Πίνακας συμμετοχής

Αν ειναι να ζεις εξω απο την μεγαλη πολη, τουλαχιστον ζησε ετσι ?

80% Albert King, 10% Buddy Guy κι ένα 10% "μοντέρνα" προσέγγιση για ξεκάρφωμα..? Δεν του τόχα για τόσο, μου άρεσε πολύ. Απο τον φρέσκο του -ζωντανά ηχογραφημένο- δίσκο.

Δεν είμαι σίγουρος πως ακούω doubling απο κοντό delay αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Λίγο phaser όμως σε αργό speed και με ανάλογο depth μπορεί να σου φέρει αυτό το αποτέλεσμα.

Φοβερη εκτελεση

Μιας και το κομμάτι που έβαλε ο OP, είναι αυτό, ποστάρω ξανά, την αγαπημένη μου εκτέλεση, που είναι από νοϊζά, και συγκεκριμένα τον eangle για όσους δεν την έχουν ακούσει.

Γίνεσαι απλά ένας πάρα πολύ καλός κιθαρίστας δηλαδή, γιατί χωρίς λόγκο ... δεν περιγράφω άλλο.

Σουπερ περιγραφη. Αυτο ακριβως.

Το phaser ας πούμε ότι παίρνει την μύτη από τον ήχο και την πάει λίγο από εδώ και λίγο από εκεί, για να το πω πολύ χαζά. Παχαίνει τον ήχο, σε βάρος, ας πούμε και πάλι (σχήμα λόγου είναι), του definition και της ατάκας. Όπως είπε και ο Yameth, με μια σχετικά αργή ρύθμιση του "πέρα-δώθε" (παίζοντας και με το πόσο "πέρα-δώθε" θέλεις να πηγαίνει) μπορείς να πετύχεις πολύ ωραίο αποτέλεσμα που θα παχύνει τον ήχο. Ξεκινάς βέβαια με το volume του εφφέ χαμηλά, και σταδιακά ανεβάζεις μέχρι το σημείο που θα είναι πιο "ογκώδης" ο ήχος σου, χωρίς να πολυφαίνεται το ίδιο το εφφέ.

Βασικά, το σόλο στο 2ο λεπτό, προσπαθεί να αναπαράγει τον ήχο που είχε η σόλο κιθάρα στο original track των Beatles. Και νομίζω ότι τα καταφέρνει αρκετά πειστικά! Τι είχε κάνει λοιπόν ο Eric Clapton - διότι αυτός έχει παίξει τη σόλο κιθάρα στο κομμάτι των Beatles? Απ' όσο γνωρίζω, είχε χρησιμοποιήσει ένα vibrato effect, το οποίο όμως πρόσθεσε μετά, κατά τη μίξη του κομματιού, αλλάζοντας χειροκίνητα την ταχύτητα στο tape machine που είχε για να βγάλει αυτόν τον warbling ήχο (δεν ξέρω πώς να το πω) ο οποίος είναι διαφορετικός σε σημεία. Είναι κάτι σαν ADT ("Automatic Double Tracking"), ένος είδους πρόδρομο των εφε chorus και Flanger που χρησιμοποιούμε. Κάποιοι λένε ότι οι Beatles τα εφήυραν , κι αν όχι, σίγουρα πάντως πρωτοπόρησαν σε αυτά. Καθώς είπα, το εφέ προστέθηκε κατόπιν, στη μίξη. Αν ακούσεις το isolated track της κιθάρας του κομματιού , θα διακρίνεις διαφορετική ποσότητα εφέ σε διαφορα σημεία. Κατα τη γνώμη μου μπορείς να βγάλεις σήμερα αυτόν (ανάλογο) ήχο με κάποιο digital flange ή leslie τύπου εφέ αλλά και πάλι, ανάθεμα κι αν θα ακουστεί τόσο ταιριαστά όσο το πέτυχαν στο στούντιο οι Βeatles... Aπό την άλλη βέβαια, μου θυμίζει τρομερά και το εφέ που είχε ο Clapton στο κομμάτι Badge των Cream... εδώ, στο 1:05'... Ποντάρω ότι και στα δυο tracks παίζει με κάποιο leslie speaker.

Οπουδήποτε και αν ζουσα στην ύπαιθρο (και σκοπεύω να το κάνω) θα το προτιμούσα απο μεγάλη πόλη. ...τις οποίες ειρήσθω εν παρώδο, πλέον σιχαίνομαι. Το σπίτι δεν μου αρεσε καθόλου, κλασσική αδιαφορη αμερικανια. Η μουσική της ειναι ενδιαφέρουσα για το στυλ. Οταν σκέφτομαι ύπαιθρο στο μυαλό μου έρχεται περισσότερο η Βρετανική και υπο συνθήκας η Ελληνική.

Στις ηχογραφησεις λιγο stereo delay ή ping pong. Αλλα αν δεν εχει ογκο ο τονος απο μονος του, δεν λυνει προβληματα. Το modulation αν ειναι pre (πριν τον προενισχυτη) δεν δινει ογκο. Αν ειναι post δινει, αλλα χανεται τo focus, συν οτι δεν ειναι εφικτο σε λαιβ, αφου παιζω mono (για το focus και παλι). Αλλο κολπο ειναι το stereo delay με μηδενικο feeeback και 10ms delay, γυρισμενο το balance τερμα left right. Μια προσομοιωση για διπλη κιθαρα ειναι (σαν να εχεις κανει Overdub και να εχεις ξαναπαιξει το ιδιο πραγμα). Αλλα κι αυτο ειναι για συνοδεια οχι Lead που θελεις το focus. Τιποτα. Ψαξε τη λυση στο οργανο και στον ενισχυτη και προσεχε τι πεταλια βαζεις, Καποια καταστρεφουν τον ογκο.

Creamy thickness. ? Ηταν ελεγχόμενα παραμορφωμένος και ήμουν καρφί απο την κιθάρα. Είχε αυτη τη χροιά μεσαίων και ήταν απο αυτες τις ρυθμίσεις που δεν ξέρεις γιατί αλλά δεν το πειράζεις μη χαλάσει. Μπορεί να είχα πιει λιγο παραπάνω αλλά γούσταρα τρελά.

https://www.youtube.com/watch?v=ilgbWaG7G0Q η κιθάρα φαίνεται να ταξιδεύει ψηλά με κάποιον μηχανισμό κάπου κοντά στο 6:26 σ' αυτό το βίντεο Τα πετάλια του Prince

Η πραγματικη ερωτηση βεβαια σ αυτο το βιντεο ειναι που παει η τελεκαστερ στο τελος (στο 6:10)..????? ? εχει απασχολησει σωρεια ερευνητων ανα τα χρονια! Ο Prince νομιζω δειχνει καθαρα γιατι ηταν ο σταρ και showman που ηταν! Ο κιθαριστας ποιος ξερει? Ισως λιγο chorus με digital delay λιγων ms ισα ισα για λιγο ογκο..

Φτάνει να είσαι τόσο καλή (ος) όσο η Crow. Αλλιώς μένεις Ελλάδα και παρακαλάς να σε διορίσουν στο δημόσιο για να πάρεις σύνταξη στα 45 και να διαδηλωνεις μετά για "αναδρομικά" κλείνοντας το κέντρο της Αθήνας (τι τραβήξαμε και σήμερα πάλι....)

Γιατι? Ενα ΜΠΩΛ απο σαλατα βαΝει στο κεφαλι του και κοβει οτι περισσευει...δεν χρειαζεσαι κομμωτη για αυτο... Τωρα για το ΚΟΡΑΚΙΣΙΟ μαλι ειναι αλλη η συζητηση...?

Σπάνια εμφάνιση ενός νέου Ford δίπλα στον Miles....

Jaguar θελει να παρει. ? Μια χαρα all around οργανο ειναι αν ξερεις τι θες και πως να το..αποκτησεις ,ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ κιθαριστας ΟΛΩΝ των εποχων ? πλεον χρησιμοποιει σχεδον αποκλειστικα Jaguar Του 69 ηταν,το 78 δεν εβγαιναν πλεον Jaguar. ΦΥΣΙΚΑ ο οp θα παρει αυτην https://www.thomann.de/gr/fender_sq_cv_70s_jaguar_lrl_bk.htm εχει BLOCK inlays & binding! (οπως ΠΡΕΠΕΙ δηλαδη) επισης οι ΜΑΓΝΗΤΕΣ της ειναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ακούγονται ακριβως οπως πρέπει να ακουγεται ενας μαγνητης Jaguar. (της VM ειναι πολυ hot για αυθεντικο ηχο) επισης βλεπω οτι ηδη φοραει γεφυρα Mustang οποτε θα ταλαιπωρηθεις λιγοτερο στο σεταρισμα. επισης βλεπω οτι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η τρΟΥπα του trussrod στο headstock ΔΕΝ ειναι πλεον απο ΑΠΑΙΣΙΟ μαυρο πλαστικο αλλα απο κΣυλο. Παρτην λοιπον και μολις την παρεις ξανα-ελα για να σου δωσουμε οδηγιες για σωστο SET UP (ζητημα 1-2 "μαστορες" στην Ελλαδα να ξερουν να τις σεταρουν σωστα)

????

???

Λύση πρώτη https://smart.noiz.gr/details.php?id=442136 Λύση δεύτερη https://smart.noiz.gr/details.php?id=404360 Λύση τρίτη https://smart.noiz.gr/details.php?id=433433 Λύση τέταρτη https://www.jamorigin.com/ Λύση πέμπτη https://www.thomann.de/gr/peterson_sonuusi2m_midikonverter.htm?glp=1&gclid=EAIaIQobChMIq5uPy7335gIVWODtCh2nVgskEAQYBCABEgIqgPD_BwE

Electro Harmonix MEL 9 Δεν εχω καμια ευθυνη. ?

Άσε με να μαντέψω. Λοκάνικα, και κράσο. Χαρά στα σκέλια σου Σπύρο μου. Άμα σου πω τι έχω εγώ για φαγητό σήμερα, θα αδειάσει το φόρουμ και θα γεμίσουν τα φαγάδικα. Και δεν το δίνω ούτε για VOS 59άρα. Ας πάνε να κόψουν ξύλα, αυτό το φαί δεν μου το παίρνουν

Αυτο που εχω τωρα μπροστα μου, γινεται μια τελε? ή στρατ ειναι καλυτερα?

Κι αν η απόσταση χωρίζει, το ίντερνετ ενώνει... Η αλήθεια είναι ότι έχω περισσότερους φίλους (και κάνω ακόμα περισσότερους) που έφτιαξα από τα 45 και πέρα (δηλαδή τα τελευταία 15 κάτι χρόνια).. Κάτι για τον δίσκο που δεν έγραψα, είναι η συλλογική δουλειά. Τα είπα ίσως περισσότερο (κι αυτά chat-ικώς) με τον Νέστορα, ότι εντυπωσιάστηκα από τον λιτό και ουσιαστικό ρόλο του, γιατί γνωρίζοντάς τον μέσα από τα διαδίκτυα θα τον περίμενα (όπως όλοι περιμένουν έναν κιθαρίστα) να σκοπεύει στο σόλο. Κάτι που δεν γίνεται. Εντάξει, όταν χρειάζεται γίνεται. Όταν δεν χρειάζεται το σόλο...δεν χρειάζεται να δείχνεις ότι ξέρεις να σολάρεις. Όταν δεν χρειάζεται το σόλο πρέπει να παίζεις τα άλλα, που συνήθως είναι πιό ουσιαστικά. Όλα τα παιδιά παίζουν καλά, πάρα πολύ καλά, και απο δώ μέσα έχω γνωρίσει τον Κώστα τουλάχιστον που γράφει με το όνομά του. Εκείνο που μετράει είναι ότι όλοι έχουν το ουσιαστικό παίξιμο, αυτό που χρειάζεται για να αναδείξει την έστω απλή ιδέα και να την μετατρέψει απο κάτι απλά παρουσιάσιμο, σε καλό κομμάτι ή τραγουδι με αξιώσεις. Αυτό το καλό είδα στον δίσκο αυτό, ότι κανείς δεν έσπρωξε τους άλλους για να βγεί μπροστά, αλλά υπήρξε ένας κοινός στόχος. Υπήρχε και μια αφετηρία βέβαια. Η μαγιά για να φτιαχτεί το γλυκό. Το ότι δεν απευθύνεται στην νεολαία, ως fact, καθώς μια καλή μουσική απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να την αγγίξει ή ότι δεν πρέπει να γίνει τέτοια προσπάθεια. Ελεγα στον Νέστορα ότι η κόρη μου, καθώς τον άκουγα, με ρώτησε, επίμονα, δυό φορές, τι είναι αυτό που ακούω. Για δυό λόγους (είμαι σίγουρος)...διότι της άρεσε (ξέρω, ρωτάει μόνο αν κάτι της αρέσει) και διότι όταν ακούω δυνατά κάτι που δεν είναι jazz ή 70ς και μάλιστα ελληνικό ...κάτι τρέχει.. Ξέρω γιατί φτιάχτηκε. Για τον ίδιο λόγο που φτιάχνω εδώ και 10 χρόνια, αυτά που δεν έφτιαξα πριν 30-40. Όμως του αξίζει μια θέση εκεί έξω. Είναι από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα στην ελληνική μουσική εδώ και πολλά χρόνια. Με τα ελάχιστα μέσα που έχω να επηρρεάσω γνώμες θα δοκιμάσω την τύχη μου, όπως το κάνω για κάθε τέτοια τίμια προσέγγιση στη μουσική. υγ δεν θέλω να υποβαθμίσω την προσπάθεια κανενός από τα παιδιά, (νομίζω έδωσα εξηγήσεις) όπως έπίσης και για την παραγωγή που λίγο υστερεί από την επαγγελματική.

Για το πλαστικό της μηχανής θα το άνοιγα, θα το θέρμαινα με το πιστολάκι των μαλλιών (καλύτερα κανονικό heatgun) και αφού το έφερνα να φαίνεται απ έξω ίσιο, θα τα το μόνωνα από μέσα με μαύρη σιλικόνη. Για τρύπα σε pickguard έχω χρησιμοποιήσει μια βίδα με μεγάλο κεφάλι (που έκοψα κοντή) με κόντρα παξιμάδι από μέσα. (Φαίνεται λίγο κάτω από το tremolo arm). Για το μαύρο pickguard μπορεί να τύπωνα (στο 3d printer) μια τάπα από μαύρο ABS και να τη σφήνωνα στην τρύπα, με δοντάκι από μέσα και "καπέλο" απ έξω. Τελείως reversible, θα φαίνεται ελάχιστα.

Πρώτα με κάποιο θερμαντικό, προσπάθησε να μαλακώσεις το πλαστικό, και προσπάθησε να βγάλεις προς τα έξω τα πλαστικά κομμάτια που έχουν μπει μέσα. Αφου το φέρεις στην αρχική μορφή ως σχήμα, όσο μπορείς, μετά κάτι τέτοιο αλλά σε μαυρο : https://www.ebay.co.uk/itm/133084958356

εγώ θα έβαζα εποξική δυό στοιχείων. Θα φαινόταν βέβαια, εννοώ δεν θα είναι σαν στόκος. Αλλά υποθέτω μπορείς και να τρίψεις μετά.

Παράδειγμα:

Παζάρια παίζουν; ? όχι ότι δεν αξίζουν τα cd τόσα αλλά και πολύ παραπάνω, αλλά ένεκεν η κρίση.....

Δηλαδής με τελωνείο πόσο θα μας έρθει ασούμε?

Έχω την αντίθετη εμπειρία. Το επάγγελμά μου εκτοξεύθηκε από τότε που έβαλα συνεταίρους δύο υπέροχους τύπους που με γλύτωσαν από σίγουρη υπερκόπωση. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους. Πέρασαν πολλοί υπάλληλοι οι οποίοι δεν άγγιξαν και άλλοι συνέταιροι με τους οποίους δεν κράτησε αλλά δύο από τους υπαλλήλους είχαν όλα όσα δεν είχαν οι άλλοι και πολλές αρετές που έλειπαν από εμένα. Και δεν είναι τόσο σπάνιο τελικά, άλλος ένας υπάλληλος βρίσκεται αυτή την στιγμή υποψήφιος για συνέταιρος. Πιστεύω πολύ στις συνεργασίες, στους ανθρώπους και στην ανεπάρκειά μου. Μια φιλική συμβουλή, μην ξεκινάτε με τα αρνητικά χαρακτηριστικά του συνεργάτη-συμπαίχτη, δώστε έμφαση στα θετικά. Όλοι χρειαζόμαστε την επιβράβευση, είναι η δύναμη πίσω από κάθε δημιουργική διαδικασία. Επενδύστε στους ανθρώπους και όχι στα εργαλεία.

Σαν ενήλικας πρέπει να απαντάς σε αγγελίες που κρίνεις ότι σε αφορούν. Δεν σε πήρανε αναγκαστικά. Σαν ενήλικας πάλι έχεις την κρίση να προφυλαχθείς και να μην συμμετάσχεις απο την αρχή όταν σου ζητάνε: Δεν είμαστε έρμαια στις ορέξεις του καθενός. Είμαστε άνθρωποι ενήλικες που μπορούμε να ενεργήσουμε με κρίση και να μην πέσουμε "θύματα" σαν την αθώα περιστερά. Πρέπει να δεχόμαστε πότε κάνουμε λάθος επιλογές και να μην τις χρεώνουμε στους άλλους. Αυτή είναι η άποψη μου.