Πίνακας συμμετοχής

Jazz είναι οταν παίζεις λάθος κι ο κόσμος χειροκροτάει.

Ισχύει αυτό. Αλλά για τον μικρασιάτη είναι άλλες οι ρίζες, για τον ηπειρώτη άλλες (ίσως αρκετά κοινές με κάποιους άλλους βαλκανικούς λαούς), άλλες για τον θρακιώτη, τον κρητικό, τον στερεοελλαδίτη, κλπ. Αυτό που λέγεται "ελληνικές ρίζες" δεν υπάρχει. Ειδικά μετά τις τεράστιες σε έκταση μετακινήσεις πληθυσμών λόγω πολέμων, φτώχιας, συνθηκών ζωής, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, δεν έχει καμιά επαφή με πιθανές πολιτιστικές ρίζες, δεν θεωρώ ότι είναι φορέας καμιάς πολιτιστικής παράδοσης.

Διοτι ως γνωστον, αλλο κιθαρες και αλλο Τελεκαστερ! ?

ο λογος που ειμαι εγω ο σεφ...ειναι γιατι εγω απολαμβανω να μαγειρευω...ενω η γυναικα μου {ενω μαγειρευει}, μαγειρευει γιατι πρεπει. Νομιζω καταλαβαινεις την διαφορα.

μουσική σε όλες της τις εκφάνσεις, ηχοληψία επίσης, hi end audio, tech support, δημοσιογραφία, διδασκαλία, multimedia, graphics, πληροφορική κ.α. ήταν και είναι οι ενασχολήσεις που κατά συνθήκη μου έτρωγαν και μου τρώνε κυρίως τον χρόνο μου προσφέροντάς μου δημιουργική τέρψη (με την πλήρη έννοια του την "καταβρίσκω")... όμως με αυτές παράλληλα είχα την ευτυχία να βιοπορίζομαι και επαγγελματικά, οπότε δεν μου δημιουργήθηκε κάποια ιδιαίτερη ανάγκη (πλην συναισθηματικών περιπετειών στα νιάτα μου) να την "καταβρώ" με κάτι άλλο που θα λειτουργήσει ως η εκ του αντιθέτου εκτόνωση σε κάτι ήδη υπάρχον που με καταπιέζε (όπως πχ μια αδιάφορη έστω εργασία)... αν και βέβαια κάτι άλλαξε τελευταία και ίσως είναι άξιο αναφοράς... γενικά με την μαγειρική ήμουν τόσο άσχετος που με το ζόρι έφτιαχνα ένα τσάι κι ένα καφέ (εντάξει στον δεύτερο ήμουν καλόοοοος)... άλλα μέχρι εκεί... ούτε αυγό βραστό περαιτέρω... βέβαια κατά καιρούς διάφορές σύντροφοι μου τόλμησαν να με πιέσουν με χίλιους και έναν τρόπους να ασχοληθώ, αλλά ευτυχώς η μια και μοναδική μου απόπειρα να μαγειρέψω σε μικρή ηλικία παραλίγο να είχε θύμα, οπότε έφτανε παραδειγματικά πλέον για να την σκαπουλάρω εύκολα... αυτόν τον καιρό όμως με την Σοφία να αναρρώνει έχω κάνει αναγκαστικά "προόδους" εκτελώντας (πάντα με step by step οδηγίες) κάποια κλασικά πιάτα (τις μέρες που φτάνουμε να σιχαθούμε το φαγητό απ όξω)... και τελικά μπορεί να μη γίνομαι μάγειρας ούτε κατά διάνοια, αλλά κατά περίεργο τρόπο (αν και το ότι είμαι μερακλής στις "μίξεις" μάλλον βοήθησε?) έχω γίνει ήδη τοπ σεφ σε σαλάτες και διάφορες σως... έχω ξεπεράσει ήδη την (καταπληκτική μαγείρισσα) μάνα μου και η τυροκαυτερή μου, το τζατζίκι μου και η ταραμοσαλάτα μου έχουν αγγίξει το "τέλειο", σύμφωνα όχι μόνο με το δικό μου αισθητήριο, αλλά και δεκάδων διαφορετικών ανθρώπων από το περιβάλλον μου που έχουν δοκιμάσει τις δημιουργίες μου... επειδή λοιπόν η ζωή είναι περίεργη και ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ απέκτησα στα γεράματα ένα χόμπυ που διεκδικεί μέρος του χρόνου μου χωρίς επαγγελματική προοπτική... αν και εδώ που τα λέμε, σαν πολλές παραγγελίες έχουν αρχίσει να πέφτουν έμμεσα και άμεσα από φίλους και φίλες (και μάλιστα μου έκαναν δώρο αυτή τη φορά στη γιορτή μου ένα καταπληκτικό μίξερ της Braun)... τυχαίο?... ρε λες?...?

Εγώ πάντως,ανατριχιάζω μ'αυτά.

Κόνιτσα, μέσα σε ένα πετροχτιστο, δίπλα σε μια μασινα, με το κλαρίνο του, και εδώ έρχεται και η τεχνολογία, το νέο, που έφερε ο Κ Πιστιολης, το lap top, το loop station, και γενικά τα πετάλια του. Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο τον χαίρομαι. Είχα την τύχη να βρεθώ στην Κόνιτσα, και στα περισσότερα χωριά της περιοχής. (τέτοια ομορφιά δύσκολα συνάντησα στο εξωτερικό) Ο ηπειρωτικός ήχος μαζί με τις εικόνες που έχω, είναι για μένα παράδοση. Πέρα απ αυτό, η Loreena Mckennitt έχει παντρέψει την παράδοση κάθε γωνίας στη γη, με τον καλύτερο τρόπο.

Η φουστανέλα και το τσαρούχι έδωσαν τη θέση τους στο τζιν και τα παπούτσια. Τα ματζούνια και τα ξεματιάσματα έδωσαν τη θέση τους στα φάρμακα και τους αξονικούς τομογράφους. Τα μουλάρια και τα μονοπάτια έδωσαν τη θέση τους στα αυτοκίνητα κλπ. Έτσι έγινε και με τη μουσική προσέγγιση. Η "παράδοση" και το "από στόμα σε στόμα"/ "βάλε εδώ το δαχτυλάκι και μετά εδώ", έγιναν παρτιτούρες, θεωρίες και αρμονίες. Παγκοσμίως. Και όπως το τζιν έχει τσέπες έτσι και η αρμονία έχει συγχορδίες, και όποιος έχει στα χέρια σφυρί βλέπει παντού καρφιά, καμία έκπληξη εδώ. Καμία έκπληξη και καμία διαφορά με την ομιλία των Ελληνικών του σήμερα, που γιολάρουμε, φρικάρουμε, τζαμάρουμε, γκουγκλάρουμε και σρεντάρουμε, μια γλώσσα είναι και η μουσική και η lingua franca της μουσικής έχει αρμονική δομή και τρυπώνει παντού. Τώρα βέβαια, στην 25η μαρτίου ντύνουμε τα παιδιά τσολιαδάκια, και ακούμε κλαρίνα, δε σημαίνει όμως αυτό ότι είναι μια ενδυμασία ενταγμένη στην καθημερινή ζωή. Ούτε και το ξεμάτιασμα είναι πλέον αποδεκτή ιατρική πρακτική. Και με τα αυτοκίνητα τσακιζόμαστε περισσότερο από τους δυτικούς γιατί ακριβώς δεν έχουμε την παράδοση αυτοκίνησης που έχουν οι δυτικοί, οι κινέζοι τσακίζονται περισσότερο και από εμάς διότι έχουν ακόμα λιγότερη παράδοση. Είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο πράγμα με τα ηλεκτρικά όργανα, είναι εκτός της παράδοσής μας, για αυτό οι ενορχηστρώσεις μας με αυτά είναι κατά κανόνα εντελώς ανισόρροπες και φύρδην μίγδην. Όμως αν μείνεις αυστηρά στην παράδοση, και κυκλοφορήσεις με μουλάρι, βάλεις τσαρούχια και χορεύεις με τσαμπούνες και ζουρνάδες, θα είσαι απλά ένα γραφικό μουσειακό έκθεμα και τίποτα παραπάνω. Έχει κάτι να προσφέρει αυτή η περίφημη ελληνική παράδοση στο σήμερα; Αυτό το κάτι θα μείνει ζωντανό και αυτό θα ενσωματωθεί αρμονικά στο σύγχρονο περιβάλλον. Και θα διατηρηθεί χωρίς καμιά προσπάθεια από "ειδικούς" και μη. Ότι περισσέψει θα κοπεί, θα ισοπεδωθεί από το νέο ή/και το ξένο, και κανένας δεν μπορεί να το σώσει. Θα έχει και αυτό την τύχη των δεινοσαύρων, να υπάρχει μόνο στα ( λαογραφικά ) μουσεία ως έκθεμα και σε καμιά σχολική γιορτή/ θεματικό πάρκο ως αξιοθέατο.

η μαγειρικη ειναι ενα μεγα ψυχοθεραπευτικο χομπυ γιατι εχει αμεσα αποτελεσματα.. Θελει αγαπη - θελει υπομονη - θελει συγκεντρωση..αλλα πανω απο ολα να εισαι εκει. Οπως ακριβως κ η μουσικη η η ηχοληψια.. το πραγμα μαγειρευεται real time - ζηταει την προσοχη σου...και στο τελος, ικανοποιει ενα αισθητηριακο μεσο . Η μουσικη το αυτι...η μαγειρικη την γευση. Κατι που δεν εγω δεν αντεχω..ειναι η ζαχαροπλαστικη γιατι στερει την μαγεια της δημιουργίας κ του αυτοσχεδιασμου.. Στην ζαχαροπλαστικη εισαι ψυχρος εκτελεστης που πρεπει να εκτελεσεις την συνταγη κατα γραμμα - στην μαγειρικη οι συνταγες εχουν παντα μια πλαστικοτητα .. Να σου πω οτι στο δικο μου σπιτι {εξαρχης} ο μαγειρας του σπιτιου ειμαι εγω.

Eυτυχώς αυτό με το οποίο την καταβρίσκω το έκανα επάγγελμα. Παρ' όλα αυτά, στον ελεύθερό μου χρόνο την καταβρίσκω να μεταμφιέζομαι σε απύθμενο υπερκακό τερατομπούλη τον οποίο φυσικά κατατροπώνει ένα τετράχρονο, σώζοντας την ανθρωπότητα τουλάχιστον 8 φορές τη μέρα. Επίσης την καταβρίσκω να επιδιορθώνω καμένα μοτέρ τηλεκατευθυνόμενων αυτοκινητακίων, να κολλάω σπασμένους καθρέφτες επίσης αυτοκινητακίων, να εγκαθιστώ συστήματα σίγασης σε ηλεκτρικούς δεινόσαυρους-φωνακλάδες σε βαθμό πέραν του ανθρωπίνως ανεκτού. Τέλος την καταβρίσκω να χαλβαδιάζω ξύλα οπουδήποτε, από ασανσέρ, μέχρι μπαρ, μέχρι σκρίνια κρεβατιών γυμνών φωτογραφίσεων. Ενίοτε φαντάζομαι τον εαυτό μου να παίρνει μαζί του το τραπεζάκι που έπινα την μπύρα μου (μετανοιώνω που δεν το έκανα κάποιες φορές, βλ. φωτό). Επίσης σχεδιάζω πολύ, το 90% των σχεδίων πάει στο καλάθι. Κάποτε ζωγράφιζα κιόλας, αλλά δεν το προχώρησα ποτέ.

Το πρώτο δε χρειάζεται σχόλια, καθαρά παραδοσιακή ζυγιά, δυνατό κανόνι, μουσικότατος κρουστός. Στο δεύτερο βγαίνει λίγο σέκκος ο ντράμερ, και το μπάσο δεν στηρίζει πολύ. Στουντιακά νομίζω θα έστεκε άνετα! (Έχω πάντα στο μυαλό μου το Always της Αζίζα με τον Weckl, που εμένα άσχετα με το πληθωρικό παίξιμο του σε όλο το άλμπουμ, μου αρέσει πολύ) Αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ο κοινός παρονομαστής εδώ είναι οι μεγαθηριακοί μουσικοί. Που έχουν τόσο ισχυρή ταυτότητα, τέτοιο ήχο, και τόση τεχνική ώστε να εξυπηρετούν το ζητούμενο. Ενδιαφέροντα τα παραδείγματα, γιατί δεν είναι "παραδοσιακή μουσική" ως δοσμένα παλαιά τεμάχια τα οποία εκτελούν οι προαναφερθέντες μεγαθηριακοί μουσικοί, αλλά μουσική φρέσκια, καινούργια, παιγμένη από μουσικούς οι οποίοι στηρίχθηκαν στην παράδοση όχι μόνον της δικής τους χώρας και ανέπτυξαν τη δυνατότητα μιας κοινής μουσικής συνεννόησης. Προσωπικά θεωρώ ότι αν ο καθένας από αυτούς έπαιζε μόνο τα "συγκαθιστά", τα "σέρβικα", τα "συρτά" και τους "μαντηλάτους" της χώρας του και μόνο, ως επαγγελματίας, όσο και υπέροχος να ήταν δεν θα είχαμε αυτό το αποτέλεσμα. Αυτοί οι μουσικοί έχουν ξεπεράσει τα όρια (και γεωγραφικά) μιας στενής παράδοσης και κινούνται σε πιο ευρύ πεδίο, με πυξίδα μια πολύ καλαίσθητη μουσικότητα. (Κι εννοείται ότι αν σκάγανε με μια λύρα ένα ζαρμπ και μια άταστη κιθάρα να παίξουνε unplugged σε κάποια μαγαζιά που έχω κατά νου, στο τέλος θα τους λέγανε να κάνουνε λίγο ησυχία γιατί δεν μπορούνε να συζητήσουν στα πρώτα τραπέζια.) ?

Ενα ενδιαφερον παραδειγμα..ειναι αυτα τα δυο κλιπ της μπαντας του Dinkjian Στο δευτερο κλιπ..απλα εχει βαλει εναν drummer.. Εγω προσωπικα...{αν κ drummer} χαλαστηκα με το ηχητικο αποτελεσμα. Παρεπιπτοντως..η μπαντα δεν παιζει παραδοσιακα κομματια..παιζει κομματια του DinkJian με παραδοσιακο ηχο. Επισης...υπαρχει καποιος που θεωρει οτι αυτο , θα ηταν καλυτερο με ηλεκτρικο μπασο , πληκτρα drums κ ηλεκτρικη κιθαρα?

Δεν κατάλαβα γιατί η "παραδοσιακή", η δημοτική μουσική είναι ένα μουσειακό είδος. Μουσειακό φαίνεται επειδή κάποιοι ανέλαβαν να καταγράψουν τα χιλιάδες έργα και τα εκατοντάδες ρεύματα του χώρου που λέγεται σύγχρονη Ελλάδα, αλλά και να τα ακολουθήσουν τα ίχνη και την προέλευσή τους, πέρα από αυτόν τον χώρο; Μουσειακό φαίνεται επειδή κάποιοι από αυτούς τους "ακαδημαϊκούς" το παρουσίασαν με παρωπίδες; Επειδή δεν δισκογραφείται ή επειδή δεν έτυχε να βρίσκεται κανείς με το tascam να καταγράψει τα ατελείωτα "μουχαμπέτια" που εξακολουθούν να υφίστανται σε σπίτια, καφενεία, χώρους πολιτισμού, πλατείες, ξέφωτα, και παραλίες; Τι αυτομαστίγωμα είναι αυτό; Έχουμε το προνόμιο να έχουμε μία από τις πλουσιότερες μουσικές παραδόσεις με επιρροές από παντού και με τόσα υποείδη που ο μέσος Γερμανός ή ο μέσος Άγγλος δεν μπορεί να διανοηθεί γιατί, δεν μπορεί να το καταλάβει γιατί γι' αυτόν διασκέδαση είναι να πηγαινει για φαγητό, να φεύγει πριν απο την υπόλοιπη παρέα και να πληρώνει την μερίδα, τη σαλάτα και το ποτήρι κρασί του. Ή να έχει πελάτη εικοσαετίας με δεκάδες δουλειές και συνεργασίες και το πρώτο πράμα που του λέει είναι να του υπενθυμίσει τα 5 ευρώ και 20λεπτά που του χρωστάει από την προηγούμενη δουλειά... Βρήκαμε τρόπο να απορρίψουμε ακόμη και πράματα που μας τιμούν ως λαό τώρα; Η παραδοσιακή μουσική στην Ελλάδα είναι ζωντανός οργανισμός, μέρος της ζωής μας, ακόμη κι αν δεν είναι του γούστου μας ή δεν τη βρίσκουμε με αυτή. Ναι, στο παρελθόν συνδέθηκε με κάτι αισχρές προσπάθειες να "αναβιώσει" τεχνηέντως στα πλαίσια μιας κακόγουστης και επικίνδυνης υποβολής/επιβολής της, ως μέρος ενίσχυσης "εθνικής ταυτότητας" αλλά ευτυχώς μείναν με το "πουλί" στο χέρι. Αργότερα μπλέξανε τα μπούτια τους οι απανταχού "εκπολιτιστικοί σύλλογοι" προσπαθώντας να συνεχίσουν το έργο των φοινικόπτερων και όλα αυτά δημιούργησαν ένα κλίμα αποστροφής από το λεγόμενο δημοτικό τραγούδι (δημοτικό, δηλ. του δήμου=λαού, λαϊκό με απλά λόγια). Εγώ πιτσιρικάς άκουγα δημοτικά και με έπιανε ταχυπαλμία από την αηδία που μου προξενούσε υπερβολικά στημένο φολκλόρ. Τέλωσπάντων αυτά είναι θέματα που οι απανταχού μουσικολόγοι έχουν τη γνώση και τη βαρύτητα της άποψης για το τι είναι το δημοτικό τραγούδι και τι θέση έχει στη σύγχρονη Ελλάδα. Εγώ μόνο σκέψεις αδαούς καταθέτω, χάριν συζήτησης (Λες και το rockabily ή το μέταλ πχ είναι λιγότερο μουσειακό ή "γραφικό" είδος).

Respect!

Δεν ειπα ποτε οτι η Ελληνικη παραδοση ειναι μια. Κατα τη γνωμη μου, πρεπει να διαφυλαχτουν ολες.. Και του Ηπειρωτη , κ του Θρακιωτη κ του Κρητικου και του νησιωτη κοκ. και νομιζω οτι θα διαφυλαχτουν...γιατι καθε περιοχη βγαζει {και} τους παραδοσιακους της μουσικους. Μεγαλη κ σπουδαια δουλεια ειχε κανει ανα την Ελλαδα για οποιον θυμαται και η μεγαλη Δομνα Σαμιου https://www.domnasamiou.gr/

Οσον αφορα τις ακουστικες, οσο πιο απλη και ταπεινη, τοσο πιο ομορφη...

Θα μεινω εδω... Για μενα ναι Μανο.. Καθε μορφη παραδοσης.. ειτε μιλαμε για τα πανηγυρια - ειτε μιλαμε για παραδοσιακους χορους , ειτε μιλαμε για τον Παρθενωνα. Ακομα κ αν τα βραδυα ο ανθρωπος παιρνει σβαρνα τα κλαμπ κ ακουει sin boy... καλο ειναι να ξερει η να εχει ενα σημειο αναφορας απο που ξεκινησε...τις ριζες του. Και οσο υπαρχουν μουσικοι..νομιζω οτι καποιοι απο αυτους θα προσπαθησουν να αποτυπωσουν την εννοια της παραδοσιακης μουσικης στην εποχη που ζουν. πχ. Χαιρομαι παρα πολυ που υπαρχει ο Κυριος Χατζης που μελετησε κ μας διδαξε αρχαιοελληνικους ρυθμους.

Μιλας για το προσωπικο σου γουστο εδω..που δεν εχει νομιζω σχεση με την κουβεντα. Δεν εχει σημασια νομιζω τι γουσταρει κ τι οχι ο καθενας μας..αλλα πως κατα τη γνωμη μας πρεπει να αντιμετωπιστει μια παραδοσιακη μουσικη. Οπως φαινεται υπαρχουν 2 αποψεις. Η 1η αποψη θελει την παραδοση - παραδοση... πχ.{Τι θα ηταν τα κρητικα χωρις λυρα κ λαουτο..} Και η δευτερη ειναι ανοιχτη σε εκμοντερνισμους. Και εγω ειμαι ανοιχτος σε διασκευες..Αν θυμασαι το θεμα για τους VIC εγω το ειχα ανοιξει... Αλλα στο μυαλο μου υπαρχει σαφεστατος διαχωρισμος αναμεσα σε ενα παραδοσιακο τραγουδι κ σε μια διασκευη αυτου.

Εγω παλι νομιζω οτι πνίγεστε σε μια κουταλια.....ΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ? Μια και το μονο που ισχυει ειναι αΦτο

να σημειώσω εδω και το εξής παράδοξο το οποίο απο όσο ξέρω είναι μοναδικό στην Ελλάδα : - η χωριάτικη πηγαία παραδοσιακή μουσική του λαού ονομάζεται : Δημοτική (του δήμου - πόλεως) - η αστική μουσική (των δήμων) που είναι πιο μακριά απο την λαϊκή παράδοση ονομάζεται : Λαϊκή πουθενά δεν έχω συναντήσει κάτι παρόμοιο.

Oκ παρελαβα το παραπανω wireless system και μετα απο αρκετες μερες προσεκτικη χρηση κατεληξα στα εξης: Πολυ μεγαλη πιστοτητα αρχικου ηχου (ενα ελαχιστο κλικ κατω στις χαμηλες συχνοτητες εντοπιζω που και παλι μπορει να ειναι ιδεα μου...κατι που ερχεται πανευκολα απο το eq) Σχετικα στιβαρη κατασκευη (Παρόλα αυτα εχω προσθεσει patch cable και το εχω μονιμα κουμπωμενο στο jack του transmitter που οδηγει στην κιθαρα ωστε να μην καταπονω το δικο του jack με το βαλε βγαλε και...να κουμπωνει στη ζωνη της κιθαρας χωρις να προεξεχει σαν καβλιτζέκι) Αρκετα ελαφρύ. (Τοσο ωστε η θηκη που το βαζω μεσα να κραταει πανευκολα με ταινια διπλης οψης πισω απο velcro χωρις τον φοβο μη ξεσκρατσαρει και πεσει λογω βαρους...μια θηκη απο πολυεργαλειο εκατσε ταμαμ...) Διαρκεια μπαταριας 3,5-4 ωρες (Σε καμια περιπτωση 8 ωρες που λεει ο κατασκευαστης) Καθολου dropouts και αλλοιωση στο σημα αν δεν παρεμβαλονται τοιχοι εως και 20 μετρα και σε καμια περιπτωση 30 που λεει ο κατασκευαστης. Μετα τα 15 μετρα αρχιζουν τα dropouts αν παρεμβαλλονται τοιχοι ισως και απο νωριτερα. Καθολου hum η παρεμβολες στο σημα...η παιζει πεντακαθαρα η ΔΕΝ παιζει καθολου.(dropout) Πολυ ευδιακριτες ενδειξεις (Σε οποιεσδηποτε συνθηκες φωτισμου ειναι ξεκαθαρες οι ενδειξεις...μπαταρια...κτλ) Γενικα στα συνολικα 50€ περιπου που μου κοστισε ειναι value for money.Θα το χρησιμοποιουσα σιγουρα χωρις αγχος σε προβα και μικρο live σε χωρο που δεν παρεμβαλλονται πολλα εμποδια.Ομως θα ηθελα να δω πως αντιδραει οταν γυρω του υπαρχουν καμια 200ρια κινητα κεραιες transformers φωτα...κτλ. Σε συγκριση με ενα ακριβοτερο της joyo που ειχε πεσει στα χερια μου πιο παλια ειναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ! Γενικα στα χρηματα αυτα ...το συνιστώ. Παραθετω συντομο κλιπακι Cable vs wireless σε clean και distorted σημα. Τα ριφακια ειναι μισο παιγμενα με cable και μισοπαιγμενα wireless. cable vs wireless.mp3

Μήπως όμως αυτό είναι και το λάθος στην όλη υπόθεση; Εγώ αν πάω συνειδητοποιημένα σε ένα μαγαζί για να ακούσω ζωντανά κρητικά ή ηπειρώτικα π.χ., σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα ποικιλία γιατί πάω στο συγκεκριμένο μαγαζί για να ακούσω αυτό το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Μήπως και οι ακροατές δεν ξέρουν τι πραγματικά θέλουν; ή Μήπως εμείς που ασχολούμαστε με την μουσικοί είμαστε οι μόνοι που γκρινιάζουν για τέτοια θέματα, ενώ ο μέσος ακροατής δεν έχει κανένα θέμα να ακούσει τα πάντα αχταρμά;

Για να μην ανοίγω καινούριο θρεντ, αφήνω αυτό εδώ για όποιον ενδιαφέρεται: https://www.youtube.com/watch?v=yQfG94RoR6s Είναι το τρίτο κατά σειρά (και τελευταίο) βίντεο από το εν λόγω LP, σας ευχαριστώ και πάλι! Σπύρος. ?

@gmoukou Εδώ είσαι!

Πιστεύω ότι η σύνθεση διαφορετικών πραγμάτων είναι συνήθως για το καλύτερο. Στις τέχνες ακόμα περισσότερο αφού από τον πειραματισμό δεν εξαρτώνται ζωές. Η μουσική έχει έναν δαρβινικό τρόπο εξέλιξης, ανεξάρτητα από το τι θα πούμε εμείς, από το εάν μας αρέσει ή όχι, ο κόσμος θα διαλέξει ποια θα είναι η μουσική αύριο. Η δουλειά του μουσικού δεν είναι να φυλάει τις παραδόσεις, είναι να δημιουργεί και να ερμηνεύει με την δική του αισθητική και κρίνεται το αποτέλεσμα.

Να 'στε καλά Yameth και VangelisV. Το είπα απλώς γιατί αναφέρεται στους κανονισμούς του νόιζ. Αυτά τα παρακάτω είναι. Δημήτρης Γιαννόπουλος - "Σύλβια" από εκδόσεις ΑλΔε και "Η αλεπού κοιμάται πια στην άσφαλτο" από εκδόσεις Πηγή.

Τα πουλια φαινονται ωραια επειδη πεταν προς την θαλασσα ?

Γεράσιμος Μηλιαρέσης.... ο μεγαλύτερος αδερφός μου ήθελε να μάθει κλασική κιθάρα και το άκουγε συστηματικά. Εκεί γύρω στα 9-10 για πολύ καιρό νόμιζα ότι παίζουν δυο κιθαρίστες.

Το αν θα γίνεις προτεκτοράτο, κατακτημένος, κατεστραμμένος ή όχι το καθορίζει η αμυντική σου επάρκεια και τεχνολογική υπεροχή, σε συνδυασμό με την οικονομική ευρωστία που θα στηρίξει ακριβώς αυτήν την επάρκεια. Αν λείψουν αυτά θα γίνεις υπόδουλος, και ας χορεύεις όλη μέρα τσάμικο. Όλη η Αφρική είναι γεμάτη παραδόσεις και τοπικά ήθη και έθιμα, και προκοπή δεν είδαν, ούτε θα δουν. Πρώτα και Κύρια πρέπει να είναι η Άμυνα,η Τεχνολογία και η Οικονομία, και μετά, ΠΟΛΥ μετά είναι όλα τα άλλα. Όσο εμείς βαυκαλιζόμαστε με χλαμύδες και τσαρούχια την ώρα που οι άλλοι πηγαίνουν στο διάστημα, τόσο πιο κοντά θα πλησιάζουμε στον αφανισμό. Το κακό άλλωστε για την Ελλάδα δεν είναι ότι θα γίνει προτεκτοράτο, αλλά το ότι είχε συνηθίσει να είναι το ΜΟΝΟ προτεκτοράτο της περιοχής, και να μασουλάει δάνεια και πακέτα βοήθειας αβέρτα. Τώρα όμως που μπήκαν στο δυτικό μπλοκ όλα τα βαλκάνια, το πάρτυ τελείωσε. Μόνο κατηφόρα από εδώ και πέρα, και αν δεν ξεφορτωθούμε τη σαβούρα και τις ψευδαισθήσεις που κουβαλάμε εδώ και 2.000 χρόνια, θα πάμε στο γκρεμό μια ώρα αρχύτερα.

Φάνη @Πνοή και Νύξη συμφωνώ, εννοείται με όλα αυτά. Οσον αφορά το γιατί προβλήθηκε η συγκεκριμένη μουσική την γνωστή περίοδο, είναι πολυδιάστατη η απάντηση, το νέο κράτος (>1821) στήθηκε γύρω απο ρούμελη/μωριά μην το ξεχνάμε, και αυτοί που σχεδιάσαν το όλο σκηνικό (κάπου μακριά απο την χώρα) ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Στην παρατήρηση σχόλιο του @manosx περι εξέλιξης και προόδου, ένα απλό αντεπιχείρημα : υβρίδια. (τα γνωστά υβρίδια των διαφόρων φυτών, δημητριακών, κτλ). Ναι η εξέλιξη και το συμφέρον για την τσέπη μας επιτάσσει την χρήση υβριδίων, τα οποία αποδίδουν περισσότερους καρπούς, είναι πιο ανθεκτικά, είναι ... αληγορικά πιο κοντά προς την σύγχρονη ιατρική και μακριά απο τα ξεματιάσματα ένα πράμα (αν και μαζί με τα ξεματιάσματα χάθηκαν και ΕΝΑ ΚΑΡΟ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ)... αλλά .... δυστυχώς υπάρχει και το αλλά... δεν αναπαράγονται με φυσικό τρόπο, οπότε η παραγωγή εξαρτάται απο την εμπορική διάθεσή τους και διαθέσιμοτητά τους. Αν π.χ. το εργοστάσιο/α που τα παράγει (συνήθως 99.99% σε κάποια χώρα της βορειοδυτικής ευρώπης) σταματήσει να προμηθεύει (λόγω πολιτικών επιπλοκών/αποφάσεων κτλ) τότε μείναμε χωρίς ψωμί/ζωοτροφές απλά και ξεκάθαρα. Εκτός και αν έχουμε δική μας παραγωγή υβριδίων (έχουμε?) ή αν έχουμε κρατήσει τους αρχικούς φυσικούς σπόρους (έχουμε?). Δηλαδή, δεν είναι έτσι απλά τα πράματα, πετάξαμε για γιατροσόφια και τα μουλάρια και μπήκαμε στον μαγικό κόσμο της προόδου. Χρειάζονται και ασφαλιστικές δικλείδες για παν ενδεχόμενο. Και αυτό δεν εφαρμόζεται μόνο στις υλικές ανάγκες αλλά και στις ψυχικές/πνευματικές όπου ανήκει και η μουσική. Δηλαδή η όποια εξέλιξη πρέπει να γίνεται κτήμα και παραγωγή πρώτα απο όλα.

Γενικα ειμαι κλασσικος στα γουστα μου αλλα εχω παθει κοκομπλοκο χρονια τωρα με την Bacon & Day Senorita του John Fahey (εδω το μοντερνο reproduction απο ARK New Era Guitars), χελπ.

Η προσφορά ενός πολιτισμού αποτυπώνεται στην καθημερινότητα των ανθρώπων, και ειδικά των ανθρώπων που είναι ΕΚΤΟΣ των στενών συνόρων αυτού του πολιτισμού. Η αισθητική της Ακρόπολης, της αρχαίας Αθήνας δηλαδή, είναι παράδοση όλης της Ευρώπης και όλου του πλανήτη, και επηρεάζει ακόμα την αισθητική του σήμερα. Καμία σχέση με νταούλια και μπουζούκια. Όσο αφορά τις ρίζες, αυτές δεν έχουν να κάνουν με την προσφορά ενός πολιτισμού ή μιας τέχνης, ούτε καθορίζουν το αν θα επιβιώσει ο λαός που τις κουβαλάει στο παρόν. Το παρελθόν και η παράδοση έχει ένα ιστορικό ενδιαφέρον, αλλά το ΣΗΜΕΡΑ μετράει, το παιχνίδι εκεί παίζεται και όχι στο χτες. Δεν υπάρχουν πολλά έθνη με τις δικές μας ρίζες, αλλά ταυτόχρονα είμαστε χρεοκοπημένοι στο μέγιστο βαθμό, εν πολλοίς ΕΞΑΙΤΙΑΣ αυτών των ριζών και των "παραδόσεων" στον πολιτικό πολιτισμό μας. Αν δεν στέκεσαι κριτικά έναντι της παράδοσής σου, είσαι καταδικασμένος να μην προσαρμοστείς και να πεθάνεις.

@Nestoras One night stand ups κάνουμε εμείς (πληθυντικός μεγαλοπρέπειας) αγαπητέ. Αν και τώρα τελευταία ψιλοκουραζόμαστε, οπότε καθόμαστε και λίγο να ανασάνουμε. Άμα πατήσεις τα 30...

Μόνο εγώ χάζεψα με τις κιθάρες; https://www.youtube.com/watch?v=6i0a7RDPkM8

Να σαμπλαρω τη ρακέτα... Μμμμ... Χαχαχαχαχα

Για μενα το γνησιο λαικο τραγουδι {μιλαω για Τσιτσανη, Πανου, Κουγιουμζη κλπ} χρηζει της ιδιας σοβαροτητας κ προσοχης στο παιξιμο οσο το παραδοσιακο. Τον Νταλαρα ολοι τον βριζουν..αλλα δειτε τι ορχηστρα εστησε {κ βεβαια πως ακουστηκε} για αυτο το αφιερωμα στο Τσιτσανη.. {δεν μιλω για τα 17 μπουζουκια αλλα για τα υπολοιπα οργανα- κανενα ηλεκτρικο οργανο.}

Εάν είναι αυτό ""Έτσι για το χαβαλέ ρε παιδιά, να παίζουμε ε? "" μας γ@μησες την ψυχολογία ρε Κωνσταντίνε.....

Νιώθω πολύ τυχερός που τους έχω απολαύσει και τους δύο στην σκηνή...

κάτι τύποι σαν εσένα και τον συνονόματο μας χαλάτε την πιάτσα (των ανώνυμων παντρεμένων)...?

Καλησπέρα στο φόρουμ, Με χαρά (αλλά και μετά από πολύ κόπο) έχω αυτό εδώ: https://spyroscharmanis.bandcamp.com/album/none-other Δείγματα του οποίου είχα ποστάρει στη μορφή των λαιβ βιντεοζ λίγο παλαιότερα. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τα αυτιά και τις γνώμες σας και θα χαρώ πολύ να τα πούμε από κοντά, Σάββατο 11 Μαίου στο ΙΛΙΟΝ plus εδώ: https://www.facebook.com/events/339361736581971/?event_time_id=339361739915304 Σόρρυ για τυχόν σπαμ, Ευχαριστώ και πάλι - Σπύρος :)

α ρε βρούτε @Αετός και συ, φυλακή να με βάλετε θέλετε!

αν και δεν ακουω Manowar..γουσταρω οταν καποιος φτιαχνει κατι απο το τιποτα..

Δεν κατέχω από animation. Μου άρεσε πολύ το σημείο,μεταξύ 2:10-2:20.

Φίλτατε, πολύ ωραίο θέμα για προβληματισμό! Είναι πολλά τα επιμέρους θέματα: Ως προς το αισθητικό: Η ανάγκη επιβάλλει την ενορχήστρωση. Δεν με ενοχλούν οι κιθάρες οι σκαφάτες με τους twinηδες και τα κλαρίνα με ένα ντο να αρπάζουν και οκτάβα japan + gain 80db. Αυτή είναι η αισθητική του πανηγυριού, και δε γίνεται να βαράς 10 ώρες δουλειά να σου φεύγει το πλεμόνι. Επίσης όμως, δε με ενοχλεί και ένα κλαρινάκι σκέτο με λαουτάκι δίπλα κι ένα ντέφι ποσώς, εδώ μιλάμε για ποιότης. Από μπαρμπα Ναπολέοντα Δάμο, Γρίμποβο, Παλιούς Κλέφτες, Οσμαντάκα, Μπεράτια να ακούσεις, μιλάμε κάτσε καλύτερα. Αλλά αυτά είναι λόγια πράματα, δεν είναι για διασκέδαση πάνκικη. Να πάω τώρα να πω στους άλλους σταματάτε ρε γινήτε ανθρώποι μη βαράτε τα τομάρια ετσασυλλόγιστα; Όχι, γιατί χαλώ το γλέντι. Ο ακροατής τη βρίσκει, χορεύει και εγώ ποιος είμαι να τον κόψω. Ως προς το αρμονικό: Πιο πολύ τα κομμάτια μας είναι ομοφωνικά. Είναι πολλά τα χρόνια που τα όργανα είναι συγκερασμένα. Κι αν εσείς κάνετε κουμάντα με λύρες και στα νησιά με βιολιά, πάλι νομίζω οι ερμηνείες πολλών κομματιών έχουν εξομαλυνθεί και είναι συγκερασμένα πλέον. Δεν ακους "Ραστ" νησιώτικα πια, σπάνια, πιο πολύ ματζόρε. Έτσι τα παίζει και το βιολί, τα τέμπα πίσω γιατί να μην το εκμεταλλευτούν και να περάσουν μια συγχορδία αλανίαρα την 2.500.000 φορά που παίζουν ένα μπάλο; Πάντα ήμουν σκληροπυρηνικός κι έλεγα, α, όλα κι όλα, η παράδοση να είναι καθάρια. Και μια μέρα είδα το εγγονάκι του Γιάννη του Βασιλόπουλου στην Μπήλιω (blast from the past) που ήταν 8 χρονών και το έβαζε το όργανο στο στόμα και ακουγόταν σαν τον Γιάννη τον Βασιλόπουλο ακριβώς όμως! (πόσο να ήταν τότε... 80?) Και λέω... καλό είναι αυτό ρε παιδί μου τώρα; Παιδί πράμα, άγραφτος πίνακας, και να είναι προορισμένος να έχει τον παλιό τον ήχο από τα γεννοφάσκια του; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Εγώ πιστεύω ότι η παραδοσιακή μουσική είναι ζωντανή όπως όλες οι άλλες. Αν δε μας αρέσει κάτι σ' αυτή σήμερα, είναι το είδωλό μας που αντικατοπτρίζεται.

Παράδοση είναι αυτό που έχει ο παππούς το δίνει στον νέο, αυτός το ερμηνεύει με τη δική του θεώρηση και μέσα στο δικό του κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και το συνεχίζει, είτε αυτούσιο είτε με προσθήκες ή αφαιρέσεις. Παράδοση είναι να ρθει ο Ιρανός, ο Αφγανός, ο Γερμανός και ο Γεωργιανός και να μπλέξει τη δική του θεώρηση μουσικής με τη δική μου. Παράδοση είναι ο σκλάβος από την Αφρική να παίξει με μπάντζο ή ο αυτόχθων Χαβανέζος με πορτογαλικό cavaquinho. Παράδοση στα μάτια μου, τουλάχιστον στη μουσική, είναι κάτι το εύπλαστο, κάτι ανοιχτό για ερμηνείες και προσμίξεις. Ενας ζωντανός οργανισμός, εν αντιθέσει με την -κατά πνευματική ιδιοκτησία-θεώρηση της μουσικής που κατέχει μια εκ γενετής εσωστρέφεια και ακαμψία. Το τι δρόμο θα ακολουθήσει η παράδοση, είναι καθαρά θέμα αισθητικής και παιδείας/εκπαίδευσης.

Ενα κομματι απο μια προσφατη συναυλια μας με το βιολιστη Γιωργο Μαγκλαρα στο JazZoo.

Ενδιαφέρον θέματα αυτά. Προσωπικά έχω πολλές φάσεις, τελευταία ακολουθώ τους Μπακς και παίζω και NBA 2K όπου εξελίσσω τον παίκτη μου, τώρα στο 77 overall, και αν φτάσω το 99 μου στέλνει η 2K δωρο μπασκετικά παπούτσια. Αν.

Telos

Χαιρετώ την οικογένεια! Ειναι μεγάλη η χαρα μου να μοιραστώ μαζί σας ένα έργο που έγραψα για κλασική κιθάρα και πρόσφατα κατέκτησε την 2η θέση στο Διαγωνισμό Σύνθεσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κιθάρας Θεσσαλονίκης! Το έργο ήταν παραγγελία για τις πτυχιακές εξετάσεις κλασικης κιθαρας ενός μαθητή του δασκάλου μου και στόχος του είναι να αναδείξει την ικανότητα του εκτελεστή να ερμηνεύσει έργο σύγχρονης αισθητικής αλλά και γραφής με κυρίως αντισυμβατικές τεχνικές. Εξού και το “etude”. (για όποιον ενδιαφέρεται προφανώς υπάρχει διαθέσιμη παρτιτούρα) Στο βίντεο ερμηνεύει ο διευθυντής του φεστιβάλ Φώτης Κουτσοθοδωρος ενώ παρακατω σας παραθετω συνδεσμο με τη προσωπική μου ηχογράφηση η οποία είναι και πιο κοντά σε αυτό που έχω φανταστεί αλλά και αποδώσει στην παρτιτούρα. https://soundcloud.com/mourkousis/etudemariyor Δυστυχώς, παρολο που ο κος Κουτσοθοδωρος είναι στοργικός απέναντι στο έργο μου, ο λιγοστος χρόνος που πιθανά θα μπορούσε να διαθέσει προς μελέτη σε συνάρτηση με την δύσκολη ανάγνωση του έργου (άμετρο και με κούρδισμα μι-λα-ντο#-σολ-ντο-φα) καθιστούν δύσκολη την εκτέλεση του και κατά συνέπεια την ανάδειξη της δομής και συνοχής του έργου. (Σε κάθε περίπτωση σέβομαι την εκτέλεση του εξού και η κοινοποίηση του) Θα παραδεχτώ ότι σαν έργο είναι αρκετά δύσκολο στην πρώτη ακρόαση αλλά αναμένω με ανοιχτές αγκαλιες όλα τα σχόλιά σας, καλά και κακά. Πως αλλιώς θα βελτιωθώ άλλωστε;