Πίνακας συμμετοχής

Να πω την αλήθεια, δεν είχα κανένα σκοπό να ηχογραφήσω νέο album.? Η φώτο τραβήχτηκε στo πλαίσio μιας φωτογράφισης που έκανα, και όταν την είδα, μου έκανε τόσο πολυ για εξώφυλλο LP/cd, που σχεδόν με αναγκάζει να ηχοργαφησω ένα.....αρκεί να μοιάζει με John Cougar Mellencamp ??

Αλλιώς λειτουργεί η χημεία μεταξύ των μελών μιας μπάντας, κι αλλιώς είναι να φωνάξεις σέσσιον να παίξει ένα μέρος από ένα κομμάτι. Εδώ ο May (που έχει πολύ αναγνωρίσιμο παίξιμο και ήχο) είναι μέλος μπάντας και ως τέτοιο παίζει. Σκέψου ότι πολλές φορές όταν μια μπάντα αλλάζει κάποιο μέλος της, πολλοί δυσανασχετούν, με την έννοια ότι χάνεται η ταυτότητα της μπάντας.

Μην τσακώνεστε ρε παιδιά. Αφού είμαι ο καλύτερος από όλους σας.

πέραν όλων όσων σου προείπαν οι φίλοι μας, το σημαντικότερο για μένα είναι να "παντρευτείς" τον σκηνοθέτη καθ όλη την διάρκεια της συνεργασίας σας... στόχος να μοιραστείς το "όραμά" του και το έργο σου να λειτουργήσει ως "θετική συνιστώσα" στο αποτέλεσμα κι όχι, όπως πολλές φορές συμβαίνει, ως ένα απλά ωραίο μουσικό θέμα ξεκομμένο από τα δρώμενα της ταινίας... γι αυτόν τον λόγο πρέπει να εμπλακείς συναισθηματικά με τον οποιοδήποτε τρόπο στο στόρυ.... αξιοποίησε συχνές κατά το δυνατόν "συζητήσεις" με τον σκηνοθέτη (πέραν από τα απλά briefing ξεπέτα) κι αν δεν τον βλέπεις πρόθυμο, "κυνήγα" τον... πέραν των τεχνικών στάνταρ που καλό θα ήταν εξαρχής να συμβαδίσεις (όπως σου είπε ο φίλος μας παραπάνω), αναζήτησε όλους τους τυχόν υπάρχοντες "πιλότους", παρακολούθα επισταμένα το αμοντάριστο υλικό για να μπαίνεις και στο εικαστικό κλίμα που δεν θα σου δώσει το σενάριο και δούλευε παράλληλα... προσωπικά θα σου πρότεινα να παρίστασαι και σε γυρίσματα κατά το δυνατόν, ώστε να ενσωματωθείς στο team και στο όλο κλίμα της παραγωγής... είναι επίσης σημαντικό πριν φτάσετε στο post production να έχεις ήδη συνθέσει το βασικό θέμα (και όσα ανεξάρτητα sub themes από την βασική μελωδία τυχόν χρειαστούν), για να επικεντρώσεις στο τέλος στις διαδραστικές παραλλαγές που θα "τονίζουν" τις όποιες σκηνές θα τις χρειάζονται μια και σε αυτές τις περιπτώσεις το "χειρουργικό καστομάρισμα" θα ναι πολύ απαιτητικό και στους χρόνους και στις δυναμικές... για την απειρία μην πολυανησυχείς μια και θέλω να πιστεύω ότι θα σε βοηθήσουν οι τεχνικοί (φρόντισε καλού κακού να τα έχεις καλά και μαζί τους και μην ντρέπεσαι να τους γίνεσαι φορτικός μια και το καλό αποτέλεσμα δεν το αφορά το τακτ σου)...? τώρα για τις ώρες που θα απαιτηθούν να αφιερώσεις για ένα καλό αποτέλεσμα (πόσω μάλλον αν είσαι "πρωτάρης"), βρίσκω πολύ αισιόδοξο τον Σταύρο... μάλλον δεν θέλει να σε τρομάξει...? καλή τύχη αλλά κυρίως έμπνευση και όρεξη...

ερωτεύτηκα Βαγγέλ' μ'... πως μου είχε ξεφύγει αυτή η υπερβατικά των ονείρων μου κινούμενη, εκφραστική τελειότητα?... thanx! ΥΓ. Oscar μου θα σ απατήσω στα γεράματα...?️

Μιχάλη αυτό το μέρος από το ποστ σου, πρέπει να το τυπώσουν και να το φυλάξουν όλοι οι παντρεμένοι (και όχι μόνο). Αν έρθει αύριο η γυναίκα σας κύριοι, και σας κάνει σκηνή επειδή σας αρέσει και μια άλλη γυναίκα, θα της το διαβάσετε όπως είναι. "Επειδής δηλαδή κυρά μου πήγα χθες το βράδι με άλλη, σημαίνει ότι θέλω να σε "πετάξω? Δηλαδής ασούμε, αν φέρω έναν κημπορντίστα να παίξει στο άλμπουμ μου , αυτό σημαίνει ότι "πετάω" τον δικό μου κημπορντίστα (σα να λέμε δηλ. ότι οι Beatles που έφεραν τον Billy Preston να παίξει μαζί τους, ήταν επειδή "πέταξαν" τον McCartney)". Τι να σου πει μετά ε? Τι? Σοβαρά τώρα? Ο Νέστορας?

Ε μην αρχίσουμε αρχίσουμε και τις μουσικές προσβολές τώρα... ?

Θα γυρίσω λίγο στα social media γιατί έχει φύγει λίγο (έως πάρα πολύ) η κουβέντα. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον Holdsworth, τον οποίο θεωρώ μια μουσική διάνοια που ίσως δεν ξαναδώ παρόμοια όσο ζω, τουλάχιστον στην ηλ.κιθάρα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν σπουδαίο μουσικό μυαλό, πήγε τη μουσική και την κιθάρα μπροστά, αλλά όταν έφυγε από τη ζωή τα παιδιά του έκαναν GoFundMe για να καλύψουν τα έξοδα της κηδείας του. Κοινώς, πέθανε στην ψάθα, όπως και αρκετοί άλλοι τεράστιοι που όσο ήταν ζωντανοί δεν γινόντουσαν κατανοητοί, ώστε να εκτιμηθούν αντίστοιχα. Αν ο Holdsworth ήταν σήμερα 25 ετών, με τόσους τρόπους διαθέσιμους να ακουστείς, είμαι σίγουρος ότι θα είχε γίνει αρκετά διασημότερος και θα είχε βγάλει πολύ περισσότερα χρήματα από τη μουσική. Ας μη βλέπουμε μόνο τα αρνητικά σε κάτι, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ξεχωριστοί και δε θα τους μαθαίναμε αλλιώς. Το πρώτο παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ο Guthrie Govan, ο οποίος είναι φανταστικός εκτελεστής, ίσως από τους καλύτερους ever κι όμως χρειάστηκε τις πρώτες μέρες του YouTube για να εμφανιστεί στο ευρύ κοινό.

πάνω κάτω στα ίδια είμαστε. Εγώ έχω τα 7 τραγούδια, αλλά δεν έχω εξώφυλλο

Εγώ το βλέπω διαφορετικά. Η τέχνη είναι μέσο. Μέσο έκφρασης πραγμάτων που έχουμε εσωτερικά. Αν δηλαδή έχεις κάτι να πεις, η τέχνη είναι ο τρόπος να το εκφράσεις. Κατάντησε όμως εύκολα καταναλώσιμο προϊόν, με αγορές στόχο, τεχνικές μάρκετιν ανάλογες με τα υπόλοιπα καταναλωτικά αγαθά. Αυτά τα παραπάνω χαρακτηριστικά μετράνε οι αριθμοί.

Οταν κοιτάς τους αριθμούς ξερά,χάνεις και κάτι απο την ουσία.

Τι σχέση έχουν τα παραπάνω κριτήρια με την τέχνη? Την έκφραση? Την πρωτοπορία? Την δημιουργικότητα?

Υπάρχουν τεράστιοι μουσικοί που είναι απλά εκτελεστές και ζήτημα είναι αν έχουν συνθέσει 2 καλά κομμάτια σε όλη την καριέρα τους. Ούτε μπορούν ούτε πρέπει σώνει και καλά να προσπαθούν να έχουν έμπνευση και να συνθέτουν όλοι. Το εκτελεστικό κομμάτι της μουσικής είναι για μένα εξίσου μεγάλο κεφάλαιο με το συνθετικό. Όσον αφορά περί ιδέας που πληρωνόταν πάντα, ρώτα υπερσεσιονάδες ή μεγάλους εκτελεστές κλασσικής μουσικής τι βγάζουν.?

Ένα φοβερό κομμάτι από μια απίθανη μπάντα. ScoLoHoFo, η μπάντα, από τα αρχικά των μελών της. John Scofield: κιθάρα Joe Lovano: τενόρο και σοπράνο σαξ Dave Holland: μπάσο Al Foster: τύμπανα Η σύνθεση είναι του Dave Holland.

Χαιρετώ τη κοινότητα. Πρόσφατα μου εμπιστεύτηκαν τη σύνθεση μουσικής για ταινία μεγάλου μήκους. Φυσικα είμαι σούπερ χαρούμενος και σούπερ χεΖμένος γιατί η μονη εμπειρία που έχω μέχρι στιγμής είναι η σύνθεση (κατά παραγγελία) για ταινία μικρού μήκους και δη animation (κοινως not even close) Ανοιγω λοιπόν αυτό το topic με σκοπό να μαζέψω από πιο έμπειρους συμβουλές γύρω από το θέμα. Συμβουλές και tips που ο καθενας θεωρεί χρήσιμα είναι ευπρόσδεκτα και σίγουρα δε θα πάνε χαμένα. Απο το πως να στήσεις το project, να δουλεύεις με timecode ή templates μέχρι το ποια κούπα για τον καφέ είναι πιο εργονομική. Ενα θέμα για το οποίο θέλω να προλάβω πριν βρεθώ προ των πυλών είναι το οικονομικό και τι θα χρειαστεί να κάνω προκειμενου να τσουλήσει όσο πιο ομαλά γίνεται και χωρίς παρατράγουδα. Σε αυτό δηλώνω μαυρα μεσάνυχτα. Τέλος, προς πιθανή τροφή για συζήτηση, να αναφέρω ότι αυτή τη στιγμή έχουν γίνει οι κινήσεις με ντέμο, με έχουν επιλέξει και δεν έχει βγει ακόμα κάποιο budget. Επίσης σκοπεύω να δουλέψω σε Cubase 10 Pro (ακούς @dimsonic ?)

Τον Weckl φίλε Νίκο, τον ζητάνε όλοι γιατι μπορεί να παίξει τα πάντα. ΚΑΙ τον Τζέημς Μποντ. ?

αυτό τώρα δεν ήταν τίμιο....

Never liked them.

Πάντως παραδοσιακά στο νόιζ ξεκινάει ένα θέμα π.χ. "Ποια η άποψή σας για την Ζαν Ντ' Αρκ;" και καταλήγουμε να τσακωνόμαστε για τον αν ο Ρότζερ Μουρ ήταν καλύτερος Τζέιμς Μποντ από τον Σον Κόννερυ. (που δεν ήταν ούτε για πλάκα δηλαδή μην τρελαθούμε τελείως) Επίσης άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι εγείρονται θέματα τα οποία ουδέποτε προβλημάτισαν το κοινό ή τους ίδιους τους μουσικούς αλλά εδώ μέσα γίνονται αντικείμενο ομηρικών μαχών. Μας αρέσει να έχουμε δίκιο. Είναι το ωραιότερο χάι. Αν κάποιος πάει να μας το αμφισβητήσει, αξίζει σπαμ ερωταπαντήσεων σε εντελώς άσχετο τόπικ. Δηλώνω ένοχος.

μιά κι έξω, no overdubs ! εργαλείο λέμε....

Βρε όχι. Έγραψες 'φλαμάρεις' που είναι από τα χειρότερα που μπορεί να ακούσει μια μπάντα και σημαίνει σε γενικές γραμμές ότι δεν είναι δεμένη και παίζει αλλού ντ' αλλού, και χρησιμοποίησα το λογοπαίγνιο με το flame για να κάνω ένα μάλλον ατυχές αστείο.

Bill συμφωνώ σε όλα. Δεν είμαι ενάντια στα social media, ίσα ίσα. Δημήτρη (Αετέ), χέστηκα στα γέλια λέμε. Λέων, είμαι σίγουρος ότι από κοντά θα τα λέγαμε καλύτερα, είναι αυτές οι ρημάδες οι ιδιαιτερότητες του γραπτού λόγου, που αν θέλεις να επεκταθείς σε κάτι, πρέπει να γράψεις βιβλίο για να τα εξηγήσεις. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι κάνεις αντίλογο από πείσμα, τι λες τώρα. Απλά προσπάθησα να εκθέσω τις απόψεις μου όσο καλύτερα μπορούσα.

μα για τον δεύτερο μαλώνουμε τόση ώρα

Φίλε Στράτο @fusiongtr λίγα με τον Καλιντζάκη!Μιλάμε για τον Shredder του κλαδέματος!Έχει ξαπλώσει δύο παίχτες στην ίδια φάση,με ανάποδο ψαλίδι στο κούτελο!

Μερικές διορθώσεις, half time feel στη γέφυρα, αλλαγές στο solo.

Lakis Album To do Τέχνη ΟΚ Εργαλεία ΟΚ Έμπνευση ??? Χρόνος ??? Βάλε ένα μεσοπρόθεσμο στόχο, ανακοίνωσε τον και ακολούθησε τον. Ραντεβού εδω, τότε με τη μουσική. Στη βράση κολλάει το σίδερο.

Όλα έτοιμα τα έχω...αρκει να βρω 7-8 τραγούδια ?

Σεβαστό! Στο πρωτο μισό δε νομιζω οτι διαφωνουμε. Εσυ το λες "τροπο έκφρασης πραγμάτων που έχουμε εσωτερικα" εγω το λέω "συναισθηματα"... Νομιζω λεμε το ιδιο... Αν εγω γράψω κατι που πολλοί ταυτίζονται με αυτό σημαίνει οτι εχω μεταδώσει τελεια το συναίσθημα (η αλλιως εχω εκφράσει άψογα αυτό που ήθελα) οποτε... ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΛΑ. Αν παλι αυτό που λεω δεν αφορα κανέναν η δεν θα ειναι κατι σημαντικό.... Η ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΦΕΡΩ ΚΑΛΑ. Για καποιο λογο οι 9 στους 10 θα επέλεγαν το παστίτσιο απο τις μπάμιες! (Εκει να δεις μετάδοση και αναπαραγωγή συναισθημάτων ? ) Σχετικα με το δεύτερο μισο... Αυτα ισχύουν για κάθε μουσική... Απο ΠΑΝΤΑ... δεν έγιναν τώρα...οποτε οι αριθμοί υπηρχαν παντα και παντα κατι έδειχναν... Εγω για καποιο λόγο μίλησα για πωλησεις δίσκων (η προσέλευση κόσμου σε συναυλιες αν θες) και οχι για, likes shares followers και views... Δεν ειναι ΟΛΑ κατασκευασμένα ουτε ΟΛΟΙ οι ακροατές λαθος και εγω σωστός... Κατι κανει καλα ο Πλιάτσικας γαμωτο!!! ?

Τι εννοεις;Μια για ΜΟΥΣΙΚΗ δε μιλαμε;Με την τεχνη εχουν σχεση... Με την τεχνικη δεν εχουν. ΚΤΓΜ ΤΕΧΝΙΚΗ=ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΕΙΣ ΤΕΧΝΗ ΤΕΧΝΗ=Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (ΜΕΣΩ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ, ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ κοκ...) Οι αριθμοι ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ οτι κάποιος κανει κατι καλα... Υγ. (Επειδή έκανες edit το post) Η έκφραση η πρωτοπορία και η δημιουργικότητα ειναι μέρος της τεχνης και ΑΙΤΙΕΣ ώστε να γίνει η μετάδοση η αναπαραγωγή συναισθημάτων (που προανεφερα) και που θα σε "αναγκάσουν" να βαλεις το χερι στην τσέπη και να πας να πάρεις τον δισκο ?

Oχι. Αυτο αντικειμενικα μου λεει μονο, οτι ειναι "The best selling jazz record of all time" .

Στην περίπτωση του "50 ways to leave your lover" ναι. Σε άλλες περιπτώσεις ίσως όχι αλλά και πάλι αν δεν έπαιζε ο Gadd θα έπαιζε ο Porcaro,o Purdie,o Marotta ,ο Schwarzenberg ή ο Keltner O Μπάμπης ο Σουγιάς πάντως σίγουρα δεν θα έπαιζε... ? Αυτό είναι μύθος του εξαίρετου μεν , γραφικά υπερβολικού δε Purdie (το έχουμε άλλωστε κλείσει το θέμα και εδώ ? ) Ο μόνος άλλος ντράμερ σε κομμάτι των Beatles είναι ο MC Cartney ? Αλλά γενικά είναι γνωστή η πρακτική,πριν να βγούνε οι κομπιουτες και τα DAW,της αντικατάστασης μη έμπειρων μουσικών και ειδικά στο σημαντικότερο όργανο δηλ.τα ντραμς στις ηχογραφήσεις στα 60s,70s,80s & 90s. Στην country δε μουσική έπρεπε να βγει στα 90s o Dwight Yokam για να.... επιτραπεί να παίξουν στο στούντιο " μη session" μουσικοί.(δεν νομίζω να υπάρχει country δίσκος στα 80s & 90s που να ΜΗΝ παίζει ντραμς ο Eddie Bayers.) Μέχρι τότε οι ίδιοι 10 μουσικοί έπαιζαν σε όλους τους δίσκους όπως άλλωστε και στην soul της Stax, Motown, Atlantic.

Υπάρχει κάποιος που καταγράφει το σκόρ? Ποιά ομάδα νικάει μέχρι στιγμής? Εχω χάσει την μπάλα!

Είναι το bridge spacing,με το να έχεις μαγνήτη που ταιριάζει με αυτό ,ΟΠΤΙΚΑ θα είναι ωραιότερο μια και οι κάθε χορδή θα περνάει από το κέντρο κάθε πόλου, ηχητικά δεν θα έχει καμμία διαφορά το μισό heavy metal των 80s,Van Halen included,με "λάθος" spacing στους bridge humbuckers γράφτηκε.

Ε ναι προφανώς. Αλλά δεν είναι όλοι οι μουσικοί προικισμένοι συνθέτες ΚΑΙ προικισμένοι εκτελεστές όπως δεν είναι όλοι οι καλοί προπονητές, προικισμένοι αθλητές. Ο καθένας δουλεύει με τα εφόδια που έχει και όλοι ονειρευόμαστε να τα είχαμε όλα.

Τι να σώσω;Κινδυνεύει κανεις;Απο το υφακι σου πρεπει να εχουμε πιει ισα με καμια 100ρια καφεδες μαζι! Συμβουλη... Μη πιανεσαι συνεχως απο μια λεξη και άφηνε τη ροή των πραγμάτων για το καλό της συζήτησης... Διαφορετικά θα επρεπε βαση οσων μας ειπες... 36 λεπτά πριν, VangelisV είπε Όλος ο κόσμος ξέρει ότι το κομμάτι είναι εξ' ολοκλήρου γραμμένο από τον Freddie Μercury ... καποια στιγμη να πέρασε και τυμπανα... ? Ας ειμαστε καλοπροαίρετοι λοιπον και με σεβασμο στο συνομιλητή μας καθως ουτε "μάστορες" ειμαστε ολοι ουτε γνωριζομαστε απο χτες ?

Δηλαδή βρε Βαγγέλη, αν δεν έπαιζε άλλος ντράμερ σ' αυτούς τους δίσκους, δεν θα πήγαιναν Νο1?

Αναρωτιέμαι ποιου μεγάλου κοινού την αναγνώριση έλαβαν οι Boulez, Messiaen, Stockhausen και άλλοι μεγάλοι συνθέτες - μουσικοί για να τους αναφέρουμε σαν τέτοιους.

Θέλω απάντηση .... αν και είναι ρητορική η ερώτηση. EDIT: Υπάρχει λόγος. Γιατί μετά θα τεθεί το θέμα ποιος κάνει τέχνη. Κάνει τέχνη ο μπασίστας του Τόνι Σφήνος? Κάνεις τέχνη εσύ Σπύρο μου (χωρίς παρεξήγηση ελπίζω, ξέρεις ότι σε εκτιμώ πολύ, παράδειγμα φέρνω) όταν δουλεύεις με κάποιον τραγουδιστή στα πλαίσια της δουλειάς σου, ή όταν κάνεις κάποιο σέσσιον στο πλαίσιο της επαγγελματικής σου δραστηριότητας? Εδώ υπάρχουν πολλές και διαφορετικές φαντάζομαι απόψεις. Ποιος κάνει τέχνη, υπό ποιές συνθήκες, και ποιος θα το κρίνει αυτό? Το κοινό? Κάποιος άλλος? Το χόντρυνα τώρα αλλά τι στο καλό. Νομίζω ότι εδώ είναι το ζουμί. Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, που στα πλαίσια της δουλειάς τους είναι τέρατα τεχνικής. Είναι όλοι από αυτούς καλοί μουσικοί? Είναι σίγουρα καλοί οργανοπαίχτες, δεν το συζητώ (και δεν αναφέρομαι σε παιδιά από εδώ μέσα, το ξεκαθαρίζω). Καλός μουσικός και καλός οργανοπαίχτης (με πολύ καλή τεχνική) είναι το ίδιο? Προβληματισμοί που πηγάζουν από την κουβέντα νομίζω. Ξαναλέω, ότι έγραψα δεν αποτελεί αιχμή εκ μέρους μου για κανένα συνφορουμίτη.

Πάντως έχει αλλάξει και ο Bond. Ο Craig μου άρεσε γιατί είναι πιο σύγχρονος, όχι τόσο ποζεράς, "τσαλακώνεται" και ρίχνει/τρώει και πιο μοντέρνο βρωμόξυλο. Δεν θα μπορούσε να είναι όπως οι παλιότεροι. Ο Κονερι πάλι μου άρεσε αλλά επειδή ήταν ο Κόνερι. Δεν βρίσκω ότι ταίριαζε ιδιαίτερα στο ρόλο - ήταν περισσότερο διανοούμενος παρά κολόπαιδο. Βεβαια, γέλαγα πολύ και με τον τρόπο που έλεγε τις ατάκες του. - Ι am Miss Moneypenny. - Of course you are, darling. Από τους αγαπημένους μου ήταν ο Μπρόσναν. Και το γεγονός πως όταν του το ξαναπρότειναν, δηλωσε πως δεν θα υποδυθεί τον ΜΠοντ ξανά, με έκανε να τον εκτιμήσω ακόμη περισσότερο. Όχι σαν κάτι άλλους, που πάνε παντού, αρκεί να τους στάξουν κανένα δολάριο... ?

Φούζιε, καθένας με τον πόνο του βλέπω εδώ πέρα (να πάει στα "λυμένα" παρακαλώ!)

Εγώ δηλαδής που δεν έχω ούτε τραγούδια, ούτε εξώφυλλο? Λάκη όταν είδα τον τίτλο του θέματος, νόμιζα ότι βγάζεις άλμπουμ, και μπήκα σφαιράτος να ακούσω.

τα αγγλικά μου δεν έχουν ανάγκη την κριτική σου. Μάλλον η άγνοια επί βασικών επί των PF τουλάχιστον και απίστευτη εμμονή και εριστικότητα στο "εγώ τα ξέρω όλα" δεν σου αφήνουν να δεις την πραγματικότητα. Ενα τυχαίο άσχετο σχόλιο πετάχτηκε εδώ μέσα "οτι δηθεν οι PF δεν άρεσαν το παίξιμο του Mason" και τον άλλαξαν (εξ ού και η δική μου απορία - διότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, τουλάχιστον στο "δεν άρεσαν") και το έδεσες κόμπο και το βρήκες βολικό να αρχίσεις να τρολλάρεις όποιον έχει διαφορετική γνώμη από τον εαυτό σου... Μάθε λοιπόν ότι ουσιαστικά το τελευταίο album που ουστιαστικά οι floyd ήταν μαζί ήταν οριακά το animals, αν και ήδη εκεί υπήρχαν πολλά προβλήματα, εξ ού και η τεράστια ανισοτητα του δίσκου. Το κακό φυσικά έγινε με το Wall που ουσιαστικά ήταν ένας δίσκος που έγινε "by mail" -λόγω οικονομικών προβλημάτων και φορολογικής εξορίας- με ελάχιστη φυσική και ταυτόχρονη παρουσία όλων ποτέ στο studio και με τεράστια ανάμειξη του Bob Ezrin που του έδωσε το ΟΚ ο Waters, αλλά και του ηχολήπτη Guthrie με αποτέλεσμα ο Mason να έχει αρκετά προβλήματα με τον πρώτο, ο δε Wright να οδηγηθεί ουσιαστικά να ηχογραφεί εντελώς μόνος, και τελικά να απομονωθεί και ουσιαστικά να εκδιωχθεί. Φυσικά δεν συζητάμε για τις ομηρικές μάχες του Waters με τον Gilmour σχετικά με τις ενορχηστρώσεις του Kamen και τα μέρη του Comfortably numb. Ο δίσκος φτιαχνόταν ουσιαστικά με τον Ezrin και τον Guthrie και οι άλλοι έρχονταν πού και πού και έλεγαν μια γνωμη ή σβήνανε τη δουλειά των άλλων. Δυστυχώς (και ευτυχώς διότι μπορείς κάποια στιγμή να τα μάθεις) για σένα υπάρχουν καταγεγραμμένα. Και φυσικά εκτός από τον Pοrcaro που αντικαστέστησε τον τσατισμένο Mason στο τέλος των ηχογραφήσεων (mother) που τους παράτησε και πήγε να ηχογραφήσει τον προσωπικό του δίσκο, υπάρχει και ο Ritenour που παίζει κιθάρα, πολλά πλήκτρα παίζει ο Ezrin, πολλές φορές υπάρχουν μόνο τα έγχορδα με έναν ή δυό από τους floyd ή μπάσο παίζει ο Gilmour. Και υπάρχουν και άλλοι session μουσικοί όπως επίσης και ο ίδιος ο Guthrie έλαβε μέρος ως μουσικός. Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι η μπάντα έδιωξε τον Wright (ΟΚ αυτόν λίγο μετά πραγματικά τον έδιωξαν) ή τον Waters ή τον Gilmour... Καλό θα ήταν ορισμένοι (όσοι) εδώ μέσα αποφασίζουν να πετάξουν μια μπαρούφα να την διατυπώνουν σωστά. Όχι δεν μας άρεσε ο Mason και τον πετάξανε. Ναι...δεν έπαιξε και έπαιξε άλλος σε ένα κομμάτι ή και σε άλλο κομμάτι, αλλά ήταν κάτι που έγινε σε μεγάλο βαθμό στο Wall και οι σχέσεις τους από τότε ξεκίνησαν να είναι σκατά... με όλα τα υπόλοιπα, ποιός θα χρησιμοποιεί το όνομα ποιανού τα είναι το Wall και άλλα τραγικά του rock n roll. Φυσικά τα ίδια και χειρότερα έγιναν στο Momentary Lapse of reason που πάλι ήταν μπλεγμένος ο Ezrin, αλλά σιγά μην κάνουμε θέμα που έπαιξε εκεί ο Appice. Εκεί πέρασε μια πανστρατιά σεσσιονάδων και καλά κάνανε αφού έτσι θέλανε. Φυσικά αυτό δεν σήμαινε τίποτα ιδιαίτερο, ...πλέον. αυτά τα ολίγα με περισσή αγαπη φίλτατοι Βαγγέληδες.

Κτγμ υπάρχει αντικειμενικότητα στη μουσική και ειναι... Τι αλλο... Οι αριθμοί! Οσο ψυχροί και αν ειναι... Οσο και αν μας αρεσει η οχι ο εκαστοτε Justin bieber έχει πουλησει εκατομμύρια... Δηλαδη "αναγκασε" κοσμο να βάλει το χερι στην τσέπη για πάρτη του.Ειναι μετάδοση συναισθημάτων οποτε αν ενα κομματι συγκινησε... Τον Καραμητρο η τον Μπετόβεν τον ιδιο εχει την ίδια αξία καθως τα συναισθήματα του δεύτερου δεν ειναι ανώτερης αξίας απο του πρώτου μονο και μονο επειδή ειναι μουσική ιδιοφυία.Επομένως η ψήφος του ακροατή εχει την ίδια αξία και μετράει για 1.Και γω μπορεί να ακουω Πλιάτσικα και να βγάζω σπυριά αλλα... Πρεπει να παραδεχτώ και να αναγνώριση οτι τα τραγούδια του "μίλησαν" σε πολυ κοσμο... Αλλο ενα αντικειμενικό κριτήριο ειναι η αντοχή στο χρονο. Δε μπορεί κανένας να αμφισβητήσει το We are the champions ειτε του αρεσει ειτε οχι... Οποτε αν κατι ειναι μουσικά καλο ειναι αντικειμενικό... Το αν αυτό θα μας αρεσει και μας ειναι υποκειμενικό... Οχι ακριβως... Απλα μετα απο 40 χρονια όπως λες η δικη μας υποκειμενικά "καλη μουσικη" θα ειναι αντικειμενικα και ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ καλη...

Σπύρο εγώ θα διαφωνήσω. Όσο κι αν είμαι της άποψης ότι το κοινό έχει το απόλυτο δικαίωμα να προτιμήσει ή να απορρίψει κάτι έστω και ευρέως αναγνωρισμένο, θεωρώ ότι υπάρχουν έργα/καλλιτέχνες που είναι αντικειμενικά εδραιωμένα. Το κύριο κριτήριο εδώ είναι η αντοχή στο χρόνο και η κρίση της ιστορίας, π.χ.: Ο Miles Davis έχει κριθεί, είναι αντικειμενικά σπουδαίος, μ' αρέσει δε μ'αρέσει η μουσική του. Ο Φελίνι είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς δημιουργούς/σκηνοθέτες της ιστορίας, έχει κριθεί και αυτός. Ομοίως ο Πικάσο, ο Χέμινγουεϊ, ο Μπαχ, ο Σέξπιρ, ο Ευριπίδης κλπ. Εγώ ως κοινό έχω κάθε δικαίωμα να μην βρίσκω κάτι αξιόλογο στο έργο τους. Αυτό που δεν στέκει είναι να αμφισβητήσω την αντικειμενική καλλιτεχνική τους αξία. Δηλαδή το έργο τους "μίλησε" σε (δισ)εκατομμύρια και άντεξε μέχρι και αιώνες. Αυτή είναι μια αξία αδιαμφισβήτητη. Το "καλός μουσικός" είναι υπερβολικά γενικός όρος και εμπεριέχει διάφορες υποκατηγορίες όπως τα: καλός οργανοπαίχτης, καλός συνθέτης, καλός ενορχηστρωτής, καλός μαέστρος κλπ. Τουτέστιν η απάντηση στο ερώτημά σου Στράτε είναι: και τα δύο.

Ένα γενικό συμπέρασμα είναι ότι η πραγματικότητα γύρω μας αλλάζει - όχι απαραίτητα προς το χειρότερο - και ότι για τους μεγαλύτερους από εμάς είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και/ή να προσαρμοστούμε στις αλλαγές. Λέγεται ανθρώπινη φύση.

Εγώ θεωρώ πως διανύουμε μια λαμπρή-μεταβατική-περίοδο. Υπάρχει απίστευτη πληροφορία διαθέσιμη σε όλους. Από αυτούς τους όλους,κάποιοι είναι αρκετά έξυπνοι(ταλαντούχοι?πονηρεμένοι?) ώστε να ξέρουν πως να την χειριστούν. Στην πραγματικότητα αυτό σημαίνει πως θα βάλουν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει και δεν θα αρκεστούν στον πιθηκισμό. Ως προς τα υπόλοιπα που έχουν αναφερθεί, η φιλοσοφία μου είναι η εξής....Το "μου αρέσει, με συγκινεί" κλπ δεν έχουν θέση σε μια τέτοια κουβέντα, απλά γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Ο Στράτος είναι ΑΕΚ εγώ είμαι Ολυμπιακός, δεν πρόκειται να βρούμε άκρη. Και, όταν μια κοινότητα, ή ένα υποσύνολο της, θεωρεί ένα μέλος της σημαντικό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, τότε κάθομαι και ασχολούμαι μέχρι να καταλάβω.Ακούω, διαβάζω, κάνω έρευνα. Και μετά ξανακούω.Είναι μια προσέγγιση που δεν με έχει ζημιώσει ποτέ.

Κι εφτασε η ωρα να δουμε το βιντεο με τα ριφ που μας κατεστρεψαν