Πίνακας συμμετοχής

Τοτε τι εννοει οταν γραφει επαγγελματικη μπαντα? Σε ολα επαγγελματικη εκτος απο τα εσοδα? ????

Καλημέρα έγραψα αυτό το κομματάκι για τους λάτρεις του είδους και μη. Εντζόυ!! Listen to Distorted Ox by Orestis Diamantaras on #SoundCloud

Με ενδιαφέρον διάβασα τις απόψεις των συναδέλφων από πάνω και παραθέτω και τη δική μου οπτική: Κατ' αρχήν δεν συμφωνώ με τον τίτλο του thread και την ερώτηση. Αυτή η αγγελία δεν έχει κάτι το "ελληνικό", αν υπάρχει δηλαδή κάποιο τέτοιο ποιοτικό χαρακτηριστικό ας πούμε στον κόσμο της αναζήτησης μουσικών. Με άλλα λόγια θεωρώ ότι θα μπορούσε αυτούσια να υπάρχει σε οποιοδήποτε site μουσικών ή μη αγγελιών οποιασδήποτε χώρας του κόσμου. Στην ουσία ο συντάκτης αναζητά session μπασίστα τον οποίο όμως δεν θα πληρώσει με κάποια εξαρχής συμφωνία (εκτός κι αν κατ' ιδίαν υπάρχει άλλη πρόταση). Θεωρώ ότι εννοείται ότι από τα κέρδη των όποιων δραστηριοτήτων της μπάντας, το νέο μέλος θα πάρει το ποσό που του αντιστοιχεί. Συνχεχίζοντας: Νομίζω ότι το "όντας απογοητευμένος" εξηγεί το υπόλοιπο, αν μου επιτρέπεις, αυθαίρετο συμπέρασμα. Δηλαδή εσύ απογοητεύτηκες για τους λόγους σου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι μουσικοί εν γένει δεν θέλουν τις συνεργασίες. Μπάντες δημιουργούνται και αλλάζουν μέλη συνέχεια και ειδικά στην μικρή Ελλάδα είμαστε λίγο σαν συγκοινωνούντα δοχεία, τουλάχιστον μέσα στο ίδιο μουσικό είδος. Τα μέλη πάνε κι έρχονται και μετά από κάποια χρόνια στην "πιάτσα" καταλήγεις να έχεις παίξει κατά καιρούς με πάρα πολλούς μουσικούς του χώρου σου. Δεν είναι καθόλου ελληνικό φαινόμενο χωρίς να έχω καμιά καούρα να υπερασπιστώ την ελληνική πραγματικότητα, μουσική ή μη. Ο αρχηγός/συνθέτης/ιδρυτής έχει την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει τα μέλη της μπάντας. Το τι ζητά είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και καλά θα κάνει να το δηλώσει εξαρχής (όπως κι ο συντάκτης της αγγελίας). Από εκεί και πέρα η "αγορά" θα δείξει κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του με προτάσεις. Π.χ. σε έναν μικρό πληθυσμό όπως ο δικός μας, μια εξαιρετικά απαιτητική αναζήτηση, μπορεί να μην αποφέρει καθόλου καρπούς. Όσο αυξάνεται το δείγμα στο οποίο κανείς απευθύνεται όμως, αυξάνονται και οι πιθανότητες να βρει ακριβώς αυτό που ζητά. Όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα, το μόνο που αναγνωρίζω ως ελληνικό χαρακτηριστικό στον χώρο, είναι μια εξαιρετικά διαδεδομένη ασυνέπεια. Και το λέω γιατί αυτό το χαρακτηριστικό είναι πολύ κοινό σε όλους τους επαγγελματικούς και μη χώρους στην Ελλάδα. Η ασυνέπεια που προσωπικά συναντώ πάρα πολύ συχνά, ξεκινά από το να αγνοεί (ή ακόμα και να μην διαβάζει) κανείς τους όποιους όρους μιας αγγελίας μέχρι να μην είναι ποτέ διαβασμένος ή στην ώρα του. Το τελευταίο ειδικά, κυρίως στο χώρο των μη αμοιβόμενων/ερασιτεχνών μουσικών είναι κάτι σαν παράδοση. Δηλαδή αν πας στην ώρα σου μπορεί και να κινήσεις υποψίες. Όποτε χρειάστηκε να βάλουμε αγγελία με την μπάντα μου για να βρούμε νέο μέλος, έπεσα σε αυτή την ιδιαιτέρως κοινή συμπεριφορά κι εξηγούμαι: Επειδή κατ' αρχήν το θέμα της μουσικής είναι για μένα κάτι παραπάνω από χόμπι και δευτερευόντως επειδή είμαι ψυχαναγκαστικός, οι αγγελίες που κατά καιρούς έχω συντάξει είναι "σεντόνια" και αναφέρουν συγκεκριμένες απαιτήσεις. Όχι κάτι εξεζητημένο φυσικά αλλά π.χ. όταν γράφω "απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη αρκετού ελεύθερου χρόνου για μελέτη και πρόβες" το εννοώ και δεν το βάζω επειδή είναι της μόδας ξέρω γω. Από τα αποτελέσματα της εκάστοτε αναζήτησης είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ένα ποσοστό τουλάχιστον 50% αυτών που ανταποκρίνονται, δεν διαβάζουν καν τι γράφει το κείμενο. Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές και με πόσα μέλη έχω ανατρέξει στην αρχική μου απαίτηση κι έχω εισπράξει βλέμα απόλυτης άγνοιας ή απλά αδιαφορίας. Το "έλα μωρέ τώρα" είναι το θέμα μας πριν από οτιδήποτε άλλο πιστεύω.

Κι εμένα αυτό με ξένισε. Αν δεν υπάρχει λάθος στη διατύπωση, θέλουν ουσιαστικά έναν σεσιονά που όχι μόνο να μην πληρωθεί αλλά να βάλει κι απ' την τσέπη του. Δεν πάει έτσι. Αν έχεις κλεισμένα gigs και καίγεσαι να τα καλύψεις, η ασφαλής λύση είναι να πληρώσεις κάποιον που πληροί τις προϋποθέσεις, και μετά βλέπεις.

Αυτο που θα επρεπε να προβληματιζει σε τετοιες αγγελιες απο επαγγελματικες μπαντες ειναι η "ασφαλεια". Δηλαδη με προσλαμβανεις ως μουσικο στην "επιχείρηση" σου (αφου φυσικα με δοκιμασεις), εγω διαθετω χρονο να προετοιμαστω μονος μου και μετα και με τη μπαντα. Συμβολαιο θα μου κανεις? Με θελεις πχ για 10 συναυλιες, απο 1 εως 30 Οκτωβριου και 20 προβες μεσα στο Σεπτεμβριο. Καθομαι εγω περναω τα κομματια και ειμαι ετοιμος για την πρωτη προβα, ή κανουμε και καποιες προβες και μια μερα με παιρνεις τηλεφωνο να μην ξαναερθω. Με το συμβολαιο σου κανω μια ωραια μήνυση και με πληρωνεις μεχρι τελευταιο σεντ. Χωρις συμβολαιο μην τον ειδατε. Αυτος ειναι ο προβληματισμος στη συγκεκριμενη αγγελια. Αν προκειται για (ταλαντουχο) ερασιτεχνη μπασιστα και μονο που θα βρεθει σε μια (πραγματικα και εξακριβωμενα) επαγγελματικη μπαντα, ειναι αναβαθμιση. Να παει και "τσαμπα" (με ελαχιστα) στην αρχη, γιατι οχι ... και να φτιαχνει και τους καφεδες ? . Αν ειναι αρκετα καλος για να ρισκαρουν να τον παρουν φυσικα. Μονο καλο θα του κανει η ολη φαση. Ακομα κι αν τον "χρησιμοποιησουν" για δυο μηνες και μετα τον "πεταξουν". Αν ειναι καλος, δεν θα παει χαμενος. Προσωπικα στους μαθητες μου συνιστω, στην αρχη να παιζουν σε μπαντες, οπου οι ιδιοι θα ειναι οι πιο "αδυναμοι" μουσικοι. Θα ακουνε και δεν θα μιλανε. Μεχρι να ερθει η στιγμη που θα μιλανε αυτοι και θα ακουνε οι αλλοι. Αυτο θα το κερδισουν. Δεν χαριζεται. Μονο αν πληρωνουν γινεται.

Δεν νομιζω οτι υπαρχει καποιος προβληματισμος απο τη συγκεκριμενη αγγελια. Η μπαντα ψαχνει μπασιστα για να καλύψει τη θεση για συγκεκριμενα λαιβ. Ειναι θεμιτο να ζηταει να παιχτουν τα κομματια οπως ακριβως παιζονταν μεχρι τωρα. Μετα απο αυτα τα λαιβ δεν διευκρινιζει τι εχει σκοπο να κανει. (αν θα κρατησει τον μπασιστα και αν θα δωσει "ελευθερια" στην συνθεση των νεων κομματιων - ειναι κατι που θα γινει συζητηση νομιζω, πριν γινει η συμφωνια) Οσο για τα απαιτουμενα (εξοπλισμος, διαθεσιμος χρονος κλπ) νομιζω πως δεν μπορει να μην ειναι απαραιτητα. Το να υπαρχει band leader και να κατευθυνει, να δινει οδηγιες ακομα και "διαταγες" και να παιρνει αποφασεις, ειναι μια "αρχαια" συνηθεια και συνηθως χωρις αυτη δεν υπαρχει επιτυχια. Ωραια η δημοκρατια αλλα στις επαγγελματικες μπαντες δεν βγαινει σε καλο. Απο την αλλη ο μπασιστας που θα δεχθει να κανει τη δουλεια θα ζητησει κι αυτος τα δικα του απαιτουμενα (χρηματα) για να διαθεσει εαυτον, εξοπλισμο και χρονο. Δεν πιστευω να παρεξηγηθει ο band leader οταν ακουσει το ποσον. Το πολυ πολυ να μη συμφωνησει. Ο καθενας ζηταει αυτο που θελει/χρειαζεται και οποιος μπορει το δινει.

Εγώ πάντως κατάλαβα ότι ο OP ήθελε να εστιάσουμε στην πρόταση περί " οικονομικής δυνατότητας να υποστηρίξει το εγχείρημα" το οποίο δεν ξέρω πόσα περιθώρια δίνει στους πιθανούς ενδιαφερόμενους να πιστέψουν ότι θα έχουν κάποια απολαβή για τον κόπο και χρόνο τους Εγώ που διάβασα την αγγελία αμέσως σκέφτηκα ότι η μπάντα θέλει έναν μπασίστα να βάλει λεφτά απ' την τσέπη του για τα ταξίδια που έχουν προγραμματιστεί για συναυλίες......Άρα θέλει έναν εθελοντή Άρα είτε κορόιδο ρομαντικό είτε κάποιον που θέλει να ζήσει την εμπειρία

Άνοιξες μεγάλο θέμα και είναι αργά αλλά δε βαριέσαι, είμαι σε διακοπές. Λοιπόν όσο περίεργη και αν φαίνεται η αγγελία κρύβει κάποιες αλήθειες πίσω από τον κυνισμό της. -1ον. Ο καθένας δικαιούται να ζητάει ότι θέλει. -2ον. Πολλές φορές σε μια ομάδα ανθρώπων χρειάζεται να υπάρχει κάποιος που κάνει κουμάντο, θα τον πεις "αρχηγό"; "ενορχηστρωτή"; δεν έχει σημασία. Είναι σπάνιο να μοιράζονται όλοι μια αισθητική και ένα κοινό όραμα, κάποιος το κάνει συγκεκριμένο στο μυαλό του και προσκαλεί τους υπόλοιπους. Εάν θέλουν ακολουθούν. -3ον. Το να είσαι καλός μουσικός δεν σημαίνει αυτόματα και επιτυχία, υπάρχουν πολλές παράμετροι που μπορεί απλά να μην είναι το δυνατό σου σημείο. Εάν μιλάμε για φίλους που θέλουν απλά να περνάνε καλά παίζοντας μουσική τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει, σκέψου όμως την άλλη περίπτωση. Έχεις φάει χρόνια φτιάχνοντας ένα υλικό, σύνθεση, στίχους, ενορχήστρωση. Έχεις κάνει κάποιες ηχογραφήσεις, γνωριμίες, κάποια αναγνώριση, καμιά 500αριά φάνς. Έχεις κάνει χάρες, έχεις παρακαλέσει, έχεις χαλάσει χρήματα, κυνηγώντας το όνειρο. Ο μπασίστας που παίζατε μαζί φεύγει στο Ντουμπάι γιατί δεν τον παίρνει άλλο, ή γιατί παντρεύεται την πριγκίπισσα Jasmine. Έχεις κλεισμένες ημερομηνίες για εμφανίσεις. Έχεις ακούσει 2-3 μπασίστες. Ο ένας ήθελε να κάνει τα κομμάτια περισσότερο φάνκ, ο άλλος περισσότερο Reggae. Γράφεις μια αγγελία. Άμεση, χωρίς φτιασίδια. Δεν γνωρίζω τον συντάκτη και μπορεί να πέφτω πολύ έξω αλλά με αυτό το σενάριο δεν του δίνεις κάποιο δίκιο; Κάτι ακόμα, Ψάχνω χρόνια να βρω κάποια μπάντα με συγκεκριμένο σκοπό και αισθητική που να μου ταιριάζει, με έτοιμο το υλικό που δεν κατάφερα ποτέ να φτιάξω. Να πω "αυτό είναι" και να γίνω το δουλάκι τους. Δεν με νοιάζει να βγάλω λεφτά ούτε να γίνω διάσημος, θέλω απλά να παίζω μουσική που μου αρέσει, σε ένα σύνολο που εκτιμώ, με μια ιδέα. Μέχρι στιγμής τζίφος. Και θα μου πεις, γιατί δεν φτιάχνεις αυτό που θέλεις εσύ; Γιατί δεν είμαι ικανός; Εργατικός; Αφοσιωμένος; Επίμονος; Κατάλαβες που το πάω;

Πάντως και οι Metallica, αν δεν έγραφαν στα καραμπαλίκια τους το thrash και τους στίχους για το Μακαρθισμό και το σύνδρομο του θερμοκηπίου, και αν δεν έριχναν τα BPM και να μιλάνε για μπαμπούλες και με μπαλαντίτσες να χορεύουν στα πάρτι τα 13χρονα, τους έβλεπα να βάζουν και αυτοί αγγελία για επαγγελματία μπασίστα με δικά του χρήματα.

Ελληνική μέταλ μπάντα στο παρελθόν, και μάλιστα με πολύ καλούς μουσικούς, αποφάσισε να κάνει το παραπάνω βήμα. Έτρεξε promotion, και ήρθαν και οι προτάσεις. Tour και live σε όλη την Ευρώπη, τους φώναζαν σε φεστιβάλ, κλπ, και κάποια στιγμή επέστρεψαν. Και η μπάντα διαλύθηκε σχεδόν αμέσως. Ερώτηση σε μέλος της, "και που παίξατε?" "Άσε ρε φίλε, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, στο τάδε φεστιβάλ, στο άλλο φεστιβάλ, κλπ". "Και πώς πήγε?" "Μια χαρά, μας πρότεινε συμβόλαιο η τάδε μεγάλη εταιρία, μας πλησίασαν οι τάδε γνωστοί μάνατζερ, μας ξαναφώναξαν για live του χρόνου, κλπ " "Και πόσα βγάλατε συνολικά ρε συ?" "Πέντε χιλιάρικα". "Έλα ρε, πέντε χιλιάρικα σε ενάμιση μήνα?" "Κάτι παραπάνω από πέντε, γύρω στο ένα-ενάμιση ο καθένας" "Και καλά ρε μαλάκες είστε και διαλυθήκατε?" "Είχα πάρει δάνειο δύο χιλιάρικα, και μου έφυγε σχεδόν ενάμιση σου λέω, να κάνω κανένα σέσσιον μπας και τα γυρίσω στην τράπεζα" "Μα καλά ρε συ, τόσα live δεν σας πληρώνανε?" "Κάτι παίρναμε δεν λέω, αλλά βάλε διαμονή, διατροφή, βενζίνες, ενοικίαση βαν που πληρώναμε από την τσέπη μας ...., και οι αποστάσεις από live σε live ήταν τεράστιες, ο δε ύπνος ελάχιστος". Η ιστορία είναι (χοντρικά) πραγματική. Επίσης σχετικά με το "επαγγελματική", κάποιοι εννοούν ότι δεν παίζουν για τον χαβαλέ, αλλά το πάνε σοβαρά το πράγμα, το κυνηγάνε, και αυτό ήδη προχωράει σωστά (σε αντίθεση με το "ερασιτεχνική", που δίνει την εντύπωση μιας μπάντας που παίζει για την πλάκα της και την ευχαρίστησή της, χωρίς περισσότερες φιλοδοξίες, έχοντας πολλές φορές πιο χαλαρούς "κανόνες" συνέπειας στην λειτουργία της).

συχνό φαινόμενο να νομίζεις ότι είσαι επαγγελματική μπάντα Εγώ ξέρω ότι εδώ και χρόνια δίνεις λεφτά να μπεις σαπορτ σε μεσαία-μεγάλη μπάντα . Ξέρω από μέλη μπαντών ( λίγα άτομα ξέρω βέβαια ) ότι πας με δικά σου λεφτά ταξίδια και νοικιάζεις και βανάκι αν χρειαστεί και ψάχνεις και που να μείνεις για να παίξεις . Και ό,τι πληρωθείς δεν μπαίνει στην τσέπη κανενός . Και εύχεσαι να σπρώξεις κανα t shirt κανα δίσκο να βγάλεις κάτι έξτρα Δεν ξέρω τι εννοούν επαγγελματική μπάντα τα παιδιά . Έχουν δίσκο και κλείνουν συναυλίες . Μια καλή αρχή είναια υτό και τίποτα παραπέρα Εγώ ξέρω τι βλέπω . Και βλέπω ότι μόνο 2 μπάντες μπορεσαν στην Ελλάδα απλά να ζήσουν λίγο πάνω απ τον μέσο όρο παίζοντας μουσική . Ο ένας έχει δώσει και την ψυχή του να το καταφέρει και ο άλλος είναι απλά τεράστιος και τυχερός παίκτης Αν ισχύει κάτι άλλο και λέω αρλούμπες χαρά μου να με διορθώσετε

Γεια σου Σταύρο. Γενικότερα είμαι χομπίστας και ότι κάνω είναι φουλ ερασιτεχνικό και προσπαθώ να το χωρέσω στα πλαίσια της καθημερινότητας και των απαιτήσεων ενός παιδιού. Οπότε ναι δεν είμαι στην φάση να ασχοληθώ σοβαρά με την παραγωγή, ούτε θέλω να γράψω Dance. Καλύπτω μια βασική ανάγκη, την αγάπη μου για την μουσική και το χρόνιο απωθημένο μου να έχω τα δικά μου Hardware μηχανήματα. Πιο πολύ είμαι στην φάση της φωτογραφίας και θέλω να το συνδυάσω με τις δυνατότητες που προσφέρει το software(που τόσα χρόνια ασχολούμουν επίσης ερασιτεχνικά). Σε ευχαριστώ πολύ πάντως και για τον χρόνο σου και για τις συμβουλές σου.

Εμένα η αγγελία μου βγάζει ένα γκρουπ αφιερωμένο που ψάχνει κάποιον ανάλογο - το αν μπορεί να τον βρει από αγγελίες τώρα... Μέταλ παίζουνε. Διαβάστε συνεντεύξεις οποιουδήποτε μέταλ γκρουπ, ακόμα και των πιο πετυχημένων, όλοι κάνανε περιοδείες για χρόνια χωρίς να βγάζουνε μια, μένανε όπου νάναι, ζούσαν μόνο για τη μουσική τους. Πολλοί το κάνουν ακόμα ακριβώς έτσι, έχουν κάνει ένα σωρό CD και κάνουν τουρ με τ αμαξι τους, δε γίνεται πιο real .. Αυτό εννοεί η αγγελία. Ψάχνει κάποιον που να θέλει να είναι σε μια σοβαρή μοντέρνα μέταλ μπάντα, με όλο το πακέτο που έρχεται μαζί. Στην πραγματικότητα αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο, αντιθέτως ΔΕΝ είναι ελληνικό, το βλέπεις δηλαδή παντού έξω, αλλά όχι εδώ.. μερικά πράγματα δεν γίνονται με χλιαρό τρόπο, είναι η όλα η τίποτα. Πχ. Η για πιο καινούργιους..

εμενα η αγγελία μου θυμίζει αυτο που λεμε κερατας και δαρμενος

χαχαχαχα

Smooth as a baby's bottom, σκληρό σαν πάγκος κουζίνας. Είναι υλικό όνειρο, όποτε έχω refret σε ταστιέρα richlite όλα πηγαίνουν απίστευτα ρολόι (δεν θρυμματίζεται, δεν ξεφλουδίζει, έχει καλή αντίσταση σε κρούση, αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες). Δεν επηρεάζεται από υγρασία/καιρικές συνθήκες, δεν συρρικνώνεται (όπως ο έβενος), δεν στραβώνει, δεν σκεβρώνει. Μπορεί να φινιριστεί ματ, σατινέ ή πιο λείο. Κολλάει όπως ακριβώς το ξύλο. Είναι φιλικό προς τα εργαλεία κοπής. Μπορεί να έχει αποχρώσεις ή απομιμήσεις επιφανειών. Μπορεί μέχρι και να εκτυπωθεί κάτι επάνω. Είναι υλικό που χρησιμοποιείται δεκαετίες σε άλλες εφαρογές. Μη με ρωτήσεις για τον ήχο. Με όλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα, είναι απολύτως ασήμαντη ανησυχία... Για τις συγκεκριμένες SG δεν έχω ιδία άποψη. Έχω άποψη για το "ρυθμιζόμενο" nut (από τιτάνιο) το οποίο είναι λίγο gimmick, δηλ. φαγώνεται το μηδενικό τάστο και αλλάζει η επιφάνειά του, με τη χρήση. + ότι το nut, όταν ρυθμίζεται, πατάει στον αέρα (στις δύο βίδες). Τα saddles από titanium επίσης δεν μου έδωσαν κάτι. Δηλ. άλλαξα τη γέφυρα (σε μια Les Paul) με μια των 5 ευρώ και δεν είδα διαφορά. Το είχα ηχογραφήσει κιόλας... Είναι πιο ελαφριά όμως, αν αυτό λέει κάτι. Όσον αφορά το neck dive, μαλλον θα έχει όσο έχει και μια standard (με slim taper neck) αφού και στις δύο το μανίκι ενωνεται με το σώμα στο 22 τάστο.

Καλημέρα στην ομάδα, Την πρωτοβουλία να ανοίξω το συγκεκριμένο thread πυροδότησε μια αγγελία που ανέσυρα από το section των μουσικών. Σε καμία περίπτωση δεν λογοκρίνω τον συνάδελφο μουσικό για την αμεσότητα των προθέσεων του , κάθε άλλο που εκτίμησα την ειλικρίνεια του σε αντίθεση με άλλους που η αναζήτησή τους δεν εμπεριέχει τέτοιες λεπτομέρειες για να μην αποθαρρυνθεί ο εκάστοτε ενδιαφερόμενος. Όντας απογοητευμένος με την ελληνική πραγματικότητα διερωτώμαι τι είναι αυτό που περιορίζει τους μουσικούς να κάνουν συνεργασίες. Που ξεκινάει η χαρά της δημιουργικότητας, η πρόκληση των συνεργασιών και πειραματισμού, η ανάγκη να γίνεις καλύτερος μέσα από την μουσική και που τελειώνει ο εθελοντισμός, οι δωρεάν παροχές υπηρεσιών και η κατασπατάληση του προσωπικού χρόνου και χρήματος για το έργο ενός ατόμου-founder; Άποψη μου είναι ότι όταν κάποιος αναζητά συνεργάτες- μετόχους μουσικούς για να διατηρηθεί το κεφάλαιο της μπάντας του τότε ο founder θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ δύο εναλλακτικών: 1. Είτε θα επενδύσει οικονομικά βρίσκοντας κάποιον session μουσικό. 2. Είτε θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η ''επιχείρηση'' του χρεοκόπησε και το μετοχικό κεφάλαιο πλέον θα το διαχειρίζονται όλα τα μέλη που επενδύουν στην επιβίωση της μπάντας. Είτε το μέλος είναι νέο είτε παλιό. Η λογική θα βρω εφήμερα μέλη για να καρπωθώ τα οφέλη από τον εθελοντισμό τους, μέχρι να βρω νέα εφήμερα μέλη για να προωθήσω την νέα μου δουλειά, είναι ένα ελληνικό φαινόμενο στην κοινωνία της μάταιης αναγνωρισιμότητας, που αν και επικρατεί εδώ και χρόνια πρέπει κάποτε να σταματήσει και αναφέρομαι σε όλους τους founders συγκροτημάτων που στερούν δικαιώματα από μέλη της μπάντας τους. Θέλω να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να κάνουμε έναν διάλογο για το πως οι επαγγελματίες ή οι ερασιτέχνες μουσικοί μπορούν να προστατευτούν από αυτήν την τάση. Υ.Γ.: Ανέβασα την αγγελία όχι για να θίξω αλλά για να προβληματίσω.

Kι εδώ μι από τις αγαπημένες μου διασκευές ever

Δεν συμφωνώ. Πρώτα δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες. Μετά, ακόμα και το ισοζύγιο να είναι μείον ή πάτσι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι επαγγελματίες. Μπορεί να βγάζουν όσα βάζουν στη δουλειά τους αλλά κάπως πρέπει να ξεκινήσεις, εδώ ένα ψιλικατζίδικο ανοίγεις και παίρνεις δάνειο για τα πρώτα χρόνια. Γιατί; Ένα έτοιμο υλικό πρέπει να το βλέπεις με σεβασμό. Η πειθαρχεία και η συνεργασία μόνο μπροστά πηγαίνουν τους μουσικούς.

ντάξει ο χώρος του μεταλ δεν λειτουργεί έτσι . Οι μπάντες μικρού βεληνεκούς πληρώνουν απ την τσέπη τους τα πάντα .Έξοδα για τις μετακινήσεις , διαμονή , σίτιση .... Αρκετές φορές πάνε στο εξωτερικό απλά για να "ακουστεί" η μουσική τους ή οι αμοιβές είναι ελάχιστες Γι αυτό και πιστεύω ότι αυτό που ζητάνε είναι εξαιρετικά δύσκολο να το βρουν σε αγγελία . Να δουλέψει δλδ κάποιος άγνωστος για την " δόξα' που κυνηγούν οι υπόλοιποι . Συνηθίζεται , αφού γνωριμίες και φιλίες είναι συχνό φαινόμενο από τα προβάδικα μέχρι κοινά λαηβ , να εξυπηρετούν φίλοι μουσικοί σε τέτοιες δυσκολίες Αν πληρώνονται και σε προσωπικές συζητήσεις βρουν μια δίκαια αμοιβή , τότε η αγγελία δεν είναι και τόσο παράλογη . Μπορεί δλδ να χρειαστεί να πληρώσουν για τις μετακινήσεις και τη διαμονή αλλά για τα λαηβ να πληρωθούν και να τα μοιραστούν

Για μένα είναι άλλο πράγμα πέντε φίλοι να προσπαθήσουν να καταφέρουν κάτι στο εξωτερικό κ άλλο πράγμα μια έτοιμη μπάντα να προσλάβει ένα μουσικό για τις ανάγκες της. Σε αυτή τη θέση προσωπικα, τα έξοδα μετακίνησης, διαμονής κ πληρωμής των προβων από την μπαντα θα ήταν σίγουρα προαπαιτούμενα , και ανάλογα με το μισθό ίσως κ ένα μικρό επίδομα για σίτιση. Εννοείται συμβόλαιο όπως πολύ σωστά έθεσε κ ο Σπύρος. Από το τέλος της 1ης πρόβας. Δεν καθόμαστε να βγάλουμε 40 κομμάτια ρεπερτόριο αν δεν έχουμε εδραιώσει την θέση με στην μπάντα. Μια πρόβα αρκεί .

Για το αν είναι ελληνικό φαινόμενο σίγουρα όχι μόνο. Αλλά έχω δει να καταστρέφονται δεκάδες υπέρ ταλαντούχες μπάντες γιατί εμπεριείχαν το ελληνικό «δαιμόνιο» όπως είπε και ο φίλος Satanas. Φτιάχνω μια μπάντα εγώ και μόνο εγώ. Λεφτά δεν έχω, υλικό δεν έχω. Ταλέντο έχω...λίγο.Βρίσκω μερικούς ταλαντούχους μουσικούς, μου γράφουν τα κομμάτια σωστά αφού εγώ δεν μπορώ να τα ενορχήστρωσω σωστά αφού μουσική στο πεντάγραμμο δεν ξέρω να γράφω αλλά ξέρω να τα τραγουδάω με το στόμα και την ακουστική μου κιθάρα και τα ονομάζω δικά μου. Τις πρόβες θα πληρώνουν εκείνοι αφού θα παίζουμε στο όνομα της ευχαρίστησης της μουσικής. Χρόνο θα έχουν. Δωρεάν χρόνο! Έτσι λειτουργεί το ελληνικό φαινόμενο στην ελληνική μουσική και έτσι η μουσική μας δεν μπορει να γίνει εξαγώγιμο προϊόν δυστυχώς.

61 πλήκτρα είναι ένα μέγεθος που θα σε καλύψει γενικά. Μην πάρεις μικρότερο. 88 και βαρυκεντρισμένα είναι για πιάνο, και το πιάνο θέλει καλή τεχνική. Θέλεις και περισσότερα χρήματα, και μαθήματα, άστο, μην σε απασχολεί καν. Από αυτά που έβαλες θα έπαιρνα το maudio. Θα κοίταζα όμως πολύ σοβαρά αυτό: https://www.thomann.de/gb/arturia_keylab_essentials_61.htm Με ελάχιστα πάνω από το budget παίρνεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ περισσότερα, pads για να βαράς κρουστά, faders και knobs που εείναι πολύ διασκεδαστικό να πειράζεις, αλλά το σημαντικότερο το Arturia Analog Lab 3 software, μιλάμε για καταπληκτικούς ήχους, η τιμή δικαιολογείται και μόνο αυτό αν έπαιρνες. Τώρα κάτι σημαντικό: Πριν κάνεις και πριν πάρεις οτιδήποτε, μπες εδώ και δοκίμασε αυτό το software: https://www.jamorigin.com/ Είναι μετατροπέας κιθάρας σε midi, συμβατός από ότι βλέπω με το garageband. Δοκίμασέ το, ειδικά τσέκαρε το latency που ανεβαίνει αν σε βολεύει, και αν σου κάνει γλιτώνεις την εκμάθηση. Λίγα πλήκτρα βέβαια κάθε μουσικός πρέπει να ξέρει, είναι εργαλείο ειδικά για τη μελέτη της θεωρίας, αλλά δες και αυτή τη λύση. Bye.

Eξαιρετικό σαν εκτέλεση και σαν ιδέα. Παραγωγικά λίγο πάσχει κατά τη γνώμη μου, τονισμένες αρκετά οι μπάσες συχνότητες σε σημείο που κατέβασα ένταση από την παραμόρφωση. Θέλει μια διόρθωση εκεί. Και σε κάποια σημεία μπορεί να εμπλουτιστεί ενορχηστρωτικά. Κατά τα άλλα μπράβο και καλή συνέχεια!!!!!!

Ευχαριστώ μαν. Από ντράμς ezdrummer και μερικά από το πλήκτρο μου το yamaha moxf

Εγώ αυτό που χαλιεμαι περισσότερο στις ελληνικές μπάντες είναι που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη μπάντα. Φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις αλλα λίγοι επενδύουν στην έννοια της ομάδας κ ακόμα λιγοτεροι γνωρίζουν ποσο αυτό έχει αντίκτυπο στην μουσική τους. Για μένα ενα μέλος μιας μπάντας που έχει παραμείνει στην θέση του για μερικά χρόνια ,δεν είναι εύκολα αντικαταστασιμος από έναν σεσσιονα. Αυτό είναι το θέμα που με χαλάει περισσότερο κ μετά φυσικά το οικονομικό. Δεν μπορεί ο bandleader να παίρνει 10 χιλιάρικα κ να μοιράζει από 80 ευρώ σε κάθε μουσικό κ να περιμένει η να απαιτεί (και)την έννοια της μπάντας στο παίξιμο τους. Εκτιμώ αφάνταστα καλλιτέχνες που έχουν τα ίδια μέλη από πίσω τους για χρόνια κ φυσικά τους δείχνουν την " εκτίμηση" τους.

ακριβως τι θεόκουφος όρος ήταν αυτός, και να έχει οικονομική άνεση, (να χώνει χρήμα) και να υπακούει εντολές, και να μην βάζει δικές του πινελιές, για μαζόχα ψάχνουν μου φαίνεται.

Μια ωραία παρέα Ελληνο-Κουβανών έχει κέφια και γράφει. Ωραίο βίντεο!

Συμφωνώ, αλλά γιατι να μην κανουμε μια ψαχτικη πρώτα μπας και βρούμε κανενα θύμα στο τσαμπέ?? Κλασικό Ελληνικό δαιμόνιο....

Υπάρχει προσβλητικό παίξιμο. Είναι εκείνο που, όσο μεγάλος τεχνίτης κι αν είναι ο παίχτης, χρησιμοποιεί το όργανο για να ανέβει στα μάτια των άλλων και για να αποδείξει πράγματα. Και η προσβολή δεν αφορά τον ακροατή αλλά το όργανο το ίδιο που είναι το μέσον. Δηλαδή άμα το σκεφτείς ο ρόλος του οργάνου είναι απερίγραπτα σημαντικός. Είναι η οδός ή η πόρτα αν θες που επιτρέπει την είσοδο του κόσμου των ιδεών στον υλικό κόσμο. Το 'χουμε συνηθίσει γι' αυτό δεν μας φαίνεται μεγαλειώδες αλλά σκέψου ότι ο ρόλος που επιτελεί το μουσικό όργανο είναι ό,τι πιο κοντινό υπάρχει στη μαγεία. Μεταφράζει αυτό που δε λέγεται σε γλώσσα που καταλαβαίνουν οι πάντες. Οπότε ας μην το προσβάλλουμε με φλυαρίες, ανοησίες, κομπλεξισμούς και δηθενιές. Δηλαδή, τα "μπράβο" και τα χειροκροτήματα θα ξεχαστούν σε μερικές ώρες. Η μουσική που αφήνεις πίσω σου θα μείνει για πάντα.

Μέχρι κάποιος να να αποκτήσει τέλειο αυτί (για να κρίνει το κούρδισμα) και τέλεια τεχνική (για να κουρδίζει με τα δάχτυλα) καλό είναι να έχει ένα αξιόπιστο κουρδιστήρι.

RIP ... και συνεχιζουμε....