Να ξεκινήσω λέγοντας ότι μου άρεσε πολύ.
Θα γράψω τι δεν μου άρεσε.
Βασικά δύο πράγματα.
Πρώτον ότι σε όλο το κομμάτι αυτή η (μάλλον) κιθάρα (?) που ακουγόταν συνέχεια παίζοντας με τον ίδιο ήχο και τρόπο (ρυθμικά), και ευρισκόμενη και μόνιμα σε πρώτο πλάνο, δεν έδινε την θέση της σε τίποτε άλλο (άλλο όργανο, ή ήχο).
Δεύτερον, η απουσία εναλλαγής οργάνων (και ήχων, και τρόπων παιξίματος) στο προσκήνιο, σε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι, που κατά την γνώμη μου φωνάζει για κάτι τέτοιο.
Όπως και να έχει, είναι πολύ ωραίο dim, και μπράβο σου.