gain ακολουθά έναν δυνατό ντράμερ χωρίς πρόβλημα. Η κλειστή καμπίνα του, που φιλοξενεί το 10άρι celestion, δίδει έναν πολύ πολύ μπασάτο και γεμάτο ήχο, που νομίζει κανείς ότι προέρχεται από 12άρι μεγάφωνο. Επίσης είναι ένα ενισχυτής που σου βγάζει όλη τη βραδιά έχοντας μόνο ένα πετάλι να μπουστάρει σε lead. Τέρμα volume και gain για ρυθμικά, ρίξιμο του volume της κιθάρας και ο ήχος γίνεται αρκετα καθαρός, και ενεργοποίηση ενός od για high gain lead μέρη. Το reverb είναι αρκετό για να δώσει το απαιτούμενο βάθος. Είναι ο ιδανικός ενισχυτής για τέτοια χρήση. Ο μπλουζίστας δεν θα χρειαστεί καν πετάλι. Με τα πετάλια είναι αρκετά φιλικός. Σχεδόν όλα τα δέχεται, με προτίμηση εκείνα που δεν έχουν τονισμένα ψηλομεσαία. Samples ήχου: Η ηχογράφηση έγινε με μια vintage v52 telecaster και με μια epiphone les paul με tonerider alnico 2 classic. Χρησιμοποίησα μικρόφωνο sm57 και το μόνο εφέ που υπάρχει είναι το reverb του ενισχυτή. Σε όλα τα κλιπ η ένταση είναι στο 6. telecaster με gain 1/4 ac10telequarter.mp3 telecaster με gain 2/4 ac10telehalf.mp3 telecaster με gain 3/4 ac10tele3quarters.mp3 telecaster με gain 4/4, Στο τέλος του κλιπ καθαρίζω με volume κιθάρας. ac10telefull.mp3 les paul με gain 4/4. Στο τέλος του κλιπ καθαρίζω με volume κιθάρας. ac10lespaulfull.mp3 les paul με gain 4/4 και ehx soul food να μπουστάρει. ac10lespaulfullsoulfood.mp3 les paul με gain 1/4 και ένας κλώνος του suhr riot με τέρμα gain. ac10lespaulquartersuhrriot.mp3 Pros + τίμια τιμή + εξαιρετικός ήχος + άνεση στη μεταφορά + πολύ καλό reverb Cons - Μέτριο το εργαστασιακό celestion VX10 - Σχετικά περιορισμένο headroom (με gain κάτω του 3) - Απουσία fx loop Key features Vox AC10 C1 • Description One-channel valve combo, made in China • Power Rating 10W • Valves 2x 12AX7s, 2x EL84s • Front Panel Input jack, gain, bass, treble, reverb, volume, on/off switch • Rear Panel External speaker output (16-Ohm only), ECO on/off switch, • Speaker Celestion VX10 • Dimensions 520x210x410mm • Weight 12.3kg/27.12lbs

Πάνο μου οι κριτές του διαγωνισμού έκριναν με βάση αυτό που ΟΛΟΙ οι κριτές σε ΟΛΟΥΣ τους μουσικούς διαγωνισμούς τελικά κρίνουν: την προσωπική τους αισθητική ,την προσωπική τους εμπειρία και τα προσωπικά τους ακούσματα. Αν ήταν ΑΛΛΟΙ κριτές τα αποτελέσματα θα ήταν διαφορετικά ? και δεν νομίζω να υπάρχει θέμα "διαφάνειας". ΟΛΟΙ μας γνωρίζαμε και τους όρους του διαγωνισμού αλλά και τους κριτές και συμφωνήσαμε να λάβουμε μέρος στον διαγωνισμό σε αυτή τη βάση. Δεν νομίζω να υπάρχει νόημα και ουσία στο να μας εξηγήσουν οι κριτές ΓΙΑΤΙ έκριναν όπως έκριναν γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν ατέρμονο κύκλο "αντιπαράθεσης"...όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ κρίση που μοιραία συνοδεύει οποιαδήποτε ''κριτικη" οποιασδήποτε μορφής τέχνης. Και στο κάτω κάτω της γραφής οι κριτές διέθεσαν τον πολύτιμο χρόνο τους για να γίνει αυτός ο διαγωνισμός..το να τους βάλουμε να "απολογηθούν" για το... γούστο τους ,που έτσι κι αλλιώς είναι υποκειμενικό,είναι λίγο... άκομψο δεν νομίζεις; Το μόνο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ στοιχείο που τουλάχιστον εγώ θα μπορούσα να κρίνω ως... ενδεχόμενος... κριτής είναι το PRODUCTION VALUE το οποίο όμως και αυτό είναι τελικά ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ (ας πούμε κατά τη γνώμη μου υπήρχαν καλύτερες , τεχνικά, παραγωγές που δεν διακρίθηκαν .. αλλά και αυτή η άποψη μου ... υποκειμενική ? είναι μια και αυτό που εγώ θεωρώ καλή παραγωγή ο άλλος μπορεί να το θεωρεί...μουφα ?) και δεν νομίζω να ήταν και αυτό το αντικείμενο του διαγωνισμού αλλά η... μουσική δημιουργία.. Κατά τη γνώμη μου τέτοιες συζητήσεις οδηγούν μοιραία σε παρεξηγήσεις και χαλάνε και το κλίμα.. Ένας διαγωνισμός μεταξύ των μελών μιας εξαιρετικής μουσικής κοινότητας ήταν στο κάτω κάτω της γραφής οχι τα Grammy ? αν και πολλοί φίλοι που συμμετείχαν στον διαγωνισμό μια χαρά θα τα πήγαιναν και εκεί. Φιλικά, SF

Γειά σας παιδιά! Αν δεν έχετε ενημερωθεί ήδη υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας μουσικός διαγωνισμός για εικόνα από το HBO& SPITFIRE Εδώ είναι η συμμετοχή μου. Λεπτομέρειες θα βρείτε στο site της Spitfire audio.

still got the blues..ωραιες εποχες!!(1η λυκειου αν θυμαμαι καλα) ακομα πιναμε νερο απο το λαστιχο της πλατειας!!!

κάποια στιγμή ίσως γράψω τις σκέψεις μου πάνω στο θέμα. Αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, φέτος τουλάχιστον στον διαγωνισμό της Adam υπήρξε αναλυτικότατη παρουσίαση για τον τρόπο της βαθμολόγησης και επιλογής των κομματιών γενικά, αλλά και ειδική αναφορά σε κάθε ένα από τα διακριθέντα, αλλά και μνεία σε επιλαχόντα. (Κάτι που το θίξαμε εδώ και μας έκανε πολύ καλή εντύπωση). Εδώ θα δείτε το βασικό βίντεο του κριτή και στο επόμενο λινκ υπάρχουν τα επι μέρους λινκς για τα βίντεο που έφτιαξε για κάθε νικητή. https://www.adam-audio.com/en/news/industry/adam-audio-soundtrack-competition-2020-the-winners/

The History and Evolution of the Blues p.10 [1950s] Σε αυτό το τελευταίο επεισόδιο για την ιστορία της Αφροαμερικάνικης μουσικής, θα μιλήσουμε για τα ηλεκτρικά Chicago Blues, την άνοδο του Rock 'n' Roll, και τον “Ήχο του Nashville”, τη δεκαετία του '50. Επίσης θα γνωρίσουμε μερικούς από τους πιο σημαντικούς Μπλουζ καλλιτέχνες εκείνης της δεκαετίας.

Το από πάνω κυρίες και κύριοι είναι το Twimble της Mad Professor (MP), ένα booster/overdrive που κάνει "θόρυβο" δηλώνοντας ότι προσομοιώνει ήχο Dumble Overdrive. Είναι συνδυασμός 2 πεταλιών MP, των Simble Predrive και Simble Overdrive. Προσωπικά δεν πολυείχα ανάγκη κι άλλο τέτοιο πετάλι αλλά κάτι η βαρεμάρα της κλεισούρας, κάτι ότι τρώγομαι με τα ρούχα μου εδώ και καιρό, το πήρα. Και μου αρέσει. Όσο κι αν ψάχνετε στη φωτογραφία για gain, tone, mid, bass κλπ. δε θα τα βρείτε. Το μόνο οικείο knob είναι το level και κάνει τη δουλειά που ξέρουμε. Τα υπόλοιπα θέλουν εκπαίδευση. Τουτέστιν: Overdrive Section Controur: Είναι ουσιαστικά το tone του πεταλιού και λειτουργεί ακριβώς έτσι. Sensitivity: Είναι το gain. Είναι όμως πραγματικά sensitive και με πολύ μεγάλο εύρος παραμόρφωσης. Προς τα αριστερά έχουμε break up και mild overdrive ήχους με πολλή λεπτομέρεια, αρμονικές, response και εύρος δυναμικών. Προς τα δεξιά έχουμε σταδιακά ογκοδέστερο drive που οδεύει προς βρώμα περισσότερο fuzz χροιάς. Accent: Ένα είδος presence και τονισμού της ατάκας (της πένας ή των δακτύλων). Πολύ χρήσιμο και απολύτως πρακτικό για να ισορροπεί τα πιο έντονα παιξίματα αναλόγως με τον ενισχυτή/κιθάρα/μαγνήτες που χρησιμοποιούμε. Predrive Section Hot/Cool knob: Είναι απλούστατα το mode του boost που θέλουμε να επιλέξουμε. Στη θέση cool έχουμε μια ώθηση της έντασης στα +6 dB ενώ στη θέση hot πάμε στα +10. Σημειωτέον, δεν υπάρχει ενδιάμεση επιλογή. Πρόκειται περί διακόπτη δηλαδή. Το predrive είναι ένα πεντακάθαρο boost που δεν επηρεάζει τη χροιά και τις συχνότητες του ενισχυτή σε τίποτα. Δεν "ακούει" σε κάνενα knob του overdirve section οπότε λειτουργεί καθαρά σα διακόπτης έντασης με μόνη επιλογή παραμετροποίησης το cool/hot που αναφέρω παραπάνω. Το πετάλι κάνει γύρω στα 215€ ανάλογα με το κατάστημα. Το Twimble έχει μεγάλη ηχητική γκάμα και θέλει αρκετό ψάξιμο. Εγώ το έχω στην κατοχή μου μόλις μερικές ώρες και παρακάτω θα ακούσετε τα αποτελέσματα του δικού μου αρχικού ψαξίματος με τη μορφή δύο ηχητικών clips: ένα crunch/mild overdrive κι ένα με αρκετό gain. Ο εξοπλισμός είναι strat στον neck μαγνήτη και ενισχυτής Fender DRRI. Αυτά προς το παρόν. Twimble Mild.mp3 Twimble Dirty.mp3

Ωραιος ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ (τι ΓΙΓΑΣ της κιθαρας που ειναι ο ατιμος...)

Παιζει με τις ωραιοτερες κιθαρες, ειναι μουσικαρα, ειναι απο τους πιο δημιουργικους κιθαριστες, ειναι τερας τεχνικης και ειναι και μαμω τα ατομα (ειχα την τυχη να τον γνωρισω). Για εμενα, ειναι ο ορισμος του Guitar Hero.

Ακόμα πίναμε μπύρες κατευθείαν απ' τα βαρέλια!

είμαι της πιο "μελωδικής" κλασικής σχολής και χωρίς εικόνα σε διαδραστική σχέση μου ήταν δύσκολο να παρακολουθήσω το όλον... δεν μπορώ όμως παρά να θαυμάσω την ενδελεχή προσπάθεια σου και να σου δώσω συγχαρητήρια... πραγματικά αν κάποια στιγμή (δύσκολο ok αλλά στο εύχομαι) το έργο σου αποδοθεί από ζωντανή ορχήστρα, με μαέστρο να την διευθύνει γραμμικά στο χρόνο φροντίζοντας να αναδειχθούν οι εκτελεστικές δεινότητες κάθε οργάνου και κυρίως η μαγεία των μικροδυναμικών του κατά μόνας αλλά και στο σύνολο (που το midi εκ φύσης αδυνατεί να προσεγγίσει έστω και στο ελάχιστο), τότε θα "απογειωθεί" και θα φανεί η πραγματική του αξία... μπράβο και πάλι...

Είχα το Twimble για αρκετο καιρο. Το πηρα οταν ειχε πρωτοβγει επηρεασμένος απο τα φοβερα demo videos που κυκλοφορουν. Προσωπικα πιστευω πως ειναι ενα πολυ καλό dumble style simulation. Εντυπωσεις: - Καθεται πολυ καλα σε fender ενισχυτες με 6L6 τελικες και σεταρισμενοι τελειως ουδετεροι με χαμηλα το volume και 'στρωνοντας' τον ηχο απο το πεταλι. Εχοντας εναν super rev. και εναν twin rev. μπορω να πως και στους δυο εκανε φοβερα τη δουλεια που προοριζοταν. Επισης και στους 2 ενισχυτες ατελειωτο headroom και φοβερες αρμονικες. Σε συνδιασμο με buffered πεταλια -ειτε πριν ειτε μετα- σε πεταλιερα, ο ηχος αλλοιωνεται αρκετα σε σχεση με αλλα overdrives. - Προσωπικα δε μου αρεσε σε ενισχυτες που το δοκιμασα με χαμηλοτερο headroom και τελικες 6V6 (DRRI) και Blues Jr.(EL84). Εκει θεωρω πως "μπουκωνε' αρκετα τον ηχο. Αυτο ομως που με εντυπωσιασε ειναι το predrive side δλδ το booster με τα 2 settings μονο του. Φοβερά καθαρα fat blues tones. Γενικότερα πιστευω πως ειναι ενα πολυ καλο πεταλι για τη δουλεια του αλλα θελει προσοχη στον ενισχυτη που θα το σεταρεις..

Πάνο μου, έχω λάβει μέρος σε ανάλογους διαγωνισμούς μόνο εδώ, και στην Adam. Ούτε στην Adam υπήρξε ποτέ αιτιολόγηση. Αλλά σκέψου τα παρακάτω ... - Οι κριτές είχαν να ακούσουν 126 κομμάτια από διαφορετικά μουσικά είδη. Πρέπει να μπουν πολλά στην ζυγαριά, αλλά ποτέ η προσωπική τους προτίμηση σε είδος μουσικής. - Έπρεπε να ελεγχθούν πρώτα όλα τα κομμάτια (και τα 126) για πιθανή αντιγραφή άλλων κομματιών (καταλαβαίνεις ότι είναι αρκετή δουλίτσα). - Κατόπιν (έχω εσωτερική πληροφόρηση και το ξέρω ), σβήστηκαν τα ονόματα των δημιουργών και παραδόθηκαν στους κριτές με την μορφή ανώνυμων mp3, έτσι ώστε κανείς να μην ξέρει τι ή ποιον ακούει. - Όπως έγραψε και ο αφεντικός, κάθε κριτής έστειλε μια δεκάδα κομματιών και διασταυρώθηκαν οι δεκάδες, χωρίς να υπάρχει καμία άλλη επικοινωνία μεταξύ τους. - Αν ήσουν εσύ στην θέση κάποιου κριτή, πώς θα μπορούσες να αιτιολογήσεις την επιλογή πχ ενός hip hop αντί ενός metal κομματιού που είναι σχεδόν στο ίδιο καλό επίπεδο? Δεδομένο θεωρώ ότι υπήρχαν φανταστικά κομμάτια και απίστευτες παραγωγές. Κάπως όμως θα έπρεπε να επιλέξεις. Με ποιο κριτήριο? Δεν ξέρω, προσωπικά το θεωρώ πολύ δύσκολο, κάτι να παίζει στις λεπτομέρειες των λεπτομερειών. - Από εκεί και πέρα, εγώ δεν συμφωνώ με την επιλογή των κομματιών που "νίκησαν" ειδικά όσον αφορά στο θέμα της σύνθεσης, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Έχω την εντύπωση ότι αυτό που τελικά μέτρησε περισσότερο σε τόσο δύσκολες και "στο νήμα" επιλογές ήταν το πόσο έτοιμα ήταν αυτά που επιλέχθηκαν για άμεση εμπορική επιτυχία, πόσο έτοιμα ήταν να "λαλήσουν" άμεσα στην αγορά (που σημαίνει τέλεια εκτελεστικά, τέλεια παραγωγή, και στο είδος του το καθένα να έχει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει). Αλλά αυτό είναι δική μου εικασία, βλέποντας τα τελικά αποτελέσματα. - Όπως πολύ σωστά είπε ο SF, η αιτιολόγηση μιας τέτοιας επιλογής "στα σημεία" μόνο έριδες μπορεί να σηκώσει, γιατί ο καθένας μας έχει διαφορετικά (υποκειμενικά) κριτήρια αξιολόγησης. Τελικά βρε Πάνο, το γκολ του Βαρέλα στο ΠΑΟΚ - ΑΕΚ στην τούμπα πρόπερσυ, ήταν offside ή όχι? Αν μου λύσεις αυτό το "άλυτο" μέχρι στιγμής θέμα τότε ..... Αυτή βέβαια, είναι η δική μου οπτική, και μπορείς άνετα να διαφωνείς.

κύριοι ... σας βλέπω χαρούμενους μετά την quara ντίνα!

???

Εντάξει έκανε και άλλα πολλά μετά συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου δίσκου των τελευταίων 30 ετών ,αλλά σαν κιθαρίστας είναι απλά απίστευτος...μια μπάντα από μόνος του...

Τα 'χουμε πει. Όλες οι κιθάρες είναι φέντερ απλά δεν το ξέρουν.

.... ακόμα κι αν παίζει με Les Paul.

Καλησπέρα σε όλη τη κοινότητα. Συγχαρητήρια στους νικητές, σε όλους τους συμμετέχοντες, καθώς και στους διοργανωτές του διαγωνισμού. Ακούστηκαν πολύ όμορφες συνθέσεις και το επίπεδο ήταν υψηλό. Μπράβο σε όλους! Εγώ πήρα μέρος με τη σύνθεση Balkan Road και κατέλαβα την τρίτη θέση. Είμαι χαρούμενος που σας άρεσε η δημιουργία αυτή. Περιέχει στοιχεία balkan με τα οποία μεγάλωσα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Αριδαία του Ν. Πέλλας. Χρησιμοποίησα το DAW Cubase 10 pro, κάποια VST, καθώς και ήχους απο τα Korg Kronos και Korg Pa4x. Σας ευχαριστώ πολύ όλους, Δημήτρης Δέκος

Και όμως...ήρθαν! Οι χορδές είχαν φύγει από ΗΠΑ 24/3 και ο Κινέζος είχε στείλει το πακετακι 28/2! Επικοινώνησα με τον .... Ali... και του ζήτησα να του... επιστρέψω τα χρήματα που μου είχε.... επιστρέψει ? αλλά μου είπε "it's ok you are a valued customer" ? Σωστός ο Ali.... Επίσης να πούμε ότι ΔΕΝ υπάρχει "Ali" ,μια πλατφόρμα είναι με πολλούς vendors όπως και το eBay ,η εξυπηρέτηση εξαρτάται από το σε ποιόν vendor θα πέσεις. και όπως και το eBay έχει και σαβουρα και μια χαρά πραγματακια...και πραγματακια που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να βρεις στην Ελλάδα .. όπως τα μαμημενα amp LEDs 6,6 volt που ήθελα για το καμμένο pilot light του tweed Deluxe μου...

Μια προσπαθεια να παίξω τον αγαπημένο μου Gary Moore

Μανώλη τις προτεραιότητες μιας επιχείρισης πρέπει να τις ορίζει ο επιχειρηματίας εφόσον τηρεί τους νόμους και όχι το κρατος. Ποιός θα σου πει εσένα πως για να έχεις κατάστημα μουσικών στην Χ. Τρικούπη πρέπει απαραίτητα να έχεις και 2 τεχνικούς. Ενα ηλεκτρονικό και ένα οργανοποιό. Μπορείς να το αντέξεις; Και γιατι να επιλέξει πιανιστα και όχι dj ο ξενοδόχος όταν του φέρνει περισσότερο κόσμο; Και μη ξεχνάς πως περνούν τα χρόνια και αλλάζει το κοινό και οι ηλικίες τους. Αυτο δεν είναι κανενός άλλου δουλειά να κρίνει παρα του εργοδότη. Βέβαια πότε δεν ξέρεις, μπορεί το Χιλτον που θελει το ποιοτικό πλεονέκτημα να το προτιμήσει. Αυτές τις τακτικές τις δημιούργησαν εις βάρος των ίδιων των εργαζομένων οι κομματικές συντεχνίες με κοντόφθαλμη και εκδικητική πολιτική, αφου είτε μειώθηκαν τα μαγαζιά, είτε βρέθηκαν εναλλακτικοί τρόποι. Για παράδειγμα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς επεβλήθη απο τα συνδικάτα να έχουν στην δούλεψη τους τουλάχιστον 6 ηχολήπτες, την στιγμή που αποδεδειγμένα παγκοσμίως δεν υπάρχει ανάγκη, μιας και δουλεύει το σύστημα με self operation απο τον dj ή automation εδω και δεκαετίες. Ξέρετε απο DAW και ακόμα απλούστερα απο media players και είστε σε θέση να καταλάβετε. Δεν χρειάζονται ηχολήπτες δηλαδη να κάθονται και να επιβλέπουν τον dj όπως στην ΕΡΤ και μάλιστα 6. Και το λέω σαν πρωην ραδιοφωνικός ηχολήπτης. Και επιβαρύνουν τους σταθμούς, που πολλοί απο αυτούς δεν άντεξαν αλλά και όσοι έμειναν, βρήκαν παραθυράκι και νοικιάζουν νέους ηχολήπτες που μόλις αποφοίτησαν, μπιρ παρά. Και τι μένει στον με το ζόρι εργαζόμενο; Μια άρνηση να συνειδητοποιήσει πως δεν υπάρχει πραγματική δουλειά. Μπορούν όμως να εξελιχθούν αυτα τα παιδιά σε κάτι άλλο παρεμφερές και χρήσιμο ή να κανουν αυτοί εκπομπές σαν dj (με την απαραιτητη τεχνογνωσία φυσικά) αντι να τους τρώει η άρνηση και να γίνονται κακόμοιροι, ανασφαλείς εργαζόμενοι που αναπόφευκτα θα γίνουν πρώην. Ζητώ συγγνώμη που μακρηγορώ αλλά το κάνω για να υποστηρίξω το υγιές μέλλον που προτείνει ο Σπύρος, μακρυά απο το χθες. Οσο δύσκολο κι ακατόρθωτο φαίνεται σήμερα.