Πίνακας συμμετοχής

ένας πολύ ενδιαφέρων και "πειραματικός" δίσκος ήταν αυτός

Καλά... τωρα μόλις τελειώνω να το ακούω. Τι να πρωτοσχολιάσω; Το ότι είναι μια συναυλία με ένα κάρο guests κι ενα σαλόνι για να κάθονται εν τω μεταξύ όπως στα βίντεο τους στο Youtube. Το ότι βιντεοσκοπήθηκε πάνω στη σκηνή και όχι απο τη θέση του θεατή; Τα διαφορετικά όργανα που παίζουν σχεδόν όλοι τους και το καταπληκτικό επίπεδο στο καθένα συν το ότι τραγουδούν όλοι; Το απίστευτο groove? Τη μαμά που ανέβηκε να ρυθμίσει τα τσάκρα του πλήθους; ή μήπως το κοινό που δίνει τόνο για να κουρδίσει η κιθάρα; (και να το μετράω με κουρδιστήρι και να είναι G!) Ο ορισμός του live performance (κι ούτε ένα γνωστό cover). Τι άνεση και ταύτιση... Η απόλυτη συναυλία. Κόσμος πήρε αεροπλάνα για να είναι εκεί. Απο που ήρθαν αυτοί οι τύποι;

Πολυ ωραια μπαντα, φοβεροι μουσικοι, και ειναι και independant σε ολα, βιντεος, παραγωγες, κτλ...

Καλημέρα! Καλούτσικο το κομμάτι... δεν με τρέλανε... ? Ένα από τα αγαπημένα μου jazz album όλων των εποχών... είναι το Question and answer... Όποιος δεν το έχει ακούσει.. ας το κάνει... Κάθε drummer πρέπει επίσης να το έχει στην συλλογή του... Δεν υπάρχει ο Haynes..... όλο άρση το album.. αναρωτιέσαι που είναι το 1....

ω ρε φιλε. τι κρεσενταρα ήταν αυτή; χείμαρρος ενέργειας....δε γίνεται να μη σε παρασύρει. εκτακτο! υγ: τα λύγισε τα τύμπανα ο σαντσεζ, φανταστικός κ αυτός.

Αυτό μου άρεσε γιατί ξεκίνησε από το τίποτα, προχώρησε στο όλον και γύρισε στο τίποτα... το απόλυτο για μένα ήταν το secret story. Ιδανική ισορροπία ανάμεσα στη jazz και στο κινηματογραφικό... Επίσης As falls Wichita so fall Wichita Falls, το Offramp, letter from home, still life talking....Imaginary day.... και καμιά 15αριά ακόμα που πρέπει να παραλείψω λόγω χώρου