Πίνακας συμμετοχής

Μαζι με αυτον

Ο καλύτερος κιθαρίστας που περπατά αυτή τη στιγμή στη γη.

Κι εγώ βρίσκω ότι είναι απίστευτα μουσικός με triple-stop bends πιο ακριβή από ότι αν τα κανε κάποιος με moog ή με sequencer. Oι μπουρμπουλήθρες του είναι τόσο in-time που αν τις παίξεις στη μισή ταχύτητα εξακολουθούν να είναι καρφωμένες. Και φυσικά όλο αυτό το παιχνίδι με τους χρόνους, τα stutters και το τσαλίμι στο 0:30 όπως είπες, που πηγαίνει το πράγμα σε γνώριμα νερά για λίγο, ίσα-ίσα να σκιρτήσουν οι καρδιές παλιογκιρίσιων σαν κι εμένα. Μου θυμίζει πάρα πολύ Ron Thal, ο οποίος είναι ο μόνος από όλον αυτό τον ορυμαγδό από shredders που αντεχω να ακούσω ολόκληρο έργο του. Από τους 4 κιθαριστικούς δίσκους που κατάφερα να ακούσω στη ζωή μου, οι δύο είναι δικοί του. Ο άλλος ο παίκτης μου φάνηκε πιο βαρετούλης. Παρ' όλα αυτά, ένα showcase δυνατοτήτων είναι περισσότερο παρά κατάθεση ψυχής, οπότε και έτσι πρέπει να κριθεί. Απλά θα μου άρεζε να κέρδιζε τον διαγωνισμό ένας που θα παίξει 5 νότες. Όπως οι περιορισμοί λέξεων που είχαμε στην έκθεση ιδεών. Έτσι, για να αλλάξει λίγο το trend.

Πάντα έτσι δεν ήταν; Εννοώ, όταν ξεκίνησα εγώ όλοι (οκ η μεγάλη μερίδα) έπαιζαν πεντατονικές/μινόρε, τα ίδιας licks κτλ κτλ, πολύ ακόμα αυτά παίζουν(με). Συμφωνώ σε αυτό που λες, νομίζω η κάθε γενιά έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά (επιρροές/ακούσματα κτλ), και από εκεί και πέρα ο καθένας διαμορφώνεται αναλόγως το χαρακτήρα του. Αν πχ παρακολουθήσεις 20-30 βιντεάκια από διαγωνισμούς τύπου Kiesel, θα δεις ότι τα κοντινά ηλικιακά group των συμμετεχόντων έχουν συνήθως και κοινή αντίληψη/τεχνική/μουσικότητα στο παίξιμο τους. Το ζητούμενο πάντα είναι η μουσικότητα, τι αν παίζεις 300 νότες το δευτερόλεπτο τι αν παίζεις 1 κάθε 4 λεπτά, δεν συμφωνώ με τις λογικές που λένε ότι αργά=ψυχή, γρήγορα=φιγούρα κτλ. Δεν είναι θέμα αργά ή γρήγορα, αν έχεις 4 τόνους gain ή αν παίζεις clean. Για μένα το θέμα είναι τι λες, πώς το λες και πώς το επικοινωνείς.

Εχω την εντυπωση οτι οι πιο πλουσιοι και επιτυχημενοι κιθαριστες ειναι ταυτοχρονα και οι πιο "αργοι", καθως η ταχυτητα μπορει να φερνει δοξα, αλλα η μελωδια φερνει το χρημα...

Σίγουρα ένας απ' τους καλύτερους.

Διαφωνώ καθέτως ως προς το τη μουσικότητα της σύνθεσης. Προσωπικά, και ως μουσικό άκουσμα είναι αυτός που ξεχώρισα. Μου άρεσε in fact τόσο, που το έχω ακούσει δεκάδες φορές από τη στιγμή που το βρήκα. Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είναι (αυτά τα "άχου τα μικρούλη δες πώς παίζει", ούτε με αγγίζουν), και αν παίζει παπάδες. Αυτό που ακούω μου αρέσει. Αναφορικά με τον ήχο κτλ, είναι υποκειμενικό. Δεν με χαλάει, ούτε μπαίνω στη διαδικασία του "παίχτο ρε μπαγάσα σε ένα καθαρό κανάλι να σε μετρήσω να 'ούμε". Είναι έτη φωτός καλύτερος από εμένα φυσικά και απλά το απολαμβάνω. Anyway, είναι ωραίο να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Btw, το ίδιο "κόλλημα" είχα πάθει με έναν άλλο πιτσιρικά όταν άκουσα αυτό πάλι από συμμετοχή σε διαγωνισμό της Kiesel. Το οποίο και πάλι το ξεχώρισα για το μουσικό του θέματος, και όχι για ήχους (που έχει εξαιρετικό btw αυτός), ικανότητες κτλ. Αυτό που ακούω, άσχετα αν δεν τον έβλεπα, πάλι θα με κέρδιζε σαν ακροατή.