Πίνακας συμμετοχής

Λάκη απαντάς στο αρχικό μου ποστ; Είσαι εκτός θέματος. ?

Φυσικά και χρειάζεστε μπάτσο. Εμεις κλέφτες θα γινουμε; Επι της ουσίας. Μην μαλώνετε εδω. Καντε κάνα βίντεο να πλακωνεστε στο youtube να παρομεν και κανα λάικ.

Κάποτε στα Live, μπορεί να γίνεται ακόμα δεν βλέπω πια, υπήρχε ένα μέρος του show , σαν παρουσίαση της μπάντας, όπου οι μουσικοί ξεκαύλωναν με σολίδια.....με statement μάλλον "δείτε τι μπορώ να κάνω". Ίσως , εκτός των άλλων, να γινόταν αυτό για να "εκτονωθούν" και να μπορούν να παραμένουν πειθαρχημένοι στο υπόλοιπο set, και να το αναπαράγουν ορθά- όπως ηχογραφήθηκε , χωρίς ακροβασίες. Για να το συνδέσω με το αρχικό post του Op. Αυτό το "δείτε τι μπορώ να κάνω¨ ίσως να θέλει να δείξει κάποιος που στέλνει ένα βιογραφικό μέσω youtube video, έχοντας (όχι άδικα) την πεποίθηση ότι εφόσον μπορεί να παίξει τα "περίπλοκα" , τεκμαίρεται ότι μπορεί να παίξει και τα απλά. Τώρα, αν δεν μπορεί να παίξει "τα απλά" , όχι από ικανότητα αλλά από ιδιοσυγκρασία, είναι κάτι που θα φανεί με τον χρόνο και από κοντά (όχι εξ αποστάσεως).

"..... και μια φορά μου φέρνει να παίξω κάτι πένθιμο και είχε χρωματίσει την παρτιτούρα με μαύρο μολύβι και δεν έβλεπα ΧΡΙΣΤΟ" ?

Εννοειται οτι μοιαζει με Κουγκαρ και ειναι και γ...μω. Κανε ενα μινι LP με 4 κομματια,δε θες παραπανω,ας ειναι και επανεκτελεσεις παλαιοτερων σου. Θα γουσταρουμε. Διοτι τελικα το μισο του καλου δισκου εναι το εξωφυλλο.

Ρε σεις, όχι ειρωνείες, προσβολές, κλπ. Και χαλάνε το κλιμα, και δημιουργούν προηγούμενα, και δεν έχουν και νόημα δηλαδή. Μην το μαμήσουμε τελείως το πράγμα. Παρέα κάνουμε εδώ μέσα, κρίμα είναι.

Λάθος John. Αυτό είναι καραμπινάτο LSD.

αυτός που πήρε τον πούλο επειδή δεν ήξερε 5/4 μάλλον είχε παραγγείλει καμμιά φεράρι εκείνη τη μέρα και τα βρόντηξε

ευτυχώς υπάρχει το ιντερνετ και όπως μαθαίνω για τον Νικ Μεισον μαθαίνω τι είναι και το ΓΝΤΜ

Κάποτες, στο παλιό Βελιγράδι, πριν τον πόλεμο, υπήρχε μια σχολή μουσικής, που έπαιρνε τα παιδιά που απορρίπτονταν από τις υπόλοιπες σχολές της Ευρώπης. Μικρά παιδιά. Είχε ένα πρωτοποριακό για την εποχή σύστημα εκπαίδευσης. Τα παιδιά έπαιζαν στα (όχι τα) όργανα, πριν μπουν στην κατ' εξοχήν μουσική εκπαίδευση. Σε κάποια από τα μαθήματα, τους έβαζαν να ακούσουν ένα κομμάτι, και από το άκουσμα, να φτιάξουν μια ιστορία, ένα παραμύθι. Μετά τους έβαζαν να γράψουν μια ιστορία, και να την παίξουν με ήχους στο πιάνο (χωρίς ακόμα να ξέρουν νότες). Τα διαστήματα τους τα μάθαιναν ως εξής. Έπαιζε τα διαστήματα ο δάσκαλος, και ζητούσε από κάθε παιδί, να ζωγραφίσει από ένα χρώμα για κάθε διάστημα. Το ίδιο συνέβαινε και με τις συγχορδίες. Μετά ζητούσαν από τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι, και να το παίξουν στο πιάνο (με βάση τα χρώματα της κάθε ζωγραφιάς). Η σχολή βομβαρδίστηκε, και .... τέλος. Τι κρίμα!

Εμείς σε περιμέναμε να αποφανθείς περί τζέημς μποντ Λάκη! Τι ειναι αυτά;!

Nα σαι καλα Σερ,μας φτιαχνεις σε δυσκολη φαση. Οταν ακουσα οτι θα παρει συνταξη ο Λορντ αλλα θα τον αντικαταστησουν,ο πρωτος και ο μονος που μου ηρθε στο μυαλο οτι μπορει να παει στη θεση του χωρις να ειναι απλα για διακοσμηση και να καπελωθει απο το βαρος της μπαντας,ηταν ο Airey.Τεραστιος μουσικος. Το Electric Savage ειναι δισκαρα οπως και τα υπολοιπα των Colosseum II.Το αγαπημενο μου ειναι το Strange New Flesh λογω και της φωναρας του Mike Starrs. Το συγκεκριμενο λαιβ που ποσταρες εχει ενα απο τα καλυτερα μου της Μορς εποχης,το Razzle Dazzle.Και το παιζουν τοσο ωραια. Ο Γκιλαν ειναι καταπληκτικος.Τελευταια δεν ειναι τοσο καλος με τους Περπλ.Πιθανο εδω να εχει πεσει φτιαξιμο στη φωνη αλλα ποιος νοιαζεται τελικα,στα τετοια μας.Αυτο που ακουμε γ...μει. Ο McBride παιζει ωραια για τα γουστα μου.Εχει κατι που δεν εχουν καποιοι απο την καινουρια φουρνια παικτων.Πενια,τη βαραει τη νοτα.Εχει και καμποσο Μουρ στο παιξιμο του,φαινεται.Ιρλανδος θα πεις.Γουσταρα. Και τελικα εχουμε,εδω στο νοιζ,ανθρωπο που οχι μονο εχει παιξει με τον Γκιλαν,αλλα εχει δει και τον πισινο του? στα Τεμπη.Μικρος ο κοσμος τελικα. Που σαι ρε Τερυ?

Κατ' αρχήν ευχαριστώ πολύ. Αυτός ....

Να πω την αλήθεια, δεν είχα κανένα σκοπό να ηχογραφήσω νέο album.? Η φώτο τραβήχτηκε στo πλαίσio μιας φωτογράφισης που έκανα, και όταν την είδα, μου έκανε τόσο πολυ για εξώφυλλο LP/cd, που σχεδόν με αναγκάζει να ηχοργαφησω ένα.....αρκεί να μοιάζει με John Cougar Mellencamp ??

Πολυ ενδιαφερον. Θεωρουσαν δηλαδη την συναισθησια σαν κατι που ενας μουσικος πρεπει να εχει {η που μπορει να εκπαιδευτει να εχει}? Για ποιο λογο το εκαναν αυτο?

Τι ειναι ο Νιλ Μεισον;Μου τελειωσαν τα gb στο what's uo.

Εγώ έχω το άλλο. Σε ορχηστρικά κομμάτια όταν παίζουν ανεσταλμένες συγχορδίες τετάρτης ιδιαίτερα άμα η τονική είναι με κάποιο χάλκινο πνευστό που παίζει στα μπάσα, ανατριχιάζω. Σοβαρά το λέω. Μετράει? Και όταν παίζω κάτι τέτοιο μου συμβαίνει, όχι μόνο αν ακούω. Strings με Brass στην τονική.

ΟΡΙΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΝΩΣΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΙΑ: "Έως πρόσφατα είχα ελάχιστες φορές την ευκαιρία να δω ως νευρολόγος κάποιον με συναισθησία - δεν είναι κάτι που οδηγεί τον κόσμο στους νευρολόγους.. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, την έχει περίπου 1 στους 2.000 ανθρώπους.. δεν αποκλείεται όμως να είναι πολύ πιο συνηθισμένη γιατί καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι που τη διαθέτουν δεν την θεωρούν "παθολογική". Σιγά-σιγά ανακάλυψα ότι διάφοροι ασθενείς που έβλεπα για άλλους λόγους, ήταν επίσης συναισθητικοί.." (από το βιβλίο "Μουσικοφιλία" του Oliver Sacks, Κεφάλαιο 14 - "Συναισθησία και Μουσική" (εκδόσεις Άγρα)) Οι συναισθητικοί "ταιριάζουν" διάφορες μουσικές ιδιότητες με αντίστοιχες ιδιότητες άλλων αισθήσεων. Μπορεί να βλέπουν τη ρε ελάσσονα σαν μπλε, την τρίτη μικρή με την αίσθηση του "αλμυρού" κοκ.. Αυτό προφανώς οφείλεται σε κάποια κατασκευαστική ιδιομορφία του εγκεφάλου.. Αν διαβάσει κάποτε κάποιος συναισθητικός αυτό το θέμα θα είχε ενδιαφέρον να γράψει την εμπειρία του..

Αυτό! Μπράβο για την επισήμανση Ετοιμαζόμουν να γράψω ότι δεν με έψησαν τα keyboards ως ήχος και μετά διάβασα το σχόλιο του gmoukou και αναθεώρησα. Πολύ καλό dim, και παρά το ότι σου βγηκε 8λεπτο, δεν είναι καθόλου φλύαρο. Oi μαρίμπες ( ; ) στο ιντρο και στο outro είναι όαλ τα λεφτά - θα τις ήθελα και σε άλλα σημεία, να παιζουν π.χ. με αυτόν τον ήχο τις φράσεις των keyboards , αλλά αυτό είναι μάλλον λόγω προσωπικού μου γούστου , όχι αναγκαιότητα. Πρόταση: Θα μπορούσες να το νοστιμίσεις και με ήχους percussions εδώ κι εκεί, τονίζοντας περάσματα - από rainstick, "ξύστρα" , bells ή κάποια "κουρτίνα" - που σίγουρα θα έδινε πιο μαγική διάσταση.

Την εκανε κι ο Λαρυ. Το τελευταιο χειμωνα επαιζε στο Γυαλινο (εγω ημουν στο απο πανω) και κατερρευσε στη σκηνη απο εξαντληση. Ειχε συναυλια το προηγουμενο βραδι και την επομενη με την επιστροφη καπακι παρασταση στο Γυαλινο. Αλλα ο Λαρυ ζουσε γιαυτο. Η καλυτερη του ηταν να φορτωνει το αυτοκινητο με τους μουσικους του και να τους τρεχει στα βουνα και στα λαγκαδια για συναυλιες. Δεν θα σταματαγε αλλιως.

το ειπα αφ ενος μαλλιαρα και αφ ετέρου για να δοκιμασω τις γραμματικές σας γνωσεις

Κρίμα.

δυστυχως αλλο ενα ασχημο νεο.. σιγουρα απο τους κορυφαιους ελληνες τραγουδοποιους.

Πριν ένα μήνα ήμασταν στα backstage και μιλούσαμε στη περιοδία του με τον Πορτοκάλογλου.... rip στον Λαυρέντη έβγαλε πολλά κομάτια και έγραψε μεγάλη ιστορία με τους Τερμίτες....

Αναπάντεχο. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας διέμενε τις τελευταίες ημέρες στο σπίτι του στον Πτελεό Μαγνησίας μετά τη συναυλία που πραγματοποίησε με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στον Βόλο. Μεταφέρθηκε από το σπίτι του στο νοσοκομείο του Βόλου στις 6:45 το πρωί αλλά ήταν ήδη νεκρός. Οι γιατροί έκαναν προσπάθειες ανάταξης αλλά δυστυχώς δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν. Για αύριο ήταν προγραμματισμένη μάλιστα συναυλία στο Ηρώδειο με τον Νίκο Πορτοκάλογλου.

Θυμάμαι πριν δέκα κάτι χρόνια έπαιζα με την μοναδική μπάντα που μου έτυχε να έχουμε την απίστευτη χημεία και οι πρόβες απλά κυλούσαν νερό. Μια μέρα κοιτάζω τον ταλαιπωρημένο ενισχυτή του στούντιο, που αν ήσουν τυχερός θα άναβε, και με λίγη τύχη ακόμα δεν θα παραμόρφωνε την παραμόρφωση με ένα φρικτό στρίγγλισμα, και συνειδητοποίησα πόσο τρομερά πολυέξοδη είναι η μουσική. Και όχι μόνο η ηλεκτρική μουσική. Θέλαμε τότε να κάνουμε λάιβ και να πετύχουμε αναγνωρισιμότητα. Αυτό μου θύμισε το βίντεο Hired Gun. Σούπερ ταλαντούχοι και απίστευτα έμπειροι μουσικοί, μια ζωή στην απόξω και στο αν θα βγουν τα έξοδα. Δεν είμαι καλός κιθαρίστας, καμία σχέση, αλλά κατάλαβα τότε στο στούντιο ότι δεν αρκεί να είσαι μπάντα δεμένη και να παίζεις τέλεια. Χρειάζονται άλλες εκατό+ λεπτομέρειες μπας και κάνεις 2-3 βήματα παραπάνω. Ισχύει προφανώς ο κανόνας : αν πάρεις το δέκα τοις εκατό από όσα επένδυσες, πάλι καλά. Και φυσικά δεν φτάνει μόνο να είσαι παικταράς, μελετηρός, συνενοήσιμος, να κυνηγάς τις δουλειές, να έχεις διάθεση χρόνο και χρήμα για δέκα χρόνια να μπαίνεις μέσα και άλλα πολλά. Όλο κάτι μπορεί να συμβεί, ικανό να σου τινάξει στον αέρα όλη την ζωή σου μέχρι τότε. Όσον αφορά την αγγελία, δύο πράγματα. Πρώτον, μόνο με τηλ θα διευκρινιστεί τι ακριβώς ζητούν και δεύτερον, δυστυχώς ή ευτυχώς, αν σε μία μπάντα δεν υπάρχει μεγάλη πειθαρχία (δεν λέω απόλυτη), τότε δεν θα κρατήσει. Τα έχω φάει στη μάπα πολλές φορές. Μετά από λίγο καιρό, όταν γνωριστούν καλύτερα τα μέλη και ξεθαρέψουν λιγάκι, μέχρι που σου θυμώνουν γιατί έβαλες εκεί ΛΑ και όχι ΝΤΟ!! Απίστευτα πράγματα.

Αγγελάκα γίγαντα

Ο γκιλαν ειναι γνωστος για τις ψηλες νοτες του. Ακουστε τις (εξωπραγματικες) χαμηλες του προς το 57.30-58.00 στο no one cane on brazos or something like that. Υποκλινομαι στις τεραστιες ικανοτητες του. Ο κιθαριστας μου αρεσει πολυ σα παιξιμο. Ανετος, δεν παιζει παραπανω απο οσα πρεπει (στο λιγο που τον ακουσα) και με ηχαρα.

μετά αναρωτιούνται κάποιοι γιατί δεν μπορεί να γίνει καμιά σοβαρή συζήτηση. ζούν ανάμεσά μας...

+1

Πάντως έχει αλλάξει και ο Bond. Ο Craig μου άρεσε γιατί είναι πιο σύγχρονος, όχι τόσο ποζεράς, "τσαλακώνεται" και ρίχνει/τρώει και πιο μοντέρνο βρωμόξυλο. Δεν θα μπορούσε να είναι όπως οι παλιότεροι. Ο Κονερι πάλι μου άρεσε αλλά επειδή ήταν ο Κόνερι. Δεν βρίσκω ότι ταίριαζε ιδιαίτερα στο ρόλο - ήταν περισσότερο διανοούμενος παρά κολόπαιδο. Βεβαια, γέλαγα πολύ και με τον τρόπο που έλεγε τις ατάκες του. - Ι am Miss Moneypenny. - Of course you are, darling. Από τους αγαπημένους μου ήταν ο Μπρόσναν. Και το γεγονός πως όταν του το ξαναπρότειναν, δηλωσε πως δεν θα υποδυθεί τον ΜΠοντ ξανά, με έκανε να τον εκτιμήσω ακόμη περισσότερο. Όχι σαν κάτι άλλους, που πάνε παντού, αρκεί να τους στάξουν κανένα δολάριο... ?

και κάτι ακόμα δεν υπάρχει πληθυντικός....γουστάρανε υπάρχει μόνο γούσταρε ένας ήταν ο Waters. Οι καυγάδες του με τον Gilmour βασικά και με τους άλλους δυό που δεν έβαζαν το παραμικρό συνθετικά ήταν ομηρικοί. Σήμερα μπορείς να δεις συνεντεύξεις των δυό (Waters-Gilmour) να δεις τι λεει ο καθένας για το comfortably numb και αν και πέρασαν 40 χρόνια υπάρχει ακόμα το μίσος του τότε. Και μιλάμε για κομμάτι του Gilmour, έκανε πάλι το δικό του ο Waters. Δεν είναι τυχαίο που έφυγε, του πήραν το όνομα κάναν τουρνέ οι υπόλοιποι και αυτός από το όλο πακέτο πήρε μόνο τα δικαιώματα του Wall. Οι άνθρωποι σκοτώνονταν. Είχαν χάσει όλα τα λεφτά τους στις μετοχές και η εφορία έπαιρνε τα ρέστα. Είχαν θέμα επιβίωσης και το τεράστιο Εγω του Waters. Ο Waters τα άλλαζε όλα....Σιγά που δεν μπορούσε να παίξει 5/4 ο Mason. Μια χαρά τα έπαιξε, τα έσβησε η άλλη η κακιά πεθερά. Αλλά δεν βρίσκεις καιρό να ασχοληθείς με την ιστορία της μουσικής. Ασχολείσαι μόνο με το ενδεχόμενο "λαμπρό (?) μέλλον της και των αντιπροσωπευτικών της καλλιτεχνών.

Το θέμα είναι κατά την γνώμη μου, να δεις την ταινία μαζί με τον σκηνοθέτη, να σου μιλάει σε κάθε σκηνή για το πώς φαντάζεται τα συναισθήματα που θέλει να δώσει. Ηχογραφείς την συνομιλία, και βλέπεις πολλές φορές την ταινία μόνος σου, ακούγοντας ξανά και ξανά, την ηχογραφημένη φωνή να δίνει το εσωτερικό τοπίο κάθε σκηνής.

Εγώ πάντως θα μείνω στον αγαπημένο μου Ritchie.

Συγχαρητήρια, Ρίξε μια ματιά στο Arcade της Output. Είναι πολύ καλό για να πάρεις ιδέες, πρόσεξε μη το παρακάνεις. Καλή επιτυχία.

Ένα φοβερό κομμάτι από μια απίθανη μπάντα. ScoLoHoFo, η μπάντα, από τα αρχικά των μελών της. John Scofield: κιθάρα Joe Lovano: τενόρο και σοπράνο σαξ Dave Holland: μπάσο Al Foster: τύμπανα Η σύνθεση είναι του Dave Holland.

νομίζω επειδή είναι αρχάριος καλό θα ήταν να είχε την ταινία μπροστά του να παίζει-μελετήσει και να χτίσει τη μουσική επάνω στις σκηνές με καθημερινή εργασία 4-6 ωρών πχ αυτό που λες είναι για πιο προχωρημένο στάδιο μουσικών που ήδη έχουν ασχοληθεί με το άθλημα.

Έχω μόνο μια Tele με 3 saddle vintage style γέφυρα ??? Κάτι έκανα τελικά, θα το ακούσετε σύντομα.

Να ηρεμήσουν λίγο τα αυτιά...

θα μας πει τώρα ο Νέστορας αν τον βάλανε να πληρώσει τα έξοδα οι Νορβηγοί...

Ο σκύλος είναι ότι είναι το αφεντικό του. Πιτμπουλ ή Μπουλπιτ. Αν είναι αυτός μαλάκας, επιπόλαιος, επιθετικός, αμόρφωτος άλλο τόσο θα γίνει και ο σκύλος του. Απλά είναι πιο ανώδυνο και ακίνδυνο όταν αυτό είναι Τσιουάουα. Στην ευρύτερη οικογένεια μας υπάρχει Πιτμπουλ συντροφιάς μέσα στο διαμέρισμα, 14 χρόνια τώρα. Για να μην παρεξηγηθώ με όσα έγραψα αρχικά, δεν θεωρώ πως είναι σωστό να αφήνει κανείς ελεύθερο τον σκύλο του όλη μέρα. Μπορεί να ενοχλεί ή και να θεωρηθεί αδέσποτος με κάθε δικαίωμα, ενω πρέπει να τηρούνται οι νόμοι. Τους σκύλους μου τους εκπαίδευα πάντα να περπατούν δίπλα μου στο πεζοδρόμιο (αφου περπατούσα και εγω εκεί) και τους είχα πάντα εμπιστοσύνη σε μικρή βόλτα το πολύ δεκάλεπτο ελεύθερο, μια στις τόσες. Στον δρόμο δεν κατέβαιναν ποτέ και πάντα επέστρεφαν στο σπίτι ΤΟΥΣ. Δεν θέλω να φανταστώ σκηνή τώρα να περνάει κυρία με το σύνδρομο Μεσία και να μαζεύει σκύλο με λουράκι και ταυτότητα ως... χαμένο. Τον απομακρύνει απο την γειτονιά και την οικογένεια του για να τον... σώσει! Κλασική περίπτωση απαγωγής που όμως συμβαίνει. Και έχουμε φτάσει να συζητάμε το ποιός είναι πιο ζωόφιλος και ποιός ξέρει καλύτερα τι είναι το σωστό για το ζώο. Αστειότητες απο ανερμάτιστους ανθρώπους που βρήκαν νόημα στην ζωή τους κάνοντας τον Μεσία των οικόσιτων.

Είναι και στον άνθρωπο πιο πολύ. Αυτοί με τον κάλο στον εγκέφαλο είναι πιο πιθανό να πάρουν ενα σκυλί τύπου pit bull παρά ενα γκριφόν και να το μεγαλώσουν να είναι επιθετικό,εξου και τα περισσότερα ατυχήματα με τέτοιου είδους σκυλιά.