Πίνακας συμμετοχής

Να μιλήσω κι εγώ ως μη μουσικός, που έχει πραγματικά απογοητευτεί από τον εαυτό του από τα όσα γράφονται σ' αυτό το νήμα (αν και είναι σωστά), και συνεχώς αναθεωρεί την σχέση του με την μουσική. Η μουσική εκπαίδευση μέσω της γιουτουμπίστικης (από το youtube και ανάλογα sites) αντίληψης είναι άνιση. Έχει περάσει η αντίληψη του ατόμου/μουσικού σε αντίθεση με αυτή του μουσικού που παίζει σε μπάντα. Σύνθεση ελάχιστη, προβολή σολιστικών ικανοτήτων τεράστια, συμμετοχή σε μπάντα μηδενική, ύπαρξη ως μέλος συνόλου μηδενικότερη. Και μιλάω για όλα τα όργανα, ακόμα και για ντράμμερς. Μου θυμίζει τις αλάνες που παίζαμε ποδόσφαιρο. Άναρχο παίξιμο, και προσπάθεια επίδειξης του "ποιός ξέρει καλύτερη μπάλα". Δυσκολία ή και απροθυμία προσαρμογής σε "κανόνες" ομάδας, να βάλω το "εμείς" πάνω από το "εγώ". Δεν λέω, η έλλειψη πια της αλάνας, συντέλεσε στο να μην ξέρει κανείς πια μπάλα. Αλλά μην πάμε και στο άλλο άκρο, "μόνος μου και όλοι σας". Σε youtube και social media υπερπροβάλεται το ατομικό παίξιμο (συνήθως πάνω σε backing tracks που το υποστηρίζουν, χαλί για σόλο). Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι το ρυθμικό παίξιμο, αυτού του είδους που να εξυπηρετεί τις ανάγκες συνόλου, δεν τυγχάνει προβολής, και ελάχιστοι ασχολούνται με αυτό. Οι ντράμμερ γίνανε "επιδειξίες", προσπαθούν να παίξουν Portnoy, χωρίς να ενδιαφέρονται για το πώς θα κρατήσουν ρυθμικά την μπάντα, έστω για να μπορούν μετά να χτίσουν εκεί πάνω. Το ίδιο και οι μπασίστες, αλλά και οι πληκτράδες. Παίρνεις πληκτρά, και δεν μπορεί να κρατήσει ακκόρντα, να είναι μέσα στον χρόνο, να ξέρει που πρέπει να παίξει και που όχι, να μην γεμίζει με τον ήχο του το σύμπαν, να συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν κι άλλοι στην μπάντα που παίζουν, δεν είναι μόνος του. Είμαι ο πρώτος που θεωρώ ίσους τους όρους όλων των οργάνων όσον αφορά στο σολιστικό μέρος μέσα σε μια μπάντα, αλλά όχι ότι να ναι όπου να ναι. Χειρότεροι όλων βέβαια οι κιθαρίστες. Για φαντάσου Σπύρο μου να ψάχνεις blues κιθαρίστα, και να έρχεται ο άλλος στην πρόβα/δοκιμή και να ανεβοκατεβάζει Petrucci. Τεσπα, όλα είναι νομίζω σημεία των καιρών. Καλό κουράγιο σου εύχομαι, και ξέρω ότι θα σου χρειαστεί. Από εκεί και πέρα, άκουσα ότι η Σακίρα έψαχνε ντράμμερ. Α ρε Χάρη, και την δουλειά τσίμπησες, και το γκομενάκι.

Επειδή ανήκω σε κείνους τους ευτυχείς "μουσικους μπλουζ στην Ελλάδα", να πω κι εγώ δυο πραγματάκια. Οι ντραμερς εν γένει (και απο κοντά πολλάκις και οι μπασίστες) είναι αυτοί που κατα κανόνα "στραβώνουν" όταν παίζουν μπλουζ, κυρίως γιατι θεωρούν οτι αυτή η μουσική δεν τους παρέχει έδαφος και χώρο για να αναδείξουν το παίξιμο τους, κάτι που θεωρούν πως συμβαίνει για κιθαρίστες, τραγουδιστές, πιανίστες κλπ.. Το να πω οτι αυτό δεν ισχύει είναι περιττό. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη, στην ευχή της παναγίας και καλό δρόμο. Όπως έχει πεί ο φίλος μου ο Σωτήρης Ζήσης, "ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική, όχι μουσικά όργανα". Ο Αλέξης Αποστολάκης, αναντίρρητα ένας επιφανής ντράμερ της χώρας τα τελευταία χρόνια, είναι κατά την άποψη μου ο μουσικός με την πληρέστερη γνώση του μπλουζ ντραμινγκ στην Ελλάδα. Αυτή η γνώση όμως ήρθε μέσα απο την αγάπη για την ίδια τη μουσική και πέρασε απο αμέτρητες ώρες ακροάσεων δίσκων, παιξιμάτων σε πάλκα κάθε είδους και μεγέθους και φυσικά απο την τύχη να συνοδεύεις ογκόλιθους του ιδιώματος και να μαθαίνεις απο εκείνους και τις γενικότερες συνθήκες. Κοντολογής, το ταλέντο είναι απαραίτητο, η βαθειά όμως ενασχόληση με τη μουσική απαιτεί την ίδια σου τη ζωή. Κι αυτό δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε μπορεί ο καθένας να βρεί τη δύναμη και τον χρόνο να το κάνει, θυσιάζοντας όσα πολύτιμα δεν χωράνε σε μια τέτοια ζωή. Έχει επίσης τη σημασία του το γεγονός πως πολλά - για μας που ξεκινήσαμε να παίζουμε σε εποχές χωρίς κινητά και ιντερνετ - κατακτώνται και μαθαίνονται the hard way...φυσικά και μου αρέσει η σημερινή τεχνολογική ευκολία, μπορεί όμως να γίνει παγίδα για άγουρους χαρακτήρες που ονειρεύονται μουσική καριέρα. Για παράδειγμα, ορίστε ένα χαριτωμένο στιγμιότυπο. Συνοδεύαμε τον Eddie Cambell για πρώτη φορά, κανονίζουμε να παίξουμε 2-3 κομμάτια σαν warm up και μετά να μπούμε σε ένα shuffle και να παρουσιάσω τον καλεσμένο. Όντως έτσι γίνεται, φτάνει η στιγμή της εισόδου του, φωνάζω στο μικρόφωνο τα σχετικά, γυρίζουμε τα κεφάλια μας στην άκρη της σκηνής περιμένοντας τον πρωταγωνιστή, τον βλέπουμε με την κιθάρα στα χέρια να μην κάνει βήμα, να μας κοιτάζει με ορθάνοιχτα αλλαφιασμένα μάτια και να ωρύεται: double shuffle, double shuffle!! Κοιταζόμασταν μεταξύ μας σαν χαμένοι, πρώτη φορά ακούγαμε τον όρο και αγνοούσαμε τη σημασία του. Δεν το ξεχάσαμε ποτέ. Ένα ακόμη μάθημα στην πορεία. 'Οταν προτείναμε στη Νίκη (Γουρζουλίδου, τωρινή ντράμερ του γκρουπ) να παίξουμε μαζί, είχαμε δοκιμάσει με 2-3 εξαιρετικούς ντράμερς το ταίριασμα μας και παρότι η τεχνική και οι γνώσεις τους ήταν σε πολύ ψηλά επίπεδα, η Νίκη "κέρδισε" τη θέση για δυο λόγους. Ο πρώτος ήταν το οτι λατρεύει αυτη τη μουσική και ο δεύτερος γιατί η "γκρουβίλα" που βγάζει στα shuffle επι σκηνής μας κάνουν ευτυχισμένους, μοναδική και πολύτιμη αίσθηση. Κι αυτό με φέρνει στα όσα αναφέρει αρχικά ο Σπύρος. Αγαπημένε μου φίλε, βάλε αγγελία για shuffle drummer, δύσκολα θα φανεί κάποιος, αν και όταν έρθει όμως, πριν τα παιξίματα και τις δοκιμές, πιες ένα καφέ μαζί του και μιλήστε για τη μουσική που αγαπάτε. Θα μάθεις όσα χρειάζεται να ξέρεις. Καλή τύχη.

Η ιδέα ήταν καρφωμένη στο μυαλό εδώ και και τρία τέσσερα χρόνια. Μετά από την κατασκευή μερικών τελε ,Στρατ και μιας Jagstung ήρθε η ώρα. Το σώμα θα γίνει από ένα κομμάτι μαόνι,δωρεά του Νάσου (thanks mate) και τα template είναι αντιγραφή των templates του Θάνου!(Thanks buddy). Όπως καταλάβατε περίμενα τοσα χρόνια μήπως και μου δώσει κάποιος τα υπόλοιπα parts και φτιάξω την κιθάρα τσάμπα,αλλά δεν είδα φώς! To top που σκέφτομαι να χρησιμοποιήσω. Πριν μερικα χρονια ειχα αλλαξει την εμφανιση σε μια Gibson LP ενος φιλου, απο apple red σε burst...

Εχω κάνει εκατοντάδες συναλλαγές χωρίς πρόβλημα και απαντώ πάντα στα μηνύματα, ακόμη και τα πιο άκυρα. Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις και αγένεια (μάλλον γενικευμένη αυτή), καμιά φορά κουτοπονηριά, αλλά κι αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι - είμαι σίγουρος ότι κι εμένα θα υπαρχουν καποιοι που με θεώρησαν μαλάκα, επειδή λόγου χάρη χρειαζόμουν τα χρήματα άμεσα και εξηγήθηκα ότι προτιμώ να το πουλήσω στην πόλη μου αντί να το στείλω αντικαταβολή και να λάβω τα χρήματα μετά από 15-20 μέρες. Από εκεί και πέρα, εχω αντιμετωπίσει σχεδόν κάθε πιθανή και απίθανη περίπτωση συναλλαγής: - να αγοράσω πετάλι και να έχει πρόβλημα το footswitch και όταν του το γράφεις ευγενικά -αφού πλέον τίποτα δεν μπορεί να γίνει γιατί έχω φύγει από τη χώρα, να σου λέει "σόρι φίλε, κι εγώ όπως το πήρα από άλλον πωλητή στο έδωσα, δεν το έπαιξα" (Δεν μαλώσαμε, όμως, τον έχω σιωπηρώς στο black list -με τη μία, δεν πα να πουλάει αύριο το αντικείμενο των ονείρων μου) - να στείλω με αντικαταβολή στην Ορεστιάδα και ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος κύριος ταδε, να μην παέι ποτέ να το παραλάβει. Να μιλήσω τηλεφωνικά με το ταχυδρομείο της Ορεστειάδας προκειμένου να μου επιστραφεί και να μου πουν ότι "ο τύπος είναι γνωστός που αφήνει πακέτα έτσι χωρίς να τα παίρνει ποτέ" (το νου σας - black list και αυτός) - να πάω στο σπίτι του πιθανού αγοραστή με το πετάλι μου, για να το δοκιμάσει στον ενισχυτή του και τελικά αφού το έπαιξε κανένα μισάωρο και μου έκανε show off για το συγκρότημά του, να μου πει, ότι δεν του αρέσει και να το πάρω να φύγω (παιδια, σόρι αλλά δεν το ξανακάνω το λάθος των κατ' οίκον επισκέψεων) - να πουλάω catalinbread 120 ευρώ -τη στιγμή που είναι discontinued και αν τύχει να το βρεις κοστίζει 170-190 χωρίς μεταφορικά) και να λαμβάνω μνμ "φίλε αν το αφήσεις 110 το παίρνω σήμερα κιόλας" (απάντησα: δεν υπάρχει βιάση, μπορώ να περιμένω να μαζέψεις τα 10 ευρώ - black list επίσης, δεδομένου ότι μετά μου έγραψε "ΟΚ, έρχομαι να το πάρω 120" και απορησε διότι προτίμησα να το κρατήσω και να μην του το δώσω) - ξηγημένος τύπος με τον οποίο έχω κάνει τουλάχιστον δυο τρεις συναλλαγές και άλλες τόσες ανταλλαγές, να ανακαλύπτω ότι δεν μου απαντάει στα μηνυματα όταν δεν τον ενδιαφέρει αυτό που προτείνω! = αγένεια? - να πουλάω ένα mxr phaser 60 ευρώ, να μου γράφει "κόψε κάτι, ξέρω γω στα 50 ευρώ", απάντησα όχι λυπάμαι, και μετά το έδωσα σε κάποιον που το πήρε στην ζητούμενη τιμή. Όταν το είδε ο αρχικός, μου έστειλε ένα υβριστικό μέηλ, λέγοντας ότι αυτός το είχε ζητήσει πρώτος και που ξέρω ότι δεν θα το έπαιρνε και τέτχοια. Η πλάκα είναι ότι μέχρι και σήμερα έχει αγγελία όπου ψάχνει phaser και προσφέρει 60 ευρώ - το ποσό δηλαδή που εμένα ήθελε να μου παζαρέψει στο 5ευρο.... - Α ναι, υπήρχε και ένας απίθανος (πιστεύω ότι θα είχε γράψει και σε άλλους από εδώ) που πρόσφερε ανταλλαγή με μια ... κάμερα επώνυμης εταιρίας , στην οποία όπως διαπίστωσα εργαζόταν ως τεχνικός διευθυντής, χα χα χα Εχω κάνει και συναλλαγές όμως, με τύπους ειλικρινείς, σταθερούς, φιλικούς , που μου άνοιξαν το σπίτι τους και πήγα, και που μέχρι και σήμερα, αν τύχει να ξανασυναντηθούμε σε κάποια συναλλαγή προσφωνούμαστε με τα μικρά μας ονόματα. Κι έχω χαρίσει και πράγματα που κάποιος ζητούσε απεγνωσμένα και έχω ανταλλάξει πετάλια όπου αυτό που λάμβανα ήταν κάτω της αξίας αυτού που έδινα 10-20 ευρώ χωρίς να τα ζητήσω ποτέ (περιμένοντας πιθανά μήπως ο άλλος φιλοτιμηθεί από μόνος του, αλλά και θεωρώντας το πολύ φτηνό όταν ανταλλάσσεις κάτι που τυχαίνει να έχει 180 με κάτι άλλο που τυχαίνει να έχει 160 καινουριο, να ζητας διαφορά). Νομίζω ότι το ποσοστό σωστων συναλλαγών VS αμφίβολων -για να το πω ευγενικά, είναι 60 με 40% . Ο χώρος είναι σχετικά μικρός και η γνώμη μου είναι ότι δεν σε παίρνει να κοροϊδεύεις τους άλλους γιατί το ξεβράκωμα δεν θα αργήσει αργά η γρήγορα.

Σε spontaneous πνεύμα (και όχι επειδή δεν έχω ιδέα από μουσική και βίντεο παραγωγή ? ) μοιράζομαι μαζί σας ένα Dylan classic. Rode NT1-A Guild OM240-E through TC Helicon Play Acoustic--->Focusrite Scarlett 2i4 (1st gen) Καλή Χρονιά σε όλους

To "Hulk" του Ανγκ Λί, τα Batman του Νόλαν και του Μπάρτον, ακόμα και τα έργα του Σναίντερ, παρόλο που δεν βγήκανε όπως έπρεπε. Πάντα υπάρχει χώρος για την άποψη του σκηνοθέτη, αλλά από την στιγμή που η Marvel δημιουργεί ένα franchise βάσει σχεδίου αυτή αναγκαστικά περιορίζεται.

Μακάρι να υπήρχε ο χρόνος και η άνεση Ηλία μου. Δυστυχώς, η οργάνωση του να συγκεντρώσει κανείς 4-5 ανθρώπους που ο καθένας έχει τις υποχρεώσεις του (δουλειές, παιδιά, οικογένειες, ταξίδια κλπ.) είναι από μόνη της ένας γολγοθάς. Το ιδανικό θα ήταν να γνωρίζουμε τους ανθρώπους πριν τους ακούσουμε αλλά αυτό είναι αδύνατο. Το μόνο που προλαβαίνουμε είναι μερικές κουβέντες πριν ή/και μετά την audition αλλά κι εκεί τα πράγματα μπορεί να είναι αμήχανα αν ο επόμενος είναι ήδη παρών. Σχετικά με αυτά τα ωραία που γράφει ο Στράτος, τα έχουμε ξανασυζητήσει εδώ και ειδικά το γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της απόλυτης ποζεριάς. Όχι βέβαια ότι ο χώρος των μοντέρνων μουσικών συνόλων τουλάχιστον, δεν είχε πάντοτε μεγάλη δόση ματαιοδοξίας. Απλά τα πράγματα έχουν πλέον ξεφύγει σε σημείο που έχει αλλάξει όλη η κατεύθυνση του χώρου. Απόλυτη προτεραιότητα η εικόνα. Η μουσική συνοδεύει το βίντεο και αν δεν έχεις βίντεο, δεν έχεις τίποτα ουσιαστικά. Επί του πρακταίου: Αποφασισα(με) ότι αυτό με τις audition, δε θα συνεχιστεί. Δεν έχουμε πια ούτε το χρόνο, ούτε την υπομονή, παρόλο που στο παρελθόν η μπάντα είχε βρει μόνιμα μέλη από αγγελία, οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί μουσικοί. Το φιλτράρισμα και η διαχείριση των ανθρώπων βέβαια είναι κάτι που θέλει και την ανάλογη ενασχόληση και χρόνο. Τέλος γράφω και μια ιστοριούλα που αποδεικνύει βασικά πόσο ανώμαλη ψυχοσύνθεση έχουμε οι μουσικοί σα σύνολο αλλά και πόσο γοητευτικό τελικά μπορεί να είναι όλο αυτό: Πριν μερικούς μήνες, είμαστε με την μπάντα στο στούντιο και παίζουμε ένα δικό μας κομμάτι. Έχει γίνει και μια ψιλοευθυγράμμιση πλανητών και το κομμάτι βγαίνει πολύ καλά και η μπάντα είναι ολίγον σε transition κατάσταση όπου νιώθεις αυτή την ψυχική ανάταση η οποία είναι και ο λόγος του όλου εθισμού ουσιαστικά. Παίζουμε λοιπόν ο καθένας στο σύμπαν του αλλά και όλοι μαζί στο ίδιο κατά κάποιον τρόπο. Φτάνει το φινάλε, γίνεται η πρέπουσα φασαρία, οι εντάσεις χτυπάνε κόκκινο, βασιλεύει το χάος για κάτι δέκατα αλλά το μαζεύεις και το φέρνεις για να μη σε καταπιεί η αταξία. Κλείνει το κομμάτι και ξαφνικά βλέπουμε όλοι με μικρή χρονική καθυστέρηση, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς γίνεται, τον (πρώην) μπασίστα μας να κοπανάει το μπάσο στο πάτωμα με απερίγραπτη σωματική ένταση και να το κάνει σανίδια. Μετά άρχισε να ανασαίνει γρήγορα σα να πνίγεται και χωρίς να προλάβουμε να πούμε κάτι, μας σκυλόβρισε με τρυφερότητα που δεν την ξέραμε από εκείνον και πανηγυρικά κατέκτησε το δικαίωμα στην καταστροφή του μέσου, όταν ο σκοπός έχει επιτευχθεί στο τέρμα: "να πάτε να γαμηθείτε, έτσι ήθελα και το έσπασα." Οι γροθιές του ήταν τόσο σφιγμένες που φαντάζομαι ότι το κενό ανάμεσα ήταν αρνητικό. Από το παραπάνω περιστατικό έχω ηχητικό ντοκουμέντο το οποίο φυλάσσεται σε 5 μπακάπ και το έχουν ακούσει μόνο τα (τότε) μέλη της μπάντας που το είδαν κι όλας. Το κρατάω ως αναφορά για αν και όταν ποτέ ξεχάσω το γιατί παίζω μουσική.

Πριν ξεκινήσω, να κατασταλάξω για το βάρος της αν την θέλω 4,5 ή 3,5 κιλά που ειναι ένα λογικό βάρος Νίκο εσύ πως θα τη φτιάξεις ? το carved top δεν είναι θέμα έχω κάνει ήδη ένα χωρίς τη βοήθεια jig καλή αρχή ? εμένανε μου τόχαν πεί ξέχνα ρε Νάσο την LP

Ώχ έδωσα τέτοιο μαόνι μουαρέ εγώ ? φίλε με πικάρεις άγρια με το όργανο που πας να φτιάξεις, ειμαι και γω κανα χρόνο που στριφογυρίζω με τις LP το απόλυτο rock και όχι μόνο εργαλείο τώρα έπαθα ζημιά και δε μου λες μπράτσο τι ξύλο θα βάλεις?? γιατί ένα κομμάτι το μπράτσο .? δεν φοβάσαι τα σπασίματα? Το μαόνι αυτό έχει πάνω από 850kg/m3 πυκνότητα η κιθάρα θα ζυγίζει κανα τόνο

Οτι λέει και ο τίτλος Πολύ καλός φίλος και μπασίστας κατάφερε να σπάσει το μπράτσο στο Warick Fortress μπάσο του όπως φαίνεται στις φωτο και σε σημείο που δεν υπάρχει γιατριά, εκεί ακριβώς καταλήγει η βίδα του truss rod και κάθε που βιδώνεις η βίδα πετάγεται έξω απο το μπράτσο ? Οπότε η αντικατάσταση ειναι μονόδρομος με στόχο το νέο μπράτσο να ειναι πανοποιότυπο του παλιού? Ενα μαδεράκι Wenge γύρω στα 25 χιλ φάρδος χρησιμοποιήθηκε για το σώμα και για ταστιέρα, το σώμα κόπηκε απο το σημείο του ξύλου που είχε τα πλέον κατάλληλα "νερά" ('οσο το δυνατόν ποιό κάθετα στην επιφάνεια της ταστιέρας) Φτιάχτηκε πατρόν απο χαρτόνι για να συμαδευτούν τα τρία κομμάτια που αποτελείται το μπράτσο και επίσης πατρόν απο λεπτό κοντρα πλακε' για να ξεγυριστει το μπρατσο με το κοπικο΄με ρουλεμαν

Επειδή συνειδητοποίησα πως παρα το ότι έχω ένα κάρο πράγματα για να γράφω κιθάρα αλλά στην πράξη δεν είμαι σίγουρος πως αυτό που θα'θελα να ακούω απο τον ενισχυτή περνάει και στην ηχογράφηση, παρα το ότι ηχολήπτης άνθρωπος είμαι 62 και με πτυχίο απο τα 28, έχω τα ζόρια μου καθως δεν θελω να ενοχλώ και η φάση μικρόφωνα με παραμορφωμένο ενισχυτή σε ένταση δεν παίζει, κάθησα και προσπάθησα να γράψω ενδεικτικά με τα VST που διαθέτω και να συγκρίνω στο κάτω κάτω τι κάνει το καθένα. Μου πήρε μια μέρα λοιπόν (όχι το παίξιμο) αλλά η παραγωγή του βίντεο που ελπίζω να βοηθήσει κάποιους που ψάχνονται. Waves CLA Guitar vs Torpedo Wall of Sound vs Steinberg VST Amp Rack vs NI Guitar Rig 5 free. Η κιθάρα συνδέεται σε 2 overdrive πετάλια (Boss OD3 και TC Mojo Mojo) που μετά πηγαίνει κατευθείαν στην είσοδο instrument της κάρτας SPL Creon. Δεν χρησιμοποιήθηκε ενισχυτής. Στο βίντεο τα ακούτε με τη σειρά και πρώτα απ' όλα τον σκέτο χωρίς vst που έρχεται απο τα πετάλια. Ολες οι προσομοιώσεις είναι διαφορετικές, δεν είναι οι ίδιοι ενισχυτές και καμπίνες (είναι αδύνατο μιας και αυτα που διέθετα δεν εξυπηρετούσαν) αλλά προσπάθησα να φτιάξω όσο καλύτερα μπορούσα με μόνα εφέ ένα compressor και λίγο reverb που όλα διαθέτουν, ένα καλό crunchy ήχο όπως τον είχα στα αυτιά μου. Και τα 2 tracks (chords και solo) πηγαίνουν ταυτόχρονα σε ένα group όπου βρίσκονται τα vst. Τα σχόλια σας.

Καταλαβαινω οτι θα εχεις περασει και εσυ τα δικα σου, αλλα πολυ ευκολα θα χασεις μια ευκαιρια για να παιξεις σε καλο γκρουπ, οταν πηγαινεις απροετοιμαστος. (εκτος κι αν δεν σε ενδιαφερει κατι τετοιο) Με την τακτικη σου, το πιο πιθανο ειναι να μπλεκεις παντα με μετριοτητες. ΥΓ Δεν σου μιλαω προσωπικα. Μιλαω σε οποιονδηποτε εχει παρομοια αντιληψη των πραγματων. .

Αυτό σου υπογράφω ότι δεν ισχύει. Άλλες φορές σου φαίνεται ότι έδεσε το γλυκό και μετά από δυο εβδομάδες δεν κάθεται τίποτα μουσικά. Και το αντίθετο επίσης συχνό: στην πρώτη επαφή δεν υπάρχει αίσθηση ταιριάσματος και καταλήγεις να επιλέξεις κάποιον για άλλους λόγους (ανάγκη, πίεση χρόνου, οι άλλοι ήταν χειρότεροι) και μετά από λίγο καιρό ταιριάζει στην μπάντα σαν το κομμάτι του παζλ που έλειπε. Αλλά το βασικό θέμα είναι αυτό που ανέφερα και στο αρχικό ποστ. Πηγαίνεις σε δοκιμή αδιάβαστος ενώ σου έχουν ζητήσει συγκεκριμένα πράγματα. Αν αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό λειτουργεί εις βάρος σου και παίρνεις συνειδητά το ρίσκο, οκ. Αλλά μην προσπαθείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου λέγοντάς του ότι δεν τρέχει τίποτα γιατί άμα δέσει το γλυκό φαίνεται.

Για την ιστορία, δουλεύει κανονικά. Σε πολύ μέτρια κατάσταση το Alesis, πλην λειτουργικό!

Αυτό είναι η δική σου άποψη και είναι σεβαστή ,στην περίπτωση που η μπάντα έχει διαφορετική άποψη θα πρέπει να το συνεννοηθείς μαζί τους και να μην επιβάλεις την δική σου, έτσι ξεκινάνε καλές συνεργασίες και παρέες. Είναι απλό. -Μπορείς να βγάλεις αυτά τα κομμάτια για να παίξουμε; -Ναι. (σούπερ) -Όχι. (σούπερ) -Ναι, και τελικά πας χωρίς να τα βγάλεις (όχι σούπερ)?

Αν δε σε πειράζει το ημι-μόνιμο instalation μαγνήτη πάνω από την τρύπα, υπάρχουν πολύ ωραίες λύσεις για ακουστική. Προσωπικά έχω εγκαταστήσει στη δική μου εδώ και χρόνια τους Μ1 passive του L.R. Baggs για τους οποίους είχα κάνει κι ένα review εδώ:

Ευχαριστώ για το feedback! Θεώρησα πως το μεγαλύτερος "όγκος" του ήχου της κιθάρας θα περνούσε μέσω του πιέζο (που αντιπαθώ σφόδρα και θα χαρώ να ακούσω προτάσεις για εναλλακτικό τρόπο amplification της ακουστικής, τελευταία ζαχαρώνω την transducer προσέγγιση). Αν είχα κάνει την ηχογράφηση σε κάποιο DAW ομολογώ πως θα πείραζα εν τέλει λίγο έως πολύ τη μίξη αλλά και το panning. Μετά από κάποια χρόνια και έχοντας βρεθεί σε live καταστάσεις με διάφορα σχήματα και ελάχιστες μόνος, ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι υπάρχει το "ακούω τον εαυτό μου πιο δυνατά απ' όσο πρέπει" αλλά νομίζω πως έχεις δίκιο Jazzjoker. Λίγο και το διαμέρισμα(εντάσεις), λίγο και το γεγονός ότι φοβήθηκα να μη γρεζάρω(κακομεταχειρίζομαι την προενίσχυση και αρπάζει από χαμηλά πια ? ), λίγο και το κόμπλεξ μου με τις εξωστρεφείς ερμηνείες. Ευχαριστώ και πάλι.

Αυτή η λέξη πάντα μου έφερνε στο μυαλό ταινίες τις οποιες οι ξανθιές γυναίκες τις βλέπουν μέχρι το τέλος για να δουν αν το ζευγάρι τελικά θα παντρευτεί,δεν ξέρω γιατί το έχω συσχετίσει έτσι! ? Τα template του Θάνου κάνουν θαύματα,τα έβαλα διπλα σε ένα κομμάτι ξύλο και το πρωί είχα αυτό το αποτέλεσμα!

γεια σας, Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους φίλους εδώ ,Χρόνια Πολλά ,Δημιουργικά γεμάτα υγεία.Μακάρι να πραγματοποιηθούν τα όνειρα μας.

Χρονια πολλα! Ευχομαι τα πολυ βασικα, για ολους, υγεια και ευημερια.

Είσαι ωραίος ρε φίλε. Τα αυτά και από μένα σε όλους.

Παιδιά διαβάζω το θέμα με πολύ ενδιφέρον και μου έχουν γεννηθεί μερικά πολύ σοβαρά ερωτήματα. Κατ' αρχήν να διευκρινήσω ότι έχω πάρα πολύ μικρή εμπειρία από συμμετοχή σε μπάντες. Ρε υποψήφιε πας σε audition αδιάβαστος όπως θα πήγαινες άπλυτος σε ΠΡΩΤΟ ραντεβού. Ο άλλος πως περιμένεις να σε αντιμετωπίσει και πιο πολύ για την ποιότητα σου ως άνθρωπο. Παιδιά μην μένουμε στο γεγονός ότι ο υποψήφιος είναι τεμπέλης ή νομίζει ότι είναι μουσικάρα, ποζεράς youtube και όλα τα υπόλοιπα που ειπώθηκαν. Το πρόβλημα πιστεύω είναι πιο βαθύ και πιστεύω ότι τελικά κάποιοι παίζουν με την νοημοσύνη μας κι έχει χαθεί εντελώς ο κοινός νους

Γενικα περιπτώσεις όπου κάποιος δε μιλάει ωραία ή φαίνεται να πιστεύει ότι σου κάνει χάρη επειδή θα αγοράσει κάτι που δίνεις σε δικαιη τιμη, kateme θέλουν χειρουργειο. Να μην απαντάει κάποιος καθόλου δεν μου έχει τύχει πολλές φορές και συνολικά η εμπειρια μου από άπειρες συναλλαγές σε μουσικα όργανα που έχω κάνει είναι πολύ θετική. Τις περιπτώσεις που φωνάζουν από μακριά χαμηλό επίπεδο συνεννόησης (πρηχτες, γελοία παζάρια, ανταλλάζω με κοτετσοσυρμα) τις θυμάμαι επειδή μου έκαναν εντύπωση. Μια φορά είχα στραβωσει με έναν τύπο που με αγενεια ζηταγε επίμονα να του πάω αυτό που πουλάω επειδή "ήταν κουρασμένος" και μια άλλη με τύπο που επέμενε να του κάνω θετική κριτική ,και αφού το εκανα, σε επόμενη συναλλαγή απλά σταματησε να απανταει, αλλα τι να στραβωσεις... Αν ο άλλος δεν έχει τη βασική δεξιότητα να θέλει να είμαστε όλοι ικανοποιημένοι από μια συναλλαγή είναι hopeless case. Αλλά αν δοκιμάσετε να πουλήσετε αμάξι 500€ στο car , ελάτε να τα ξαναπούμε. Τύπος πήρε τηλεφωνο 4:37 το πρωί και ζητούσε να του το δώσω 200. Αλλά και να αγοράσετε. Τύπος ήρθε στο ραντεβού με άλλο αυτοκίνητο για να μου πει να κλείσουμε άλλο ραντεβού να πάω να δω αυτό που πούλαγε. Μπιτ δατ.

Δεν αποτελει τμημα των μελλοντικων σχεδιων μου, αλλα με υπομονη και θεληση, κι αυτο γινεται.

Ημουν λίγο υπερβολικός πριν αλλά συνήθως συμβαινει το αντιθετο... παντα ο αγοραστης να μενει στην αλλη ακρη του θεου και να μην εχει παρκινγκ η γειτονια του . Δεν εχω καποιον εγωισμο θελω παντα να βοηθησω μια συναλλαγη ΑΛΛΑ δεν παιζει να κανω πηγαινελα μια -δυο ωρες για 30 και 50 ευρω. απλα δεν την παλευω συγγνώμη.. Δεν εχω προβλημα να βρεθουμε καπου αλλου αν ειναι για 30-40 λεπτα πηγαινελα. Παντα ελέγχω τι αγοραζω και θελω και ο αλλος να ελέγξει τι αγοραζει για να μην χρειαστει να ξαναμιλησουμε μετα σε υφος "δεν λειτουργει" ή "κατι δεν ειναι οπως το ηθελα" Να βρεθουμε απο κοντα , να τα πουμε , να τα ελεγξει ολα και να πιουμε και ενα καφε να γνωριστουμε. Αλλά θελω η πωληση ή αντιστοιχα η αγορα τις πιο πολλες φορες να τελειωσει εκει. Χωρις να μιλαμε μετα με μηνυματα για λεπτομεριες που μπορει ο ενας να ειχε φανταστει αλλιως. ναι εννοειται . εδω μιλαμε για σοβαρη αγορα οχι για μικροπραγματα 10ετιας. Θα κανεις ισως το πηγαινελα και τον ταριφα αν χρειαστει και θα κατσεις να ζαλισεις το αντικειμενο προς αγορα οσο εσυ θελεις. Αλλά ειναι λιγο τραβηγμενο να πηγαινοφέρνεις εξοπλισμο προς πωληση . Αν θελει δοκιμη σε δικο του εξοπλισμο ας τον φερει. πχ. να πας να τον μαζεψεις αν εχει κιθαρα και πεταλια στον ωμο απο το μετρο ή να τον πας σπιτι του αν τον αγορασει και δεν εχει μεσον αλλα θα προτιμουσα να μην πηγαινοφέρνω τα πραγματα. --------------------- ΓΕΝΙΚΑ Θελω η αγγελια να ειναι ξεκαθαρη, να εχει ολες τις πληροφοριες που μπορει να ειναι χρησιμες και να γινεται η δοκιμη σε καποιον χωρο απο τον αγοραστη κατα προτιμηση τον δικο μου. Η επικοινωνια να ειναι ξεκαθαρη και τιμια και τα παζαρια μονο υπο περιπτωσεις. Να χρειαζεται τον ελαχιστο χρονο για συνεννοηση κτλ Αν μυριστω κατι αλλο απλα δεν εχω χρονο για πεταμα και δεν θα προχωρήσω πιο περα.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον προλαλήσαντα. Ναι στην δοκιμή της καλής λειτουργίας, αλλά σε καμία περίπτωση ο χώρος μου δεν είναι κατάστημα για να έρθει κάποιος να δοκιμάσει αν του αρέσει- κάνει το συγκεκριμένο αντικείμενο που πουλάω. Εννοείται ότι κι εγώ ως αγοραστής συμπεριφέρομαι αναλόγως γι’ αυτό κι έχω χάσει αρκετά χρήματα αγοράζοντας gear που διαπίστωσα ότι δεν μου κάνει και στην συνέχεια έδιωξα πολύ γρήγορα.

Και λιγα λες. Φωναρα!

Έτσι που καρφώνει τη γκρουβα ότι πρέπει θα ήταν. Ο Yameth την θέλει τρελλα ήδη! Εδώ του αρέσω ΕΓΩ ο θεοκουλος ως ντράμερ με τη γιαγιά που κΣερει θα κανει πάρτυ! ?

Μα τελικά αυτό που κάνει είναι μία ρύθμιση του fuzz factory. Η game changer βγάζει πολύ πιο game changing πραγματα ,όπως το sustain pedal

Ό Jazzjoker την είδε....; ?

Απλά θεά!

Ακραία δήλωση αλλά νομίζω υπερβολική. Blockbuster, εύπεπτα θα γίνονται πάντα, από τον ασπρόμαυρο κινηματογράφο μέχρι σήμερα. Εμένα με έχουν κουράσει λίγο οι σύγχρονες ταινίες, πολύ προκάτ, πολύ τυποποιημένες, πολύ cgi, κάπου δεν νιώθω την άποψη του δημιουργού αλλά την απαίτηση του στούντιο αλλά εντάξει δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα, απλά προτιμώ πλέον τις ανεξάρτητες παραγωγές τύπου mumblecore. Υπάρχει άπειρος κινηματογράφος για όλα τα γούστα.

Παίζουμε άλλη είδη μουσικής.

Μερακλής !!!

ΟΛΕ!!!!!!

Ναι το μπράτσο θέλω να είναι ένα κομμάτι ,long tenon και στάνταρ νίτρο.

Το Κατερινάκι πάντως πολύ καλύτερο από την μπάντα που βαριέται που ζει...και η γιαγιά μου καλύτερα θα το έπαιζε το κομμάτι ? Πάντως η όλη φάση πολύ ΔΥΣΤΥΧΙΑ μου βγάζει....

Συνεχεια.... Ανοιξα ολες τις τρυπες για pots και toggle switch, αφου πρωτα χαραξα σε βαθος 3mm το drop top για να λυγισει πιο "γλυκα" και να "αγκαλιασει" το σωμα οπως πρεπει... (η χαραξη δεν ειναι για βραβευση....αλλα μια χαρα κανει την δουλεια) κατι ακομα που εγινε και ηταν εντελως απαραιτητο (προκειμενου να καθησουν πληρως τα pots και ο επιλογεας) ηταν το σκαλισμα της επιφανειας στις θεσεις των pots αλλα και του switch. Αυτο επρεπε να γινει, για να υπαρχει επαρκες σπειρωμα να βιδωσει το παξιμαδι αλλα και να τοποθετηθει και η μεταλλικη ροδελα χωρις να προεξεχει ταυτοχρονα το σπειρωμα υπερβολικα, με συνεπεια τα knobs εχουν μεγαλη αποσταση απο το σωμα αυτα τα μικρα μεταλλικα ελασματα καθως και η "ενσωματωμενη" (ας το πουμε ετσι) ροδελα αφηνουν μεγαλο κενο μεταξυ ξυλου και pot (η switch) με αποτελεσμα, για λιγα χιλιοστα να μην μπορει βιδωθει ολοκληρο το παξιμαδι. Η ροδελα, ουτε κουβεντα. Μεταξυ αλλων, ξανα-τελειωσε το pots cavity.... και εγινε και μια προβα των pots πληρως βιδωμενα πλεον..... και μια απο το σουιτς καβιτι αφου γινικανε ολα αυτα ....επιτελους κολλησα το drop top στη θεση του.... Μπορω να πω, οτι παρα τις αναποδιες, πηγε καλα. Τουλαχιστον εχω την ικανοποιηση οτι δεν πεταξα χρηματα αφενος και αφετερου τελειωσε το δυσκολοτερο κοματι της τροποποιησης του σωματος....Μενει να γινει η πισω πλευρα του σωματος.....πις οφ κεηκ.... Συνεχιζεται....φυσικα....

Πέρα από τις όποιες προεκτάσεις μπορεί να πάρει η συζήτηση, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Ίσως να μην το 'χεις το shuffle σαν τον Coleman ή τον Purdie ή δεν ξέρω κι εγώ ποιον άλλο. Ίσως να μην γκρουβάρεις όπως θα ήθελε η μπάντα. Ίσως γενικά, να μην κάνεις στην μπάντα για ένα κάρο λόγους. Αλλά από τη στιγμή που σου δίνουν 5 κομμάτια να μάθεις και δεν σου λένε απλά 'έλα να τζαμάρουμε, να δούμε τι παίζει(ς)', ε στρώσε τον κώλο σου να ξέρεις τουλάχιστον τη φόρμα. Γιάννη, δεν έχω καμία πρόθεση να υπερασπιστώ ειδικά τους ντράμερς λόγω ...συναδελφοσύνης, και καταλαβαίνω ότι οι δικές σου εμπειρίες μπορεί να σε οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Προσωπικά όμως θεωρώ ότι γενικεύεις. Ειδικά στην εποχή μας. Ναι. Θα γίνω ο νεος Terry Bozzio και θα ζηλεύετε όλοι. Με τσάκισες ρε παπάρα!

Οφείλεται στο ότι η μουσική έχει απαξιωθεί, δεν είναι κάτι που πρέπει κάποιος να το μελετήσει, να το σπουδάσει-όχι μόνο με την ακαδημαική έννοια φυσικά. Σου δείχνει κάποιος να παίζεις το σόλο του χοτελ καλιφορνια , νότα νότα , βάλε το δαχτυλάκι σου εδώ βάλε το δαχτυλάκι σου εκεί, λες και οι σάρκινες προεξοχές στο πλάι του κεφαλιού σου δεν είναι αυτιά, το παίζεις μετά για τους επίσης κουφούς φίλους σου, σου λένε μπράβο μεγάλε, έχεις επιτυχία, έχεις μεγάλη επιτυχία. Την επόμενη είσαι κι εσύ μουσικός, δεν ξέρεις αρμονία, δεν έχεις τεχνική, δεν ξέρεις να ξεχωρίσεις τα 4/4 από 1/4 φέτα Καλαβρύτων, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ένα ακόρντο ματζόρε από ένα μινόρε, αλλά έχεις δει ότι βίντεο για gear κυκλοφορεί κι έχεις άποψη για το που πρέπει να μπαίνει το buffer.Είσαι μουσικάρα, κι άσε τον JJ να παραπονιέται, shuffle και μαλακίες.

Το πρόβλημα είναι πως έχει γεμίσει ο τόπος με ανθρώπους που νομίζουν πως είναι μουσικοί, ενώ πολύ απλά δεν είναι. Αντιμετωπίζουν αυτό που για μας είναι η ζωή μας με επιπολαιότητα που συνάδει με κάτι δεύτερο, με πάρεργο. Έλα μωρέ, ντούκου ντούκου ντρίγκι ντρίγκι.

Το opening track 18 λεπτών από το δίσκο του "Αραπιά για Λίγο Πάψε να Χτυπάς με το Σπαθί" το 1982, μου άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα το "ελληνικό ροκ" τότε (ό,τι κι αν σήμαινε αυτό). Μουσικάρες από: Ηλεκτρική κιθάρα: Δερτιλής, Στρατηγόπουλος, Μπάσο: Βαγγ Πατεράκης Τύμπανα: Νικος Τουλιάτος Συνθεσαϊζερ: Κώστας Φαραζής, Πιάνο και τραγούδι ο Θάνος... Πως να μην κάνουν καριέρα αυτοί οι άνθρωποι... , σε ένα live στο αρχαίο ωδείο της Πάτρας. [ Λίγα χρόνια μετά, προσπαθησε και έστησε εκεί ένα διεθνές Jazz φεστιβαλ για όσους θυμούνται, μέχρι που κόπηκαν τα κονδύλια... και αποχώρησε λέγοντας ότι με τόσο λίγα χρήματα για τον πολιτισμό, όχι να δημιουργήσεις θεσμούς δεν μπορείς όπως ήταν το Jazz Festival, αλλά ούτε να συντηρήσεις τους ήδη υπάρχοντες. 40 χρόνια μετά, πρέπει να είμαστε ακόμη η μόνη χώρα/πρωτεύουσα στην ΕΕ, που δεν έχει ένα γαμημένο jazz σταθμό. ] Από το σημείωμά του στο δισκο για το συγκεκριμένο κομμάτι: "Το κομμάτι αυτό ηχογραφήθηκε πρόχειρα σε κασέτα από την συναυλία που έδωσα στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας, τον Ιούλιο του 1982. Παρ'όλο που προοριζόταν για το Αρχείο μου, προτίμησα να μπει στον δίσκο, γιατί κι εγώ και οι μουσικοί μου είδαμε ότι ο τρόπος που παίξαμε ήταν τέτοιος ώστε ηταν αδύνατον να τον αναπαράγουμε στο STUDIO. Την ηχογράφηση στην κασσέτα (!!! εννοεί απευθείας από την κονσόλα !!! ] έκανε ο Νίκος Εσπιαλίδης και τι να πω; Ο Βασίλης, ο Νίκος, ο Κώστας και ο Βαγγέλης είναι καταπληκτικοί. Το κομμάτι το αφιερώνω στους φίλους μου". Θάνος Μικρούτσικος

Κι εμένα ο direct ήχος μου άρεσε πιο πολύ. Όσο πιο απλό τόσο πιο εύκολα να ταιριάξει σε ένα κομμάτι συνήθως..

Για το συγκεκριμένο θέμα απλά να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου οτι υπαρχουν και άτομα με κινητική(ες) αναπηρια(ες). Βάλε στην εξίσωση και το γεγονός οτι η συγκεκριμένη χώρα παρέχει περιπου μηδενικό accessibility και καταληγεις να καταλαβαίνεις γιατι για έναν τετοιον πωλητή δεν υπάρχει άλλη επιλογη. Καταλαβαίνω οτι το ποσοστό μαλλον ειναι εξαιρετικά μικρό αλλα μιλάω εκ μπύρας (και προφανώς ειναι άκομψο να αναφέρει καποιος στην αγγελία και τον λόγο για τον οποιο δεν μπορει να τρεχει σε σταθμους και πλατειες για αγοραπωλησίες).

εμενα παντως καποιες φορες που εχω λαβει τετοιο μηνυμα απο την αλλη πλευρα ελαβα παζαρια και μια φορα ενας προσπαθησε να μου πουλησει ενα στουντιο(!) Θα απανταγα ισως με μηνυμα. αλλα δν θα επαιρνα τηλ σιγουρα πια.

Δεν πρόκειται να σου απαντήσει γιατί αυτό ακριβώς το μήνυμα στέλνουν οι διάφοροι κυνηγοί της "τρελής ευκαιρίας" σε διάφορους πωλητές, με το σκεπτικό πως όποιος πάρει την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει ...έχει μεγάλη ανάγκη να πουλήσει. Και όσοι έχουν ξαναπουλήσει μέσα από αγγελίες (δηλαδή ...αρκετοί) είναι ήδη "παθόντες" και υποψιασμένοι. Γιατί ΕΣΥ δεν τηλεφωνείς απ'ευθείας στον πωλητή και τον βάζεις να σου τηλεφωνήσει αυτός ; Ενδιαφέρεσαι πράγματι για το αντικείμενο της αγοραπωλησίας στην τιμή που το δίνει ο πωλητής ; Καταλαβαίνεις πως με αυτή την τακτική βάζεις τον εαυτό σου σε πλεονεκτική θέση έναντι του πωλητή, ο οποίος θα σου τηλεφωνήσει για να σε ...παρακαλέσει να αγοράσεις το όργανο που πουλάει ;

Τελικά μόνο με κλεισμένη φωνή και μεθυσμένο πιάνο βγαίνει και δε βγαίνει αυτό %&@*....... TOM WAITS TANGO KOSTASTAG.mp3