Πίνακας συμμετοχής

Να 'στε καλά Yameth και VangelisV. Το είπα απλώς γιατί αναφέρεται στους κανονισμούς του νόιζ. Αυτά τα παρακάτω είναι. Δημήτρης Γιαννόπουλος - "Σύλβια" από εκδόσεις ΑλΔε και "Η αλεπού κοιμάται πια στην άσφαλτο" από εκδόσεις Πηγή.

Eυτυχώς αυτό με το οποίο την καταβρίσκω το έκανα επάγγελμα. Παρ' όλα αυτά, στον ελεύθερό μου χρόνο την καταβρίσκω να μεταμφιέζομαι σε απύθμενο υπερκακό τερατομπούλη τον οποίο φυσικά κατατροπώνει ένα τετράχρονο, σώζοντας την ανθρωπότητα τουλάχιστον 8 φορές τη μέρα. Επίσης την καταβρίσκω να επιδιορθώνω καμένα μοτέρ τηλεκατευθυνόμενων αυτοκινητακίων, να κολλάω σπασμένους καθρέφτες επίσης αυτοκινητακίων, να εγκαθιστώ συστήματα σίγασης σε ηλεκτρικούς δεινόσαυρους-φωνακλάδες σε βαθμό πέραν του ανθρωπίνως ανεκτού. Τέλος την καταβρίσκω να χαλβαδιάζω ξύλα οπουδήποτε, από ασανσέρ, μέχρι μπαρ, μέχρι σκρίνια κρεβατιών γυμνών φωτογραφίσεων. Ενίοτε φαντάζομαι τον εαυτό μου να παίρνει μαζί του το τραπεζάκι που έπινα την μπύρα μου (μετανοιώνω που δεν το έκανα κάποιες φορές, βλ. φωτό). Επίσης σχεδιάζω πολύ, το 90% των σχεδίων πάει στο καλάθι. Κάποτε ζωγράφιζα κιόλας, αλλά δεν το προχώρησα ποτέ.

Telos

Επειδη ειμαι γεροντοπαραξενος και ολο και κατι θα βρω να με χαλαει σε ολες τις κιθαρες...φΚιανω τις δικες μου οπως μ αρεσουν!

Γατάκια ?

Ο πρώτος-πρώτων, για μένα αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Αν μιλάμε για λεπτομέρεια σε βαθμό μαζοχισμού, τελειότητα εξωγήινου μεγέθους, επιλογή υλικών, εκτέλεση, βάρος και ιδιαιτερότητα στις φόρμες σε απόλυτα ξεχωριστό βαθμό, εδώ μία επί παραδείγματι: http://www.bostonguitar.com/new-jersey-girl-audrey-holiet/ Αν μου έλεγαν να επιλέξω την πιο "ασύληπτης ομορφιάς" κιθάρα από τις 500-600 περίπου, που είχα δει στην έκθεση του Βερολίνου, θα ήταν τα 3 εκθέματα του Ιάπωνα. Κατά τ' άλλα, αν είχα να παραθέσω την-κατ' εμέ- λίστα οργάνων ασύλληπτης ομορφιάς μάλλον θα γέμιζα καμιά 20αριά σελίδες... Άλλη μία έτσι για να μη λετε ότι βάζω μόνο εξωφρενικά αλλιώτικες:

Σε πιο σοβαρο τονο... Το θεμα δεν ειναι -και δεν ηταν ποτε- ρελικ η μη...ειναι να σε εμπνεει το οργανο που αντικρυζεις και αγγιζεις. Να το θεσω κι ετσι, αν εχεις ονειρευτει την κιθαρα σου, δε λαθεψες στην επιλογη σου. Για του λογου το αληθες, παραθετω και κανα δυο νον ρελικ που θεωρω κουκλες. Προσωπικα, η σχεση μου με τις κιθαρες ειναι αντιστοιχη με κεινη που εχω με τις γυναικες... Μου αρεσουν ολες! ? Και μ αυτο εννοω πως παντα θελω και επιδιωκω να βλεπω την κρυμμενη ομορφια, τα γοητευτικα στοιχεια που μπορει να μην διακρινονται με πρωτη ματια-επαφη, θελω να πιστευω ολες (κιθαρες και γυναικες) εχουν κατι που μπορει να δημιουργησει συναρπαστικα ερεθισματα σε καποιον...οχι στον καθενα, δεν ειναι ολα για ολους, αλλα αξιζει το ψαξιμο. Ναι (για ν απαντησω στην ερωτηση του ΟΡ), θα εβγαινα στο παλκο με καποια τετοια. Αλλωστε, τοχω κανει

Βλέποντας αυτήν την θεσπέσια καλοκαιρινή PRS δεν άντεξα και άνοιξα αυτό το θέμα. Και όμως δεν την θέλω κύριοι. Πρέπει πρώτα να γίνω ο 5x παίκτης που είμαι για να δικαιολογήσω να βγω με αυτό το φαντεζί εργαλείο. Και φυσικά μερικοί από σας θα την δουν με μισό μάτι, είται ως κακόγουστη, κιτς ή οτιδήποτε άλλο. Εγώ απ' την άλλη την βρίσκω ασύλληπτα όμορφη απ'το σχήμα μέχρι τα χρώματα πώς δένουν και τα πουλιά στην ταστιέρα. Θα βγαίνατε με αυτήν στην σκηνή? Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποιές θεωρείτε εσείς ασύλληπτης ομορφιάς κιθάρες. Μοιραστείτε τις εδώ να πάρουμε μια γεύση και για το γούστο του καθενός. ?

Πιστεύω ότι η σύνθεση διαφορετικών πραγμάτων είναι συνήθως για το καλύτερο. Στις τέχνες ακόμα περισσότερο αφού από τον πειραματισμό δεν εξαρτώνται ζωές. Η μουσική έχει έναν δαρβινικό τρόπο εξέλιξης, ανεξάρτητα από το τι θα πούμε εμείς, από το εάν μας αρέσει ή όχι, ο κόσμος θα διαλέξει ποια θα είναι η μουσική αύριο. Η δουλειά του μουσικού δεν είναι να φυλάει τις παραδόσεις, είναι να δημιουργεί και να ερμηνεύει με την δική του αισθητική και κρίνεται το αποτέλεσμα.

Παράδοση είναι αυτό που έχει ο παππούς το δίνει στον νέο, αυτός το ερμηνεύει με τη δική του θεώρηση και μέσα στο δικό του κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και το συνεχίζει, είτε αυτούσιο είτε με προσθήκες ή αφαιρέσεις. Παράδοση είναι να ρθει ο Ιρανός, ο Αφγανός, ο Γερμανός και ο Γεωργιανός και να μπλέξει τη δική του θεώρηση μουσικής με τη δική μου. Παράδοση είναι ο σκλάβος από την Αφρική να παίξει με μπάντζο ή ο αυτόχθων Χαβανέζος με πορτογαλικό cavaquinho. Παράδοση στα μάτια μου, τουλάχιστον στη μουσική, είναι κάτι το εύπλαστο, κάτι ανοιχτό για ερμηνείες και προσμίξεις. Ενας ζωντανός οργανισμός, εν αντιθέσει με την -κατά πνευματική ιδιοκτησία-θεώρηση της μουσικής που κατέχει μια εκ γενετής εσωστρέφεια και ακαμψία. Το τι δρόμο θα ακολουθήσει η παράδοση, είναι καθαρά θέμα αισθητικής και παιδείας/εκπαίδευσης.

Με αφορμή το thread για την "αφοσίωση στην ανοησία" θα αναφερθώ στον Βραζιλιάνο κιθαρίστα Andre Nieri, ο οποίος νομίζω ήταν νικητής στο "French Guitar Contest" του 2012. Αν και δεν είμαι φίλος των "διαγωνισμών κιθάρας", εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ιδιάζουσα περίπτωση κιθαρίστα με τεχνική κλασσικής κιθάρας, που ναι μεν παίζει απίστευτα πράγματα (θα παραθέσω σχετικά video), αλλά οι μουσικές επηρροές του (και οι μουσικές του αναζητήσεις) έχουν τέτοια ευρύτητα, που η απίστευτη τεχνική του έρχεται σε δεύτερο επίπεδο. Μπορεί (και το κάνει) να παίξει τόσα (και τόσο) διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, και σε κάθε ένα από αυτά, να λειτουργεί μέσα στο ύφος του ιδιώματος πάρα πολύ καλά και πειστικά. Και παίζει πρώτα (και πάνω) από όλα μουσική. Μερικά δείγματα Μέταλ ...... ..... αλλά και ..... http://www.youtube.com/watch?v=gUDKyc7dKR8 http://www.youtube.com/watch?v=A12D6GD9cb0 "Οκ φίλε" θα μου πείτε, "αλλά αυτά είναι τονικά". "Βάλτον τον μάγκα να παίξει πάνω από αλλαγές τονικότητας, να δούμε τι κάνει". Ορίστε .... http://www.guitarmasterclass.net/ls/Melodic-Minor-Modes/

καλα εκει που ντουμπλάρει ο τυπος το σαξόφωνο είναι jesus christ superstar μας πεταξες έξω τα μάτια

(τρία πράματα δεν μπορώ σε αυτή τη ζωή: Τον πατσά, το headstock του Suhr και το headstock του Paul του Reed του Smith).

Ο Nieri είναι φοβερός κιθαρίστας. Παίζει απίστευτα πράγματα με έναν πολύ προσωπικό τρόπο. Από βραζιλιάνικα (βραζιλιάνος αφού), jazz fusion, μέχρι αυτά εδώ στο βίντεο. Αλλά δεν διαβάζετε noiz, τι να σας κάνω.

Ένα όνομα που δεν πολυακούγεται, ενώ έχει πολλά χρόνια στο κουρμπέτι, τεράστιες συνεργασίες, και μοναδικό στυλ φραζαρίσματος. Κιθαρίστας και συνθέτης από την Νέα Υόρκη, γεννημένος το 72. "Jonathan Kreisberg is an American jazz guitarist and composer known for combining timeless melodicism with forward–thinking lines and textures. His compositions have been performed by his quartet on five continents. Kreisberg has led groups including Larry Grenadier, Bill Stewart, Gary Versace, and Kevin Hays. He has collaborated with Lonnie Smith and has performed as a sideman with Lee Konitz, Joe Locke, Ari Hoenig,[2] Stefano di Battista, and Don Friedman. He has also performed 20th century works with the New World Symphony[2] directed by Michael Tilson Thomas." Πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Jonathan_Kreisberg Το παίξιμό του είναι εκπληκτικό, μοντέρνο ακόμα και σε post-bop πράγματα. Φράσεις λυρισμού, ακολουθούν φράσεις με μεγάλα διαστήματα, το φραζάρισμά του είναι απίθανο, και ο ήχος επίσης καταπληκτικός. Απολαύστε τον με την μπάντα του, που αποτελείται από τους ... Jonathan Kreisberg - Guitar Will Vinson - Alto Saxophone Gary Versace - Piano Joe Martin - Bass Mark Ferber - Drums Όλοι μαζί παίζουν σαν λυσσασμένοι μια σύγχρονη bop σύνθεσή του.

Φίλοι μουσικοί Καλησπέρα σας, Αυτό τον καιρό αναρωτιέμαι τι είναι η παραδοσιακή μουσική. Είναι ένας τρόπος έκφρασης του χθες, είναι ένα απαρχαιωμένο έθιμο η είναι κάτι ζωντανό; Εγώ έδωσα μια απάντηση στον εαυτό μου. Αν θεωρήσουμε ότι είναι ένας ζωντανός οργανισμός ή έστω κατι το οποίο δεν έχει σβήσει (ακόμα) αυτό σημαίνει ότι μπορεί και να εξελίσσεται. Τι σημαίνει όμως εξέλιξη; Είναι ο εκμοντερνισμος του παλαιου; Είναι η προσθήκη νέων μουσικών οργάνων χωρίς καμία σκέψη σχετικά με το ποσό ταιριάζουν στη μουσική που πρεσβευω; Είναι η αλλαγή της αρμονίας μιας μουσικής φράσης επειδή προσωπικά θεωρώ ότι αποδίδεται καλύτερα με κάποιον άλλο τρόπο; Σε αυτά τα ερωτήματα υπάρχουν διάφορες απόψεις. Θα ήθελα να ακούσω γνώμες και από άλλους μουσικούς που ασχολούνται με αλλού ειδους μουσικές. Ειδικότερα στην ανατολική παράδοσιακη μουσική τώρα στην οποία μεγάλο μέρος της ελληνικής παραδοσιακης μουσικής έχει βασιστεί . Η 'δυτικοποίηση' της μουσικής με πολλές συγχορδίες και ξένα μουσικά οργανα(π.χ synthesizer, ντραμς) θεωρώ ότι δεν προωθεί και εξελίσσει την παράδοση, αντίθετα την εκφυλιζει. Αν λάβουμε υπ όψιν την βυζαντινή μουσική ή όποια μπορεί να μας δώσει μια αίσθηση του ανατολικού τρόπου, θα κατανοήσουμε ότι τα ισοκρατηματα(συγχορδίες) είναι ελάχιστα. Επειδή ωστόσο το αυτί έχει συνηθίσει στο δυτικό τρόπο παρασυρομαστε και θέλουμε πληθώρα συγχορδιων (ανούσια κατά την άποψή μου). Κατά πόσον λοιπόν μπορεί να εξελιχθεί η παραδοσιακή μουσική; Εγώ εκτιμώ ότι τα περιθώρια εξέλιξης είναι τεράστια ωστόσο χρειάζεται προσοχή, μελέτη των παλαιότερων και καλαισθησία. (ΥΓ :Ο καθ ένας έχει δικαίωμα να εκφράσει ελεύθερα την γνώμη του. )

Αν κ η μουσικη ειναι ενα σοβαρο θεμα στη ζωη μου κ μου τρωει αρκετες ωρες..αυτο το θεμα εχει να κανει , με τι αλλο την καταβρισκω περα απο αυτη... Αρχικα ειναι αυτα τα Restoration videos..Κυριολεκτικα μαγευομαι.. Και μετα ειναι τα Bus / school bus conversions. Βγαζω το καπελο μου σε μερικους ανθρωπους πραγματικα για το πως σκεφτονται με αυτα τα videos. Eσας..τι αλλο σας φτιαχνει?

Eξαιρετική σειρά πριν από μερικά χρόνια, με οικοδεσπότη τον Νίκο Κυπουργό

για μενα αυτο που καταλαβα ειναι οτι ολα σωζονται..τιποτα δεν ειναι για πεταμα..η σχεδον τιποτα αν εχεις μερακι κ τα σωστα εργαλεια.. κ φυσικα την τεχνοτροπια. Αλλα κυριολεκτικα μου φευγει το κεφαλι οταν βλεπω κατι που θεωρητικα εγω θα θεωρουσα σκουπιδι..μεσα απο τετοια παρεμβαση να γινεται σαν καινουργιο.

Εντελώς συμπτωματικά, μόλις προχθές έπεσα τυχαία επάνω σε restoration μιας παλιάς μέγγενης. Κόλλησα τόσο πολύ που είδα στο καπάκι αντίστοιχα βίντεο για ένα λαδωτήρι του χίλια εννιακόσια-λίγο και για έναν, επίσης αρχαίο, μύλο για καφέ. Είναι σαν κάθαρση αυτά τα βίντεο ρε παιδί μου. Πολύ θα ήθελα να έχω το χρόνο και τον εξοπλισμό να κάνω κάτι τέτοιο. Αν βρω πάντως ένα μεταλλικό ταμπούρο που έχει μείνει στο βυθό της θάλασσας καμιά 60 χρόνια, θα βρω και χρόνο και εξοπλισμό. Μου έχει μείνει αξέχαστο αυτό το Dynasonic που είχε ξαναζωντανέψει ένας παλιός ιντερνετικός φίλος: Σχετικά με το θέμα του θρεντ τώρα, τελευταία έχω (ξανα)φάει χοντρό κόλλημα με βρετανικό χιούμορ σε οποιαδήποτε μορφή - ταινίες, βιβλία, σειρές, stand up κ.λπ.

μόνο και μόνο γιατί την έφτιαξα εγώ. Πέρα από την πλάκα πιστεύω ότι όλες έχουν την γοητεία τους, Δεν καταλαβαίνω τις επί τούτου reliced. Εντύπωση μου κάνει το ότι έχουν εμφανιστεί ελάχιστα σκάφη και ακουστικές.

Εσένα από πάνω, ν' αγιάσει ο στόμας σου! Ξέρεις τι λείπει? Ούτε η προσωπικότητα, ούτε ίσως η άποψη, η δημιουργία/σύνθεση λείπει. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν ήμουν μικρός, άκουγα ένα κομμάτι και μόλις έφτανε στο σόλο κιθάρας, έπαιζε μπρος πίσω το σόλο συνέχεια, αυτό το μέρος του κομματιού μου άρεσε. Αλλού μου άρεσαν κάποια ακκόρντα, κάποια περάσματα, κλπ. Η σύγχρονη τάση με πάει ακριβώς εκεί. Τα σημεία που αρέσουν/εντυπωσιάζουν σ' ένα κομμάτι, τα σκίζουμε. Το κομμάτι από το οποίο θα μπορούσαν να προέρχονται όμως, δεν υπάρχει καν.

Αυτή είναι η Sg 3000 fusion.... εγώ είχα την Sg 2000! Έχω την εντύπωση ότι ποτέ δεν ήρθε στην Ελλάδα το συγκεκριμένο μοντέλο, μιλάμε για αρχές του '80 με ότι κι αν σημαίνει αυτό..... Εδώ μια φώτο πριν την πουλήσω, 28 χρονών ήταν τότε...

Ρε με την διαφήμιση... τι υπερβολές! Αυτολογοκρινόμαστε και χάνεται και το νόημα της συζήτησης. Πες τα βρε άνθρωπε μου, κι αν πάρουμε κι εμείς ένα βιβλίο, ίσως μάθουμε και κάτι παραπάνω. Γι αυτό δεν το εκδίδεις; Για να διαβαστεί. Να πω την αλήθεια όταν είδα το θέμα είπα θα γεμίσει μπούρδα. Κι όμως μαθαίνω τόσα πολλά κι ενδιαφέροντα για όλους που γίνονται πιο ανθρώπινοι. Αναρωτιέμαι πάντως: αφου τα γράφουμε σε ένα θέμα φόρα παρτίδα, τι μας σταματάει να τα συμπεριλάβουμε στο προφίλ μας; Εμένα μ' αρέσουν οι βόλτες με μοτοσυκλέτα και να περπατάω στην φύση. Κόλλημα με εγκυκλοπαίδειες και κυρίως τα ιστορικά βιβλία και Viasat History. Το Moto GP, η Formula 1 και το WEC. Ταινίες με κοινωνικά θέματα και σειρές όπως Press, Shtisel, Billions, πρόσφατα. Μανιώδης "παρακολουθητής" των διεθνών ειδήσεων και του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Α... και μαγειρεύω πότε-πότε. Τον καφέ και τα μακαρόνια τα τρώω μόνο απο δικά μου χέρια.

Μy new one

https://www.instagram.com/laconner_guitar_festival/ Δεν είναι όλες ωραίες αλλά όλο και κάποια θα σας γυαλίσει..

Μόνο στο καρναβάλι της Άνω Αγουλιανης και πάλι φορώντας μπουργκα.

Κωλοτούμπα μεγατόνων, βάζω και τον ακούω μόνος μου σχεδόν κάθε μέρα ???

Φεύγουμε στα εξωτερικά μπας και αποκτήσουμε ποιότητα ζωής που θα επιτρέπει Suhr κιθάρες και Fractal floorboards! ?

Τί παιχταράς.Δεν τον ήξερα.Συγνώμη για το off.

Ειδα μια Tele (Suhr) με νερα το πρωι και μαρεζε, αν και ειμαι τυπος butterscotch. (Δειτε την κιθαρα αλλα μη δωσετε και πολυ σημασια σε αυτα που παιζει ο αρρωστος εκει περα και σας σπασουν τα νερα).

Απλά τα πράματα

Για την ακριβεια, για οδοντιατρους ?

Graphics,Floyd,single hum ακόμη καλύτερα,όχι περίεργα σχήματα,κάτι τέτοιο (αλλά πέρασαν οι εποχές που εβρισκες κάτι παρόμοιο φτηνά,με το δολάριο επίσης κάποτε ξεφτίλα)

Ρε παιδιά, νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε από το τι είναι παραδοσιακή μουσική. Είναι η αρχαία ελληνική? Είναι η βυζαντινή? Είναι τα δημοτικά? Τα ρεμπέτικα? Υπάρχει ελληνική παραδοσιακή μουσική, ή μπορούμε να μιλάμε για παραδοσιακή μουσική μόνο ανά τόπο/περιοχή? Η μουσική είναι σαν την γλώσσα. Όταν δεν χρησιμοποιείται σήμερα, είναι νεκρή (σαν τα λατινικά, τα αρχαία ελληνικά, τα σουμερικά, κλπ). Το ότι μπορεί να την μελετάμε σήμερα, γιατί γράφτηκαν διαμάντια σ' αυτή την γλώσσα, δεν σημαίνει ότι είναι ζωντανή. Έχω συνδέσει την παραδοσιακή μουσική, με μουσική άγνωστου συνθέτη. Δεν έκατσε κάποιος δηλαδή και είπε θα γράψω ένα κομμάτι. Τις περισσότερες φορές, μέσα από τις συνθήκες ζωής κάθε εποχής, κάποιος θα ξεκινούσε να λέει για τον πόνο/χαρά/κλπ του, αυτοσχεδιάζοντας κάποιους στίχους υπό την mainstream ζωντανή μουσική υπόκρουση της εποχής, με οργανοπαίκτες που αυτοσχεδίαζαν επίσης πάνω σε οικείες φόρμες. Κάποιος άλλος θα συμπλήρωνε, μετά από μια εβδομάδα, θα λέγανε πάμε ρε συ αυτό το καινούριο, και λέγανε/παίζανε στο περίπου ότι θυμόντουσανε. Σιγά-σιγά αυτό πήρε μορφή, και έγινε παράδοση, δηλαδή το άκουγε ο νέος και το "χώνευε" μέσα από μια διαδικασία κοινής συνύπαρξης, κοινών ανησυχιών. Πότε τίποτα δεν είναι συνειδητό στην παραδοσιακή μουσική, έγινε έτσι, γιατί έτσι μπορούσε ή γιατί έτσι έπρεπε. Αυτή λοιπόν η γλώσσα μιλιέται/χρησιμοποιείται σήμερα? Σήμερα, που οι συνθήκες ζωής δεν έχουν καμία σχέση με τις τότε που "γράφτηκε"? Το αναμάσημα της εικόνας μιας εποχής άσχετης με τα βιώματά μας, μιας εικόνας παραμορφωμένης μέσα στα χρόνια, όπως νομίζουμε ότι ήταν τότε, είναι δείγμα ζωής μιας μουσικής πραγματικότητας? Προσέξτε, μόνο για την εικόνα μιλάω, γιατί η ουσία δεν υπάρχει πια έτσι κι αλλιώς. Ελάχιστα υπάρχουν πια να παραδοθούν, και ακόμα πιο ελάχιστα θα παραληφθούν από τις νεότερες γενιές (αλλάξανε οι καιροί και τα ενδιαφέροντα). Γράφεται σήμερα μουσική τέτοια (και υπό ανάλογες με τότε συνθήκες), που θα μπορούσε κάποτε να αποτελέσει παραδοσιακή μουσική σε μελλοντικές γενιές? Αν όχι, η παράδοση τελείωσε, πέθανε. Νομίζω πώς ναι. Που? Στην Κρήτη κύριοι. Νομίζω πχ ότι από τις αυτοσχέδιες μαντινάδες με υπόκρουση λύρας σε κάποιο γλέντι που όλοι είναι τύφλα, μπορεί να προκύψει συνέχιση παράδοσης, μια συνέχεια βρε αδερφέ και όχι απλή πιστή ή μη αναπαραγωγή μιας άλλης εποχής. Τα παλιά τραγούδια μπλέκονται με τα καινούρια, σε λίγα χρόνια ίσως δεν ξεχωρίζουν πλέον. EDIT: Ποιοί είναι πιο κοντά στην παράδοση? Νομίζω οι μουσικοί που διδάχτηκαν από παλαιότερους μουσικούς, που κι αυτοί με την σειρά τους διδάχτηκαν από παλαιότερους, πώς να παίζουν το όργανο, και τι να παίζουν στο όργανο. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι έμειναν απαραίτητα εκεί. Μπορεί να τους αρέσουν κι άλλα πράγματα, και να μπόλιασαν το παίξιμό τους με νέα στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία ίσως είναι κάτι προς παράδοση στις επόμενες γενιές.

ΑΚΡΙΒΩΣ! ? Edit: Ήδη δεν είμαστε λίγο αρχειοθέτες όμως με όλα τα μέσα που έχουμε; Δεν κακομαθαίνουμε; Δεν μένουμε στις "αγνές εκτελέσεις" και συγκρίνουμε σύμφωνα με αυτές;

Φίλτατε, πολύ ωραίο θέμα για προβληματισμό! Είναι πολλά τα επιμέρους θέματα: Ως προς το αισθητικό: Η ανάγκη επιβάλλει την ενορχήστρωση. Δεν με ενοχλούν οι κιθάρες οι σκαφάτες με τους twinηδες και τα κλαρίνα με ένα ντο να αρπάζουν και οκτάβα japan + gain 80db. Αυτή είναι η αισθητική του πανηγυριού, και δε γίνεται να βαράς 10 ώρες δουλειά να σου φεύγει το πλεμόνι. Επίσης όμως, δε με ενοχλεί και ένα κλαρινάκι σκέτο με λαουτάκι δίπλα κι ένα ντέφι ποσώς, εδώ μιλάμε για ποιότης. Από μπαρμπα Ναπολέοντα Δάμο, Γρίμποβο, Παλιούς Κλέφτες, Οσμαντάκα, Μπεράτια να ακούσεις, μιλάμε κάτσε καλύτερα. Αλλά αυτά είναι λόγια πράματα, δεν είναι για διασκέδαση πάνκικη. Να πάω τώρα να πω στους άλλους σταματάτε ρε γινήτε ανθρώποι μη βαράτε τα τομάρια ετσασυλλόγιστα; Όχι, γιατί χαλώ το γλέντι. Ο ακροατής τη βρίσκει, χορεύει και εγώ ποιος είμαι να τον κόψω. Ως προς το αρμονικό: Πιο πολύ τα κομμάτια μας είναι ομοφωνικά. Είναι πολλά τα χρόνια που τα όργανα είναι συγκερασμένα. Κι αν εσείς κάνετε κουμάντα με λύρες και στα νησιά με βιολιά, πάλι νομίζω οι ερμηνείες πολλών κομματιών έχουν εξομαλυνθεί και είναι συγκερασμένα πλέον. Δεν ακους "Ραστ" νησιώτικα πια, σπάνια, πιο πολύ ματζόρε. Έτσι τα παίζει και το βιολί, τα τέμπα πίσω γιατί να μην το εκμεταλλευτούν και να περάσουν μια συγχορδία αλανίαρα την 2.500.000 φορά που παίζουν ένα μπάλο; Πάντα ήμουν σκληροπυρηνικός κι έλεγα, α, όλα κι όλα, η παράδοση να είναι καθάρια. Και μια μέρα είδα το εγγονάκι του Γιάννη του Βασιλόπουλου στην Μπήλιω (blast from the past) που ήταν 8 χρονών και το έβαζε το όργανο στο στόμα και ακουγόταν σαν τον Γιάννη τον Βασιλόπουλο ακριβώς όμως! (πόσο να ήταν τότε... 80?) Και λέω... καλό είναι αυτό ρε παιδί μου τώρα; Παιδί πράμα, άγραφτος πίνακας, και να είναι προορισμένος να έχει τον παλιό τον ήχο από τα γεννοφάσκια του; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Εγώ πιστεύω ότι η παραδοσιακή μουσική είναι ζωντανή όπως όλες οι άλλες. Αν δε μας αρέσει κάτι σ' αυτή σήμερα, είναι το είδωλό μας που αντικατοπτρίζεται.

και για να μην υπαρχουν περιθωρια για παρερμηνιες στο πως σκεφτομαι... αυτο,.. δεν εχει καμια σχεση με αυτο.

2 φοβεροί μουσικοί που πήρε το αυτί μου πολύ πρόσφατα. Ίσως σου αρέσουν @vagelism

Εννοείται να ηχογραφήσεις, επιβάλλεται. Εμένα βασικά μ’ ενδιαφέρει πως μπορεί να συνδυαστεί, κυρίως λόγω output, neck p-90 με tele bridge

Εμένα μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω. Σχεδόν όλοι οι φίλοι μου μου λένε ότι είμαι πολύ καλύτερος μάγειρας από μουσικός/παραγωγός/κιθαρομαστροχαλαστης ? Επίσης έχω τρελλα με τον κινηματογράφο και σήριαλ σε βαθμό πΣυχωσης ? Πάνω από όλα βέβαια μου αρέσουν τα ταξίδια και πρέπει να έχω κάνει τον γύρο του πλανήτη τουλάχιστον τρεις φορές μέχρι σήμερα στη ζωή μου...

@dimsonic @John Tzinieris και @loucas σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, αλήθεια σημαίνουν πολλά για μένα πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη σύνθεση για κλασική κιθάρα που είναι και η πρώτη που επιχειρώ. Ξέρεις, όταν έχεις στην πλάτη σου πτυχία και διπλώματα οι προσδοκίες είναι (ή πρέπει να είναι) υψηλές. Υποτίθεται οτι γνωρίζεις το όργανο.... @pipityri δε νιώθω τα έχω καταφέρει ακόμα όπως θα ήθελα στο κομμάτι της ηχογράφησης, έχω δρόμο. Στο συγκεκριμένο χρησιμοποίησα ένα υπερκαρδιοειδές προς καβαλάρη και ένα tascam Dr-40 σε mode X-Y στοχεύοντας 12ο τάστο. Βέβαια τελικά θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου και μόνο με το πρώτο μιας και τα bi-tones στο συγκεκριμένο έργο παίζονται σχετικά δυνατά. Μεγάλο πλεονέκτημα οτι στην κλασική κιθάρα, και δη στη δική μου, το action των χορδών το λές και ψηλό, έτσι έχει χώρο η χορδή για να παλεί απο την πίσω πλευρά του δαχτύλου και να ακουστεί η τεχνική αυτή, αλλιώς, με χαμηλό action, είναι δύσκολο εώς ανούσιο.