Πίνακας συμμετοχής

Νομιζω η καλυτερη εφαρμογη ειναι το Moog Model 15. Αλλα ειναι αρκετα ακριβη (κατα καιρους βγαινει σε 50% εκπτωση καπου στα 16€) Πιο φθηνες, ειναι οι Yonac Magellan και Zeeon, με πολυ καλα interface. Τοπ απο τα δωρεαν, που νομιζω οτι θα σου κανει μια χαρα τη δουλεια, και με το παραπανω, ειναι το Audiokit Synth One. Και αν θες με λιγα λεφτα να τους στηριξεις, αγορασε το Digital D1 τους. Εχει τα ωραιοτερα presets που εχω δει σε συνθ.

Title: Little Wing Original: Jimi Hendrix Cover: Stevie Ray Vaughan (δεν μπόρεσα να βρω album version) Title: While My Guitar Gently Weeps Original: The Beatles Cover: Jeff Healey Band

Το Taxman innuendo εκεί στο 1.47 ό,τι καλύτερο! Μεγάλος Andy.

Αφού έχω το ελεύθερο,βάζω άλλο ένα.

Καλησπέρα στο φόρουμ, Με χαρά (αλλά και μετά από πολύ κόπο) έχω αυτό εδώ: https://spyroscharmanis.bandcamp.com/album/none-other Δείγματα του οποίου είχα ποστάρει στη μορφή των λαιβ βιντεοζ λίγο παλαιότερα. Ευχαριστώ προκαταβολικά για τα αυτιά και τις γνώμες σας και θα χαρώ πολύ να τα πούμε από κοντά, Σάββατο 11 Μαίου στο ΙΛΙΟΝ plus εδώ: https://www.facebook.com/events/339361736581971/?event_time_id=339361739915304 Σόρρυ για τυχόν σπαμ, Ευχαριστώ και πάλι - Σπύρος :)

Σήμερα παρέλαβα τον ενισχυτή τσέπης /ακουστικών Vox amPlug Joe Satriani αφού πρώτα εντυπωσιάστηκα από ένα ντέμο βίντεο του ίδιου μέγα Τζο. Σκοπεύω να τον χρησιμοποιήσω για αθόρυβη μελέτη τα βράδια αλλά και ως ενίσχυση για σύνδεση με μικρο ηχείο για να παίρνω μαζί μου στις παρέες αυτά τα δύο και όχι τον 30κιλο κανονικό ενισχυτή μου. Τον δοκίμασα μόνο με ακουστικά προς το παρόν και ιδού οι πρώτες εντυπώσεις: • Θετικά: - αξιοπρεπέστατος ήχος από τόσο μικρό χωράει-στην-τσέπη μαραφέτι, ειδικά σε μερικές ρυθμίσεις ακούγεται πολύ όμορφα - εκπλάγηκα από την χροιά του χτυπήματος της πενιάς, και η απόκριση είναι ευαίσθητη σε αυτήν έπειτα από εισήγηση του Τζο -πολύ δυνατή ένταση, χρήσιμο για να χάνεσαι στον κόσμο των ριφ - ότι πρέπει το mode με delay, έχει όσο ένταση πρέπει η "ουρά" της νότας χωρίς να μπλέκεται πολύ με το dry σήμα, δημιουργώντας ιδανική ατμόσφαιρα - όμορφη σχεδίαση, πάει και με την κίτρινη μου κιθάρα ? - δέχεται είσοδο aux-in για σύνδεση με πχ. κινητό για δεύτερη ηχητική πηγή, για play along με τραγούδια ή τζαμάρισμα με backing tracks • Αρνητικά: - το tone μετά τα 3/4 είναι shrill, αντισταθμίζεται λίγο βέβαια με ελάττωση της έντασης αλλά δεν πρόκειται και για πολύ γοητευτικό ήχο - δεν υπάρχει πρίμα βίστα καθαρό κανάλι, ακόμα και με το gain στο "μηδέν" έχει λίγο overdrive - ακούγεται ελαφρό hiss που αν και δεν γίνεται αντιληπτό αν παίζεις ή έχεις μουσική από πισω είναι συνεχόμενο και ανεξάρτητο του gain level Βαθμολογία: 8.5/ 10 Αν είχε πραγματικά καθαρό κανάλι και ήταν εντελώς αθόρυβο θα έπαιρνε 10/ 10 για τα λεφτά του. Ευχαριστημένος με την απόκτηση του και τώρα σκοπεύω να τον ακούσω και σε σύνδεση με ηχείο που λογικά θα αποδίδει ακόμα καλύτερα απ' ότι με ακουστικά. Θα αναφέρω τις εντυπώσεις μου εδώ μόλις το δοκιμάσω και εκεί. Ποιά είναι η εμπειρία σας με αυτόν ή παρόμοιους ενισχυτές?

Μην κάνεις ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων δεν θέλεις να ξέρεις...?

με το συμπάθιο Βαγγέλη, αλλά μόνο εμένα με "ενοχλεί" η συγκεκριμένη ερμηνεία της σε σχέση πάντα με την studio?... ή την έβαλες χωρίς να την ακούσεις έχοντας στο μυαλό ότι θάναι αυτή...

Κανω με αυτον ο,τι κανω το 80% του χρονου μου παιζοντας σπιτι. Αυτοσχεδιαζω εχοντας στο μυαλο μια ρυθμικη ακολουθια. Στο 18% κανω το ιδιο ακουγοντας backing tracks απο μονιτορ ηχεια. Στο υπολοιπο 2% παιζω απο τα ετοιμα...

Καλοριζικο! Εαν σε εξυπηρετει, η γνωμη μου περιττευει. Προσωπικα, οταν θελω να ειμαι αθορυβος (μεταμεσονυχτιες ωρες) απλα παιζω με 0,5-1 watt σε χαμηλη ενταση, με τον ηχο μου. Ειμαι στο καθιστικο και δεν με ακουει κανεις σε αλλο χωρο. Και εαν θελω να ειμαι φορητος, παιρνω μαζι το orange mini crush 3W. Και απο ενταση, σου παιρνει τα αυτια εαν το ψηλωσεις.

Τα έπιανε και τα εκτόξευε...

Ο Νεστορας υποστηριζει οτι εχει καλυτερο buffer ,εγω δεν ακουω καποια διαφορα πάντως.

τι ωραία το λεει ο strummer.... εδω με τον cash...

Ξεκινάω με τα εύκολα και μπορεί να το χοντρύνω μετά

Μια αγαπημένη λεβέντικη διασκευή

Πάντα στην αρχή.Eτσι έχεις ένα εξαιρετικό buffer πρώτο πρώτο στην αλυσίδα σου και δεν χάνεις σήμα και πρίμα ειδικά αν τα επόμενα πετάλια είναι true bypass. Μοναδική εξαίρεση θα κάνεις αν έχεις κάποιο πεταλι με τρανζίστορ γερμανίου (σχεδόν στο 100% των περιπτώσεων είναι fuzz) το οποίο θα μπει πρώτο πρώτο και μετά από αυτό θα βάλεις το tuner. Δεν υπάρχει κανένα προβλημα θορύβου ,για ποιο λόγο άλλωστε;

Φτιάχνεις ένα νέο μέρος που να αποτελείται από 2:26 - 2:39 ( προετοιμάζει το σόλο) 1:06 - 1:32 (το κουπλέ δηλαδή, τραβάει σόλα η μια κιθάρα) Μετά παίζει ρεφραίν (κανονικά με τραγούδι, χωρίς σόλο) μετά ξανά 2:26 - 2:39 (προετοιμάζει το δεύτερο σόλο) 2:52 - 3:05 (τραβάει σόλο η άλλη) Όλα αυτά τα ενώνεις σε ένα μέρος που το βάζεις στο 3:05, και το κομμάτι συνεχίζεται και τελειώνει ως έχει. Απλά μια γνώμη. Εξαρτάται πόσο σόλο θέλεις, αν θέλεις λίγο, μειώνεις το μέρος του πρώτου σόλο στο μισό (δηλαδή 1:06 - 1:19), αν θέλεις μεγαλύτερο σόλο διπλασιάζεις το δεύτερο μέρος)

Πρώτα από όλα περαστικά!!! Το κομμάτι μου άρεσε πάρα πολύ! Μέχρι το 2:30 ήταν το αγαπημένο μου μέρος, μετά άλλαξαν τα τύμπανα και το ύφος του κομματιού (σαν πιο Black Metal στυλ) και μου άρεσε λιγότερο. Σίγουρα θα μου ταίριαζε ένα σόλο κάπου και θα υπήρχαν φωνητικά. Μπράβο!!!

@vagelismΚομματάρα έβαλες.Κι ωραίες κιθάρες.Ο Σταρόβας παίζει, αν θυμάμαι καλά. Βάζω κι εγώ,ένα αγαπημένο.

Ώρες headbanging πιτσιρικάς Σα maiden δεν έχει όμως, Dickinson attitude στη φωνή, λες και κατέβηκε ο Θεός στη Γη Το αγαπημένο μου κομμάτι, revised από την αγαπημένη μου μπάντα !!!

σωρεος φίλε, έπεσε headbanging? μαμω τα jam θα κάναμε μαζί. στο 2¨30 κεντάς !! Κριτική τώρα, Όπως είναι θέλει λόγια. Θέλει λάμπα σκαστή, ακούγεται ψιλοτζιζικι τώρα, όχι άσχημος ήχος αλλά μπορούσε να χει juice. Μάζεμα τα τύμπανα και σε σημεία χάνει λίγο. Λείπει σολίδι φωτιά, στο 3.20 ότι πρέπει είναι. Μοιάζει με Metallica αλλά who cares. Περαστικά

Super είναι, χώσε και φωνή τώρα να δέσει.

Αεροπορε,γαζωνει. Βαλε και μια φωνη καποια στιγμη-θυμαμαι απο πιο παλια οτι τραγουδας κι ολας-να γουσταρουμε ακομα πιο πολυ. Ηδη πεφτει headbanging απο τα δω. Για τα νεφρου,πρεπει να ειναι πολυ μεγαλο ζορι και πονος. Περαστικα.

Χωρίς φρου φρού και αρώματα και με προσεγμένο στίχο. Δεν ξέρω πολλά απο αυτό το είδος μουσικής,αλλά αυτά τα παλληκάρια μου αρέσουν.

Δεν ειναι κατι καινουριο,το βαζω απλα γτ ανατριχιασα με το παιξιμο του κιθαριστα...ψαξτε τον αξιζει για οποιον δεν τον ξερει...craig ross!

Ίσως το πιο ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ΣΤΕΙΡΩΣΗΣ που έχω δει τα τελευταία χρόνια.

Πλάκα με κάνεις? Αβραάμ >>>>>Ρονάλντο (σοσόνιας). Μέχρι και μιχαλάκη είσαι τρέλα βάζω πάνω από τον σοσόνια. Έχω ατζέντα. Γενικά δεν μπορώ με τον Ρονάλντο βγάζω σπυράκια. Με πιάνει ναυτία. Δεν του αναγνωρίζω τίποτα. Αν ήτανε να έρθει τσάμπα να παίξει στο Βικελίδης θα πήγαινα για γιούχα. Μακριά από μας τέτοια μηχανήματα. CNC? όχι ευχαριστώ, θα το κόψω στο χέρι. Μου φάινεται αστεία η σύγκριση, ακόμη και με τον Μέσι. Από τότε που είχε πει αυτό το "είμαι φυλακισμένος στη Μαντσεστερ" ή κάτι τέτοιο, μακριά κι αγαπημένοι. Kαι κάτι άλλες ενδογηπεδικές αστειότητες και καραγκιοζλήκια. Πεταμένος, sorry. Messi, hats off (πλην κάτι φοραδιαφυγές, πατατάκια κλπ.). Eπίσης, δεν άντεχα τη Mπάρτσα του Γκουαρντιόλα. Παιδιά, με έπιανε ταχυπαλμία από τη βαρεμάρα. Πάντως σχετικά με αυτό που είπε ο Σπύρος, δεν μπορώ να κρίνω έναν παίκτη αν δεν έχω δει παιχνίδια του. Με τον ίδιο τρόπο, ο γιος μου που δεν θα έχει δει παιχνίδια του Ροναλντάκου θα νομίζει ότι ήταν κανένας υπερήρωας, χωρίς να έχει δει επιμέρους στήσιμο και συμπεριφορά παίκτη. Ε εγώ δεν μπορώ. Με εκνευρίζει ακομη και ο τρόπος που παίρνει φόρα για να εκτελέσει ελεύθερο. Άσε με τώρα με το ούλτρεξ. Παρομοίως και με τον Ζλάταν. Αν και αυτός είναι πιο κιμπάρης.

Για κοινωνιολογική ανάλυση παίζει καλύτερο βίντεο: https://youtu.be/6Kqy_zyWm6M

Μια αγαπημενη διασκευη ειναι το Running up that hill της Kate Bush απο τους Placebo

Όταν είσαι 16 χρονών, ‘επαναστατημένος’, ‘ψαγμένος’, ‘ροκάς’ και δε συμμαζεύεται, και τρως τη σφαλιάρα της Γλυκιάς Συμμορίας στο σινεμά της γειτονιάς σου, είναι βέβαιο ότι η αυτή σφαλιάρα θα πονάει για πάντα. Ο Αργύρης, με το παπούτσι που είναι “ό,τι πρέπει για κλωτσιές”, και τα άλλα τρία γλυκά καθίκια της ταινίας, είναι μέρος της προσωπικής μου μυθολογίας εδώ και τριανταφεύγα χρόνια. Ο Τάκης Μόσχος που τον ζωντάνεψε μας άφησε χθές. Και πάλι χθες, ο εκλεκτός συνάδελφος και αγαπημένος φίλος Σπύρος/pipityri βρήκε τη στιγμή - o παπάρας - να μου στείλει το δικό του tribute, με τον τρόπο που ξέρει. Ήταν μόλις είχα ξαναδεί την ταινία για εκατοστή φορά, φορτισμένος, με ένα φλασκί ουίσκι στο χέρι και ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Τι; Κλισέ; Μελοδραματικό; Φυσικά. Γι’ αυτό λέγονται προσωπικοί μύθοι. Της αφήνει το χέρι."Το μάθημα τελείωσε. Μπορείς να πηγαίνεις". Κυρίες και κύριοι, Μάθημα Ανατομίας.

Έχω,εντούτοις κάτι να πω για το κομμάτι, κάτι που διαπίστωσα τώρα, καθώς τότε που το έπαιζα στο πιάνο όλη μέρα,στην πραγματικότητα το ψευτόπαιζα-με δικά μου ακόρντα κλπ. Σχετίζεται με αυτό που συζητάμε στο θέμα που άνοιξε ο Στράτος,περί αξιολόγησης κλπ. Το κομμάτι, λοιπόν, όπως και την ταινία, το λάτρεψα. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα πως και τα γιατί, καθότι 18 και στα παπάρια μου κιόλας, χωρίς-φυσικά-να μειωθεί ποτέ η συγκίνηση που μου προκαλούσε. Χθες, μόλις πληροφορήθηκα τον θάνατο του Μόσχου, έπιασα να θυμάμαι την ταινία, τον Χάρη,ένα βράδυ με τον Γρηγόρη και τον Περικλή, την έτσι, την γιουβέτσι, τα 18 και στα παπάρια μου κιόλας. Και έκατσα στο πιάνο και το (ψευτό)παιξα όπως τότε και ήταν ακριβώς όπως τότε. Και μετά λέω....βρε παπάρα, δεν κάθεσαι να το βγάλεις κανονικά, έτσι, τιμής ένεκεν. Και έκατσα. " Mode Μουσικού On". Και άκουσα το εξής....Το τέλος του θέματος είναι quote από το Air On A G String. Τώρα, όποιος έχει δει την ταινία ξέρει πως ο Bach παίζει κάποιον ρόλο. Επιπλέον, το Air παίζει στην Πρωινή Περίπολο. Και αναρωτιέμαι....ήταν ιδέα του Νικολαίδη ή του ίδιου του Χατζηνάσιου? Τι έχουμε εδώ...το μάθημα ανατομίας του Tennessee Williams λέξη προς λέξη....το πρώτο πρελούδιο για τσέλο του Bach να παίζει στο repeat...ένα θέμα που περιέχει νύξεις σε άλλο κομμάτι του Bach που παίζει στην επόμενη ταινία του ίδιου σκηνοθέτη...η ανακάλυψη ενός ακόμα επιπέδου συσχετισμών ...ανατρίχιασα. Και όχι μόνο. Εκτίμησα το συγκεκριμένο έργο τέχνης σε ακόμα βαθύτερο βάθος και ακόμα πλατύτερο πλάτος.