Πίνακας συμμετοχής

Θα διαφωνήσω και εγώ στα περί βελτίωσης των ονομάτων των φθόγγων. Η παραδοσιακή/ κλασσική σημειογραφία αφορά την "παραδοσιακή" μουσική και τις κλασσικές κλίμακες. Από αυτή προήλθε, για αυτή φτιάχτηκε και σε αυτήν έχουν γραφτεί τα αριστουργήματα του παρελθόντος. Θα έπρεπε να την ξέρουμε μόνο και μόνο λόγω όλων αυτών των διαμαντιών, όμως έτσι και αλλιώς η περισσότερη μελέτη γίνεται πάνω στην επτάτονη ματζόρε/ μινόρε, λογικό λοιπόν να έχουμε εφτά φθόγγους/ ονόματα. Επίσης, όταν ξεφεύγουμε από τα διατονικά διαστήματα, με την τυπική σημειογραφία αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό και κατανοητό. Οι χρωματικές αλλοιώσεις βρίσκονται δίπλα από τις αντίστοιχες νότες και όχι στον οπλισμό, αυτό χτυπάει στο μάτι βοηθάει τόσο στην εκτέλεση όσο και στην ανάλυση. Όπως ήδη ειπώθηκε το Λα ύφεση- Ντο είναι σταθερότατο π.χ. στη Λα ύφεση ματζόρε ως 3η μεγάλη. Το Σολ δίεση- Ντο στη Λα μινόρε όμως, ως 4η ελαττωμένη έχει ένα πιο ασταθές άκουσμα. Αν τα ονόματα των φθόγγων ήταν ίδια, δε θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να καταλάβει κάποιος τι παίζει; Τώρα, η θεωρία ακολουθεί και βοηθάει την πρακτική, και υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για άλλου τύπου μουσικές. Στο επτάτονο περιβάλλον όμως, που στην τελική αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία της μουσικής, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο ασαφή χωρίς τα πολλαπλά ονόματα.