Πίνακας συμμετοχής

Ας πάρουμε ψύχραιμα το θέμα του ιού. Ας χαλαρώσουμε. Μην μας γίνει ψύχωση. Να! Ας δουμε μια ταινιούλα στο σπιτάκι , ένα 12 Monkeys, ένα Contagion, ένα Outbreak ρε παιδί μου, ένα World War Z να ξεχαστεί το μυαλό μας λιγουλάκι. Χαλαρά............................ χαχαχαχαχαχαχαχαχ

https://screlics.co.uk/ https://www.relicartguitares.fr/ https://www.facebook.com/VL-Guitars-1518847101740565/ https://www.facebook.com/AlleycatRelics/

Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία. Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t, και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review. Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα. Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα… Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό. Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή. Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει. v52ht1CLEAN.mp3 v52ht1BREAKUP.mp3 v52ht1CRUNCH.mp3 v52ht1DIRTY.mp3 v52ht1HIGHGAIN.mp3 Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw. EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + ήχος + εργονομία + χαμηλό βάρος + χαμηλή τιμή Τα κατά - κλειδιά κουρδίσματος - υπερβολικό relic (υποκειμενικό)

Φοβερό review, πολύ ωραία κιθάρα, μου αρέσει πολύ το relic! Καλόπαιχτη!

Οι φωτό είναι χάλια. Κανονικά έπρεπε να κάνω υπομονή να έρθει το φως της αυριανής ημέρας, να κοτσάρω τον 50άρη στην slr και να ξεκινήσω να πυροβολώ. Ομοίως, θα περίμενα να συνδέσω με μικρόφωνο κάνα καλύτερο ενισχυτή για πιο σοϊκή ηχογράφηση, και όχι με ακουστικά να κάνω την όλη δουλειά. Αλλά ως γνωστόν, είμαι λίγο ανυπόμονος...?

Είναι το πρώτο που κάνω πληκτρολογώντας από pc, και είπα να μην τσιγκουνευτώ υλικό και πληροφορίες...?

Τέτοιο review ... ούτε στα άνειρά μου! Εκπληκτικό, και ΧΙΛΙΑ "μπράβο", μόνο και μόνο γι' αυτό! Τα έχει όλα, ότι θα ήθελε να μάθει κάποιος για κάποιο όργανο. Έτσι πρέπει να γίνονται τα reviews! Ξαναμπράβο σου!

Aκριβώς και μάλιστα φθηνό Δεν μιλάω για βάθος, μιλάω για καμπύλη και όχι για πετσοκοπή επίπεδη. Δυσνόητα πράματα, μόνο nerd(s) σαν κι εμένα έχουν τη λόξα. Πραγματικός contour nazi.

Πράγματι καλά παίζουν. (H ρυθμική κιθάρα έχει λίγο ήχο από φοιτητικό jam.)

Relic?? ? Γενικά το nitro finishing/relic χρεώνεται απο πολλούς ακριβά, όχι άδικα σε πολλές περιπτώσεις... Προσωπικά θα κοίταζα τον Ολλανδό χωρίς δεύτερη σκέψη, ό,τι έχω δει απο αυτόν είναι καλαίσθητο, ισορροπημένο και τουλάχιστον μέχρι πρότινος οι τιμές ήσαν εξαιρετικές.

Για μένα, αν δεν ξέρεις να κάνεις το contour όπως του αξίζει, τότε και το ρέλικ θα έχει θέμα. Το ρελικ πολλοί εποίησαν, αλλά αν πεις σε κάποιον από αυτούς θέλω επίπεδο relic Journeyman ή Closet Classic θα ...κλάσουν. Όταν λοιπόν πουλάς relic δεν πουλάς απλά ένα πσεκασμένο βερνίκι βαλμένο στην κατάψυξη και χτυπημένο άτακτα και wow. Αυτό το κάνει οποιοσδήποτε. Η ποιότητα της κιθάρας δεν έχει να κάνει με το φινίρισμα παρ' όλα αυτά, και κάλλιστα μπορεί να είναι ένα όργανο που σκοτώνει, με ρέλικ ή άνευ. Άσε τώρα που θα μείνουμε σπίτια μας, θα χτυπάμε τις κιθάρες μας στον τοίχο...

Τις παρασπονδίες, τις υπερβολές και την κακογουστιά πολλοί και πολλές φορές δεν τις αποφεύγουν, ακόμα και η μαμά Φέντερ και το πανάκριβο custom shop τμήμα της. Προσωπική εμπειρία απο τον Ισπανό και τον Γάλλο δεν έχω (αν και οι δουλειές του δεύτερου μου αρέσουν πολύ), εκείνο που μπορώ να καταθέσω είναι πως είχα στην κατοχή μου πολλές relic κιθάρες και παρτς, ο Άγγλος είναι πάρα πολύ καλός (το σώμα στη φωτό είναι που είχα) ενώ είμαι εντυπωσιασμένος απο την αισθητική του Ολλανδού (η τωρινή αγαπημένη μου στρατ είναι δική του). Είχα και Nash, Rutters, MJT φυσικά και άλλες, κάποιες μου άρεσαν αλλά μερικές τις έβρισκα over the top... Ακόμα είχα και του άλλου Ισπανού που ξέχασα να αναφέρω, πολύ καλές εντυπώσεις απο δαύτον (http://www.bravacaster.com/) Ας το αποσπάσει το θέμα κάποιος μοντ να ξεκινήσει άλλο ένα θέμα με relics, τώρα που θα μένουμε στα σπίτια μας να χαζεύουμε.

κοιτα ειναι σιγουρα 4-4,5 κιλα πιστευω γιατι ειναι βαρυτερη απο τις τελε και στρατ που εχω γυρο στα 3,8 κιλα και οι δυο.αλλα ειναι οκ

?Ευχαριστώ Ηλία

https://www.thomann.de/gr/harley_benton_sc_450_bk_classic_series.htm την εχω απο το καλοκαιρι.κατσκευαστικα απο κσυλα και βαφες τελεια οπως και το παχυ μανικι της τελειο.θελει σιγουρα μια καποια φροντιδα στα ταστα leveling και γυαλισμα οπως επισης και πεταμα ολα τα ηλεκτρικα γενικος.δηλαδη 144+20 μεταφορικα 164.βαζεις ακομη 150 και πεταει.εγω εβαλα ας πουμε αυτους https://www.aliexpress.com/item/32858490898.html?spm=2114.12010612.8148356.13.67be337fCelApN παρα πολυ καλοι.ριξτε και μια ματια σε ενα review https://www.tdpri.com/threads/a-double-cream-humbucker-set-that-isnt-dimarzio-and-costs-only-25.666998/ και cts pots με switchcraft επιλογεα

Κι εγώ κατάλαβα, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχει να κάνει με την πλευρά από την οποία το βλέπει κανείς. Η "σκηνοθετική" ύπαρξη των τομ μέσα στο κομμάτι, για μένα ισχύει και στην εισαγωγή του κομματιού των tool.

Κι ένα πιο πρόσφατο

Σε πόσα κομμάτια που ξέρετε παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο τα τομ; Και ίσως μόνο τον Phil γνωρίζω να τα έχει κάνει μέρος της σύνθεσης. Και πως τα παίζει, τραγουδώντας άψογα παράλληλα. Είναι και ο Gadd βέβαια στο 50 ways to leave your lover. Απο κει και πέρα, δεν θυμάμαι τίποτα άλλο που δεν θα παιζόταν αν δεν είχε τομ το κιτ.

Χαλαρώστε λιγάκι...Δεν βάζει κάτω όργανο του χιλιάρικου, μην τρελαθούμε. Μια χαρά όργανο είναι για τα λεφτά της και σίγουρα πολύ καλύτερη από μια αντίστοιχης αξίας bullet strat, που είναι για κλάματα, και ιδανική για κάποιον που ξεκινάει τώρα. Αλλά affinity squier π.χ. δεν είναι και σίγουρα δεν πλησιάζει καν στρατ του χιλιάρικου. Πήρα και γω μία, ένα παρόμοιο μοντέλο, λίγο φθηνότερο. Ισχύουν όλα αυτά που λες. Στα μείον θα έβαζα τα εξής: - σκαλώνουν οι χορδές στο nut πολλές φορές - πήγα να αλλάξω τη γέφυρα με μία από άλλη στρατ και οι τρύπες για τις βίδες βγήκαν αλλού γι' αλλού - η πρώτη μου κιθάρα ήταν squier strat affinity, εξίσου made in China (μέσα απ' το Πεκίνο), αλλά είχα την αίσθηση ότι κρατούσα ξύλο και όχι συνθετικό σκουπόξυλο. Ναι, ξέρω "για τα λεφτά της...κλπ κλπ", και γω υπέρ είμαι των φθηνών οργάνων για αρχάριους - και μη μου πεις πάλι ότι "να, αυτά δεν μπορώ! Θολώνουν οι καθρέφτες στο matiz όταν πιάνει 120" ? Όσον αφορά την αρχική ερώτηση, γιατί ξεφύγαμε κιόλας: δεν θεωρώ ότι υπάρχει κάποια μαγική λύση να αποκτήσει κάποιος ένα "καλύτερο" όργανο, παίρνοντας ένα φθηνό σώμα και βάζοντας ένα ακριβό μπράτσο. Μπορεί να συμβεί, δεν το αποκλείω, αλλά το πιο πιθανό είναι να γίνει με πιο συμβατά κομμάτια. Από προσωπικής πείρας πάντως, το partcastering συνήθως καταλήγει να κοστίζει παραπάνω, είτε λόγω μετατροπών εξαιτίας ασυμβατότητας, είτε λόγω προσπάθειας για ένα βέλτιστο αποτέλεσμα. Ναι, κι εγώ έβαλα το μπράτσο από την strat στη harley benton, και στο neck pocket χωρούσε ελέφαντας, και η αίσθηση ήταν σαν να οδηγάς yugο και αμάξωμα porsche. Anyways, προσωπικές απόψεις

Το GIGGITY της voodoo lab είναι μια από τις σχετικά τελευταίες μου ανακαλύψεις στην πράξη. Ηξερα εδώ και καιρό ότι με αυτό παίζει ο Eric Johnson, ο Sonny Landreth και πολλοί ακόμα, αλλά δεν είχε τύχει να το έχω και να το χρησιμοποιήσω στο rig μου, μέχρι πρόσφατα. Αρκετά βίντεο υπάρχουν στο youtube, αλλά είναι με κιθάρες που δεν με αφορούν ή είναι δείγματα με μία μόνο κιθάρα. Η δουλειά που κάνει το GIGGITY είναι στην ουσία η αλλαγή του βασικού χαρακτήρα της κιθάρας σου, ή να το πω καλύτερα του μαγνήτη που φορά η κιθάρα, με πολύ απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ετσι μπορείς να τοποθετήσεις το πετάλι στην αρχή της αλυσίδας σου, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την χροιά της κιθάρας σου απλά επιλέγοντας ή όχι το πετάλι (on - off), ή να το τοποθετήσεις στο τέλος της αλυσίδας κάνοντάς το στην ουσία ένα mastering equalizer! Η χρήση του είναι πολύ απλή με δύο κουμπιά (body και air) που μεταβάλουν τον όγκο και το presence και έναν τετραθέσιο επιλογέα που λειτουργεί επιπρόσθετα στα προηγούμενα, με την 1η θέση να ονομάζεται sun (bright) και την τελευταία moon (dark). Επίσης εκτός του master, υπάρχει και το κουμπί loudness που στην ουσία είναι ένα gain που ανοίγοντάς το, υπεροδηγεί το σήμα κάτι σαν tube overdrive. Tο μεγάλο ατού του πεταλιού είναι ότι με πολύ εύκολο και γρήγορο τρόπο μπορείς να κάνεις έναν μονοπήνιο να ακούγεται σαν humbucker αλλά και το αντίθετο. Επίσης μπορείς κάποια 'τζιτζικοειδή' overdrives-distortions να τα κάνεις να ακούγονται ευχάριστα. Μέχρι εδώ όλα καλά και αναμενόμενα, η έκπληξη ήταν όταν το δοκίμασα στην Martin που φορά Fishman aura piezo και παρ' ότι είναι ένα καλό σύστημα δεν παύει να έχει αυτό το χαρακτηριστικό του piezo, που ενοχλεί όσο ανεβαίνουν οι εντάσεις. Κι εδώ το GIGGITY βοήθησε πολύ να φύγει αυτό που ενοχλούσε στο piezo σύστημα. Στο review που ακολουθεί θα ακούσετε τρείς κιθάρες. Μια Les Paul, μια stratocaster και την Martin που προανέφερα. Οι ρυθμίσεις του GIGGITY αναγράφονται πάνω αριστερά και φαίνονται στο ίδιο το πετάλι. Δυστυχώς έχω κάνει μόνο κάποιες βασικές ρυθμίσεις για να φανούν διαφορές, αλλά κάποιος μπορεί να βρεί το sweet spot του GIGGITY παίζοντας λίγο παραπάνω στα settings!