Πίνακας συμμετοχής

Πρόκειται για την νέα κυκλοφορία των Doobie Brothers απο ηχογράφηση του 1973 και μάλλον σε stereo μιας και έπαιζαν σε ραδιοφωνικό σταθμό. Η ατμόσφαιρα της ηχογράφησης μόνο τον ιδρώτα και την κάπνα δεν έχει μεταφέρει! Για όσους έχουν ζήσει αυτες τις στιγμές, είναι ανατριχιαστικό να το ακούς πάλι με αυτή την... πιστότητα. Με τους ενισχυτές στο 10 για να βγαίνει η βρώμα (που να βρεις pre και master volume τότε), το μπάσο να βουϊζει απο τον Bassman 100w και τις flat χορδές και ο ντράμερ να πολεμάει να ακουστεί το ταμπούρο. Καλά δεν μιλάμε για τα άλλα τύμπανα και τις λεπτομέρειες στο hihat... γι αυτό έπαιζαν 4α αντε 8α. Τσάμπα θα πήγαινε όποια προσπάθεια. Οι φωνές έβγαιναν απο το P.A.. Ενας 100w ενισχυτής με υποδοχές XLR αν ήσουν τυχερός και 2 κολώνες full range μεγάφωνα. Ευτυχώς που υπήρχε και κάποιος ηχολήπτης του σταθμού που έκανε κάποια σχετική μείξη on the fly για την ηχογράφηση σε stereo αλλά πραγματικά αυτό ήταν τότε. καθως και το απαραίτητα κουρδισματάκια ενδιάμεσα. Ακούστε όλο το άλμπουμ αν έχετε την περιέργεια ή σας αρέσει το είδος και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Η UnXόλη ειναι μια μυστικη ουσια που σε γεμιζει αγχος και τοτε μονο κακα πραγματα συμβαινουν σε σενα η τους γυρω! Μπορει να σημαινει και Ανιερο (Unholy) η διχως χολή...ποιος ξερει; Kαι τελοσπαντων μετα απο ολες αυτες τις χατζηπαπαριές παραθέτω ενα καινουριο κομματακι που δουλευω... καθε κριτικη καλοδεχουμενη... Καλη ακροαση... Gibson Les Paul Classic Custom Antique Natural Boss Gt-100 Cubase 9 EzDrummer 2 H UnΧόλη (alt drums intro bass added).mp3

Hello και καλό καλοκαίρι. Έφτιαξα ακόμα ένα κομματάκι και μιας και μου άρεσε περισσότερο από ότι συνήθως το ποστάρω κι εδώ ελπίζοντας να διαβάσω τα σχόλια σας που πάντα βοηθούν. Χρησιμοποιήθηκαν τα γνωστά, Εpi Casino, Yamaha Np11, melodica Honher ηχογραφημένη με το green bullet, για ντραμς λούπα απο το zoom g1on όλα μεσω του Yamaha thr10c στο cubase.. Είναι στην μανιέρα μου, στην αρχη έλεγα να το κόψω πρίν το "ροκ"? σημείο αλλά μου άρεσε που ήταν πιο ολοκληρωμένο, αν και το πρώτο μέρος μου αρέσει πολύ περισσότερο.. To βίντεο είναι από την Σκιάθο. Ο τίτλος φαίνεται άσχετος αλλά είναι ένα θέμα που απασχολεί λίγο αυτές τις μέρες και το έβαλα κι αυτό αχχαχα. Ευχαριστώ όσους μπουν στον κόπο να το ακούσουν και εννοείται όλα τα σχόλια ευπρόσδεκτα!

Πείτε με γραφικό αλλά για μένα είναι αυτή, άσχετα που είναι δική μου. Βέβαια πλέον έχει ένα μαύρο Dimarzio στη γέφυρα και δείχνει ελαφρώς καλύτερα νομίζω.

Θεωρώ ότι σκοπός του βίντεο είναι να αναδείξει το πόσο τα φθηνότερα μοντέλα των εταιριών, και γενικά αν θέλετε, οι πιο budget κιθάρες έχουν ανέβει ποιοτικά τα τελευταία χρόνια σε σχέση με το παρελθόν. Όπως αναφέρεται και στο βίντεο, όταν αυτοί ήταν πιτσιρικάδες, αλλά και εγώ που δεν έχω την ηλικία τους, ξεκινούσαμε τα entry level ή budget όργανα ήταν: 1. Ελάχιστα ως προς την ποικιλία (δεν μιλάω για άπειρα χρώματα, σχέδια, επιλογή ηλεκτρικών, neck shapes, τάστα κτλ που υπάρχουν τώρα, ούτε καν) 2. Είχαν τρομερά θέματα σε quality control και κάποια ήταν σχεδόν ακατάλληλα προς χρήση. 3. Κόστιζαν πολύ παραπάνω Το ότι ένας master builder της Fender δίνει κάποια βασικά tips ως προς το πώς διαλέγει ανάμεσα σε 20-30 κιθάρες το βρήκα ενδιαφέρον. Όπως και να το κάνουμε, πρώτος παράγοντας είναι το μάτι, μετά το χέρι και μετά ο ήχος (τουλάχιστον για μένα), οπότε συμφωνώ μαζί του (όχι απόλυτα για το setup γιατί αυτό το φτιάχνεις και είναι και προσωπικό θέμα). Βέβαια εκτός αυτού, αποτελεί και μία ωραία διαφήμιση για τη Squier, θυγατρική της Fender της οποίας υπάλληλος είναι ο συγκεκριμένος κύριος. Όλα θεμιτά από εμένα, πάντα μου αρέσει το περιεχόμενο του Phillip McKnight άλλωστε.

τα υπόλοιπα τους για κάποιο λόγο δεν ήταν αντάξια όμως, αυτό είναι στο top 10 του nwobhm άνετα Η μεγαλύτερη μπάντα που δεν έγινε τεράστια outro solo με άντερα?

εδώ προσομοιώνουν αναλογικές κονσόλες και channel strips, και tape recorder eq και adt....εκεί θα κολλήσουν?

Τουμπανο. Ειδικα τα αργα μερη σκοτωνουν για τα γουστα μου. Και τα γρηγορα ομως,τα τυπου "παλαιοι Μεταλικα"ειναι μια χαρα. Φωνη και λιγη παρουσια στο μπασο ισως και εισαι κομπλε νομιζω. Ωραια πραματα.

καλό.... θα το ήθελα λίγο πιό αργό για να έχει ...βάρος και λίγο να μην επαναλαμβάνεται....

waterfall ειναι τα hammond τύπου πλήκτρα και τα nord θεωρούνται τα κορυφαία stage πλήκτρα τα τελευταία χρόνια.

Κοίταξε FP-30 και FP-10, αφού πρώτα τα δοκιμάσει η ίδια.

Τεραστια σχεση με chocking Aν εχεις πολυ relief το action στα τελευταια ταστα δεν επηρεαζεται ,ετσι κι αλλιως το action το φτιαχνεις απο τη γεφυρα οχι με το relief (το truss rod δεν επηρεαζει τιποτα πανω απο το 3 και κατω απο το 12 ) τωρα.... λογω της γεωμετριας ΤΡΙΖΕΙ στα ταστα μετα το 14,αντιθετα αν ισιωσεις το μπρατσο (κοντα στο 0 οπως το εχω π.χ. σε ολες τις κιθαρες μου) οι χορδες παιρνουν "αερα" μετα το 14 και δεν τριζουν. Ειναι καθαρα θεμα γεωμετριας. Το "μηδενικο" relief (ή και το ΑΡΝΗΤΙΚΟ οπως το εχει π.χ. ο Εric Johnson ) ειναι και θεμα fret leveling & φυσικα παιχτικου στυλ. Καποιοι μπορουν να παιξουν καποιοι οχι. Γενικα μιλωντας ΙΣΙΩΣΤΕ καργα τα μπρατσα σας....θα ανταμειφθείτε και ηχητικα και παιχτικα. Τα εχει πει αλλωστε πολλες φορες και ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ >Το relief στις ηλεκτρικές κιθάρες (και στις ακουστικές τρόπον τινά) είναι ο μεγαλύτερος αστικός μύθος που κατατρέχει το όργανο από τότε που οι αστικοί μύθοι απέκτησαν σημασία. Τεντώστε τα μανίκια σας κι ένας γενναίος νέος κόσμος ήχου, ωραίου action και -σημειώστε- sustain, εκεί που το όργανο το χρειάζεται περισσότερο, δηλ. από 8-9 τάστο και μετά. Επίσης είναι το κλειδί για χαμηλό action χωρίς πνίξιμο bends στις ψηλές περιοχές μέχρι το 21-22 τάστο. Ή σε 7,25" radius ταστιέρες. Κάθε όργανο διαφέρει (γεωμετρία και μορφολογία), οπότε θέλει λίγο tweak μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή/συμβιβασμός.<

Δεν μου αρέσουν αυτές αλλά μου αρέσει πολύ όταν οι μαγνήτες μπαίνουν στο σώμα χωρίς αυτό το πλαστικό περίβλημα τριγύρω. Επίσης μια που θέλω να τσιμπήσω σύντομα:

Ευχαριστώ για τις ακροάσεις. Καλά το Mykonos remix γαμάτο. Πολύ κάλο μπράβο. Έχει beachbarιανη αύρα. Θα το άκουγα άνετα σε τέτοιες συνθήκες. Εντάξει για να είμαι ειλικρινής στο remix το δεύτερο μέρος είναι που κουνάει, αλλά δεν κάθεται και άσχημα για εισαγωγή, στήνει ατμόσφαιρα. Βρε μήπως να πάω Μύκονο να αλλάξω θεματολογία.

Ωραίο!

Εμένα δεν μ'άρεσε αυτό της Σκιάθου το βρήκα πολύ μελαγχολικό... μ'άρεσε το άλλο της Μυκόνου όμως το βρήκα πιο χορευτικό...???? portrait_rmx.MP3

Θα συμφωνησω απολυτα. Και παρεα με το νερο της θαλασσας στο βιντεο ακομα περισσοτερο. Θα προτιμουσα να μην ειχε καθολου κιθαρα και τα τυμπανα να ερχονταν πιο ομαλα πισω απο τα πληκτρα η τη μελοντικα. Η να ειναι σε δευτερο πλανο οι κιθαρες οπως στο Α μερος. Εσυ ομως ξερεις καλυτερα τι ηθελες και δεν αλλαζει το ωραιο του πραγματος. Ετσι η αλλιως και οπως εχομε ξαναπει,γραφεις ομορφες μελωδιες. Να βαζεις πιο συχνα να σε ακουμε.

Aπο τα αριστουργηματα του ειδους.

Δεν ξέρω αν ικανοποιήθηκες απο την απάντηση (βέβαια πρόκειται για εμπεριστατωμένο άρθρο αλλά στα αγγλικά). Σε γενικές γραμμές το αναλογικό delay έχει διάφορες περιόδους ανάπτυξης. Να μια μικρή ιστορική περίληψη. Στα 60'ς η καθυστέρηση δημιουργείτο απο μαγνητικές κεφαλές και μια λούπα ταινίας που επαναλάμβανε το σήμα με καθυστέρηση ανάλογη με την απόσταση των κεφαλών μεταξύ τους όπως το Watkins Copycat. Μετα στα 70'ς δοκίμασαν για μεγαλύτερη αξιοπιστία και χωρίς ταινία αναλώσιμη, λύση με solid state, δηλαδή μια σειρά πυκνωτών γνωστή μεταφορικά ως Bucket brigade (η μεταφορά νερού με κουβάδες απο χέρι σε χέρι στις πυρκαγιές) που επαναλάμβανε το σήμα. Και οι δύο εκδοχές λόγω της απώλειας σήματος που υφίσταντο στην διαδικασία έκαναν τις επαναλήψεις πιο μουντές απο το αρχικό σήμα και περιορίζονταν σε διάρκεια καθυστέρησης. Στα 80'ς προέκυψε το digital delay με DSP (ψηφιακό επεξεργαστή) που προσέφερε μεγάλους χρόνους καθυστέρησης και υψηλής ποιότητας επαναλήψεις, λύνοντας τα προβλήματα των προηγούμενων τεχνολογιών. Με την ίδια λογική που εμείς οι κιθαρίστες δύσκολα δεχόμαστε ότι προοδευτικό ? , (για παράδειγμα υπάρχει ολόκληρη βιομηχανία λυχνιών που συνεχίζει να υπάρχει μόνο για τους παλιάς τεχνολογίας ενισχυτές μας), αναζητήσαμε πάλι το παλιό και αναβιώσαμε το αναλογικό που είχε πεθάνει. Το αποτέλεσμα του ψηφιακού ίσως να μην είναι τόσο φυσικό (αλλά είναι τίποτα φυσικό στην παραμορφωμένη ηλεκτρική κιθάρα;) μπορείς όμως με ένα φίλτρο (low pass EQ) να θαμπώσεις το αποτέλεσμα αν το επιθυμείς. Άποψης μου και καθημερινή πρακτική μου. Σε γενικές γραμμές είναι καθαρά θέμα προτίμησης. Ακούς και επιλέγεις. Αρκεί να γνωρίζεις και τα παραπάνω βασικά.

Ελα ρε γατακια που μαθατε και τις σκαφες Με F#13 παρακαλω

@fusiongtr πολύ γουστάρω τα headless εργαλεία