Πίνακας συμμετοχής

του .... ξεφυγε

Kαι γαμώ τα παιδιά ήταν ο Michael Jackson. Kυριολεκτικά.

Συγγνωμη που ειμαι σε σοβαρο μουντ, ριχνοντας ομως μια ματια στη συζητηση περι ιδιοφυίας - αλλα και σε τουτο, εχω την εντυπωση πως κανενας δεν αναφερθηκε στον - μοναδικο εξ οσων γνωριζω - μουσικο που κατεχει "επισημως" αυτον τον τιτλο... Ray Charles

Ενδιαφέρουσα, όντως.. εμένα πάλι με συγκλόνιζε πάντα ο τρόπος με τον οποίον το εξελίσσει αρμονικά ο μεταλλαγμένος.

καλα το πιο κορυφαιο συνθημα που ειχε γραφτει..."μιση ζωη μαυρος,μιση ζωη ασπρος,Μιχαλη ζεις,για παντα μπαοκτζης"!!!

βαιος καραγιαννης

Το θεμα οπως το εχεις δομησει αποτελει "παγιδα"...ευτυχως η δυστυχως, οι 5-6 που επικρατουν σε παρομοιες ψηφοφοριες ειναι 10αρια η γκολτζηδες (η και τα δυο) και μαλιστα της εποχης της τηλεορασης και του ιντερνετ... Ετσι αδικουνται καταφωρα παλαιοτεροι που δεν προλαβαν το τραινο των ΜΜΕ αλλα και σχεδον ολοι οι αμυντικοι και τερματοφυλακες... Πολλοι ορκιζονται σε ονοματα οπως του Ντι Στεφανο ενω "αναγκαστικα" μενουν απεξω ογκολιθοι οπως ο Μπεκενμπαουερ η ο Γκορντον Μπανκς... Ισως θαπρεπε αυτα τα πολς να αφορουν τους "καλυτερους" τεχνιτες η μπαλαδορους και οχι ποδοσφαιριστες εν γενει. Τελος, εκεινο που θα αποτελουσε προκληση, νομιζω θα ηταν να πει ο καθενας ποια θα ηταν -κατα τη γνωμη του- η κορυφαια ενδεκαδα ολων των εποχων...εκει θα ειχε ζουμι η ιστορια.

επειδή αποφάσισα για κάποιο διάστημα να απέχω συνειδητά από συζητήσεις στις οποίες η ιδιαιτερότητα του γραπτού λόγου ελοχεύει ώστε να πυροδοτήσει οποιουδήποτε είδους παρεξήγηση (έρχονται και εκλογές), αλλά φευ μετά από τόσα χρόνια το noiz ως έξις μου έχει γίνει και δεύτερη φύση, λέω να το ρίξω σε χαλαρά αλλά το δυνατόν ενδιαφέροντα θέματα... ένα τέτοιο για μένα είναι και η αναζήτηση των κάθε είδους άξιων λόγου διασκευών σε κλασσικά (και όχι μόνο) πλέον τραγούδια... και οι λόγοι που μπορούν να τις καταστήσουν αξιόλογες, μπορεί να είναι πολλοί ακόμα ακόμα και να θεωρούμε ότι είναι και "καλύτερες" (υποκειμενικά" πάντα) κι από τις original εκτελέσεις... ξεκινώ λοιπόν με ένα χιλιοδιασκευασμένο... Eleanor Rigby πρώτη εκτέλεση Beatles ΥΓ. καλό είναι να μην αναρτούμε πάνω από 2-3 αν έχουμε πολλές υπόψιν ο καθένας...??

Στράτο εγώ νομίζω ότι είναι απλά μίμηση (μουσική, στυλιστική, στιχουργική, κινησιολογική) αντίστοιχων αμερικάνικων καλλιτεχνημάτων. Ωραίες οι παρατηρήσεις σου αλλά δε νομίζω ότι παίρνει πολλή κοινωνιολογική ανάλυση το θέμα εδώ.

Μάγκες ο Κώστας χάκαρε το account του Στράτου.

Από τις αγαπημένες μου κλασικές μελωδίες... εδώ, το ορίτζιναλ. Εδώ η γνωστή και πολυαγαπημένη εκτέλεση του Trane... Ωστόσο, πάντα μου άρεσε περισσότερο να το ακούω με τους στίχους του... και για κάποιο λόγο, αυτή η σχετικά άγνωστη εκτέλεση είναι μάλλον η αγαπημένη μου.

Δεν ασχολούμαι πια.Μόνο το Μέσι θα κάτσω να δώ. Θα περιγράψω ένα περιστατικό. Μ'έχει πάρει ο Πατέρας μου,να πάμε να δούμε Παναθηναϊκος-Ηρακλής στο ΟΑΚΑ.Ο Χατζηπαναγής έχει οργιάσει,έχει κάνει ρεζίλι τους αμυντικούς του Παναθηναϊκού. Ξαφνικά βλέπω τον Πατέρα μου,να σηκώνεται και να χειροκροτάει και τί του λέω:"Καλά ρε μπαμπά,μ'αυτούς είσαι;"Δέκα χρόνων ήμουν,μετά κατάλαβα... Τελικό αποτέλεσμα:2-3!

Πολύ αργός (ακόμα και για την εποχή του). Αν ο Τζιοβάνι είχε αθλητικά προσόντα, ανάλογα της ποδοσφαιρικής του ικανότητας, θα μιλούσαμε αλλιώς γι' αυτόν σήμερα. Πράγμα που ισχύει (κατ' αναλογία) σήμερα και για τον Λιβάγια. Αν επίσης ο Ροναλντίνιο είχε την διάρκεια του Μέσι, θα ήταν μαζί με τον Μαραντόνα στάνταρ στην κορυφή. Αλλά με τα "αν" δεν γίνεται τίποτα.

Ο άνθρωπος, αν και βέβαια ΑΝ ισχύουν τα όσα του καταλογίζουν άνθρωπος δεν ήταν, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία και χωρίς συναγωνισμό το νούμερο ΕΝΑ pop icon όλων των εποχών. Αυτός ήταν ο στόχος του, για αυτό δούλεψε και πάλεψε για μια ζωή, και το κατάφερε. Φόρεσε σκαρπίνι με άσπρη κάλτσα, έπιανε τα αρχ***δια του με ρυθμό και αυτοπεποίθηση, και τα πεζοδρόμια φωτίζονταν στο πέρασμά του. Αν εμείς δώσουμε λοιπόν στη μουσική τον ορισμό του συνολικού πακέτου, δηλαδή performance+ εικόνα+ πωλήσεις+ χορό+ βίντεο κλιπ+ fashion icon κοκ, τότε ο MJ είναι ο Ν1 υποψήφιος για την κορυφή. Από την άλλη, αν στη μουσική δώσουμε τον ορισμό της καθαρής " τέχνης για την τέχνη", κρατήσουμε δηλαδή μόνο τα καθαρά μουσικά στοιχεία του τύπου αρμονία, μελωδία κ.λ.π., τότε ο M.J. δεν μπαίνει ούτε στο τοπ 1000.

Κατά τη γνώμη μου σε καμία περίπτωση δεν ανήκει στην κατηγορία για την οποία συζητούμε. Του έλειψε η υπερβατική στιγμή για να μπει σε αυτήν. Μια άλλη περίπτωση μικρότερης εμβελείας βέβαια είναι ο Τζιοβάνι. Πολλοί φυσικά διαφωνούν και είναι απολύτως σεβαστό. Μάγος της μπάλας και όλα τα παρελκόμενα κτλ. Βλέπεις χαιλατς και λες ποιος Ριβάλντο κτλ. Όμως σε 6 χρόνια το κοντέρ έγραψε 0 γκολ σε εκτός έδρας αγώνες τσου λου. Δεν βοήθησε τον Ολυμπιακό να κάνει την υπέρβαση. Όχι οτι φταίει μόνο αυτός μην παρεξηγηθώ. Αλλά εγώ περίμενα κάτι παραπάνω για να πω νατος ο μύθος.

Το επιμαχο δευτερολεπτο...

ψήφισα Κριτήριο μου με τους παλιούς είναι το " αν θα τους έβαζες τώρα να παίξουν στο σημερινό εξελιγμένο και δύσκολο ποδόσφαιρο , θα έκαναν και πάλι πλάκα ;; " Πελε : Ίσως ο μεγαλύτερος αθλητής που έπαιξε ποδόσφαιρο . Χώρια την τεχνική , μυαλό , ντριμπλα , εκτέλεση . Μιλούν και τα κατορθώματα του Μαραντόνα : Τίποτα να μην είχε κάνει πλη τον άθλο της Νάπολι φτάνει . Αλλά πήρε και Μουντιαλ μόνος του . Και ναι, ας είχε καλούς συμπαίκτες , για μένα μόνος το πήρε Κροιφ : Τα έχετε πει ήδη . Άλλαξε το ποδόσφαιρο όπως το ήξεραν τότε 2 ΦΟΡΕΣ Ροναλντο φαινόμενο : Το καλύτερο σεντερ φορ Μπεστ : Γιατί ήταν yolo τύπος , ο άνθρωπος που θα ήθελα να κάνω την ζωή του. Γιατί δε νομίζω ότι πλην Μαραντόνα ,, θα έκανε άλλος τέτοια πλάκα ( στο νησί κιόλας ) με τέτοια ζωή . Μεσημέρι με την Μις Χ , βράδυ με την Μις Ψ , χαράματα ουίσκια και την άλλη μέρα έκανε χαζούς τους αντιπάλους

Είναι αυτό που λέμε παίρνω αφορμή από κάτι.

με μοναδικο στυλ..οπως παντα!

Είπα να έχω ποικιλία σε θέσεις, οπότε πήγα με Πελέ, Μέσι, Κρόιφ, Βαν Μπάστεν και Μπεκενμπάουερ. Κορυφαίος, ακόμα ο Πελέ. Πιο πλήρες πακέτο δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει. Μέσι, δεν είναι ο τύπος μου ποδοσφαιρικά, αλλά σέβομαι ότι πρόκειται για μηχανή που και της μιλάει μοναδικά και συνεχίζει να "γράφει" απίστευτα επιτεύγματα (Κριστιάνο αντίστοιχο τερατάκι, και με ανάλογα ζηλευτά επιτεύγματα, και πιο πολύ στον τύπο μου βάσει σωματοδομής, αλλά Μέσι αξίζει περισσότερο την επιλογή). Μπεκενμπάουερ ακόμα το σημείο αναφοράς στη θέση του στην ιστορία. Κρόιφ ο άνθρωπος που πέρασε το άθλημα σε νέα περίοδο, και γενικά ίσως η πιο χαρισματική ποδοσφαιρική φιγούρα έβερ. Βαν Μπάστεν χορευτής του γκολ, αεράτος, υπέροχος. Υ.Γ.: Αγαπημένοι μου τα δύο Ρο (Ρονάλντο και Ροναλντίνιο)... Ρονάλντο κάλλιστα θα μπορούσα να τον βάλω στην 5άδα, αλλά σήμερα πήγα προς Βαν Μπάστεν μεριά για καθαρό φορ περιοχής (αύριο μπορεί να ψήφιζα ανάποδα, μα είναι αντίστοιχα αγαπημένοι). Ροναλντίνιο στο prime του δεν έβλεπε τίποτα, αλλά δυστυχώς αυτό το prime κράτησε πολύ λίγο.

η πιο ενδιαφέρουσα για μένα από όσες έχω ακούσει σε εξέλιξη και πρωτοτυπία χωρίς να ξεφεύγει εντελώς από το πνεύμα του αρχικού...

1.O Maradona 2.O Maradona 3.O Maradona 4.O Maradona 5.O Maradona (Είμαι στην Νάπολη και νομίζω ότι παρακολουθούν το κινητό μου τα λοκαλια)

+ Φαμπιάτος + Κολτσίδας + πολλοί άλλοι Το χαμηλότερο τάκλιν στην καρωτίδα?

1. Λουκάς Βύντρα. για τα τσαφ 2. Γιουρκας Σεϊταρίδης. για τη φεραρι 3. Γιώργος Καραγκούνης. γιου φάουλ? μπικοουζ? 4. Ροναλντο (το φαινόμενο). για τα μερακλιδικα βίντεο με τραβεστί 5. Μίμης Δομαζος. Για τη Μοσχολιού.

Εγώ θα πετούσα τον Πελέ απ' έξω για να βάλω Ζιντάν. Ειδικά μετά την κεφαλιά στον Ματεράτσι έγινα οπαδός του, παραβλέποντας Ρεάλ και Γιούβε κλπ. αντιπαθητικά. Ο Jackson είναι ο βασιλιάς της pop. Δικαίως. Μικρός τον άκουγα, τον θαύμαζα, υπήρξε φιγούρα (στην κυριολεξία) που πλαισίωνε την παιδική μου ηλικία. Η ανθρώπινη ιστορία του πολύ θλιβερή δυστυχώς.

Και πλευρώτους ψητά στην σχάρα με μπαλσάμικο.

Παναια μου!! Χιλιες φορες κωλος χωρις βρακι-ξεβρακωτος στο Συνταγμα καλυτερα- παρα να φαω φετα. Λιποθυμαω.?

Είναι μερικοί άνθρωποι στην Ιστορία της τέχνης που είχαν όλο το πακέτο. Ο Μιχαλάκης ήταν ένας από αυτούς. Δε με αφορά το πώς απέκτησε όλο το πακέτο, αλλά το είχε. Κι άλλοι είχαν χρήματα, σεσσιονάδες και studio ολόκληρα από πίσω τους, κανένας δεν ήταν όπως ο MJ. Ο μόνος που συγκρίνεται για μένα με καθαρά προσωπικά κριτήρια ήταν ο Prince, ο οποίος όμως και πάλι δεν τον έφτασε κι ας είχε την Άρτα με τα Γιάννενα από πίσω του. Είναι άδικο να λέμε για τέτοιου μεγέθους καλλιτέχνες "ναι μεν, αλλά...". Μιλάμε για περιπτώσεις 1 στο τρισεκατομμύριο.

Δύσκολο να διαλέξω μεταξύ των δύο...

Όχι βρε συ, έτσι είμαι εγώ, και του σαλονιού, και του πεζοδρομίου ασούμε.

το ορίτζιναλ βρε συ το ξέρουν όλοι.... (εκτός απ τον Βαγγέλη...βέβαια)

Δυο κουβέντες για αυτό. Φίλε Σπύρο Ολυμπιακό υποστήριζα ανέκαθεν. Και μάλιστα σε σημείο που εφτανα να αρρωσταίνω και να μην πηγαίνω σχολείο οταν έχανε (το θυμάμαι αυτο στη σειρα με τη Μαρσειγ καπου το 94 για το ουεφα 1-2 στο Καραϊσκάκη και 3-0 στο Βελοντρομ). Εδώ και μια δεκαετία (από την πρώτη περίοδο Βαλβέρδε) δεν παρακολουθώ ούτε Ολυμπιακό ούτε τίποτα σχετικό με το ελληνικό ποδόσφαιρο μιας και σιχάθηκα με τη βρωμιά και τη μιζέρια (τότε το συνειδητοποίησα όχι ότι δε συνέβαιναν και προηγουμένως). Συνεπώς κανένα μίσος για τον Ολυμπιακό. Τη γνώμη μου λέω γνωρίζοντας ότι διαφοροποιείται από την πλειοψηφία των γαυρων. Τώρα αν όποιος δεν προσκυνά Ζιο χαρακτηρίζεται ως αντιολυμπιακος τι να πω.... Τα σχετικά με τα παλτά τα αφήνω ασχολίαστα. Τα posts υπάρχουν για όποιον ενδιαφέρεται να βγάλει τα συμπεράσματά του ας μην επαναλαμβάνομαι.

δεν γνωρίζω περι εκπομπών, αν όμως είναι #1 στο βιβλίο σου τότε τι συζητάμε? κατά τη γνώμη μου ο MJ και ο Stevie δεν μπορούν καν να μπούν στην ίδια πρόταση. άσχετα αν ο δεύτερος τον τίμησε στην φιέστα των εταιρειών όταν πέθανε ο πρώτος. Ύστατη τιμή, αλλά that's showbiz

Για τους Ουκρανούς τροβαδούρους του 16ου αιώνα θα μπορούσα να πω κάποια πράγματα και τον βιωματικό συσχετισμό με τους θρησκευτικούς πολέμους. Πέραν του Μακιαβέλι θα πρέπει σίγουρα να αναφερθούμε και στους φιλόσοφους Φραγκίσκο ντε Βιτορια, τον Έρασμο, τον Αμπρανοβέλ και τον Ακουάρι.

Το έχει παίξει και ο Wes Montgomery, αλλά και αυτό είναι σούπερ:

εδώ δεν του ξεφυγε τόσο πολυ

Το ακόρντο στο 6.31!!!! Το ακόρντο στο 6.31!!!!!

αυτο ειναι που κανει τον ντιεγκο μοναδικο..τουλαχιστον σε εμας της γενιας του,που ειδαμε στην ανοδο και στην πτωση του.ολοι οι παιχτες που εχουμε αναφερει ειχαν γυρω τους τεραστιους συμπαικτες(μπεκενπαουερ-μπραιτνερ-μαγιερ-μιλλερ/κροιφ-και ολοι οι ολλανδοι της εποχης/πελε-γκαριντσα-ζαϊρζινιο-ριβελινο/φαν μπαστεν-γκουλιτ-κουμαν..και παει λεγοντας,ηταν αυτο που λεμε ομαδες-προτυπο)ο διαολος ο ντιεγκο οταν αρχισε να γινεται υπερομαδα γυρω του (ρεδονδο,σιμεονε.μπατιστουτα,κανιγια,ορτεγκα κτλ,κτλ)τα γκρεμισε ολα!!!λες και τους εκανε πλακα!!

Ναι, τι κρίμα!

Μεγαλοφυΐα... ο ορισμός. Αν κάποιος δεν το συνειδητοποιεί, μάλλον δεν έχει ακούσει με προσοχή τα "Off The Wall", "Thriller", "Bad" και "Dangerous", ή δεν έχει δει τι έκανε ο άνθρωπος στα live του πριν επέλθει η πτώση στο φινάλε των 80's (δηλ. πριν αρχίσει σε κάποια κομμάτια να βασίζεται στο playback και κατά βάση να χορεύει μόνο)... ενδεικτικό αυτό στο οποίο αναφέρομαι το live στη Yokohama το '87, λίγο πριν την κυκλοφορία του "Bad", όπου η ερμηνεία του είναι ακραία, σε φάση παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. στίβου. Το επίπεδο performing του (τραγούδι + χορός) στα ντουζένια του θεωρώ ότι παραμένει σε γενικές γραμμές άπιαστο, με μοναδική εξαίρεση την αρκετά μεταγενέστερη Beyonce (η οποία "αθλητικά" μιλώντας είναι ακόμη καλύτερη από τον Michael σε επίπεδο σταθερότητας - έχουν περάσει χρόνια και συνεχίζει στο ίδιο κορυφαίο επίπεδο - αλλά υστερεί πάρα πολύ σε επίπεδο υλικού σε σχέση με τον MJ). Δεν πιάνω καν τις πασίγνωστες κομματάρες του "Thriller" και του "Bad"... δείτε εδώ τι έγραφε ο άνθρωπος.

1. Γνωστός για τις πολύ ωραίες σέντρες του. Όπως βρίσκουν ακόμα νάρκες από τον πόλεμο, ακόμα βρίσκουν μπάλες σε γωνίες έξω από το γήπεδο. 2. Ο μπουκαδόρος. Το κεφάλι κάτω, πετάμε την μπάλα μπροστά , βγάζουμε το γιαταγάνι φωνάζοντας "αέρα", και όποιον πάρει ο χάρος 3. Μόλις περάσουμε το κέντρο, ή θα πέσουμε κάτω, ή θα σουτάρουμε. 4. Πώς μου αρέσει που όταν πάει να εκτελέσει φάουλ σηκώνει το σορτσάκι σαν μαγιώ. 5. Έφαγε τόσα ταλέντα κι ακόμα δεν χόρτασε.

εισαι μερακλης εσυ.. να σε καλεσω για φαγητο να παρουν φωτια τα bbq

Είναι πολύπλοκο το θέμα,ουσιαστικά είναι ελάχιστες οι υπάρκτες μπάντες που παίζουν μεταλ και ένας από τους λόγους είναι ότι το εγχώριο κοινό στο οποιο απευθύνονται είναι εξαιρετικά περιορισμενο.. Δεν υπάρχει αγόρα εάν θέλετε στην ελλαδα,ορίτζιναλ μεταλλας πλεον είναι είδος προς εξαφάνιση,σαν τους ρεηβερ ένα πραγμα. Αυτό παίζει μεγάλο ρολο,το να ξεκινήσεις δηλαδή ξέροντας ότι υπάρχει ένα κοινό να παίξεις που θα σε ψάξει κ θα σε δεχτεί εάν αξίζεις. Στην Γερμανία για παράδειγμα,υπάρχει μεγάλο κοινό στον χώρο του μέταλ,από 15χρονους έως 65ρηδες,σαν μουσικό είδος ειναι δηλαδή κάτι υπαρκτό,όπως κ σε άλλες χώρες της β.ευρωπης(εκεί άλλωστε κατέφυγαν όσοι λίγοι από Ελλάδα ήθελαν να παίξουν μεταλ..) Ασχολείται ο κόσμος να βρει νέες μπάντες να ακούσει καινούριο υλικό κ πάει λέγοντας. Εδώ στο Αμβούργο το τι γίνεται κάθε βδομάδα σε διάφορα λάιβ κλαμπς δεν περιγράφεται κ δεν μιλαω καν για το wacken όπου πρέπει να κλείσεις εισιτήριο 7-8 μηνες πριν εάν θες να είσαι παρον(+70.000 κόσμος)

Γατάκια ....