Πίνακας συμμετοχής

Ορίστε. Λυπάμαι που είναι αρκετά πίσω οι κιθάρες, αλλά δεν έχω εύκαιρο το project να κόψω τα άλλα να τις αφήσω μόνες τους. ebowaccomp.mp3

Τσαμπα παιδεμα ειναι, σκετη τρυπα θα ειναι πιο διακριτικη, στο υπογραφω. Αν θελεις να την κλεισεις σωνει και καλα, βαλε ενα κομματι μαυρο γυαλιστερο χαρτι. Αν θες να την κλεισεις επαγγελματικα, παιρνεις μαυρη πλαστικη καβιλια ή κοβεις dot απο μαυρο pickguard sheet στη διαμετρο της τρυπας, γεμιζεις, ισοπεδωνεις με γυαλοχαρτα, στιλβωνεις με κετσέ, ή χειροκινητα με αλοιφη και καμια ωρα εξαρθρωση ωμου.

Τυμπανα με τιποτα. Εχω καλο ντεφι σε midi, αντε πες να βαλω και τη 12χορδη να παιξω σαν λαουτο αλλα απο βιολι τον ηπιαμε. Επισης μεγαλη δυσκολια ειναι οτι με Prοgramming δεν ... Δεν μπορεις και δεν πρεπει να παιξεις σταθερο ρυθμο σε αυτα τα πραγματα. Θυμαμαι τη κλωτσια που εφαγα οταν 10 χρονων πηρα κι επαιξα ντεφι (κάνοντας το διάλειμμα του θειου μου) για τον παππου μου που επαιζε κλαρινο σε ενα πανηγύρι στο χωριο. Πηγα να κρατησω σταθερο ρυθμο σε βαρυ πωγωνισιο, ενω καποιος το χορευε. Μου ριχνει κρυφα την κλωτσια και μου λεει: το ποδαρ' τ' κοιταζ' ωρε. Οταν θα το παταει κατα(γ)η, τοτε θα ριχνεις το "μπιμ". (ο ρυθμος ειναι μπιμ, πα-πα, μπιμ, πα) Χμμμ καλη ιδεα. Δεν εχω, Πρεπει να παρω. Το λεω χρονια. Ευκαιρια ειναι.

Αυτο απο το βιντεο που σου εβαλα, θελω να περασω. Αλλα τι να κανω δεν ξερω απο συνοδεια .

Το πιο απλο κ ανατρεπτικο: δεξου την τρυπα (δυσκολα μπαλωνεται αξιοπρεπως) και κολλα απο πανω της ενα νομισμα, ασημι ή χαλκινο ωστε να ταιριαζει με το υπόλοιπο hardware. Κατα προτιμηση αγγλικο ή αμερικανικο (αναλογα τι παιζεις περισσότερο!) για extra mojo.

χαιρετω ολη τη παρεα και σας ευχομαι καλη χρονια με υγεια . Nεα κατασκευη με φλαμουρι στο σωμα σφενδαμι μανικι και ταστιερα [ παχος 1 ιντσα ] .ταστα dunlop 6105. οι μαγνητες ειναι artec alnico 5. O neck ειναι βιδωμενος στο σωμα ενω ο bridge ειναι στο πλαισιο προς το παρον εχω μονο φωτο αλλα θα σκαλωσω τον argytar για βιντεο.....πως σας φαινεται ?

Πολυ ωραιο με αρκετο Γ. Σπαθα και λιγο J. Beck μεσα. Ευγε.

Ωραία αγορά Λάκη αλλά προκειμένου να ολοκληρωθεί το experience θέλει να κάνεις μόντα στη σύνδεσή σου να γίνει dial up και να μπαίνεις έτσι στο νόιζ (που δε θα φορτώνει δηλαδή.) Το καλό βέβαια είναι ότι σερφάρεις στο ίντερνετ απόλυτα ασφαλής χωρίς καμία προστασία γιατί δεν κυκλοφορεί οτιδήποτε κακόβουλο που να ενδιαφέρεται να μολύνει ή να αναγνωρίζει win 95. Οπότε βάζεις να κάνει download κανά mp3 και σε δυο εβδομάδες που θα έχει τελειώσει και αν δουλέψει το floppy, το βάζεις σε 10 δισκέτες να το παίρνεις και μαζί σου.

μπα έχω αυτόν έχω και αυτόν (σκέτη γλύκα)

ξέρω τέτοια ψώνια κάνω και εγώ σήμερα.... το κακό είναι ότι όλα θέλουν μια φορά την εβδομάδα ένα παιξιματάκι, γιατί στο τέλος μένεις με το συρτάρι στο χέρι

Ανατριχίλα.

σωστά 3.11 είναι. τα πρώτα δικτυακά....

Δύναμη! Μου άρεσε πολύ το παίξιμο, και οι ορίτζιναλ φράσεις του κλαρίνου! Εκείνη δε η έβδομη από τη 2η χαμηλωμένη βαθμίδα προς την πάνω οκτάβα είναι ακριβώς όπως τη θέλω! Και οι βαριές κοφτές αττάκες! Μπράβο! Μπράβο! ? Αυτό που είπε ο fusiongtr για τις συνοδείες με ebow! Εγώ μια φορά που το ειχα δοκιμάσει (μια τριάδα να συνοδεύει κλαρίνο) βγήκε καλύτερα απ' ό,τι περίμενα. (Αν ενδιαφέρεστε μπορώ να προσπαθήσω να ξεθάψω το κλιπ)

Ωραίο! Μου έκανε θετική εντύπωση η μαρσαλοκιθάρα (o προσωπικός σου ήχος αν δεν κάνω λάθος) και το ότι δεν πήγες στην πεπατημένη της Σπαθοστρατ.

Κανείς δεν είπε ότι είναι εύκολο. Προσπάθησε να το κάνεις πάνω από αυτό που ανέβασες.

Μην αρχίσουμε αυτά τώρα ? Σε ευχαριστώ για τα tips.

Δεν ξέρω πώς τα κατάφερες, αλλά σ' εμένα τουλάχιστον, ακούγεται όπως θα έπρεπε να ακουστεί. Είναι πάρα πολύ ωραίο. Μπράβο σου! Και κάτι λίγο περίεργο (για μένα τουλάχιστον). Μου αρέσει πολύ ο ήχος της ψευτοκιθάρας. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου αρέσει πολύ (όχι όμως ως κιθάρα, αλλά ως ήχος).

Αποκτώντας και παίζοντας αυτές τις μέρες για πλάκα το καινούργιο Jedi Fallen Order (video game) είδα στο bonus content ένα ενδιαφερον documentary για τη μουσική του. Πως φτιάχτηκε κλπ. Είδα μηπως υπάρχει στο youtube να το μοιραστώ μαζί σας αλλά δεν υπάρχει διαθέσιμο. Κρίμα. Είναι πολύ ενδιαφέρον. Υπάρχουν βέβαια άλλα ανάλογα αλλά αυτό είχε πολύ καλά στοιχεία. Γι αυτό από τοτε που βγήκε το youtube έχουμε γίνει όλοι μουσικαράδες.χαχαχαχαχαχα. Γιατί έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις τέτοια που είναι τύπου σεμινάρια και σου δίνουν πολλές χρησιμες πληροφορίες ιδιαίτερα αν δουλεύεις σε ερασιτεχνικό επίπεδο στη μουσική σύνθεση/επένδυση και θες να εμπλουτίσεις ανέξοδα τις γνώσεις σου. Αντίστοιχα έχουν γίνει όλοι μαστορες, μάγειρες......... you name it!

Tα nickel silver καπάκια ήρθαν και δεν είναι διόλου άσχημα για oddball build!! Τώρα περιμένω και την μπρούτζινη έξυπνη σίτα να τοποθετηθεί από κάτω για να γίνουν gold-foil-esque! Εδώ η γραμμή είναι λεπτή, θέλει προσοχή, μπορείς να πας από vintage oddball, μέχρι monolith heavy metal με το look των μαγνητώνε! Για παράδειγμα, σε απλούς μαύρους μπάκερς το αποτέλεσμα είναι λιγο... industrial. To θες το κατιτίς σου από κάτω... Οπότε κάτι τέτοιο, αλλά σε χρυσό.

Μάγκες πέρασε η 12η βραδινή, και έτσι έχουμε επισήμως 7 Ιανουαρίου. Χρόνια Πολλά στον κυρ Αντμίν μας και σ' όλους τους Γιάννηδες και τις Ιωάννες.

Χρόνια πολλά συμφορουμίτες! Ένας αυτοσχεδιασμός πάνω στην ίσως πιό παιχνιδιάρικη τονικότητα, την μιξολύδια. Έτσι για να ξεκινήσει καλά η χρονιά. ?

Αν καταφέρουν και τον βγάλουν στην αγορά οι Κινέζοι γύρω στο χιλιάρικο θα πουλήσει σαν ζεστά ψωμάκια.

Παρών ?

Εγώ πάλι σκέφτομαι ότι κάποιος, το 1995 ή 1996 έδωσε μερικές χιλιάδες δραχμές, αν υπολογίζω σωστά , μπορεί και μισό εκατομμύριο, μπορεί και παραπάνω .........δηλαδή λεφτά......και πλέον είναι για σκράπ (ήταν πριν το διασώσω ? ). Απίστευτη σπατάλη η τεχνολογία.....ένα βαρέλι χωρίς πάτο, με μηδενική σχεδόν πρακτική εφαρμογή (πέραν του θεαθήναι) εκείνη την εποχή. Τουλάχιστον πλέον παίρνεις έναν υπολογιστή, σε λογική τιμή, (αναγκαστικά ή μη κάνεις όλες τις δουλείες σου με αυτόν) και τον έχεις για μια 10ετια χωρίς να θεωρείται εντελώς ξεπερασμένος. Τότε μέσα σε 18 μηνες το "μηχανάκι" σου ήταν για τα σκουπίδια. Το πρώτο μου laptop το είχα πάρει το 2001 450,000 δρχ........ήμαρτον.

... αν και δεν ξέρω αν θα έρθει στο πιθανό live που θα κλείσουμε, γιατί μπορεί να έχει πάει βόλτα με την γκόμενα. Απλά το συνέχισα Βαγγέλη..... Ξανασκέψου το. Να αναφέρω επίσης κάτι από την δική μου μικρή εμπειρία πάνω στο θέμα. Κάποτες, στα χρόνια τα παλιά, είμασταν τρεις φίλοι, ένας κιθαρίστας, ένας ντράμερ και ένας μπασίστας. Είπαμε λοιπόν να μαζευόμαστε και να παίζουμε, στην αρχή κάποια standards (σχετικά ασυνήθιστα όμως) με τον τρόπο μας, και μετά κάποια δικά μας, όλα πάνω σε μια jazz/fusion πλατφόρμα και λογική. Ο μπασίστας ήταν επαγγελματίας, αλλά γούσταρε να δει και κάτι διαφορετικό από αυτά που έπαιζε συνήθως. Σχεδόν ποτέ δεν είχε κοιτάξει τα κομμάτια που δουλεύαμε (δύο-τρία ήταν ακόμα). Όμως προσπαθούσε στις πρόβες, και όλα πήγαιναν σχετικά καλά. Δύο μήνες περίπου μετά μας λέει "παιδιά φεύγω 20ήμερο με τον τάδε για live και δεν μπορώ μέχρι τότε να έρθω". Οκ, δεν μπορούσαμε φυσικά να πούμε τίποτα, η δουλειά του ήταν, και παίζαμε οι άλλοι δύο για ένα διάστημα. Αυτό όμως έγινε αρκετές φορές (το να φεύγει 15ήμερα και 20ήμερα για δουλειά/live), οπότε κατάντησε σχεδόν μόνιμο το να παίζουμε μόνο τύμπανα κιθάρα. Κάποια στιγμη ατόνησε το εγχείρημα. Δύσκολος ο γάμος ερασιτέχνη με επαγγελματία.

Παίζω επαγγελματικά σημαίνει πληρώνομαι για την δουλειά μου και πρέπει να παίξω ότι μου ζητηθεί σε ένα σχετικά καλό επίπεδο και ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη. Ετσι υπάρχουν και επίπεδα επαγγελματιών με το ανάλογο μεροκάματο. Ακόμα και κακοί διεκπεραιωτές. Το "επαγγελματίας" δεν ορίζει αναγκαστικά και το επίπεδο παρα μόνο ότι παίζει ένα όργανο για να ζει. Ο ερασιτέχνης είναι αυτός που ασχολείται με κάτι από ευχαρίστηση, όχι επαγγελματικά ή με σκοπό το οικονομικό κέρδος. Δεν σημαίνει φυσικά πως δεν έχει τις προδιαγραφές, αν και υπάρχουν και αυτοί. Αντιθέτως αν κάποιος προτιμάει να ασχολείται μόνο με την μουσική που γουστάρει, συνήθως έχει άλλον τρόπο για να βιοπορίζεται. Εδω λοιπόν είναι ξεκάθαρο τι συζητάμε απο την αρχή και πολύ συγκεκριμένα. Δεν έχει να κάνει με πόσα ντραγκαγκαγκουπ κάνεις στο δευτερόλεπτο αλλα πόσο σοβαρό άτομο είσαι στις υποχρεώσεις σου. Ακόμα χειρότερα δε αν θες να λες πως είσαι και επαγγελματίας και υποστηρίζεις πως καλά κάνεις και εμφανίζεσαι απροετοίμαστος και χαλαρός σε κάτι που είναι προυπόθεση για τη συνεργασία. Υπάρχουν σοβαροί και επιπόλαιοι άνθρωποι είτε είναι επαγγελματίες, είτε ερασιτεχνες. Τυχαίο είναι που βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους επαγγελματίες στις μεγάλες δουλειές; Και υπάρχουν ερασιτέχνες με δισκογραφία και λίγα live. Και αυτοί επίσης που παίζουν covers κάθε δεύτερο ΣΚ. Υπάρχουν και αυτοί όμως που θελουν μια παρέα με το ίδιο όνειρο, που θα βάλουν τον χρόνο που διαθέτουν στην δημιουργικότητα τους χωρίς να περιμένουν άμεσο αντάλλαγμα. Αν το θες, συνέταιροι και επιχειρηματίες είναι αυτοί. Δεν είναι επαγγελματίες, μισθωτοί που δουλεύουν για μεροκάματο. Ξεκινούν ένα venture με μόνο κεφάλαιο την τέχνη και τον χρόνο τους. Και όσο κι αν τα περισσότερα απο αυτά πέφτουν έξω, για πολλούς είναι μια ωραία προσπάθεια. Και σίγουρα όταν επιλέγεις συνέταιρο δεν το κάνεις επειδή παίζει και 127 ένατα και λα μιτζόρε. ΥΓ. Καλως ήρθες πάλι.

Καταλαβαινω οτι θα εχεις περασει και εσυ τα δικα σου, αλλα πολυ ευκολα θα χασεις μια ευκαιρια για να παιξεις σε καλο γκρουπ, οταν πηγαινεις απροετοιμαστος. (εκτος κι αν δεν σε ενδιαφερει κατι τετοιο) Με την τακτικη σου, το πιο πιθανο ειναι να μπλεκεις παντα με μετριοτητες. ΥΓ Δεν σου μιλαω προσωπικα. Μιλαω σε οποιονδηποτε εχει παρομοια αντιληψη των πραγματων. .

Αυτο κατι λεει.

Επειδή ανήκω σε κείνους τους ευτυχείς "μουσικους μπλουζ στην Ελλάδα", να πω κι εγώ δυο πραγματάκια. Οι ντραμερς εν γένει (και απο κοντά πολλάκις και οι μπασίστες) είναι αυτοί που κατα κανόνα "στραβώνουν" όταν παίζουν μπλουζ, κυρίως γιατι θεωρούν οτι αυτή η μουσική δεν τους παρέχει έδαφος και χώρο για να αναδείξουν το παίξιμο τους, κάτι που θεωρούν πως συμβαίνει για κιθαρίστες, τραγουδιστές, πιανίστες κλπ.. Το να πω οτι αυτό δεν ισχύει είναι περιττό. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, στην ευχή της παναγίας και καλό δρόμο. Όπως έχει πεί ο φίλος μου ο Σωτήρης Ζήσης, "ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική, όχι μουσικά όργανα". Ο Αλέξης Αποστολάκης, αναντίρρητα ένας επιφανής ντράμερ της χώρας τα τελευταία χρόνια, είναι κατά την άποψη μου ο μουσικός με την πληρέστερη γνώση του μπλουζ ντραμινγκ στην Ελλάδα. Αυτή η γνώση όμως ήρθε μέσα απο την αγάπη για την ίδια τη μουσική και πέρασε απο αμέτρητες ώρες ακροάσεων δίσκων, παιξιμάτων σε πάλκα κάθε είδους και μεγέθους και φυσικά απο την τύχη να συνοδεύεις ογκόλιθους του ιδιώματος και να μαθαίνεις απο εκείνους και τις γενικότερες συνθήκες. Κοντολογής, το ταλέντο είναι απαραίτητο, η βαθειά όμως ενασχόληση με τη μουσική απαιτεί την ίδια σου τη ζωή. Κι αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε μπορεί ο καθένας να βρεί τη δύναμη και τον χρόνο να το κάνει, θυσιάζοντας όσα πολύτιμα δεν χωράνε σε μια τέτοια ζωή. Έχει επίσης τη σημασία του το γεγονός πως πολλά - για μας που ξεκινήσαμε να παίζουμε σε εποχές χωρίς κινητά και ιντερνετ - κατακτώνται και μαθαίνονται the hard way...φυσικά και μου αρέσει η σημερινή τεχνολογική ευκολία, μπορεί όμως να γίνει παγίδα για άγουρους χαρακτήρες που ονειρεύονται μουσική καριέρα. Για παράδειγμα, ορίστε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο. Συνοδεύαμε τον Eddie Cambell για πρώτη φορά, κανονίζουμε να παίξουμε 2-3 κομμάτια σαν warm up και μετά να μπούμε σε ένα shuffle και να παρουσιάσω τον καλεσμένο. Όντως έτσι γίνεται, φτάνει η στιγμή της εισόδου του, φωνάζω στο μικρόφωνο τα σχετικά, γυρίζουμε τα κεφάλια μας στην άκρη της σκηνής περιμένοντας τον πρωταγωνιστή, τον βλέπουμε με την κιθάρα στα χέρια να μην κάνει βήμα, να μας κοιτάζει με ορθάνοιχτα αλλαφιασμένα μάτια και να ωρύεται: double shuffle, double shuffle!! Κοιταζόμασταν μεταξύ μας σαν χαμένοι, πρώτη φορά ακούγαμε τον όρο και αγνοούσαμε τη σημασία του. Δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ένα ακόμη μάθημα στην πορεία. 'Οταν προτείναμε στη Νίκη (Γουρζουλίδου, τωρινή ντράμερ του γκρουπ) να παίξουμε μαζί, είχαμε δοκιμάσει με 2-3 εξαιρετικούς ντράμερς το ταίριασμα μας και παρότι η τεχνική και οι γνώσεις τους ήταν σε πολύ ψηλά επίπεδα, η Νίκη "κέρδισε" τη θέση για δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν το οτι λατρεύει αυτη τη μουσική και ο δεύτερος γιατί η "γκρουβίλα" που βγάζει στα shuffle επι σκηνής μας κάνουν ευτυχισμένους, μοναδική και πολύτιμη αίσθηση. Κι αυτό με φέρνει στα όσα αναφέρει αρχικά ο Σπύρος. Αγαπημένε μου φίλε, βάλε αγγελία για shuffle drummer, δύσκολα θα φανεί κάποιος, αν και όταν έρθει όμως, πριν τα παιξίματα και τις δοκιμές, πιες ένα καφέ μαζί του και μιλήστε για τη μουσική που αγαπάτε. Θα μάθεις όσα χρειάζεται να ξέρεις. Καλή τύχη.