Πίνακας συμμετοχής

Χαιρετώ την οικογένεια! Ειναι μεγάλη η χαρα μου να μοιραστώ μαζί σας ένα έργο που έγραψα για κλασική κιθάρα και πρόσφατα κατέκτησε την 2η θέση στο Διαγωνισμό Σύνθεσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Κιθάρας Θεσσαλονίκης! Το έργο ήταν παραγγελία για τις πτυχιακές εξετάσεις κλασικης κιθαρας ενός μαθητή του δασκάλου μου και στόχος του είναι να αναδείξει την ικανότητα του εκτελεστή να ερμηνεύσει έργο σύγχρονης αισθητικής αλλά και γραφής με κυρίως αντισυμβατικές τεχνικές. Εξού και το “etude”. (για όποιον ενδιαφέρεται προφανώς υπάρχει διαθέσιμη παρτιτούρα) Στο βίντεο ερμηνεύει ο διευθυντής του φεστιβάλ Φώτης Κουτσοθοδωρος ενώ παρακατω σας παραθετω συνδεσμο με τη προσωπική μου ηχογράφηση η οποία είναι και πιο κοντά σε αυτό που έχω φανταστεί αλλά και αποδώσει στην παρτιτούρα. https://soundcloud.com/mourkousis/etudemariyor Δυστυχώς, παρολο που ο κος Κουτσοθοδωρος είναι στοργικός απέναντι στο έργο μου, ο λιγοστος χρόνος που πιθανά θα μπορούσε να διαθέσει προς μελέτη σε συνάρτηση με την δύσκολη ανάγνωση του έργου (άμετρο και με κούρδισμα μι-λα-ντο#-σολ-ντο-φα) καθιστούν δύσκολη την εκτέλεση του και κατά συνέπεια την ανάδειξη της δομής και συνοχής του έργου. (Σε κάθε περίπτωση σέβομαι την εκτέλεση του εξού και η κοινοποίηση του) Θα παραδεχτώ ότι σαν έργο είναι αρκετά δύσκολο στην πρώτη ακρόαση αλλά αναμένω με ανοιχτές αγκαλιες όλα τα σχόλιά σας, καλά και κακά. Πως αλλιώς θα βελτιωθώ άλλωστε;

Θα ήταν ενδιαφέρον να συζητήσουμε την προβολή και προσέλευση του κόσμου στα live μας. Προσωπικά και μέχρι πριν σχεδόν δυο χρόνια, δημοσίευα εδώ στο φόρουμ, μιας και τότε δεν υπήρχε η νέα αναπτυγμένη Agenda με στοιχεία, τοποθεσίες και κοινοποιήσεις αλλά και στο αντίστοιχο του Facebook για τους προσωπικούς μου φίλους και... συγγενείς. Σε γενικές γραμμές μια-δυο παρέες απο το Noiz έκαναν την εμφάνιση τους, ενω απο το Facebook απο τους 300 καλεσμένους εμφανίζονταν 2-3 κι αυτοί άσχετοι με το τι συνέβαινε. Έρχονταν απο περιέργεια ή για να με ευχαριστήσουν. Θα μου πείτε μπορεί αυτό που προσφέραμε να μην είχε απήχηση και δίκιο θα'χετε, αλλά νομίζω πολλές μπάντες που παίζουν τακτικά αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Πως θα γεμίσουν το μαγαζί και αν θα υπάρξει προσέλευση. Κι εδω γεννιέται το ερώτημα: δεν έρχονται επειδή δεν το ξέρουν ή επειδή δεν το αξίζουμε; Στο "αν το αξίζουμε" νομίζω απαντάται όταν οι λίγοι που έρχονται επιμένουν και... ξανάρχονται. Στο "μήπως δεν το έμαθαν" όμως; Πόση δουλειά κάνουμε σε αυτόν τον τομέα της προβολής μας; Παλιά τυπώναμε μερικές αφίσες και κολλούσαμε στην γειτονιά του κλαμπ. Οι αφίσες παραμένουν χρήσιμες αλλά μόνο οι διοργανωτές μεγάλων συναυλιών κολλάνε. Μετα ήρθε το ίντερνετ. Αλλά κάνουμε ότι περνάει απο το χέρι μας να το προβάλουμε σωστά στα μέσα; Π.χ. εντύπωση μου κάνει η μικρή συμμετοχή στην Agenda που αν εξαιρέσεις τα καλοκαιρινά φεστιβάλ, τοπικά live...μηδέν. Τι λέτε εσείς;

Knopfler γενικά αλλά αυτή η εισαγωγή... hit, one in a million

Μπα, η πηγή είναι σκουπίδι και εδώ δεν επικεντρώθηκε κανεις στην καταγωγή του ενώ εκεί την έβαλαν στον τίτλο γιατί προφανώς για τους ίδιους και τους αναγνώστες τους έχει σημασία. Το άρθρο αυτό ιν φακτ με έκανε να συμπαθησω τον Σιν μπόυ για 1η φορά.

@pipityri Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!!! Με το θέμα του κουρδίσματος (scordatura), πειραματίζομαι έτσι κι αλλιώς πολύ καιρό προσπαθώντας ελεγχόμενα να ξεβολέψω τον εαυτό μου απο την περπατημένη (κλίμακες, συγχορδίες κλπ). Φυσικά όχι οτι έχω κατακτήσει την περπατημένη και πάω για καινούρια...απλώς ερεθίζει το αυτί μου και το μυαλό μου περισσότερο. Πραγματικά ξεπετάγονται πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια με τα διαφορετικά κουρδίσματα, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Ελπίζω στο μέλλον να βρώ ένα δύο που θα με βολέψουν τόσο ώστε να τα υιοθετήσω. Στο συγκεκριμένο κομμάτι το κούρδισμα που επέλεξα ήταν αποτέλεσμα αφενός του αρμονικού δομικού υλικού που χρησιμοποιώ και αφετέρου για να μπορέσω να ελέγξω τους φυσικούς αρμονικούς και τα bi-tones της αρεσκείας μου.

Φυσική εξέλιξη για τον συνάδελφο. Εγω είμαι στο next step. Γεροπόρνος.

Πολύ τσάπα έπεσε σήμερα, και έβγαλα φουσκάλες. Ξεχορτάριασα 4-5 τετραγωνικά τίγκα στις κοτρώνες. Έχω να ξεχορταριάσω ακόμα ένα ολόκληρο χωράφι όμως. Δεν θέλω να πάρω θαμνοκοπτικό, θέλω να το κάνω the old way, τσάπα στους βράχους και φουσκάλες λέμε.

ροκια με αίσθηση αυτοπεποίθησης dont care attitude θα μέτραγε με μπασσοτύμπανο και χωρίς πουλάκια?

θα γράψω μια μέρα μουσική μεγάλη για το επόμενο Battlefield. Μια μέρα θα............................... χαχαχαχχαχαχαχαα ThANKS MAN!!

τώρα θα σας βάλω και γω... περιμένετε

2 διασκευες στο ιδιο τραγουδι..

Το ΦΒ ειναι πολύ καλό (ισως το καλλίτερο) στο να μάθει όλος ο κόσμος (ή το δυνατόν περισσότερος) για ενα event. Το καλλίτερο κατα τη γνώμη μου από κάθε άποψη (επισκεψιμότητα-αλγόρυθμος εμφάνισης στο root -και όχι μόνο, συχνα πυκνά λαμβανω ειδοποιήσεις για "κοντινά" σε έμενα live, που θα πάνε οι "φίλοι" μου, και είναι και δωρεάν , οικολογικό κ.λ.π.). Αλλά ....άλλο πράγμα να μάθει κάποιος για ένα event και άλλο να σηκωθεί να πάει. Εκεί δεν παίζει κανέναν ρόλο κανένα μέσο γνωστοποίησης..

Τι λες, τα ευχαριστώ είναι όλα δικά μου! Μακράν το πιο ενδιαφέρον τραπέζι το δικό σας :D:D:D Μακράν το πιο ενδιαφέρον στασίδι εκει που άραξε ο μπλου. Ευχαριστώ και πάλι

Συγχαρητήρια για τη διάκριση! Καταπληκτικό το κομμάτι, όντως αναδεικνύεται στην δική σου εκδοχή. Ωραία γραφή, εμπνευσμένη χρήση των extended techniques. Μια απορία, γιατί το συγκεκριμένο κούρδισμα? Είναι κάτι με το οποίο πειραματίζεσαι καιρό ή το αποφάσισες για το συγκεκριμένο έργο?

Kωστή, το mode "Galaxy" είναι εφάμιλλο των toneprint της TC (δοκίμασέ το με modulation) και πολύ πειστικό. Επιπλέον, μπορείς να σώσεις πανευκολα και ένα preset! Kαλόπαικτο!

Καλη φαινεται. Θα μου κρυβει αραγε την κοιλια????

Δεν την παλεύω κάστανο με hip-hop, rnb και λοιπά αλλά μέχρι ενός σημείου αναγνωρίζω την μουσική τους αξία και ενίοτε και την καλλιτεχνική. Ειδικά δεν στο low bap παρά την έντονη πολιτικοποίηση που αγγίζει τα όρια της γραφικότητας, έχουν γραφτεί μερικά ωραία κομμάτια. Το συγκεκριμένο το θεωρώ σαβούρα υψηλού επιπέδου. Δεν με νοιάζει το έντονα προκλητικό ύφος, άλλωστε η μουσική εξελίχθηκε μέσω της πρόκλησης όσο η ακατάπαυστη γελοιότητα της όλης υπόθεσης και η άθλια χρήση της γλώσσας (ένα σημείο που έχω παραδεχτεί πολλούς καλλιτέχνες του χώρου). Κατα 'τάλα συμφωνώ με το άρθρο του πρώτου φλέματος.

Επειδη αναφέρθηκε το στερεο, γενικα στη πλειοψηφία των λαηβάδικων που παίζουμε σιγά μην ενδιαφερθει ο ηχολήπτης να σε βγάλει στέρεο, αλλά ακόμα και να έχει όρεξη παίζει να μην έχει κανάλια στη κονσόλα του, ειδικά αν στη μπάντα υπάρχουν πλήκτρα που βγαίνουν στέρεο, και δεύτερη φωνή, είναι πολλά τα κανάλια Άρη. Το κακό είναι ότι οι πεταλιέρες όταν στήνονται για στερεο δεν μπορείς να παίξεις μονοφωνικά γιατί σε αρκετά patches μειώνεται η ένταση επειδή λείπει το ένα κανάλι, οπότε σίγουρα κάποιος πρέπει να έχει τους ήχους του για στερεο σεταπ αλλά και έτοιμους για μονοφωνικό σεταπ...

Μόνο παρωχημένη δεν είναι. Ειδικά με τις νέες πεταλίερες τύπου Helix, Axefx κτλ (που όλο και περισσότεροι χρησιμοποιούν live), το stereo είναι εύκολο και με εξαιρετικά αποτελέσματα. Δεν εξαφανίζει η στεροφωνική εικόνα την κιθάρα από τη μίξη, αλλά η άγνοια στο σετάρισμα (μιας και μιλάμε αποκλειστικά για κιθαριστικά rig). Καλά δεν μιλάω καν για μπάντες με μία κιθάρα, εκεί η στερεοφωνία μπορεί να δώσει όγκο και ατμόσφαιρα, αλλά ακόμα και μπάντες με 2+ κιθαρίστες την επιλέγουν. Το θέμα όμως φεύγει από τον κιθαριστικό τόνο και πάει στις γνώσεις ηχοληψίας (έστω βασικές). Επειδή λοιπόν οι περισσότεροι μας δεν έχουμε τις γνώσεις αυτές και επειδή σε κανένα πατάρι από το 90% των σκηνών (γελάει ο κόσμος) που παίζουμε δεν θα ασχοληθεί κανένας ηχολήπτης με το αν βγεις mono ή stereo, το πιο απλό που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να βγει mono. Με απλές βασικές γνώσεις όμως και σεταρισμένο ήχο πάνω στη μπάντα η στερεοφωνία είναι εξαιρετική και ως εμπειρία για τον παίχτη αλλά και τον ακροατή.

Ναι, οταν παιζεις μονος σου ειναι διαφορετικα. Σου λειπει ο ογκος. Οταν εισαι ομως ενας ηχος μεσα σε μια μιξη ηχων, πρεπει να δινεις χωρο στους αλλους.

To εκανα με stereo delay (για stereo output μιλαμε παντα, ειτε απο πεταλιερα ειτε με δυο ενισχυτες), με μια επαναληψη στο ιδιο level με την dry και 10-15ms καθυστερηση και λιγο chorus Δεν ειναι κανονικο ντουμπλαρισμα βεβαια, γιατι δεν εχει ολα οσα κανει ενα διαφορετικο παιξιμο (random detuning, random delay κλπ), αλλα μια ψευδαισθηση και ογκο τα δινει. Ποτε σε solo. Χανεται το focus. Μονο για dist pow chords. Παραμυθι, Θα το βαρεθεις/σιχαθεις κι εσυ καποια στιγμη.

Υπαρχει καποιο πεταλι που ντουμπλαρει live? Chorus, octaver ή τι αλλο?

ΟΛΕΣ οι ψηφιακές πεταλιερας παίζουν ΚΑΛΥΤΕΡΑ όταν τις έχεις ΜΠΡΟΣΤΑ από τον ενισχυτή όχι στη λούπα. Ο λόγος είναι ότι έτσι εκμετάλλευεσαι και την ΛΑΜΠΑΤΗ προενισχυση του ενισχυτή (που αλλιώς πάει χαμένη) Φυσικά ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις ΝΕΕΣ ρυθμίσεις και να ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕΙΣ τα speaker / simulations ίσως και τα amp simulations (αν και με έξυπνες ρυθμίσεις μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σαν πετάλια βρώμας)

Κι εγώ με την HD500 παίζω χρόνια τώρα καρφωμένη στο input του ενισχυτή. Δεν έχω αντιμετωπίσει τέτοιο θέμα. Ακόμη και με amp sims και με "combo" in ή "studio/direct" οut, η line6 δουλέυει σε πολύ safe mode. Δεν αλλάζει δραματικά κάτι. (δοκίμασε να απενεργοποιήσεις amp section. Eπίσης, ισοστάθμισε το master της Line6 με το ΄σήμα σου καρφί στον ενισχυτή. Στον δικό μου, το master βγαίνει γύρω στο 13:00-14:00 η ώρα. Το 1/4" ΟUT το έχω στο "line" και όχι στο "amp")

Jimmy, δεν νομιζω να φτιαξει η σκληροτητα του ηχου με την προσθηκη fx loop. Φτιαξε το eq της πεταλιερας, κοψε resonense και πριμα, φερε τα ολα οπως πρεπει να δεις τι γινεται. Εκτιμω οτι απλα δεν σου κανει ο ενισχυτης.

Θα σου προτεινω να μην τον πειραξεις. Αν θελεις send return βρες αλλον ενισχυτη.

Δεν λέω για παλιές, για 5+ χρονών λέω.

Μακράν...αλλα ΠΟΛΥ μακράν λαιμε.... https://www.diezelamplification.com/herbert/ https://www.diezelamplification.com/vh4/

Clean: Mean:

Και οι 14 σελιδες, μαζεμενες σε ενα αρθρο. https://www.protothema.gr/life-style/article/888439/sin-boy-i-mama-me-ta-15000000-views-kai-o-fake-raper-apo-tin-alvania/?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Ρε παιδιά, συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια. Γιατί? Ο καθένας στον χώρο του και στον χρόνο του. Μάνο να σου πω μόνο τούτο. Την πάτησαν πολλοί τεράστιοι μουσικοί και συνθέτες προσπαθώντας να περάσουν κάποιες διαχωριστικές γραμμές. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Duke Ellington. Το γεγονός της ευρωπαϊκής του αναγνώρισης ως τεράστιου έντεχνου συνθέτη τότε (τον σύγκριναν με κλασσικούς), σχεδόν τον κατέστρεψε, αφού προσπάθησε να live up to it, και έκανε μια τρύπα στο νερό. Ξέρεις πολύ καλά όμως ότι πολλοί μη-σπουδαγμένοι τζαζίστες, χρησιμοποίησαν μουσικό υλικό που στην κλασσική ήταν αν όχι "απαγορευμένο", τουλάχιστον ανεπίτρεπτο, με αποτέλεσμα όμως να σπρώξουν την μουσική και τις επιλογές της πολλά βήματα μπροστά. Ελάχιστους ξέρω που να κινούνται με την ίδια σχεδόν άνεση από την κλασσική, πχ στην αυτοσχεδιαζόμενη μουσική. Όπως και να έχει όμως εδώ μιλάμε για pop, λαϊκή μουσική για τον πολύ κόσμο. Όλα έχουν τα υπέρ και τα κατά τους. Κάθε ένας στον χώρο του.

Η διαφορά είναι η εξής: Ένας συμφωνιστής μπορεί μέσα σε μια μέρα να σου γράψει καμιά δεκαριά χιλιάδες αξιοπρεπή τραγούδια ? πρόσεξε: δε σου λέω αριστουργηματικά, ούτε καν γαμάτα, ούτε καν καλά, διότι αυτό πρέπει να έχεις έμπνευση και το άγγιγμα του θεού. Όμως θα σου γράψει αξιοπρεπέστατα τραγούδια, μόνο και μόνο επειδή έχει διεξοδική αρμονική και μελωδική γνώση, με τα γνωστά 11 τυπικά μοτίβα (τόσα λένε οι γνώστες ότι υπάρχουν, εγώ 5-6 τα βγάζω ? ) θα σου αρχίσει τις παραλλαγές 1-2-Χ κουπλέ/γέφυρα/ρεφραίν και τα τραγούδια θα στέκονται. Ο καημένος ο τραγουδοποιός πάλι, ούτε τις παρτιτούρες από τις ΗΔΗ γραμμένες συμφωνίες δε θα μπορεί να διαβάσει, με τα κλειδιά και τα τρανσπόζα γάμησέ τα, όχι να γράψει και συμφωνία. Στην ουσία είναι στο μηδέν, στην αρχή, ούτε κατά διάνοια κοντά. Φυσικά όμως και δε χρειάζεται κάτι τέτοιο για να γράψει ΓΑΜΑΤΑ τραγούδια. Μηχανικός λοιπόν και ο κυρ Κώστας που φτιάχνει παπάκια, μηχανικός και ο συντηρητής του F-22, αλλά μην μπερδευόμαστε: Κάποιο από τα δύο είναι πολύ, ΠΟΛΥ δυσκολότερο. Τώρα βέβαια αν θες να φτιάξεις παπάκι θα πας στον κυρ Κώστα, έκαστος στο είδος του.

Δεν ακουγα MJ οταν έκανα τέτοια.

Prince.... αλλα αν μιλαμε για true genius..νομιζω οτι ο πραγματικος τιτανας {σε ολα τα επιπεδα εκτος του χορευτικου μιας κ ανθρωπος ειναι ..τυφλος..} ειναι ενας κ ακουει στο ονομα. Stevie Wonder.

Είναι μερικοί άνθρωποι στην Ιστορία της τέχνης που είχαν όλο το πακέτο. Ο Μιχαλάκης ήταν ένας από αυτούς. Δε με αφορά το πώς απέκτησε όλο το πακέτο, αλλά το είχε. Κι άλλοι είχαν χρήματα, σεσσιονάδες και studio ολόκληρα από πίσω τους, κανένας δεν ήταν όπως ο MJ. Ο μόνος που συγκρίνεται για μένα με καθαρά προσωπικά κριτήρια ήταν ο Prince, ο οποίος όμως και πάλι δεν τον έφτασε κι ας είχε την Άρτα με τα Γιάννενα από πίσω του. Είναι άδικο να λέμε για τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες "ναι μεν, αλλά...". Μιλάμε για περιπτώσεις 1 στο τρισεκατομμύριο.

Ήταν τόσο καλοί οι Beatles?

Αρέσει,δεν αρέσει η μουσική του,ο χορός ή ότι άλλο,ο τύπος θα ανήκει για πάντα στους "μεγάλους" της μουσικής.