Πίνακας συμμετοχής

Α ναι κι αυτo Να πω οτι τον SRV τον "γνωρισα" αργα. Αφου ειχε "φυγει". Μεσα 90's. Κι αυτο γιατι ενω ειχα ξεκινησει "σωστα", μετα λογω εκμαθησης του οργανου ξεφυγα σε αλλα μονοπατια (van halen, μετα satriani κλπ). Ισως ο SRV ηταν η αιτια που επεστρεψα παλι στα blues και παραλληλα και στα κοντινα ιδιωματα soul, funk.

αυτό το track ήταν για εμένα η "πρώτη επαφή" με το είδος. τυχαία το άκουσα σε ένα compilation cd (αυτό ήταν το μoναδικό μπλουζ κομμάτι του cd) από ένα μουσικό περιοδικό (δεν θυμάμαι αν ήταν το zoo ή κάποιο άλλο ) και κόλλησα με αυτόν τον ζεστό ήχο, άγνωστο γιατί.

Δεν μπορώ να πω ότι γνώρισα τo Blues μέσα από κάποιο κομμάτι "αμιγώς Blues" αλλά εμμέσως, μέσα από τους Stones, τους Beatles, τους πρώιμους ΖΖ top, τους Zep κ.ο.κ. Η πρώτη επαφή με το blues αν την κάνω αναπολώντας ήταν εδώ (κάπου αρχές 90s-13/14 χρονών) Ο πρώτος, συνειδητοποιημένα "blues δίσκος" που αγόρασα: Kαι φυσικά ζώντας στη Θεσσαλονίκη των 90s, έπεφτα συχνά πυκνά πάνω στα ονόματα της σκηνής Nίκο Ντουνούση και Ηλία Ζάικο. Δεν πρόλαβα εποχές Παραρλάμα δυστυχώς αλλά η post-Παραρλάμα ατμόσφαιρα και ενέργεια υπήρχε και συνέχισε να είναι έντονη για χρόνια-δεκαετίες αργότερα. Το '98/'99 με την (indie-post punk!) μπάντα που έπαιζα τότε είχαμε ανοίξει τη συναυλία των Nick & the Backbone στην Υδρόγειο. Δεν μπορώ να πω ότι έχω εντρυφήσει στο blues ούτε ότι συνέχισα να είμαι ένθερμος ακροατής, καθώς σχετικά γρήγορα το μουσικό μου ενδιαφέρον στράφηκε αλλού, αλλά πάντα το παίξιμο ή η ακρόαση blues είναι μια mini home-coming εμπειρία.

Έχω την τιμή να ανοίγω το 1ο topic του club "The Blues" ? Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να θυμηθεί ο καθένας και να "κρεμμάσει" εδώ, το 1ο blues κομμάτι που άκουσε και του έκανε το κλικ.. ? Προσωπικά, η γνωριμία με τα blues ξεκίνησε στα 18 μου. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η ηλικία μου, ο bluesman που μου έκανε το κλικ ήταν ένας νέος και "λευκός", ο Stevie Ray Vaughan.. Αυτός ήταν η αφορμή να γνωρίσω και τους υπόλοιπους θρύλους του είδους! Αυτό είναι το κομμάτι λοιπόν! Και μάλιστα το συγκεκριμένο βίντεο, το οποίο και είδα στην Ελληνική τηλεόραση παρακαλώ! Σε μια εκπομπή της ΕΡΤ3.. Enjoy..

Ο αγαπημένος μου ήχος κιθάρας.

Tο αποκατω:

Δεν μπορώ να πω ότι θυμάμαι , αλλά σίγουρα αυτοί οι τύπο με έκαναν να την δω αλλιώς . Προφανώς προοδευτικά έτσι , αγαπώντας τους αποκάτω στις χαρντ ροκ στιμγές τους και θέλοντας να ψάξω περισσότερα κομμάτια

η δικια μου γνωριμια εγινε κυριως απο την αγγλικη σχολη...και τους λευκους μπλουζιστες...σιγουρα παντα υπηρχε το ακουσμα του bb king(απο τον πατερα μου)..εμαθα και θαυμασα και θαυμαζω τον hendrix,κτλ,κτλ,κτλ...αλλα ειλικρινα οταν πρωτοακουσα τον peter green ηταν σοκ..(στην ηλικια των 14)..τον πρωτοακουσα στο the supernatural..το κοματι αυτο μπορω να το συγκρινω μονο με καποιο ελληνικο μοιρολόι..το κατατασω στην κατηγορια του λαογραφικου..πολλα χρονια αργοτερα στο ytoube το ειδα οπτικοποιημενο..δυσκολα μπορω να βρω κομματι που να εχει ερθει τοσο κοντα στο να περιγραψει μονο με μουσικη,τις ριζες(τους μαυρους εργατες,τις κακουχιες τους κτλ,κτλ)..ταπεινη μου γνωμη...blues ειναι να το λεει η ψυχουλα σου..να βγαινει απο την καρδια..και ο ακροατης να παιρνει μαζι του αυτο που ακουει..και να τον συντροφευει καθε στιγμη...ο bonamassa ειναι παιχταρας..δεν ειναι blues ομως..(αλλο το οτι διασκευαζει)..καθε φορα ομως που ακουω το cut off my right arm του copeland ανατριχιαζω(μην σου πω οτι ποναει και το χερι μου!!!)..επισης μια αλλη τεραστια μορφη ειναι ο mike bloomfield..και μονο που τον βλεπεις ταυτιζεσαι...this is the blues..πολυ καλη ιδεα αυτο το γκρουπ πιστευω να εχουμε εποικοδομητικες συζητησεις και οχι ποιος παιζει καλυτερα την πεντατονικη(παραδειγμα..)καλη αρχη κ μακροημερευση!!

Για εμενα οι πρωτες επαφες ηταν εκει στα 14-15, αρχικα κυριως εξ'οσμοσεως απο την κλασσικη ροκ. Θυμαμαι αμυδρα ενα show των Blues Wire καπου στην ΕΡΤ (οχι μονο δεν ηξερα τοτε ποιοι ηταν, δεν ημουν καν σιγουρος πως λεγεται αυτο που ακουω) το οποιο in hindsight ηταν ισως το πρωτο μου καθαρο blues ακουσμα. Αλλα το πρωτο blues κομματι με το οποιο σκαλωσα, οπου ηξερα συνειδητα τι ακουγα ηταν το Smokestack Lightning του Howling Wolf το οποιο ειχα λιωσει. Θυμαμαι μαλιστα οτι το ειχα μαθει το κομματι απο ενα βιντεακι οπου ειχαν καλεσμενο τoν Hubert Sumlin να διδαδκει το κλασσικο riff πανω σε μια goldtop LP, και ειχα παθει κοκομπλοκο με το περιεργο fingerstyle στυλ του...

Το riff της εισαγωγής τα τρελά bends σόλο εξώκοσμο για την εποχή φωνή ... Και εδώ ο μόνος ισάξιος του από πάνω, μας δείχνει πως γίνεται?

Gary Moore - As the years go passing by

Εγώ γνώρισα τα blues γύρω στην,πέμπτη-έκτη δημοτικού.Ξέρετε ποια blues,αυτά που ζητούσες στο κορίτσι που σου άρεσε,να χορέψετε. Αυτά θεωρούσα blues τότε! Μετά,στο γυμνάσιο, έπεσε στα χέρια μου μια κασέτα του Θεού,άκουσα το red house(@Spyros Delta) και κόλλησα.Μου έκανε δώρο κι ένας φίλος το "From the Cradle"του Clapton και την έπαθα τη ζημιά. Μετά έμαθα τους Winter,Srv,Freddie King και άλλους πολλούς παιχταράδες. Εσχάτως και τον @gvour...

Ήμουν στο τσακ να το βάλω. Και στα 2 Σπύρο μέσα και εγω. Ήταν το πρώτο άκουσμα απο ροκ στο blues. O Hendrix ήταν πρώτος που με έβαλε στο άκουσμα το 70 αλλά αυτό που εδραίωσε το blues feeling ήταν αργότερα στο Fandango.

Πρώτο blues ήταν αυτό γιατί πρώτα άκουσα Floyd αρχές γυμνασίου και μετά από λίγα χρόνια συνέχισα με την υπόλοιπη μουσική. Μετά, κατάλαβα ότι τα blues είναι άλλο πράμα όταν άκουσα ένα best of SRV. Και όσο περνούσε ο καιρός, πήγαινα προς τα πίσω μέχρι να φτάσω στα '30s.

Κι εγω μαλλον μεσω Hendrix, μια και ακουγα rock και metal, και μεσω κιθαρας αρχισα να ακουω και αλλα ειδη μουσικης, και εκει στο λυκειο ειχα μεγαλο κολλημα με Hendrix (που δεν τον λες και αμιγως blues,,). Κομματι και εγω το Red House θα εβαζα..! Και στο λαιβ μερος ηταν οι Blues Wire βεβαια, μια που ημουν σαλονικη, και ειχες την ευκαιρια πηγαινοντας στο Παραρλαμα οποιαδηποτε μερα της εβδομαδας να απολαυσεις μια καλη blues μπαντα λαιβ! Και τοτε δεν ειχε ουτε ιντερνετ, ουτε youtube ουτε τιποτε.. ! ?

Έχουν βγει από τότε πολλά διαφορετικά μοντέλα. Κάποια στιγμή όντως πρέπει να γίνει.

Μιας και αρχίζουμε να μαζευόμαστε σιγά σιγά στο "The Blues" club που μόλις χθες δημιούργησε ο @yameth, λέω να ανοίξω ένα topic, για να αφήνουμε εδώ κάθε Νέο Blues Album που κυκλοφορεί, ώστε να πληροφορούμαστε και οι υπόλοιποι. Ένα νέο άλμπουμ που κυκλοφόρησε λοιπόν πριν από λίγο καιρό, είναι το "Baby, Please Come Home" του Jimmie Vaughan. Επίσης, πριν από 3 εβδομάδες, στις 14 Ιουνίου κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ και ο Keb' Mo', με τίτλο "Oklahoma". Ενώ λίγο πριν κλείσει το 2018, ο μεγάλος Buddy Guy, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Blues Is Alive And Well". Παραλίγο να ξεχάσω, το καινούριο άλμπουμ του μεγάλου ταλέντου, που ακούει στο ψευδώνυμο "Kingfish". Στο ομώνυμο άλμπουμ συμμετέχουν τόσο ο Buddy Guy, όσο και ο Keb Mo.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=416910&utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+noiz%2FGxqE+(Noiz.gr+-+Αγγελίες) Πάρ'τους χθες Μόλις τους είδα να εμφανίζονται στα δεξιά της οθόνης, σε θυμήθηκα

Μεσα και εγω.

το ίδιο ισχύει και στα πλαστικά μέρη των οικιακών συσκευών. Δεν γνωρίζω αλλά όπως λεει και ο αδελφός απο πάνω άλλοι πληρώνουν για αυτό το χρώμα, φαντάσου κάποτε η κίτρινη κιθάρα του Yngwie ήταν λευκή.

στις 3/7/1971 εφυγε απο την ζωη ο Jim Morrison

Εδώ ένα πρώτο συνολικό review της σειράς

Γουστάρω πάρα πολύ Opeth γιατί παίζουν σε Standard E κυρίως και ακούγονται heavy όσο δεν πάει. Άμα ξέρεις να γράφεις... Και κάτι πιο modern, Jinjer από Ουκρανία, πιστεύω θα εκτιναχθούν μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.

ΜΥΘΟΙ του ΑΙΣΩΠΟΥ ... (ενταξει και εγω τους πιστευα για χρονια μεχρι που εβαλα την κριτικιΑ μου σκεψη να δουλεψει ) Ο ακουστικος ηχος της κιθαρας δεν εχει ΚΑΜΜΙΑ σχεση με τον ηλεΧτρικο.... Καταρχην αν το σκεφτεις λιγακι ολος ο ΣΚΟΠΟΣ μια solid body κιθαρας ειναι να ΜΗΝ εχει resonance ωστε να ακουγεται καθαροτερα και χωρις feedback απο τον ενισχυτη.. Εξαλλου τι σημαινει "καλος ακουστικος ηχος" μιας ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ κιθαρας?Αν ειναι ελαφρια παντα θα ακουγεται "δυνατοτερα" και "καλυτερα" απο μια βαρΓια μια και θα παλλεται περισσοτερο....αρα ας πεταξουμε ΟΛΕΣ τις solid body & ας παιζουμε με σκαφη που εχουν και τρΟυπα.... Η "καλυτερη" ηχητικα (δηλ.στον ΕΝΙΣΧΥΤΗ) Fender tele μου ειναι αυτη (και ειναι και σιγουρα η καλυτερη ηχητικα Fender Tele απο τις 2000+ που εχω παιξει ή απο τις δεκαδες που ειχα στην κατοχη μου) Guess what ...ακουστικα ειναι..... μαπεϊσον.....

Νεαρέ μου ο Buddy Guy δεν πήγε πουθενά, διόρθωσε το.