Πίνακας συμμετοχής

Γεια σου ρε άρχοντα! Φανούλα σορυ ρε....

Exω εμπειρια σε κλασσικα οργανα hammond και leslie .Μπορουμε να ανοιξουμε μια συζητηση για το υπεροχο αυτο οργανο το οποιο εφευρεθηκε το 1936 απο τον hammond...Mπορειτε να ρωτησετε οτιδηποτε σχετικα. Οπως επισης και για τα FARFISA ,VOX, και PHILICORDA -PHILLIPS.

Έχω την αίσθηση ότι το φθην(ιάρικο) πνευστό είναι ακόμη χειρότερο της κιθάρας. Οι ποιότητες στα υλικά είναι τραγικά χειρότερες σε σχέση με τα φθηνά παλαιότερων εποχών (Tσέχικα κυρίως) ενώ ένα παλιό φθηνό όργανο είναι πολύ πιο αξιόπιστο -αν γίνει overhaul/τα πάντα δηλ.- απ' ό,τι τα καινούργια. Τα βλέπουμε και αυτά καθημερινά στο εργαστήριο όπου όργανα των 100-150Ε έρχονται κάθε 2-4 μήνες με προβλήματα ώσπου ενάμιση-δυο χρόνια βαριά, πετιούνται. Δύο χρόνια ταλαιπωρίας και λάθος μάσκας/τεχνικής και γενικά, απογοήτευσης. Είναι όργανα μιας χρήσης, τα κράματά τους δεν επιδέχονται διόρθωσης (δεν πιάνει κόλληση silver soldering) και χάνουν αέρα από παντού. Και μετά από σετάπ, πάλι στραβώνουν εύκολα.Ούτε φτασμένοι horn-άδες δεν μπορούν να βγάλουν ήχο με αυτά. Ειδικά όταν αφορά πνευστά, στο εργαστήριο πάντα προτείνουμε να διαθέτουν όσο περισσότερα μπορούν για όργανα.

Φίλε πνοή και νύξη, Δεν ακυρώνω την αξία των high end οργάνων σε καμία περίπτωση. Είμαι άλλωστε κάτοχος δύο custom shop κιθαρών, jackson kelly και les paul custom. Σίγουρα μιλάμε για άλλου επιπέδου όργανα, unplugged βαράς ένα ακκόρντο και δονείτε όλο το όργανο, πράγμα που βγαίνει και όταν κουμπώσεις σε amp. Μαγνήτες matched με το όργανο, clarity, open sound, in between ήχοι με το vol etc. + ότι όταν πιάνεις να παίξεις εμπνέεσε για κάποιο περίεργο λόγο... ΑΛΛΑ Τα χρήματα που κοστίζουν είναι πάρα πολλά για αυτά που ζητάνε, όταν μέσω upgrades και σωστού setup έχω φέρει entry level και mid priced όργανα αρκετά κοντά. Αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει και θα ήθελα διευκρινίσεις σχετικά αν κάποιος ξέρει, είναι τα μεσσαία του οργάνου. Τα high end όργανα βρίσκονται συχνοτικά ακριβώς εκεί που πρέπει και δεν είναι θέμα μαγνητών, αφού έχουν γίνει άπειρες τράμπες από les paul custom σε epi πχ. Έχουν πολλά mids και κόβουν στη μίξη άνετα, αντίθετα τα low end μοντελά έχουν scooped ήχο και δεν κόβουν εύκολα. Ο ήχος είναι ακριβό σπορ και ΔΕΝ έχει τέλος, το θέμα είναι να παίζεις μουσική να δημιουργείς και να γουστάρεις, με ό,τι όργανο. Κυνηγώντας τον απόλυτο ήχο αναλώνεσαι και χάνεις την ουσία. Επίσης κανείς δεν ασχολείτε με το πόσες κιθάρες έχουμε, τι ενισχυτές, τι λάμπες βάλαμε etc. Ένα καλό ριφφ και ωραία εμφάνιση κάνουν τη διαφορά στο κοινό.

Το εργαλειο του stewmac που εχω ειναι το τεραστιο (αλλα σωστό) κατσαβιδι για truss rods στο neck heel. Προφανως για να το χρησιμοποιησει καποιος πρέπει το λιγοτερο να ξεσφιξει αρκετα, να δωσει γωνια στο μπρατσο κοκ (με αυτη την μεθοδο απλα προτιμω να βγαζω το neck τελειως, περισσοτερη μανουρα δεν ειναι). Προτιμω να κανω ενα μοντάκι one-off και να βρω αυτο ή αντιστοιχο crankακι να τελειωνει η υποθεση για τις 2 πιο "ευαισθητες" κιθαρες μου τουλαχιστον. Για τα δεματα γενικα εκτος Ευρωπης την εχω πατήσει προσφατα ήδη μια φορα, για μένα δεν υφισταται πλέον αγορά εκτος ευρωπαϊκης ενωσης.

Το καλο πραγμα αργει να γινει...

Έκανε πάλι τσεκ (άργησε βέβαια). Τώρα μάλιστα, είναι πολύ καλό. Μπράβο ρε Γιώργο. Συνέχισε έτσι.

Αν και είμαι ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ όλων εδώ μέσα τεχνικά (έχουμε τρελλούς παικταραδες στο φόρουμ),το ΛΑΤΡΕΥΩ ,όπως λατρεύω και τη Farfisa & το Vox Continental. Δυστυχώς παίζω πλέον με vst (Arturia) είχα όμως και Korg CX3 και Farfisa & ένα Crumar T2 στα νιάτα μου. Hammond δυστυχώς δεν αξιώθηκα ποτέ μου να έχω... Χαίρομαι που ανοίχτηκε θέμα από κάποιον γνώστη.

Για πρωτη φορα ειναι εξαιρετικη η ηχογραφηση και μην κολλας πουθενα, οσο θα εξασκησε θα γινεις και καλυτερος.

Μόνο ΑΥΤΟΣ? Εμείς δεν ξέρουμε να παίξουμε δηλαδής? λολ

Θέλει πολύ mod για να δουλέψει το πράμα, λόγω ανατομίας του εν λόγω εργαλείου. Ειδικά σε Strat

https://www.madinter.com/en/stewmac-truss-rod-crank-for-tele.html Όταν το ξανάχει σε στοκ. Δυστυχώς στα χαρτιά τα εργαλεία δείχνουν χρήσιμα, στην πράξη, δεν δουλεύει εύκολα. Το grip είναι λειψό με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να χαλάς τα slots της βίδας σου και να γεμίζεις "τσαμπουκάδες" τη γύρω περιοχή. Επίσης, πάλι πρέπει να κάνεις μετατροπές στο όργανο αν θέλεις να έχεις πρόσβαση χωρίς να αφαιρείς pickguard και μανίκι.

Να 'σαι καλα Γιωργη!!! Μολις παρω μπασο, θα ξεκινησω δυναμικα. Και πιστευω οτι θα εχω να πω και ενδιαφεροντα πραγματα με το μπασο. Οποτε πιανω του μπασιστα, το 80% σολαρω. ? Ανυπομονω!

Εμένα πάλι μου έχουν τύχει όλα σχεδόν. Τραγουδιστές και τραγουδίστριες που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν μπροστά σε μικρόφωνο!!! Ή που απλά μίλαγαν, δεν τραγουδούσαν τις νότες και στο διάλειμμα σου έλεγαν για την καριέρα που ήθελαν να κάνουν επειδή είχανε γνωστή την τάδε ή τον τάδε. Μπασίστες που τώρα ξεκινούν να μαθαίνουν ενώ πριν ήταν κιθαρίστες, πληκτράδες κλπ. Πληκτράδες που δεν έπαιζαν συγχορδίες απλά έβαζαν κάποιο εφέ ορχήστρας και ακουγόταν ουάου και καλά. Ντράμερ που ξεκινούσαν τα τραγούδια καλά και μετά έπεφτε το τέμπο ή ξεχνιόντουσαν και άρχιζαν σόλο ή έπαιζαν το ίδιο όλα τα κομμάτια. Της κακομοίρας. Και φυσικά σε όλες τις μπάντες που έτυχα, μόνο εγώ ήξερα τα τραγούδια και τους τα έδειχνα σε κάθε πρόβα. Τα άτομα δεν θυμόντουσαν ποτέ τίποτα εκτός από τα πολύ γνωστά ριφ (π.χ Paradise city), όποτε από κάποιο σημείο και μετά έγραφα τις συγχορδίες σε χαρτάκια. Αυτά έχουμε όλοι εμείς οι αυτοδίδακτοι. Πολύ περισσότερα κουσούρια και αρνητικά από όσους έχουν μία νορμάλ εκπαίδευση. Οι πιο πολλοί είναι μόνο για χαβαλέ δυστυχώς. Έπαιξα βέβαια και με δυο τρεις πολύ καλούς μουσικούς αν και μετά δεν συνεχίστηκε αυτό λόγω ωραρίων και υποχρεώσεων. Φυσικά κι εγώ έχω πάει σε πρόβα γνωρίζοντας τα κομμάτια λίγο αλλά αυτό είχε γίνει επειδή ξαφνικά άλλαξαν τα τραγούδια και έπρεπε να μάθω τρία άλλα σε δύο ημέρες και όταν δουλεύεις αρκετές ώρες είναι δύσκολες οι αλλαγές. Και βέβαια υπήρξαν και κάποιες φορές που απλά δεν έπαιζα τόσο καλά ή δεν ταιριάζαμε ή βρήκαν άλλον καταλληλότερο. Όταν όμως ταιριάζουν κάποιοι είναι τόσο ωραίο. Δεν λέω ότι όλα πρέπει να είναι εύκολα αλλά σε κάτι που σου αρέσει, αν συνεχώς προκύπτουν προβλήματα και λεπτομέρειες που σου την σπάνε, καλύτερα μόνος με ένα backing track ή με το Trio Band της Digitech και τέλος. Όμως η γιουτιουμπίστικη ή για να προσθέσω και το σαουντκλαντίστικη άποψη ή δυνατότητα στην προσέγγιση της μουσικής δεν έχει μόνο άσχημα αλλά και καλά φυσικά ασχέτως αν οι άνθρωποι τις πιο πολλές φορές τα χρησιμοποιούν λάθος και εγωιστικα. Έχω ακούσει Έλληνες μουσικούς στο SoundCloud που πραγματικά με έχουν αφήσει άφωνο. Αυτό το free publish ας πούμε με την ανάλογη βέβαια ανταπόκριση δίνουν κουράγιο και νόημα στο να συνεχίσει κάποιος καλός μουσικός αυτό που αγαπάει.

Και τα τωρινά USA είναι... αλλά από πΓιοτιτα κατασκευής βράστα κι άστα... έχουν φοβερό ήχο όλα αλλά αν σου κρατήσουν πάνω από χρόνο κάνεις πάρτυ...3 έχω αγοράσει τα τελευταία πέντε χρόνια ,ένα delay,ένα tremolo και ένα fuzz και τα τρία χάλασαν. Εντάξει δεν περίμενα να είναι και Boss αλλά όχι και έτσι...

βέβαια είναι μοντέλο 75, και made in usa, αλλά...μέχρι στιγμής δε χάλασε...

Σας παρουσιάζω ένα arrangement που έκανα σε αυτό το λατρεμένο μου κομμάτι πριν λίγο καιρό και αποφάσισα να το αποτυπώσω σε βίντεο απόψε. Πάντα σε spontaneous πνεύμα (2-3 takes), εκμεταλλευόμενος το άφθονο κρασί και την καλή παρέα αποφάσισα να ξαναεκτεθώ, αυτή τη φορά με ελαφρώς πιο γυαλισμένη παραγωγή. Sigma GME+ Zoom H2n Canon m100

Υστερεί σε ένα κάρο πράγματα που η προκατάληψη δεν μας αφήνει να δούμε. Το ίδιο βέβαια ισχύει και από την ανάποδη, ότι τα "ποιοτικά" όργανα υπερτερούν σε ένα κάρο πράγματα που η προκατάληψη επίσης μας οδηγεί να τα βλέπουμε έτσι. Παράδειγμα. Πήγαινε παίξε μια Epi Les Paul Standard, μια Gibson Les Paul Standard και μια R58 Les Paul Standard από το Custom Shop. Oι διαφορές τους υποτίθεται ότι είναι η ποιότητα των ξύλων, το φινίρισμα/στήσιμο, το hardware/μαγνήτες/ηλεκτρικά και φυσικά το "όνομα". (όπου όνομα= το πού φτιάχνονται και τι αντιπροσωπεύει το "made in" σε κάθε προϊόν, ποιοτικά αλλά και πνευματικά/ηθικά). Δεν αμφιβάλλω ότι παίζεις μια χαρά με όργανο των 300Ε (κι εγώ άλλωστε με τέτοιο παίζω), αυτό όμως δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση το ότι η R8 του Custom Shop είναι ένα όργανο "κόσμημα" στα χέρια οποιουδήποτε κιθαρίστα μπορεί να το εκτιμήσει. Δυστυχώς για εμάς τους "φτωχούς" η αλήθεια είναι αυτή, ότι πιάνεις ένα όργανο το οποίο έχει ένα απίστευτο vibe -όπου vive: πολύ καλά υλικά, εξαιρετικά εκτελεσμένη κατασκευή, με σωστό βάρος, responsive, στιβαρό, εξαιρετικό fretwork, πολύ προσεγμένα ηλεκτρικά, απίθανους PAF, woody, clonky, twangy. Στον ενισχυτή σχεδόν ακούς αυτό που βγαίνει unplugged. Στο Custom Shop της Gibson δουλεύουν φτασμένοι luthiers που επιμελούνται κάθε στάδιο της διαδικασίας. Στο Custom Shop της Gibson έχουν όλα τα πατρόν, τα αρχεία και τα καλούπια στη διάθεσή τους, καθώς και real life models όπου έχουν reference για το εκάστοτε τελικό αποτέλεσμα. Σε όργανα τέτοιου επιπέδου τιμής, ο πελάτης απαιτεί συγκεκριμένα πράγματα και το τελικό προϊόν πρέπει να αντικατοπτρίζει αυτές τις απαιτήσεις. Πέρα απο το historical accuracy επιβάλλεται το όργανο να εντυπωσιάζει σε κάθε επίπεδο τους απαιτητικούς. Αυτούς δηλ. που έχουν παιξει με μερικές εκατοντάδες vintage και νέα όργανα και περιμένουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτό είναι κάτι που έρχεται με την εμπειρία και με τη διαρκή τριβή με τον ήχο του οργάνου αλλά και με την ανάπτυξη τέτοιων κριτηρίων με το πέρασμα του χρόνου. Εγώ λοιπόν επειδή έχω παίξει πολλά τέτοια παραδείγματα και Epi και Gibson και Custom Shop, δυστυχώς για εμένα/εμάς, το Custom Shop είναι εμπειρία κατάνυξης. Η Gibson είναι μια καλή παρακαταθήκη/επένδυση και ένα ομολογουμένως εξαιρετικό όργανο και η Epi είναι ένα απίστευτο εργαλείο μάθησης, αλλά και δουλειάς με το οποίο μπορείς να σταθείς επάξια σε οποιαδήποτε συνθήκη, studio, stage, bedroom. Οι διαφορές στην τιμολόγηση δεν είναι εικονικές. Αν ήταν, όλοι μα όλοι θα έπαιρναν Epi και θα τελείωνε εκεί το θέμα. Δεν είναι τυχαίες οι τιμές. Αντανακλούν το ακριβές status ενός προϊόντος. Αν η Gibson ηταν πιο φθηνή, όλοι θα αγνοούσαν την Epiphone. Αν η Custom Shop ήταν πιο φθηνή όλοι θα πήγαιναν εκεί και όχι σε standard. H διαβάθμιση αντανακλά αυτό ακριβώς. Χρόνια τώρα παίζω με Epi και η εμπειρία μου μαζί της είναι περισσότερο από θετική. Με έχει βγαλει ασπροπρόσωπο παντού. Δεν με εμποδίζει αυτό όμως από το να μην εκτιμήσω τη διαφορά της με τη Gibson ή το Custom Shop. Απλά παίρνω απόφαση ότι η τσέπη μου αντέχει μέχρι εκεί, αναγνωρίζω τις δυνατότητές μου οικονομικά και παικτικά, κρίνω τις απαιτήσεις μου και τοποθετώ τον εαυτό μου σε αυτή την κλίμακα. Και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος. Πάντως αν ένα υποτιθέμενο πρωί μου έλεγαν, "διάλεξε μία από τις τρεις αλλά δεν μπορείς να την πουλήσεις ποτέ", εννοείται την ακριβή. Κι ας μην είχε σημασία η τιμή πλέον.

1. Όθωνα εδώ διαφωνώ κάθετα. Εγώ πιστεύω ότι όσο καλύτερος είναι ο ενισχυτής, τόσο φαίνονται περισσότερο οι διαφορές ανάμεσα στα όργανα. 2. Εδώ μου δίνεις μια πολύ ωραία αφορμή να γράψω δύο λόγια περί καλής/κακής κιθάρας, και καλού/κακού ήχου. Έχουμε μια πολύ καλή κιθάρα και μια "κακή" κιθάρα πάνω σε ένα stand. Τις βάζουμε και τις δύο στον ενισχυτή, και βαράμε ανοιχτές χορδές και στις δύο. Μετά πατάμε ένα τάστο (ή ένα μπαρεδάκι) και στις δύο και ξαναχτυπάμε χορδές. Ακούμε. Αυτή είναι η διαφορά που έχουν στον ήχο, μεταξύ τους τα δύο όργανα. Υπάρχει άραγε καλός ή κακός ήχος εδώ? Υπάρχει ήχος που μας αρέσει και ήχος που δεν μας αρέσει, αυτό ναι. Υπάρχει ακριβός και φθηνός ήχος? Αυτό είναι ο ήχος του κάθε οργάνου έτσι όπως είναι στημένο, με τα χαρακτηριστικά του, τους μαγνήτες του, την γέφυρά του, τα ξύλα του, κλπ, σε έναν ενισχυτή. Ναι, αλλά το όργανο δεν παίζει μόνο του. Το χρησιμοποιεί κάποιος για να βγάλει μουσική. Εδώ αρχίζουν τα υποκειμενιλίκια. Ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθεί κάθε όργανο από κάθε παίχτη, είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, μη μετρήσιμων, που έχουν να κάνουν με τον ίδιο τον παίκτη, το όργανο, και την σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα του τρόπου που θα παιχτεί το όργανο από τον παίκτη, είναι η μουσική που θα παραχθεί, και εξαρτάται από όλα τα παραπάνω, και τα χίλια μύρια όσα ακόμα. Παίζουν ρόλο η αισθητική, η φαντασία, το feedback ηχητικού αποτελέσματος (αλλιώς παίζω όταν με ακούω με άλλο ήχο), η σωματική σχέση με το όργανο, ο τρόπος που θα χτυπήσω την πένα, το πώς πατάω την χορδή, κλπ. Σίγουρα ένα καλοφτιαγμένο και καλοσεταρισμένο πάνω μου όργανο, θα λειτουργήσει διαφορετικά από ένα κακοφτιαγμένο όργανο με το οποίο δεν θα αναπτύξω την ίδια καλή σχέση για άπειρους λόγους, όμως δεν είναι θέμα ήχου αυτό τόσο πολύ, όσο "διαφημίζεται". Λέτε πολλοί για blind tests, ηχητικά όμως. Για μένα το blind test, δεν είναι ηχητικό, είναι αυτό που δένουν τα μάτια, και σου δίνουν να παίξεις (όχι να τα ακούσεις από κάποιον άλλο) και τα δύο όργανα χωρίς να τα βλέπεις. Αν παίξεις κάποια ώρα με κάθε ένα "στα τυφλά", θα καταλάβεις την διαφορά, αλλά την δική σου διαφορά, δεν θα σε νοιάζει ούτε η μάρκα, ούτε το μοντέλο, ούτε η τιμή. Σχωράτε με για το κατωσέντονο, τα έχω ξαναγράψει αυτά το ξέρω, αλλά πήρα την αφορμή από το νήμα αυτό να τα ξαναματαπώ.