Πίνακας συμμετοχής

Απίστευτο αυτό που μου συνέβη πριν λίγο! Με σταματάει κοπέλα στο δρόμο, γύρω στα 20 το πολύ, και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος: - Γειααααα, εσύ δεν είσαι o Delta ο κιθαριστας? - Γεια σου κι εσένα, Ναι εγω ειμαι. Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι; - Ε whatever, θέλω μια χάρη, γλυκούλη, pleaaassseee! - Εξαρτάται, αν μπορώ... Για πες! - Έχω πιάσει δουλειά ως promoter σε μια εταιρεία με προϊόντα καθαρισμού και οικιακής υγιεινής και χρειάζομαι τη βοήθειά σου! - Τι φάση, να πλένω την κιθαρα με χλωρίνη ή να φοράω μπλουζάκι με το logo της εταιρείας? - Χαχαχα, όχι βρε, απλά έλεγα επειδή έχεις πολλούς φίλους και followers στα social media, αν θα μπορούσες να μας κάνεις διαφήμιση με κάποια ανάρτηση ή κάτι τέτοιο... - Ξέχνα το, κοπελιά, δεν κάνω εγώ τέτοια πράγματα... Αν ήταν επαγγελματική πρόταση, με λεφτά, να το συζητούσαμε. - Κι αν πάμε τώρα πίσω από εκείνους τους θάμνους και σου πάρω μια πίπα, τι λες;! - ... Τι λέω; ΤΙ ΛΕΩ;! Μαλάκα, έχουν ξεφύγει πλέον τα πιτσιρίκια, μηδέν ηθική και φουλ θράσος! Καμμία αξιοπρέπεια, κανένα ίχνος αυτοσεβασμού, είναι αδιανόητο! Φυσικά και ΔΕΝ δέχτηκα, μιας και θέλω καθαρή την συνείδησή μου... Τόσο καθαρή όσο και το μπάνιο σας με τη νέα Klinex Ultra τριπλής δράσης, με υπέροχο άρωμα λεμονιού, που καθαρίζει βρωμιές και βακτήρια από πλακάκια και μπανιέρες με ένα μόλις πέρασμα! Klinex, αυτήν ξέρετε, αυτήν εμπιστεύεστε! .

προσωπικά δεν μπορώ να σε βοηθήσω αναφέροντας σου ποσά, γιατί πια απέχω εκ του συστήματος του επαγγέλματος κι έτσι κι αλλιώς εδώ και χρόνια που δεν βιοπορίζω εξ αυτού, όποτε με φωνάζουν έχω την πολυτέλεια να ζητάω "όσα μου λείπουν" κάθε φορά...? μπορώ όμως να σου πω μερικά πράγματα διαχρονικά που μπορεί να σου φανούν χρήσιμα... 1. 30 plus χρόνια στο κουρμπέτι, δεν μου ζητήθηκε ΠΟΤΕ χαρτί (πλην μιας συνεργασίας με δημόσιο φορέα)... και από ένα σημείο και μετά, ούτε κι εγώ ζήτησα σε συνεργάτη μου που κάλυπτε έμπρακτα τα δεδομένα που έθετα (δεν θα ξεχάσω ποτέ, το "γέλιο" αρχικά και την βαθιά απογοήτευση για το επίπεδο γνώσης κατόπι που νοιώσαμε κάποτε με τον αείμνηστο φίλο Γιάννη Ζεντέλη, όταν στήναμε το νέο του post production studio και επέμενε να αναζητήσουμε απόφοιτα παιδιά από σχολές για συνεργασία)... 2. σε κάθε συνεργασία που έκανα "καλά" την δουλειά μου (είτε στούντιο είτε PA), πράγμα που σημαίνει ότι είχα την εμπιστοσύνη πρώτα των πελατών και κατά συνέπεια του όποιου "αφεντικού" μου, αμειβόμουν τόσο όσο να είμαι (λογικά) ευχαριστημένος ώστε να "μην ρισκάρει μη του φύγω"... το ίδιο ίσχυσε και με μένα στο ρόλο του εργοδότη... κατά κανόνα ποτέ δεν άφησα να μου φύγει άνθρωπος που μπορούσα να τον εμπιστευτώ να αντιπροσωπεύσει την ποιότητα έργου που πρέσβευα (μέχρι του σημείου που μπορούσα κατά περίπτωση να αντεπεξέλθω οικονομικά φυσικά)... 3. τώρα πια μπορεί να μη με νοιάζει να "χάσω" μια δουλειά, αλλά στα νιάτα μου υπήρξαν φορές που "υπερβολικές" απαιτήσεις μου που υπερέβαιναν τα όρια "ασφαλείας" που ανέφερα παραπάνω (τάξης "ψωνίου ηρωισμοί" μην κρυβόμαστε ?), τις πλήρωσα χάνοντας ενδιαφέροντες συνεργασίες... εν πολλοίς "ανειδίκευτος ηχολήπτης" δεν υπάρχει γιατί ουσιαστικά δεν μπορείς να είσαι στην πράξη... ΠΑΝΤΑ πρέπει κάπου να "εξειδικευτείς" σε κάτι πέραν της απλής αντανακλαστικής αντίληψης σου ως άτομο (το που και πως στην πράξη αδιάφορο, μια και το αποτέλεσμα δεν συγχωρεί ανεπάρκειες) ... πχ πολύ καλός σερβιτόρος (χωρίς να θέλω να θίξω τους ανθρώπους του κλάδου) υπήρξα πολύ γρήγορα στην εφηβεία μου όταν χρειάστηκε να δουλέψω στο ουζερί του θείου μου, αξιοποιώντας απλά την όρεξή μου για δουλειά, την έμφυτη μου ευγένεια, την όποια ευστροφία μου και την διάθεσή μου να εξυπηρετώ τον πελάτη επαρκώς ώστε να φεύγει ικανοποιημένος... σαν ηχολήπτης όμως δεν μου έφταναν αυτά και "πόνεσα" μελετώντας ατέλειωτες (απλήρωτες) ώρες (και πέραν σπουδών) ώστε να μπορώ σε κάθε περίπτωση να είμαι "απαραίτητος" και μη εύκολα αναλώσιμος στην θέση που κάλυπτα... συν ότι επίσης πρόκειται για ένα επάγγελμα που δεν μπορείς να το κάνεις "σοβαρά" αν δεν το αγαπάς ως δεύτερη φύση (προσωπικά ακόμα μελετάω με ζέση όποτε μου δίνεται η ευκαιρία χωρίς καν να αποβλέπω σε άμεση ανταπόδοση από αυτό)... ως επίλογο να σου πω ότι όλα αυτά που αναφέρεις ότι κάνεις εξυπηρετώντας τον σκοπό για τον οποίο αμείβεσαι, δυστυχώς δεν αποτιμώνται εύκολα αντικειμενικά (πόσω μάλλον στις "ειδικές" κοινωνικές συνθήκες που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια)... έτσι, η γνώμη μου είναι, ότι αν αισθάνεσαι σφόδρα αδικημένος από την αμοιβή σου πιστεύοντας παράλληλα ότι κάνεις καλά την δουλειά σου, να το συζητήσεις με τον εργοδότη σου, αλλά με προσοχή στην επιμονή και ένταση, που θα πρέπει να καθορίσεις λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά από παράγοντες που έχουν ένα τεράστιο υποκειμενικό εύρος και εσύ καλείσαι να το στενέψεις (αρκετούς σου έθεσαν ήδη και οι φίλοι μας όπως αναπτύχθηκε το θέμα)... γιατί δυστυχώς (και) στον τομέα της ηχοληψίας στην χώρα μας (και όχι μόνο στον καιρό μας), τελικά το να σου πει κάποιος εγώ παίρνω 30 ή 50 ή 100 έστω και για θεωρητικά παραπλήσιες με τις δικές σου ενασχολήσεις, είναι κατά κανόνα μια έωλη βάση κουβέντας περί απολαβών για την δική σου περίπτωση με τις όποιες ιδιαιτερότητες την ορίζουν και δεν θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα να στηρίξεις τις όποιες απαιτήσεις σου... καλύτερα για μένα να εμπιστευτείς το ένστικτό σου ως προς την ανάγκη(ες) που εξυπηρετείς στον εργοδότη σου (μέσω του ρεαλιστικού feedback ανάμεσα σας)... και φυσικά σε καμία περίπτωση να μην του χαριστείς αν σε "παίρνει" (οι συνθήκες που δουλεύεις είναι αντικειμενικά απαράδεκτες... αυτό δεν τίθεται σε διαπραγμάτευση)...?

Ηχογράφηση του τεμπέλη κλασικά (από κινητό), χορδές επειγόντως άλλαγμα, σκύλος ταυτόχρονα να γαβγίζει (εξού και τα κοψίματα), και κάπως έτσι το κυκλάκι που πήγα να γράψω βγήκε λίγο κουτσουρεμένο... γούσταρα πάντως, και είχα και καιρό να παίξω οτιδήποτε αυτοσχεδιαστικό. Θενξ στον Σταύρο και στους υπόλοιπους για το ξεσήκωμα. ? noiz_improv.mpg

Γεια σας κι από μένα. Ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια για ακουστική του Masaaki Kishibe. Το παίζω χρόνια αλλά τώρα κάθησα να το μάθω κανονικά. Ελπίζω να σας αρέσει. Η ηχογράφηση έγινα με ένα rode nt4 και η κάρτα είναι η spl crimson. Το κούρδισμα είναι DADGAD και η κιθάρα μου είναι η παλιά μου του Λαμπή ,με αλλαγμένο καπάκι πρόσφατα. Κάθε σχόλιο τεχνικής και καλλιτεχνικής φύσης δεκτό! Ευχαριστώ για την ακρόαση.

yannisp Οντως ωραιο το τρακ σου Προσπαθησα να ειμαι εγκρατης αλλα,ως συνηθως,δεν τα καταφερα ρε γμτ.? stavros 80.mp3

Είμαι subscriber στο κανάλι του music producer JayB (γνωστού στον παγκόσμιο κύκλο των συνθεσαϊζεριάρηδων και για την ΠΟΙΟΤΙΚΗ γερμανικών προδιαγραφών! δουλειά του σε δημιουργία patches για διάφορα μοντέλα hardware synth που μάλιστα παρέχει δωρεάν) Πρίν λίγες μέρες δίνει δωρεάν πάλι patches για τα μοντέλα V-Synth που όπως θα διαπιστώσετε στο παρακάτω demo video, είναι πραγματικά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ και με υψηλό επίπεδο προγραμματισμού που αξιοποιεί πολλές λειτουργίες των εν λόγω οργάνων και αφήνει τεράστια περιθώρια διαμόρφωσης. εεεε... τι έλεγα γιατί με διέκοψε ένα τηλεφώνημα.......... α, ναι, για τα patches του JayB λοιπόν. Μοιράζομαι το γεγονός μαζί σας μήπως θέλει κάποιος να τα κατεβάσει. Το βιντεάκι είναι πολλά υποσχόμενο. Εδώ το link για να κατεβάσετε τα patches όποιοι θέλετε, όπως θα δείτε έχει και για άλλα synth εκτός των V και όλοι λένε πως είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ Δείτε, έχει και κάποια tools στη σελίδα γενικού ενδιαφέροντος για όσους δεν το ξέρουν. αυτά!!!! Εγώ τα κατέβασα για το V-Synth μου και θα τα λιώσω μιαχαχαχαχχαχχαχα

Αντε βρε,οχι μονο εκπομπες συνεχεια(πλακα κανω,ωραιες ειναι κι αυτες,οσες εχω ακουσει). Το αλλο το quote το αφηνω ασχολιαστο καλυτερα.

Πλακα κανεις για το σλοπυ του πραγματος,μακαρι να επαιζα οπως παιζεις. Θυμαμαι και ενα αλλο βιντ που ειχες ανεβασει προσφατα σχετικα,πολυ ωραιο κι εκεινο,το ζηλεψα. Να βαζεις να σε ακουμε.

Oι εντυπώσεις μου σχετικά με τη νέα δουλειά των Blues Wire. ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ.pdf Το γ@μημένο, μυρίζει Τέξας απ’ την κορφή ως τα νύχια. Μυρίζει Midwest, West Virginia, πόλεις φαντάσματα, παλιά, εγκαταλελειμμένα Saloons και moonshine. Έντονες οι μυρωδιές από παλιά gas stations με σαπισμένες αντλίες που στάζουν. Σαπισμένες οροφές παλιών juke joints με λεκιασμένα πατώματα από φτηνό αλκοόλ. Μυρωδιές από την μουσκεμένη άμμο στην έρημο της Αριζόνας και γέρικους κάκτους χαρακωμένους απ’ τους αέρηδες. Τεμπέλικους κροταλίες που βουτούν μέσα στη καυτή άμμο, σκόνη από χωματόδρομο που σφιχταγκαλιάζει κάτι μικρά χωριά του Αμερικάνικου Νότου που δύσκολα χωρούν στο χάρτη. Μυρίζει το γ@μημένο ιδρώτα. Ιδρώτα και κάματο. Ιδρώτα και κάψα από σώψυχα που δεν παζαρεύουν, δεν παζαρεύονται, δεν πωλούνται και δεν επιδέχονται φτιασιδώματα. Το παίξιμο της κιθάρας; Αλήτικο. Αλήτικο και πηρουνιαστό. Κάτι σαν τα κρύα πρωϊνά στα μέσα του χειμώνα. Το ίδιο και η φωνή. Γεμάτη γρέζι και τσαμπουκά. Ναι, αυτή είναι η «μελωδία» στα μπλουζ. Και αυτή είναι και η μαγεία του. Αν κανείς δεν το κουβαλάει μέσα του, αν κανείς δεν ακούει τις πατημασιές του στη λάσπη, αν κανείς δεν νοιώθει τη χαρμολύπη να είναι άνθρωπος με αρχή και τέλος, αν κανείς δεν καταλαβαίνει πως ο θάνατος είναι σαν τον ηλεκτρισμό και πως θα πρέπει να είναι φιλαράκι του ώστε να μη φοβηθεί όταν θα έρθει η ώρα να βάλει το χέρι του στη πρίζα, τότε ας μην μπει στον κόπο να ασχοληθεί με τα μπλουζ. Τα μπλουζ είναι για τους δαίμονες. Τους ερωτεύσιμους και τους ερωτευμένους δαίμονες. Αυτούς δηλαδή τους δαίμονες που βάζουν τον έρωτα μαζί με τη ζωή μιας και χωρίς τον έρωτα ζωή δεν υπάρχει. Ναι, τα μπλουζ είναι για αυτούς τους δαίμονες. Τους ΕΥ-ΔΑΙΜΟΝΕΣ! Αυτούς που τραγουδώντας ξεφτιλίζουν και υποτάσσουν τον πόνο τους κάνοντάς τον να ντρέπεται ώστε κάποια στιγμή να τα μαζέψει και να φύγει. Αυτό είναι το μπλουζ. Αυτό είναι και το τελευταίο CD των Blues Wire. Ναι, αυτό το γ@μημένο CD είναι όλα τα παραπάνω. Με μάγεψε, με εκτίναξε, με πήγε πίσω, πολύ πίσω σε δικές μου προσωπικές θύμισες. Στην αρχή σκέφτηκα να πιάσω ένα-ένα κομμάτι και να το περιγράψω. Να πω δηλαδή για τα «μπαμ», τα «τσακ» και τα «τσουφ» που βαρούσαν μέσα μου όταν το άκουγα. Μετά άλλαξα γνώμη. Μπήκα στο λεωφορείο και ακολούθησα όλη τη διαδρομή. Από την αρχή έως το τέλος. Μονορούφι. Το CD όμως απαντάει έστω και ετεροχρονισμένα, σ’ έναν αστό ψυχίατρο από τη Νέα Υόρκη που στις αρχές του αιώνα, μη μπορώντας να εξηγήσει γιατί οι νέγροι δούλευαν σαν τα σκυλιά όλη την εβδομάδα και ότι έβγαζαν το χάλαγαν μέσα σε ένα Σαββατόβραδο, κίνησε για κάποιες φάρμες του Νότου μήπως και βρει εκεί την απάντηση. Την πήρε τελικά την απάντηση από έναν σουρωμένο νέγρο που βρέθηκε μπροστά του σ’ ένα τέτοιο καπηλειό: “Hey Mista, have you eva been a nigga on a Saturday night?” (ιστορικά καταγεγραμμένη μαρτυρία). Αν αυτό το CD υπήρχε τότε, ο αστός ψυχίατρος θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να βρει απάντηση στην απορία του. Λιάκο μου, νομίζω πως είσαι στα καλύτερά σου. Πέρα από το γεγονός πως όσο μεγαλώνεις τόσο και μοιάζεις πιο πολύ στον παππού μας τον Επίκουρο, αυτό που φτιάξατε με τη Νίκη και το Σωτήρη είναι 100% εμβληματικό. Σας ξέρω και σας ακολουθώ χρόνια. Αυτό όμως δεν το περίμενα. Τα συχαρίκια μου λοιπόν και τις ευχές μου για να συνεχίσετε να δημιουργείτε τέτοια ταξιδιάρικα πράγματα. Δημήτρης Επικούρης Ένας φτωχός ντελάλης του μπλουζ

Σαν θαυμαστής του αδερφού του (SRV), είχα παρεξηγήσει το στυλ του Jimmie. Ο τύπος έχει όμως το δικό του αυθεντικό blues στυλ. Πρόσφατα έβγαλε και καινούριο δίσκο..

Ανεβάζω έναν αυτοσχεδιασμό που έγραψα για τζαμάρισμα για όσους έχουν όρεξη, μιας και μπήκε καλοκαίρι και πολλοί κάθονται αργά τη νύχτα και πίνουν μπύρες σε μπαλκόνια, ταράτσες κτλ.... και βαριούνται? Μπορείτε να προσθέσετε ότι θέλετε (ή να αφαιρέσετε αν τα καταφέρετε?) φωνές, κιθάρες, χάμοντ, γιουκαλίλι, ντιτζερίντου, εφφέ loops, ό,τι σας κατέβει. Tempo=180 bpm Key: Am cat groove.MP3

Φανταστικός!!!!! Κελάηδησε το όργανο ακριβώς όπως έπρεπε! Συγχαρητήρια!!

Άντε μπράβο λέμε!

Ένιωσα αντίστοιχα για την πάρτη σου.. ωραία είναι αυτά. ? Ναι, θα προσπαθήσω να φτιάχνω τίποτα της προκοπής και να το ανεβάζω.

Να'σαι καλά μαν.. το προσπαθώ, παρά το όλο sloppiness. Επίσης ανταποδίδω για το πολύ ωραίο flow και feel σε όλη τη διάρκεια της φρασεολογίας σου που άκουσα νωρίτερα. Όσο για το σήκωμα-πέσιμο, το λατρεύω κι εγώ.. δεν χάνω ευκαιρία να το πετάξω, χαχα.

Χρειαζοταν λιγη σκεψη οντως. Μη παιρνεις αποφασεις εν ψυχρω.

Μάλλον τραγικό περα από οτιδήποτε αλλο.Τι να πεις..... Και ωραιο ταυτοχρονως!?

Εχεις ηχο fusionakis. Δεν εννοω της κιθαρας,(και αυτος ειναι πολυ ωραιος) στο παιξιμο,πενια. Και τι ωραιο αυτο το Χεντριξιανο(σε Λουκαθερ βερσιον ?)σηκωμα στο 0,32. Ομορφα.

Δεν παραπονιέμαι εγώ για τα τσιφτετέλια. Ό,τι θέλουν τα παιδιά. Ακόμη κι εγώ μπορεί να γουστάρω για κανα τέταρτο, και μετά να σηκωθώ να φύγω να πάω στην ευχή του θεού αφού κουραστώ. Κι εγώ όταν βλέπω νέα παιδιά να ασχολούνται ΚΑΙ με την παράδοση, και να παίζουν τα τριπλάσια απ' όσα έπαιζα εγώ στην ηλικία τους, ΚΑΙ να έχουν και αυτί ανοιχτό να ακούν μουσικές όλου του κόσμου να μην είναι αόμματα, χαίρομαι πολύ! Ζηλεύω λίγο, αλλά λέω μπράβο ρε μπαγάσες. Οι Κρητικοί ναι, έχουν και λογοτεχνήματα, και αρκετά ισχυρή κουλτούρα. Όμως ακόμη κι εκεί υπάρχουν διαβαθμίσεις, όπως παντού άλλωστε. Π.χ. Εγώ έχω φίλους Κρητικούς που αν ακούσουν λύρα και μπάσο μαζί, αμέσως θα πουν "Αυτά είναι ζα χωρζάταρους ανερούβαλους." ? Δεν παραδέχονται τον νεοτερισμό. Δεν θεωρούν ότι η παράδοση εξελίσσεται. Έχουν ορίσει μέχρι που είναι ανεκτή η "τόλμη". Αυτό ισχύει παντού θεωρώ εγώ. (Και φυσικά δεν πολυακούν ούτε κοντυλιές ούτε μαλεβιζιώτες για να περάσει η ώρα, όπως κι εγώ δε βάζω να ακούσω τσάμικα και καμπίσια για να περάσει η ώρα. Γιατί άραγε;) Εγώ αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι το σύνδρομο της Μαντόνα. Μην μείνει στο τέλος από τις καλές προθέσεις και την στοργή η "Παράδοση", ή η όποια της Αγιογραφία, κλεισμένη σε μια γυάλα και περνούν όλοι να ασπαστούν σεπτά, αλλά μετά από 2 λεπτά να λένε νταξ μωρέ Κλάιν. Προτιμώ να κάνουμε όλοι οι αρκουδιαραίοι τα δικά μας - κι ας μας κρίνει η μνήμη - παρά να υπάρχει η εγκεκριμένη ακαδημαϊκά παράδοση, με τους χορηγούς της, τους μάρτυρές της, τους στρατευμένους της. Ίσως να είναι μεγάλη μου αμαρτία, αλλά εγώ έτσι την έχω την παράδοση στο μυαλό μου. Λαϊκή. Για όλους.

μια ωραια ιστοριουλα του jimmie vaughn για τον εν λογω τραγουδι...σε καποιο σημειο λεει τον καλουν οι φιλοι του να το λεει σε κηδειες!! και μια και το εφερε ο λογος πιστευω οτι ο jimmie vaughn ειναι απο τους λιγους συγγενεις νεκρων καλλιτεχνων που δεν εχει ξεπουληθει-ξεπουλησει πατωντας στην υστεροφημια του stevie.

Ασε τι πρεπει. Το "ανειδικευτος" δεν μου κολλαει. Τι παει να πει ανειδικευτος? Δεν κανει μια δουλεια ο ανειδικευτος? Τι κανει? καθεται σε μια καρεκλα και περιμενει να μαζεψει απο το πατωμα οταν πεσει το μολυβι του ειδικευμενου? Ανειδικευτος ειναι αυτος που ειναι ορθιος 12 ωρες και πηγαιοερχεται να σερβιρει τους καφεδες ή πλενει τα πιατα ή καθαριζει σπιτια ή φερνει τα σουβλακια? Για βγες ειδικευμενε ανεβα στο παπι και φερτα αερας μεσα στη ζουγκλα πριν κρυωσουν. Καθαρισε την κοπρο του Αυγεια. Ολοι εχουν μια ειδικευση. Αλλοι πιο δυσκολη, αλλοι πιο ευκολη και κανενας δεν προσφερει το ιδιο αποτελεσμα εργασιας.

Ολοκληρώθηκε το neck profile. Άρχισα να περνάω τάστα... Απέμειναν, ταστοδουλειά και φινίρισμα!

Φοβερό track με πολύ ωραία παιξίματα, ειδικά από την Lari Basilio

Περαστικα!!

Μια λέξη για μένα ταιριάζει απόλυτα...ΜΑΓΕΙΑ!!!

έλα κι απο μένα.... σορρυ είναι πολύ στο πόδι, καθώς είμαι στο μέσον μετακόμισης στο στούδιο και όλα είναι αλλού.... cat groove_dimsonic.mp3

με μεγαλη χαρα κανω τα εγκαινια(οπως λενε κ οι ψηφοκυνηγοι καλη ωρα!!) του clip..η αλυσιδα ειναι:prs se santana-zendrive(στο 1ο σολο)-two notes leclean preamp-steinberg ur22-cakewalk(daw) ,επισης εβαλα κ λιγο μπασο(τρομαρα μου,1 1/2 μηνα το γρατζουναω)με την εξης αλυσιδα yamaha trbx305-behringer d.i box-steinberg ur22-cakewalk .post effects ειναι reverb στις κιθαρες και eq(volume boost)στα σολο.ολα τα μερη ειναι σχεδον one take.οσο για την ποιοτητα της ηχογραφησης ξερω οτι εχω δρομο ακομα!(και δυστυχως λιγο ελευθερο χρονο).καλο καλοκαιρι να εχουμε.πιστευω οτι βγηκε ενα "καλοκαιρινο" αποτελεσμα! cat groove-yannis.mp3

Απόλυτη καφρίλα από τον επιδειξία ?

James Trussart Custom Guitars Δεν μπορω να διαλεξω μια μονο, ειναι ολες κουκλες. http://www.jamestrussart.com/

Διοτι ως γνωστον, αλλο κιθαρες και αλλο Τελεκαστερ! ?

Ο πρώτος-πρώτων, για μένα αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Αν μιλάμε για λεπτομέρεια σε βαθμό μαζοχισμού, τελειότητα εξωγήινου μεγέθους, επιλογή υλικών, εκτέλεση, βάρος και ιδιαιτερότητα στις φόρμες σε απόλυτα ξεχωριστό βαθμό, εδώ μία επί παραδείγματι: http://www.bostonguitar.com/new-jersey-girl-audrey-holiet/ Αν μου έλεγαν να επιλέξω την πιο "ασύληπτης ομορφιάς" κιθάρα από τις 500-600 περίπου, που είχα δει στην έκθεση του Βερολίνου, θα ήταν τα 3 εκθέματα του Ιάπωνα. Κατά τ' άλλα, αν είχα να παραθέσω την-κατ' εμέ- λίστα οργάνων ασύλληπτης ομορφιάς μάλλον θα γέμιζα καμιά 20αριά σελίδες... Άλλη μία έτσι για να μη λετε ότι βάζω μόνο εξωφρενικά αλλιώτικες:

Πριν από λιγους μηνες, επικοινωνησε μαζι μου ο καλος φιλος και εξαιρετος μουσικος Χρηστος Γερμενογλου. Μου εξεθεσε τις σκεψεις του για καποιες καινουργιες ιδεες και με ενημερωσε για τις ηδη υπαρχουσες εκδοσεις με τη δουλεια του. Με τιμησε με την προσκληση/προκληση να ηχογραφησουμε μαζι προκειμενου να «ντυσουμε» με ηχους το νέο του βιβλιαρακι με τιτλο Blue Black Blues (εκδοσεις «Σαιξπηρικον»). Μονη πρυποθεση, να αυτοσχεδιασουμε. Ο Χρηστος είναι drummer εξοικειωμενος με την ελευθερια στο παιξιμο που χαρακτηριζει κατά κανονα τους μουσικους της jazz…από την άλλη, εγω ειμαι «δεσμιος» της φορμας και της σταθερης επαναληψης που αποτελουν αρχεγονες αξιες των blues, οποτε αλιευσα διαφορες ιδεες που κυκλοφορουν μεσα μου και ειχα τουλαχιστον μια «βαση» για το πώς θα κινηθω. Παιξαμε μια φορα μονο, χωρις προβες η αλλα «φτιασιδωματα», τεσσερα κομματια που παρουσιαζονται όπως ακριβως ηχογραφηθηκαν – και με την ιδια σειρα. Δεν οδηγουν κατ’αναγκη καπου, απλως γεννηθηκαν και μεγαλωσαν από τη διαθεση των μουσικων να εκφρασουν με ηχους τα συναισθηματα που προκυπτουν από την αναγνωση των κειμενων του Χρηστου. Κι αν κατι διδαχτηκα από την συγκεκριμμενη εμπειρια, είναι το ποση μουσικη μπορει να «κρυβεται» μεσα σε τοσο λιγες λεξεις. One: 8:30 Two: 4:14 Three: 15:02 Four: 7:53