Πίνακας συμμετοχής

Γεια και χαρα!Προσφατα περασα μια περιπετεια με κολικο νεφρου!!!Πανω στα ζορια εγραψα και ενα κομματακι...προφανως ακομα δεν εχει τελειωσει αλλα προχωραει... Απόψησ;;;;;;; ? 3019-04-20 riff (intro verse refrain bridge outro 2).mp3

Εγώ πάντως κρατάω ανοιχτό μυαλό κι επειδή πιστεύω ότι οι στίχοι είναι σε μεγάλο βαθμό συμβολικοί, θα επιχειρήσω μια ερμηνεία/ανάλυση κάποιων σημείων που μου έκαναν εντύπωση: Παραμένει αλυσσοδεμένος όταν είναι σπίτι για να θυμάται τη "σκλαβιά" της φτώχειας και να μη χάσει τις ρίζες της λαϊκής του καταγωγής. Εδώ έχουμε μια γεωπονική αναφορά η οποία με δυσκόλεψε ομολογώ. Νομίζω ότι τα χόρτα/γκαζόν συμβολίζουν οικονομική ευμάρεια αλλά εμείς τα έχουμε στις βαλίτσες γιατί δε θέλουμε να τα δίχνουμε. Επίσης το ότι οι βαλίτσες είναι γεμάτο και όχι γεμάτες είναι κλείσιμο του ματιού σε αλλοδαπά ελληνικά δηλαδή μπροζ μετανάστες και πρόσφυγες είμαστε μαζί σας με τα χόρτα. Δεν είναι κανένα μυστικό το ότι οι ράπερς είναι αριστερών φρονημάτων. Οικολογία και πρόβλημα μετανάστευσης στην ίδια στροφή. Μεγαλειώδες. Εδώ έχουμε μια γενναία δήλωση ότι άμα δε βρίσκω ομοικαταληξία, δεν κολλάω να βάλω την ίδια λέξη. Είναι μια παρέμβαση που έρχεται σε φαινομενική σύγκρουση με το λυρισμό των υπόλοιπων στίχων. Ουσιαστικά όμως είναι διπλής σημασίας το ότι ψάχνουν τ' αρχίδια μου και παίρνουν τ' αρχίδια μου γιατί σε μια δεύτερη ανάλυση, πρόκειται περί σαφούς ψυχαναλυτικής αναφοράς σε φόβο ευνουχισμού. Τα παίρνουν και δε μου τα δίνουν πίσω. Ξανά οικολογική/επαναστατική αναφορά. Το νερό της βρύσης όλοι ξέρουμε τι έχει μέσα και τι βάζουνε για mind control κλπ. Σαφής συμβολισμός για την αφρικανική καταγωγή που μπορεί να τριγυρνάω στο Παρίσι αλλά κουβαλάω την Αφρική πάνω μου. Όμως κι εδώ υπάρχει διπλό νόημα και ξανά οικολογία με βροχή αφρικανικής σκόνης, κλιματική αλλαγή κλπ. Συμβολικό. Το βάρος που επιβάλλει η κοινωνία στον άντρα να βγάζει λεφτά, ουσιαστικά του ρίχνει τα παντελόνια. Δηλαδή δρα αντίθετα προς την αφετηρία του ανδρισμού. Τεράστιος στίχος με υφέρπουσα φεμινιστική αναφορά. Πραγματικά συγκινητικός στίχος. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα αλλά το αφήνω εδώ για να μη γίνει τεράστιο το ποστ.

Κοιτα που βαζομεν και το ποινικο μηρωον στο βιογραφικό. Μετραει στους ρσπερς ? Ψιλικατζης ?

Για κοινωνιολογική ανάλυση παίζει καλύτερο βίντεο: https://youtu.be/6Kqy_zyWm6M

Και στον βωμό της ελευθεροτυπίας επίσης, διακινούνται ψευδείς ειδήσεις και το ξέρεις. Η όλη ιστορία της σύλληψης του τύπου (καθώς και η συνέχεια της ιστορίας), βγήκε από ένα σάιτ μόνο. Παραθέτω εδώ όλα τα "άρθρα" από το συγκεκριμένο σάιτ σχετικά με αυτόν. https://kwloxaneio.gr/?s=sin+boy Εμένα μου βρωμάει πρόμο η όλη δουλειά (κλικς για το σάιτ, πρόμο γι' αυτόν).

Ωπα ρε μαγκες, δλδ τα στιχακια του Superfunk δεν γινονται ευκολα τετοιο χιτακι? ΥΓ εχω παντοφλα 835 ευρω (η δεξια). Την βλεπω τωρα και την καμαρωνω. (η αριστερη κανονικα, 5 ευρω)

Σε ευχαριστώ. Και κάθομουν και εξέταζα μάρτυρες σε αγωγές διατροφών. ΘΑ παίζω αυτό το βιδεον instead .

Έντονος κοινωνικός και κυρίως πολιτικός στίχος, με σαφείς αναφορές στον Νοριέγκα.

και μετα κραζαμε τους greta van fleet. κατι τετοια βλέπω και απορω που πάει αυτός ο κόσμος.

Νταξ, εδώ δεν έχεις θέμα. Και με εννιάρες να το παίζεις, δεν θα σου πει κανείς τίποτα.

Και η καλύτερη κατά την γνώμη μου.

Πρωτοπόρας. Και με καλύτερα samples.

η original εκτέλεση δεν ήταν από την Simone αλλά το 1956 με τον Screamin' Jay Hawkins... επ ευκαιρία να προσθέσω και την δικιά μου αγαπημένη... παρότι χιλιοακουσμένη ακόμα με συγκινεί

νομίζω δε κατάλαβες το πνεύμα μου. 1ον δεν έχασε τα πρωτεία το ροκ οπως γράφουν, αφού στην Ελλάδα ποτε δεν υπήρξε σοβαρή ροκ κουλτούρα, τουλάχιστον όχι μαζική οπως στην Αγγλία κλπ 2ον η εξέλιξη αυτων των ακουσμάτων που εχουν απο το σπιτι τα παιδια ειναι που οδηγεί σε ενήλικους καλλιτεχνες να παραγουν αυτες τις υβριδικές αηδίες που παίζει το ραδιο ολη μερα (σκυλοροκ, σκυλοποπ, σκυλοραπ κλπ). 3ον υποκουλτούρες υπάρχουν πολλές και δε χρειάζεται καν να συγκρίνουμε. η αηδία αυτη που ακούμε δε διαφέρει και πολύ από τον κάθε τυχαίο σκυλοποπ τραγουδιστή που φοράει λαμε κουστούμι και τραγουδάει στο κάθε καμένο βραδυνό μαγαζί

Η συγκεκριμενη διασκευη με τον Aalon Butler να κανει οργια στην κιθαρα

Βασικα οι πρωτοι δυο που ανεφερες ειναι απο το τους αγαπημενους μου (κατι που δεν θα το ελεγα για τον Zack!!!)

200 στη στροφή μαμά μία 200 στη στροφή μαμά δύο.................... και μετά γίνεσαι διάσημος......... Έχεις εκκλησάκι τούμπανο με νέον και γκραφίτι........ για πάρτη σου μάγκα............................. χαχαχαχαχαχαχαχαχα "η κακιά στιγμή"

Γενικα να πω..οτι το συγκεκριμενο κλιπ δεν αντιπροσωπευει στιχουργικα κ στυλιστικα το συνολο της ελληνικης hip hop σκηνης. Υπαρχει ενα κομματι δημιουργων που γραφει ετσι..αλλα οχι ολοι. Οποιος θελει μπορει να ψαξει.

δεν συμφωνω Λακη μου.{η συμφωνω εν μερει..} Αυτος ο κυριουλης μια χαρα το υποστηριζει το στυλ΄..κ ο στιχος του εχει βαρυτητα κ τσιρκο δεν ειναι.

Ίσως το πιο ισχυρό επιχείρημα υπέρ της ΣΤΕΙΡΩΣΗΣ που έχω δει τα τελευταία χρόνια.

Καποιος στο team καταλαβαινει απο συγχρονο μαρκετινγκ παντως.

Ω, μα φυσικά και υπάρχει αναφορά στο οιδιπόδειο, και απορώ πώς ξέφυγε από το συνάδελφο Jazzjoker στην αναλυτική του ...ανάλυση. Βέβαια, στην Ελλάδα το οιδιπόδειο δεν φτάνει στην αιμομιξία - δεν τα σηκώνουμε εμείς αυτά - και εξαντλείται με φράσεις του τύπου "Ντύσου βρε παιδάκι μου (που είσαι 30 χρονών) και κάνει ψωφόκρυο. Θα γριπωθείς πάλι κι θα τρέχουμε και δεν θα φτάνουμε!" ή "Αγάπη μου, καλά τα γεμιστά σου αλλά σαν της μάνας μου..."

Οτιδήποτε ξενόφερτο, και ειδικά αμερικανόφερτο, στιγματίζεται αρχικά ως μίμηση και, εδώ που τα λέμε, στην αρχή του είναι. Τα χίλια μύρια είχαν ακούσει διάφοροι όταν πρωτοξεκίνησαν, απ' τον Πλέσσα, τα μεταφρασμένα αμερικάνικα μιούζικαλ, τους Socrates, μέχρι τον Μικρούτσικο που πέρασε 'ροκ' στοιχεία στο Σταυρό του Νότου κ.λπ. Είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο, και διαρκεί μέχρι το ξενόφερτο να ενσωματωθεί, να προσαρμοστεί και να γίνει αποδεκτό μέρος της τοπικής κουλτούρας, αποκτώντας φιλτραρισμένη αυθεντικότητα. Το ροκ, η τζαζ και το χιπχοπ π.χ. έχουν φτάσει σε αυτό το στάδιο. Το πρόβλημα με το συγκεκριμένο είναι ότι είναι ηλίθιο, κυρίως στιχουργικά. Αλλά δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο. Και συμφωνώ, δεν χρειάζονται (νέες) αναλύσεις. Είναι ένα φαινόμενο που είμαι σίγουρος ότι έχει υπεραναλυθεί, και σε επιστημονικό επίπεδο, πολλές φορές στο παρελθόν. Το μόνο ίσως που αξίζει να συζητηθεί (για τα ελληνικά δεδομένα) είναι ο αριθμός των θεάσεων σε τόσο μικρό διάστημα. Παραβλέποντας την πιθανότητα αγοράς views - δεν έχω ιδέα αν ισχύει αλλά αμφιβάλλω - τα 14 εκατομμύρια στην Ελλάδα, σε τόσο λίγο καιρό είναι υπερβολικά ακόμα και για την Αλεξίου. Παρεμπιπτόντως, από χθες έχει πάρει μερικές δεκάδες χιλιάδες ακόμα. Ελάτε, πείτε την αλήθεια, το βλέπετε συνέχεια όλοι στη ζούλα...?

Ψεμματα δε θα πω,δυσκολευομαι να βρω μονο τρια αλλα σιγουρα τα παρακατω: Kαι βεβαια Georgy Porgy,Hold the line,She knows the devil και και και....

one way out sonny boy one way out allman brothers

Africa, Hold The Line, Rosanna.

ήδη νιώθω άσχημα ?

Πάμε 10 γκολ του θεού για να γουστάρουμε

Πλάκα με κάνεις? Αβραάμ >>>>>Ρονάλντο (σοσόνιας). Μέχρι και μιχαλάκη είσαι τρέλα βάζω πάνω από τον σοσόνια. Έχω ατζέντα. Γενικά δεν μπορώ με τον Ρονάλντο βγάζω σπυράκια. Με πιάνει ναυτία. Δεν του αναγνωρίζω τίποτα. Αν ήτανε να έρθει τσάμπα να παίξει στο Βικελίδης θα πήγαινα για γιούχα. Μακριά από μας τέτοια μηχανήματα. CNC? όχι ευχαριστώ, θα το κόψω στο χέρι. Μου φάινεται αστεία η σύγκριση, ακόμη και με τον Μέσι. Από τότε που είχε πει αυτό το "είμαι φυλακισμένος στη Μαντσεστερ" ή κάτι τέτοιο, μακριά κι αγαπημένοι. Kαι κάτι άλλες ενδογηπεδικές αστειότητες και καραγκιοζλήκια. Πεταμένος, sorry. Messi, hats off (πλην κάτι φοραδιαφυγές, πατατάκια κλπ.). Eπίσης, δεν άντεχα τη Mπάρτσα του Γκουαρντιόλα. Παιδιά, με έπιανε ταχυπαλμία από τη βαρεμάρα. Πάντως σχετικά με αυτό που είπε ο Σπύρος, δεν μπορώ να κρίνω έναν παίκτη αν δεν έχω δει παιχνίδια του. Με τον ίδιο τρόπο, ο γιος μου που δεν θα έχει δει παιχνίδια του Ροναλντάκου θα νομίζει ότι ήταν κανένας υπερήρωας, χωρίς να έχει δει επιμέρους στήσιμο και συμπεριφορά παίκτη. Ε εγώ δεν μπορώ. Με εκνευρίζει ακομη και ο τρόπος που παίρνει φόρα για να εκτελέσει ελεύθερο. Άσε με τώρα με το ούλτρεξ. Παρομοίως και με τον Ζλάταν. Αν και αυτός είναι πιο κιμπάρης.

Επίσης ψηφίζω Πελε γιατι υπήρξε και συμπαίκτης του Σταλονε. Και Θωμά Μαύρο για το μαλλί.

Σοβαρά τώρα, Πιστεύω οτι το αναλύεις περισσότερο απο όσο πρέπει,επειδή ακριβώς δεν έχει κανένα περιεχόμενο και ο εγκεφαλός σου αρνείται να το αποδεχτεί

Μάγκες ο Κώστας χάκαρε το account του Στράτου.

Eγω προσπαθώ να καταλάβω αν ΕΜΕΙΣ ζούμε ανάμεσα τους η ΑΥΤΟΙ ζουν ανάμεσα μας...

Δεν ασχολούμαι πια.Μόνο το Μέσι θα κάτσω να δώ. Θα περιγράψω ένα περιστατικό. Μ'έχει πάρει ο Πατέρας μου,να πάμε να δούμε Παναθηναϊκος-Ηρακλής στο ΟΑΚΑ.Ο Χατζηπαναγής έχει οργιάσει,έχει κάνει ρεζίλι τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού. Ξαφνικά βλέπω τον Πατέρα μου,να σηκώνεται και να χειροκροτάει και τί του λέω:"Καλά ρε μπαμπά,μ'αυτούς είσαι;"Δέκα χρόνων ήμουν,μετά κατάλαβα... Τελικό αποτέλεσμα:2-3!

Απολαύστε στίχους.

με φτιάχνεις μεσημεριάτικα........... ?

Πριν διαβάσω τι έχετε γράψει Diego γιατί ... δεν έχει γιατί !!! ΤΣΟΓΛΑΝΟΣ Ronaldo ο χοντρός Χωρίς τους τραυματισμούς, πήγαινε για επίπεδο Diego Μαγία. Zidane Τέχνη, αέρας, σε δικό του επίπεδο Ronaldinho Χαμός, μια ομάδα μόνος του Εύκολα πήγαινες γήπεδο μόνο για πάρτυ του. Messi Μπορεί σε μαγικά να ναι ένα κλικ πιο κάτω από τους παραπάνω κόβει κ@#$% όμως σε ΚΑΘΕ ματς κοντά 15 χρόνια τώρα !!!

oi sabbath συναντουν adrian smith και περναει μια βολτα και ο zaKk!!!!!!!! μαρεσε αρκετα!!!!!!! ????

....και πολύ καλά κάνουν. Δεν με χαλαει καθόλου ενας Έλληνας να παιζει ραπ ....αλλα με χαλάει το Ελληνας ραπερ....διότι απλα δεν γίνεται. Η αλήθεια ειναι οτι τους πιτσιρικάδες τους θέλγει η "σκληράδα" και η "παρανομία" που συνόδευε το αυθεντικό ραπ....λες και δεν εχουν να αντλήσουν (σκληράδα και παρανομία και περιθώριο) απο την Ελληνική λαϊκή σκηνή, την οποία βρίσκω σαφως πιο γοητευτική και συναρπαστική....και πολιτισμικά συνακόλουθη.

Δεν πρόκειται να το ακούσω γιατί δεν θέλω να συνεισφέρω με οποιοδήποτε τρόπο σε κάτι το οποίο είναι trend, επομένως δεν μπορώ να κρίνω αν είναι καλό ή όχι, και ούτε νομίζω ότι χρειάζεται να το κρίνω από την στιγμή που δεν ακούω τέτοια μουσική ούτως ή άλλως. Το ότι είναι δημοφιλές στην νεολαία δεν μου λέει κάτι, γιατί πρώτον δεν είμαι νεολαίος ο ίδιος ? και δεύτερον διότι η νεολαία έχει κάνει trend μέχρι και να πετάει ο καθένας κουβάδες με νερό και παγάκια στο κεφάλι του. Απλά σε τέτοιες ηλικίες λογικά οι έφηβοι και λοιποί νεολαίοι επιζητούν την ''ατάκα'' ή το ''τσιτάτο'' ή το ''σλόγκαν'' μέσα από στίχους κομματιών, διαφημιστικών σποτ, ταινιών-σειρών και άλλων μέσων, είτε γιατί θέλουν να ''ανήκουν'' κάπου που θεωρούν ότι είναι cool είτε γιατί θέλουν να επιδείξουν μια ''καφρίλα'' για να το παίξουν cool εις τας νεαράς κορασίδας (να, Μαράκι, δες τι καφρίλες κάνω, ρεύομαι, κλάνω, τραγουδάω το ''μαμά'' από την μια για να με προσέξεις αλλά από την άλλη για να δείξω ότι δεν με ενδιαφέρει αυτό που υπάρχει κάτω από το κυλοτάκι σου -παρόλο που έπαιξα το τρομπόνι μου χτες πέντε φορές χτες για πάρτη σου). Νομίζω ότι είναι συνηθισμένα και γνωστά όλα αυτά και όλοι έχουμε περάσει από τέτοιες φάσεις όντας και εμείς κάποτε μυξιάρικα και μπασμένα, και με το το παραπάνω σκεπτικό δεν νομίζω ότι το τραγούδι χρήζει κάποιας ιδιαίτερης ανάλυσης....

Ναι αλλά το κομμάτι είναι πολύ δημοφιλές στους 15-20κάτι, αυτό είναι τσεκαρισμένο από διάφορες πηγές (έκανα την έρευνά μου). Και κάτι ψιλάσχετο αλλά μια που το θυμήθηκα: Με έχουν ρωτήσει μετά από λάιβ αν o DRRI είναι μαμά.

Το έγραψα κιόλας ότι είναι number 1 in my book... αν θες περαιτέρω πειστήρια, ιδού και οι δύο εκπομπές μου μέχρι τώρα για τον Stevie: Κατά τα άλλα, το ότι ο Stevie γκρουβάρει ασύστολα σημαίνει ότι ο MJ δεν γκρουβάρει; Να με πεις μουσικά ρατσιστή επειδή γουστάρω μαυρίλα, it's fine by me (? "Say It Loud - I'm Black And I'm Proud")... Κατά τα άλλα, τα έχουν πει οι κύριοι ("έβρι τάιμ άι λίσεν χιμ άι φιλ ε πρέσουρ ιν μάι τσεστ"). Άρα να φανταστώ για σένα ο Hendrix, ο Wonder και ο McCartney είναι κατώτεροι μουσικά από τον Brahms, τον Stravinsky και τον Σκαλκώτα... Για μένα δεν πάει ακριβώς έτσι. Άλλο πράγμα η τραγουδοποιία, άλλο η συμφωνικού τύπου σύνθεση, και ουσιαστικά δεν υφίσταται competition μεταξύ των δύο. Ο ένας δεν μπορεί να κάνει το άλλο, και τούμπαλιν. Λίγοι έχουν ασχοληθεί και με τα δύο όντας αντίστοιχα σπουδαίοι και στα δύο (π.χ. Mike Oldfield, Χατζιδάκις)... και μετά βέβαια υπάρχει και το performance, που αξιολογείται και πάλι διαφορετικά από τον καθένα. Οι κορυφαίοι πάνε με τους κορυφαίους, ειδικά όταν μιλάμε για την κορυφή της πυραμίδας της μουσικής βιομηχανίας. Το θέμα είναι ότι σαν πρώτη ύλη ο Michael ήταν στο Θεό, δεν ήταν καμία Έφη Θώδη... Γενικώς έχουμε την τάση να πηγαίνουμε από το ένα άκρο στο άλλο. ?

Το επομενο μου θεμα πάντως θα ειναι Fender η Gibson...?