Πίνακας συμμετοχής

Πολύ περισσότερο θα έλεγα. Εγω πούλησα την μηχανή μου μετά απο 40 χρόνια γιατί φοβόμουνα τους... συντρόφους που προσπερνάνε δεξιά - αριστερά, μεσα σε κίνηση αψηφώντας πόρτες, σήματα, Κ.Ο.Κ. και με μια ταχύτητα 60, 70 όταν η κίνηση πάει με 30. Λες και το γκάζι είναι διακόπτης on/off. Μοτοσυκλετικός αμοραλισμός. Το μόνο πράγμα που μας συνδέει είναι πως τυχαίνει να είμαστε πάνω σε δίτροχο. Δεν αισθάνομαι καμία ταύτιση. Ετσι πάνε οι... γρήγοροι μέσα στην κίνηση, που αν τους βάλεις μέσα σε πίστα αγώνων, όταν θα τελειώνουν τον πρώτο γύρο, οι αργοί στην κίνηση θα τους ρίχνουν δεύτερο γύρο. Τσιτα το γκάζι στην ευθεία αλλά μόλις δουν στροφή... πάπια! Οδηγική αγωγή και δεινότης, μηδέν. Τεσ' πα, το αίμα νερό δεν γίνεται και πήρα πριν ένα μήνα ένα μηχανάκι πάλι. Ξεκίνησα για ένα παπί αλλά ήταν ίδιες τιμές με σκούτερ, που ήταν ίδιες πάλι με μοτοσυκλέτες. Ε.. πήρα φυσικά μοτό. Άραξα στα κυβικά μου. Ούτε μεγάλη, ούτε μικρή. Ευκίνητη στην πόλη, σχετικά ελαφριά και κάνει και την βόλτα της το ΣΚ. Βρήκα ένα Honda CBF500 και μου αρέσει. Εχω πλέον θεμα με την μέση μου και είναι χαμηλό και άνετο για ένα μπάρμπα μετα συμβίας. Και η αλήθεια είναι πως την χάρηκα πολύ σε κάτι βολτούλες στο Λαύριο απο τις παλιές οδούς.

Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με αυτό και με όλα του KOK αλλά στην πράξη την μηχανή στην πλειοψηφία δεν τη σέβονται. Και να πηγαίνεις στη λωρίδα σου και να τηρείς τα όρια ταχύτητας, οι οδηγοί των αυτοκινήτων σπανίως σε υπολογίζουν σαν όχημα. Σε πιέζουν. Πιέζεται ο μοτοσυκλετιστής και από τα αυτοκίνητα και από τις μηχανές με αποτέλεσμα όσο αμυντική οδήγηση και να θες να κάνεις να αναγκάζεσαι να οδηγείς επιθετικά και εσύ πολλές φορές για να αποφύγεις αυτή την πίεση. Εγώ προσπαθώ να βρω τη χρυσή τομή και άμα με πιέζουν πολύ........ κάνω στην άκρη να περάσουν. Ήταν μέρος της δουλειάς μου να ασχολούμαι με τα τροχαία ατυχήματα, έχω δει και αντιμετωπίσει θύματα σχεδόν κάθε είδους τροχαίου ατυχήματος σε προνοσοκομειακό επίπεδο, έχω δει πολλά πράγματα κάνοντας την πρακτική μου παλιά στα επείγοντα νοσοκομείου. Κανονικά δεν θα έπρεπε να οδηγώ μηχανή. Αλλά δεν μπορώ, την χρειάζομαι για πρακτικούς λόγους περισσότερο πια αλλά παλιά και για διασκέδαση. Παρόλο που είχα μηχανές μέσου κυβισμού και κανα δύο μικρού, έχω γράψει εκατοντάδεςς χιλιάδες χιλιόμετρα στους ελληνικούς δρομους σε πάσης φύσεως τεραίν, με συντρόφευσε η μηχανή στις διακοπές μου, στις βόλτες μου, τη μοιράστηκα με δεκάδες υπέροχες κοπέλες, με παρέες αλλων φίλων όταν πηγαίναμε βόλτες, ταξίδια, κάμπινγκ, στα νησιά παντού. Είμαι ακόμα ζωντανός και αρτιμελής. Ευτυχώς. Ευτυχώς. Παλιά έκανα και βλακείες, σούζες, οτι θες. Ναι, ανέβηκα μια φορά δικάβαλο σούζα όλη την Ακαδημίας απο την αρχή μεχρι τα τελευταία φανάρια που με έπιασαν. Έπεσα, χτύπησα, ποτέ σοβαρά ευτυχώς και τις περισσότερες φορές κανοντας βλακείες σε αλάνα ΄Έχασα κανα δυο φίλους κι εγώ απο μηχανή και αμάξι. Είναι μεγάλη η χαρά ιδιαίτερα για αυτούς που τις έχουν μεράκι και πολύ πρακτική η χρήση αλλά και μεγάλο το ρίσκο. Το ρίσκο που παίρνω και εγώ κάθε μέρα. Αλλά άμα έχεις μάθει, είναι δύσκολο να ξεμάθεις. Γι αυτό και ο @yameth δεν άντεξε και ξαναπήρε. Το θυμάμαι το κείμενο που είχε γράψει και ήξερα πως θα ξαναπάρει. Δεν την γλυτώνεις άμα μπεις στο λούκι. Πολλοί ακόμα και να πάθουν σοβαρό ατύχημα, με το χρόνο θα ξαναπάρουν. Είναι εθιστικό το όλον. Έιναι αίσθηση ελευθερίας. Ποια γυναίκα, ακόμα και αυτές που δήθεν φοβούνται, δεν γουστάρει μια βόλτα με τη μηχανή ε? Ιδιαίτερα αν έχεις καμια street ή και εντούρο γκαζιάρα, μεγάλου κυβισμού με ψαρωτικό ήχο στην εξάτμιση και την ανεβάζεις πάνω........ δεν θα πάρεις πόντους νομίζεις που θα κ$#@!$σει από την επιτάχυνση που θα της γαργαλάει το στομάχι. Δεν θα γίνεις στιγμιαία ο ηρωας, ο ιππότης καβαλάρης των ονείρων της νομίζεις? Και θα την φέρεις πιο κοντά στο ....... ποθούμενο? Ε?χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα Έτσι πάει. χαχαχαχαχαχαχχα

Καλό μήνα σε όλους! Το "Ραντεβού" μας είναι εδώ στην ώρα του και ήρθε η στιγμή να το διαδώσουμε παντού! ? Ευχαριστούμε πολύ το Kyriazis Studios και προσωπικά τον Vangelis Kyriazis και τον Thanos Kaleas για την μοναδική συνεργασία μας! ? Ο αγαπημένος μας καλλιτέχνης Stamos Dimitropoulos ήταν πάλι κοντά μας για να κάνουμε την μουσική εικόνα! ? Ευχαριστούμε τον φίλο μας Stelios Stilianidis που ήταν μαζί μας όσο έλειπε ο George και γράψαμε μαζί του αυτό το κομμάτι και όχι μόνο! ? Θέλουμε πολύ να το χαρείτε μαζί μας, να το μοιραστείτε με τους φίλους σας και να έχετε μια υπέροχη Πρωτομαγιά!

Μόνο χώμα η ασφαλτος τσούζει?

Κάθε κουβέντα μετα τις 4 σελίδες καταλήγει στα ίδια. Σίγουρο Asperger's . Για να επανέλθουμε στα ωραία, ανεβάζω το πιο αγαπημένο μηχανάκι μου απο τα 80'ς. Το κυκλοφορούσα απο το 81 μέχρι το 87. Suzuki Katana 1100. Design by Hans Muth. Παραδόξως γκόμενα απο μηχανή δεν έβγαλα ποτέ. Δεν σύχναζα στον Πράπα και μάλλον πέρναγα πιο γρήγορα απο ότι έπρεπε. Μια φορά το δάνεισα σε κολλητό μου να πάει Σύνταγμα και γνώρισε την Αθηνά. Τι να πω.

@Konstantinos Dritsas Έχω τα πάθη μου. Τις γυναίκες και τον κομμουνισμό. χαχαχαχχαχαχα

Έχω τα πάθη μου. Τις γυναίκες και τον κομμουνισμό. χαχαχαχχαχαχα

Αυτοι που για καποια περιοδο οδηγουσαν μηχανη, ειναι σιγουρα πολυ προσεχτικοτεροι οδηγοι κουτιου (αυτοκινητου), ειδικα στο πως μοιραζονται το οδικο δικτυο με τους δικυκλιστες. Αξιολογουν τα πραγματα διαφορετικα.

Hot organ trio: Γιωργάκης-κιθάρα,Αλέξης-φωνή(αγγλικό στίχο)Κούλης-Μπάσο(με βλέμμα)!

Το 200.5 ειναι ο απλος κωδικας επιβιωσης στην κινηση της πολης. (Μόνο που η Αθηνα δεν ειναι πολη, ειναι ζουγκλα και δεν σε σωνει μονο αυτος). 180+20+0.5=200.5 180 μοίρες πρέπει να είναι το ΚΑΘΑΡΟ οπτικό μας πεδίο προς την κατεύθυνση κίνησής μας. Αν κάτι μας κρύβει ένα μέρος του οπτικού πεδίου, ΔΕΝ περνάμε. 20 χλμ/ω, πρέπει να είναι ΤΟ ΠΟΛΥ, η διαφορά ταχύτητας, που έχουμε με την ταχυτητα των μποτιλιαρισμένων αυτοκίνητων που περνάμε ανάμεσα τους. 0.5, είναι το ποσοστό απόστασης που πρέπει να έχουμε σε κάθε πλευρά μας από τα αυτοκίνητα. Δλδ πρέπει ΠΑΝΤΑ να προσπαθούμε να περνάμε ανάμεσα στα αυτοκινητα ΟΣΟ ΠΙΟ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ του κενού γίνεται. Ακόμα και αν πρέπει να πηγαίνουμε ζιγκ-ζάγκ. ΥΓ όταν περνάτε ανάμεσα σε αυτοκινητα που ειναι σταματημενα σε κόκκινο και φτάνετε μπροστά, να παραμενετε ανάμεσα και να μη στριβετε να πάρετε θέση μπροστά στο πρωτο αυτοκίνητο. Τη στιγμή που σταματάτε μπροστά του, μπορει να ανάβει το πράσινο και να ξεκινάει το αυτοκίνητο. Ο οδηγός μπορεί να έχει τα ματια του στο φανάρι πχ δεξια και να μη σας δει οτι "χωνεστε" απο αριστερά. ΥΓ2 ποτε με όργανο πάνω στη μηχανή. Εκτος του οτι θα καταστραφεί και δεν σε αποζημιωνει κανεις, ακόμα κι αν "φταίει ο αλλος", θα τραυματιστουμε σοβαρότερα.

Λάθος σκηνή αΦτη ινε ι σοστι

Τίποτα στραβά νομίζω. Εγώ προσωπικά αν βρισκόμουν στην θέση του θα έπαιζα 3 φορές χειρότερα και με 10 φορές περισσότερη κίνηση και νεύρα. Έχουν τόσο κοινό, "ζούνε το όνειρο" όπως λένε και ποιος ξέρει και τι έχουν πάρει πριν βγουν. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί υπάρχει η υπόνοια του "προσποιούμαι την ώρα που παίζω". Εγώ το βρίσκω πολύ λογικό βάση των εμπειριών σε λάιβ που έχω να κουνιέται έτσι κι πολύ παραπάνω. Τώρα όσον αφορά το σόλο, σαφώς έχουνε παιχτεί και παίζονται πιο ωραία, αλλά αυτό το "ωραίο" είναι άκρως υποκειμενικό. Εμένα προσωπικά μου φάνηκε πολύ καλό. Δεδομένου της διάρκειάς του και της όλης ροκ αυτεσχεδιαστικής φάσης δηλαδή. Εν τέλη πάντως τέτοιες συγκρίσεις με άλλες μπάντες και συζητήσεις περί κόπιας και διαφόρων τέτοιων πραγμάτων μού φαίνονται σαν τις περίεργες λογομαχίες που είχαμε στο σχολείο που συγκρίναμε 3 διαφορετικά πράγματα και βγάζαμε σωστό κάτι 4ο. Συγκρίνουμε τώρα εποχές πριν 30-40 χρόνια με το σήμερα. Το τώρα λέει πως είναι οι Greta Van Fleet και παίζουνε ροκ. Το αν θα προχωρήσουν σε κάτι άλλο και θα γίνουν το next big thing με "κομματάρες" θα το δείξει ο χρόνος. Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πολλές μεγάλες μπάντες του τότε αν έβγαιναν τώρα μπορεί να μην έβγαιναν ποτέ στην επιφάνεια και νομίζω δεν είμαι υπερβολικός.

Φίλε SF, αυτοί που περιγράφεις, υπαρκτοί μεν αναβάτες,δεν είναι τίποτε άλλο παρά ΛΕΜΕΔΕΣ που έχουν μάθει απλά να ισορροπούν πάνω στην μηχανή και όχι μοτοσυκλετιστές! Εγώ ως πρώην κάτοχος μεγάλου κυβισμού μηχανής, μπορώ να πω πως πλέον είμαι πιο προσεκτικός οδηγός με το αυτοκίνητο μου.

Σιγουρα μπορεις να κανεις πολλα πραγματα με το eq κλπ*, αλλα αυτη τη διαφορα που κανει το παχος της χορδης, δεν το εχω καταφερει με eq. * πχ ακομα και αν εχω ηχογραφησει με καμπινα 4χ12, να το κανω να ακουγεται λες κι εχω γραψει με ενα 8αρι. Αλλα μονο να "κοβω" μπορω, οχι να "προσθετω". Δλδ το 8αρι δεν γινεται 4χ12.

ξερεις η εκδοση 1.0 ειναι η πιο επιφοβη για κρασαρισμα

Το σόλο του στο New Blues Old Bruise ήταν από τα κορυφαία πράγματα που έχω βιώσει σε live. (υποθέτω πως μιλάς για το βράδυ στο Παλλάς..)

φιλος αυτα ειναι για Αμερικανακια.. Ο Ελληνας μηχανοβιος οδηγαει...και βλέπει μεσα στο αυτοκινητο σου αν στελνεις μηνυμα στην γκομενα ενω οδηγας - βλεπουμε {και} την απαντηση της οταν σου ριχνει πιτα, αν εισαι γυναικα - βλεπουμε αν μιλας κινητο κ καπνιζεις ενω παραλληλα βαφεις ματι κ κουτσομπολευεις.. και ενω τα βλεπουμε ολα αυτα βλεπουμε τερμα αριστερη λωριδα ταξιτζη να εχει σταμπαρει πελατη κ να ετοιμαζεται να κοψει λεωφορο διαγωνια για να τον τσιμπησει...Βλεπουμε ΚΑΙ τον καφρο απο πισω με το Evo που νομιζει οτι οδηγαει σε πιστα κ το παιζει Χακινεν. Ο Ελληνας μηχανοβιος My friend , εχει αναπτυξει περιφερειακη οραση. Οι γενετιστες μας εχουν ονομασει Homo Mηχανοβιους 1.0 κ ειμαστε η εξελιξη.

Βασικά... όποιος μελετήσει την ιστορία της μουσικής (σπουδάσει ιστορία της μουσικής, ανοίξει μια μουσική εγκυκλοπαίδεια κ.ο.κ.) θα ανακαλύψει πράγματα που ούτε που τα φαντάζεται. Πόσο μάλλον αν αναζητήσει να ακούσει κιόλας! Μιλάμε για μια τέχνη με άπειρες αποχρώσεις, καλλιτεχνικά ρεύματα, σχολές, είδη. Σε ένα τέτοιο thread, είναι περιττό κτγμ να κάνω name dropping - τα ονόματα είναι άπειρα και για είδη που δεν φαντάζεται κανείς. Π.χ. η ενορχηστρωτική δεινότητα (πέρα από τη συνθετική) του Mahler ορίζεται όντως στις ιδιότητες της ιδιοφυϊας, η εφεύρεση της ambient από τον Βrian Eno, για κάποιους αρκεί ίσως ένα έργο όπως π.χ. για τον John Cale ή μια εκφραστική επινόηση π.χ. για τον Scriabin, για άλλους σαν τους Philip Glass, Mike Oldfield, Django Reinhard, Charles Mingus, Peter Hammill, Μάνο Χατζιδάκι, Lennon/McCartney, Γιάννη Ξενάκη, Tom Waits, F. Schubert κ.λπ κ.λπ τι να πρωτοπει κανείς; Ωραία τα είπαν αρκετοί προλαλήσαντες Θα πρόσθετα μόνο ως τροφή για σκέψη ότι στις μουσικές ιδιοφυϊες συγκαταλέγονται και πολλοί συνθέτες, εκτελεστές, κ.λπ., που δεν αντέχω να ακούσω μουσική τους.

Για μένα υπάρχουν οι εξής διαβαθμίσεις σε ό,τι έχει να κάνει με μεγάλους καλλιτέχνες γενικότερα: 1) Ιδιοφυΐες = όλοι όσοι ξεχωρίζουν και έχουν αφήσει ή αφήνουν σπουδαίο έργο πίσω τους 2) Μεγαλοφυΐες = οι ιδιοφυΐες εκείνες που για πολλούς λόγους αποτελούν ήρωες για πολλές άλλες ιδιοφυΐες 3) Forces of nature = άνθρωποι που το χάρισμά τους ήταν τόσο κτηνώδες ή τόσο ολιστικό που πήραν τα πάντα στο διάβα τους Θα φέρω ένα κιθαριστικό παράδειγμα... Ο Mateus Asato είναι ίσως το πιο μαζικά γνωστό φαινόμενο της εποχής μας στο όργανο, και σίγουρα ο τρόπος με τον οποίο παίζει τον καθιστά μια πραγματική ιδιοφυΐα, ακόμα κι αν το έργο που έχει αφήσει δεν είναι μέχρι στιγμής μεγάλο σε όγκο. Προσωπικά μιλώντας, αρκούσαν 1-2 βίντεάκια του για να τον εντάξω στην κατηγορία "genius", και δεν το αποκλείω σε 20 χρόνια από τώρα π.χ. να θεωρείται κι αυτός μια μεγαλοφυΐα. Ο Eric Johnson τώρα είναι μια πραγματική μεγαλοφυΐα... όχι μόνο για την τελειότητα και μοναδικότητα του παιξίματός του, και πώς αυτά συνοδεύουν την σπουδαία μουσική που έχει γράψει, αλλά και γιατί η κληρονομιά του αποτελεί σημείο αναφοράς, όντας προφανής και μεγάλη επιρροή - ή άπιαστο όνειρο - για πολλές ακόμα ιδιοφυΐες εκεί έξω. Θα πει κανείς ότι κάτι παραπάνω από τον Eric Johnson δεν υπάρχει, παρά μόνο κάτι πιθανά αντίστοιχα καλό αλλά διαφορετικό (π.χ. ένας όχι τόσο πλήρης ή δυνατός εκτελεστικά μουσικός, αλλά πιο επιδραστικός και πρωτοπόρος σε μαζικό επίπεδο.. ένας "The Edge" για παράδειγμα). Ως ένα βαθμό αυτό ισχύει, ωστόσο υπάρχουν κι αυτά τα ελάχιστα τυπάκια που έπαιρναν τα πάντα σαν τσουνάμι στο πέρασμά τους, και ακόμα και ένας υπερμουσικός σαν τον Eric Johnson μοιάζει λίγος για να συγκριθεί μαζί τους. Η πιο καραμπινάτη τέτοια περίπτωση, που τυχαίνει να είναι και κιθαρίστας, είναι προφανώς ο Hendrix, που σαν μια δύναμη της φύσης άφησε ένα εντελώς διαφορετικό κόσμο πίσω του από αυτόν που βρήκε. Με βάση αυτή τη λογική, μπορώ να αριθμήσω εκατοντάδες περιπτώσεις geniuses, δεκάδες μεγαλοφυΐες, και κάποιες ελάχιστες δυνάμεις της φύσης. Σίγουρα ο υποκειμενικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο για το αν κάποιος θα καταταχθεί στις ιδιοφυΐες ή και στις μεγαλοφυΐες, αλλά νομίζω ότι οι περιπτώσεις "forces of nature" είναι αρκετά πιο χτυπητές, λίγες τον αριθμό, και τελικά πιο εύκολα αποδεκτές από την πλειοψηφία (όχι ότι με νοιάζει προσωπικά, απλώς το αναφέρω).

Μερικά ονόματα ενδεικτικά (κατά την γνώμη μου) Zappa, Miles, Zawinul, Mclaughlin, Jaco, Holdsworth, Django, Bach, debussy, Stravinsky, Jobim, Van Halen, Hendrix, Parker, Coltrane, Prokofiev, Mozart, Bowie, Morricone, Piazzola, Wes, Pass. Μα είναι τόσοι πολλοί ...

δεν άκουγα ιδιαίτερα ελληνικά τραγούδια... μεγαλώνοντας δεν ακούω σχεδόν καθόλου... γενικά έχω παίξει πολύ περισσότερα (ειδικά λαικά - ρεμπέτικα) από όσα έχω ακούσει ως ακροατής στην ζωή μου (γίνεται, γίνεται)... 2 είναι ίσως οι πιο εμπνευσμένες μελωδίες που θεωρώ ότι γράφτηκαν ποτέ αγγίζοντας διαχρονικά το θυμικό μου πέρα από είδη και μονοπάτια μυαλού... ακολουθεί το 1ο στην μόνη ενδιαφέρουσα σύγχρονη εκτέλεση που βρήκα για να ναι και λίγο πιο προσιτό (?) στους νεότερους φίλους... και το 2ο σε μια από τις αρκετές αξιόλογες, αλλά πιο κοντά στην ανωτέρω λογική...

Εδώ ακούς μια LP με 7αρες Δεν τον βλέπω να έχει πρόβλημα πλαδαρότητας...

Και τον ΜΑΔΟΥΡΟ αγκαλιά με τον ΑλέκΣη στην καλαθουνα.

Ένα πολύ ωραίο μάθημα σχετικά με την σημασία που έχουν οι τριάδες (basic chord tones) στο να μάθει κανείς να αυτοσχεδιάζει (εδώ γίνεται αναφορά στην gypsy jazz). Φαίνεται εδώ, πόσο πολύ μπορεί αυτή η γνώση να απλοποιήσει την διαδικασία του αυτοσχεδιασμού πάνω σε chord changes.

Για αυτο το κομματι,οταν το πρωτοακουσα, ειχα παρει το Candyman. Τι ωραιος ο Luke. Και μπαντα βεβαιως γαζωνει,ενας κι ενας. Oμοιως για το αποκατω,που παταει στα ιδια χναρια πηρα το Luke.

Όταν πήρα το z1000,το 2005,έγινα πρώτη μούρη στις συμφοιτήτριες μου,αλλά και το kle 250 ήταν αρκετά τίμιο...

Γουσταρω με 1000 Cos..γιατι καθε ποστ σου εχει στο τελος ΠΑΝΤΑ αναφορα κ συσχετισμους στο ...γυναικειο φυλο..?? Με την σειρα μου να πω...πως περα απο μια περιοδο 2 ετων που ειχα το ατυχημα με το τρανσαλπ κ το γονατο μου δεν μπορουσε να παει βαρος...ειμαι συνεχεια με μηχανες απο τα 16 17. Νομιζω οτι εχω μπει στο μετρο 2-3 φορες...και λεωφορειο εχω να μπω απο τα 12 μου. Διπλωμα αυτοκινητου εβγαλα το 2014 {με τον ερχομο του γυιου μου}

και το original...απο Los Lobotomys.

..δυσκολα?

Και οι συγκεκριμένοι "καβαλάρηδες"(που δεν κρατάνε το κούρδισμα, ώπα νέο θέμα) αποτελούν σημαντικό μέρος του δείγματος από το οποίο προκύπτει ότι τα δίκυκλα ως μέσο μεταφοράς είναι επικίνδυνο,το οποίο δεν είναι λάθος, αλλά μία έρευνα δεν μπορεί να μελετήσει ως στατιστικό μέγεθος την βλακεία του αναβάτη.

Κάνε τον κόπο να οδηγήσεις στην Πατησίων,από την Αγίου Μελετίου μέχρι και την Γαλατσίου. Αν δεις έστω και ΜΙΑ μηχανή που να μην πηγαίνει στο ΑΝΤΙΘΕΤΟ ρεύμα και την φωτογραφήσεις θα σου κάνω δώρο μια Fender Telecaster custom shop. Το καραγκιοζιλικι των οδηγών μηχανών δυστυχώς είναι τραγικό... Φυσικά ακόμα πιο τραγικοί είναι οι ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΙ που το πρωί είναι στημένοι κάθε εκατό μέτρα (πάει ο...πολυχρονεμενος μας στη Βουλή βλέπεις) και απλά τους... κοιτάνε..

Με συγχωρείτε και παραληψίς μου. Μια ιδιοφυΐα εκτός συναγωνισμού,ακόμα και στη κιθάρα! http://m.thebest.gr/news/view/174599 https://www.iapopsi.gr/θα-μπορούσα-να-ήμουν-σε-νησί-και-να-παί/

o τυπος που προσπαθουσε να ηχογραφησει την ...σιωπη ε?

Έχω την εντύπωση πως η πραγματική ιδιοφυία εδώ ήταν ο Martin Hannet...

Εκτός από τη μηχανή γκαζόν έχω και ένα aprilia sportcity 50cc για την πόλη, γιατί με αυτοκίνητο δεν μπαίνεις έχουμε από τα χειρότερα κυκλοφοριακά στην ελλάδα... δεν ξέρω αν πιάνεται για μηχανή αλλά αυτό έχω.

Εγω έχω το Honda SS ,μοντέλο του 1978.Το οποίο και πουλάω αν ενδιαφέρεται κανείς.Γενικά με τις μηχανές είμαι άσχετος.Παρόλο που έχω δίπλωμα μηχανής και μέσα μου είμαι easy rider,μου αρέσουν τα τραγούδια που "τρέχουν" κι έχω γράψει κι εγω ενα,στη πράξη μεγάλη μηχανή δεν μπορω να οδηγήσω.Δεν έχει τύχει δηλαδή,δεν είχα ποτέ.

Υπάρχουν και δρόμοι από χώμα φίλε double trouble ! "Όποιος γουστάρει το ταξίδι, καλά θα κάνει να αρχίσει να συμπαθεί τη σκόνη" (Τομ Ρόμπινς)

Ατελείωτη η λίστα από κάθε εποχή νομίζω. Σιγουρα ο πολλοί με τον τρόπο τους αποδείχθηκαν τζινιουσιζ και συνέβαλαν σε πολλά λέηερς της μουσικής. Αν με ρωτούσες να σου πω όσο πιο γρήγορα μπορώ 5 από δαύτους θα ήταν Bach, thelonious monk, frank zappa, steven wilson. bach για τον τεράστιο όγκο έργων με τεράστια ποιότητα. thelonious monk γιατί απλά “έσπασε το φράγμα του ήχου” και οδήγησε το νερό σε νέο αυλάκι. zappa γιατί.....zappa. steven wilson γιατί το υλικό που περναει από τα χέρια του πάντα καταλήγει επίκαιρο, conceptual, ενδιαφέρον και φρέσκο. Παρ’ολα αυτά αν θα έπρεπε να κάτσω να σκεφτω με το πάσο μου όλοι θα ήταν συνθετες από τη κλασική/συμφωνική μουσική μιας και, ιστορικά η εποχή μας, σε σύγκριση με παλαιότερα, δεν έχει “κλείσει” ώστε να μπορούμε να οριοθετήσουμε και να συγκρίνουμε ευκολα.

Εμένα ρε παιδιά μου την έχει βαρέσει και θέλω να πάρω ενα ZZR600 και να του ρίξω εκει κανα χιλιάρικο όπως θα είναι να βγάλει 5 χρόνια. Και μου λένε οι φίλοι μου κάνοντας μου καζούρα που έχω όλο χρέπια. Γιατί ρε δεν πας να πάρεις μια μηχανή της προκοπής τόσα χρόνια? Άσε ρε να το έχω άγχος. Ενω το KLE το πεταω οπου να ναι και δεν αγχώνομαι καθόλου. Ποιος να το ψυρίσει? Και να το ψυρήσουν, τα έχει βγάλει τα λεφτά του. χαχαχχαχααχ ούτε θα με νοιάξει. Ναι μου λένε τα καινούργια έχουν καλύτερη ενεργητική ασφάλεια, είναι πιο ασφαλή, πανε καλύτερα............ Ναι καλά τους λέω. Αμα σου πέσει η γρια που αλλάζει 3 ρευματα στη λεωφόρο επειδή έχασε το φανάρι για να στρίψει να πάει σπίτι της και σε σιδερώσει, θα σου πω μετά ενεργητική ασφάλεια που θα νιώσεις. χααχαααχαχχαχαχαχαχαχχα Γι αυτό ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. ΠΟΛΛΗ γιατί κυκλοφορούν γέροι που δεν βλέπουν, χαπακωμένοι, τσαντισμένοι απλήρωτοι πνιγμένοι στα χρέη, με φθαρμένα αμάξια. Πλέον γίνονται πολλά ατυχήματα μοτοσυκλέτας με μοτοσυκλέτα. (οξω γρουσούζη θα λένε, ανοιξαμε ενα θεμα με μηχανές και άρχισες τις καταστροφολογίες χαχαχαχαχαχαχαααχ)

το boll d'or από το 1981, το ZZR από το 2002 (η photo είναι από το web στη δικιά μου έχω βάλει 4 σε 1 από αριστερά επιφυλάσσομαι για original μόλις την ξε κουκουλώσω)

Έχω,εντούτοις κάτι να πω για το κομμάτι, κάτι που διαπίστωσα τώρα, καθώς τότε που το έπαιζα στο πιάνο όλη μέρα,στην πραγματικότητα το ψευτόπαιζα-με δικά μου ακόρντα κλπ. Σχετίζεται με αυτό που συζητάμε στο θέμα που άνοιξε ο Στράτος,περί αξιολόγησης κλπ. Το κομμάτι, λοιπόν, όπως και την ταινία, το λάτρεψα. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα πως και τα γιατί, καθότι 18 και στα παπάρια μου κιόλας, χωρίς-φυσικά-να μειωθεί ποτέ η συγκίνηση που μου προκαλούσε. Χθες, μόλις πληροφορήθηκα τον θάνατο του Μόσχου, έπιασα να θυμάμαι την ταινία, τον Χάρη,ένα βράδυ με τον Γρηγόρη και τον Περικλή, την έτσι, την γιουβέτσι, τα 18 και στα παπάρια μου κιόλας. Και έκατσα στο πιάνο και το (ψευτό)παιξα όπως τότε και ήταν ακριβώς όπως τότε. Και μετά λέω....βρε παπάρα, δεν κάθεσαι να το βγάλεις κανονικά, έτσι, τιμής ένεκεν. Και έκατσα. " Mode Μουσικού On". Και άκουσα το εξής....Το τέλος του θέματος είναι quote από το Air On A G String. Τώρα, όποιος έχει δει την ταινία ξέρει πως ο Bach παίζει κάποιον ρόλο. Επιπλέον, το Air παίζει στην Πρωινή Περίπολο. Και αναρωτιέμαι....ήταν ιδέα του Νικολαίδη ή του ίδιου του Χατζηνάσιου? Τι έχουμε εδώ...το μάθημα ανατομίας του Tennessee Williams λέξη προς λέξη....το πρώτο πρελούδιο για τσέλο του Bach να παίζει στο repeat...ένα θέμα που περιέχει νύξεις σε άλλο κομμάτι του Bach που παίζει στην επόμενη ταινία του ίδιου σκηνοθέτη...η ανακάλυψη ενός ακόμα επιπέδου συσχετισμών ...ανατρίχιασα. Και όχι μόνο. Εκτίμησα το συγκεκριμένο έργο τέχνης σε ακόμα βαθύτερο βάθος και ακόμα πλατύτερο πλάτος.

Φρέσκο άλμπουμ και αντάξιο του Remarkably Human θα έλεγα...?

αθανατο ΧΤ... σημερα πετυχα στο δρομο ενα XR..Και με πηραν τα ζουμια

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΩΡΓΗΔΕΣ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΙΤΣΕΣ.

Instant click με το που ανέβηκε